മെതിലാജ് എം. എ.

കോവിഡ് 19 ഏറ്റവും കൂടുതൽ ബാധിച്ച ഒരു ഇൻഡസ്ട്രി ആണ് റീട്ടെയിൽ മേഖല. ലോകമെങ്ങും റീട്ടെയിൽ മേഖല ഇന്ന് വരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത പ്രതിസന്ധിയാണ് നേരിട്ടത്. മാസങ്ങളോളം പല ഘട്ടങ്ങളിലായി കടകൾ അടഞ്ഞു കിടന്നു, ഇപ്പോഴും അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നു, തെരുവുകളിലും വൻകിട ഷോപ്പിംഗ് മാളുകളിലും.

മറ്റു ഇന്ഡസ്ട്രികളിൽ നിന്നും റീട്ടെയിൽ മേഖലക്കുള്ള പ്രധാന വ്യത്യാസങ്ങളിലൊന്ന് അത് ദൈനം ദിന കാഷ് ഫ്ളോയെ ആശ്രയിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഒന്നാണ് എന്നതാണ്. അതായതു ഒരു എഞ്ചിനീയറിങ് സ്ഥാപനത്തിന് നിർമ്മാണത്തിൻറെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങളിൽ പണം ലഭിക്കുന്നുവെങ്കിൽ റീട്ടെയിൽ ബിസിനസ്സ് ദിവസവുമുള്ള കാഷ് ഫ്ളോയെ ആശ്രയിച്ചാണ് നിൽക്കുന്നത്. അത് മുടങ്ങിയാൽ എല്ലാം മുടങ്ങും, പേ ഔട്ട് ഒഴികെ. അങ്ങോട്ട് കൊടുക്കാനുള്ള വാടക, യൂട്ടിലിറ്റി ബില്ലുകൾ, വാങ്ങിയ സ്റ്റോക്കിന്റെ പേയ്മെന്റ്, സ്റ്റാഫിന്റെ ശമ്പളം ഒക്കെ കൊടുത്തേ തീരൂ, ഇങ്ങോട്ടു വരവൊട്ടില്ല താനും.

മറ്റൊരു കുഴപ്പം കൂടിയുണ്ട്, നഷ്‌ടമായ ബിസിനസ്സ് തിരിച്ചു കിട്ടുക അത്യപൂർവ്വമാവും ഈ മേഖലയിൽ , അതായതു ഒന്നോ രണ്ടോ മാസം അടഞ്ഞു കിടന്നതു കൊണ്ടുണ്ടായ നഷ്ടം വീണ്ടും തുറക്കുമ്പോൾ നികത്താൻ കഴിയില്ല.

