POLITICS

2019 ലോക് സഭ ഇലക്ഷന്റെ അവസാന മണിക്കൂറുകളിലേക്ക് കേരളം കടക്കുകയാണ്. ഈ ഇലക്ഷൻ കാലത്ത് കേരളത്തിലെ സ്ഥാനാർത്ഥികളിൽ ഏറ്റവുമധികം വേട്ടയാടപ്പെട്ട വ്യക്തിത്വമാണ് ഡോ.ശശി തരൂരിന്റേത്.തിരുവനന്തപുരം മണ്ഡലത്തിൽ മൂന്നാമൂഴത്തിനായി തരൂർ എത്തിയത് കോൺഗ്രസ് രാഷ്ട്രീയത്തിലെ അതികായന്മാരിലൊരാൾ എന്ന പ്രതിച്ഛായയോടെയാണ്.കഴിഞ്ഞ പത്തു വർഷക്കാലം രണ്ടു സർക്കാരുകൾക്ക് കീഴിൽ എം.പി.യായിരിക്കെ താൻ മണ്ഡലത്തിൽ ചെയ്ത കാര്യങ്ങളെല്ലാം അക്കമിട്ട്, അടിവരയിട്ട്, ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് വോട്ടു ചോദിക്കുക എന്ന രീതിയാണ് അദ്ദേഹം അവലംബിച്ചത് . മാത്രമല്ല തരൂരിനോട് അടുപ്പമുള്ള കേന്ദ്രങ്ങളെല്ലാം ആവർത്തിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നത് 2014 ലെ ഇലക്ഷനായിരുന്നു തരൂരിന്റെ ജീവിതത്തിലെ മോശം ഇലക്ഷൻ.എന്നും 2019 ലേത് അതിനേക്കാൾ വളരെ മെച്ചപ്പെട്ടതാ ണെന്നുമാണ്. അതിൽ കാര്യമുണ്ട്.എൻ.ഡി.എ. വിരുദ്ധ മനോഭാവം വോട്ടറന്മാരിൽ ഉണ്ടാവുക സ്വാഭാവികം.യു.പി.എ ആണ് അധികാരത്തിൽ വരുന്നതെങ്കിൽ തീർച്ചയായും മന്ത്രിസഭയിലെ പ്രമുഖരിലൊരാളാവും തരൂർ. അങ്ങിനെയൊരാളെ കൈവിട്ടു കളയാൻ തിരുവനന്തപുരംകാർ തയ്യാറാകുമോ? പക്ഷേ ഇലക്ഷനു മുമ്പുതന്നെ ഇടതുപക്ഷം തരൂരിനെതിരെയുള്ള കുപ്രചരണങ്ങൾക്കു തുടക്കം കുറിച്ചു.കോൺഗ്രസ് വിരുദ്ധ വികാരത്തിന്റെ പേരിൽ പരിവാർ അജണ്ടകൾക്ക് വളവും വെള്ളവും പകരുക എന്നത് ഇടതുപക്ഷം അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ ചെയ്യുന്ന സേവനമാണ്.. തരൂരിന്റെ ട്വീറ്റുകൾ, തരൂർ ഓട്ടോയിൽ കയറിയത്, …….അങ്ങനെ, സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ ശശി തരൂർ എന്ന മനുഷ്യന്റെ സ്വകാര്യ ജീവിതവും പൊതുജീവിതവും ധൈഷണിക ജീവിതവും ട്രോളുകൾക്കും വിമർശനങ്ങൾക്കും വ്യക്തിഹത്യക്കും പാത്രമായി. ഇലക്ഷൻ പ്രചരണ സമയത്തെ ആദ്യ പ്രശ്നം മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളെ അപമാനിച്ചു എന്ന പ്രചരണമായിരുന്നു.squeamish എന്ന പ്രയോഗത്തിന്റെ അർത്ഥാന്തരങ്ങളിലൂടെ ഇടതു ബു.ജികൾ ഏറെ നീന്തിത്തുടിച്ചു. ഇടതനുകൂലികളായ ഭാഷാവിദഗ്ധർ തന്നെ തരൂരിനെ അനുകൂലിച്ച് രംഗത്തെത്തുന്ന അവസ്ഥ വരെ കാര്യങ്ങൾ എത്തി. ക്രമേണ അതു തണുത്തു.

അടുത്ത വിവാദം തലപൊക്കിയത് തരൂരിന്റെ ഇലക്ഷൻ പ്രചരണത്തിനു ആളില്ലെന്ന പരാതി അദ്ദേഹം ഉന്നയിച്ചു എന്നായിരുന്നു. എൻ.ഡി.എ.സ്ഥാനാർത്ഥിയെ ജയിപ്പിക്കാനായി അടിയൊഴുക്കുകൾ ശക്തമാണ് എന്നായിരുന്നു ആരോപണം. ചാനലുകളുടെ സർവ്വേ റിപ്പോർട്ടുകളും, ‘താമര വിരിയുമേ…’ എന്നു വിളിച്ചു കൂവാൻ തുടങ്ങി..! കേരളത്തിൽ ബി.ജെ.പിയുടെ തനിത്തങ്കമായ രാജഗോപാലിനെ, ഇന്ത്യയാകെ ബി.ജെ.പി.തരംഗം ആഞ്ഞടിച്ചപ്പോൾ പോലും, അതിജീവിച്ച തരൂർ കുമ്മനത്തിനു മുന്നിൽ പരാജയപ്പെടും എന്ന പ്രചരണം അഴിച്ചുവിടുകയായിരുന്നു. പ്രചാരകർക്കു തന്നെ തങ്ങളുടെ അവകാശവാദത്തിന്റെ യുക്തിരാഹിത്യം ബോധ്യമുള്ളതിനാലാവാം കോൺഗ്രസുകാർ കുതികാൽ വെട്ടി തരൂരിനെ തോൽപ്പിക്കും എന്ന മാർഗ്ഗവിവരണം കൂടി വിവാദരൂപത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയത്. ഇങ്ങനെ കലുഷിതമായ സാഹചര്യത്തിലാണ് തുലാഭാരത്തിലെ ത്രാസ് പൊട്ടിവീഴ്ച..! ഇതിനു സമാന്തരമായി സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ പരിവാർ ബന്ധുക്കളും ഇടതുസംഘവും ഒത്തുചേർന്ന് തരൂരിനെ തേജോവധം ചെയ്യാനുള്ള കരുക്കൾ ഖനനം ചെയ്ത് എടുത്തു പ്രചരിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.മരിച്ചു പോയ നടി ശ്രീദേവി മുതൽ എൻ.ഡി.എ.യുടെ സഹമന്ത്രി വരെ സമൂഹത്തിന്റെ വിവിധ തുറകളിൽ പെട്ട സ്ത്രീകളോടൊത്തുള്ള തരൂർ ചിത്രങ്ങൾ അശ്ളീലച്ചുവയുള്ള അടിക്കുറിപ്പുകളോടെ അനേകരിലേക്ക് ഷെയർ ചെയ്യപ്പെട്ടു.. വിദേശികളായ ജേണലിസ്റ്റുകൾ എഴുത്തുകാർ ആരെയും ഒഴിവാക്കിയില്ല.. തങ്ങളറിയാത്ത എത്രയോ സ്ത്രീകളെ ഇതുവഴി ഇവർ അപമാനിച്ചു.! എത്ര പേരുടെ ചിത്രങ്ങൾ അപകീർത്തികരമായ രീതിയിൽ പ്രചരിപ്പിച്ചു.. ഇലക്ഷൻ പ്രചരണത്തിന്റെ സകല മര്യാദകളും കാറ്റിൽപ്പറത്തി..!

ഏറ്റവുമൊടുവിൽ തരൂരിന്റെ ഇലക്ഷൻ അഫിഡവിറ്റിലെ അക്ഷരത്തെറ്റുകളാണു ചർച്ചയായത്. വാർത്തയാക്കിയ പത്രക്കാർ എല്ലാ സ്ഥാനാർത്ഥികളുടെയും അഫിഡവിറ്റു പരിശോധിച്ച് അക്ഷരത്തെറ്റു വിലയിരുത്തിയോ? ഇല്ല.. ഇവിടെ ഇംഗ്ലീഷിലുള്ള അഫിഡവിറ്റിലെ അക്ഷരത്തെറ്റു കണ്ടെത്തിയ പത്രലേഖകൻ സ്വയം കരുതുന്നത് താൻ തരൂരിനേക്കാൾ വലിയ ഇംഗ്ളീഷ് പണ്ഡിത നെന്ന പദവിയിലേക്ക് ഉയർത്തപ്പെടും എന്നാവും. തീർച്ചയായും ആ അഫിഡവിറ്റ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓഫീസ് തയ്യാറാക്കിയതാവും. അവരുടെ അനവധാനത ന്യായീകരിക്കാനുമാവില്ല. പക്ഷേ അതിനു വാർത്താപ്രാധാന്യം കൈവന്നത് അത് തരൂരിന്റേതായതു കൊണ്ടു മാത്രമാണ്.!

എന്തുകൊണ്ടു തരൂർ..?

മേൽപ്പറഞ്ഞ സംഭവങ്ങളെല്ലാം ഉയർത്തുന്ന ചോദ്യം എന്തു കൊണ്ടു തരൂർ ഇങ്ങനെ വേട്ടയാടപ്പെടുന്നു എന്നതാണ്.. ഒറ്റ വാക്കിൽ പറഞ്ഞാൽ എൻ.ഡി.എ.യുടെ നമ്പർ വൺ ശത്രുവാണു തരൂർ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴിവും പാണ്ഡിത്യവും വിശകലന പാടവവും എഴുത്തുമെല്ലാം അവരെ അസ്വസ്ഥരാക്കുന്നു. പ്രതിപക്ഷത്തിരുന്നപ്പോൾ പോലും പല കാര്യങ്ങൾക്കും അദ്ദേഹത്തെ അവർക്ക് ആശ്രയിക്കേണ്ടി വന്നു. അംഗീകരിക്കേണ്ടിവന്നു.. പക്ഷേ പരിവാർ അജണ്ടകൾക്കുമേൽ അദ്ദേഹം നടത്തുന്ന ആഴമേറിയ വിശകലനം, പ്രതിരോധം അവർക്ക് താങ്ങാവുന്നതിലപ്പുറമാണ്. ഹിന്ദു എന്ന വിശാലതയെ ഹിന്ദുത്വമെന്ന പരിവാർ അജണ്ട എത്ര വികലവും മലീമസവുമാക്കിയിരിക്കുന്നു എന്ന് അദ്ദേഹം Why | am a Hindu എന്ന പുസ്തകത്തിലൂടെ യുക്തിഭദ്രമായി വിശദീകരിച്ചു.പാരഡോക്സിക്കൽ പ്രൈംമിനിസ്റ്റർ എന്ന കൃതിയിലൂടെ മോദിയെന്ന കാപട്യത്തെയും പൊളിച്ചടുക്കി.. തന്റെ പ്രസംഗങ്ങളിലുടനീളം എൻ.ഡി.എ ഭരണഘടനയെ പൊളിച്ചടുക്കാൻ മടിക്കില്ലെന്ന വിപത് സൂചന കൊടുത്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.. തരൂർ അപകടകാരിയാണെന്നു തിരിച്ചറിയാൻ അവർക്ക് കൂടുതലൊന്നും ആവശ്യമില്ല. അങ്ങനെയൊരു നോട്ടപ്പുള്ളിയെ ഒതുക്കാൻ ഏതു മാർഗ്ഗവുമാകാം എന്ന തീരുമാനത്തിൽ നിന്നുമാണ് തരൂരിനെ ജനപ്രിയനാക്കുന്ന ഘടകങ്ങൾക്കുനേരെ ആക്രമണം സംഘടിതമായി ആസൂത്രണം ചെയ്തത് എന്നു കരുതാം. ഉദാഹരണത്തിന് തരൂരിന്റെ ഇംഗ്ളീഷ് പാടവം അദ്ദേഹത്തിന് ഏറെ ആരാധകരെ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഘടകമാണ്. അതു കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇംഗ്ലീഷ് പ്രയോഗങ്ങൾക്കു മേൽ വികലാർത്ഥങ്ങളാരോപിച്ച് കരിവാരി തേക്കുക.. ! ഹിന്ദുത്വപരികല്പനയെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന തരൂരിനെ പ്രതിരോധിക്കാൻ അപ്രശസ്തനായ ഒരു നടനെക്കൊണ്ടു ചെയ്യിച്ച വീഡിയോയിൽ അദ്ദേഹം സ്വയം ഹിന്ദുവല്ല എന്നു പറഞ്ഞയാളാണ് എന്ന് കാണിക്കുന്നു തരൂരിന്റെ പുസ്തകത്തിന്റെ ടൈറ്റിലിന്റെ സ്ഥാനത്ത് അവർ ചേർക്കുന്നത് കാഞ്ചാ ഐലയ്യയുടെ പുസ്തകത്തിന്റെ ടൈറ്റിൽ ആണ്. Why | am not a Hindu. രണ്ട് ഇംഗ്ലീഷ് പുസ്തകങ്ങളുടെ പേരുകൾ വച്ച് മലയാളി വോട്ടറന്മാർക്കിടയിൽ ഒരു കൺഫ്യൂഷനുണ്ടാക്കുക.. !വർഗ്ഗീയത എറിയുക.

