രാഷ്ട്രീയം

ഈ കഴിഞ്ഞ ശനിയാഴ്ച, ഇന്ത്യൻ ആർമിയിൽ നിന്ന് വിരമിച്ച ലെഫ്റ്റനന്റ് ജനറൽ നിഷികാന്ത സിംഗ് മണിപ്പൂരിലെ സ്ഥിതിഗതികളെക്കുറിച്ച് അഹിതമായ ഒരു സന്ദേശം ട്വീറ്റ് ചെയ്തു.

“സംസ്ഥാനം ഇപ്പോൾ ഭരണരഹിതമാണു. ലിബിയ, ലെബനൻ, നൈജീരിയ, സിറിയ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലെന്നപോലെ ജീവനും സ്വത്തും ആർക്കും എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും നശിപ്പിക്കാം.”

താമസിയാതെ, ഇന്ത്യൻ ആർമിയുടെ ഒരു മുൻ മേധാവി വേദ്മാലിക് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിപൽസന്ദേശത്തിലേക്ക് കൂട്ടിച്ചേർത്തു.

“മണിപ്പൂരിൽ നിന്നുള്ള വിരമിച്ച ലെഫ്റ്റനന്റ് ജനറലിൽ നിന്നുള്ള അസാധാരണമായ സങ്കടകരമായ സന്ദേശം.. മണിപ്പൂരിലെ ക്രമസമാധാനനിലയ്ക്ക് ഉന്നതതലത്തിൽ അടിയന്തിര ശ്രദ്ധ ആവശ്യമാണ്”.

മണിപ്പൂരിനെ പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്ര മോദിയും ദേശീയ തലസ്ഥാന മേഖല ആസ്ഥാനമാക്കി പ്രവർത്തിക്കുന്ന വലിയ ടെലിവിഷൻ മാധ്യമങ്ങളും അവഗണിച്ചു. എന്നിട്ടും, മണിപ്പൂരിൽ താമസിക്കുന്ന ഒരു മുൻ സൈനിക ഉദ്യോഗസ്ഥനല്ലാതെ മറ്റാരുമല്ല , സിറിയ പോലുള്ള യുദ്ധബാധിത പ്രദേശങ്ങളുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നത്. സംസ്ഥാനത്തെ അരാജകത്വത്തിന്റെ തോതിലേക്കുള്ള ഒരു വിളിച്ചുണർത്തലാണിത്. മണിപ്പൂരിൽ ഭീകരമായ വംശീയ സംഘർഷം ഉണ്ടെന്നു മാത്രമല്ല, ഇന്ത്യൻ ഭരണകൂടത്തിന്റെ പ്രതീകം പോലും അക്രമത്തിൽ തകർന്നിട്ടുണ്ട്.

കഴിഞ്ഞ വെള്ളിയാഴ്ച, മോദി സർക്കാരിലെ ഒരു മന്ത്രിയുടെ വീട് കത്തിച്ചു, നിസ്സഹായനായ മന്ത്രി സ്വന്തം പാർട്ടി ഭരിക്കുന്ന സംസ്ഥാനത്ത് ക്രമസമാധാനത്തിന്റെ “സമ്പൂർണ പരാജയത്തെക്കുറിച്ച്” പരാതിപ്പെട്ടു. അതിലും മോശമായ വാർത്ത, കേന്ദ്ര അർദ്ധസൈനിക സേനയെ ജനക്കൂട്ടം ഉപദ്രവിച്ചു എന്നതാണു. അസം റൈഫിൾസിന്റെ ഒരു വാഹനവ്യൂഹത്തെ ആഴ്ചകളോളം ഉപരോധിച്ചതിനാൽ, സൈനികർക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാനുള്ള റേഷൻ തീർന്നു.

ഒടുവിൽ ഇപ്പോഴിതാ ഒരു സംസ്ഥാനമാകെ നിന്നു കത്തി അനേകം മനുഷ്യരുടെ ജീവിതവും ജീവനും അഗ്നിയിലെരിയാൻ കാരണമായ   ഉത്തരവിൽ മാറ്റം വരുത്തണമെന്ന്    അതിലേക്ക്‌ നയിച്ച ഹർജി സമർപ്പിച്ച  മെയ്തേയ് ട്രൈബ്സ് യൂണിയൻ   തന്നെ   അപ്പീൽ ചെയ്തിരിക്കുന്നു. 

ഒരു ഗുരുതരമായ മാനുഷിക പ്രശ്‌നമായി മണിപ്പൂരിനെ കണക്കാക്കിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ആഭ്യന്തരയുദ്ധം എന്ന രീതിയിൽ പ്രശ്നത്തെ കുറിച്ചു ഇതുവരെ ആരുമധികം പറഞ്ഞു കേട്ടില്ല . ഇന്ത്യൻ ഭരണകൂടത്തിന്റെ അന്തസ്സിനേറ്റ ഗുരുതരമായ ആഘാതം.

മണിപ്പൂർ കലാപം

ഒരു ജുഡീഷ്യൽ ഉത്തരവ് തന്നെ കലാപത്തിന് കാരണമാകുമ്പോൾ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്?

മണിപൂരിലെ ഭൂരിപക്ഷമായ മെയ്തേയ് സമുദായം ഏകദേേശം 10 വർഷത്തോളമായി ആവശ്യപ്പെടുന്ന പട്ടികവർഗ്ഗ ടാഗാണു മണിപൂർകലാപത്തിൻ്റെ പശ്ചാത്തലം.

മെയ്തെയ് ട്രൈബ് യൂണിയനിലെ എട്ട് അംഗങ്ങൾ സമർപ്പിച്ച ഒരു സിവിൽ റിട്ട് ഹർജിയെ തുടർന്ന്മെയ് 29-നകം അതിനായി കേന്ദ്ര ഗോത്രവർഗ മന്ത്രാലയത്തോട് ശുപാർശ ചെയ്യാൻ സംസ്ഥാന സർക്കാരിനോട് ഹൈക്കോടതി നിർദ്ദേശിച്ചു. ആ ഉത്തരവിനെതിരെ പ്രതിഷേധിച്ച് ന്യൂനപക്ഷമായ കുക്കികൾ നടത്തിയ റാലി ആയിരുന്നു ആദ്യത്തെ ‘ പ്രകോപനം.

സംസ്ഥാനം ഒരു ആഭ്യന്തരയുദ്ധത്തിന്റെ വക്കിലാണ്. ഇന്ത്യൻ ആർമിയെയും അസം റൈഫിൾസിനെയും അയച്ചു, രാഷ്ട്രപതി ഭരണം ഏർപ്പെടുത്താനുള്ള ആഹ്വാനമുണ്ട്, ക്രമസമാധാനം പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിന് യൂണിയൻ ആർട്ടിക്കിൾ 355 പ്രകാരം നിർദ്ദേശങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിച്ചു.

മരണസംഖ്യ അതിവേഗമുയരുന്നു, പതിനായിരക്കണക്കിന് ആളുകളെ മാറ്റിപ്പാർപ്പിച്ചു. വലിയ തോതിലുള്ള സ്വത്ത് നശിപ്പിക്കലും സമുദായങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള അതിക്രമങ്ങളും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.

മാർച്ച് 27 ന് മണിപ്പൂർ ഹൈക്കോടതി സിംഗിൾ ബെഞ്ച് ജസ്റ്റിസ് എം.വി. മുരളീധരൻ, മേയ്‌തി സമുദായത്തെ പട്ടികവർഗ പട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നത് പരിഗണിക്കാൻ സംസ്ഥാന സർക്കാരിനോട് നിർദ്ദേശിച്ചിരുന്നു.ഇത് സംബന്ധിച്ച ശുപാർശ കേന്ദ്ര ഗോത്രകാര്യ മന്ത്രാലയത്തിന് നാലാഴ്ചയ്ക്കുള്ളിൽ അയയ്ക്കാനും നിർദ്ദേശിച്ചു.

ഉത്തരവിനെ ചോദ്യം ചെയ്തുള്ള പ്രത്യേക ലീവ് പെറ്റീഷൻ കേൾക്കുന്നതിനിടെ സുപ്രീം കോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റിസായ ഡി.വൈ. ചന്ദ്രചൂഡ് പറഞ്ഞത് പട്ടികവർഗ പട്ടികയിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ ജുഡീഷ്യൽ ഉത്തരവുകൾ പാസാക്കാനാകില്ലെന്ന് പല ഭരണഘടനാ ബെഞ്ച് വിധിന്യായങ്ങളും വ്യക്തമായി പറയുന്നുണ്ടല്ലോ എന്നാണ്

ഏതൊക്കെ ഗോത്രങ്ങൾക്ക് പ്രത്യേക സംരക്ഷണം ആവശ്യമാണെന്ന് തീരുമാനിക്കാൻ ജുഡീഷ്യറിക്ക് കഴിയില്ല.

ഇത്തരമൊരു നയപരമായ നിഗമനത്തിലെത്താൻ ആവശ്യമായ തരത്തിലുള്ള ഭരണസംവിധാനമോ നയ വൈദഗ്ധ്യമോ ഇതിന് ഇല്ല.’

എന്നിട്ടും മണിപ്പൂർ ഹൈക്കോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് അത് ചെയ്തു എന്നുള്ളതാണ് ഇവിടെ ഏറ്റവും പ്രധാനമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത്.

( ഹൈക്കോടതിയിൽ പെറ്റീഷനുമായി ചെന്നവർക്കോ ജസ്റ്റിസ് മുരളീധരനോ സംസ്ഥാന സർക്കാരിനോ ഒന്നും ഇതറിയാത്തതല്ല. എന്നിട്ടും ഇതുമായി അവർ മുമ്പോട്ട് പോയി സംസ്ഥാനത്തെ ഒരു കലാപത്തിലേക്ക് എറിഞ്ഞു കൊടുക്കുകയായിരുന്നു,

എന്തിന്? ആർക്കാണിതിൽ താല്പര്യം?

ആരാണിതിൽ നേട്ടം കൊയ്യുക?)

സ്വാഭാവികമായും മണിപ്പൂരിലെ നിലവിലുള്ള പട്ടികവർഗക്കാർക്കിടയിൽ ഇത് കാര്യമായ അസ്വസ്ഥത സൃഷ്ടിച്ചു. ഉത്തരവിനെ വിമർശിച്ചവർക്കെതിരെ കാരണം കാണിക്കൽ നോട്ടീസ് നൽകിയത് ഈ നടപടി സങ്കീർണ്ണമാക്കി. തെരുവിലിറങ്ങിയില്ലെങ്കിൽ തങ്ങളുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കപ്പെടില്ലെന്നു പ്രക്ഷോഭകാരികൾക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടിരിക്കാംക്രമേണ കുക്കികൾക്കായുള്ള ഐക്യദാർഢ്യമാർച്ച് അക്രമത്തിലേക്ക് നീങ്ങി ഇന്ത്യ തന്റെ അതിർത്തിക്കുള്ളിൽതന്നെ ഒരു സായുധ വംശീയസംഘട്ടനത്തിലേക്ക് നീങ്ങുകയാണ് ഉണ്ടായത്.

ഇന്തോ-ബർമീസ് അതിർത്തിയിൽ വിടവുകളും പിരിമുറുക്കവും ഉള്ളതിനാൽ വളരെ സൂക്ഷ്മതയോടെ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ട അതിർത്തി പ്രദേശമായിരുന്നു ഇത്.

