POLITICS

നിയോലിബറലിസം സാധ്യമാക്കുന്ന സാമ്പത്തികാഭിവൃദ്ധിയുടെ മികച്ച മാതൃകയായി അവതരിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ചിലി എങ്ങിനെയാണ് പൊടുന്നനെ ഇത്തരമൊരു വിപ്ലവകരമായ മാറ്റത്തിന്‍റെ വക്കിലെത്തിയത് ? ചിലിയിലെ ജനങ്ങളുടെ കണ്ണിൽ ജലത്തിന്‍റെയും അതുപോലുള്ള പൊതു പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടെയും ഉടമസ്ഥാവകാശവും പാരിസ്ഥിക പ്രശ്നങ്ങളും മറ്റ് സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക പ്രശ്നങ്ങളുടെ അത്രതന്നെ പ്രാധാന്യമുള്ള വിഷയമായി മാറിയത് എന്തുകൊണ്ടാണ്? ഇതിന് ഉത്തരം തിരയേണ്ടത് ആ രാജ്യത്തിന്റെ കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടുകാലത്തെ ചരിത്രത്തിലും അതിന്‍റെ പ്രധാന അന്തർധാരയായി വർത്തിച്ച നിയോലിബറൽ ലോകവീക്ഷണത്തിലുമാണ്.

യാഥാർഥ്യങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ മിത്തുകളിൽ അഭിരമിക്കാനാണ് പൊതുബോധത്തിനിഷ്ടം. അങ്ങിനെയൊന്നാണ് ശാസ്ത്ര സാങ്കേതിക വിദ്യകൾക്ക് മനുഷ്യരുടെ എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങൾക്കും പരിഹാരം കണ്ടെത്താനാകുമെന്ന വിശ്വാസം. അത്തരമൊരു ലോകത്തേക്ക് മനുഷ്യരാശി എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്ന് കരുതുന്നവർ ഏറെയുണ്ട്. ചിലരതിനെ നാലാം വ്യവസായവിപ്ലവം എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. സമൃദ്ധിയുടെ ഈ കഥനങ്ങളിൽ വറുതിയുടെ കഥകൾക്കിടം കിട്ടാതെ പോകുക സ്വാഭാവികമാണ്. ജീവന്റെ നിലനിൽപിന് ഒഴിച്ച് കൂടാനാകാത്ത വായുവും വെള്ളവും പോലും ഒരു വലിയ വിഭാഗം മനുഷ്യർക്ക് അപ്രാപ്യമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് ഇവരോട് പറഞ്ഞു നോക്കുക. അത് സമ്മതിക്കാൻ മടി കാണിക്കും. ഇനി അംഗീകരിച്ചാൽ തന്നെ അവയ്ക്ക് സാങ്കേതികപരിഹാരങ്ങൾ ലഭ്യമാണ് എന്ന് സ്ഥാപിക്കാനായിരിക്കും തിടുക്കം. അപ്പോഴും ഈ സ്ഥിതിവിശേഷത്തിന് നിലനിൽക്കുന്ന സാമ്പത്തിക ക്രമത്തിന്റെ ഘടനപരമായ സവിശേഷതകൾ കൂടി കാരണമായിത്തീരുന്നുണ്ട് എന്ന വാസ്തവം മറച്ചു വെക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളുണ്ടാകും.

ശുദ്ധജലലഭ്യതയുടെ കാര്യമെടുക്കുക. ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ലോക ജനസംഖ്യയുടെ 58 ശതമാനം പേരും ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള ജലക്ഷാമം നേരിടുന്നുവരാണ് എന്നാണ് ഒരു പഠനം പറയുന്നത്. അതിനൊരു കാരണം മുക്കാൽ ഭാഗത്തോളം വെള്ളത്താൽ മൂടപ്പെട്ട് കിടക്കുന്ന ഭൗമോപരിതലത്തിൽ മനുഷ്യന് ഉപയോഗയോഗ്യമായത് അതിൽ ഒരു ശതമാനം പോലുമില്ലെന്നതാണ്. പക്ഷെ, പ്രശ്നത്തിന്റെ ഒരു വശം മാത്രമാണത്. മറുവശം ജലസ്രോതസുകളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലും ജലവിതരണത്തിലും സ്വകാര്യമൂലധന താല്പര്യങ്ങൾ കൂടുതലായി പിടി മുറുക്കുന്നു എന്നതാണ്.

ജലദൗർലഭ്യത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയവും, സാമൂഹികവും, സാമ്പത്തികവും ആയ വിവക്ഷകളെ കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്ന ഒരു പുസ്തകമുണ്ട്. കാനഡ കേന്ദ്രീകരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്ന ആക്ടിവിസ്റ്റുകളായ മോദ് ബാർലോയും ടോണി ക്ലാർക്കും ചേർന്ന് ഈ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യവർഷങ്ങളിൽ എഴുതിയ ‘ബ്ലൂ ഗോൾഡ്’ (Blue Gold). ജലസമ്പത്തിന്റെ കോർപ്പറേറ്റ് ചോരണം തടയാനുള്ള പോരാട്ടം എന്ന ഉപശീർഷകം കൂടിയുണ്ട് ആ പുസ്തകത്തിന്. കേരളത്തിന് അപരിചിതയല്ല ബാർലോ. 2004 ൽ പ്ലാച്ചിമടയിലെ കൊക്കൊകോല കമ്പനിയുടെ ജലചൂഷണത്തിനെതിരായി നടന്ന ജനകീയസമരത്തിന്റെ ഭാഗമായി നടന്ന അന്താരാഷ്ട്ര സമ്മേളനത്തിൽ സജീവ സാനിധ്യമായിരുന്നു അവർ.

ജലത്തെ നീല സ്വർണ്ണം എന്ന് വിളിക്കുന്നത് പെട്രോളിയത്തെ കറുത്ത സ്വർണ്ണം എന്ന് വിളിക്കുന്നത് പോലെയാണ്. ഭൂമിയിലെ ജീവന്റെ ഉറവിടവും ആധാരവും ആണ് ജലം എന്നോർക്കുമ്പോൾ സ്വർണ്ണവുമായുള്ള സമീകരണം അസ്ഥാനത്താണ് എന്ന് തോന്നാം. എന്നിട്ടും പലരും ആ വിശേഷണം സ്വീകരിക്കുന്നത് പുതിയ കാലത്ത് ജലം വിലയേറിയ ഒരു ചരക്കായി മാറുന്നു എന്നതുകൊണ്ടായിരിക്കണം. ലോകമെമ്പാടും നടക്കുന്ന ജലസമ്പത്തിന്റെ സ്വകാര്യവൽക്കരണം; ലോകബാങ്കും ഐ.എം.എഫും ലോക വ്യാപാര സംഘടനയുമൊക്കെ അതിൽ വഹിക്കുന്ന പങ്ക്; പെരിയറും എവിയാനും കോക്കും പെപ്സിയും പോലുള്ള കമ്പനികൾ ശുദ്ധ ജല സ്രോതസുകൾ കുടിച്ച് വറ്റിക്കുന്ന കഥകൾ; അതിനെതിരായി ഉയർന്നു വരുന്ന പ്രതിരോധസമരങ്ങൾ: ഈ കാര്യങ്ങളൊക്കെ വിശദമായി പ്രതിപാദിക്കുന്നു ബാർലോയും ക്ലാർക്കും. പുതിയ നൂറ്റാണ്ട് ജലത്തെ ചൊല്ലിയുള്ള തർക്കങ്ങളുടെയും വലിയ സംഘർഷണങ്ങളുടേയും കാലമായിരിക്കും എന്ന ഓർമ്മപ്പെടുത്തലായിരുന്നു ആ വായന.

ജലസമരങ്ങൾ അക്രമാസക്തങ്ങളായ യുദ്ധങ്ങളും കലാപങ്ങളുമായി മാറുകയാണ് എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്ന സംഭവങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലമുണ്ടായിരുന്നു ബ്ലൂ ഗോൾഡിന്. കൊളംബിയയിലെ തദ്ദേശീയ ജനവിഭാഗമായ എംബെറ കാറ്റോയുടെ നേതാവായിരുന്ന കിമി പെർണിയ ഡൊമിക്കോവിനാണ് ആ പുസ്തകം സമ്മർപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്. തങ്ങളുടെ പ്രദേശത്തെ ജലസ്രോതസുകൾക്ക് മേൽ അവർക്കുള്ള അവകാശം സ്ഥാപിച്ച് കിട്ടുന്നതിന് വേണ്ടിയുള്ള സമരങ്ങൾക്ക് നേതൃത്വം കൊടുത്തു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്ന ഡൊമിക്കോ 2001 ജൂൺ രണ്ടാം തീയതി അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടു. അതിന് ശേഷം അദ്ദേഹം തിരിച്ച് വന്നില്ല.

അതിനും ഒരു വർഷം മുൻപാണ് കൊച്ചബാംബ ജലയുദ്ധം (Cochabamba Water War) എന്ന് പിന്നീട് അറിയപ്പെട്ട ജനകീയ സമരം ബൊളീവിയയിൽ അരങ്ങേറുന്നത്. ലോകബാങ്കിൽ നിന്ന് ഒരു വായ്പ ലഭിക്കാനുള്ള വ്യവസ്ഥകൾക്ക് വിധേയമായി കൊച്ചബാംബ നഗരത്തിലെ ജലവിതരണം സ്വകാര്യവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടു. വെള്ളത്തിന്റെ വില സാധാരണ മനുഷ്യർക്ക് താങ്ങാവുന്നതിനപ്പുറത്തേക്ക് കുതിച്ചുയർന്നു എന്നതായിരുന്നു അതിന്റെ അനന്തരഫലം. അതിനെതിരായി നഗരത്തിൽ ആളിപ്പടർന്ന പ്രതിഷേധസമരങ്ങൾ നേരിടാൻ അധികാരികൾക്ക് പട്ടാളനിയമം ഏർപ്പെടുത്തേണ്ടി വന്നു. സംഘർഷങ്ങളിൽ നിരവധി പേർക്ക് പരിക്കേറ്റു. വിക്ടർ ഹ്യൂഗോ ദാസ എന്ന പതിനേഴുകാരനായ വിദ്യാർത്ഥി വെടിവെപ്പിൽ കൊലചെയ്യപ്പെട്ടത് സമരത്തിലെ നിർണ്ണായകമായ വഴിത്തിരിവായി.. സർക്കാരിന് ആ സ്വകാര്യവൽക്കരണ കരാർ പിൻവലിക്കേണ്ടി വന്നു.

ആ സമരകാലത്തുടനീളം ലോകബാങ്ക് ഡയറക്ടർ വോൽഫെൻസൺ (Wolfensohn) എടുത്ത നിലപാട് ദരിദ്ര ധനിക ഭേദമന്യേ എല്ലാവരും വെള്ളത്തിന് വിലകൊടുക്കാൻ ബാധ്യസ്ഥരാണ് എന്നായിരുന്നു. സൗജന്യമായി വെള്ളം ലഭിക്കുമ്പോൾ ദുർവ്യയം കൂടും. സബ്‌സിഡികൾ ഗുണം ചെയ്യില്ല. വെള്ളം ലഭ്യമല്ലാതാകുന്നത് ജീവിക്കാനുള്ള മനുഷ്യന്റെ അവകാശത്തിന്റെ നിഷേധമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ കൂട്ടാക്കാത്ത സ്വതന്ത്ര വിപണിയുടെ യുക്തിയായിരുന്നു അത്. നിയോലിബറലിസത്തിന്റെ പാഠശാലകൾ പരിശീലിപ്പിച്ച ഗണിതബുദ്ധി.

പക്ഷെ സാധാരണമനുഷ്യരുടെ സാമാന്യബുദ്ധിക്ക് മനസിലാകുന്ന ഒന്നല്ല ഈ യുക്തി. വോൽഫെൻസനോടുള്ള പ്രതികരണമായി ഒരു മെക്കാനിക്കും സമരനേതാവുമായ ഓസ്കാർ ഒലിവേര പറഞ്ഞത് ബ്ലൂ ഗോൾഡിന്റെ ഗ്രന്ഥകർത്താക്കൾ ഉദ്ധരിക്കുന്നുണ്ട്: “എനിക്ക് വോൽഫെൻസനെ കണ്ട് ഈ സ്വകാര്യവൽക്കരണം എങ്ങിനെയാണ് ബൊളീവിയയിലെ ദരിദ്രജനങ്ങളുടെ മേലുള്ള നേരിട്ടുള്ള ആക്രമണമായി മാറുന്നതെന്ന് പഠിപ്പിച്ചു കൊടുക്കാനാഗ്രഹമുണ്ട്. നൂറു ഡോളറോളം മാസവരുമാനമുള്ള കുടുംബങ്ങൾക്കാണ് വെള്ളത്തിനായി ഇരുപത് ഡോളർ ഓരോ മാസവും അധികം കൊടുക്കേണ്ടി വരുന്നത് – ഭക്ഷണ ചിലവിനേക്കാൾ കൂടുതൽ. വോൽഫെൻസൻ കൊച്ചബാംബയിലേക്ക് വരണം. അപ്പോൾ വാഷിംഗ്‌ടൺ ഡി.സി യിലെ തന്റെ ഓഫീസിലിരുന്നാൽ കാണാനൊക്കാത്ത യാഥാർഥ്യങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കാനൊക്കും”.