മറ്റൊന്നു തരൂർ അവകാശപ്പെട്ടതു പോലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മെറിറ്റിനെ മുൻനിർത്തിയുള്ള ഇലക്ഷൻ പ്രചരണത്തെ പ്രതിരോധത്തിലാക്കുക. പ്രചരണത്തിന്റെ അജണ്ടയെ അട്ടിമറിക്കുക. രാഷ്ട്രീയം പറയേണ്ട സമയത്ത്, എം.പി.യുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ വിലയിരുത്തപ്പെടേണ്ട സമയത്ത്, വിവാദങ്ങളുടെ മറുപടികളാൽ സമയം പാഴാക്കിക്കുക, പറയേണ്ടവ പറയിക്കാതിരിക്കുക ഇതൊക്കെ തന്നെയായിരുന്നു ലക്ഷ്യങ്ങൾ.എൻ.ഡി.എയുടെ പ്രചരണ വാഹനത്തിൽ നിന്നും ഇന്നു കേട്ടൊരു വാക്യമിതാണ്.. “എൻ.ഡി.എ.സർക്കാർ തിരുവനന്തപുരത്ത് നടപ്പാക്കിയ വികസന പ്രവർത്തനങ്ങളെ സ്വന്തം പേരിലവതരിപ്പിക്കുന്ന എം.പി.യെ മാറ്റി നിർത്തുക”!… അതേ വികസന പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഉണ്ടായി. ഇല്ലെന്നു പറയാനാവില്ല.. പക്ഷേ അത് എം.പി.യുടെ അക്കൗണ്ടിൽ കൂട്ടരുത്..!

തിരുവനന്തപുരം എം.പി. എന്ന സ്ഥാനമില്ലെങ്കിലും അന്താരാഷ്ട്ര തലത്തിൽ ഉന്നതമായൊരു പദവി നേടാൻ ഡോ.ശശി തരൂരിനു നിഷ്പ്രയാസം കഴിയും. പക്ഷേ ലോകമറിയുന്ന, ഭാരതത്തിന്റെ അഭിമാനമായ കേരളപുത്രൻ ശശി തരൂരിനെ പരാജയപ്പെടുത്തിയാൽ അതിന്റെ നഷ്ടം തലസ്ഥാന നഗരിക്കാവും.. അതു നികത്താനാവാത്ത നഷ്ടമാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് തിരുവനന്തപുരം നിവാസികൾക്ക് ഉണ്ട്.. അതവർ മൂന്നാമതും തെളിയിക്കട്ടെ..!

17 ആം ലോക്സഭയിലേക്കുള്ള തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ രണ്ടാം ഘട്ടം പൂർത്തിയായിരിക്കുകയാണ്. 11 സംസ്ഥാനങ്ങളിലും കേന്ദ്രഭരണപ്രദേശമായ പോണ്ടിച്ചേരിയിലുമായി 95 ലോക്സഭാ മണ്ഡല ങ്ങളിലും ഒഡീസയിലെ 28 നിയമസഭ മണ്ഡലങ്ങളിലും, രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്നു . ആദായനികുതി വകുപ്പ് നടത്തിയ റെയ്‌ഡിൽ ഡി എം കെ സ്ഥാനാർത്ഥി കതിർ ആനന്ദിന്റെ വസതിയിൽ നിന്നും അനധികൃതമായി സൂക്ഷിച്ച പണം കണ്ടു പിടിച്ചതിനാൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് റദ്ദാക്കിയ, തമിഴ് നാട്ടിലെ വെല്ലൂർ ഒഴികെയുള്ള, മുഴുവൻ സീറ്റുകളിലേക്കും കർണാടകയിലെ 14 ഉം, മഹാരാഷ്ട്രയിലെ 10 ഉം , യു പി യിലെ 8 ഉം  , ആസാം , ബീഹാർ, ഒഡിഷ എന്നിവിടങ്ങളിലെ 5 വീതവും  സീറ്റുകളിലേക്കും, ഛത്തിസ്ഗഡിലെ 3 ഉം, പശ്ചിമ ബംഗാളിലെ  3 ഉം , ജമ്മുവിലെ  2 ഉം, മണിപ്പൂരിലെ  1 ഉം , പോണ്ടിച്ചേരിയിലെ 1 ഉം  ആണ് തെരെഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്നത്. ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പോടു കൂടി, തമിഴ് നാട്, പോണ്ടിച്ചേരി, മണിപ്പൂർ തുടങ്ങിയ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ പൂർത്തിയാവും. സുരക്ഷയുടെ ഭാഗമായി ത്രിപുരയിലെ ഒരു മണ്ഡലത്തിലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് മൂന്നാം ഘട്ടത്തിലേക്ക് മാറ്റിയിരിക്കുകയാണ്.

ആദ്യത്തേതിൽ  നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി രണ്ടാം ഘട്ടത്തിലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ബി ജെ പിയുടെ പ്രകടന പത്രികയും ചർച്ചക്ക് വിഷയമാകുന്നതായി കാണുന്നു. എങ്കിലും ദേശീയതയും ന്യൂനപക്ഷ വിരുദ്ധതയും ആണ് ബി ജെ പി രണ്ടാം ഘട്ടത്തിലും പ്രചാരണ വിഷയമാക്കുന്നത്. കോൺഗ്രസ്സ് ആകട്ടെ, മോദി സർക്കാറിന്റെ കീഴിൽ നടന്ന അഴിമതിയും വാഗ്‌ദാന ലംഘനങ്ങളും ആണ് ചർച്ച ചെയ്യുന്നത്.

രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്ന മണ്ഡലങ്ങളിലേറെയും എൻ ഡി എ യുടെ കൈവശമിരുന്ന സീറ്റുകൾ ആണെന്നതിനാൽ ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് സവിശേഷ ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കുന്നു. എ ഐ എ ഡി എം കെ (35) , ബി ജെ പി (26), ശിവ സേന (4), ബി ജെ ഡി (3), ജെ ഡി (യു) (1), പി എം കെ (1) . 97 സീറ്റിൽ 70 ലും  എൻ ഡി എ എം പി മാർ ആണ് നിലവിൽ. യു പി എ ആകട്ടെ, കോൺഗ്രസ് (11), ആർ ജെ ഡി, ജെ ഡി ( എസ്) (2 വീതം), എൻ സി പി, നാഷണൽ കോൺഫറൻസ് (1  വീതം), അങ്ങനെ 15 എം പി മാർ. .

പ്രധാനമായും രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്ന സംസ്ഥാനങ്ങൾ തമിഴ് നാടും പോണ്ടിച്ചേരിയും ആണ്. എം ജി ആറിന് ശേഷം, തമിഴകത്ത് നിറഞ്ഞുനിന്ന കുമാരി ജയലളിതയും ഡോക്ടർ മുത്തുവേൽ കരുണാനിധിയും മൺമറഞ്ഞു പോയതിന് ശേഷമുള്ള ആദ്യ തെരഞ്ഞെടുപ്പാണ് ഇത് . യു പി എ യുടെയും എൻ ഡി എ യുടെയും നേതൃത്വത്തിലുള്ള രണ്ടു പ്രധാന മുന്നണികളിലും 8 വീതം പാർട്ടികൾ ആണ് ഉള്ളത്. എം കെ സ്റ്റാലിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഡി എം കെ, കോൺഗ്രസ്സ്, സി പി എം, സി പി ഐ, മുസ്‌ലിം ലീഗ്, വിടുതലൈ തിരുമകൾ കട്ചി , എം ഡി എം കെ, കെ എം ഡി കെ, ഇന്ത്യ ജനനായക കട്ചി എന്നിവ ഉൾപ്പെട്ട മുന്നണിയും മുഖ്യമന്ത്രി പഴനി സ്വാമിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള എ ഐ എ ഡി എം കെ, ബി ജെ പി, പി എം കെ, ഡി എം ഡി കെ, പുതിയ തമിഴകം, തമിഴ് മനില കോൺഗ്രസ്സ്, മക്കൾ നീതി കട്ചി എന്നിവ ചേർന്ന  മുന്നണിയും  തമ്മിലാണ് പ്രധാന മത്സരം. ടി ടി വി ദിനകരന്റെ ‘അമ്മ മക്കൾ മുന്നേറ്റ കഴകവും കമൽ ഹാസൻറെ മക്കൾ നീതി മയ്യവും ഇക്കുറി തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മത്സരിക്കുന്നു എന്നത് എടുത്തു പറയേണ്ടത് ആണ്. ഒരു കാലത്തു ഡി എം കെ യും, എ ഐ ഡി എം കെ യും കോൺഗ്രസ്സും ഇടതു കക്ഷികളും മാത്രമായിരുന്ന തമിഴ് നാട്ടിൽ ഇന്ന് അനേകം സമ്മർദ്ദ ഗ്രൂപ്പുകൾ രാഷ്ട്രീയ കക്ഷികളായി മാറിയിരിക്കുന്നു  .

മത്സരം കടുത്തതാണെങ്കിലും  വോട്ടർമാരിൽ പൊതുവെ ഒരു വിരക്തി നിലനിൽക്കുന്നതായി കാണാം. ജയലളിത, കരുണാനിധി തുടങ്ങിയ പ്രഗത്ഭരുടെ അഭാവം ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ എങ്ങനെ പ്രതിഫലിക്കും എന്ന് കാണേണ്ടതാണ്. ഏകദേശം 25 മുതൽ 30 വരെ സീറ്റുകൾ ഇക്കുറി യു പി എ ക്കു ഇവിടെ നിന്നും ലഭിച്ചേക്കാം. പൊതുവിൽ ലോക്സഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ  തമിഴ് നാട്ടിൽ ജയിക്കുന്നതു ഏതെങ്കിലും ഒരു മുന്നണിയിൽ പെട്ടവരാണ്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ യു പി എ ക്കു 35 സീറ്റിനു മുകളിൽ ലഭിക്കാനും സാധ്യത കാണുന്നു. കോൺഗ്രസ് മത്സരിക്കുന്ന 9 സീറ്റുകളും , ഡി എം കെ മത്സരിക്കുന്ന 20 സീറ്റുകളും  സി പി എം, സി പി ഐ മത്സരിക്കുന്ന സീറ്റുകളും വിജയ സാധ്യതാ പട്ടികയിലുണ്ട്.

തമിഴ് നാട് കഴിഞ്ഞാൽ ഏറ്റവും അധികം സീറ്റുകളിൽ മത്സരം നടക്കുന്നത് കർണാടകയിൽ ആണ്. 14 സീറ്റിൽ ആണ് രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ കർണാടകയിൽ മത്സരം നടക്കുന്നത്. ഇവിടെ ബി ജെ പി ഒറ്റക്കും, കോൺഗ്രസ്സ്, ജനതാദൾ എസ് കക്ഷികൾ ഒന്നിച്ചുമാണ് മത്സരിക്കുന്നത്. തീ പാറുന്ന പോരാട്ടമാണ് ഇക്കുറി. ദേവ ഗൗഡ മത്സരിക്കുന്ന തുംകൂർ, ദേവ ഗൗഡയുടെ പേരക്കുട്ടികൾ മത്സരിക്കുന്ന ഹസ്സൻ, മാണ്ട്യ തുടങ്ങിയ മണ്ഡലങ്ങൾ ദേശീയ ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കുന്നു. ഇവയിൽ കോൺഗ്രസ്സ് നേതാവായിരുന്ന അംബരീഷിന്റെ ഭാര്യയും നടിയുമായ സുമലത ബി ജെ പി പിന്തുണയോടെ മത്സരിക്കുന്ന മാണ്ട്യയിലെ മത്സരം ആണ് ഏവരും ഉറ്റു നോക്കുന്നത്. സഖ്യ കക്ഷിയായ കോൺഗ്രസ് ഈ മണ്ഡലങ്ങളിൽ പ്രാദേശികമായി എന്ത് നിലപാടെടുക്കും എന്നത് തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ഫലത്തെ നിർണയിക്കും. കഴിഞ്ഞ തവണ ബി ജെ പി 6 സീറ്റുകൾ ഈ മേഖലയിൽ നിന്ന്  നേടിയിരുന്നു. കോൺഗ്രസ് നേതാക്കളായ മുനിയപ്പ മത്സരിക്കുന്ന കോലാറിലും, വീരപ്പ മൊയ്‌ലി മത്സരിക്കുന്ന ചിക്കബല്ലാപ്പുരയിലും കേന്ദ്ര മന്ത്രി സദാനന്ദ ഗൗഡ മത്സരിക്കുന്ന ബാംഗ്ലൂർ നോർത്തിലും ശക്തമായ മത്സരം ആണ് നടക്കുന്നത്. ബി ജെ പി യുടെ ശോഭ കരാന്തില മത്സരിക്കുന്ന ഉഡുപ്പി ചിക്മഗല്ലൂർ, യെദിയൂരപ്പയുടെ മകൻ രാഘവേന്ദ്രയും മധു ബംഗാരപ്പയും മത്സരിക്കുന്ന ഷിമോഗയും ഇക്കുറി കടുത്ത മത്സരമാണ് നേരിടുന്നത്. തീരദേശ മേഖലയിൽ ബി ജെ പി ഇക്കുറിയും നല്ല പ്രകടനം കാഴ്ച വയ്‌ക്കുവാൻ സാധ്യതയുണ്ട് . ഇത്തവണ കോൺഗ്രസ് – ജെ ഡി എസ് കാലുവാരൽ ഉണ്ടായില്ലെങ്കിൽ എട്ടു സീറ്റുകൾ വരെ സഖ്യത്തിന് ഇവിടെ നേടാൻ സാധിക്കും.