ഇത് ജുഡീഷ്യൽ ഉത്തരവാദിത്തത്തിനെക്കുറിച്ച് ചില ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തുന്നു.മണിപ്പൂർ ഹൈക്കോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് എം.വി. മുരളീധരനല്ലേ ഇതിനുത്തരവാദി ?മറ്റേതെങ്കിലും പൊതുപ്രവർത്തകൻ ഇത്രയും വിനാശകരമായ രീതിയിൽ ഭരണഘടനയെ പരാജയപ്പെടുത്തിയിരുന്നുവെങ്കിൽ, ആ ഉദ്യോഗസ്ഥനെ സസ്‌പെൻഡ് ചെയ്യുകയോ ഒരുപക്ഷേ പിരിച്ചുവിടുകയോ തന്നെ ചെയ്യുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, പൊതുസമൂഹത്തിനോ സർക്കാരിനോ ജസ്റ്റിസ് എം.വി. മുരളീധരനെക്കൊണ്ട് ഇതിനു ഉത്തരം പറയിപ്പിക്കുവാനായി ഒന്നും ചെയ്യാനാകില്ല.സുപ്രീം കോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് പറഞ്ഞതനുസരിച്ചു ഈ വിധി നിയമവിരുദ്ധമാണ്. കലാപമുണ്ടാക്കിയ ഏതു വിധിയും നിയമവിരുദ്ധമാണ്. ഇത്രയധികം അരാജകത്വങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച ശേഷം ജസ്റ്റിസ് മുരളീധരൻ ബെഞ്ചിൽ തുടരുന്നത് എങ്ങനെയാണ്? ഇന്ത്യയിലെ ജുഡീഷ്യൽ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ ഇനിയെങ്കിലും അവശേഷിക്കുന്നത് സംരക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന എല്ലാ ഭരണഘടനാ വിദഗ്ധരും ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് എം.വി മുരളീധരന്റെ രാജിക്ക് ആഹ്വാനം ചെയ്യുക എന്നത് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

മോശം ഉത്തരവുകൾ പാസാക്കുന്നത് അനന്തരഫലങ്ങളുണ്ടാക്കുമെന്ന വസ്തുതയെ എന്നത്തേക്കുമായി രേഖപ്പെടുത്തി വയ്ക്കാൻ ഇത് ആവശ്യവുമാണ്

ചരിത്ര പശ്ചാത്തലം

ഈ കലാപത്തെ മണിപ്പൂർ പ്രശ്‌നം എന്നു വിളിക്കാൻ പാടില്ല. കാരണം, യഥാർത്ഥത്തിൽ മണിപ്പൂർ പ്രഭവകേന്ദ്രമായിട്ടുള്ള, ഇന്ത്യയുടെ വടക്കുകിഴക്കൻ സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പൊതുവിലുള്ള പ്രശ്‌നമാണിത്.

എന്തുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെയായി എന്നതിന്റെ ഉത്തരം വളരെ സങ്കീർണ്ണമാണ്.അവിടെ വംശീയ കലാപം ആദ്യമല്ല. ഭൂമിക്കും സ്വത്വത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള കുക്കി മെയ്തി വിഭാഗങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സംഘർഷം എന്നുപറയാമെങ്കിലും അതിനു പിന്നിൽ ഭൂമ്രിശാസ്ത്രപരവും ചരിത്രപരവുമായി അനേകം കാരണങ്ങളുണ്ട്. മ്യാൻമാറുമായി അതിർത്തി പങ്കിടുന്നുണ്ട്, സ്വാഭാവികമായും എല്ലാ അതിർത്തി സംസ്ഥാനങ്ങളിലും ഉള്ള പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഇവിടെയുമുണ്ട്. കൂടാതെ വടക്ക് കിഴക്കൻ പ്രദേശങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പൊതുവായ പ്രശ്‌നങ്ങൾ, ഗോത്രസംഘർഷങ്ങൾ, 6-ാം പട്ടികയ്ക്കു വേണ്ടിയുള്ള അവകാശവാദം, ILP(Inner Line Permit)മായി ബന്ധപ്പെട്ടുള്ള വിഷയങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം വരും.

മണിപ്പൂർ സംസ്ഥാനത്തെ ഒരു ഫുട്‌ബോൾ സ്റ്റേഡിയം പോലെ കണക്കാക്കാം. ഇംഫാൽ താഴ്വര മധ്യഭാഗത്ത് കളിസ്ഥലത്തെയും ചുറ്റുമുള്ള കുന്നുകൾ ഗാലറികളെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. മണിപ്പൂരിന്റെ ഭൂവിസ്തൃതിയുടെ ഏകദേശം 10% ഉൾക്കൊള്ളുന്ന താഴ്വരയിൽ ആധിപത്യം പുലർത്തുന്നത് ഗോത്രവർഗേതര മെയ്തെയികളാണ്, അവരിൽ നിന്നാണ് സംസ്ഥാനത്തെ 60 എംഎൽഎമാർ.

ബാക്കി 90% കുന്നുകളാണ്. അവിടെ 35% അംഗീകൃത ഗോത്രങ്ങൾ താമസിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവരിൽ നിന്ന് 20 എംഎൽഎമാർ മാത്രമേ ഉള്ളു.

ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ കാലത്ത് മണിപ്പൂർ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളിൽ ഒന്നായിരുന്നു. 1917 നും 1939 നും ഇടയിൽ മണിപ്പൂരിലെ ചിലർ ജനാധിപത്യത്തിനായി നാട്ടുരാജാക്കന്മാരെ സമ്മർദ്ദത്തിലാക്കി. 1930-കളുടെ അവസാനത്തോടെ, മണിപ്പൂർനാട്ടുരാജ്യം, ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തപ്പെടുന്ന ബർമ്മയുടെ ഭാഗത്തിനു പകരം, ഇന്ത്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഭാഗമായി തുടരാനുള്ള തങ്ങളുടെ മുൻഗണന ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകൂടവുമായി ചർച്ച നടത്തി. 1947 ആഗസ്ത് 11-ന് ബുദ്ധചന്ദ്ര മഹാരാജാവ് ഇൻസ്ട്രുമെന്റ് ഓഫ് അക്‌സഷൻ ഒപ്പുവെച്ചു, ഇന്ത്യയോടൊപ്പം ചേർന്നു. പിന്നീട്, 1949 സെപ്റ്റംബർ 21-ന് അദ്ദേഹം ഒരു ലയന കരാറിൽ ഒപ്പുവച്ചു, രാജ്യം ഇന്ത്യയിലേക്ക് ലയിപ്പിച്ചു, ഇത് ഒരു പാർട്ട് സി സംസ്ഥാനമായി മാറി. ഈ ലയനം സമവായമില്ലാതെയും നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങിയും പൂർത്തിയാക്കിയതാണെന്നതിനാൽ മണിപ്പൂരിലെ ഗ്രൂപ്പുകൾ പിന്നീട് തർക്കമുയർത്തി. തർക്കത്തിന്റേയും ഭാവിയിലേക്കുള്ള വ്യത്യസ്ത ദർശനങ്ങളുടേയും ഫലമായി, ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുവേണ്ടി സംസ്ഥാനത്ത് കലാപവും വംശീയവിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ ആവർത്തിച്ചുള്ള അക്രമ സംഭവങ്ങളും അരങ്ങേറി.

അതായത് അവിടെ കലാപം ഇന്നും ഇന്നലെയും തുടങ്ങിയതല്ല എന്നു സാരം.

ഇവിടെ മൂന്ന് വ്യത്യസ്ത സമൂഹങ്ങളാണ് ഉള്ളത്. ജനസംഖ്യയുടെ 53 % വരുന്ന ഗോത്രേതര മെയ്‌തേയ്കൾ, 24% വരുന്ന വിവിധ നാഗാ വംശ ഗോത്രങ്ങളും 16 % വരുന്ന കുക്കി/സോമി ഗോത്രങ്ങളും. 2011 ലെ സെൻസസ് പ്രകാരം അവിടുത്തെ പ്രബലമായ മതങ്ങൾ ഹിന്ദുമതവും കൃസ്ത്യൻ മതവുമാണ്. മെയ്‌തേയ്കളിൽ ഭൂരിഭാഗവും ഹിന്ദുക്കളും അതുകഴിഞ്ഞ് മുസ്ലീങ്ങളും ആണ്. എന്നാൽ നാഗാ , കുക്കി എന്നിങ്ങനെ തരംതിരിച്ചിരിക്കുന്ന 33 അംഗീകൃത ഗോത്രങ്ങളിൽ അധികവും ക്രിസ്ത്യാനികളാണ്. മണിപ്പൂരി ഭാഷയായി അംഗീകരിച്ചിരിക്കുന്നത് മെയ്‌തേയ് ഭാഷയാണ്.

അങ്ങനെ എന്തുകൊണ്ടും മെയ്‌തേയ്കൾക്ക് മണിപ്പൂരിൽ ആധിപത്യമുണ്ട്.കുക്കികൾ, മെയ്‌തേയ് വംശജൻ കൂടിയായ മുഖ്യമന്ത്രി ബീരേൻ സിംഗിന്റ ഭൂരിപക്ഷാഭിമുഖ്യനയത്തെ കുറ്റപ്പെടുത്തുമ്പോൾ,മെയ്‌തേയ്കളുടെ ഭയം അവർക്ക് ജനസംഖ്യാപരമായ വ്യതിയാനം സംഭവിക്കും എന്നതാണ്.

കുക്കി-മെയ്തെയ് കലാപത്തിൻ്റെ നേർസാക്ഷ്യങ്ങൾ

20-ന് തൗബാൽ ജില്ല സാക്ഷ്യം വഹിച്ചത് ‘ യായ്‌ഫാരെ, കുക്കി മച്ചാ സിങ് ഹൽക്പ യാരോയ്” (മണിപ്പൂർ, കുക്കികളെ വീണ്ടും തിരിച്ചുവരാൻ അനുവദിക്കരുത്) എന്ന വർഗീയ മുദ്രാവാക്യങ്ങളാണു. സാമുദായിക വിദ്വേഷം പണ്ടുമുതലേ മെയ്തേയ് സമുദായം വളർത്തിയെടുത്തിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാകും രണ്ട് സമുദായങ്ങൾ തമ്മിൽ സഹകരിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് കുക്കിആദിവാസികൾ ഏറെക്കാലമായി ശഠിക്കുന്നത്. കിംവദന്തികളുടെയും രാഷ്ട്രീയ അജണ്ടയുടെയും പിൻബലത്തിൽ ഒരു കൂട്ടം തീവ്രവാദികളായ മെയ്തി പുരുഷന്മാരുടെയും സ്ത്രീകളുടെയും നേതൃത്വത്തിൽ , മെയ് 3 ന് കലാപം ആരംഭിച്ചതിന് ശേഷം നാല് ദിവസത്തേക്ക് ആൾക്കൂട്ടക്കൊല, കൊലപാതകം, വാഹനങ്ങൾക്കും വീടുകൾക്കും പള്ളികൾക്കും അമ്പലങ്ങൾക്കും തീയിടൽ,യുവാക്കളെയും വൃദ്ധരെയും സ്ത്രീകളെയും ചുട്ടുകൊല്ലുകയും കശാപ്പ് ചെയ്യലും, ആദിവാസി സ്ത്രീകളെ ബലാത്സംഗം ചെയ്യൽ തുടങ്ങിയ അക്രമസംഭവങ്ങൾ ഒരു തടസവുമില്ലാതെ അരങ്ങുവാഴുകയായിരുന്നു.ഇന്ത്യൻ സൈന്യത്തെയും ,താഴ്‌വര ആസ്ഥാനമായുള്ള കേന്ദ്ര അർദ്ധസൈനിക സേനയെയും ഇടപെടാൻ അനുവദിക്കാതെ ഇംഫാൽ താഴ്‌വരയിൽ കുടുങ്ങിയ ഗോത്രവർഗക്കാരുടെ അവസ്ഥയോടു സംസ്ഥാന സർക്കാർ കുറ്റകരമായ നിസ്സംഗതയായിരുന്നു കാണിച്ചത്.അപ്പുറത്ത് മുഖ്യമന്ത്രി മണിപ്പൂർ പോലീസ് കമാൻഡോകളെ അതും മെയ്തേയ് സമുദായം ആധിപത്യം പുലർത്തുന്ന ഒരു ടീമിനെ, ഭൂരിപക്ഷ സമുദായത്തെ പരസ്യമായി പിന്തുണയ്ക്കാൻ അനുവദിച്ചു. ഇതിൻ്റെ അനന്തരഫലങ്ങൾ ദൂരവ്യാപകമായിരുന്നു.അവസാനമിത് ആദിവാസികളുടെ അന്തർ-സംസ്ഥാന കൂട്ട പലായനത്തിലേക്കാണു നയിച്ചത്. വീഡിയോകളും ഫോട്ടോകളും കൂട്ടക്കൊലയ്ക്കുത്തരവാദികളായി. പ്രധാനമായും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നത് Meitei Leepun and Arambai Tenggol എന്നീ രണ്ട് തീവ്രവാദ ഗ്രൂപ്പുകളെയാണ് . ഇംഫാലിലെ പാംഗേയിയിലുള്ള മണിപ്പൂർ ട്രെയിനിംഗ് കോളേജിൽ നിന്ന് തോക്കുകൾ കൊള്ളയടിച്ച സംഭവങ്ങളും ഈ രണ്ട് തീവ്രവാദ ഗ്രൂപ്പുകളുടെ പേരിലാണ്.