പുതിയ നൂറ്റാണ്ട് രണ്ടു ദശകങ്ങൾ പിന്നിടുമ്പോൾ നീല സ്വർണ്ണത്തിന്റെ വില കുറയുകയല്ല; കൂടുതൽ അമൂല്യമാകുകയാണ്. 2010 ൽ ജലത്തെ ഒരു അടിസ്ഥാന മനുഷ്യാവകാശമായി അംഗീകരിച്ചിട്ടുണ്ട് ഐക്യരാഷ്ട്ര പൊതുസഭ . പക്ഷെ, അധികാരവും സമ്പത്തുമില്ലാത്തവരുടെ ഭാഗത്തേക്ക് ഒഴുകാത്ത ഒന്നായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് അത്. കുടിവെള്ളത്തിന് വേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടങ്ങൾ; മനുഷ്യർ വരക്കുന്ന അതിരുകൾ മനസ്സിലാകാതെ ഒഴുകുന്ന നദികളിലെ ജലം പങ്കു വെക്കുന്നതിനെ ചൊല്ലിയുള്ള സംഘർഷങ്ങൾ; പൊതുസ്വത്താകേണ്ട ജലസ്രോതസുകളും സംഭരണികളും സ്വകാര്യവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്നതിന് എതിരെയുള്ള പ്രതിഷേധങ്ങൾ: കാലം ചെല്ലും തോറും ജല യുദ്ധങ്ങളുടെ തീക്ഷ്ണത ഏറുകയാണ്..

ജലമെന്ന അമൂല്യ വസ്തുവിൽ ധനകാര്യവിപണിയിലെ ഊഹക്കച്ചവടക്കാരുടെയും കണ്ണെത്തിയിരിക്കുന്നു എന്ന് കാട്ടിത്തരുന്ന ഒരു സംഭവം 2020 ഡിസംബറിൽ ഉണ്ടായി. കാലിഫോർണിയയിൽ ചിക്കാഗോ മെർക്കന്റൈൽ എക്സ്ചേഞ്ച് ജലത്തിന്റെ ഊഹാധിഷിഠിത വ്യാപാരം സാധ്യമാക്കുന്ന ലോകത്തെ ആദ്യത്തെ “Water Futures” മാർക്കറ്റിന് തുടക്കം കുറിച്ചു. കാലിഫോർണിയയിലെ ജല വിപണിയിലെ വിലയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന Nasdaq Veles California Water Index (NQH2O) എന്ന സൂചികയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് ഇത് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. എണ്ണയും സ്വർണ്ണവും പോലെയുള്ള ചരക്കുകളെ പോലെ വെള്ളവും ഊഹക്കച്ചവടം നടക്കുന്ന ഒരു ചരക്കായി മാറി.

വ്യക്തികൾക്കും സ്ഥാപനങ്ങൾക്കും ഭാവിയിൽ ഒരു നിശ്ചിത സമയത്ത് മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിലയിൽ ഒരു പ്രത്യേക ചരക്കോ ഓഹരിയോ വാങ്ങാനോ വിൽക്കാനോ ഉള്ള അവസരമൊരുക്കുന്ന നിയമപരമായ കരാറാണ് ഫ്യൂച്ചേഴ്സ് കരാറുകൾ (Futures Contracts). അപ്രതീക്ഷിതമായി ചരക്കുകകളുടെ വിലയിലുണ്ടാകുന്ന വർദ്ധനവിനെ ചെറുക്കാൻ ഇത്തരം കരാറുകൾ ആവശ്യക്കാരെ സഹായിക്കും എന്ന ഒരു നല്ല വശം ഇവയ്ക്കുണ്ട്. പക്ഷെ, ഡെറിവേറ്റീവുകൾ (Derivatives) എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന സാമ്പത്തിക ഉപകരണങ്ങളിൽ പെടുന്ന ഇത്തരം കരാറുകളുടെ ഒരു പ്രധാന സവിശേഷത ചരക്കുകളുടെ യാഥാർത്ഥത്തിലുള്ള കൈമാറ്റമില്ലാതെ ലാഭമെടുക്കാൻ ഊഹക്കച്ചവടക്കാർക്ക് അവസരമുണ്ടാക്കുന്നു എന്നതാണ്. അതായത് ഈ കരാറുകൾ ചരക്കുകളുടെയും ഓഹരികളുടെയും ഭാവിയിലെ മൂല്യത്തെ പറ്റി വാതുവെപ്പിൽ ഏർപ്പെടാൻ ഈ വിപണികൾ നിക്ഷേപകർക്ക് അവസരമൊരുക്കുന്നു. ആഗോള ഫിനാൻസ് മുതലാളിത്തത്തിന്റെ പ്രധാന ചാലകശക്തികളിൽ ഒന്നാണ് ഇക്കാലത്ത് ഡെറിവേറ്റീവുകൾ. ധനകാര്യ/ഓഹരി വിപണികളുടെയും ഗതിയും ചരക്കുകളുടെ വിലയും നിർണ്ണയിക്കുന്നതിൽ ഇവ വലിയ പങ്ക് വഹിക്കുന്നുണ്ട്.

ഒരു വർഷം പിന്നിടുമ്പോൾ NQH2O Water Futures – ന് വിപണിയിൽ കാര്യമായ ചലനങ്ങളുണ്ടാക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്നത് വാസ്തവമാണ്. പക്ഷെ, അത് നൽകുന്ന സന്ദേശത്തെ അവഗണിക്കാനാകില്ല. ഉപയോഗമൂല്യമുള്ള എന്തും വിനിമയമൂല്യവും അതിനാൽ ലാഭസാധ്യതയും ഉള്ള ചരക്കുകളായി മാറുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിലാണ് നമ്മൾ ജീവിക്കുന്നത് എന്നതാണത്. ജീവന്റെ നിലനിൽപിന് ഒഴിച്ചുകൂടാനാകാത്ത ജലത്തിന്റെയോ അതു പോലുള്ള മറ്റ് പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടെയോ പോലും സമാഹരണവും വിതരണവും വിപണിയുടെ അദൃശ്യകരങ്ങൾക്കും ഊഹക്കച്ചവട ധന മൂലധനത്തിന്റെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾക്കും വിട്ടുകൊടുക്കുന്നതിൽ അപാകത കാണാത്ത നിയോലിബറൽ ആദർശങ്ങൾക്ക് അടിവരയിടുന്നു ആ സംഭവം.

ഇതിനർത്ഥം നിയോലിബറൽ ലോകക്രമം പ്രതിരോധങ്ങളെയെല്ലാം അതിജീവിച്ച് എന്നെന്നേക്കുമായി അതിന്റെ വെന്നിക്കൊടി പാറിച്ച് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നല്ല. വാസ്തവത്തിൽ, ഈ കാര്യങ്ങൾ ഓർക്കാനുണ്ടായ പ്രധാന കാരണം തന്നെ അങ്ങിനെയൊരു സമരത്തിന് അടുത്തകാലത്ത് ഉണ്ടായിട്ടുള്ള പ്രത്യാശാജനകമായ പരിണതിയാണ്. ലാറ്റിനമേരിക്കൻ രാജ്യമായ ചിലിയിൽ നടക്കുന്ന ചരിത്രപരമായ മാറ്റങ്ങൾ. നാല്പതിലേറെ വർഷങ്ങളായി നിയോലിബറൽ നയങ്ങളാണ് ചിലിയിലെ സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയുടെ ദിശ നിർണ്ണയിക്കുന്നത്. ഇത് സാമൂഹ്യ സാമ്പത്തികരംഗത്തും പരിസ്ഥിതിയിലും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ള ആഘാതം തീവ്രവും ദൂരവ്യാപകവുമാണ്. ഈ നയങ്ങൾ തിരുത്താനായി ഭരണഘടനയെ പുതുക്കിയെഴുതാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ് ആ രാജ്യം. അതിലെ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായ കാര്യങ്ങളിലൊന്ന് ജലമടക്കമുള്ള പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ അവകാശികൾ ആര് എന്ന നിർണ്ണായകമായ ചോദ്യം ആ ശ്രമങ്ങളുടെ കേന്ദ്ര പ്രമേയമായി വരുന്നു എന്നതാണ്.

2019 ഒക്ടോബറിൽ രാജ്യത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ട പ്രതിഷേധ സമരങ്ങളാണ് ഭരണഘടന തിരുത്താനുള്ള റെഫറണ്ടത്തിലേക്ക് ചിലിയെ നയിച്ചത് . തലസ്ഥാന നഗരിയായ സാന്തിയാഗോയിൽ മെട്രോ യാത്രാനിരക്കിലെ വർദ്ധനവിനെതിരെയുണ്ടായ പ്രതിഷേധ സമരത്തിലായിരുന്നു തുടക്കം. ചുരുങ്ങിയ ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ അത് അഭൂതപൂർവമായ ഒരു ജനകീയ പ്രതിരോധമായി മാറി. രാജ്യം മുഴുവൻ ഈ സമരാഗ്നി വ്യാപിച്ചു. കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് ദശകങ്ങളായി വിവിധ കാര്യങ്ങളിൽ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിവന്നിട്ടുള്ള തീവ്രമായ അസംതൃപ്തിയും അമർഷവും അണപൊട്ടിയൊഴുകി. പ്രാദേശികമായ ഒരു വിഷയത്തിലുള്ള പ്രതിഷേധം നിയോലിബറലിസത്തിനെതിരായ രാജ്യവ്യാപക സമരമായി രൂപാന്തരം പ്രാപിച്ചു. സാന്തിയാഗോയിലെ നഗര ചത്വരങ്ങളൊന്നിൽ സമരക്കാർ എഴുതിവെച്ച മുദ്രാവാക്യങ്ങളിലൊന്ന് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു: ‘നിയോലിബറലിസം പിറന്ന ചിലിയിൽ തന്നെ അതിന്റെ അന്ത്യവും’ (“Neoliberalism was born and will die in Chile”).

പ്രതിഷേധങ്ങൾ ആക്രമാസക്തമായി. ഭരണകൂടവും ജനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ഏറ്റുമുട്ടലുകൾ നിയന്ത്രണം വിട്ടു. മുപ്പതോളം പേര് കൊല്ലപ്പെട്ടു. നിരവധിപേർക്ക് പരിക്കേൽക്കുകയും ആയിരങ്ങൾ അറസ്റ്റിലാവുകയും ചെയ്തു. ഈ പ്രതിസന്ധിക്ക് പരിഹാരം കാണാനാണ് ചിലിയിലെ ജനങ്ങൾക്ക് ഒരു പുതിയ ഭരണഘടനയുടെ കരട് രൂപീകരണത്തിനുള്ള അവസരം നൽകുന്ന റഫറണ്ടം നടത്തുമെന്ന് വ്യവസ്ഥ ചെയ്യുന്ന ഒരു കരാറുണ്ടാകുന്നത്. ഈ റഫറണ്ടത്തിൽ 78 ശതമാനം പേർ പുതിയ ഭരണഘടനക്ക് അനുകൂലമായി വിധിയെഴുതി.

ഇതിന്റെ തുടർച്ചയായി കഴിഞ്ഞ വർഷം ഏപ്രിലിൽ കോൺസ്റ്റിട്യൂഷനൽ കൺവെൻഷനലിലേക്കുള്ള തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്നു. പുതിയ ഭരണഘടനയുടെ കരട് തയ്യാറാക്കാൻ ലിംഗ സമത്വവും തദ്ദേശീയ പ്രാതിനിധ്യവും ഉള്ള ഒരു സമിതിയെ തിരഞ്ഞെടുക്കാനായിരുന്നു ഈ തിരഞ്ഞെടുപ്പ്. അതിൽ ഭരണഘടനയിൽ സമൂലമായ മാറ്റങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർക്ക് വലിയ ഭൂരിപക്ഷം ലഭിച്ചു. ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു കാര്യം അവരിൽ വലിയൊരു പങ്ക് ജലത്തിന്റെയും മറ്റ് പ്രകൃതി വിഭവങ്ങളുടെയും സ്വകാര്യവൽക്കരണം, പെൻഷൻ പോലുള്ള ജീവിത സുരക്ഷയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള സർക്കാരിന്റെ പിന്മാറ്റം, പരിസ്ഥിതി പ്രശ്നങ്ങൾ, യൂട്ടിലിറ്റി കമ്പനികളുടെ ചൂഷണം, അഴിമതി തുടങ്ങിയ ജനകീയ പ്രശ്നങ്ങളേറ്റെടുത്ത് പ്രവർത്തിക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരായിരുന്നു എന്നതാണ്. 155 ൽ 37 സീറ്റുകൾ മാത്രമായിരുന്നു വലതുപക്ഷത്തിന് ലഭിച്ചത്.