വിദർഭ, മാറാത്തവാഡാ മേഖലയിലെ 10 സീറ്റുകളിലേക്കാണ് രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്നത്. ദേശീയതയെക്കാളും വർഗീയതയെക്കാളും കർഷകരുടെ ജീവൽസംബന്ധിയായ വിഷയങ്ങളും തൊഴിലില്ലായ്മയും ആണിവിടെ ചർച്ചാ വിഷയം. കഴിഞ്ഞ തവണ 10 ൽ 8 സീറ്റും  നേടിയത് ബി ജെ പി – ശിവസേന കൂട്ടുകെട്ട് ആണ്. രണ്ടെണ്ണം കോൺഗ്രസ്സും. ഇവിടെ പ്രധാന മത്സരം നടക്കുന്ന മണ്ഡലങ്ങളിൽ ഒന്ന് മുൻ കേന്ദ്രമന്ത്രിയും കോൺഗ്രസ്സ് നേതാവുമായ സുശീൽ കുമാർ ഷിൻഡെയും ബാബാസാഹേബ് അംബേദ്ക്കറുടെ കൊച്ചു മകനും വഞ്ചിത് ബഹുജൻ അംഗാഡിയുടെ സ്ഥാനാർത്ഥിയുമായ പ്രകാശ് അംബേദ്‌കറും  മത്സരിക്കുന്ന സോളാപ്പൂർ ആണ്. ഇവിടെ ദളിത് മുസ്‌ലിം വോട്ടുകൾ ജനസംഖ്യയുടെ 35% വരും.അതിനാൽ തന്നെ, പ്രവചനാതീതമായ ത്രികോണ മത്സരമാണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത്. കോൺഗ്രസ് ഒരു പക്ഷെ ഇവിടെ മൂന്നാം സ്ഥാനത്തേക്ക് പിന്തള്ളപ്പെട്ടേക്കാം. കോൺഗ്രസിന്റെ കുത്തക സീറ്റായ നാന്ദഡിൽ സിറ്റിംഗ് എം പി അശോക് ചവാൻ ആണ് ഇക്കുറിയും മത്സരിക്കുന്നത്. കോൺഗ്രസ് ഈ മേഖലയിൽ ജയിച്ച ഹിൻഗോളി സീറ്റിലെ വിജയത്തിന് പിന്നിലും അശോക് ചവാന്റെ സ്വാധീനമുണ്ട്. ഇവിടെ സിറ്റിംഗ് എം പി രമേശ് സാറ്റ്‌വെ ഇക്കുറി മത്സരിക്കുന്നില്ല, പകരം സുഭാഷ് വാൻഖാടെ ആണ് ശിവ സേനയുടെ ഹേമന്ത് പാട്ടീലിനെ നേരിടുന്നത്.
വഞ്ചിത് ബഹുജൻ അംഗാഡിയുടെ പ്രകാശ അംബേദ്‌കർ മത്സരിക്കുന്ന രണ്ടാമത്തെ മണ്ഡലമാണ് അകോല . അകോലയിൽ നിന്ന്  ഇതിനു മുൻപ് രണ്ടു തവണ പ്രകാശ് അംബേദ്‌കർ വിജയിച്ചിട്ടുണ്ട്. നിലവിലെ സിറ്റിംഗ് എം പി, ബി ജെ പി യുടെ സഞ്ജയ് ധോത്രയും കോൺഗ്രസ്സിന്റെ ഹിദായത്ത് പട്ടേലുമാണ്. ഇവിടെയും പ്രവചനം തീർത്തും അസാധ്യമാണ്. വിപുലമായ സ്വാധീനമുള്ള ശിവസേനക്ക് വിജയ പ്രതീക്ഷ നൽകുന്ന മണ്ഡലമാണ് ബുൽദാന. ബി ജെ പി നേതാവ് ഗോപിനാഥ് മുണ്ടെയുടെ മകൾ പ്രീതം മുണ്ടെയാണ് ഇത്തവണയും ബീഡിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുക. വഞ്ചിത് ബഹുജൻ അംഗാഡിക്ക് ഇത്തവണ കിട്ടുന്ന വോട്ടുകൾ കോൺഗ്രസ് – എൻ സി പി സഖ്യത്തിന്റെ സാധ്യതകളെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കും. എങ്കിലും ഇവിടെ കോൺഗ്രസ് 2 സീറ്റുകളിലും എൻ സി പി ഒരു സീറ്റിലും വിജയിച്ചേക്കും. വഞ്ചിത് ബഹുജൻ അംഗാഡി 1 സീറ്റും , ശിവസേന 3 സീറ്റും ബി ജെ പി 3 സീറ്റും ഈ മേഖലയിൽ നേടിയേക്കും.

ഉത്തർ പ്രദേശിലെ പശ്ചിമ മധ്യ മേഖലയിലെ 8 സീറ്റുകളിൽ അത്യന്തം വാശിയേറിയ തെരഞ്ഞെടുപ്പാണ് നടന്നത്. ബി ജെ പിയും ബി എസ് പി, എസ് പി , ആർ എൽ ഡി ഉൾപ്പെടുന്ന മഹാഗഡ്‌ബന്ധനും കോൺഗ്രസ്സും ആണ് ഈ 8 മണ്ഡലങ്ങളിലെയും തെരഞ്ഞെടുപ്പിലെ പ്രധാന എതിരാളികൾ. നാഗിന, അംറോഹ, ആഗ്ര, മഥുര, ഫത്തേപ്പൂർ സിക്രി, അലിഗർ, ഹത്രാസ്, ബുലന്ദേശ്വർ തുടങ്ങിയ മണ്ഡലങ്ങളിലെല്ലാം വാശിയേറിയ മത്സരങ്ങൾ ആണ് നടക്കുന്നത്. ഇവയിൽ, കോൺഗ്രസിന്റെ രാജ് ബബ്ബറും, ബി ജെ പിയുടെ രാജ്‌കുമാർ ചാഹറും ബി എസ്  പി യുടെ ശ്രീഭഗവാൻ ശർമയും തമ്മിലുള്ള മത്സരം പ്രവചനാതീതമാണ്. മൂന്നിൽ ആർക്കു വേണമെങ്കിലും ഇവിടെ വിജയിക്കാം എന്നതാണ് സ്ഥിതി. രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ കോൺഗ്രസ് പ്രതീക്ഷ അർപ്പിക്കുന്ന മണ്ഡലങ്ങളിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനം ഫത്തേപ്പൂർ സിക്രി ആണ്. നടി ഹേമ മാലിനി മത്സരിക്കുന്ന മഥുരയിൽ ഇക്കുറി വിജയം ആർ എൽ ഡി സ്ഥാനാർഥി കുൻവർ നരേന്ദ്ര സിംഗിനാകും . ആഗ്രയിൽ ബി എസ്  പി യുടെ മനോ കുമാർ സോണിയും യു പി മന്ത്രിയായ എസ് പി സിങ് ബാഗേലും തമ്മിലാണ് പ്രധാന മത്സരം. അലിഗറിലും ഇത്തവണ മത്സരം കടുക്കുമെങ്കിലും ബി എസ്  പി യുടെ അജിത് ബല്യാൻ വിജയിക്കാനാണ് സാധ്യത. ജനതദൾ എസ്സിൽ നിന്നും ബി എസ്  പി യിലേക്ക് മാറി അംറോഹയിൽ മത്സരിക്കുന്ന ഡാനിഷ് അലി ശക്തമായ മത്സരമാണ് ബി ജെ പിയിൽ നിന്നും നേരിടുന്നത്. ഹത്രാസിലും ബുലന്ദേശ്വരിലും നാഗിനയിലും ശക്തമായ മത്സരമാണ് നടക്കുന്നത്. ഇക്കുറി രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ യു പി യിൽ ഒരു സീറ്റിൽ ആർ എൽ ഡി, രണ്ടു സീറ്റുകളിൽ ബി ജെ പി, നാല് സീറ്റിൽ ബി എസ്  പി, ഒരു സീറ്റിൽ എസ് പി ഇങ്ങനെയായേക്കും കക്ഷി നില.

രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ ഒഡിഷയിലെ 5 സീറ്റുകളിൽ ആണ് ലോക് സഭയിലേക്കു മത്സരം നടക്കുന്നത്. ബർഗർ, സുന്ദരഗാർ, അസ്ക, കാണ്ഡമാൽ, ബോലങ്കാർ എന്നിവയാണവ . ബി ജെ പി യുടെ സിറ്റിംഗ് സീറ്റ് ആയ സുന്ദർഗറിൽ കേന്ദ മന്ത്രി ജുവൽ ഓരോണ് വീണ്ടും ജനവിധി നേടുന്നു. കോൺഗ്രസിന്റെ ജോർജ് തീർക്കിയും ബി ജെ ഡി യുടെ സുനിത ബിസ്വാലും ചേർന്ന്  ശക്തിയേറിയ ത്രികോണ മത്സരത്തിന് വേദിയൊരുക്കുന്നു . അസ്കയിൽ ആകട്ടെ, കോൺഗ്രസ് ഇക്കുറി സ്ഥാനാർത്ഥിയെ നിർത്തിയിട്ടില്ല. രണ്ടാം പാദത്തിൽ ബി ജെ പി മൂന്നു സീറ്റുകളും ബി ജെ ഡി ഒരു സീറ്റും നേടുവാൻ ആണ് സാധ്യത.

ആസാമിൽ രണ്ടാംഘട്ട പോളിംഗ് നടക്കുന്ന 5 മണ്ഡലങ്ങൾ മംഗൾഡോയ്‌, സിൽച്ചാർ, ആട്ടോണോമസ് ഡിസ്‌ട്രിക്‌, നൗഗോങ്, കരിംഗഞ്ജ് എന്നിവയാണ്. ഇവയിൽ രണ്ടു വീതം എം പി മാർ നിലവിൽ കോൺഗ്രസിനും ബി ജെ പി ക്കും ഉണ്ട്. എ ഐ യു ഡി എഫ് എന്ന പാർട്ടിക്കാണ് കരിംഗഞ്ജ് ലോകസഭാ മണ്ഡലം. സിൽച്ചറിൽ മഹിളാ കോൺഗ്രസ്സ് പ്രസിഡന്റ് സുഷ്മിത് ദേവ് ആണ് കോൺഗ്രസിന് വീണ്ടും സാധ്യത നൽകുന്നത്. ഇക്കുറിയും രണ്ടു സീറ്റുകൾ കോൺഗ്രസ്സും, രണ്ടു സീറ്റുകൾ ബി ജെ പി യും ഒരു സീറ്റ് എ ഐ യു ഡി എഫും സ്വന്തമാക്കും.

രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ അഞ്ചു മണ്ഡലങ്ങളിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്ന ബിഹാർ കോൺഗ്രസിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അതിപ്രധാനമാണ്. കോൺഗ്രസ് മത്സരിക്കുന്ന 9 സീറ്റുകളിൽ മൂന്നെണ്ണവും ഈ ഘട്ടത്തിൽ ആണ് നടക്കുന്നത്. ബീഹാറിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ മുസ്‌ലിം വോട്ടുകൾ ഉള്ള കിഷൻഗഞ്ചിൽ കോൺഗ്രസിന്റെ മുഹമ്മദ് ജാവേദ്, സുൽത്താൻ ഒവൈസിയുടെ  എ ഐ എം ഐ എം  പാർട്ടിയുടെ മൗലാനാ അഷ്‌റഫ് ഹഖ് ഇമാൻ , ജനതാദൾ യു വിന്റെ സയദ് അഹമ്മദ് അഷ്‌റഫ് എന്നിവരോടാണ് ഏറ്റുമുട്ടുന്നത്. ഒവൈസിയുടെ സ്ഥാനാർഥിയുടെ രംഗ പ്രവേശം ഇവിടുത്തെ കോൺഗ്രസിന്റെ നില പരുങ്ങലിൽ ആക്കുന്നു. പുർണിയയിൽ കോൺഗ്രസിന് വേണ്ടി പപ്പു സിങ് ആണ് ജനതാദൾ യു വിന്റെ സന്തോഷ് കുമാർ കുശ്‌വാഹയെ നേരിടുന്നത്. നിലവിലെ എം പി ആയ താരിഖ് അൻവർ ആണ് കത്തിഹാറിൽ കോൺഗ്രസിന് വേണ്ടി മത്സരിക്കുന്നത്. ഭഗൽപൂരിൽ ആർ ജെ ഡിയും ജനതാദൾ യു വും തമ്മിൽ ആണ് മത്സരം. ബങ്കയിൽ ബി ജെ പി യുടെ മുൻ എം പി ദിഗ്‌വിജയ് സിംഗിന്റെ ഭാര്യ റിബൽ ആയി മത്സരിക്കുന്നതിനാൽ ആർ ജെ ഡി യുടെ സാധ്യതകൾ കൂടുന്നു. ബീഹാറിൽ രണ്ടാം പാദത്തിൽ, ആർ ജെ ഡി യും കോൺഗ്രസും രണ്ടു സീറ്റുകൾ വീതം നേടിയേക്കാം, ഒരു സീറ്റ് ജനതാദൾ യു വിനും കിട്ടിയേക്കാം .

പശ്ചിമ ബംഗാളിലെ ഡാർജിലിങ് , റായ്‌ഗഞ്ച് , ജൈപൈഗുരി എന്നീ മണ്ഡലങ്ങളിൽ ആണ് രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ വോട്ടെടുപ്പ് നടക്കുന്നത് . മൂന്നു മണ്ഡലങ്ങളിലും ബി ജെ പി അതി ശക്തമായ മത്സരമാണ് കാഴ്ചവെയ്ക്കുന്നത് . കഴിഞ്ഞ തവണ 1600 വോട്ടിനു കോൺഗ്രസിലെ ദീപാ ദാസ് മുൻഷിയെ തോൽപ്പിച്ച്  വിജയിയായ മുഹമ്മദ് സലിം ആണ് റായ്‌ഗഞ്ചിലെ സി പി എം സ്ഥാനാർഥി. ദീപാ ദാസ് മുൻഷി കോൺഗ്രസിന് വേണ്ടി ഇവിടെ വീണ്ടും പോരാടുമ്പോൾ  ടി എം സി, ബി ജെ പി സ്ഥാനാർത്ഥികളും അരയും തലയും മുറുക്കി രംഗത്തുണ്ട്. ബി ജെ പി യും കോൺഗ്രസ്സും ആയിരിക്കും ഇവിടെ അവസാന ഘട്ടത്തിൽ ഒന്നും രണ്ടും സ്ഥാനങ്ങൾ നേടുന്ന പാർട്ടികൾ എന്നാണ് രാഷ്ട്രീയ നിരീക്ഷകർ കരുതുന്നത്. ഇടതു കോട്ട എന്നറിയപ്പെടുന്ന ജൈപൈഗുരിയിൽ ഇക്കുറി ബി ജെ പി യും തൃണമൂൽ കോൺഗ്രസും മുന്നണിയിൽ തന്നെയുണ്ട്. ഡാർജിലിംഗിൽ ഇത്തവണയും ബി ജെ പി വെന്നിക്കൊടി നാട്ടാൻ ആണ് സാധ്യത. രണ്ടാം പാദത്തിലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ രണ്ടു സീറ്റിൽ ബി ജെ പി യും ഒരു സീറ്റിൽ കോൺഗ്രസും ജയിച്ചേക്കാം.