‘മെയ്‌തേയ് സംസ്ഥാന സർക്കാർ’ ഇന്റർനെറ്റ് സേവനങ്ങൾ നിരോധിച്ചത് സംസ്ഥാനത്തുടനീളം ഒരേപോലെയല്ലായിരുന്നു. ഇംഫാൽ താഴ്‌വരയിലെ മെയ്‌തേയ് നിവാസികൾക്ക് ഇന്റർനെറ്റ് ലഭിക്കാനും കൂടുതൽ തെറ്റായ വിവരങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിക്കാനും കഴിഞ്ഞു. മറുവശത്ത്, ഇംഫാൽ താഴ്‌വരയിൽ നിന്ന് കുടിയൊഴിപ്പിക്കപ്പെട്ട് നിരവധി ആദിവാസികൾ അഭയം കണ്ടെത്തിയ ലംക (ചുരാചന്ദ്പൂർ) പോലുള്ള മലയോര ജില്ലകളിൽ ഇന്റർനെറ്റ് സേവനങ്ങൾ ലഭ്യമല്ലായിരുന്നു, അതിനാൽ കുക്കി അഭയാർഥികൾക്ക് അവരുടെ നേർസാക്ഷിവിവരണങ്ങൾ ലോകവുമായി പങ്കിടാൻ കഴിഞ്ഞതുമില്ല.

മേയ് 3-ലെ കൂട്ടക്കൊലയ്‌ക്ക് മുമ്പുള്ള സംഭവങ്ങളും തുടർന്നുള്ള ദിവസങ്ങളും മണിപ്പൂർ ഗവൺമെന്റിന്റെ വിഭജിച്ച് ഭരിക്കുക എന്ന നയമാണു വെളിപ്പെടുത്തുന്നത് . 1949 മുതൽ മറ്റ് പിന്നോക്ക വിഭാഗ (ഒബിസി) വിഭാഗത്തിലാണ് മെയ്തൈകൾ ഉണ്ടായിരുന്നത്, ഈയടുത്തകാലം വരെ പട്ടികവർഗ്ഗത്തിലുൾപ്പെടുത്തണമെന്ന് അവർ ആവശ്യമുയർത്തിയിട്ടില്ല. കുക്കികളുടെ ഭൂമി, തർക്കവിഷയമായ മൂന്ന് ആദിവാസിവിരുദ്ധ നിയമങ്ങൾക്ക് കീഴിലാക്കിയതും ആ പേരിൽ ആദിവാസി വനവാസികളെ കുടിയൊഴിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങിയതും,അവരുടെ ചെലവിൽ മെയ്‌തികളെ പ്രീണിപ്പിക്കാനായിരുന്നു.

സുരക്ഷിതത്വത്തെ കുറിച്ചുള്ള എല്ലാ സങ്കൽപ്പങ്ങളെയും മണിപ്പൂരിൽ നിന്നുള്ള നേർസാക്ഷി കഥകൾ കാറ്റിൽ പറത്തി. പരസ്പരം രക്ഷിക്കാൻ തയ്യാറാകാത്ത അയൽക്കാർ…സഹായിക്കണം എന്നുണ്ടെങ്കിൽ പോലും സ്വന്തം ഗ്രൂപ്പിൽ നിന്നുള്ള തിരിച്ചടി ഭയന്ന് മാറി നിന്നവർ… ഇരു മതിലുകൾക്കപ്പുറം സഹകരിച്ചു ജീവിച്ചിരുന്നവർക്ക് മധ്യസ്ഥത വഹിക്കാമായിരുന്നു. എങ്കിലും വംശീയ വിദ്വേഷത്തിന്റെയും വിഭജനത്തിന്റെയും ആക്രോശങ്ങൾക്കിടയിൽ അവർ നിശബ്ദരായിരുന്നു. ആക്രമിക്കപ്പെട്ടവർ പോലീസ് സംരക്ഷണത്തിന് ആവശ്യപ്പെട്ടത് വെറുതെയായി. പോലീസോ അയൽക്കാരോ അവരുടെ ജീവനും സ്വത്തിനും സംരക്ഷണം നൽകാൻ എത്തിയില്ല. ജനക്കൂട്ടത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ പലർക്കും കാടിനുള്ളിലേക്ക് ഓടിരക്ഷപ്പെടേണ്ടിവന്നു ആരാണ് ജനക്കൂട്ടം? അത് വീട്ടിലുള്ളവരോ അയൽക്കാരോ അല്ല. അയൽക്കൂട്ടത്തിനുള്ളിൽ നിന്ന് പെട്ടെന്ന് പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടതുമല്ല . സുരക്ഷിത മേഖലകളിലേക്ക് കയറുകയും അവരെ വംശീയ ഗ്രൂപ്പുകൾ ആയി വിഭജിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആൾക്കൂട്ടം ആരായിരുന്നു ?മെയ്‌തികൾ ?കുക്കികൾ ?

കലാപങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ ആളുകൾ പാടുപെടുകയും ദുരിതാശ്വാസ ക്യാമ്പുകളിൽ ദുരിതജീവിതം നയിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ, മെയ് 29 ന് സുഗ്നു, സെറോ, അയൽ ഗ്രാമങ്ങൾ എന്നിവിടങ്ങളിൽ മറ്റൊരു അക്രമം ആരംഭിച്ചു. ഈ ഘട്ടംമുമ്പത്തേതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു .തീവ്രവാദികളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം,പോലീസ് സ്റ്റേഷനുകൾ കൊള്ളയടിച്ച സായുധരായ സാധാരണക്കാർ,അസം റൈഫിൾസിന്റെയും അർദ്ധസൈനിക സേനയുടെയും പങ്കാളിത്തം എന്നിവയായിരുന്നു ഇത്തവണ അക്രമത്തെ പ്രത്യേകമായി അടയാളപ്പെടുത്തിയത്.ഇത് നിലവിലെ സായുധ,സിവിലിയൻ സംഘട്ടനങ്ങളിലും, അക്രമത്തിലും,നേരിട്ടോ അല്ലാതെയോ ഉള്ള ഭരണകൂടത്തിന്റെ പങ്കാളിത്തം ശ്രദ്ധയിൽ കൊണ്ടുവന്നു.ആക്രമണത്തിനെതിരെ പോരാടാൻ ‘ഞങ്ങൾക്ക് തോക്കുകളും വെടിക്കോപ്പുകളുമാണ് വേണ്ടത്, ഭക്ഷണമല്ല’ തുടങ്ങിയ മുദ്രാവാക്യങ്ങളും ലൈസൻസുള്ള തോക്കുകൾക്കായി ആളുകളെ അണിനിരത്തുന്നതിന്റെ റിപ്പോർട്ടുകളും ദൃശ്യമായി .അക്രമത്തിന്റെ ഈ ഘട്ടം പുതിയ പ്രശ്നങ്ങളും പുതിയ ചോദ്യങ്ങളും ഉയർത്തി. മെയ് 29 ന് കേന്ദ്ര ആഭ്യന്തര സഹമന്ത്രി (MOS) നിത്യാനന്ദ് റായി മണിപ്പൂരിൽ ഉള്ള സമയത്താണ് അക്രമം വീണ്ടും ആരംഭിച്ചത്. കരസേനാ മേധാവി ജനറൽ മനോജ് പാണ്ഡെ മെയ് 27 രണ്ടു ദിവസത്തേക്ക് ഇംഫാൽ സന്ദർശിച്ചതിനുശേഷം ഇംഫാലിന്റെ ചുറ്റളവിൽ ഗ്രാമങ്ങൾ കത്തിക്കുന്നതിലും ഗ്രാമീണരെ കൊല്ലുന്നതിലും സായുധ തീവ്രവാദികളുടെ പങ്കാളിത്തത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചോദ്യമുയരുന്നുണ്ട്. സാധാരണ ഗ്രാമീണർ ഉപയോഗിക്കാത്ത, അത്യാധുനിക ആയുധങ്ങളും വെടിക്കോപ്പുകളും ഉപയോഗിക്കുന്നതായി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടപ്പോഴാണ് ഇത്തരമൊരു ചോദ്യം ഉയർന്നുവന്നത്.റായി എത്തിയതോടെ സ്ഥിതി മെച്ചപ്പെടുമെന്ന് പലരും പ്രതീക്ഷിച്ചു. പകരം, തീവ്രവാദികളും സായുധരായ സാധാരണക്കാരും ഉൾപ്പെടുന്ന അക്രമാസക്തമായ നിയമലംഘനങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര അന്നുമുതൽ ആരംഭിക്കുകയാണുണ്ടായത് .

45 ദിവസങ്ങൾ പിന്നിടുമ്പോഴും ജി 20 അധ്യക്ഷൻ കൂടിയായ പ്രധാനമന്ത്രി ഒരു പ്രതികരണവും നടത്താതെ മൗനം പാലി ക്കുകയാണ്. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയാൽ രാജ്യത്തു അടുത്തുണ്ടായ എല്ലാ കലാപങ്ങളിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെതന്ത്രം മൗനം കൊണ്ട് സമരത്തെ ശോഷിപ്പിച്ചു നിർവീര്യമാക്കൽ ആയിരുന്നു. ഇനി എവിടെനിന്നായിരിക്കും അവസാനിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ ഉണ്ടാവുക? രാജ്യം ഉൽകണ്ഠ യുടെ മുനമ്പിലാണ്.

കവർ : ജ്യോതിസ് പറവൂർ

കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച മലയാളികൾ കോൺഗ്രസ്സിന്റെ പ്രസിഡണ്ട് തെരെഞ്ഞെടുപ്പിൽ, ശശി തരൂരിന് എതിരെ ഒരു ഔദ്യോഗിക സ്ഥാനാർഥി വന്നതിൽ നിരാശ രേഖപ്പെടുത്തി . അങ്ങനെ ഒരിക്കൽ കൂടി ദേശീയ രാഷ്‌ടീയത്തിനെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിൽ മലയാളി ഹ്രസ്വദൃഷ്ടി പ്രകടിപ്പിച്ചു എന്ന് പറയാം.ഈ കാര്യത്തിൽ മലയാളിയെ കൂപമണ്ഡൂകം എന്ന് ആദ്യമായി വിളിച്ചത് സക്കറിയയാണ്.അടിയന്തരാവസ്ഥയ്ക്കു ശേഷം, മലയാളി ഇന്ദിരാഗാന്ധിയോടൊപ്പം നിന്നതിനായിരുന്നു അത്. അന്ന് അദ്ദേഹത്തിനെ ഭള്ളു പറയുവാൻ ഇന്നത്തെ ട്രോളർമാരെപ്പോലെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നാണ് എന്റെ ഓർമ്മ. അന്ന് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിനു നന്മ മുൻനിർത്തി , വസ്തുതകളെ കാര്യകാരണസഹിതം കാണുവാനുള്ള ശക്തി നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു എന്ന് വേണം കരുതാൻ.