പുതിയ ഭരണഘടനയുടെ കരട് തയ്യാറാക്കാൻ ഈ സമിതിക്ക് 2022 ജൂലൈ 5 വരെ സമയമുണ്ട്. ഈയിടെ നടന്ന പ്രസിഡന്റ് തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ഇടതുപക്ഷ സഖ്യമായ Apruebo Dignidad (“I Vote For Dignity”) – ൻറെ സ്ഥാനാർഥിയായ ഗബ്രിയേൽ ബോറിക്ക് നേടിയ വൻ വിജയം ഈ ശ്രമത്തിന് കരുത്ത് പകരുമെന്നാണ് പ്രതീക്ഷ. നിയമനിർമ്മാണ സഭകളിൽ വലതുപക്ഷത്തിന് ഇപ്പോഴുമുള്ള മുൻതൂക്കം ഈ പ്രതീക്ഷകൾക്ക് മേൽ കരിനിഴൽ വീഴ്ത്തുന്നുണ്ടെങ്കിലും. നിയോലിബറൽ മാതൃകയെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന ചിലിയിലെ പ്രതിഷേധ സമരങ്ങളുടെ തുടക്കമായ “പെൻഗ്വിൻ വിപ്ലവം” എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന വിദ്യാർത്ഥികളുടെ പ്രക്ഷോഭത്തിലൂടെ രാഷ്ട്രീയത്തിലേക്ക് കടന്നു വന്ന ആളാണ് ബോറിക്.

ഗബ്രിയേൽ ബോറിക്
(By neuropata – Flickr)

നിയോലിബറലിസം സാധ്യമാക്കുന്ന സാമ്പത്തികാഭിവൃദ്ധിയുടെ മികച്ച മാതൃകയായി അവതരിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ചിലി എങ്ങിനെയാണ് പൊടുന്നനെ ഇത്തരമൊരു വിപ്ലവകരമായ മാറ്റത്തിന്റെ വക്കിലെത്തിയത് ? ചിലിയിലെ ജനങ്ങളുടെ കണ്ണിൽ ജലത്തിന്റെയും അതുപോലുള്ള പൊതു പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടെയും ഉടമസ്ഥാവകാശവും പാരിസ്ഥിക പ്രശ്നങ്ങളും മറ്റ് സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക പ്രശ്നങ്ങളുടെ അത്രതന്നെ പ്രാധാന്യമുള്ള വിഷയമായി മാറിയത് എന്തുകൊണ്ടാണ്? ഇതിന് ഉത്തരം തിരയേണ്ടത് ആ രാജ്യത്തിന്റെ കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടുകാലത്തെ ചരിത്രത്തിലും അതിന്റെ പ്രധാന അന്തർധാരയായി വർത്തിച്ച നിയോലിബറൽ ലോകവീക്ഷണത്തിലുമാണ്.

1947-ൽ ഓസ്ട്രിയൻ രാഷ്ട്രീയ തത്ത്വചിന്തകനായ ഫ്രെഡറിക് വോൺ ഹയെക്കിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ സ്ഥാപിച്ച മോണ്ട് പെലറിൻ സൊസൈറ്റിയിലാണ് നിയോലിബറൽ തത്വചിന്തയുടെ വേരുകൾ. സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രജ്ഞരായ ലുഡ്വിഗ് വോൺ മിസെസും മിൽട്ടൺ ഫ്രീഡ്മാനും ആയിരുന്നു ആ സൊസൈറ്റിയിലെ മറ്റ് രണ്ടു പ്രമുഖർ. ലിബറലിസത്തെ പോലെ അതിന്റെ ഈ പുതിയ പതിപ്പും ഉയർത്തി കാട്ടുന്നത് വ്യക്തികളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം, അന്തസ്, മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾ തുടങ്ങിയ മൂല്യങ്ങളെയാണ്. ആർക്കും നിഷേധിക്കാനൊക്കാത്ത മാനവിക മൂല്യങ്ങൾ. പക്ഷെ തുടക്കം തൊട്ടേ നിയോലിബറലിസം യഥാർത്ഥത്തിൽ ലക്ഷ്യമാക്കിയത് ഈ ആദർശങ്ങളുടെ മറപിടിച്ച് വിപണിയെയും സ്വകാര്യമൂലധനത്തെയും ഭരണകൂടത്തിന്റയും പൊതുസമൂഹത്തിന്റെയും നിയന്ത്രണങ്ങളിൽ നിന്ന് വിമുക്തമാക്കുകയാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അത് ശത്രുസ്ഥാനത്ത് നിർത്തിയിട്ടുള്ള പ്രവണതകൾ ഏതെന്നത് വളരെ വ്യക്തമായിരുന്നു. സാമ്പത്തികാഭിവൃദ്ധിയും സമത്വവും കൈവരിക്കുന്നതിനായി ഭരണകൂടത്തിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ആസൂത്രണം വിഭാവനം ചെയ്യുന്ന മാർക്സിസമടക്കമുള്ള സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആദർശങ്ങൾ; മാന്ദ്യത്തിൽ നിന്ന് കരകയറാൻ സ്റ്റേറ്റ് ഇടപെടലുകൾ നിർദ്ദേശിക്കുന്ന കെയ്‌നീഷ്യനിസം. ഇവയെ എതിർക്കാനുള്ള സൈദ്ധാന്തിക അടിത്തറ പ്രദാനം ചെയ്യുകയായിരുന്നു നിയോലിബറൽ പ്രത്യയശാസ്ത്രം. അത്യന്തം ആപൽക്കരമായ ഒരു ലഘൂകരണമായിരുന്നു അത് മുന്നോട്ട് വെച്ചത്: ‘വ്യക്തികളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം + അവകാശങ്ങൾ സമം സാമൂഹ്യനിയന്ത്രണമില്ലാത്ത സ്വകാര്യമൂലധനം + വിപണി’ എന്ന കുടില യുക്തി.

അതേസമയം ഫലത്തിൽ ആദർശ മുതലാളിത്തത്തിന്റെ സൈദ്ധാന്തിക രൂപരേഖ മാത്രമായി ചുരുങ്ങി നിന്നില്ല നിയോലിബറലിസം. ഡേവിഡ് ഹാർവേ ചൂണ്ടി കാട്ടിയിട്ടുള്ളത് പോലെ രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന് ശേഷം മുതലാളിത്തത്തിന്റെ സ്വച്ഛമായ വികാസത്തിന് തടസമായി ഉയർന്നു വന്ന പ്രവണതകളെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യാനും അതിലെ അധീശവർഗ താല്പര്യങ്ങളുടെ പുനഃസ്ഥാപനത്തിനും ഉള്ള രാഷ്ട്രീയ പദ്ധതി കൂടിയായി അത് മാറി.

സൈനിക സ്വേച്ഛാധിപതിയായ പിനോഷെയുടെ ചിലിയായിരുന്നു നിയോലിബറലിസത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ പരീക്ഷണശാല. 1970 ൽ ജനാധിപത്യപരമായി അധികാരത്തിൽ വന്ന സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസിഡന്റ് ആയ സാൽവദോർ അലെൻഡെയുടെ ഭരണത്തെ അമേരിക്കയുടെയും ചിലിയിലെ മുതലാളിത്ത ശക്തികളുടെയും സഹായത്തോടെ അട്ടിമറിച്ചായിരുന്നു പിനോഷെ അധികാരത്തിലെത്തുന്നത്. ആ സ്വേച്ഛാധിപതിയുടെ നൃശംസതകളും അധികാര ദുർവിനിയോഗവുമൊന്നും വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പ്രത്യയശാസ്ത്രമെന്ന് മേനി നടിക്കുന്ന നിയോലിബറലിസത്തിന്റെ വക്താക്കൾക്ക് തടസമായിരുന്നില്ല. ഒന്നോർത്താൽ അതിൽ അത്ഭുതവുമില്ല. അത് അടിസ്ഥാനപരമായും ലക്ഷ്യമാക്കുന്നത് മുതലാളിത്ത അധീശവർഗ്ഗ താല്പര്യങ്ങളുടെ പുനഃസ്ഥാപനം മാത്രമായിരുന്നല്ലോ.

ചിക്കാഗോ സർവകലാശാലയിൽ നിന്ന് മിൽട്ടൺ ഫ്രീഡ്‌മാൻ, അർനോൾഡ് ഹാർബർഗർ തുടങ്ങിയ നിയോലിബറലിസത്തിന്റെ പ്രണേതാക്കളുടെ കീഴിൽ പഠിച്ചിറങ്ങിയ കുറച്ച് സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രജ്ഞർക്കായിരുന്നു ഈ പ്രക്രിയയുടെ കാർമ്മികത്വം. ‘ചിക്കാഗോ ബോയ്‌സ്’ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ ധനതന്ത്രജ്ഞരുടെ സഹായത്തോടെ പിനോഷെ ചിലിയുടെ സമ്പദ്ഘടന പുതുക്കി പണിതു. വെങ്കലമൊഴിച്ചുള്ള ധാതുക്കളുടെ ഖനനം, മത്സ്യ ബന്ധനം, വന വിഭവങ്ങൾ, ആരോഗ്യ മേഖല, വിദ്യാഭ്യാസം, പെൻഷൻ ഫണ്ടുകൾ തുടങ്ങിയവയെല്ലാം സ്വകാര്യവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടു. വിദേശ മൂലധനത്തിനുള്ള നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഇല്ലാതായി. ചങ്ങാത്ത മുതലാളിത്തത്തിന്റെയും അഴിമതിയുടേയും പറുദീസയായി പിനോഷെയുടെ ചിലി. സമ്പന്നർ കൂടുതൽ സമ്പന്നരായപ്പോൾ സാധാരണ മനുഷ്യർക്ക് നിയോലിബറൽ സ്റ്റേറ്റിന്റെ ഈറ്റില്ലം കാത്തുവെച്ചത് തൊഴിലില്ലായ്മയുടെയും താങ്ങാനാകാത്ത വിലക്കയറ്റത്തിന്റെയും കറുത്ത നാളുകളായിരുന്നു.

1980 ൽ ആ സ്വേച്ഛാധിപത്യത്തിനും നിയോലിബറൽ സാമ്പത്തിക ക്രമത്തിനും സാധുത നൽകുന്ന ഒരു ഭരണഘടന നിലവിൽ വന്നു. അതാണ് ഇപ്പോൾ മാറ്റിയെഴുത്തിന് വിധേയമാകുന്നത്. ജലസ്രോതസുകൾ സ്വകാര്യസ്വത്തായി മാറുന്നത് അക്കാലത്താണ്. ഒരു ദശകത്തിനു ശേഷം പിനോഷെയുടെ സൈനിക ഭരണം പാർലിമെന്ററി ജനാധിപത്യത്തിന് വഴിമാറി കൊടുത്തെങ്കിലും നിയോലിബറലിസം ചിലിയുടെ സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയുടെ അടിസ്ഥാനധാരയായി നിലകൊണ്ടു. ജനാധിപത്യത്തിലേക്കുള്ള പരിവർത്തന കാലത്തുണ്ടായ സാമ്പത്തിക വളർച്ചയുടെ ഫലമായി സാധാരണ മനുഷ്യരുടെ ജീവിതനിലവാരം താരതമ്യേന ഉയർന്നത് ചിലി ഒരു പുതിയ ഘട്ടത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയാണ് എന്ന പ്രതീതിയുണ്ടാക്കി.

പക്ഷെ, ആ പ്രതീക്ഷകൾ അസ്ഥാനത്തായിരുന്നു. പെൻഷൻ ഫണ്ടുകളുടെ സ്വകാര്യവൽക്കരണം സാധാരണ മനുഷ്യരുടെ സാമൂഹ്യ സുരക്ഷക്ക് ഭീഷണിയായി. ശുദ്ധജലത്തിന് പുറമെ സാനിറ്റേഷനും സ്വകാര്യവൽക്കരണത്തിന് വിധേയമായി. ബഹുരാഷ്ട്ര കോർപറേഷനുകൾ ജല വിതരണത്തിന്റെ 90 ശതമാനവും നിയന്ത്രിക്കുന്ന ചിലി ലാറ്റിനമേരിക്കയിൽ കുടിവെള്ളത്തിന് ഏറ്റവും വിലകൊടുക്കേണ്ടി വരുന്ന രാജ്യമായി മാറി. സ്വകാര്യസ്ഥാപനങ്ങളുടെ യാതൊരു നിയന്ത്രണമില്ലാത്ത ഖനനവും പ്രകൃതി വിഭവങ്ങളുടെ ചൂഷണവും ജലചോരണവും പലയിടങ്ങളിലും തദ്ദേശവാസികളുടെ നിലനിൽപിന് തന്നെ ഭീഷണിയായി. നിയന്ത്രണമില്ലാതെ വർദ്ധിച്ചു വന്ന സാമ്പത്തിക അസമത്വം നല്ല വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യ സേവനങ്ങൾ, പാർപ്പിടം തുടങ്ങിയ അടിസ്ഥാനാവശ്യങ്ങൾ സമ്പന്നർക്ക് മാത്രം പ്രാപ്യമായ കാര്യങ്ങളാക്കി.