ഛത്തിസ്ഗഡിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്ന മൂന്നു സീറ്റിൽ രണ്ടെണ്ണം കോൺഗ്രസിനും ഒന്ന്  ബി ജെ പിക്കും കിട്ടിയേക്കും. ജമ്മുകാശ്മീരിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്ന രണ്ടു സീറ്റിൽ നാഷണൽ കോൺഫറൻസിനാണ്  ജയസാധ്യത. പോണ്ടിച്ചേരിയിൽ കോൺഗ്രസിനും  മണിപ്പൂരിൽ മണിപ്പൂർ പീപ്പിൾസ് പാർട്ടിക്കുമാണ്  മുൻ തൂക്കം.

രണ്ടാം ഘട്ടത്തിലെ 95 സീറ്റുകളിലേക്ക് നടന്ന തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ കോൺഗ്രസ്സ് 25 വരെ സീറ്റുകളിൽ വിജയിച്ചേക്കാം, സഖ്യ കക്ഷികൾ ആയ ഡി എം കെ 20 വരെ സീറ്റിലും സി പി എം, സി പി ഐ, ജനതാദൾ, നാഷണൽ കോൺഫറൻസ്, ആർ ജെ ഡി എന്നിവ രണ്ടു വീതം സീറ്റിലും വിജയിക്കുവാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.  ബി ജെ പി 20 സീറ്റുകൾ നേടും, സഖ്യ കക്ഷിയായ ജനതാദൾ യു ഒരു സീറ്റിലും വിജയിക്കും. ബി എസ് പി 4 സീറ്റിലും, എസ് പി രണ്ടു സീറ്റിലും മണിപ്പൂർ പീപ്പിൾസ് പാർട്ടി, എ ഐ യു ഡി എഫ് എന്നിവർ ഓരോ സീറ്റിലും വിജയിച്ചേക്കാം.

ജാഥയില് ഏകദേശം അമ്പതോളം ആളുണ്ടായിരുന്നു.
“ഇങ്കിലാ സിന്ദാവാ” വിളി കുട്ടിക്കാലം മുതലേ കേട്ടിരുന്നതുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്, കൌമാര-മിച്ചഭൂമി-ജന്മിപ്പയ്യന്മാര് പരിഭ്രമിച്ചില്ല!

ഈ തെരഞ്ഞടുപ്പില്‍ ശബരിമല പ്രശ്നം ചര്‍ച്ച ചെയ്യരുത് എന്ന് തെരഞ്ഞെടുപ്പു കമ്മീഷന്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു. എന്നാല്‍ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നിയമ നിര്‍മ്മാണ പ്രക്രിയയുടെ അനിഷേധ്യ ഭാഗമാണ്. ശബരിമല വിധിയെ നിയമ നിര്‍മാണത്തിലൂടെ മറികടക്കും എന്ന് പറയുന്ന ബിജെപിയുടെ നിലപാടിനെ, ഈ വിഷയം ചര്‍ച്ച ചെയ്യാതെ ഇരുന്നാല്‍, എങ്ങനെയാണ് എതിര്‍ക്കുക എന്നത് ഒരു പ്രധാന വിഷയം തന്നെയാണ്. അതിനുമപ്പുറം, കേവലം തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ യുക്തിക്കു പുറത്തും, ചരിത്രപരമായി ചര്‍ച്ച ചെയ്യേണ്ട നിരവധി ഘടകങ്ങള്‍ ശബരിമല പ്രശ്നത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ബിജെപി ചില  എതിര്‍പ്പുകള്‍ ഉയര്‍ത്തുന്നുണ്ടെങ്കിലും ശബരിമല പ്രശ്നം ചര്‍ച്ച ചെയ്യേണ്ട എന്നത് പലരും ഒരു ആശ്വാസമായി കാണുന്നോ എന്ന് പോലും സംശയിക്കേണ്ടി ഇരിക്കുന്നു. ബിജെപിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, പ്രശ്നം അവര്‍ സൃഷ്ടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച വൈകാരികത, കൂടുതല്‍ മുതലെടുക്കാന്‍ കഴിയുമോ എന്നത് മാത്രമാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു.

എന്നാല്‍ കേരളത്തിലെ കുടുംബജീവിതങ്ങളെ ആന്തരികമായി പ്രക്ഷുബ്ധവും സംഘർഷഭരിതവുമാക്കിയ ഒരു രാഷ്ട്രീയ പ്രശ്നമായിത്തീർന്നു ശബരിമല വിധി എന്നത് വാസ്തവത്തിൽ വലിയ അത്ഭുതമുളവാക്കേണ്ട കാര്യമല്ല. പുരോഗമനഗർവ്വിന്റെയും സങ്കുചിതരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെയും മുഖംമൂടി ഈ ജനത സ്വയം എടുത്തണിഞ്ഞ് അഭിരമിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കാലം ഏറെയായിരുന്നല്ലൊ. എല്ലാ കാലത്തും എല്ലാവരെയും പറ്റിക്കാൻ കഴിയുകയില്ല എന്ന സത്യം വീണ്ടും തെളിയിക്കപ്പെടുകയാണ് ഒരുപക്ഷെ ശബരിമലവിഷയം കേരളത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയ കോളിളക്കത്തോടെ. മലയാളിയുടെ പറഞ്ഞുപതിഞ്ഞ പുരോഗമന പൊയ്മുഖം ആണ് മറനീക്കി പുറത്തുവന്നത്. ജാതീയതയുടെയും ആൺകോയ്മയുടെയും ഒരു ശരിയായ പരീക്ഷണഭൂമിയാണ് കേരളം എന്ന് തെളിയിക്കപ്പെടുകയും വർഗ്ഗിയശക്തികൾ ഇതു രാഷ്ട്രീയമായി ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്തത് ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. ശബരിമല വിധി വന്നതിനു ശേഷം ഉണ്ടായ രാഷ്ട്രീയ കോലാഹലങ്ങൾ അതുകൊണ്ടു തന്നെ വെറും ബിജെപി-സിപീഎം എന്ന സ്ത്ഥൂല രാഷ്ട്രീയദ്വന്ദ്വത്തിന്റെ അവസരവാദത്തിന്റെയും ശക്തിപ്രകടനങ്ങളുടെയും കണക്കെടുപ്പുകൾക്കപ്പുറം മലയാളിസ്വത്വബോധത്തിലുണ്ടാക്കിയ ചലനങ്ങളാണ് വിമർശന വിധേയമാകേണ്ടത്. സത്യത്തിൽ പുരോഗമനാത്മക ഇടത്തും പാരമ്പര്യവാദികളായ വലത്തും എന്ന സാങ്കല്പികദ്വന്ദ്വം കേരളത്തിൽ എക്കാലത്തും ഉരുവായിരുന്നത് സവർണ്ണജാതി ആൺബോധത്തിന്റെ ഉറച്ചുപോയ ഒരൊറ്റ അടിത്തറയിൽ നിന്നു തന്നെയാണ്. ഈ അടിത്തറ ഇന്നും വളരെ ഭദ്രമാണ് എന്നത് വലിയ നിരാശതന്നെയാണ് ഉണ്ടാക്കുന്നത്.

കേവലം ഒരു മതാനുഷ്ഠാനത്തിന്റ്റെ വിഷയമല്ല ശബരിമല വിധി. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഒരു മതത്തിന്റെയോ മതസമൂഹത്തിന്റെയോ സമയോചിതമായ ഒരു പരിഷ്കരണം എന്ന കേവല പുരോഗമന വാഞ്ഛയുടേതുമല്ല. ലിംഗനീതിയുടെ അടിസ്ഥാനതത്വങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഈ വിധി ഇന്ത്യൻ മതേതരത്വവും ഭരണഘടനയും ഇനി സഞ്ചരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്ന ദുർഘടമായ വഴിയിലേക്കുള്ള ചൂണ്ടുപലകയാണ്. ആ വഴി, ദളിത്/ആദിവാസി/സ്ത്രീ/ഇതര ലൈംഗിക/ന്യൂനപക്ഷ സ്വത്വങ്ങൾക്ക് എന്തുതരം സാധ്യതകളും ഉറപ്പുകളും ആണ് ഇവിടെ നിലനിൽക്കുന്നത് എന്ന ഭരണഘടനയുടെ പ്രാഥമികമായ ഒരു വെല്ലുവിളിയും കൂടെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

2006 ൽ ആണ് സുപ്രീംകോടതിയിൽ 91 ലെ ഹൈക്കോടതി വിധിയെ ചോദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ട് ശബരിമല കേസ് ഫയൽ ചെയ്യപ്പെടുന്നത്. ആർത്തവ അയിത്താചരണങ്ങൾക്കെതിരെ ‘ഹാപ്പി റ്റു ബ്ലീഡ്’ എന്ന പേരിൽ ഒരു കാമ്പെയ്ൻ നടത്തിയിരുന്നവരോടൊപ്പം ഇന്ത്യൻ യങ്ങ് ലോയേഴ്സ് അസ്സോസിയേഷനും കക്ഷി ചേർന്നാണ് സുപ്രീം കോടതിയിൽ ഈ കേസ് കൊടുക്കുന്നത്. ഹാപ്പി റ്റു ബ്ലീഡ് എന്ന കാമ്പെയ്ൻ ശബരിമലയിൽ ആർത്തവപ്രായത്തിൽ ഉള്ള സ്ത്രീകളോട് കാണിക്കുന്ന വിവേചനത്തോട് ഉള്ള പ്രതികരണമായിത്തന്നെയാണ് കേരളത്തിൽ ഉയർന്നു വന്നത്. ശബരിമലസീസണിൽ ട്രെയ്നിലും  ബസ്സിലും ഒക്കെ അയ്യപ്പന്മാരുടെ സൌകര്യത്തിനു മാറിയിരിക്കേണ്ടി വരികയും ചിലപ്പോൾ ഇറക്കിവിടപ്പെടുകയും തന്നെ ചെയ്യുന്നു എന്ന് പല സ്ത്രീകളും പെൺകുട്ടികളും പരക്കെ പരാതി ഉയർത്തുകയും, ഓൺലൈനിൽ ശക്തിപ്രാപിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ‘ഹാപ്പി റ്റു ബ്ലീഡ്’ എന്ന കാമ്പെയ്ൻ വക്താക്കളായ നികിതാ ആസാദ് തുടങ്ങിയവർ ഇതിനെതിരെ മുന്നോട്ടു വരികയും ചെയ്തു. ക്ഷേത്ര പരിസരങ്ങളിൽ ആർത്തവമുള്ള സ്ത്രീകൾ ഉണ്ടോ എന്നറിയാൻ യന്ത്രങ്ങൾ ആണ് ആവശ്യം എന്ന ദേവസ്വം ബോർഡ് അദ്ധ്യക്ഷൻ പ്രയാർ ഗോപാലകൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞതിനെ ശക്തമായി അപലപിക്കുന്നുണ്ട് നികിതാ ആസാദ് ‘Happy to Bleed: An initiative against Sexism“ എന്ന തന്റെ ലേഖനത്തിൽ. സമാനമായി ആർത്തവസമയത്തു ആരാധനാലയങ്ങളിൽ വിലക്കുന്നതിനെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു കൊണ്ട് ഇന്ത്യയിലെ പല ഭാഗത്തുനിന്നും പബ്ലിക് ഇന്ററസ്റ്റ്  ലിറ്റിഗേഷനുകൾ ഫയൽ ചെയ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തിരുന്നു. 2006 മുതൽ 2016 വരെയുള്ള പത്തു വർഷം ഈ വിഷയത്തിൽ സുപ്രീം കോടതിയിൽ, നിയമവിദഗ്ദർക്കിടയിൽ ഒക്കെ പരക്കെ പല ചർച്ചകളും നടക്കുന്നുമുണ്ടായിരുന്നു. 2016ൽ ഹാജി അലി ദർഗ്ഗയിൽ സ്ത്രീകൾക്ക് പ്രവേശനമനുവദിച്ചു കൊണ്ടാണ് സമാനമായ ഒരു കേസിൽ ആദ്യ വിധി വരുന്നത്. ബോംബെ ഹൈകോർട്ടിന്റെ ഈ പ്രമാദമായ വിധിയിലും പരാമർശവിധേയമാകുന്നതും പ്രശ്നവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്നതും ആയ ചോദ്യങ്ങളാണ് ആർത്തവായിത്തം ഒരു ‘അടിസ്ഥാന മതാനുഷ്ഠാനം’ (essential religious practice) ആണോ എന്നതും അങ്ങിനെയെങ്കിൽ അതിലോ സമാനമായ മതപരമായ വ്യവഹാരങ്ങളിലോ ഭരണഘടനയോ നിയമമോ കോടതിയോ ഇടപെടേണ്ടതുണ്ടോ എന്നതും ഉണ്ടെങ്കിൽ എങ്ങിനെ എന്നതും മറ്റും .