എന്തുകൊണ്ട് ദേശീയ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഗതിവിഗതികൾ വെച്ചു നോക്കുമ്പോൾ, ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയിൽ ഒരു മലയാളി കോൺഗ്രസ് പ്രസിഡന്റ് ആകുവാൻ പറ്റില്ല എന്ന് നോക്കാം. ഇന്ന് ഭരിക്കുന്ന സർക്കാരിലെ മുഖ്യപാർട്ടിയായ ബി ജെ പി അവരുടെ വേര് വടക്കേ ഇന്ത്യയിൽ ആഴത്തിൽ ഉറപ്പിച്ചാണ് നിൽക്കുന്നത്. അവരുടെ ഭൂരിപക്ഷം, മലയാളി ഇന്നും പുച്ഛിക്കുന്ന ഗോസ്വാമിമാരുടേതാണ്. ആ സ്വാധീനം കൂടുതൽ ഉറപ്പിച്ചാൽ അവർക്കു ഹിന്ദുരാഷ്ട്രമുണ്ടാക്കാനുള്ള ഭൂരിപക്ഷം കിട്ടുമെന്ന് അവർ കരുതുന്നു, കേരളത്തിൽ നിന്ന് ഒരു എം പി പോലും ഇല്ലെങ്കിലും.ഇത് മനസ്സിലാക്കാൻ ഉള്ള കഴിവ് കോൺഗ്രസ് ഹൈകമാൻഡ് , ഏ കെ ആന്റണി എന്നിവർക്ക് ഉണ്ട് എന്നാണ് അവരുടെ കോൺഗ്രസ് പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനാർത്ഥിയെക്കുറിച്ചുള്ള തീരുമാനങ്ങൾ കാണിക്കുന്നത്. ഹിന്ദി ഹൃദയഭൂമിയിൽ സ്വാധീനം വീണ്ടെടുക്കാനാണല്ലോ ഹൈ കമാൻഡ് രാജസ്ഥാൻ മുഖ്യമന്ത്രിയെ ഉയർത്തിക്കാട്ടി തെരെഞ്ഞെടുപ്പിനു തീരുമാനിച്ചത്. പക്ഷെ അദ്ദേഹം തന്റെ സ്ഥാനം സ്വന്തം രാഷ്‌ടീയ എതിരാളിക്ക്, അതും ബി ജെ പി യുമായി ചേർന്ന് കോൺഗ്രസിനെ അധികാരത്തിനു പുറത്താക്കുവാൻ പോലും ഒരു തവണ ശ്രമിച്ച സച്ചിൻ പൈലറ്റിന് വിട്ടു നൽകുവാൻ വിസമ്മതിച്ചു. അതും ഹൈ കമാൻഡിന്റെ സ്ഥിരം ഏർപ്പാടായ ഒറ്റവാചക റെസൊല്യൂഷനിലൂടെ . ഇത് കാണിക്കുന്നത്, പഞ്ചാബിനെ പോലെ രാജസ്ഥാനെ രാഷ്‌ടീയ അസ്ഥിരതയ്ക്കു വിട്ടു കൊടുക്കുവാൻ മുഖ്യമന്ത്രി അശോക് ഗെഹ്ലോട് തയ്യാറല്ല എന്നതാണ്. അതും ഭൂരിപക്ഷം എം ൽ എ മാർ തന്റെ കൂടെ ഉള്ളപ്പോൾ.അതായതു കോൺഗ്രസ്സിൽ കുടുംബവാഴ്ച മാറി ജനാധിപത്യം വരണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ തീരുമാനങ്ങളും ജനാധിപത്യപരമാകണം എന്ന് ചുരുക്കം.

ഇത് മനസ്സിലാക്കിയത് കൊണ്ടാകണം കോൺഗ്രസ് ഹൈ കമാൻഡ്, ഗാന്ധി കുടുംബവുമായി കൂടുതൽ മെയ് വഴക്കമുള്ള ഒരാളെ അന്വേഷിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചതും. ആൻ്റണി ഒരിക്കൽ കൂടി രാജ്യസഭയിൽ എത്തി ഡൽഹി രാഷ്‌ടീയത്തിൽ ഉണ്ടാവണം എന്നാഗ്രഹിച്ച സോണിയ ഗാന്ധി, അത് വേണ്ട എന്ന് വെച്ച് കേരളത്തിലേക്ക് മടങ്ങിയ അദ്ദേഹത്തെത്തന്നെ വിളിപ്പിച്ചു ചർച്ച ചെയ്യുവാൻ കാരണം ഈ ഗാന്ധികുടുംബ മെയ് വഴക്കമാകണം. ഈ മെയ് വഴക്കത്തെ വെറും ഭക്തിയായി കരുതി തള്ളണ്ട കാര്യമില്ല. കാരണം നെഹ്‌റു-ഗാന്ധി കുടുംബമാണ് വർഷങ്ങളായി കോൺഗ്രസ്സിന്റെ തലപ്പത്തു ഒരു ഐക്യശക്തിയായി, കോൺഗ്രസ്സിന്റെ ജനിതകശക്തിയായി തീരുമാനങ്ങളിലും നേതൃസ്ഥാനത്തും നിലകൊള്ളുന്നത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ്, ആര് എവിടെ പോയാലും കോൺഗ്രസ് സംഘപരിവാറിനെതിരെ പ്രവർത്തിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കും എന്ന് രാഹുൽ ഗാന്ധി ശക്തമായി പറയുന്നതും. പലയിടത്തും പോയവരൊക്കെ കോൺഗ്രസ്സിന്റെ ഗാന്ധികുടുംബനേതൃത്വത്തിന്റെ പരിലാളനയിൽ വളർന്നു ദേശീയന്മാർ ആയവർ ആണ്. അത് പരസ്യമായി സമ്മതിക്കുന്നത് ആന്റണിയെ പോലെ ചുരുക്കും ചിലർ മാത്രമാണ് എന്നത് മറ്റൊരു സത്യം.

ഇതാണ് കോൺഗ്രസ്സ് പ്രസിഡന്റ് ആരാകണം എന്ന തീരുമാനത്തിൽ ആന്റണിയുടെ അഭിപ്രായം ഹൈ കമാൻഡ് മാനിക്കാൻ കാരണം. ഒന്ന് അദ്ദേഹം സജീവരാഷ്‌ടീയത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറിയിരിക്കുന്നു. രണ്ട്, അദ്ദേഹം ഗാന്ധി കുടുംബത്തിന്റെ വിശ്വസ്തൻ ആണ്. മൂന്ന്, അദ്ദേഹം കഴിഞ്ഞ മുപ്പതു വർഷങ്ങളായി ഡൽഹിയിലെ ദേശീയ രാഷ്‌ടീയത്തിന്റെ നൂലാമാലകൾ അറിയുന്ന നേതാവാണ്. ആന്റണിയെ കണ്ടതിനു ശേഷമാണ് സോണിയ ഗാന്ധി രാജസ്ഥാൻ മുഖ്യ മന്ത്രിയെ കണ്ടത് എന്ന് ഓർക്കുക. ഗെഹ്ലോട് സോണിയ ഗാന്ധിയെ കണ്ടതിനു ശേഷം കെ സി വേണു ഗോപാൽ ആന്റണിയെ കാണുന്നു. അവരുടെ അരമണിക്കൂർ ചർച്ചയ്ക്കു ശേഷം അതുവരെ ഉറപ്പിച്ചു ഒന്നും പറയാത്ത ആന്റണി , അടുത്ത ദിവസം കോൺഗ്രസ്സ് അധ്യക്ഷനെ കുറിച്ചുള്ള എല്ലാ ആശങ്കളും ശുഭമായി അവസാനിക്കുമെന്ന് പറയുന്നു. ഇത് ഇവിടെ ഉറപ്പിച്ചു പറയുവാൻ കാരണം , ആ വൈകുന്നേരം ഡൽഹിയിലെ മാധ്യമപ്രവർത്തകരായ ഞങ്ങൾ കുറച്ചു പേർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ രണ്ടു മണിക്കൂർ കേരള ഹൗസിലെ മുറിയിൽ ചിലവഴിച്ചു എന്നതു കൊണ്ടാണ്.
ഗെഹ്ലോട്ടിനെ കോൺഗ്രസ് പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനത്തേക്ക് പരിഗണിക്കാൻ ഉള്ള ഘടകമായി കേട്ടത് അദ്ദേഹത്തിന് അമ്പതു വർഷമായി കോൺഗ്രസ്സ് എന്ന സംഘടനയുടെ, ഗാന്ധി കുടുബത്തിനു അതിലുള്ള സ്ഥാനത്തിന്റെ എല്ലാ വശങ്ങളും അറിയാം എന്നത് തന്നെ ആണ് . തന്റെ സംസ്ഥാന എതിരാളിയെ ഗാന്ധി കുടുംബം പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചില്ലെങ്കിൽ അദ്ദേഹം ആ സ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കുമായിരുന്നു . അത് തന്നെയായിരുന്നു രാഷ്ട്രീയമായി ഹിന്ദിഹൃദയഭൂമിയെ സ്വാധീനിക്കാനുള്ള കോൺഗ്രസ്സിന്റെ നല്ല കാൽവെയ്പ്പും. പക്ഷെ അത് തുടക്കത്തിൽ തന്നെ പാളിപ്പോയ സ്ഥിതിക്ക്, ഹിന്ദി ഭൂമിയിലെ അടുത്ത നല്ല നേതാക്കളായ കമൽ നാഥ്, ദിഗ്‌വിജയ് സിംഗ് എന്നിവരുടെ പേരുകളാണ് കേട്ടത്. പക്ഷെ അവർ രണ്ടും മദ്ധ്യപ്രദേശിന്‌ പുറത്തു വേണ്ട സ്വാധീനമുള്ളവർ ആണോ എന്ന സംശയവും ഉയർന്നു. അവിടെയാണ് ഉള്ളതിൽ നല്ലതും, സുരക്ഷിതവുമായ സ്ഥാനാർഥി എന്ന തീരുമാനത്തിൽ കർണാടകയിൽ നിന്നുള്ള ദളിത് നേതാവായ മല്ലികാർജുൻ ഖാർഗെയെ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നത്. ഹിന്ദി ഹൃദയഭൂമിയെക്കാൾ ഗാന്ധികടുംബത്തിന്റെ വിശ്വസ്തത ഇതിനു കാരണമായി എന്ന് പറയേണ്ടി വരും.