പല മാനങ്ങളുള്ള പ്രതിസന്ധിയിലേക്കാണ് നാല്പതുവർഷക്കാലത്തെ നിയോലിബറൽ പരീക്ഷണങ്ങൾ ചിലിയെ കൊണ്ടു ചെന്നെത്തിച്ചിട്ടുള്ളത്. ഇത് വിവിധ വിഭാഗം ജനങ്ങളിലുണ്ടാക്കിയ അസംതൃപ്തിയുടെയും അമർഷത്തിന്റെയും ബഹിർസ്ഫുരണമായിരുന്നു 2019 തൊട്ടുണ്ടായ പ്രക്ഷോഭസമരങ്ങൾ. ഇവിടെ നിന്ന് എങ്ങോട്ടേക്കായിരിക്കും ചിലി നീങ്ങുക? ശുഭ പ്രതീക്ഷകൾ നൽകുന്നുണ്ട് സമീപകാല ചരിത്രം. പക്ഷെ, എളുപ്പമായിരിക്കില്ല ആ വഴി. ഇന്ന് ഒരു രാജ്യവും സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയും ഒറ്റപ്പെട്ട തുരുത്തുകളല്ല. അതി സങ്കീർണ്ണമായി കെട്ടുപിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ആഗോള സാമ്പത്തിക ക്രമത്തിലെ വലക്കണ്ണികളാണ് അവ ഓരോന്നും.അതിലെ നിർണ്ണായകമായ സ്വാധീനമുള്ള അധീശവർഗ്ഗ താല്പര്യങ്ങളെ മറികടന്ന് ബദലുകൾ സൃഷ്ടിക്കുക അനായാസമായിരിക്കില്ലല്ലോ!

ചിലി പ്രക്ഷോഭം

ഭാവി കാത്തുവെച്ചിരിക്കുന്നത് എന്തായാലും, ചിലിയുടെ പതനവും പ്രതിരോധവും മറ്റൊരു ലോകക്രമത്തിന്റെ സാധ്യതകൾ തേടുന്നവർക്ക് ഒട്ടേറെ പാഠങ്ങൾ നൽകുന്നുണ്ട്. ഈ നൂറ്റാണ്ടിലെ ജലയുദ്ധങ്ങളെ കുറിച്ച് തുടങ്ങിയ ആലോചനകൾ ചിലി കടന്നു പോകുന്ന സംഘർഷഭരിതമായ ചരിത്രത്തിന്റെ വിലയിരുത്തലിലേക്ക് നയിച്ചത് ആകസ്മികമല്ല. ലോകത്തെമ്പാടുമുള്ള സാധാരണ മനുഷ്യരുടെ അതിജീവന സമരങ്ങളുടെ ഒരു microcosm ആണ് വർത്തമാനകാല ചിലിയുടെ ചരിത്രം. സർവ്വകലാശാലകളിലെ ക്ലാസ്സ്മുറികളിലിരുന്ന് ഉരുവിട്ട് പഠിച്ച സിദ്ധാന്തങ്ങളല്ല പുറത്തെ ജീവിതത്തിന്റെ ചൂരും ചൂടുമാണ് ഈ സമരങ്ങളെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്നത്. ബൊളീവിയയിലെ ജലസമരത്തിന്റെ നേതാവ് ഓസ്കാർ ഒലിവേര ലോകബാങ്ക് മേധാവിയോട് പറഞ്ഞത് തന്നെയാണ് ചിലിയിലെ മനുഷ്യർ നിയോലിബറലിസത്തിന്റെ വക്താക്കളോട് പറയുന്നത്. അത് തെരുവുകളിലെ ജീവിതം കാണാനുള്ള ക്ഷണമാണ്.

സാമ്പത്തിക സാങ്കേതിക വിദഗ്ദ്ധരുടെ സോഷ്യൽ എഞ്ചിനീയറിംഗ് വ്യാമോഹങ്ങളുടെ പരീക്ഷണശാലയായിരുന്നു ഇക്കാലമത്രയും ചിലി. പരാജയപ്പെട്ട പരീക്ഷങ്ങളുടെ ഈ നാട് ഇപ്പോൾ ഒറ്റമൂലികളൊന്നും നിർദ്ദേശിക്കുന്നില്ല. പകരം അവിടെ കാണുന്നത് പ്രതിഷേധങ്ങളുടെയും സമീപനങ്ങളുടെയും ബഹുസ്വരതയാണ്. എന്നാൽ അതേ സമയം തിരസ്ക്കരിക്കേണ്ടതെന്ത് എന്നതിനെ കുറിച്ചുള്ള സമാനബോധ്യങ്ങൾ അവയെ ചേർത്തു നിർത്തുന്നുമുണ്ട്. ഈ പ്രതിഷേധങ്ങളിൽ പ്രകടമായ പ്രത്യയശാസ്ത്ര വിശുദ്ധിയുടെ ഉലയിൽ ഊതിക്കാച്ചിയെടുത്ത ഒരൊറ്റ വിപ്ലവപരിപാടിയുടെ അഭാവം അലോസരപ്പെടുത്തുന്നവരുണ്ടാകാം. പക്ഷെ, ഒന്ന് തീർച്ചയാണ്. മനുഷ്യസമൂഹം ഇന്ന് നേരിടുന്ന സാമ്പത്തികവും സാമൂഹികവും പാരിസ്ഥിതികവുമായ പ്രതിസന്ധികൾക്ക് ഒറ്റ അച്ചിൽ വാർത്ത പരിഹാരങ്ങളില്ല. അതിനർത്ഥം മറ്റൊരു ലോകം സാധ്യമല്ല എന്നല്ല.

കവർ ഡിസൈൻ : വിൽസൺ ശാരദ ആനന്ദ്

2018 ൽ പ്രളയ ജലം കേരളത്തെ വിഴുങ്ങുമ്പോൾ ചെങ്ങന്നൂര്‍ എംഎൽ എ ഗത്യന്തരമില്ലാതെ നിലവിളിക്കുകയുണ്ടായി നാളത്തെ പ്രഭാതം 50000 ത്തോളം ശവങ്ങൾ കണികാണേണ്ടി വരുമെന്നായിരുന്നു ആ വിളി . പ്രതിപക്ഷ നേതാവ് സൈന്യത്തിന്‍റെ സഹായം തേടാത്തതിൽ അരിശം കൊള്ളുകയായിരുന്നു . സൈന്യത്തിനുവേണ്ടി കേന്ദ്രത്തിനോടാവശ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് എന്ന മുഖ്യമന്ത്രി പിണറായി വിജയന്‍റെ മറുപടി കേട്ടുകൊണ്ടാണ് ആ രാത്രി കേരളവും ലോകത്തെമ്പാടുമുള്ള മലയാളികളും ഉറങ്ങാൻ പോയത് അഥവാ ഉറക്കമിളച്ചത് . നേരം പുലർന്നപ്പോൾ കണ്ടത് കൂറ്റൻ മത്സ്യബന്ധന വള്ളങ്ങൾ അതിരുകാണാത്ത ജലപ്പരപ്പിലേക്ക , ഒറ്റപ്പെട്ടതും മുങ്ങാറായതുമായ തുരുത്തുകളെ ലക്ഷ്യമാക്കി തുഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്നതാണ് സാധാരണ വാഹനങ്ങൾക്ക് സഞ്ചാരസാധ്യത നഷ്ടപ്പെട്ട നിരത്തുകളിലൂടെ ടോറസ്‌ ലോറികൾ കരുത്തോടെ മുന്നേറുന്നതാണ് .

” ഈ നാട്ടിലെ വെള്ളത്തെ അറിയുന്നവർ വേണം രക്ഷാ പ്രവർത്തനത്തിന് “

പ്രായോഗികമതിയായ ഒരു ഭരണകർത്താവിന്‍റെ ക്രാന്ത ദർശിത്വമാണത് . സർക്കാർ മുന്നോട്ടുവെച്ച 3000 രൂപ നിരക്കിലുള്ള പ്രതിഫലം നിരസിക്കുമ്പോൾ മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾ പറഞ്ഞത് ആരും മറന്നിട്ടുണ്ടാവില്ല . ‘ഞങ്ങൾക്കറിയുന്ന പ്രവൃത്തി ഞങ്ങൾ ചെയ്തു . മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളാണ് നമ്മുടെ സൈന്യം എന്ന് മുഖ്യമന്ത്രി പറഞ്ഞുവല്ലോ .അതുമതി ‘ എന്ന അവരുടെ പ്രതികരണം കേരളം മാത്രമല്ല ലോകം തന്നെ കൃതജ്ഞതയോടെ അംഗീകരിച്ചു. ഒരൊറ്റ രാത്രി കൊണ്ടുള്ള ഏകോപനം ആ നേതാവിന്‍റെ നിർവഹണ ശേഷിക്കും സാക്ഷ്യമാണ്

കേരളത്തിന് പ്രളയ സഹായം കൊടുക്കരുതെന്ന് ആഹ്വാനം ചെയ്തവരുണ്ടായി പ്രതിപക്ഷത്ത്. അപ്പോഴും കിട്ടിയ വാഹനങ്ങളിൽ സംസ്ഥാനത്തെ യുവശക്തി കുതിക്കുകയായിരുന്നു രക്ഷാപ്രവർത്തനത്തിന് , ശുചീകരണത്തിന്. വിഭവ സമാഹരണത്തിനും വിതരണത്തിനും .

രണ്ട് വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം കോവിഡ് പിടിച്ചുലച്ചപ്പോൾ ആരോഗ്യ പ്രവർത്തനത്തിന് സന്നദ്ധരായ, ഒന്നും കൂടുതൽ കാംക്ഷിക്കാതെ വാർത്തയുടെ വെള്ളിവെളിച്ചത്തിൽ ഇത്തിരി ഇടം പോലും തേടാതെ , തങ്ങളുടെ അദ്ധ്വാനം പൊതുജനത്തിന് സമർപ്പിച്ച ആരോഗ്യ പ്രവർത്തകരും യുവസൈന്യവുമുണ്ടായി ഇവിടെ . വേതനമില്ലാതെ അഭിനന്ദനസാക്ഷ്യപത്രം മാത്രം പ്രതിഫലം വാഗ്ദാനം ചെയ്ത സർക്കാർ പരസ്യത്തിന് അനുകൂലമായി പ്രതികരിച്ചത് ലക്ഷങ്ങൾ ആണ് . കൊല്ലും കൊലയും സ്ത്രീപീഡനവും ഉണ്ടാവുമ്പോൾ മാത്രം മുഖവും പാർട്ടി വിലാസവും ചാർത്തിക്കിട്ടുന്ന യുവജനത്തിന്‍റെ മറ്റൊരു മുഖം. രാജ്യത്ത് മറ്റൊരു സംസ്ഥാനത്തും സമാനമായ ഒരു ജനകീയ പദ്ധതി കോവിഡ് കൈകാര്യം ചെയ്യുവാൻ വേണ്ടി രൂപീകൃതമായില്ല . ഒരു ജനതയിൽ അന്തർലീനമായ പ്രവർത്തന ക്ഷമതയും മാനുഷികതയും സാമൂഹ്യബോധവും കണ്ടറിയുകയും ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് സമാഹരിക്കുകയും ഫലപ്രദമായി വിന്യസിക്കുകയും ചെയ്യുക – അതാണ് ഇടതു സർക്കാർ ഈകാലയളവിൽ ചെയ്തത് .

അത് സമൂഹത്തിന്‍റെ എല്ലാ തലങ്ങളിലും മുക്കിലും മൂലയിലും അനുഭവവേദ്യമായി. അത് നമുക്ക് അളക്കാൻ കഴിയുക കോൺഗ്രസിന്‍റേയും ബി ജെ പി യുടേയും തീവ്ര പ്രതികരണങ്ങളിലാണ് . ശബരിമലയിൽ അത് അഴിഞ്ഞാടി മുഖ്യ കക്ഷികളായ മുസ്ലിം ലീഗിനേയും കോൺഗ്രസ്സിനേയും സി പി എം നേയും മാറി മാറി പ്രതിക്കൂട്ടിൽ നിർത്തുന്ന കേന്ദ്ര ഏജൻസി ഇടപെടലുകളിൽ ആ പരിഭ്രാന്തി മറ നീക്കി പുറത്തു വന്നു. ഇത് തിരിച്ചറിയാനുള്ള രാഷ്ട്രീയ വിവേകം പക്ഷേ ഐക്യ ജനാധിപത്യ മുന്നണി കാണിച്ചില്ല .

തുടക്കം മുതൽ മന:സാക്ഷിയെ ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന പോലീസ് അതിക്രമങ്ങൾ, അടുത്ത അനുയായികളെപ്പോലും വെറുപ്പിച്ച മാവോയിസ്റ്റ് കൊലപാതകങ്ങൾ, സ്ത്രീപീഡന കേസുകളിലെ മെല്ലെപ്പോക്ക്, പ്രകൃതി വിരുദ്ധ വികസന പദ്ധതികളോടുള്ള ആസക്തി എന്നിവ പിണറായി ഭരണത്തിന്‍റെ വിശ്വാസ്യതയെ ദുർബലപ്പെടുത്തുന്ന പിഴവുകളായിരുന്നു . പക്ഷെ പ്രാദേശിക ഭരണ സ്ഥാപനങ്ങളിലേയ്ക്ക് ഉള്ള തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ അവ അത്രതന്നെ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയില്ല എന്ന് വേണം നിരൂപിക്കുവാൻ . പ്രതിസന്ധികളെ തരണം ചെയ്യുന്നതിൽ സർക്കാർ പ്രദർശിപ്പിച്ച ദൃഢ നിശ്ചയവും അതിനിടയിലും മന്ദഗതിയിലാവാത്ത വികേന്ദ്രീകൃത വികസനവും ആണ് വോട്ടർ പരിഗണിച്ചത് .