ആർത്തവായിത്താചരണം അടിസ്ഥാന മതാനുഷ്ഠാനമായി തുടരേണ്ടതുണ്ടോ എന്ന ചോദ്യത്തോട് പ്രബുദ്ധകേരളം രണ്ടു സാങ്കൽപ്പിക ദ്വന്ദ്വങ്ങളിൽ ഉറച്ചു നിന്നുകൊണ്ടു തന്നെയാണ് പ്രതികരിച്ചത്. ഒരു വശം ‘വിശ്വാസം’ എന്ന ആശയത്തോട് ചേർന്നു നിന്നെങ്കിൽ മറുവശം ‘പുരോഗമനം’ എന്ന സങ്കൽപ്പത്തിന്റെ ചുവടുപറ്റി. ഒരു വശത്ത് ആർത്തവമുള്ള സ്ത്രീകളെ ഒഴിവാക്കുക എന്നതിനെ ന്യായീകരിക്കാൻ പ്രതിഷ്ഠയുടെ നൈഷ്ഠിക ബ്രഹ്മചര്യം, താന്ത്രികവിധികളുടെ പ്രത്യേകത, തന്ത്രികളുടേ അവകാശം തുടങ്ങി അമ്പലങ്ങളിലെ പ്രത്യേക കാന്തിക ശക്തി വരെ എത്തുന്ന പല കാരണങ്ങൾ നിരത്തി അയ്യപ്പസേവാസമിതി എന്ന സംഘപരിവാറിന്റെ പുതിയ അവതാരത്തിന്റെ ആശയങ്ങളുമായി മാനസീക ഐക്യം പ്രഖ്യാപിച്ച് സ്വന്തം സവർണ്ണരാഷ്ടീയബോധം വെളിപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് ജാതി സംഘടനകൾ എല്ലാം മുന്നോട്ടുവന്നു. മറുവശത്താകട്ടെ സാമുദായികപരിഷ്കരണങ്ങൾക്കായി സ്ത്രീശരീരത്തിന്റെ ശ്ലീലാശ്ലീലങ്ങളുടെ തീർപ്പുകൾ ആവർത്തിച്ചുപറഞ്ഞുകൊണ്ട് പുതിയനവോത്ഥാനമതിലുകളിലേക്ക് പാകപ്പെടാനായുള്ള ആഹ്വാനങ്ങളും ഉണ്ടായി. കേരളത്തിലെ ബി ജെ പി -സിപി എം ഘടകങ്ങളുടെ രാഷ്ട്രീയക്കളം വരയ്ക്കുള്ള പ്രതലവും മാധ്യമവുമായി സ്ത്രീശരീരങ്ങൾ മാറിമാറി നിരക്കുന്നതും അതേ സമയം മലകയറാനുള്ള സ്ത്രീകളുടെ വ്യക്തിപരമായ ശ്രമങ്ങൾ ആവർത്തിച്ച് തടുക്കപ്പെടുന്നതും അവർ തുടർച്ചയായി അപമാനിക്കപ്പെടുന്നതും ഒടുക്കം സ്വജീവൻ പണയം വച്ച് രണ്ടു സ്ത്രീകൾ ഐതിഹാസികമായി കോടതിവിധിനടപ്പിലാക്കുന്നതും അവരിൽ തന്നെ ഒരാളെ കുടുംബം ഒറ്റപ്പെടുത്തുന്നതും തഴയുന്നതും ഒക്കെയും കാണുകയുണ്ടായി. തുടർക്കഥപോലെ കേരളത്തിൽ അരങ്ങേറുന്ന ആണധികാരത്തിന്റെ അക്രമരാഷ്ട്രീയത്തിനും അതിന്റെ പൊയ് സുരക്ഷക്കായി തണൽ പറ്റാനുള്ള ആഹ്വാനങ്ങൾക്കും ഇടയിൽ സ്വന്തം നിലയ്ക്ക് രാഷ്ട്രീയം പറയുന്ന കേരളത്തിലെ ഏതൊരു സ്ത്രീയും നടത്തുന്ന ഒറ്റയാൾ പോരാട്ടങ്ങളുണ്ട്. മലകയറാൻ സ്വന്തം നിലയ്ക്ക് പരിശ്രമിച്ച ഓരോ സ്ത്രീയും സൃഷ്ടിക്കുന്ന കലാപങ്ങളെ ആക്റ്റിവിസം, എക്സിബിഷൻ തുടങ്ങിയ വാക്കുകളോട് ചേർത്തുവച്ച് തള്ളിക്കളയാനാണ് തുടർച്ചയായി ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്. ഇതര രാഷ്ട്രീയസാധ്യതകളെ നിഷേധപരമായ ലേബലിങ്ങുകളിലൂടെ ഇങ്ങനെ റദ്ദുചെയ്യാമെന്ന വ്യാമോഹം നിരന്തരം പരീക്ഷിച്ച് പരാജയപ്പെട്ടിട്ടും കേരളത്തിലെ മുഖ്യധാര ഇടത് ഉൾപ്പെടെയുള്ള ആണധികാര രാഷ്ട്രീയം ഇനിയും ഉപേക്ഷിക്കാൻ തയ്യാറായിട്ടില്ല. ജീർണ്ണവിശ്വാസത്തിന്റെ സംഘപരിവാർ ചതുപ്പിനൊപ്പം തന്നെ മലയാളി സമൂഹത്തിനുള്ള ആന്തരികമായ വെല്ലുവിളിതന്നെയാണ് ഇത്. പ്രളയത്തിന്റെ കുത്തൊഴുക്കിൽ ഒലിച്ചുപോയത് അടിമുടി ആണധികാരവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട മലയാളിയുടെ രാഷ്ട്രീയഗർവ്വുകൂടെയാണ്. മലകയറാൻ ആഗ്രഹിച്ചും പരിശ്രമിച്ചും പരിശ്രമിക്കുന്നവരെ പിന്തുണച്ചും അവർക്കു വേണ്ടി വാദിച്ചും പ്രാർത്ഥിച്ചും ഒക്കെ മലയാളി സ്ത്രീകൾ ഉയർത്തിയ  രാഷ്ട്രീയപ്രതിരോധം പോലെ ഒന്ന് സത്യത്തിൽ കേരളം വിദൂരചരിത്രത്തിലല്ലാതെ കണ്ടിട്ടില്ല. മേൽമുണ്ടു ധരിക്കാനും, മുലചെത്താനും ഒക്കെ ഒരുമ്പെട്ട് ഇറങ്ങിയ രാഷ്ട്രീയസ്ത്രീപ്രാതിനിധ്യപരമ്പരയിലെ ഏറ്റവും പുതിയ അധ്യായം തന്നെയാണ് ഈ ചെറുത്തുനിൽപ്പ്.

ഒരു റിസർവ് വനത്തിനുള്ളിൽ അതീവ ലോലമായ സംരക്ഷിത പരിതസ്ഥിതി മേഖലയിൽ നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് സ്ത്രീകൾ പ്രവേശിക്കുന്നതിനു വാശിപിടിക്കുന്നതാണോ സ്ത്രീ സമത്വം എന്ന് വാദങ്ങൾ ഉയർന്നിരുന്നു. യാതൊരു കരുതലുകളുമില്ലാതെ വനം വെട്ടി നികത്തി തീർത്ഥാടകർക്ക് സൌകര്യം ഒരുക്കിയൊരുക്കി വനഭൂമി നശിപ്പിച്ചപ്പോഴൊന്നും ഇല്ലാതിരുന്ന വേവലാതികൾ ആണെന്നോർക്കണം! എന്നാൽ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ആദിമ അവകാശികളായ മലയരയ സമൂഹം സുശക്തമായി അവകാശം ഉന്നയിച്ചു വന്നതോടെ അമ്പതു വർഷം കൊണ്ട് പ്രകൃതിനാശപരമായ ഒരു തീർത്ഥാടന റ്റൂറിസ്റ്റ് കേന്ദ്രമാക്കി ശബരിമലയെ മാറ്റിയത് തന്ത്രി കുടുംബം ഉൾപ്പെടുന്ന സവർണ്ണ ലോബിയുടെ വ്യാപാരേച്ഛകൾ തന്നെയാണ് എന്ന് ഒന്നുകൂടെ വ്യക്തമാവുകയും ചെയ്തു. ആറ്റുകാലിൽ പൊങ്കാലയിടാൻ പുരുഷന്മാർക്ക് ആവുകയില്ലല്ലോ എന്നും അതു കാണിക്കുന്നത് ഓരോ ദേവതയ്ക്കും അനുസരിച്ചുള്ള ക്ഷേത്രാചാരവിധികളാണ് ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ പ്രത്യേകത എന്നുമായിരുന്നു മറ്റൊരു വാദം. എന്നാൽ സ്ത്രീശക്തിയുടെ സാക്ഷാത്കാരം എന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന പൊങ്കാലാഘോഷം യഥാർത്ഥത്തിൽ മംഗല്യവതികളായ സ്ത്രീകളുടെ പാതിവ്രത്യത്തെയും ഋതുമതികളായ പെൺകുട്ടികളുടെ ചാരിത്ര്യത്തെയും സംരക്ഷിക്കുന്നതിലേക്കായുള്ള ആചാരമായിട്ടാണ് നിലനിൽക്കുന്നതുതന്നെ എന്ന കാര്യം സൌകര്യപൂർവ്വം വിസ്മരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത്തരത്തിൽ മതാചാരങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ആത്യന്തികമായി നിലനിൽക്കുന്ന ആൺകോയ്മാതാൽപ്പര്യങ്ങളെ ചെറുക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യം ശബരിമല വിധിയിൽ ജസ്റ്റിസ് ചന്ദ്രചൂഢ് എടുത്തുപറയുന്നത് ഇന്ത്യയിലെ ആദ്യത്തെ സത്രീസാമൂഹ്യപരിഷ്കർത്താവായ സാവിത്രി ഭായി ഫൂലെയെ ഓർമ്മിച്ചു കൊണ്ടാണ്. ആർത്തവായിത്താചരണം തൊട്ടുകൂടായ്മ തന്നെയാണെന്നും അതിന്റെ വേരുകൾ ജാത്യാധിപത്യത്തിന്റെ വേരുകളായ ‘ശുദ്ധി’ സങ്കൽപ്പം തന്നെയാണ് എന്നും അതുകൊണ്ട് തൊട്ടുകൂടായ്മ ഭരണഘടനവിരുദ്ധമാക്കിയ ആർട്ടിക്ക്ൾ   17 ആർത്തവായിത്താചരണത്തിന്റെ കാര്യത്തിലും ബാധകമാണ് എന്നും വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് വ്യാഖ്യാനങ്ങളിലൂടെ ചലനാത്മകമായി നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു ജൈവഗ്രന്ഥം (organic text) ആണ് ഭരണഘടന എന്നു കൂടെ തെളിയിക്കുന്നുണ്ട്  ശബരിമല വിധി.

മതപരമായ ആചാരങ്ങൾക്കും സാമൂഹ്യധാർമ്മികതയ്ക്കും വെറും ഒരു ബദൽ എന്ന നിലയ്ക്കല്ല ഭരണഘടനാധാർമ്മികത നിലനിൽക്കുന്നത് എന്ന സത്യം ഈ സന്ദർഭത്തിൽ ആണ് ഓർമ്മിക്കേണ്ടത്. ഭൂരിപക്ഷമതധാർമ്മികതയെ തന്നെയാണ് ഇന്ത്യൻ മതേതരഘടന എക്കാലവും പ്രത്യക്ഷമായും പരോക്ഷമായും പിൻതാങ്ങി വന്നിരുന്നത്. ഭരണഘടനയടക്കം ഇന്ത്യയിൽ ഒന്നും തന്നെ മതമെന്ന ചട്ടക്കൂടിനു വെളിയിൽ അല്ല എന്നത് നിസ്തർക്കമാണല്ലോ. മതനിരപേക്ഷത എന്നാൽ മതവും ഭരണകൂടവും തമ്മിൽ ഒരു ബന്ധവും ഇല്ലാതിരിക്കൽ ആണ് എന്നതിനാൽ ഇന്ത്യൻ മതനിരപേക്ഷത ഒരു കാലത്തും മതനിരപേക്ഷതയേ അല്ല എന്ന വിമർശനം ആദ്യമായി മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്നത് 1960 ൽ ഡൊണാൾഡ് സ്മിത് ആണ്. തുടർന്ന് പാർത്ഥാചാറ്റർജിയും മറ്റും നടത്തിയ പോസ്റ്റ്കൊളോണിയൽ വായനയിൽ ഇന്ത്യൻ മതനിരപേക്ഷത പാശ്ചാത്യ മതനിരപേക്ഷതയുടെ വികലമായ ഒരു അനുവർത്തനം മാത്രമാണ് എന്നും വിമർശിക്കപ്പെട്ടു. എന്നാൽ ഇന്ത്യൻ മതനിരപേക്ഷതയുടെ പൊള്ളത്തരങ്ങൾ വ്യക്തമായി വിമർശിക്കപ്പെടുന്നത് ആയെഷാ ജലാൽ, തലാൽ ആസാദ് തുടങ്ങിയവർ ഇന്ത്യൻ മതനിരപേക്ഷതയുടെ ആശയനിർമ്മിതിയുടെ ചരിത്രത്തിൽ തന്നെ ന്യൂനപക്ഷ മതം എന്ന നിലയിൽ ഇസ്ലാം എങ്ങിനെ നിലനിൽക്കുന്നു എന്ന ചോദ്യം ഉയർത്തിയതോടെയാണ്. ഇസ്ലാമിക് വർഗ്ഗീയത എന്ന അപരത്വം നിർമ്മിച്ചെടുക്കേണ്ടത് മതനിരപേക്ഷത എന്ന ഭരണകൂടാസ്തിത്വത്തിന്റെ തന്നെ ആവശ്യമായിരുന്നു എന്ന് ദേശീയതാപ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും വിഭജനത്തിന്റെയും ആഖ്യാനങ്ങളുടെ വായനകളിൽ നിന്നുമാണ് ആയിഷാ ജലാൽ സ്ഥാപിക്കുന്നത്. 2006ൽ അനുരാധ നിധാമും രാജേശ്വരി സൌന്ദർരാജനും ചേർന്ന് സമാഹരിച്ച crisis of secularism in India ആണ് ബാബ്രി മസ്ജിദിനും ഗുജറാത്ത് മുസ്ലിം ഹത്യക്കും ശേഷം ശക്തമായിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഹൈന്ദവവർഗ്ഗീയതയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഇന്ത്യൻ മതനിരപേക്ഷതയുടെ പ്രതിസന്ധി സൂക്ഷ്മമായി വിലയിരുത്തിയ മറ്റൊരു പുസ്തകം . ഈ പുസ്തകത്തിൽ നിയമവിദഗ്ധയായ ഫ്ലേവിയ ആഗ്നസ്, മാറിയ പശ്ചാത്തലത്തിൽ യൂണിഫോം സിവിൽ കോഡ് എന്ന ആശയം തന്നെ എത്രയധികം മതനിരപേക്ഷമല്ലാതായിക്കഴിഞ്ഞു എന്ന് വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് മതപരമായ കാര്യങ്ങളിൽ നിയമം അകലം പ്രാപിക്കുക ഇടപെടാതിരിക്കുക എന്ന മുറയ്ക്കുള്ള വാദങ്ങൾ ഇന്ത്യൻ മതേതരതയെ  സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരിക്കലും സാധുതയില്ലാത്ത കാര്യമാണ്.