ഇവിടെ നമ്മുടെ സ്വന്തം ശശി തരൂർ എവിടെ എന്ന ചോദ്യം സ്വാഭാവികമാണ്.ശ്രി ആന്റണിയുടെ മകനും മറ്റുള്ളവരും സൂചിച്ചിപ്പതു പോലെ, ശ്രി തരൂർ മറ്റു ആരെക്കാളും വലിയ നെഹ്‌റു പക്ഷക്കാരനാണ്. നെഹ്‌റുവിനെ മനസിലാക്കുവാനും, അദ്ദേഹത്തെ പോലെ എഴുതാനും, പ്രസംഗിക്കാനും, ചെറുപ്പക്കാരെ ആകർഷിക്കാനും കഴിവുള്ള നേതാവ്. സോഷ്യൽ മീഡിയയിലെ താരം. നാഗരിക സമൂഹത്തിന്റെ കണ്ണിലുണ്ണി. പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഈ ഗുണഗണങ്ങൾ കൊണ്ട് കോൺഗ്രസ്സിന് ഇന്ന് രാഷ്‌ടീയകീറാമുട്ടി ആയ ഹിന്ദിഹൃദയഭൂമിയിൽ എന്തെങ്കി ലും മാറ്റം വരുത്തുവാൻ കഴിയുമോ എന്ന് ആർക്കും ഒരു തീർപ്പില്ല. തരൂർ ഗാന്ധികടുംബത്തിന്റെ ആശീർവാദത്തോടെയാണ് കോൺഗ്രസ്സിൽ എത്തിയത്. എങ്കിലും, അദ്ദേഹം കേവലം പതിനഞ്ചു വർഷത്തിനുള്ളിൽ പാർട്ടിയുടെ തലപ്പത്തു വരുന്നത്, നൂറ്റാണ്ടു പഴക്കമുള്ള ഒരു സംഘടനയും അതിന്റെ തലപ്പത്തു ഒരു ജീവിതകാലം കഴിച്ചുകൂട്ടിയവരും തുറന്നു സ്വാഗതം ചെയ്യാത്തത് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്. കേരളത്തിലെ ചുരുക്കം ചില എം പി മാരേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദേശീയപ്രകടനങ്ങളെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നുള്ളു എന്നത് തന്നെ അതല്ലേ കാണിക്കുന്നത്? കാരണം കോൺഗ്രസ്സിന്റെ ആന്തരികരാഷ്‌ടീയം തരൂരിനെ പോലെയുള്ള ഒരു പബ്ലിക് ഇന്റലക്ച്വലിനെ ഉൾക്കൊള്ളുവാൻ പാകമല്ല എന്നത് തന്നെ. നെഹ്‌റുവിനെപ്പോലും ഒരു മഹാമേരു എന്ന നിലയിൽ ആണ് കോൺഗ്രസ്സ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രധാനമന്ത്രി കാലയളവിൽ കണ്ടിരുന്നത്. മറ്റൊരു സാധാരണ നേതാവായി കാണുവാൻ അവർക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. അത് പോലെ തന്നെ ആണ് തരൂരും. നെഹ്‌റു കോൺഗ്രസ്സിന്റെ ഒരു വോട്ട്ബാങ്ക് താക്കോൽ ആയിരുന്നു.തരൂർ കേരളത്തിൽ പോലും അതാണോ എന്ന് സംശയിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
പക്ഷെ തരൂർ ഒരു നല്ല സന്ദേശം ഈ കോൺഗ്രസ്സ് പ്രസിഡന്റ് തെരെഞ്ഞെടുപ്പിൽ നൽകുന്നു. അവരുടെ ജനാധിപത്യ പ്രക്രിയയെ കുറിച്ച്, അത് എത്ര വികലമാണെങ്കിലും. അദ്ധ്യക്ഷതെരെഞ്ഞെടുപ്പിനു ശേഷം അദ്ദേഹത്തെ കോൺഗ്രസ്സ് വർക്കിംഗ് കമ്മിറ്റിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരണമെന്ന ആവശ്യവും ഉയർന്നു കേട്ടു. അത് വളരെ അഭികാമ്യമായ ഒരു നടപടി തന്നെ ആയിരിക്കും.

പക്ഷെ കോൺഗ്രസ്സിന്റെ ഇന്നത്തെ ദേശീയ അവസ്ഥ ,ഹിന്ദിഹൃദയഭൂമിയിലെ പ്രശ്നങ്ങൾ, രാഷ്‌ടീയ എതിരാളികളായ ബി ജെ പി യുടെ ഹിന്ദിഭൂമിയിലെ സ്വാധീനശക്തി എന്നിവ വേണ്ട വിധം മനസ്സിലാക്കാതെയുള്ള മലയാളിയുടെ സ്ഥിരം കൊള്ളിവാക്കുകൾ രാഷ്ട്രീയ അപക്വതയായേ കണക്കാക്കാൻ പറ്റൂ . കൂടെ സ്ഥിരം ആന്റണി ഭള്ളു പറച്ചിലും , ട്രോളും കൂടിയാകുമ്പോൾ, ദേശീയരാഷ്‌ടീയത്തിലെ വസ്തുതകളിൽ നിന്ന് മലയാളി എത്ര അകലെ എന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

കവർ : വിത്സൺ ശാരദാ ആനന്ദ്

ശ്രീലങ്കയിൽ കഴിഞ്ഞ ഏതാനും ആഴ്ചകളായി തുടർന്നുവരുന്ന പൊതുജനപ്രക്ഷോഭം പ്രധാനമന്ത്രി മഹിന്ദ രജപക്സയുടെ രാജിയിലാണ് അവസാനം എത്തിനിൽക്കുന്നത്. പുതിയ പ്രധാനമന്ത്രിയായി റനിൽ വിക്രമസിംഗെ സ്ഥാനം ഏറ്റെങ്കിലും സ്ഥിതിഗതികൾ ഇപ്പോഴും സാധാരണമട്ടിൽ എത്തിയിട്ടില്ല. ഒരു സമയത്ത് സിംഹളരുടെ വീരനായകനായിരുന്ന മഹിന്ദ രജപക്സ ഇപ്പോൾ ജനങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷ നേടാനായി ശ്രീലങ്കയുടെ വടക്കുകിഴക്കൻ മേഖലയിലെ ഒരു നേവൽ ബേസിൽ അഭയം തേടിയിരിക്കുകയാണ്. അദ്ദേഹം രാജ്യം വിട്ടുപോകുന്നത് കോടതി വിലക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. മഹീന്ദയുടെ സഹോദരനും പ്രസിഡന്റുമായ ഗോതബയ രാജപക്സയാവട്ടെ തന്റെ സ്ഥാനം നിലനിർത്താനുള്ള തത്രപ്പാടിലുമാണ്. ഭൂരിപക്ഷ വർഗ്ഗീയതയും ജനാധിപത്യത്തിലൂടെ അധികാരത്തിലേറി ഏകാധിപത്യസ്വഭാവം കൈവരിച്ച ഗവണ്മെന്റും ചേർന്ന് ഒരു രാജ്യത്തെ സാമ്പത്തികമായും സാമൂഹ്യമായും എങ്ങനെ തകർക്കാമെന്നതിന്റെ ഉത്തമ ഉദാഹരണമാണ് ഇന്നത്തെ ശ്രീലങ്ക.

റനിൽ വിക്രമ സിംഗെ

അടുത്ത കാലം വരെ, കേരളത്തിന് സമാനമായ മെച്ചപ്പെട്ട വിദ്യാഭ്യാസ-ആരോഗ്യ വ്യവസ്ഥകളും മികച്ച social indicators-ഉം ഉണ്ടായിരുന്ന, വികസ്വരരാജ്യങ്ങൾക്ക് മാതൃകയായിരുന്ന, രാജ്യമായിരുന്നു ശ്രീലങ്ക. എന്നാൽ വളരെ പെട്ടെന്നാണ് സംഗതികൾ കീഴ്മേൽ മറിഞ്ഞത്. അങ്ങേയറ്റം താഴ്ന്ന നിലയിൽ എത്തിയ വിദേശനാണ്യശേഖരം, വൻതോതിലുള്ള കടം, മൂല്യശോഷണം സംഭവിച്ച കറൻസി, മുമ്പെങ്ങും ഇല്ലാത്ത വിധമുള്ള വിലക്കയറ്റം, എന്നീ ഘടകങ്ങളെല്ലാം ചേർന്ന് ശ്രീലങ്കൻ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ താറുമാറാക്കി. ജീവിതം ക്ലേശകരമായതോടെ ജനങ്ങൾ തെരുവിലിറങ്ങുകയും രാജ്യം ഏതാണ്ട് ആഭ്യന്തര കലാപത്തിന്റെ വക്കിലെത്തിനിൽക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുകയാണ്. അവശ്യസാധനങ്ങൾ ഇറക്കുമതി ചെയ്യാനുള്ള foreign exchange പോലും കൈയ്യിലില്ലാത്ത സ്ഥിതിയിലാണ് രാജ്യം. ഇന്ത്യയും ചൈനയും ഇടയിൽ നൽകിയ ധനസഹായമാണ് ആ രാജ്യം അമ്പേ തകർന്ന് തരിപ്പണമാകാതെ ഇത്തരത്തിലെങ്കിലും നിലനിർത്തിപ്പോരുന്നത്. തമിഴ് ഈഴം പുലികളുമായി നടന്ന ആഭ്യന്തരയുദ്ധസമയത്തുപോലും ശ്രീലങ്കയുടെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ ഇത്രമാത്രം ജീർണ്ണാവസ്ഥയിൽ എത്തിയിരുന്നില്ല.

കഴിഞ്ഞ ഒന്നര പതിറ്റാണ്ടായി ശ്രീലങ്കൻ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ ഏതാണ്ട് ഏകാധിപത്യത്തോട് അടുക്കുന്ന അനിഷേധ്യസ്ഥാനം വഹിക്കുകയായിരുന്നു രജപക്സ കുടുംബം. പ്രധാനമന്ത്രിപദം ഒഴിയേണ്ടിവന്ന മഹിന്ദ രാജപക്സയാണ് രജപക്സ കുടുംബത്തിലെ പ്രമുഖൻ. Liberation Tigers for Tamil Elam (LTTE) എന്ന സംഘടനയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ തമിഴ് വിമോചനസമരം കൊടുമ്പിരികൊണ്ടിരുന്ന കാലത്താണ് സിംഹളതാല്പര്യസംരക്ഷകൻ എന്ന ലേബലോടെ മഹിന്ദ രജപക്സ ശ്രീലങ്കയുടെ പ്രസിഡന്റായി 2005-ൽ സ്ഥാനം ഏൽക്കുന്നത്. സ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്ത ശേഷം അദ്ദേഹം ആദ്യം ചെയ്തത് Army Commander ശരത് ഫൊൻസേകയുടെയും Defense Secretary-യും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരനുമായ ഗോതബയ രാജപക്സെയുടെയും (ഇപ്പോഴത്തെ ശ്രീലങ്കൻ പ്രസിഡന്റ) നേതൃത്വത്തിൽ LTTE-യ്ക്ക് എതിരെ അന്നുവരെ കാണാത്ത രീതിയിലുള്ള അതിഭീകര ആക്രമണം അഴിച്ചുവിടുകയാണ്. ലോകചരിത്രത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും ഹീനവും ക്രൂരവുമായ നരനായാട്ടാണ് അക്കാലത്ത് ശ്രീലങ്കയിൽ അരങ്ങേറിയത്. മൂന്ന്-മൂന്നര കൊല്ലം നീണ്ട പട്ടാളനടപടിയിൽ വേലുപ്പിള്ള പ്രഭാകരൻ ഉൾപ്പെടെ അനേകായിരം തമിഴ് വംശജർ കൊല്ലപ്പെട്ടു. LTTE എന്ന സംഘടന ശ്രീലങ്കയിൽ നിന്ന് പൂർണ്ണമായും തുടച്ചുനീക്കപ്പെട്ടു. ഈ സംഭവവികാസങ്ങൾ മഹിന്ദ രജപക്‌സയ്ക്ക് ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന സിംഹളർക്കിടയിൽ താരപരിവേഷം നൽകി. 2010-ൽ അദ്ദേഹം വീണ്ടും പ്രസിഡന്റായി തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. തുട൪ന്ന് സിംഹള ഭൂരിപക്ഷ പ്രീണനനയത്തിലൂന്നിയ, അഴിമതിയും സ്വജനപക്ഷപാതവും നിറഞ്ഞ, വ്യക്തിഗതതീരുമാനങ്ങൾ നടപ്പാക്കുന്ന, ഭരണമാണ് ശ്രീലങ്ക കണ്ടത്. 2015-ൽ നടന്ന രാഷ്‌ട്രപതി തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ അദ്ദേഹം മൈത്രിപാല സിരിസേനയോട് പരാജയപ്പെട്ടു. ഇതിനിടെ നിരവധി രാഷ്ട്രീയ അസ്ഥിരതകളിലൂടെ ശ്രീലങ്ക കടന്നുപോയി. സിരിസേനയുടെ കാലാവധി അവസാനിച്ചശേഷം 2019-ൽ നടന്ന പ്രസിഡന്റ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മഹീന്ദയുടെ ഇളയ സഹോദരനും മുൻ Defense Secretary-യുമായ ഗോതബയ രജപക്സ ശ്രീ ലങ്കയുടെ പ്രസിഡന്റ്ആയി ചുമതലയേറ്റു (ശ്രീലങ്കയിൽ പ്രസിഡന്റിനെ ജനങ്ങൾ നേരിട്ടാണ് തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നത്, മാത്രമല്ല, ഇന്ത്യയെ അപേക്ഷിച്ച് ശ്രീലങ്കയിൽ പ്രസിഡന്റിന് കൂടുതൽ executive അധികാരങ്ങളുമുണ്ട്). പ്രസിഡന്റ് ഗോ തബയ രാജപക്‌സയുടെ ആശീർവാദത്തോടെ 2019-ൽ മഹിന്ദ രജപക്സ ശ്രീലങ്കയുടെ പ്രധാനമന്ത്രിയായി ചുമതലയേറ്റു. തന്റെ സിംഹളഭൂരിപക്ഷപക്ഷപാതം ഒരു സന്ദേശമായി നൽകിക്കൊണ്ട്, പതിവ് വിട്ട് കൊളംബോയ്ക്ക് പുറത്ത് ഒരു ബുദ്ധിസ്റ്റ് ക്ഷേത്രത്തിൽ വെച്ചാണ് മഹിന്ദ രജപക്സ സത്യപ്രതിജ്ഞ ചൊല്ലി അധികാരമേറ്റത്. പുതിയ മന്ത്രിസഭയിൽ ധനകാര്യം ഉൾപ്പെടെ പ്രധാനവകുപ്പുകൾ രജപക്സ കുടുംബാംഗങ്ങൾക്ക് വീതം വെയ്ക്കപ്പെട്ടു. അങ്ങനെ ശ്രീലങ്ക ഏതാണ്ട് പൂർണ്ണമായും രജപക്സ കുടുംബത്തിന്റെ കാൽകീഴിലായി. ന്യൂനപക്ഷ വിരുദ്ധതയും സ്വജനപക്ഷപാതവും അഴിമതിയും മുമ്പെങ്ങും ഇല്ലാത്ത വിധം വർദ്ധിച്ചു. ഇതിനെയെല്ലാം ഭൂരിപക്ഷ വർഗ്ഗീയത കൊണ്ട് മൂടിവെക്കുക എന്ന തന്ത്രമാണ് രജപക്സ കുടുംബം സ്വീകരിച്ചത്. ഭരണകൂടത്തിൽ തങ്ങളുടെ പിടി മുറുക്കുന്നതിനും തമിഴർക്കും മുസ്‌ലിംകൾക്കും എതിരെ പ്രതികൂലമായ നടപടികൾ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നതിനും രാജപക്‌സമാർ സമയം പാഴാക്കിയില്ല. തമിഴ് പ്രദേശങ്ങളിലെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന സൈനികവൽക്കരണം, തമിഴ് മാധ്യമപ്രവർത്തകരെയും എൻജിഒകളെയും ഉപദ്രവിക്കുന്നത് മുതൽ മുസ്ലീം കൊവിഡ് ഇരകളുടെ നിർബന്ധിത ശവസംസ്‌കാരം പോലുള്ള പ്രശ്‌നങ്ങൾ വരെ, സിംഹള ഇതര സമുദായങ്ങളെ തങ്ങൾ രണ്ടാംതരം പൗരന്മാരാണെന്ന് കാണിക്കാൻ രാജപക്‌സെ സർക്കാർ ലക്ഷ്യമിട്ടു. ഇപ്രകാരം ഒരുവശത്ത് രജപക്സ കുടുംബത്തിന്റെ അപ്രമാദിത്വം നടമാടുമ്പോൾ മറുവശത്ത് ശ്രീലങ്കയുടെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ തകർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ആ തകർച്ചയ്ക്ക് നിരവധി കാരണങ്ങളുണ്ട്.