പ്രളയ കാലത്ത് മലയാളി യുവത ആഗോളമായി രക്ഷാപ്രവർത്തനത്തിലും പുനരധിവാസ ശ്രമങ്ങളിലും ഏർപ്പെട്ടപ്പോൾ കോവിഡ് കാലത്ത് എവിടെയും ദൃശ്യമായിരുന്നത് ഡി വൈ എഫ് ഐ പോലെയുള്ള ഇടതു യുവജന സംഘടനകളായിരുന്നു ഈ പരീക്ഷണ ഘട്ടത്തിൽ രണ്ടിടത്തായി നാല് ഇടതു യുവ പ്രവർത്തകർ രാഷ്ട്രീയ ശത്രുതക്ക് ഇരകളായി. അപ്പോഴും മുൻകാലങ്ങളിലെപ്പോലെ പകരക്കൊലകൾ നടത്തി തങ്ങളുടെ സന്നദ്ധപ്രവർത്തനങ്ങളെ താറടിക്കുവാൻ ഇടതു യുവ സംഘടനകൾ മിനക്കെട്ടില്ല എന്നത് പ്രതീക്ഷ നൽകുന്ന മാറ്റത്തിന്‍റെ സൂചനയാണ് . അത് പോലെ സമാനതയില്ലാത്ത സഹകരണ മാതൃകയാണ് കുടുംബശ്രീയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ സമൂഹ അടുക്കളകൾ കാഴ്ചവെച്ചത് . മഹാ നഗരങ്ങളും കേന്ദ്ര സർക്കാരും കൈവിട്ട കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികൾ റെയിൽ പാളങ്ങളിലും ഹൈവേയിലും മരിച്ചു വീണപ്പോൾ കേരളസർക്കാർ അവരോട് അർഹമായ കരുതൽ കാണിച്ചു .സംസ്ഥാനത്തിന്‍റെ സർവ സന്നാഹങ്ങളെയും വിഭവങ്ങളെയും സജ്ജമാക്കുകയും ഏകോപിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തതിന്‍റെ ക്രെഡിറ്റ് പിണറായി സർക്കാരിന്‍റെ പ്രതിച്ഛായ വർദ്ധിപ്പിച്ചു ജനം എല്ലാം കണ്ടും കേ ട്ടും തന്നെയാണ് തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നത്.

മഹാമാരിയാണ് ഇടതു മുന്നണിക്ക് അസാധാരണമായ ഒരു ജനസമ്പർക്ക വേദി നൽകിയത് . മുഖ്യമന്ത്രി ജനവുമായി നിത്യവും നടത്തിയ ആശയ വിനിമയം പൊതുവെ വസ്തു നിഷ്ഠമായിരുന്നു . മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഏതാനും ആഴ്ചകൾക്കു ശേഷം കോവിഡ് പ്രതിരോധവും നിയന്ത്രണവും ഒരു മുൻഗണനാ പദ്ധതി എന്ന സ്ഥാനത്തു നിന്ന് അല്പമെങ്കിലും പുറകോട്ടു പോയപ്പോഴും കേരളത്തിലെ ഇടതു സർക്കാർ സ്ഥിരമായി കണക്കുകളും വിവരങ്ങളും ജാഗ്രതാ നിർദേശങ്ങളും അച്ചടക്ക നടപടികളുമായി ജനത്തെ അഭിമുഖീകരിച്ചു. ആരോപണങ്ങളും റെയ്‌ഡുകളും അറസ്റ്റുകളും കോടതി നടപടികളും ദിവസേന പുതു ബോക്സ് ഓഫീസ് ഹിറ്റുകൾ അവതരിപ്പിക്കുമ്പോഴും സർക്കാർ വൃത്തങ്ങൾ , പ്രത്യേകിച്ച് മുഖ്യമന്ത്രി, പ്രദർശിപ്പിച്ച മന:സാന്നിധ്യം ആരോപണങ്ങളുടെ ആഘാതം കുറക്കുവാൻ സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട് തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ചുറ്റുപാടിൽ അതിനൊക്കെ വളരെ പ്രാധാന്യമുണ്ട് . കേന്ദ്ര ഏജൻസികളുടെ ഇടപെടലുകൾ ഒരു overkill ആയി എന്ന് പറയാം.

കേരളത്തിന്‍റെ രാഷ്ട്രീയ വഴക്കം അനുസരിച്ചു അടുത്ത നിയമസഭാ വിജയവും മുഖ്യമന്ത്രിസ്ഥാനവും ലഭിക്കുമെന്ന കോൺഗ്രസിന്‍റെ പ്രതീക്ഷയെ പിടിച്ചു കുലുക്കുന്നതായിരുന്നു പിണറായി സർക്കാരിന്‍റെ ക്രിയാത്മക ഭരണം . പക്ഷെ മുൻവിവരിച്ച പ്രതിസന്ധികളിൽ കോൺഗ്രസ് ജനശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റുന്ന പ്രതിപക്ഷമായി മുന്നോട്ടു വന്ന് ആ വെല്ലുവിളിയെ നേരിടാൻ ശ്രമിച്ചില്ല . ജനങ്ങൾ വോട്ടു നൽകി തെരഞ്ഞെടുത്തവരാണ് തങ്ങളെന്ന് വിസ്മരിച്ചതു പോലെ വിമർശനത്തിനു മാത്രം മുൻ‌തൂക്കം നൽകുകയായിരുന്നു പാർട്ടി നേതൃത്വം . പ്രതിപക്ഷ ജാഗ്രത സർക്കാരിന്‍റെ സാഹസികമായ പല തീരുമാനങ്ങളും തിരുത്തുവാനും ഭേദഗതി ചെയ്യുവാനും സഹായിച്ചു എന്നത് അവഗണിക്കുന്നില്ല . എന്നാൽ അതിൽക്കവിഞ്ഞ് പ്രളയ പുനർനിർമ്മാണത്തിലോ കോവിഡ് മാനേജ്മെന്‍റിന്‍റെ ഗ്രൗണ്ട് ലെവൽ പ്രവർത്തനങ്ങളിലോ അവർ സാന്നിധ്യം തെളിയിച്ചില്ല , ഒറ്റപ്പെട്ട പിഴവുകളെ പർവ്വതീകരിച്ചു ആരോഗ്യ പ്രവർത്തകരെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്താൻ അത്യുത്സാഹം കാണിക്കുകയും ചെയ്തു .ചിട്ടയായ ആശുപത്രി /ക്വാറന്റൈൻ അനുഭവങ്ങൾ നേടിയവരിൽ ഭിന്ന രാഷ്ട്രീയക്കാരും രാഷ്ട്രീയമില്ലാത്തവരും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതോർമ്മിച്ചില്ല . വീണ്ടും അധികാരത്തിൽ വന്നാൽ തങ്ങൾ കേരളത്തെ അപനിർമിക്കും എന്ന അവസാന നിമിഷ സെൽഫ് ഗോളിന് പാർട്ടി വലിയ വിലകൊടുക്കേണ്ടിയും വന്നു .

രാജ്യത്ത് സത്യം ശരശയ്യയിൽ മോക്ഷം കാത്തു കിടക്കുന്ന ഉത്തരായണ കാലത്ത് കൃത്യവും വസ്തുതാപരവുമായ വാക്കുകളെ ജനം സ്വീകരിക്കും . കേരളത്തിലെ ജനങ്ങൾ ബി ജെ പിയെ ശങ്കയോടെ അകറ്റി നിർത്തുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അവിടെ സത്യത്തിന് ഒരു റോൾ ഉണ്ട് . നോട്ടു നിരോധനം സാമ്പത്തിക ശുദ്ധീകരണത്തിനാണെന്നും കള്ളപ്പണം തടയാനാണെന്നും ആണയിട്ടതിനു ശേഷം പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ പേരിൽ തന്നെ ഉറവിടം ഗോപ്യമായി വെയ്ക്കാവുന്ന പി എം കെയർ ഫണ്ട് തുടങ്ങുക , സംസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് നികുതി വരുമാനം വെട്ടിപ്പില്ലാതെ ലഭിക്കുമെന്ന വാഗ്ദാനത്തിനു ശേഷം സംസ്ഥാനങ്ങളെ നികുതി പരാധീനതയിൽ പെടുത്തുക എന്നീ നടപടി ദൂഷ്യങ്ങളിൽ നിഷ്പക്ഷർ സത്യ വിരോധം കാണുന്നുണ്ട് വസ്തുതകൾ മറച്ചു പിടിക്കൽ അഥവാ മുഖംമൂടിയണിഞ്ഞ് അവതരിപ്പിക്കൽ .അതുവഴി അധികാരം കേന്ദ്രീകരിക്കൽ . “ഒരൊറ്റ ഇന്ത്യ ഒരൊറ്റ …”.എന്ന സൂത്രവാക്യം ഫെഡറലിസത്തിനും, സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ തനിമക്കും ഭീഷണിയായാണ് കേരളം കണ്ടത്.

സംസ്ഥാനത്തെ ബി ജെ പി ഘടകത്തിന് പറ്റിയ പിഴവ് അവർ തങ്ങളെ കേവലം കേന്ദ്രത്തിന്‍റെ ഒരു foot note ആയി കണ്ടു എന്നുള്ളതാണ് . കേന്ദ്രനേതൃത്വത്തിന്‍റെ പ്രീതി ലഭിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയിൽ തരം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ തദ്ദേശീയ ജനതയെ ഇകഴ്ത്തുന്നതിൽ അഭിരമിച്ചു . പ്രകൃതി ക്ഷോഭങ്ങളുടെ മുൻപിൽ പോലും ഈ നാടിനും നാട്ടുകാർക്കും വേണ്ടി കേന്ദ്രത്തിനെ സമീപിച്ചില്ല . വിദേശ സഹായം തടസ്സപ്പെടുത്തിയതിനെ പിൻതുണച്ചു . കേരളത്തിൽ നിന്ന് സഹമന്ത്രി സ്ഥാനം വഹിക്കുന്ന വി മുരളീധരൻ സംസ്ഥാനത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുമ്പോൾ ‘ഞങ്ങൾ ‘എന്ന് കേന്ദ്ര സർക്കാരിനോട് ചേർന്നുനിന്നാണ് വാദിക്കുക .കേരളം മുഴുവൻ ഇടതു രാഷ്ട്രീയക്കാരാണെന്നും മത തീവ്രവാദത്തെ ഊട്ടി വളർത്തുന്നവരാണെന്നും ആവർത്തിച്ചു . സംസ്ഥാനത്തെ ന്യുനപക്ഷങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരു വശത്തു മുസ്ലിമുകളെ വേട്ടയാടുവാനും മറുവശത്തു ക്രിസ്ത്യൻ സഭാ നേതൃത്വത്തെ പ്രീണിപ്പിക്കുവാനും ശ്രമിച്ചു .ശബരിമലയിൽ കോടതി വിധി സ്വീകരിക്കുന്നതിലൂടെ പാർട്ടിക്ക് പോറലേൽക്കാതെ തന്നെ പുരോഗമന ഹിന്ദുവിനെ വശത്താക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നപ്പോൾ വികലമായ നിലപാട് മുറുകെപ്പിടിക്കുകയും സമത്വവാദികളും സ്വതന്ത്ര ചിന്തകളുള്ളവരും ആയ സ്ത്രീകളുടെ മുഴുവൻ വിരോധം സമ്പാദിക്കുകയും ചെയ്തു. കേന്ദ്ര ബി ജെ പി നേതൃത്വത്തിന്‌ വിടുവായന്മാരായ സംസ്ഥാനഭാരവാഹികളെയും ചാനൽ വക്താക്കളെയും കാശിനു വിലയില്ലെന്ന് അവർ സമ്മതിക്കില്ലെങ്കിലും, നാട്ടുകാർക്കറിയാം . തൃശൂർ മേയർ സ്ഥാനാർത്ഥി ബി ഗോപാലകൃഷ്ണനെ തോൽപ്പിച്ചു കൊണ്ടാണ് പ്രേക്ഷകർ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ചാനൽ സാന്നിദ്ധ്യത്തെ എഴുതി തള്ളിയത്.

തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ഫലം മറനീക്കി പുറത്തു കൊണ്ടുവന്നിരിക്കുന്ന ചില അപ്രിയ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുണ്ട്. ഒന്ന് ബി ജെ പി യുടെ വർദ്ധിക്കുന്ന വോട്ടു ബാങ്ക് . അടിസ്ഥാനതലത്തിൽ പാർട്ടി പ്രവർത്തകർ നടത്തി വരുന്ന സന്നദ്ധ സേവനങ്ങൾ അവരുടെ ജനസ്വാധീനം വർധിപ്പിച്ച പോസിറ്റീവ് ഘടകമാണ്. ജില്ലയിൽ 18 എന്ന കണക്കിൽ സേവാ ഭാരതി പണികഴിപ്പിച്ചു കൊടുത്ത പ്രളയ പുനരധിവാസ ഗേഹങ്ങൾ മികച്ചവയാണ് . ഭരണം കിട്ടിയ പാലക്കാട് നഗര സഭയിലെ വനിതാ അധ്യക്ഷൻ സ്വന്തം പാർട്ടിയിലെ തൊഴുത്തിൽ കുത്തുകാരോടും പ്രതിപക്ഷങ്ങളോടും പൊരുതി നിന്ന് കൊണ്ട് ദൃഷ്ടി ഗോചരമായ വികസന പ്രവർത്തനങ്ങൾ നഗരത്തിന് നൽകുകയുണ്ടായി. അവർ ഇത്തവണ 28 സീറ്റുകൾ നേടി കേവല ഭൂരിപക്ഷത്തിലെത്തിയത് സ്വാഭാവികം .ഒപ്പം ദേശീയ പാർട്ടിയുടെ ഹിന്ദുത്വാഭിമാന പ്രതിച്ഛായയിൽ മോഹിതരായ മധ്യ വർഗം എണ്ണത്തിൽ വർദ്ധിച്ചു വരികയാണ് .അസത്യങ്ങളും അർദ്ധ സത്യങ്ങളും നിറഞ്ഞ വാട്സ് അപ് അക്കാദമിയിലൂടെയും അനുദിനം പങ്കാളിത്തം പെരുകിവരുന്ന ക്ഷേത്ര /ആൾദൈവാശ്രമ സദസ്സുകളിലൂടെയും ജാത്യഭിമാനം നിലനിന്ന അസ്സൽ ഹിന്ദുത്വയുടെ കല്പിത മാഹാത്മ്യം ഒരധിനിവേശ സസ്യത്തെ പോലെ പടർന്നു പിടിക്കുന്നുണ്ട്. ലോക് ഡൌൺ കാലത്തെ കിറ്റുകൾ മോദിജിയുടേതാണെന്ന്‍ ബി ജെ പിയുടെ പ്രചാരണ വാഹനത്തിൽ നിന്നും നാട്ടുകാരായ വോട്ടർമാരുടെ വായിൽ നിന്നും കേൾക്കാനിടയായി .

മറ്റൊരു വശത്ത് ഇസ്ലാമിലെ തീവ്രവാദ സംഘടനകൾ മതമില്ലാ പേരണിഞ്ഞു പൊയ്ക്കാലുകളിൽ ബഹുജനപക്ഷം നിന്ന് വിലപേശുന്നുണ്ട് . സമ്പത്ത് കുന്നുകൂടുന്ന സഭാ നേതൃത്വങ്ങൾ ഹിന്ദുത്വ ശക്തികളുമായി അവസരവാദിത്ത കൊടുക്കൽ വാങ്ങലുകളിൽ ആഭിമുഖ്യം പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് .പ്രാദേശിക സംഘടനകൾ അവിടവിടെ അരാഷ്ട്രീയ കംപാർട്മെന്‍റ് കയ്യടക്കുന്നുണ്ട്. ഇത്തരം പ്രതിലോമ പ്രവണതകൾക്കെതിരെ മുഖ്യ ധാരാ രാഷ്ട്രീയ കക്ഷികൾ ജാഗരൂകരാവുകയില്ല എന്ന് ഏകദേശം വ്യക്തമായിരിക്കുന്നു . പക്ഷെ വോട്ടർ ജാഗ്രത കാണിക്കണം .

കേരളത്തിന്‍റെ മനസ്സിൽ “കാതലുള്ള ഒരു ധിക്കാരമുണ്ട് ” തങ്ങൾ എന്ത്‌ കഴിക്കണമെന്നും എന്ത് കാണണമെന്നും എവിടെയൊക്കെ പോകാമെന്നും ആർക്ക് വോട്ടു ചെയ്യണമെന്നും തീരുമാനിക്കാനുള്ള ധിക്കാരം . അതാണിപ്പോൾ പ്രകടമായത് .

പി എൽ ലതിക

17 ആം ലോക് സഭയിലേക്കുള്ള തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ മൂന്നാം ഘട്ടം പൂർത്തിയായിരിക്കുകയാണ്. 13 സംസ്ഥാനങ്ങളിലും 2 കേന്ദ്ര ഭരണ പ്രദേശങ്ങളിലുമായി 116 ലോക് സഭാ മണ്ഡലങ്ങളിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുകയുണ്ടായി. ഗുജറാത്ത് (26), കേരളം (20 ), ഗോവ (2 ) എന്നിവിടങ്ങളിലെ എല്ലാ മണ്ഡലങ്ങളിലും തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്നത് മൂന്നാം ഘട്ടത്തിലാണ്. കർണാടകയിലെ (14 ), മഹാരാഷ്ട്രയിലെ (14) , യു പി യിലെ (10 ) , ആസാം (4 ) , ബീഹാർ ( 5 ) ഒഡിഷ (6 ) ഛത്തിസ്ഗഢ് (7 ) , പശ്ചിമ ബംഗാൾ (5 ) , കാശ്മീരിലെ അനന്തനാഗ് (1 ) ദാമം ഡിയു, ഭദ്ര നാഗർ ഹാവേലി എന്നീ കേന്ദ്ര ഭരണ പ്രദേശങ്ങളിലെ ഓരോ മണ്ഡലങ്ങളിൽ — ഇത്രയും ഇടങ്ങളിലാണ് തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്നത്. ത്രിപുരയിൽ കഴിഞ്ഞ തവണ നീട്ടി വച്ച തെരഞ്ഞെടുപ്പും ഈ ഘട്ടത്തിൽ നടക്കുകയുണ്ടായി. ഇതോടു കൂടി, തെക്കേ ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെയും ഗുജറാത്ത്, ഛത്തിസ്ഗഢ് , പശ്ചിമ ബംഗാൾ ഒഴികെ വടക്കു കിഴക്കൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെയും തെരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ പൂർത്തിയായി. മൂന്നാം ഘട്ടം അവസാനിച്ചതോടു കൂടി 300 ലോക്സഭാ മണ്ഡലങ്ങളിലെ വോട്ടുകൾ പോളിംഗ് ചെയ്യപ്പെട്ടു എന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഹിന്ദി ബെൽറ്റിലെയും പശ്ചിമ ബംഗാളിലെയും 245 സീറ്റുകളിലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് മാത്രമാണ് അടുത്ത 4 ഘട്ടങ്ങളിൽ ആയി നടക്കുന്നത്.

മൂന്നാം ഘട്ടത്തോടെ പൊതു തെരഞ്ഞെടുപ്പിലെ ആവേശം പൂർണ്ണസ്ഥായിയിലെത്തി. എവിടെയും തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ ആരവങ്ങൾ മാത്രം.

16 – ആം ലോക്സഭയിൽ, മൂന്നാം ഘട്ടത്തിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്ന 116 മണ്ഡലങ്ങളിൽ, 62 സിറ്റിംഗ് സീറ്റുകൾ ബി ജെ പി യുടേതാണ്. കോൺഗ്രസ്സിന് 16ഉം , സി പി എം ന് 7ഉം , ബി ജെ ഡിക്ക് 6ഉം , എൻ സി പി ക്ക് 4ഉം , എസ് പിക്ക് 3 ഉം , ശിവസേന, ആർ ജെ ഡി, ഐ യൂ എം എൽ , എ ഐ യൂ ഡി എഫ് എന്നീ കക്ഷികൾക്ക് 2 വീതവും സീറ്റുകൾ, കേരള കോൺഗ്രസ്, തൃണമൂൽ കോൺഗ്രസ്, ആർ എസ് പി , എൽ ജെ പി, സി പി ഐ, പി ഡി പി, സ്വാഭിമാന പക്ഷ എന്നിവർക്കാണ് ഓരോന്ന് വീതവും സീറ്റുകൾ ഉണ്ട് .

മൂന്നാം ഘട്ടത്തിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്ന പ്രധാന സംസ്ഥാനം ഗുജറാത്ത് ആണ്. 26 സീറ്റുകൾ ആണ് ഗുജറാത്തിൽ ഉള്ളത്, കഴിഞ്ഞ തവണ മോദിക്ക് അനുകൂലമായാണ് ഗുജറാത്ത് വിധിയെഴുതിയത്. 26 സീറ്റും ബി ജെ പി നേടി. കഴിഞ്ഞ നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ശക്തമായ മത്സരം നടന്ന ഗുജറാത്തിൽ തുടർന്ന് നടന്ന കാലുമാറ്റത്തിലൂടെ ബി ജെ പി വീണ്ടും ശക്തി തിരിച്ചു പിടിക്കുന്ന കാഴ്ച ആണ് കണ്ടത്. ഇക്കുറി 20 മുതൽ 24 സീറ്റുകൾ വരെ ബി ജെ പി നേടിയേക്കും. കോൺഗ്രസിന് പരമാവധി 2 മുതൽ 6 വരെ സീറ്റുകൾ കിട്ടിയേക്കും. ഗുജറാത്തിയായ മോദി ഫാക്ടർ ഒരു പക്ഷെ 26 സീറ്റും വൈകാരികമായി ബി ജെ പി ക്കു നേടിക്കൊടുത്തേക്കാം.

കേരളം ആണ് മൂന്നാം ഘട്ടത്തിൽ കൂടുതൽ സീറ്റുകളിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്ന മറ്റൊരു സംസ്ഥാനം. ഇവിടെ 20 സീറ്റുകളിൽ ആണ് മത്സരം നടന്നത്. കോൺഗ്രസ് നേതൃത്വം കൊടുക്കുന്ന യു ഡി എഫും സി പി എം നേതൃത്വം കൊടുത്ത എൽ ഡി എഫും തമ്മിലാണ് പ്രധാന മത്സരം. തിരുവനന്തപുരം, പത്തനംതിട്ട, തൃശൂർ ഉൾപ്പെടെ ബി ജെ പി യുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള എൻ ഡി എ യും അര ഡസൻ സീറ്റുകളിൽ എങ്കിലും കടുത്ത മത്സരം നടത്തിയിട്ടുണ്ട്. കോൺഗ്രസ് അഖിലേന്ത്യാ പ്രസിഡണ്ട് രാഹുൽ ഗാന്ധി മത്സരിക്കുന്ന വയനാടും ശശി തരൂർ മത്സരിക്കുന്ന തിരുവനന്തപുരവും ദേശീയ പ്രാധാന്യമുള്ള മണ്ഡലങ്ങൾ ആണ്. വലിയ അടിയൊഴുക്കുകൾ ഇത്തവണ ഇവിടെ നടന്നു എന്നത് ഫല പ്രവചനം തീർത്തും അസാധ്യമാക്കുന്നു. വോട്ടിങ് ശതമാനം ഉയർന്ന പശ്ചാത്തലത്തിൽ 12 മുതൽ 16 വരെ സീറ്റുകളിൽ യു ഡി എഫും 4 മുതൽ 8 വരെ സീറ്റുകളിൽ എൽ ഡി എഫും വിജയിച്ചേക്കാം. എൻ ഡി എ ഇത്തവണയും അവരുടെ അക്കൗണ്ട് തുറക്കില്ല.

ഗുജറാത്തും കേരളവും കഴിഞ്ഞാൽ ഏറ്റവും അധികം സീറ്റുകളിൽ മത്സരം നടന്നത് കർണാടകയിൽ ആണ്. 14 സീറ്റിൽ ആണ് മൂന്നാം ഘട്ടത്തിൽ കർണാടകയിൽ മത്സരം നടന്നത്. ഇതോടു കൂടി 2 ഘട്ടത്തിലായി കർണാടകയിലെ എല്ലാ സീറ്റിലും മത്സരം പൂർത്തിയായി. ഇവിടെ ബി ജെ പി ഒറ്റക്കും, കോൺഗ്രസ്സ്, ജനതാദൾ എസ് കക്ഷികൾ ഒന്നിച്ചുമാണ് മത്സരിച്ചത്. തീ പാറുന്ന പോരാട്ടമായിരുന്നു ഇക്കുറി. നിലവിൽ ഉത്തര കർണാടകയിൽ 11 സീറ്റുകളിൽ ബി ജെ പിയും മൂന്നു സീറ്റുകളിൽ കോൺഗ്രസ്സും ആണ് ഉള്ളത്. കുമാര സ്വാമിയും, ഡി കെ ശിവകുമാറും, സിദ്ധാരാമയ്യയും കൈമെയ് മറന്നാണ് ഇവിടെ ബി ജെ പി യോട് മല്ലിടുന്നത് . രണ്ടു മുൻ മുഖ്യമന്ത്രിമാരുടെ മക്കൾ മത്സരിക്കുന്ന ഷിമോഗയിൽ യെഡിയൂരപ്പയുടെ മകൻ രാഘവേന്ദ്ര ആയിരിക്കും വിജയി. കോൺഗ്രസിലെ മല്ലികാർജുന ഖാർഗ്ഗെ മത്സരിക്കുന്ന ഗുൽബർഗയിൽ അദ്ദേഹം തന്നെ ജയിക്കാൻ ആണ് സാധ്യത. ജനതാദൾ എസ് മത്സരിക്കുന്ന കോൺഗ്രസിന്റെ സിറ്റിംഗ് മണ്ഡലത്തിൽ ജനതാദൾ എസ് ജയിച്ചേയ്ക്കും . കോൺഗ്രസ്സ് 7 സീറ്റുകളിലും ബി ജെ പി 6 സീറ്റുകളിലും ജയിച്ചേക്കാം.