കോടതി മതപരമായ കാര്യങ്ങളിൽ ഇടപെടരുത് എന്ന വാദം ആത്യന്തികമായും നിഴൽ യുദ്ധമാണ് എന്നു വ്യക്തമാകുന്നത് ഇന്ത്യൻ മതേതരത്വത്തിന്റെ ഘടനയിൽ തന്നെ ഇഴുകിചേർന്നിട്ടുള്ള ഭൂരിപക്ഷമതബോധത്തിന്റെ ഈ വിമർശനത്തിലൂടെയാണ്. ഹിന്ദു കോഡ് ബിൽ മുതൽ ഇങ്ങോട്ട് ഇന്ത്യൻ ആധുനികതയുടെ എല്ലാ ഘട്ടങ്ങളിലും കോടതിയും നിയമവും മതപരമായ വിഷയങ്ങളിൽ ഇടപെട്ടിട്ടുണ്ട്. ന്യൂനപക്ഷ മതങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാന മതാചാരങ്ങളിലാണ് കൂടുതലും ഇടപെട്ടിട്ടുള്ളത് എന്നുകൂടെ ഇതിനോട് ചേർത്തുവയ്ക്കേണ്ടകാര്യമാണ്. ഹാജി അലി ദർഗ കേസിൽ ബോംബെ ഹൈക്കോടതി ഇങ്ങിനെ ഇടപെടേണ്ടി വന്ന കേസുകൾ പലതും പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. 1994 ൽ ആണ് ആരാധനാലയങ്ങൾ ഭരണകൂടം ഏറ്റെടുക്കുന്നതു സംബന്ധിച്ച അയോധ്യ കേസുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഇസ്മൈൽ ഫറൂക്കി കേസിൽ നിസ്കാരപ്പള്ളിയിൽ തന്നെ പ്രാർത്ഥിക്കുക എന്നത് ഇസ്ലാമിൽ ഒരു അടിസ്ഥാന മതാനുഷ്ഠാനമല്ല എന്ന സുപ്രീം കോർട്ട് വിധി ഉണ്ടാകുന്നത്. ഈ വിധി ബാബ്രി മസ്ജിദ് കേസിനെ നേരിട്ട് സ്വാധീനിക്കില്ല എന്ന് നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടാണ് ദീപക് മിശ്ര അടങ്ങിയ സുപ്രീം കോർട്ട് ഈയടുത്ത് അതിന്റെ പുനപ്പരിശോധനാഹർജ്ജി തള്ളിയത്. മറ്റൊരു പ്രമാദമായ കേസിൽ ബക്രീദിനു മൃഗബലി അടിസ്ഥാന ആചാരമല്ല എന്നു വിധിക്കുന്നുണ്ട്. ജൈനമതവിശ്വാസികളുടെ സന്താര എന്ന ആചാരത്തെ ആത്മഹത്യയോട് ഉപമിച്ച് വിലക്കുന്നുണ്ട്. ഇത്തരത്തിൽ ഉള്ള കേസുകളിൽ ചിലപ്പോൾ അനാവശ്യമായ ദൈവശാസ്ത്രവിചിന്തനങ്ങളിലേക്കാണ് കോടതി നിർബന്ധിക്കപ്പെടുന്നത് എന്നും അതിനാൽ മതപരമായ കാര്യങ്ങളിൽ കോടതി ഇടപെടൽ പലപ്പോഴും ചുമതലപ്പെട്ട ബെഞ്ചിന്റെ വ്യക്തിപരമായ വീക്ഷണങ്ങളായാണ് ചുരുങ്ങുന്നത് എന്നുമൊക്കെ പലപ്പോഴും നിരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുമുണ്ട്.

ഈ നിലയ്ക്കാണ് പലരും ശബരിമല വിധിയിൽ ഇന്ദു മൽഹോത്രയുടെ ഭിന്നാഭിപ്രായത്തെയും പിന്താങ്ങുന്നത്. താൻ ഉൾപ്പെട്ട ബെഞ്ചിന്റെ വിധിയോടെ റദ്ദു  ചെയ്യപ്പെടുന്ന 1991 ലെ കേരള ഹൈക്കോടതി വിധിയിലൂടെയാണ് ‘അടിസ്ഥാനപരം’ എന്നു പ്രചരിക്കപ്പെടുന്ന ആർത്തവായിത്താചാരം ശബരിമലയിൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ നിലവിൽ വരുന്നതുതന്നെ എന്ന കാര്യം തീരെ മറക്കുന്നു മൽഹോത്രയുടെ എതിരഭിപ്രായം. എന്നാൽ ഇതു മാത്രമല്ല സങ്കുചിതമായ ഈ എതിരഭിപ്രായത്തിന്റെ പ്രശ്നം. വർഗ്ഗിയതയും ദുരാചാരവും പ്രചരിപ്പിക്കാൻ മൽഹോത്രയുടെ ഈ ഒരു വീക്ഷണം നിർലോഭം ആയുധമാക്കുകയാണ് സംഘപരിവാർ ചെയ്തത്. മൽഹോത്രയുടെ വിരുദ്ധാഭിപ്രായത്തെ പിന്താങ്ങിക്കൊണ്ടാണ് ഹൈന്ദവമതാചാരങ്ങളെ ക്കുറിച്ചുള്ള കപടശാസ്ത്രീയ അവലോകനങ്ങൾ അമേരിക്കയിൽ നിന്നും ഒക്കെ ഇറങ്ങി വാട്ട്സാപ്പു വഴി പ്രചരിക്കപ്പെട്ടത്. സംഘപരിവാറിന് ഏറ്റവും വളക്കൂറുള്ള അവരുടെ വരുമാന സ്രോതസ്സാണ് അമേരിക്കൻ പ്രവാസിസമൂഹം, പ്രത്യേകിച്ച് ഐ ഐ റ്റികളിൽ നിന്ന് സിലിക്കൺ വാലിയിലേക്ക് കുടിയേറിയ സവർണ്ണ/ബ്രാഹ്മണിക്കൽ സമൂഹം, എന്നത് Arvind Rajagopal, Walter Anderson, Ingrid Therwath തുടങ്ങിയവരുടെ പഠനങ്ങൾ വ്യക്തമാക്കിക്കഴിഞ്ഞതാണ്. സനാതന ഹിന്ദുത്വ വാദികളുടെ വിചിത്രമായ വാദങ്ങൾ പലതും ഇന്ദു മൽഹോത്രയുടെ അഭിപ്രായത്തെ ഏറ്റു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പറയുന്നത് താന്ത്രിക വിധിയിൽ ഓരോ ദേവതയ്ക്കും പ്രതിഷ്ഠാപ്രകാരം ചില പ്രത്യേകതകൾ ഉണ്ടാവും എന്നും ശബരിമലയിലെ പ്രതിഷ്ഠ നൈഷ്ടിക ബ്രഹ്മചാരിയായതുകൊണ്ട് ആർത്തവപ്രായത്തിലെ സ്ത്രീകൾ പ്രവേശിച്ചാൽ ഒരു പക്ഷെ അവർക്കു എൻഡോമെറ്റ്രിയാസിസ് പോലെയുള്ള അസുഖങ്ങൾ വരാമെന്നുമൊക്കെയാണ്. താന്ത്രവിധികളിൽ ഇടപെടാൻ കോടതിക്ക് ജ്ഞാനം പോരാ എന്ന മട്ടിൽ ഹൈന്ദവ സൈദ്ധാന്തികനായ രാജിവ് മൽഹോത്രയുടെയൊക്കെ വ്യാഖ്യാനം സവർണ്ണമലയാളി ഹിന്ദു കുടുംബ വാട്ട്സാപ്പ് ഗ്രൂപ്പുകളിൽ യഥേഷ്ടം ആധികാരികമായ ആശയങ്ങൾ എന്ന മട്ടിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ‘അടിസ്ഥാന ഹിന്ദു മതാനുഷ്ഠാന’ത്തിൽ ഇടപെടാൻ കോടതിക്ക് അവകാശമില്ല എന്ന ഈ വാദത്തിന്റെ മറയിൽ തന്നെയാണ് സ്ത്രീപ്രവേശനത്തിനു ശേഷം ശബരിമല തന്ത്രി ശുദ്ധികലശം ഒക്കെ നടത്തി കോടതിയെ  വെല്ലുവിളിക്കുന്നത്. ബി.ജെ.പി പ്രേരിതമായ ഈ രാഷ്ട്രീയക്കളികൾക്ക് കേരളത്തിലെ സവർണ്ണ സമൂഹം പിന്തുണ നൽകുന്നതിൽ ഹിന്ദുമത ആചാരങ്ങളെക്കുറിച്ച് പ്രചരിക്കപ്പെട്ട കപട അവലോകനങ്ങൾക്കും അതിൽ ഇടപെടാൻ കോടതിക്ക് അധികാരമില്ല എന്ന നിലയ്ക്കുള്ള വികലമായ വാദങ്ങൾക്കും ഒക്കെ വലിയ പങ്കുണ്ട്. ഈ ഘട്ടത്തിൽ എന്താണ് ‘അടിസ്ഥാനമതാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ’ എന്ന നിയമപരിച്ഛേദം  എന്നും എന്താണ് ആ ആശയത്തിന്റെ ചരിത്രപരമായ പ്രസക്തി എന്നും അന്വേഷിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

‘അടിസ്ഥാനമതാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ’ എന്ന ആശയം ഭരണഘടനയിൽ ഉള്ളതല്ല. ഇതിന്റെ ചരിത്രം നീളുന്നത് ഭരണഘടനാസമ്മേളനത്തിൽ അംബേദ്കർ നടത്തിയ ഒരു പ്രസംഗത്തിലേക്കാണ്. ഹിന്ദു കോഡ് ബില്ലും വ്യക്തി നിയമങ്ങളും കൊണ്ട് ബ്രാഹ്മണമേൽക്കോയ്മയേയും ജാതിവ്യവസ്ഥിതി യേയും തകർക്കുകയേ നിവർത്തിയുള്ളു എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ അംബേദ്കർ ഇന്ത്യയിലേ സാഹചര്യത്തിൽ ഏല്ലാം തന്നെ മതപരവും, പ്രത്യേകിച്ച് ജാതിമേൽക്കോയ്മയുടെ ഭാഗവു മാണെന്ന് പ്രത്യേകം നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ‘അടിസ്ഥാനമായി മതപരമായതിൽ‘ (essentially religious) മാത്രം നിയമം ഇടപെടില്ല എന്നു വയ്ക്കുകയേ നിവർത്തിയുള്ളു എന്ന് അദ്ദേഹം  പറയുകയുമാണ്. ഭൂരിപക്ഷമതമേൽക്കോയ്മ നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിൽ മതാനുഷ്ഠാനങ്ങൾക്ക് ഭരണഘടനാസംരക്ഷണം നൽകുന്നത് എന്തു വലിയ ഭീഷണിയാണ് എന്ന കരുതലിൽ നിന്നാണ് സത്യത്തിൽ അംബേദ്ക്കറുടെ  ഈ പരാമർശം വരുന്നത്. അതായത് വ്യത്യസ്തമായ മതേതര ധാർമ്മികതകളുടെ സംരക്ഷണമാണ് ആ ചർച്ചയിൽ അംബേദ്ക്കർ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്നത്: മതാചാരങ്ങളുടേതല്ല. എന്നാൽ 1956 ലെയൊക്കെ ചില കേസുകളിൽ മാത്രമാണ് ഈ രീതിയിൽ ‘അടിസ്ഥാന മതാനുഷ്ഠാനം’ എന്ന വാക്ക് നെഗറ്റിവ് അർത്ഥത്തോടെ – മതനിരപേക്ഷതയെ  മതസമൂഹത്തിൽ നിന്ന് കഴിയുന്നതും വേറിട്ടു കാണാൻ വേണ്ടി അംബേദ്കർ കൽപ്പിച്ച അർത്ഥത്തിൽ – ഉപയോഗിച്ചിട്ടുള്ളത് എന്ന് നിയമചരിത്രകാരന്മാർ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. 1960ൽ ബഹുഭാര്യത്വം ‘അടിസ്ഥാന ഹൈന്ദവ ആചാരമല്ല’ എന്ന അലഹബാദ് ഹൈകോർട്ടിന്റെ വിധിയിൽ ആണ് ‘അടിസ്ഥാന മതാനുഷ്ഠാനം’ എന്ന ആശയം വേറിട്ട് വ്യഖ്യാനിക്കപ്പെടുന്നത്. ഒരു അനുഷ്ഠാനം, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ധാർമ്മികത മതപരമോ മതനിരപേക്ഷമോ എന്ന് വേർതിരിക്കുക എന്ന അംബേദ്കർ സൂചിപ്പിച്ച അർത്ഥത്തിൽ നിന്ന് ‘അടിസ്ഥാന മതാനുഷ്ഠാനം’ എന്നത് ഒരു മതത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ ഓരോ ആചാരങ്ങൾക്കുമുള്ള പ്രാധാന്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ‘റ്റെസ്റ്റ്’ ആയി ചുരുങ്ങിയത് ഏകദേശം ഈ വിധിയേ തുടർന്നാണ് എന്ന് ചില നിയമചരിത്രകാരന്മാർ സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. (ഗൌതം ഭാട്ടിയ 2015) അതായത് അടിസ്ഥാനപരമായി ഒരാചാരം മതപരമാണോ എന്ന ചോദ്യത്തിനു പകരം അത് ഏതെങ്കിലും പ്രത്യേക മതത്തിനു അടിസ്ഥാനപരമാണോ എന്ന ചോദ്യത്തിലേക്ക് വഴിമാറിപ്പോവുകയാണ് ഉണ്ടായത് എന്നർത്ഥം. ഇന്ത്യൻ മതനിരപേക്ഷതയുടെ പരിമിതികൾ മുന്കൂട്ടി അറിഞ്ഞ ഭരണഘടനാശിൽപ്പിയുടെ ക്രാന്തദർശ്ശിത്വം തന്നെ ആയിരുന്നിരിക്കണം മതപരമല്ലാത്ത ധാർമ്മികതകൾക്ക് മതസമൂഹത്തിൽ അടിസ്ഥാനമുണ്ടാകണം എന്ന ഇംഗിതത്തിന്റെ സൂചന.