വർദ്ധിച്ച മിലിറ്ററി ചെലവ്: തമിഴ് പുലികളുടെ ഉന്മൂലനത്തിന് ശേഷം തമിഴ് പ്രദേശങ്ങളിലെ വർദ്ധിത സൈനികവൽക്കരണത്തിന് മുൻഗണന നൽകിയ ശ്രീലങ്കൻ ഗവണ്മെന്റിന് ആ വകയിൽ പതിവിൽ കവിഞ്ഞ വൻതുക നീക്കിവെക്കേണ്ടി വന്നു. ഇത് ബഡ്ജറ്റിന്റെ താളം തെറ്റിച്ചു.

നികുതിവരുമാനത്തിലെ കുറവ്: നിലവിലുള്ള നികുതികൾ അമ്പത് ശതമാനം കുറയ്ക്കുമെന്ന വാഗ്ദാനം നൽകിയാണ് 2019-ൽ ഗോതബയ രാജപക്സ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നേരിട്ടത്. അധികാരത്തിൽ എത്തിയ ഉടനെ അദ്ദേഹം ആ വാഗ്ദാനം നിറവേറ്റി. പക്ഷെ അത് ഗവണ്മെന്റിന്റെ നികുതിവരുമാനത്തിൽ വലിയ കുറവ് വരുത്തി. കോവിഡ് മഹാമാരിക്കാലത്ത് സർക്കാരിന്റെ വരുമാനം കൂപ്പുകുത്തി.

വീണ്ടുവിചാരമില്ലാതെ തുടങ്ങിവെച്ച പ്രോജക്ടുകൾ: രാജപക്സ സഹോദരന്മാരുടെ ഡംഭും പൊങ്ങച്ചവും മുതലെടുത്ത് ചൈന ശ്രീലങ്കയിൽ ഏതാനും വൻകിട infrastructure project-കൾ തുടങ്ങിവെച്ചു. എന്നാൽ കോവിഡ് മഹാമാരിയെ തുടർന്നുണ്ടായ മാന്ദ്യത്തിൽ ആ പ്രോജക്ടുകളെല്ലാം വെള്ളാനകളായി മാറി. പ്രോജക്ടുകളിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച വരുമാനം ഉണ്ടായില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, ആ പ്രോജക്ടുകൾക്ക് ചൈന നൽകിയ കടം ഒരു ഡെമോക്ലീസിന്റെ വാൾ പോലെ ശ്രീലങ്കയുടെ മുകളിൽ ഇപ്പോഴും തൂങ്ങിക്കിടക്കുകയും ചെയ്യൂന്നു.

ഈസ്റ്റർദിനത്തിലെ ബോംബ് സ്‌ഫോടനങ്ങൾ: 2019 ഏപ്രിൽ 21 ഈസ്റ്റർ ദിനത്തിൽ മൂന്ന് ക്രിസ്ത്യൻ പള്ളികളിലും മൂന്ന് ഹോട്ടലുകളിലുമായി നടന്ന സ്‌ഫോടനങ്ങളിൽ 45 വിദേശികൾ ഉൾപ്പെടെ 254 പേരാണ് കൊല്ലപ്പെട്ടത്. അതോടെ ശ്രീലങ്കയിലേക്കുള്ള ടൂറിസ്റ്റുകളുടെ വരവ് നിലച്ചു. ശ്രീലങ്കൻ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയുടെ നട്ടെല്ലായിരുന്ന ടൂറിസം മേഖലയ്ക്ക് ഈ ബോംബ് സ്‌ഫോടനങ്ങൾ വലിയ ആഘാതമാണ് ഏൽപ്പിച്ചത്. 2019 അവസാനത്തോടെ ആ ആഘാതത്തിൽ നിന്ന് ടൂറിസം മേഖല കരകയറാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് കൂനിന്മേൽ കുരു പോലെ അടുത്ത പ്രഹരം കോവിഡ് മഹാമാരിയുടെ രൂപത്തിൽ എത്തുന്നത്. കേരളത്തെ പോലെ ശ്രീലങ്കൻ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയും പ്രധാനമായും നിലനിന്നു പോരുന്നത് ടൂറിസം മേഖലയിലെ വരുമാനത്തിന്റെയും പ്രവാസികൾ അയയ്ക്കുന്ന പണത്തിന്റെയും ബലത്തിലാണ്.

പ്രവാസികൾ അയയ്ക്കുന്ന പണത്തിലെ കുറവ്: കോവിഡ് മഹാമാരിയെ തുടർന്ന് പ്രവാസികൾ ശ്രീ ലങ്കയിലേക്ക് അയയ്ക്കുന്ന പണത്തിന്റെ തോതിൽ വലിയ കുറവുണ്ടായി. ടൂറിസം മേഖലയിലെ വരുമാനം നിലച്ചതിനോടൊപ്പം ഇതുംകൂടി ആയപ്പോൾ ശ്രീ ലങ്കയുടെ വിദേശനാണ്യ ശേഖരത്തിൽ ഭീമമായ കമ്മിയാണുണ്ടായത്.

കയറ്റുമതിയിലെ ഇടിവും ഇറക്കുമതിയിലെ വർദ്ധനവും: ശ്രീലങ്ക പ്രധാനമായും കയറ്റുമതി ചെയ്യുന്നത് റബ്ബർ, ചായ, നാളികേരം, സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങൾ, തുടങ്ങിയവയാണ്. കഴിഞ്ഞ പതിറ്റാണ്ടിൽ ഇത്തരം വസ്തുവകകൾക്ക് ആഗോളതലത്തിൽ സംഭവിച്ച വിലത്തകർച്ച ശ്രീലങ്കയുടെ വരുമാനത്തെ കാര്യമായി ബാധിച്ചു. ശ്രീലങ്ക ഇറക്കുമതി ചെയ്യുന്നത് പ്രധാനമായും പെട്രോൾ-പെട്രോളിയം ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ, അരി, പഞ്ചസാര, ഗോതമ്പ്, പരിപ്പ്‌വർഗ്ഗങ്ങൾ, മരുന്ന്, രാസവളം, തുടങ്ങിയ അവശ്യവസ്തുക്കളാണ്. മുകളിൽ പറഞ്ഞ കാരണങ്ങളാൽ വിദേശനാണ്യശേഖരത്തിൽ വൻതോതിൽ ശോഷണം സംഭവിക്കുകയും അവശ്യസാധനങ്ങൾ ഇറക്കുമതി ചെയ്യാൻ പോലും കൈയ്യിൽ പണം ഇല്ലെന്ന അവസ്ഥ ഉളവാകുകയും ചെയ്തു.

രാസവളനിരോധനം: ഇതിനിടെ ഗവണ്മെന്റ് മറ്റൊരു അബദ്ധം കൂടി ചെയ്തു. വിദേശനാണ്യശേഖരം ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളും പെട്രോളും ഇറക്കുമതി ചെയ്യാൻ പോലും തികയാതെ വന്ന സ്ഥിതിയിൽ ജൈവവളത്തിന്റെ പ്രോത്സാഹനമെന്ന മട്ടിൽ രാസവളത്തിന്റെ ഇറക്കുമതി ഗവണ്മെന്റ് നിരോധിച്ചു. എല്ലാവരും ജൈവവളകൃഷിയിലേക്ക് തിരിയണമെന്ന് ഗവണ്മെന്റ് ഓർഡർ പുറപ്പെടുവിച്ചു. എന്നാൽ ഇത് വിപരീതഫലമാണ് ഉണ്ടാക്കിയത്. ശ്രീലങ്ക കയറ്റുമതി ചെയ്യുന്ന റബ്ബർ, ചായ, മറ്റ് നാണ്യവിളകൾ എന്നിവയുടെ ഉത്പാദനം ജൈവകൃഷിയുടെ ഫലമായി ഗണ്യമായി കുറഞ്ഞു. കുറച്ചെങ്കിലും കൃഷി ചെയ്തിരുന്ന നെല്ലിന്റെ ഉല്പാദനവും കുറഞ്ഞു. ഇത് ശ്രീലങ്കയുടെ കയറ്റുമതി വരുമാനത്തിൽ കൂടുതൽ വിള്ളൽ ഉണ്ടാക്കുകയും ആഭ്യന്തര ഭക്ഷ്യലഭ്യതയിൽ കുറവുണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തു.