മഹാരാഷ്ട്രയിലെ 14 സീറ്റുകളിലേക്കാണ് രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്നത്. 14 ൽ 6 സീറ്റുകൾ ബി ജെ പി യും 3 എണ്ണം ശിവസേനയും ഒന്ന് ബി ജെ പി ശിവസേന സഖ്യത്തിലെ സ്വാഭിമാനപക്ഷയും നാലെണ്ണം എൻ സി പി യും ജയിച്ചിരുന്നു. കോൺഗ്രസിന് കഴിഞ്ഞ തവണ ഒരു സീറ്റും കിട്ടിയിരുന്നില്ല. അഹമ്മദ് നഗറിൽ കോൺഗ്രസ് നിയമസഭാ കക്ഷിയുടെ നേതാവ് രാധാകൃഷ്ണ വിഖെ പാട്ടീലിന്റെ മകൻ സുജയ് ബി ജെ പി സ്ഥാനാർഥി ആയി മത്സരിക്കുന്നു. ശരദ് പവാറിന്റെ മകൾ സുപ്രിയ സുലെ മത്സരിക്കുന്ന ബാരമതിയും ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റിയ മണ്ഡലങ്ങൾ ആണ്. ഇക്കുറി കോൺഗ്രസ് – എൻ സി പി സഖ്യം നില മെച്ചപ്പെടുത്തും എന്നാണ് നിരീക്ഷകർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നത്. ബി ജെ പി 4, എൻ സി പി 4, ശിവസേന 3 കോൺഗ്രസ് 2 , കോൺഗ്രസ് മുന്നണിയിൽ മത്സരിക്കുന്ന സ്വാഭിമാൻ പക്ഷ 1 എന്നിങ്ങനെയാകും മത്സര ഫലം.

ഉത്തർ പ്രദേശിലെ യാദവ മേഖലയിലെയും വടക്കേ ഉത്തർ പ്രാദേശിയിലെയും 10 സീറ്റുകളിൽ വാശിയേറിയ തെരഞ്ഞെടുപ്പാണ് നടന്നത്. കഴിഞ്ഞ തവണ പത്തിൽ 7 സീറ്റുകൾ ബി ജെ പി യും 3 സീറ്റുകൾ എസ് പിയും ആണ് ഇവിടെ നേടിയത്. മുലായംസിംഗ് യാദവ് മത്സരിക്കുന്ന മെയിൻപുരി, വരുൺ ഗാന്ധി മത്സരിക്കുന്ന പിലിബത്ത്, തുടങ്ങിയ മണ്ഡലങ്ങൾ പോരാട്ടത്തിനിറങ്ങുന്നതു മൂന്നാം ഘട്ടത്തിലാണ്. കേന്ദ്ര സംസ്ഥാന സർക്കാറിന് എതിരായ വികാരം ആണ് ഇത്തവണ ഈ മേഖലയിൽ നിഴലിക്കുന്നത്. കരിമ്പ് കർഷകരുടെ പ്രശ്‍നങ്ങൾ വൈകാരികവുമാണ്. അതിനാൽ തന്നെ ഇത്തവണ മഹാ ഗഡ്‌ബന്ധനിലെ സമാജ്‌വാദി പാർട്ടി ഈ മേഖലയിൽ 8 സീറ്റുകൾ നേടും, ബി ജെ പി ക്കു ലഭിക്കുക കേവലം 2 സീറ്റുകൾ മാത്രമാവും. കോൺഗ്രസ് മെയിൻപുരി ഒഴികെ എല്ലാ മണ്ഡലങ്ങളിലും സ്ഥാനാർത്ഥികളെ നിറുത്തിയിട്ടുണ്ട് എങ്കിലും വിജയ സാധ്യത തീർത്തും കുറവാണ്. എസ് പി സ്ഥാനാർത്ഥികൾക്ക് എതിരെ മത്സരിക്കുന്ന കോൺഗ്രസ് സ്ഥാനാർത്ഥികൾ ബി ജെ പി യുടെ വോട്ടുകൾ ഭിന്നിപ്പിക്കുന്നതു മൂലം എസ് പി യുടെ സാധ്യതകൾ വർദ്ധിക്കുകയാണ്.

മൂന്നാം ഘട്ടത്തിൽ ഒഡിഷയിലെ 6 സീറ്റുകളിൽ ആണ് ലോക്സഭയിലേക്കു മത്സരം നടന്നത്. ഭുവനേശ്വർ, പൂരി, കട്ടക്ക്, കിയോഞ്ചർ, സമ്പൽപൂർ, ധെങ്കനാൽ എന്നിവയാണ് മണ്ഡലങ്ങൾ. 6 സീറ്റുകളും ഇപ്പോൾ കൈവശം വച്ചിരിക്കുന്നത് ബി ജെ ഡി ആണ്. എന്നാൽ കട്ടക്ക്, പൂരി, ധെങ്കനാൽ സീറ്റുകളിൽ ഇത്തവണ ബി ജെ പി ക്കായിരിക്കും മുൻ തൂക്കം. ഭുവനേശ്വർ, സമ്പൽപ്പൂർ, കിയോഞ്ചർ സീറ്റുകളിൽ ഇത്തവണയും ബി ജെ ഡി ആയിരിക്കും ജയിക്കുക. കോൺഗ്രസ് ചിത്രത്തിലേ ഇല്ല എന്ന് പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. മുൻ ഐ എ എസ് ഓഫിസർ ആയ അപരാജിത സിങ് ബി ജെ പി ക്കു വേണ്ടിയും , മുൻ മുംബൈ പോലീസ് കമ്മീഷണർ ആയ അരൂപ് പട് നായിക്ക് ബി ജെ ഡി ക്കു വേണ്ടിയും മത്സരിക്കുന്ന ഭുവനേശ്വർ ആണ് ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായ മത്സരം കാഴ്ചവയ്‌ക്കുന്ന മണ്ഡലം. മൂന്നാം ഘട്ടത്തിൽ ബി ജെ പി യും ബി ജെ ഡി യും മൂന്നു വീതം സീറ്റുകൾ നേടിയേക്കും.

ബീഹാറിൽ മൂന്നാം ഘട്ടത്തിൽ മത്സരം നടന്ന ജഞ്ജർപൂർ ബി ജെ പിയും സുപൗൾ ആർ ജെ ഡി യും ഖഗാരിയ എൽ ജെ പി യും മധേപുര, അറാറിയ മണ്ഡലങ്ങൾ ആർ ജെ ഡിയും കൈവശം വച്ചിരിക്കുന്നു. പപ്പു യാദവും ശരദ് യാദവും മത്സരിക്കുന്ന മധേപുരയിലാണ് ശ്രദ്ധേയമായ മത്സരം. ആർ ജെ ഡി രണ്ടു സീറ്റിലും കോൺഗ്രസ്, ബി ജെ പി, എൽ ജെ പി എന്നിവർ ഓരോ സീറ്റിലും ജയിച്ച് നിലവിലെ സ്ഥിതി തുടരാൻ ആണ് സാധ്യത.

ആസാമിൽ മൂന്നാം ഘട്ടത്തിൽ പോളിംഗ് നടന്ന 4 മണ്ഡലങ്ങൾ, ബാർപേട്ട, ധുബ്രി, കൊക്രജാർ, ഗുവാഹത്തി എന്നിവയാണ്. നിലവിൽ എ ഐ യു ഡി എഫ് എന്ന പാർട്ടിക്കു രണ്ടു സീറ്റും ബി ജെ പി സ്വതന്ത്രൻ എന്നിവർക്ക് ഓരോ സീറ്റും ആണുള്ളത് . ഇക്കുറി കോൺഗ്രസ് 2 മുതൽ 3 വരെ സീറ്റുകൾ നേടിയേക്കും. ഒരു സീറ്റു ബോഡോ ലാൻഡ് പാർട്ടിയും.

കോൺഗ്രസിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഏറ്റവും പ്രാധാന്യമുള്ള മൂന്നു മണ്ഡലങ്ങളിൽ ആണ് പശ്ചിമ ബംഗാളിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്നത്. ബംഗാളിലെ കോൺഗ്രസിന്റെ അതികായനായിരുന്ന മാൽഡയുടെ ഘനിഖാൻ ചൗധരിയുടെ സ്വാധീനമുള്ള രണ്ടു മണ്ഡലങ്ങൾ. മാൽഡ ഉത്തർ, മാൽഡ ദക്ഷിൺ. രണ്ടിലും കഴിഞ്ഞ തവണ വിജയിച്ചത് കോൺഗ്രസ് ആണ്. ഇന്ത്യൻ പ്രസിഡണ്ട് ആയിരുന്ന പ്രണാബ് കുമാർ മുക്കർജിയുടെ മകനും നിലവിലെ കോൺഗ്രസ് സിറ്റിംഗ് എം പി യുമായ അഭിജിത് മുഖർജി മത്സരിക്കുന്ന ജംഗിപൂർ, സി പി എമ്മിന്റെ നിലവിലെ സീറ്റും, കോൺഗ്രസിന് സ്വാധീനവുമുള്ളതുമായ മുഷിദാബാദ്, തൃണമൂൽ കോൺഗ്രസിന്റെ നിലവിലെ സീറ്റായ ബലൂർഘട്ട എന്നിവയാണ് മറ്റു രണ്ടു മണ്ഡലങ്ങൾ. ഈ മണ്ഡലങ്ങളിൽ കോൺഗ്രസിനും സി പി എമ്മിനും ആർ എസ് പി ക്കും വലിയ സ്വാധീനമുണ്ട് . മാൽഡ ഉത്തർ മണ്ഡലത്തിൽ നിലവിലെ കോൺഗ്രസ് എം പി മൗസും നൂർ തൃണമൂൽ കോൺഗ്രസിൽ ചേർന്ന് ജനവിധി തേടുമ്പോൾ കോൺഗ്രസിനായി നിലവിലെ എം എൽ എ യും മൗസും നൂറിന്റെ കസിനുമായ ഇഷ ഖാൻ ചൗധരിയാണ് മത്സരിക്കുന്നത്. സി പി എം എം എൽ എ, ഖാഗം മുർമു ആണ് ബി ജെ പി ക്കുവേണ്ടി ഇവിടെ മത്സരിക്കുന്നത്. പ്രവചനാതീതമാണ് ഇവിടത്തെ മത്സരഫലം .ജംഗിപ്പൂരിലും മുർഷിദാബാദിലും കോൺഗ്രസ് ശക്തമായ മത്സരമാണ് കാഴ്ച വയ്ക്കുന്നത്. ഇത്തവണ കോൺഗ്രസിന് ഇവിടെ നിന്നും 3 സീറ്റുകൾ വരെ ലഭിച്ചേക്കും, ടി എം സി, ബി ജെ പി എന്നിവർ ഓരോ സീറ്റിലും വിജയിക്കും.

ഛത്തിസ്ഗഡിൽ 7 സീറ്റിൽ ആണ് മൂന്നാം ഘട്ടത്തിൽ മത്സരം നടക്കുന്നത്. ഇതോടെ ഛത്തിസ്ഗറിലെ 11 മണ്ഡലത്തിലെയും തെരഞ്ഞെടുപ്പ് കഴിയും. കഴിഞ്ഞ തവണ ദുർഗ് മണ്ഡലത്തിൽ മാത്രമാണ് കോൺഗ്രസ്സ് ജയിച്ചത്. ഇത്തവണ 7 സീറ്റിലും വിജയ പ്രതീക്ഷയിലാണ് കോൺഗ്രസ്സ്.

ഗോവയിലെ രണ്ടു മണ്ഡലങ്ങളിൽ ഓരോ സീറ്റുകൾ വീതം കോൺഗ്രസ്സും ബി ജെ പി യും പങ്കു വയ്‌ക്കും. ത്രിപുരയിലും ഭദ്ര നാഗർവേലിയിലും ദാമം ഡിയു മണ്ഡലങ്ങളിലും വിജയ സാധ്യത ബി ജെ പി ക്കാണ്. കാഷ്മീരിലെ അനന്ത് നാഗ് മണ്ഡലത്തിൽ കോൺഗ്രസിലെ ഗുലാം നബി ആസാദും, പി ഡി പി യിലെ മെഹ്ബൂബ മുഫ്‌തിയും മാറ്റുരക്കുന്നു . 15 ശതമാനത്തിൽ മാത്രം വോട്ടിംഗ് നടന്ന ഇവിടെ പ്രവചനം അസാധ്യമാണ്.

മൂന്നാം ഘട്ടത്തിലെ 116 സീറ്റുകളിലേക്ക് നടന്ന തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ കോൺഗ്രസും ബി ജെ പിയും 41 വരെ സീറ്റുകളിൽ വീതം വിജയിച്ചേക്കാം, എസ് പി 8, സി പി എം 6 , എൻ സി പി 4 , ശിവസേന 3 ബി ജെ ഡി 3 , ആർ ജെ ഡി 2 , മുസ്‌ലിം ലീഗ് 2 , ടി എം സി, സ്വാഭിമാൻ പക്ഷ, കേരള കോൺഗ്രസ്, ആർ എസ് പി , ബോഡോ നാഷണൽ പാർട്ടി, എൽ ജെ പി , ജനത ദൾ എസ് എന്നിവർ ഓരോ സീറ്റ് എന്നിങ്ങനെ നേടിയേക്കും. ബി ജെ പി ക്കു 21 സീറ്റുകൾ വരെ ഈ ഘട്ടത്തിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടേയ്ക്കും കോൺഗ്രസിന് 25 അധിക സീറ്റുകൾ ലഭിക്കുവാനാണ് സാധ്യത. സമാജ്‌വാദി പാർട്ടിയും ശിവസേനയും നില മെച്ചപ്പെടുത്തും.ബി ജെ ഡി ക്ക് കോട്ടം തട്ടിയേക്കും.