അടിസ്ഥാനപരമായി ഒരനുഷ്ഠാനം മതപരമാണോ അതോ മതനിരപേക്ഷ/ഇതരമാണോ എന്ന പരീക്ഷണത്തിന്റെ ആവശ്യം അംബേദ്കർ എടുത്തു പറയുന്ന സാഹചര്യം വളരെ വിലപ്പെട്ടതാണ്. ജാതിമേൽക്കോയ്മയുടെയും ആണധികാരത്തിന്റെയും ഈറ്റില്ലമായിരുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിലേക്ക് ആധുനികതയുടെ നീതിബോധങ്ങൾ ഒരേ അളവിൽ എത്തേണ്ടുന്നതിന്റെ വെല്ലുവിളിയുടെ ഭീകരത അംബേദ്കറേക്കാളധികം ആരെയാണ് ഭയപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടാവുക? ഹിന്ദു മതത്തിന്റെ പരിഷ്ക്കരണമല്ല- ഏതൊരു മതത്തിന്റെയും പരിഷ്ക്കരണമല്ല- ഭരണഘടന മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്നത് എന്ന അംബേദ്കറുടെ നിലപാട് ഉണ്ടാകുന്നത് ലാലാ ലജ്പത് രോയ്, രാജാ റാം മോഹൻ റോയ് തുടങ്ങിയവരുടെ പുരോഗമനാത്മക ഹൈന്ദവതയുടെ പരിമിതിയെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബോധ്യത്തിൽ നിന്നും ഗാന്ധിയിലൂടെയും കോൺഗ്രസ്സിലൂടെയും അത് രാഷ്ടീയലക്ഷ്യം കാണുന്നതിലുള്ള ശക്തമായ എതിർപ്പിൽ നിന്നും ഒക്കെ തന്നെയായിരുന്നു. കേരളത്തിലും നവോത്ഥാനത്തിന്റെ കേവലമതനവീകരണ പ്രക്രിയകളല്ല സാമൂഹ്യപരിഷ്കരണം എന്ന് ആവർത്തിച്ച് നിലകൊണ്ട കീഴാളരാഷ്ട്രീയധാര പറഞ്ഞതും ഇതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമല്ലല്ലോ. നവീകരിച്ചു നിലനിർത്തേണ്ട ഒന്നാണ് മതം എന്ന ‘അഹന്ത’ (egoism) ആണ് നവോത്ഥാനം ഉൾക്കൊള്ളുന്നത് എന്നും ഈ അഹംഭാവം ഇല്ലാത്ത ആധുനികതാധാരയാണ് ഫൂലെ, സാവിത്രിഭായി, അംബേദ്കർ തുടങ്ങി അയ്യങ്കാളി, പൊയ്കയിൽ അപ്പച്ചൻ, ഇയ്യോതി ദാസ് തുടങ്ങിയ സാമൂഹ്യപരിഷ്ക്കർത്താക്കളുടെതെന്നും ഗോപാൽ ഗുരു പറയുന്നു. അതു കൊണ്ടു തന്നെ തനതായ ഒരു ഇന്ത്യൻ മതനിരപേക്ഷതയുടെയും ഭരണഘടനാധാർമ്മികതയുടെയും വേരുകൾ തിരയേണ്ടത് ഈ ശക്തമായ കീഴാളദർശന പരമ്പരയിലായിരിക്കും.

അടിസ്ഥാന മതാനുഷ്ഠാനം എന്നതിന്റെ അംബേദ്കറിയൻ വായന നടത്തുകയാണെങ്കിൽ ഒരു പക്ഷെ സൂക്ഷ്മമായി നോക്കേണ്ടുന്നത്  ശബരിമലയിലെ ദേവസങ്കൽപ്പത്തിന് ആർത്തവാ യിത്താചരണം എത്ര പ്രധാനമാണ് എന്നല്ല മറിച്ച് അയ്യപ്പൻ എന്ന ദേവസങ്കൽപ്പത്തിന്റെ തന്നെ ചരിത്രമാണ്. സമീപചരിത്രത്തിൽ മലയാളിപുരുഷത്വത്തിനുണ്ടായ സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക മാറ്റങ്ങൾ മതസ്വത്വബോധങ്ങളെ എത്രകണ്ട് സ്വാധീനിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് ശബരിമലയെമുൻനിർത്തി സൂക്ഷ്മമായി പഠിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. (Men and Masculinities in South India. Caroline and Filippo Osella 2006) മതാംഗീകാരം ഉള്ള ഒരു അമിത-ആണധികാരഘോഷണത്തിന്റെ രൂപമായി ശബരിമല തീർത്ഥാടനം സ്ഥാപിക്കപ്പെടുന്ന സാഹചര്യം 80 കൾ മുതലുള്ള കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹ്യ സാമ്പത്തിക ചരിത്രവുമായി വളരെയധികം കെട്ടുപിണഞ്ഞു കിടക്കുന്നു എന്ന് ഈ പഠനം തെളിയിക്കുന്നു. സന്യാസം-ഗൃഹസ്ഥം എന്ന ആൺസ്വത്വങ്ങളുടെ ബ്രഹ്മണിക്കൽ ദ്വന്ദത്തിലേക്ക് ബാബ്രി മസ്ജിദിനുശേഷം 90 കളിൽ ശക്തിപ്രാപിച്ച ഹിന്ദുത്വവാദം മലയാളികളെ പാകപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു ശബരിമലയിലൂടെ എന്ന് ഒസെല്ല നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. അയ്യപ്പന്റെ മിത്ത് 90 കളിലെ നവഹൈന്ദവ-പാരമ്പര്യവാദികൾ വ്യക്തമായി ഉപയോഗിച്ചത് ലൈംഗികപരിത്യാഗത്തിന്റെ നിഷ്ഠകളിലൂടെ ഒരേസമയം സന്യാസത്തിനും ഗൃഹസ്ഥത്തിനും ആൺശരീരങ്ങൾ പാകപ്പെടേണ്ടുന്നതിനെപ്പറ്റിയുള്ള വ്യവഹാരങ്ങളിലൂടെയാണ്. ഹൈന്ദവ ദേശീയത ഇന്ത്യയിൽ ഉയർത്തിക്കൊണ്ടുവന്ന ഒരു തികഞ്ഞ ആണത്തസംസ്കാരക്രമം ആയിരുന്ന ‘ബ്രഹ്മചര്യ’ത്തിന്റെ കേരളമോഡൽ പരിഷ്കരണം തന്നെയായിരുന്നു ഹ്രസ്വകാല ബ്രഹ്മചര്യ നിഷ്ഠകളും. ഇതിനു പുറമേ അമ്പലങ്ങളെ കേന്ദ്രീകരിച്ച അയ്യപ്പസേവാസംഘങ്ങളും മറുനാടുകളിലും വിദേശത്തും വരെ കൂണുപോലെ പൊന്തിമുളച്ച അയ്യപ്പക്ഷേത്രങ്ങളും ഒക്കെ വ്യക്തമായും ആർ എസ് എസിന്റെയും സംഘപരിവാറിന്റെയും പരിപോഷണത്തിന്റെ തണലിൽ ഉണ്ടായവ തന്നെയാണ് എന്നും ഫിലിപ്പോ ഒസെല്ല തന്റെ ഗവേഷണത്തിൽ സ്ഥാപിക്കുന്നുണ്ട്. ഇത്തരത്തിൽ പൊതുസംസ്കാരരൂപീകരണത്തിനൊപ്പം ഉരുവാകുന്ന ഒന്നായിട്ട് മാത്രമേ വിശ്വാസത്തെയും ഒരു മതേതരകോടതിക്ക് കാണാൻ കഴിയുകയുള്ളു. ഇതര സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി സർക്കാർ ചുമതലപ്പെടുത്തി ശമ്പളം നൽകി നിർത്തുന്ന ജീവനക്കാരാണ് കേരളത്തിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളുടെ ചുമതല വഹിക്കുന്നത് എന്നതും പൊതു ഇടങ്ങൾ എന്നനിലയ്ക്കുള്ള ക്ഷേത്രങ്ങളുടെ നിലനിൽപ്പിന് ആക്കം കൂട്ടുന്നു.

ഹൈന്ദവതയുടെ ഈ സമീപകാല ചരിത്രത്തിനുപരി പ്രാധാന്യം അർഹിക്കുന്ന മറ്റു ചിലതും ശബരിമല വിവാദത്തോടെ വെളിപ്പെടുകയുണ്ടായി. ബ്രാഹ്മണിക്കൽ ഹൈന്ദവവ്യവഹാരങ്ങൾ തട്ടിയെടുക്കുകയും വ്യാപാരവൽക്കരിക്കുകയും ചെയ്ത മതനിരപേക്ഷ ഇടങ്ങളുടെ ചരിത്രം കൂടിയാണ് ശബരിമലയുടെ മലയരയ പാരമ്പര്യം പറയുന്നത്. ഏറ്റവും വലിയ വിരോധോക്തി എന്താണെന്നുവച്ചാൽ ‘സനാതന ഹിന്ദു മതം എക്കാലവും -അതായത് ശങ്കരാചാര്യരിൽ തുടങ്ങി ഭക്തി പ്രസ്ഥാനത്തിലൂടെയും പിന്നീട് വിവേകാനന്ദനിലൂടെയും ആര്യസമാജികരിലൂടെയും ഹിന്ദു മഹാസഭയിലൂടെയും ദേശീയപ്രസ്ഥാനത്തിലൂടെയും വളർന്ന് ആർ എസ് എസിലും അതിന്റെ സംഘശക്തികളിലും എത്തി നിൽക്കുന്ന ഹിന്ദുമത ചരിത്രത്തിൽ- എന്നും അവകാശപ്പെട്ടിരുന്നത് അത് ബഹുരൂപവും പലതിനെയും സ്വാംശീകരിക്കുന്നതും എല്ലാം ഉൾക്കൊള്ളുന്നതും അയഞ്ഞതും ആയ സത്താപരമല്ലാത്ത (non-essential) ഒരു സാംസ്കാരിക രൂപമാണ് എന്നാണല്ലോ. ഇന്ന് നിലനിൽക്കുന്ന ഈ രൂപത്തിലേക്ക് ഹിന്ദുമതം എത്തിച്ചേരുന്നത് ഗോത്രപാരമ്പര്യങ്ങളെയും ദ്രാവിഡ ദേവതകളെയും ഒക്കെ സ്വാംശീകരിച്ചും അവരുടെ ആചാരങ്ങളെ ബ്രാഹ്മണവൽക്കരിച്ചും അവരുടെ ഭൂമിയും വകകളും കൈവശപ്പെടുത്തിയും ഒക്കെയാണ്. ഇന്നും കേരളത്തിലെ ആദിദ്രാവിഡ അവശേഷിപ്പുകളായ കാവുകൾ കയ്യേറി സംഘപരിവാർ ഈ പാരമ്പര്യം തുടരുന്നുമുണ്ട്. ഹിന്ദുമതപ്രചാരകർ മുന്നോട്ടു വച്ച സനാതന ഹിന്ദുത്വത്തിന്റെ ഈ വഞ്ചനാത്മകമായ അരൂപസ്ഥിതി (deceptive amorphous nature) ഹിന്ദു എന്ന തനതായ ഒരു സ്വത്വബോധം ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കാൻ കുറച്ചൊന്നുമല്ല സഹായകമായിട്ടുള്ളത്. ഭരണഘടനതന്നെ ഇന്ന് ബുദ്ധ, ജൈന, സിക്ക് മതങ്ങളെ ഹിന്ദു മതം എന്ന ഒറ്റവാർപ്പിലാണ് കാണുന്നത്. ഇതുകൊണ്ടുകൂടെയാണ് മലയരയരാൽ ശക്തമായി ഉന്നയിക്കപ്പെട്ട ശബരിമലയുടെ ഗോത്രചരിത്രം വളരെ വിലപ്പെട്ടതാവുന്നത്.