അസാധാരണവിലക്കയറ്റം: ഗവണ്മെന്റിന്റെ ദീർഘവീക്ഷണമില്ലായ്മയും വീണ്ടുവിചാരമില്ലാത്ത നടപടികളും ശ്രീലങ്കൻ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ പടിപടിയായി കരകയറാനാവാത്ത വിധം പടുകുഴിയിൽ എത്തിച്ചു. International Monetary Fund (IMF)-ൽ നിന്ന് ലോൺ എടുത്ത് ധനസ്ഥിതി മെച്ചപ്പെടുത്തണമെന്ന ധനകാര്യവിദഗ്ധരുടെ നിർദ്ദേശങ്ങൾക്ക് തങ്ങളുടേതായ സ്വപ്നലോകത്ത് ജീവിക്കുന്ന ഗവണ്മെന്റ് ചെവികൊടുത്തില്ല. ശ്രീലങ്കൻ റുപ്പിയുടെ വില അനുദിനം കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു അമേരിക്കൻ ഡോളറിന് 350 ശ്രീലങ്കൻ റുപ്പീ എന്നതായി വിനിമയനിരക്ക്. അവശ്യസാധനങ്ങൾ ഇറക്കുമതി ചെയ്യുന്ന ശ്രീലങ്കയിൽ രൂപയുടെ ഈ മൂല്യശോഷണം വലിയതോതിലുള്ള വിലക്കയറ്റത്തിനാണ് വഴിവെച്ചത്. ഒരു കിലോഗ്രാം പഞ്ചസാരയ്ക്ക് 300 രൂപ, 400 ഗ്രാം പാൽപൊടിക്ക് 800 രൂപ, ഒരു കപ്പ് പാൽചായയ്ക്ക് 100 രൂപ, എന്നിങ്ങനെയാണ് ഇപ്പോഴത്തെ വിലനിലവാരം.

റനിൽ വിക്രമസിംഗെ പ്രധാനമന്ത്രിയായി ചുമതല ഏറ്റെങ്കിലും കാര്യങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിനും അത്ര എളുപ്പമാവില്ല. നേരത്തെ അഞ്ചുതവണ പ്രധാനമന്ത്രിപദം അലങ്കരിച്ചിരുന്ന വ്യക്തിയാണ് വിക്രമസിംഗെ. അതിന്റെ അനുഭവപരിചയം അദ്ദേഹത്തിന്റെ തുണയ്ക്ക് എത്തുമെന്ന് കരുതാം. എങ്കിലും ജനങ്ങൾ ഇതിനെ സംശയദൃഷ്ടിയോടെയാണ് കാണുന്നത്. റനിൽ വിക്രമസിംഗെയെ പ്രധാനമന്ത്രിയാക്കുന്നതുവഴി പ്രതിഷേധസമരങ്ങൾക്ക് തടയിടാമെന്നും അങ്ങനെ തന്റെ പ്രസിഡന്റ സ്ഥാനത്തിന് ഇളക്കം തട്ടാതെ നോക്കാമെന്നുമാണ് ഗോതബയ രാജപക്സ കരുതുന്നത്. അത് എത്രത്തോളം വിജയിക്കുമെന്നത് കാത്തിരുന്ന് കാണേണ്ട കാര്യമാണ്.

ഭൂരിപക്ഷ വർഗ്ഗീയത, ജനാധിപത്യവ്യവസ്ഥയിൽ വോട്ടെടുപ്പിലൂടെ അധികാരത്തിലെത്തി ഏകാധിപത്യസ്വഭാവം കൈവരിച്ച ഗവണ്മെന്റ്, പ്രധാനമന്ത്രിപദത്തിലിരിക്കുന്ന വ്യക്തി മുൻപിൻ നോക്കാതെ എടുത്ത നടപടികൾ രാജ്യത്തിന് വരുത്തിവെച്ച കഷ്ടനഷ്ടങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെ ഇന്ത്യയ്ക്ക് ശ്രീലങ്കയുമായി സമാനതകൾ ഏറെയാണ്. ഇന്ത്യയുടെ വലിപ്പവും ബഹുസ്വരതയും ബലവത്തായ സാമ്പത്തികാടിത്തറയും നമ്മെ ശ്രീലങ്കയുടെ വഴിയേ പോകുന്നതിൽ നിന്ന് തടഞ്ഞുനിർത്തി. എങ്കിലും നമ്മുടെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയും അത്ര ഭദ്രമല്ല എന്നതിന്റെ സൂചനകൾ വന്നുതുടങ്ങി. രാഷ്ട്രീയ-മതവർഗ്ഗീയ മണ്ഡലങ്ങളിൽ അടുത്ത കാലത്തായി ഇന്ത്യയിൽ നടക്കുന്ന സംഭവവികാസങ്ങളും സംവാദങ്ങളും ആശാവഹമല്ല. നാം ആശങ്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്, മറ്റൊരു ശ്രീലങ്ക ആവില്ലെയെന്ന്.

കവർ ഡിസൈൻ : ആദിത്യ സായിഷ്

Images Courtesy : Google Images

യുക്രെയ്നിയൻ പ്രസിഡന്റ്‌, വ്ലോഡൊമിയർ സെലെൻസ്കി, യുദ്ധം തുടങ്ങുന്നതിനു മുൻപ്‌ ചെയ്ത പ്രസംഗം
…………………………………………………

ഇന്ന് റഷൻ ഫെഡറേഷന്റെ പ്രസിഡന്റുമായി സംസാരിക്കാൻ ഞാൻ മുൻകയ്യെടുത്തു. അതിന്റെ ഫലം നിശ്ശബ്ദതയായിരുന്നു. ഡോൺബാസിൽ നിശ്ശബ്ദതയാണ്‌ ഇപ്പോൾ അഭികാമ്യമെങ്കിലും.

അതുകൊണ്ടാണ്‌ റഷ്ഷയിലെ പൗരന്മാരുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ ഒരു നിവേദനവുമായി ഞാൻ വന്നിട്ടുള്ളത്‌. ഒരു പ്രസിഡന്റെന്ന നിലയ്ക്കല്ല. ഞാൻ റഷ്ഷൻ ജനങ്ങളോട്‌ ഒരു യുക്രൈയ്നിയൻ പൗരനെന്ന നിലയ്ക്കാണു സംസാരിക്കുന്നത്. ‌നമ്മൾ രണ്ടായിരം കിലോമീറ്ററുകൾ നീളം വരുന്ന അതിർത്തി പങ്കിടുന്നുണ്ട്‌. അതിനു ചുറ്റും ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ സൈന്യമാണ്‌‌; ഏകദേശം രണ്ടുലക്ഷം സൈനികർ, ആയിരക്കണക്കിനു സൈനികയൂണിറ്റുകൾ. നിങ്ങളുടെ നേതൃത്വം ഞങ്ങൾക്കെതിരെയുള്ള അവരുടെ നീക്കത്തിന്‌ അനുമതി നല്‌കിയിരിക്കുന്നു. മറ്റൊരു രാഷ്ട്രത്തിന്റെ ഭൂപ്രദേശത്തിലേക്ക്‌. ഈ നടപടി യൂറോപ്യൻ ഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഒരു വലിയ യുദ്ധം തുടങ്ങിവെച്ചേക്കാം. എന്നുവേണമെങ്കിലും സംഭവിച്ചേക്കാവുന്നതിനെക്കുറിച്ച്‌ ലോകം മുഴുവൻ ഇപ്പോൾ സംസാരിക്കുകയാണ്‌. ഒരു കാരണം എന്നുവേണമെങ്കിലുമുണ്ടാവാം. ഒരു തീപ്പൊരി. എല്ലാത്തിനെയും ചുട്ടെരിച്ചു കളയാൻ ശേഷിയുള്ള ഒരു തീപ്പൊരി.

ഈ ജ്വാല യുക്രെയ്നിയൻ ജനതയ്ക്ക്‌ സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിത്തരുമെന്നാണ്‌ നിങ്ങളോട്‌ അവർ പറയുന്നത്‌. പക്ഷെ യുക്രെയ്നിയൻ ജനത സ്വതന്ത്രരാണ്‌. അവർ അവരുടെ ചരിത്രം ഓർമ്മിക്കുകയും ഭാവികാലത്തെ നിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്‌. എല്ലാ ദിവസവും ടി.വി.യിൽ നിങ്ങളോടു പറയുന്നതു പോലെ യുക്രെയ്നിയൻ ജനത അതു നശിപ്പിക്കുകയല്ല, അവർ അതു നിർമ്മിക്കുകയാണ്‌. നിങ്ങളുടെ വാർത്തകളിലെ യുക്രെയ്നും യാഥാർത്ഥ്യത്തിലെ യുക്രെയ്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായ രണ്ടു രാഷ്ട്രങ്ങളാണ്‌. ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട വ്യത്യാസം ഞങ്ങളുടേത്‌ യഥാർത്ഥമാണെന്നതാണ്‌.

നിങ്ങളോട്‌ അവർ പറയുന്നത്‌ ഞങ്ങൾ നാത്‌സികളാണെന്നാണ്‌. നാത്‌സിസത്തെ ഇല്ലാതാക്കാൻ എൺപതു ലക്ഷം പേർ ജീവത്യാഗം ചെയ്ത ഒരു രാഷ്ട്രത്തെ നാത്‌സികൾ എന്നു വിളിക്കാൻ എങ്ങനെ സാധിക്കും? സോവിയറ്റ്‌ സൈന്യത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു കൊണ്ട്‌ എന്റെ മുത്തശ്ശൻ ഒരു യുദ്ധം മുഴുവനും പോരാടുകയും സ്വതന്ത്ര-യുക്രെയ്നിൽ ഒരു കേണലായിട്ടു മരിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്നിരിക്കെ എനിക്കെങ്ങനെയാണു നാത്‌സിയാവാൻ സാധിക്കുക? ഞങ്ങൾ റഷ്ഷൻ സംസ്കാരത്തെ വെറുക്കുന്നു എന്നാണ്‌ അവർ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്‌. എങ്ങനെയാണ്‌ ഒരു സംസ്കാരത്തെ — ഏതു സംസ്കാരത്തെയും — വെറുക്കാനാവുക? അയല്‌ക്കാർ എല്ലായ്പ്പോഴും സാംസ്കാരികമായി പരസ്പരം സമ്പന്നരാക്കുകയാണു ചെയ്യുക. അത്‌ അവരുടെ അസ്തിത്വത്തെ ഒന്നുചേർക്കുകയില്ല. അത്‌ ജനങ്ങളെ “അവർ” എന്നും “ഞങ്ങൾ” എന്നും വേർതിരിക്കുകയുമില്ല. നമ്മൾ വ്യത്യസ്തരാണ്‌. അതു പക്ഷെ ശത്രുതയ്ക്കുള്ള കാരണമല്ല. ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഞങ്ങളുടേതായ ചരിത്രം നിർമ്മിക്കണം. സമാധാനത്തോടെ, ശാന്തതയോടെ, സത്യസന്ധതയോടെ.

ഡോൺബാസിൽ ആക്രമണത്തിനു ഞാൻ ഉത്തരവിട്ടു എന്നാണ്‌ അവർ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്‌. വെടിവെയ്ക്കാൻ. ചോദ്യങ്ങളില്ലാതെ ബോംബ്‌ ചെയ്യാൻ. പക്ഷെ അവിടെ ചോദ്യങ്ങളുണ്ട്‌. ആരെ വെടിവെയ്ക്കാൻ? എന്തിനെ ബോംബ്‌ ചെയ്യാൻ?

ഡുണ്യെസ്കിൽ? ഞാൻ പലതവണ പോയിട്ടുള്ള പ്രദേശത്ത്‌? ഞാനവരുടെ മുഖവും കണ്ണുകളും കണ്ടിട്ടുണ്ട്‌.

അർത്തെമ തെരുവിൽ? ഞാൻ സുഹൃത്തുക്കളോടൊത്ത്‌ പലതവണ നടക്കാനിറങ്ങിയിട്ടുള്ള സ്ഥലത്ത്‌?

ഡോൺബാസ്‌ ചത്വരത്തിൽ? യൂറോ കപ്പ്‌ നടക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെ കുട്ടികളോടൊത്ത്‌ ഞാൻ ആർപ്പു വിളിച്ച സ്ഥലത്ത്‌?

ഷർബ്ബക്കോവ പാർക്കിൽ? നമ്മുടെ ടീം കളി തോറ്റപ്പോൾ നമ്മൾ ഒരുമിച്ചിരുന്നു മദ്യപിച്ച ഇടത്തിൽ?