“സത്യം മയക്കു മരുന്നിൻറെ ചിറകിൽ
സ്വർഗ ത്തു പറക്കുമീ നാട്ടിൽ – ഇല്ലാത്ത
– സ്വർഗത്തു പറക്കുമീ നാട്ടിൽ
സത്യം മരിക്കുമീ നാട്ടിൽ
മനുഷ്യാ ….ഹേ മനുഷ്യാ
വലിച്ചെറിയൂ നിൻറെ മുഖം മൂടി.”

നുണകളുടെ രാജവാഴ്ചക്കാലത്താണ് രാജ്യം തിരഞ്ഞെടുപ്പിനെ നേരിടുന്നത് . ഒറ്റ തുട്ടു ചിലവാക്കാതെ ഒരു ക്ലിക്ക് കൊണ്ട് വിതയ്‌ക്കുന്ന നുണകൾ. നെഹ്‌റു മുസ്ലിം ആണെന്നും, കശ്യപ മഹർഷി തപസ്സു ചെയ്തത് കൊണ്ടാണ് കാശ്‌മീർ എന്ന് പേരുവന്നത് എന്നും, അഞ്ചു കൊല്ലത്തെ എൻ ഡി എ ഭരണകാലത്തു രാജ്യത്തു അഴിമതി ഉണ്ടായിട്ടില്ലെന്നും നിരന്തരമായി നുണപറയുന്നവരിൽഅ ഭ്യസ്ഥ വിദ്യരും പ്രൊഫഷണലുകളും ഉണ്ട്. സത്യത്തിൻറെ വികൃത മുഖം വോട്ടർമാരിൽ നിന്ന് മറച്ചു പിടിക്കപ്പെടുന്നു. അതിനെ പൊളിച്ചെഴുതുവാനുള്ള സമയമായാണ് ക്രാന്ത ദർശിയായ വോട്ടർ ഈ അവസരം ഉപയോഗിക്കേണ്ടത് .

മലയാളനാട് ജേർണൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പരമ്പരയിൽ വെളിപ്പെട്ടത് തികച്ചും ബഹുമുഖമായ വീക്ഷണങ്ങളും അഭിലാഷങ്ങളും നിർദേശങ്ങളും ആണ്. പ്രമുഖ മുഖ്യധാരാ രാഷ്ട്രീയ കക്ഷികളും നേതാക്കളും വിലയിരുത്തപ്പെടുകയും വിമർശിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. എല്ലാറ്റിനും നടുവിൽ ഉയർന്നു നിന്നത് ജനാധിപത്യവും,അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യവും മത നിരപേക്ഷതയുംസാംസ്‌കാരിക വൈവിധ്യവും നിലനിൽക്കണമെന്ന പൊതു താല്പര്യമാണ്.
അഞ്ചു വർഷത്തെ എൻ ഡി എ ഭരണ കാലത്തു അടിസ്ഥാന സൗകര്യ വികസനത്തിൽഗതിവേഗം ദൃശ്യമായി എന്ന് ഭൂരിപക്ഷം പേരും അംഗീകരിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇതേ കാലയളവിൽ രാജ്യത്തു ഭയം ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുകയും പ്രസരിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു എന്ന ആശങ്ക മിക്കവരും പങ്കുവെക്കുന്നുമുണ്ട് സംസ്ഥാനത്തിനകത്തും പുറത്തും അതിനു അറുതിവരണമെന്നു ജനം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അതിർത്തിയി ലെ മനുഷ്യ ക്കുരുതി ഇന്ത്യക്കു അഭിമാനക രമല്ല .പൗരത്വബില്ലിലൂടെ രാജ്യത്തിനകത്ത് ചൈനീസ് മോഡൽ സിന്ജാങ് ക്യാമ്പുകൾ ഉണ്ടാവരുത്. അടിസ്ഥാന വികസനത്തിൻറെ സ്ഥിതി വിവരക്കണക്കുകൾകൊണ്ട് മൂടി വെക്കാൻ കഴിയാത്തത്ര ഭീമമായിരുന്നു, കാർഷിക ദുരിതങ്ങളും,ചെറുകിട മേഖലയിലെ തൊഴിൽ നഷ്ടവും .

ഈ വസ്തുതകൾക്ക് മേലാണ് ലോക സഭ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്നത്

1. എന്ത് കൊണ്ട് കേരളം ബി ജെ പിയെ പുറത്തു നിർത്തണം

വിശ്വാസത്തിനും, ആചാര സംരക്ഷണത്തിനും വേണ്ടി വോട്ടു ചോദിക്കുന്നതുവഴി ബി ജെ പി കേരളത്തിൻറെ തനിമയെയും സാമൂഹ്യപുരോഗതിയെയും അവഗണിക്കുകയാണ്. ശൗചാലയത്തിന്റെയും പാചക വാതകത്തിന്റെയും കണക്കുകൾ ഈ ജനതയിൽ മതിപ്പുളവാക്കുകയില്ല. പാകിസ്ഥാനോടുള്ള എതിർപ്പ് അയല്പക്കത്തെ മുസ്ലിമിലേക്കു തിരിച്ചു വിടാനുള്ള തന്ത്രം ഇവിടെ ഇനിയും കാര്യമായി സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുമില്ല. മാത്രമല്ല പ്രളയാനന്തരം പരിമിത വിഭവയായ സംസ്ഥാനത്തോട് പ്രത്യക്ഷമായ വിവേചനം പ്രദർശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. എം പി യായി ദില്ലിയിലേക്ക് പോയ സുരേഷ് ഗോപി പ്രളയ കാലത്തു അവലംബിച്ച മൗനം, ഒരു സൂചകമാണ്. ഉത്തരേന്ത്യൻ പ്രാമാണിത്തം പുലരുന്ന ആ പാർട്ടിയുടെ കണ്ണിൽ കേരളം എന്നും അപ്രധാനമായിരുന്നു. ആ സാഹചര്യത്തിലാണ് എന്നോ ഉപേക്ഷിച്ച പഴഞ്ചത്തരങ്ങളെ പൈതൃകത്വത്തിൻറെ പൊയ്‌ക്കോലം കെട്ടി എഴുന്ന ള്ളിച്ചു വോട്ടു തേടാൻ പാർട്ടി നിർബന്ധിതമായത്. പ്രധാനമന്ത്രി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതുവരെ വയനാട് ഒരു മുസ്ലിം ഭൂരിപക്ഷമുള്ള പ്രദേശമാണെന്നു മലയാളി ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല. വിശ്വാസവും ആചാരവും ഇത്രയേറെ അലങ്കോലപ്പെട്ട ഒരു കാലം നാം കണ്ടിട്ടുമില്ല. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ കേരളം അതിന്റെ ‘താന്തോന്നിത്ത’ങ്ങളോടെ നിലനിൽ ക്കാനായിരിക്കണം നാം വോട്ടു ചെയ്യേണ്ടത്.

  2. എന്ത് കൊണ്ട് രാഹുൽ ഗാന്ധി വയനാട്ടിൽ ജയിക്കണം

ഒരു തവണ കൂടി കേന്ദ്രം ബി ജെ പി മുന്നണി ഭരിക്കുകയാണെങ്കിൽ ഇപ്പോഴുള്ള ജനപിന്തുണ തുലോം കുറയുമെന്നതിനു സംശയമില്ല. രാഹുൽ ഗാന്ധിയും അദ്ദേഹത്തിൻറെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള കോൺഗ്രസ്സും പതിന്മടങ്ങു ജനവിശ്വാസം ആർജ്ജിക്കുകയും ചെയ്യും. എങ്കിലും സർക്കാർ സ്ഥാപനങ്ങളെയും, സർവകലാശാലകളെയും ഉടച്ചു വാർത്തു വികൃതവും ദുർബലവുമാക്കുന്ന പ്രക്രിയ ബഹുദൂരം മുന്നോട്ടു പോകുമെന്ന അപകടം ഉണ്ട്. താൻ ഒരു ചൗക്കിദാർ മാത്രമാണെന്ന് പ്രധാനമന്ത്രി തന്നെ ആത്മ വിശകലനം നടത്തിയിരിക്കുന്നു. ജനങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടത് വൈജാത്യങ്ങളുടെ വിളഭൂമിയായ ഈ രാജ്യത്തെ ഐക്യത്തോടെ മുന്നോട്ടു കൊണ്ട് പോവുന്ന ജനപ്രതിനിധികളെയും നേതാവിനെയുമാണ്. തൊഴിലില്ലായ്മയാണ് രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും വലിയ സുരക്ഷാ ഭീഷണി എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ രാഹുൽ ഗാന്ധി ക്രിയാത്മക മായ ഒരു രാഷ്ട്രീയ ഭാവിയെകുറിച്ചു പ്രതീക്ഷ നൽകുന്നു. ഒരു മുഖ്യധാരാ കക്ഷിയുടെ ദേശീയ നേതാവ് ഒരു ദക്ഷിണേന്ത്യൻ സംസ്ഥാനത്തിലെ പിന്നോക്ക മേഖലയിൽ നിന്ന് മത്സരിക്കുകയാണെന്നതും പ്രധാനമാണ് .

 3. എന്ത് കൊണ്ട് ഇടതു സ്ഥാനാർത്ഥികളെ വിജയിപ്പിക്കണം .

കേരളത്തിലെ മറ്റു മണ്ഡലങ്ങളിൽ കോൺഗ്രസ് ഈ പിന്തുണ അർഹിക്കുന്നില്ല. നടപ്പു നിയമ സഭ കാലത്തു ചെന്നിത്തല യുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ആ പാർട്ടി കളിച്ച നിഷേധാത്മാക രാഷ്ട്രീയത്തിനെതിരെ ശക്തമായ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകാനാണ് വോട്ടർമാർ ഈ അവസരം ഉപയോഗിക്കേണ്ടത്. പ്രളയകാലത്തുടനീളം അദ്ദേഹം ഭിന്നിപ്പിൻറെ സ്വരമുയർത്തി. രക്ഷാപ്രവർത്തനം സൈന്യത്തെ ഏൽപ്പിക്കണമെന്നും, ജീവനക്കാർ ഒരു ദിവസത്തെ ശമ്പളം പ്രളയ പുനരധിവാസ നിധിയിലേക്ക് നൽകരുതെന്നും ശത്രുതാ മനോഭാവത്തോടെ ആഹ്വാനം ചെയ്തു. ശബരിമലയിൽ ബി ജെ പിയുടെ അവസരവാദത്തിനു കുഴലൂതി പാർട്ടിയുടെ സാംസ്‌കാരിക നിലപാടിൽ നിന്ന് വ്യതിചലിച്ചു ഒടുവിലിതാ ഭീമമായ നിർമ്മാണപ്രവർത്തനങ്ങൾ അനിവാര്യമായിരിക്കുന്നിടത്തു, ആർ ബി ഐ അംഗീകരിച്ച കിഫ്‌ബി ഫണ്ടിംഗ്നെ പറ്റി വിവാദങ്ങളു യർത്തിയിരിക്കുന്നു.
സംസ്ഥാന താൽപര്യങ്ങൾക്കു വിരുദ്ധമാണ് ഈ നിലപാടുകൾ എന്ന് വോട്ടർമാർ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കേണ്ട സമയം വന്നുചേർന്നിരിക്കുന്നു. ദേശീയ പ്രാധാന്യം വീണ്ടെടുക്കാനുള്ള കോൺഗ്രസ് യജ്ഞത്തിൽ തങ്ങളുടെ പങ്കു സംസ്ഥാന ഘടകം തിരിച്ചറിയാൻ ഇത് ഇടവരുത്തട്ടെ. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾ നിലനിൽക്കേണ്ടത് ഇന്ന് ജനാധിപത്യ അനിവാര്യതയാണ്. കേരളം നിർത്തിയിരിക്കുന്ന മിക്ക ഇടതു പക്ഷ സ്ഥാനാർത്ഥികളും പാർലമെൻറിലും പുറത്തും സൃഷ്ടിപരമായസാന്നിധ്യം കാഴ്ച വെച്ചിട്ടുള്ളവരാണ് തമസ്കരിക്കപ്പെട്ട ദേശീയ കർഷക സമരങ്ങൾക്ക് ഇടതു പാർട്ടികളുടെ പിന്തുണയും ചിലയിടങ്ങളിൽ നേതൃത്വവും ഉണ്ടായിരുന്നു. സംസ്ഥാനത്തെ ഇടതു സർക്കാർ പിന്നിട്ട പകുതിക്കാലം സക്രിയവും പ്രതീക്ഷയുണർത്തുന്നതും ആയിരുന്നു. എന്നതും ഇടതു പ്രതിനിധികളെ ലോകസഭയിലേക്കു തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിന് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു.

ഈ തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ രാഷ്ട്രീയ വിവേകവും ജനാധിപത്യ ബോധവും ആവണം വഴികാട്ടേണ്ടത്. മറ്റെല്ലാം അപ്രധാനമാണ്.