മതനിരപേക്ഷമായ ധാർമ്മികതകൾക്കുള്ള സാധ്യതകൾ നിലനിർത്താനുള്ള കരുതലായി ഭരണഘടനാശില്പി മുന്നോട്ടു വച്ച ഒരു ആശയം ഇന്നത്തെ നിയമവ്യാഖ്യാന രീതിയിൽ മതം എന്ന സാമൂഹികവ്യവഹാരത്തിനുള്ളിൽ വിശ്വാസത്തിന്റെയും ആചാരങ്ങളുടെയും അർത്ഥങ്ങൾ തിരയാൻ ഉപയോഗിക്കപ്പെടുമ്പോൾ ‘ആചാര’ ത്തിന്റെയും ‘വിശ്വാസത്തിന്റെയും’ ഒക്കെ ചരിത്രം കൂടെ കോടതി പരിശോധിക്കാതെ തരമില്ലല്ലോ?. നിയമവും കോടതിയും ഒക്കെ ആധുനിക ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഉപകരണങ്ങൾ ആണ്. ആധുനിക ഭരണകൂടങ്ങൾക്ക് ജനാധിപത്യസമൂഹങ്ങളോട് പ്രമാണരൂപത്തിലെങ്കിലും ചേർന്നു നിൽക്കാൻ ബാദ്ധ്യതയുമുണ്ട്. മതം എന്നത് ഒരു സാമൂഹ്യവ്യവഹാരം എന്ന നിലയ്ക്ക് ആധുനികതയുടെ മറ്റു പല സാമൂഹ്യവ്യവഹാരങ്ങളിൽ നിന്നും പലതും കടം കൊണ്ടും പുനർനിർമ്മിക്കപ്പെട്ടും ഒക്കെയാണ് നിലനിൽക്കുന്നത്. ഇന്ത്യയിൽ മതേതരത്വവും ദേശീയതയും കൊളോണിയലിസവും ഒക്കെ ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ രൂപീകരണത്തിൽ കാര്യമായ പങ്കുവഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഗായത്രി സ്പിവാക് സതി എന്ന ആചാരത്തിന്റെ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ച് പഠിച്ചുകൊണ്ട് ഇതു പറയുന്നുണ്ട്. സതി ഒരു ‘ഹിന്ദു ആചാരം’ എന്ന നിലയ്ക്കാണ് ബ്രിട്ടിഷുകാർ നിരോധിക്കുന്നത്. ഹിന്ദു മത നവീകരണവാദികളും അങ്ങിനെത്തന്നെയാണ് സതിയേ വിമർശിക്കുന്നതും, സാമൂഹ്യതിന്മ എന്ന നിലയ്ക്ക് തള്ളിക്കളയുന്നതും. എന്നാൽ സതി പരക്കെ ഒരു ഹിന്ദു ആചാരമായിരുന്നില്ല എന്നും ബംഗാളി ബ്രാഹ്മണ സമൂഹത്തിലും രാജസ്ഥാനിലെ സവർണ്ണ ക്ഷത്രിയർക്കിടയിലും മാത്രം നിലനിന്നിരുന്ന ജാതീയതയിലും ദേശരാഷ്ടീയാധികാരത്തിലും ലിംഗാധികാരത്തിലും ഒക്കെ വ്യക്തമായ വേരുകൾ ഉള്ള ഒന്നാണ് സതി എന്നും സ്പിവാക് എടുത്തു പറയുന്നുണ്ട്. ബ്രാഹ്മണിസത്തിന്റെയും ബ്രിട്ടിഷ് കൊളോണിയലിസത്തിന്റെയും രാഷ്ടീയഉൽപ്പന്നമാണ് സതിയുടെ ‘ഹിന്ദു’ വൽക്കരണം എന്നും വിധവാജീവിതത്തിന്റെ കൊടും യാതനകൾ, സ്ത്രീകൾക്ക് ഭൂമിയിലോ സ്വത്തിലോ അവകാശമില്ലാതിരിക്കൽ, ജാതിശ്രേണിയുടെ നിലനിൽപ്പ് സ്ത്രീശരീരങ്ങളുമായും ലൈംഗികതയുമായും ഒക്കെ ബന്ധിപ്പിച്ച് നിർത്തിയിരുന്നതുകൊണ്ട് എന്നിങ്ങനെ പലപല സാമൂഹ്യാവസ്ഥകളും   കൂടെ ഉൾചേർന്ന ഒന്നാണ് സതി എന്നും അതു കേവലമായ ഒരു ഹിന്ദു മതാനുഷ്ഠാനം അല്ല എന്നും ശക്തിയുക്തമായി വായിക്കുകയാണ് സ്പിവാക്ക്.

ഈ ദുർഘടവും സങ്കീർണ്ണവുമായ സത്യം മനസ്സിലാക്കാനോ അതിന്റെ വ്യാപ്തിയേക്കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കാനോ അന്നത്തെ സവർണ്ണ ഹിന്ദു പുരോഗമന നവോത്ഥാന/ദേശീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ലിംഗ അസമത്വത്തെക്കുറിച്ചും അതു നിലനിർത്തുന്ന സാമൂഹ്യവ്യവഹാരങ്ങളെക്കുറിച്ചും അത്തരത്തിൽ ആഴത്തിലുള്ള ഒരു അവബോധം ഇന്നത്തെ കേരളത്തിലെ കേവലരാഷ്ടീയപ്രേരിതമായ പുരോഗമനവാഞ്ഛകളിലും ഇല്ല. ആർത്തവായിത്തക്കാർക്കും ആൺകോയ്മരാഷ്ട്രീയത്തിനും ഒരുപൊലെ മനസ്സിലാകാത്ത ഇത്തരം ചില ധാർമ്മിക സാധ്യതകളും കൂടെയാണ് സുപ്രധാനമായ ഭരണഘടനാവ്യാഖ്യാനങ്ങളിലൂടെ ശബരിമല വിധി മുന്നോട്ട് വച്ചത്. വിധിയുടെ പരിണാമം എന്തു തന്നെയായാലും മത-രാഷ്ട്രീയ-ജാതി ആൺകോയ്മകൾക്കെതിരെയുള്ള ഒരു വലിയ പ്രക്ഷോഭത്തിനു ലിംഗനീതിയുടെ പ്രതലം അടിത്തറയായി എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്.

ഈ സാംസ്കാരിക – രാഷ്ട്രീയ അടിത്തറയെ ശക്തമാക്കുക, വിപുലീകരിക്കുക എന്നത് ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പു കാലത്ത് തന്നെ ഉറക്കെ ആവർത്തിക്കേണ്ട വിഷയമാണ്. തെരഞ്ഞെടുപ്പ് വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു സാമൂഹിക- രാഷ്ട്രീയ പ്രക്രിയയാണ്. അതിന്റെ ഉള്ളില്‍ നിന്നും പുറത്തും നിന്നും പുരോഗമനപരമായ സമ്മര്‍ദ്ദങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവേണ്ടതുണ്ട്. പൊള്ളയായ വിജയങ്ങള്‍ അല്ല, ഇത്തരം നിഷ്കൃഷ്ടമായ നിലപാട് തറകളില്‍ നിന്നുകൊണ്ടുള്ള, കേവലമായ തെരഞ്ഞെടുപ്പു വിജയത്തിനപ്പുറമുള്ള രാഷ്ട്രീയ വിജയങ്ങള്‍ കൂടി സമൂഹത്തില്‍ അനുസ്യൂതം ഉണ്ടാവണം എന്ന് നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു ശബരിമല സ്ത്രീ പ്രവേശന വിധിയും തുടര്‍ന്നുണ്ടായ സംവാദങ്ങളും എന്നത് ഒരിക്കലും വിസ്മരിച്ചുകൂടാ.

തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് ശേഷം കോൺഗ്രസ്സിനോ ബിജെപിക്കോ വ്യക്തമായ ഭൂരിപക്ഷം ലഭിക്കാതെ വരുന്ന സാഹചര്യത്തിൽ പുതിയ മന്ത്രിസഭാ രൂപീകരണം സംബന്ധിച്ച കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമാകും. മന്ത്രിസഭ രൂപീകരിക്കാൻ ആദ്യം ആരെയാണ് ക്ഷണിക്കേണ്ടത് എന്നൊക്കെ തീരുമാനിക്കേണ്ടത് രാഷ്ട്രപതിയാണ്. സ്വാഭാവികമായും, തെരഞ്ഞെടുപ്പിന് മുമ്പേയുള്ള മുന്നണികളായ NDA അല്ലെങ്കിൽ UPA ഇതിൽ ആർക്കാണ് കൂടുതൽ സീറ്റ് എന്നായിരിക്കും രാഷ്ട്രപതി പരിഗണിക്കുക. അല്ലെങ്കിൽ ആരാണോ ഏറ്റവും വലിയ ഒറ്റ കക്ഷി അവരെ ക്ഷണിച്ചു സത്യപ്രതിജ്ഞ ചെയ്യിക്കും. സഭയിൽ ഭൂരിപക്ഷം തെളിയിക്കാൻ വേണ്ടി അവർക്ക് സമയവും കൊടുക്കും. മോഡിയുടെ ആജ്ഞാനുവർത്തിയായ ഒരാളാണ്‌ രാഷ്രപതി കസേരയിൽ ഇരിക്കുന്നത് എന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ബിജെപിക്ക് അനുകൂലമായ ഒരു തീരുമാനമായിരിക്കും അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്നും ഉണ്ടാവാൻ പോകുന്നത്. അല്ലാതെ മായാവതിയും സിപിഎമ്മും ഒക്കെ കണക്ക് കൂട്ടുന്നത് പോലെ മോഡിയെ പുറത്താക്കാനുള്ള ഒരു തട്ടിക്കൂട്ട് മുന്നണിയെയൊന്നും അദ്ദേഹം അംഗീകരിക്കുകയില്ല. വാജ്‌പേയിയുടെ നോമിനിയായിരുന്നുവെങ്കിലും പക്ഷം പിടിക്കാത്ത മതേതര ജനാധിപത്യ വാദിയായ APJ അബ്ദുൽ കലാമായിരുന്നു രാഷ്‌ട്രപതി കസേരയിൽ എന്നത് കൊണ്ട് മാത്രമായിരുന്നു pre-poll alliance അല്ലാതിരുന്നിട്ടും 2004 ൽ ഒന്നാം UPA സാധ്യമായത്.

കുറഞ്ഞത് 150 സീറ്റ് കിട്ടിയാൽ പോലും മോഡി മന്ത്രിസഭ ഉണ്ടാക്കാൻ ശ്രമിക്കുമെന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമില്ല. പക്ഷെ എല്ലാവരും കരുതുന്നത് പോലെ ഭൂരിപക്ഷം ഉറപ്പാക്കാൻ വേണ്ടി ജയിച്ചു വരുന്ന കോണ്ഗ്രസ്കാരെ വിലക്ക് വാങ്ങാനൊന്നും അവര് ശ്രമിക്കുകയില്ല. കാരണം അവർക്ക് വേണ്ടത് MP മാരെയാണ്. ജയിച്ചു കഴിഞ്ഞ് കോണ്ഗ്രസ് MP മാർ മറുകണ്ടം ചാടിയാൽ അവരുടെ MP സ്ഥാനം നഷ്ടമാവും. MP സ്ഥാനം ഇല്ലാത്ത ആളുകളെ കിട്ടിയിട്ട് ബിജെപി ക്ക് എന്ത്‌ കാര്യം ?

യുപിയിൽ കോണ്ഗ്രസ് കൂടുതൽ സീറ്റ് നേടാതെ മഹാസഖ്യം മാത്രം നേട്ടമുണ്ടാക്കിയാലും അതിന്റെ പ്രയോജനം ലഭിക്കുക മോഡിക്ക് തന്നെയായിരിക്കും. 25 ൽ കൂടുതൽ സീറ്റ് നേടാൻ സാധ്യതയുള്ള മായാവതിയും 3 സീറ്റ് നേടുന്ന അജിത് സിംഗിന്റെ RLD യും NDA യെയോടൊപ്പം പോകുമെന്ന കാര്യം ഉറപ്പാണ്. നല്ല ഓഫർ കിട്ടിയാൽ ചിലപ്പോൾ അഖിലേഷ് യാദവും (20 സീറ്റ്) മോഡിയെ പിന്തുണക്കും. തെലുങ്കാനയിലെ KCR നെയും (14 സീറ്റ് ) ആന്ധ്രായിലെ ജഗ്‌മോഹനെയും(22 സീറ്റ്) ഒഡിഷയിലെ നവീൻ പട്നായിക്കിനെയും (16 സീറ്റ്) അവർ വരുതിയിലാക്കാനും ശ്രമിക്കും..

കേന്ദ്രത്തിൽ മോഡിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ഒരു മന്ത്രിസഭ വരാതിരിക്കാനുള്ള സാഹചര്യം ഉണ്ടാവണമെങ്കിൽ ഏറ്റവും വലിയ ഒറ്റ കക്ഷി ആയി കോണ്ഗ്രസ് തന്നെ വരണം. UPA സഖ്യ കക്ഷികളും പരമാവധി സീറ്റുകളിലും ജയിക്കണം. അതുവഴി സർക്കാറുണ്ടാക്കാനുള്ള ക്ഷണം UPA ക്ക് കിട്ടിയാൽ മേൽപ്പറഞ്ഞ ചെറു പാർട്ടികളൊക്ക അതിൽ പങ്കാളികളാവുകയും അങ്ങനെ മോഡിയെ മാറ്റി നിർത്താനും സാധിക്കും. അല്ലാതെ ഇലക്ഷന് ശേഷം എല്ലാ പാർട്ടികളും ചേർന്ന് ഒരു മുന്നണി ഉണ്ടാക്കി മോഡിയെ പ്രധിരോധിക്കാം എന്നൊക്കെ കണക്ക് കൂട്ടാമെങ്കിലും അത് വിജയിക്കാനുള്ള സാധ്യത തുലോം കുറവാണ്.

ഈ സാഹചര്യത്തിലാണ് കേരളത്തിലെ ഇരുപത് സീറ്റുകളിൽ പരമാവധി സീറ്റുകളും UDF ന് കിട്ടണം എന്ന വാദത്തിനു പ്രസക്തിയേറുന്നത്.. ജയിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ ഇടതുപക്ഷ എംപി മാർ ബിജെപിയിലേക്ക് പോകില്ല എന്ന വാദം അംഗീകരിച്ചു ഇടത് പക്ഷത്തിനെ ജയിപ്പിച്ചാൽ പോലും മോഡിയുടെ ഭരണത്തുടർച്ച തടയാനാവില്ല. കേന്ദ്രത്തിൽ ഫാഷിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ സർക്കാർ രൂപീകരിക്കാനുമുള്ള സാഹചര്യം ഉണ്ടാവണമെങ്കിൽ കോൺഗ്രസ്സിന്‌നും UPA ക്കും സീറ്റുകൾ കൂടുക തന്നെ വേണം. മന്ത്രിസഭ രൂപീകരിക്കാനുള്ള ക്ഷണം മോഡി വിരുദ്ധരെന്നവകാശപ്പെടുന്ന മറ്റുള്ളവർക്ക് ലഭിച്ചാൽ മാത്രമേ കേരളത്തിലെ ഇരുപത് സീറ്റുകളിലും ജയിച്ചാൽ പോലും LDF ന് എന്തെങ്കിലും സംഭാവന ചെയ്യാൻ പറ്റുകയുള്ളൂ..