ലുഗാൻസ്കിൽ? എന്റെ അടുത്ത സുഹൃത്തിന്റെ അമ്മയുടെ വീട്ടിൽ? എന്റെ സുഹൃത്തിന്റെ അച്ഛൻ അന്ത്യവിശ്രമം കൊള്ളുന്ന നാട്ടിൽ?

ഞാനിപ്പോൾ റഷ്ഷൻ ഭാഷയിലാണു സംസാരിക്കുന്നതെന്നു നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കും; പക്ഷെ റഷ്ഷയിൽ ആർക്കും ഈ പേരുകളുടെയോ തെരുവുകളുടെയോ സംഭവങ്ങളുടെയോ ആഴം മനസ്സിലാക്കാനാവില്ല. ഇതെല്ലാം നിങ്ങൾക്ക്‌ അന്യമാണ്‌. അജ്ഞാതമാണ്‌. ഇതു ഞങ്ങളുടെ നാടാണ്‌. ഞങ്ങളുടെ ചരിത്രമാണ്‌. എന്തിനു വേണ്ടിയാണ്‌ നിങ്ങൾ പോരാടാൻ പോവുന്നത്‌? ആർക്കെതിരെയാണ്‌?

നിങ്ങളിൽ പലരും മുൻപ്‌ യുക്രെയ്നിൽ വന്നിട്ടുള്ളവരാവും. നിങ്ങളിൽ പലർക്കും ഇവിടെ ബന്ധുക്കളുണ്ടാവും. നിങ്ങളിൽ ചിലർ ഇവിടത്തെ സർവ്വകലാശാലകളിൽ പഠിച്ചവരായിരിക്കും. യുക്രെയ്നിയൻ സുഹൃത്തുക്കളുള്ളവരായിരിക്കും. ഞങ്ങളുടെ രീതികളും ഞങ്ങളുടെ ജനങ്ങളും ഞങ്ങളുടെ ആദർശങ്ങളും നിങ്ങൾക്കു പരിചയമുള്ളതു തന്നെയാണ്‌. എന്തിനാണു ഞങ്ങൾ വലിയ വിലകല്‌പിക്കുന്നത്‌ എന്നു നിങ്ങൾക്കറിയാം. നിങ്ങളിലേക്കു തന്നെ തിരിഞ്ഞുനോക്കൂ, നിങ്ങൾക്കുള്ളിലെ വിവേകത്തിനും സാമാന്യബുദ്ധിക്കും ചെവികൊടുക്കൂ. നിങ്ങൾക്കു ഞങ്ങളുടെ ശബ്ദംകേൾക്കാം. യുക്രെയ്നിയൻ ജനത്തിനു വേണ്ടതു സമാധാനമാണ്‌. യുക്രെയ്നിയൻ അധികാരികൾക്കു വേണ്ടതു സമാധാനമാണ്‌. ഞങ്ങൾക്ക്‌ അതു വേണം; ഞങ്ങൾ അതുണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യും. ഞങ്ങൾക്ക്‌ കഴിയുന്നതെല്ലാം അതിനായി ഞങ്ങൾ ചെയ്യും. ഞങ്ങൾ ഒറ്റയ്ക്കല്ല. സത്യമാണ്‌; യുക്രെയ്നിനു പിന്തുണയുമായി ഒരുപാടു രാഷ്ട്രങ്ങളുണ്ട്‌. എന്തുകൊണ്ടാണത്‌? കാരണം, ‘എന്തു വില കൊടുത്തും’ സമാധാനം നേടണമെന്നല്ല ഞങ്ങൾ പറയുന്നത്‌. ഞങ്ങൾ പറയുന്നത്‌ സമാധാനത്തെക്കുറിച്ചും ആദർശങ്ങളെക്കുറിച്ചും നീതിയെക്കുറിച്ചുമാണ്‌. ഓരോരുത്തരുടെയും ഭാവിയുടെയും സുരക്ഷയുടെയും മേലുള്ള അവരവരുടെ അവകാശത്തെക്കുറിച്ചാണ്‌. ഭീഷണികളില്ലാതെ ജീവിക്കാനുള്ള ഓരോരുത്തരുടെയും അവകാശത്തെക്കുറിച്ചാണ്‌. ഇതെല്ലാം ഞങ്ങൾക്കു പ്രധാനമാണ്‌. ഇതെല്ലാം സമാധാനത്തിനും പ്രധാനമാണ്‌. ഒരു യുദ്ധം ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ടെന്നു ഞങ്ങൾക്കു തീർച്ചയുണ്ട്‌. ശീതയുദ്ധമായാലും ഉഷ്‌ണമുള്ള യുദ്ധമായാലും ഇതു രണ്ടും ചേർന്നതായാലും അതു ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ട.

പക്ഷെ ഞങ്ങളെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയാണെങ്കിൽ… ആരെങ്കിലും ഞങ്ങളുടെ രാജ്യത്തെ അപഹരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ, ഞങ്ങളുടെ സ്വാതന്ത്യത്തെ, ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെ, ഞങ്ങളുടെ കുട്ടികളുടെ ജീവിതങ്ങളെ… ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കും. ആക്രമിക്കുകയല്ല, പ്രതിരോധിക്കും. ഞങ്ങളെ ആക്രമിച്ചാൽ നിങ്ങൾ കാണുക ഞങ്ങളുടെ മുഖങ്ങളാണ്‌. ഞങ്ങളുടെ പിറകല്ല. ഞങ്ങളുടെ മുഖങ്ങൾ.

യുദ്ധം ഒരു മഹാദുരിതമാണ്‌. അതിനു വലിയ വിലയുണ്ട്‌ – എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും. ആളുകൾക്ക്‌ അവരുടെ ധനം, സൽപ്പേര്‌, നല്ല ജീവിതം, സ്വാതന്ത്ര്യം, ഇതെല്ലാം നഷ്ടപ്പെടും. ഇതിനെക്കാളൊക്കെ പ്രധാനമായി ആളുകൾക്ക്‌ അവരുടെ ബന്ധുക്കളെയും മിത്രങ്ങളെയും നഷ്ടപ്പെടും. അവരവരെത്തന്നെ നഷ്ടപ്പെടും. യുദ്ധം ഒരുപാടു കാര്യങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കും. ഒരുപാടു കാര്യങ്ങളെ സമൃദ്ധമാക്കുകയും ചെയ്യും: വേദന, അഴുക്ക്‌, രക്തം, മരണം.. ആയിരക്കണക്കിന്‌.. പതിനായിരക്കണക്കിന് മരണം.

യുക്രെയ്ൻ റഷ്ഷയ്ക്ക്‌ ഒരു ഭീഷണിയാണെന്നാണ്‌ അവർ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്‌.‌ അത്‌ ഇതിനു മുൻപ്‌ സത്യമായിരുന്നില്ല, ഇപ്പോൾ സത്യമല്ല, ഇനിയൊരിക്കലും സത്യമാവുകയുമില്ല. നാറ്റോയിൽ നിന്ന് സുരക്ഷാവാഗ്ദാനങ്ങൾ നിങ്ങളാവശ്യപ്പെടുന്നു. ഞങ്ങളും സുരക്ഷാവാഗ്ദാനങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുകയാണ്‌. നിങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള യുക്രെയ്നിന്റെ സുരക്ഷ. റഷ്ഷയിൽ നിന്നുള്ള സുരക്ഷ. ബുഡാപെസ്റ്റ്‌ മെമ്മറാൻഡത്തിൽ ഒപ്പുവെച്ച മറ്റു കക്ഷികളിൽ നിന്നുമുള്ളതും. ഇന്ന് പലപാടുള്ള സുരക്ഷാമുന്നണികളിൽ ഞങ്ങൾ ഭാഗഭാക്കല്ല. യുക്രെയ്നിന്റെ സുരക്ഷ അതിന്റെ അയൽരാഷ്ട്രങ്ങളുടെ സുരക്ഷയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ്‌ യൂറോപ്പിന്റെ മുഴുവൻ സുരക്ഷയെക്കുറിച്ചും നമ്മളിപ്പോൾ സംസാരിക്കുന്നത്‌. പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ പ്രധാനലക്ഷ്യം യുക്രെയ്നിലെ സമാധാനമാണ്‌, ഞങ്ങളുടെ പൗരന്മാരുടെ സുരക്ഷയാണ്‌. യുക്രെയ്നിയക്കാരുടെ സുരക്ഷ. അത്, നിങ്ങളുൾപ്പെടെ,‌ എല്ലാവരെയും അറിയിക്കാൻ ഞങ്ങൾ നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നു. യുദ്ധം എല്ലാവരിൽ നിന്നും എല്ലാ വാഗ്ദാനങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കും. സുരക്ഷയെക്കുറിച്ച്‌ ഉറപ്പ്‌ ആർക്കുമുണ്ടാവില്ല.

ആരാണ്‌ ഇതിൽ ഏറ്റവും നരകിക്കാൻ പോവുന്നത്‌? ജനങ്ങൾ.

ആർക്കാണ്‌, മറ്റാരേക്കാളും, ഇതു വേണ്ടെന്നുള്ളത്‌? ജനങ്ങൾക്ക്‌.

ആർക്കാണ്‌ ഇതെല്ലാം സംഭവിക്കുന്നതു തടയാനാവുക? ജനങ്ങൾക്ക്‌.

അങ്ങനെയുള്ള ജനങ്ങൾ നിങ്ങൾക്കിടയിലുണ്ടെങ്കിൽ — ഉണ്ടെന്ന് എനിക്കുറപ്പുണ്ട്‌ — പൊതുകാര്യപ്രസക്തർ, പത്രക്കാർ, സംഗീതജ്ഞർ, അഭിനേതാക്കൾ, കായികതാരങ്ങൾ, ശാസ്ത്രജ്ഞർ, ഡോക്ടർമാർ, ബ്ലോഗേഴ്സ്‌, സ്റ്റാൻഡ്‌-അപ്‌ കൊമേഡിയൻസ്‌, ടിൿടോക്കേഴ്സ്‌, മറ്റുള്ളവർ… സാധാരണക്കാർ. ശരാശരി സാധാരണ മനുഷ്യർ. സ്ത്രീകൾ, പുരുഷന്മാർ, വയസ്സായവർ, ചെറുപ്പക്കാർ, അച്ഛന്മാർ — അതിനെക്കാൾ പ്രധാനമായി, അമ്മമാർ. യുക്രെയ്നിലുള്ളതു പോലെ തന്നെ ഇവർ നിങ്ങൾക്കിടയിലുണ്ട്‌; മറിച്ച്‌ അവർ എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും.

റഷ്ഷൻ ടെലിവിഷനിൽ എന്റെ പ്രഖ്യാപനം അവർ സംപ്രേഷണം ചെയ്യില്ല എന്ന് എനിക്കറിയാം. പക്ഷെ റഷ്ഷൻ പൗരന്മാർ ഇതു കാണണം. അവർ സത്യം അറിയേണ്ടത്‌ ആവശ്യമാണ്‌. വല്ലാതെ വൈകിപ്പോവുന്നതിനു മുൻപ്‌ ഇത്‌ അവസാനിക്കേണ്ടതുണ്ട്‌ എന്നതാണു സത്യം. റഷ്ഷൻ അധികാരികൾ‌ സമാധാനത്തിനായി ഞങ്ങളോടു സംസാരിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും, ഒരുപക്ഷെ നിങ്ങളോട്‌ അവർ സംസാരിച്ചേക്കും.

റഷ്ഷയിലെ ജനങ്ങൾക്ക്‌ യുദ്ധം വേണോ? അതിനുള്ള ഉത്തരം പറയാൻ എനിക്കു കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ എത്ര നന്നായിരുന്നു. പക്ഷെ ആ ഉത്തരം നിങ്ങളെ — റഷ്ഷൻ ഫെഡറേഷനിലെ പൗരന്മാരെ — മാത്രം ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത്‌.

കവർ :വിത്സൺ ശാരദാ ആനന്ദ്