ഇനിയൊരു കുഴപ്പം കൂടിയുണ്ട് ഗാർമെൻറ് ഫാക്ടറികളുടെ എൻഡ് യൂസർ അഥവാ കസ്റ്റമർ ഫേസിങ് മുഖമായ വസ്ത്ര വ്യാപാര മേഖലക്ക്. വീടുകൾക്കുള്ളിൽ അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന ജനത്തിന് പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ അത്ര ഒരു അത്യാവശ്യമല്ലാതാകുന്നു എന്നതാണ് അത്. ഓണത്തിനോ പെരുന്നാളിനോ വിവാഹത്തിനോ ഒരു പാർട്ടിക്കോ അല്ലെങ്കിൽ ഓഫീസിലോ ഒക്കെ സ്ഥിരമായി പോകുമ്പോഴാണല്ലോ മനുഷ്യർ കൂടുതൽ പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങുക. ഇതൊന്നും നടക്കാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ ആ മേഖലയിലെ ബിസിനസ്സ് ഏതാണ്ട് 25 ശതമാനം എങ്കിലും കടകൾ സമ്പൂർണ്ണമായി തുറന്നിരിക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളിൽ പോലും കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അങ്ങനെ റീട്ടെയിൽ മേഖല നേരിട്ട, ഇപ്പോഴും നേരിടുന്ന തകർച്ച മനസ്സിലാക്കണമെങ്കിൽ നിങ്ങളിൽ രാജ്യാന്തര, വൻകിട ഷോപ്പിംഗ് മാളുകളിൽ പോകുന്നവർ കണ്ണ് തുറന്നൊന്നു നോക്കിയാൽ മതി. ഏതാണ്ട് 25 ശതമാനത്തോളം കടകൾ സ്ഥിരമായി അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നതു കാണാം, കോവിഡ് മൂലം താൽക്കാലികമായി അടഞ്ഞു,പിന്നീട്‌ ഒരിക്കലും തുറക്കാതെ പോയവർ. അല്ലാത്തവർ ഗൂഗിൾ ചെയ്തു നോക്കൂ നിങ്ങളുടേ ഫേവറിറ്റ് ബ്രാൻഡുകൾ ലോകമെങ്ങുമായി ഏത്ര ഷോപ്പുകൾ ആണ് ഇക്കാലയളവിനുള്ളിൽ പൂട്ടിയതെന്നു, ഇപ്പോഴും പൂട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതെന്നു. ഞാൻ പറയുന്നത് അമേരിക്കയിലെയും, യൂറോപ്പിലെയും ഒക്കെ വൻകിട റീട്ടെയിൽ ജയന്റുകളുടെ കാര്യമാണ് കേട്ടോ അതായത് കേരളത്തിലെ ചില ഗാർമെൻറ് ഫാക്ടറികൾ വസ്ത്ര കയറ്റുമതി ചെയ്യുന്ന രാജ്യങ്ങളിലേത്.

റീട്ടെയിൽ വസ്ത്രവ്യാപാരം പ്രതിസന്ധി നേരിടുമ്പോൾ അവർ എന്താണ് ആദ്യം ചെയ്യൂക? ഓർഡർ വെട്ടിക്കുറക്കും. വില്പന കുറയുമ്പോൾ വാങ്ങലും കുറയും. ലോകമെങ്ങുമുള്ള ഇനിയും പൂട്ടിപ്പോകാത്ത റീട്ടെയിൽ ഭീമന്മാർ 40 ശതമാനം വരെയൊക്കെയാണ് കഴിഞ്ഞ ഒന്നര വർഷമായി വാങ്ങൽ വെട്ടിക്കുറച്ചത്. വാങ്ങുന്നതിന്റെ അളവ് മാത്രമല്ല കുറച്ചതു, നിലവിലുള്ള എല്ലാ എഗ്രിമെന്റുകളുടെയും വിലകൾ പുനർനിര്ണയിച്ചു. അതായത് ഓർഡർ ക്വാണ്ടിറ്റി മാത്രമല്ല കുറഞ്ഞത്, മാർജിനും കുറഞ്ഞു,ഇത് മൂലം ലോകമെങ്ങുമുള്ള ഗാര്മെന്റ് ഫാക്ടറികൾ വലിയ പ്രതിസന്ധിയിലായി.

ലോകത്തെ എല്ലാ കോർപ്പറേറ്റ് റീട്ടെയിൽ ഭീമന്മാരും എല്ലാ അനുബന്ധ ബിസിനസ്സുകളും പുതിയ ഇൻവെസ്റ്മെന്റ്സ് സമ്പൂർണ്ണമായി വേണ്ടെന്നു വെക്കുകയോ വെട്ടിക്കുറക്കുകയോ ചെയ്തു. പല രാജ്യങ്ങളിലും നിർമ്മാണം പൂർത്തിയായിട്ടും ഇനിയും തുറക്കാത്ത ഷോപ്പിംഗ് മാളുകൾ കാണാം. അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കടകൾ കാണാം. പൂട്ടിപ്പോയ ഫാക്ടറികൾ കാണാം.

ലോക റീട്ടെയിൽ ഭീമൻ ആയ വാൾമാർട്ട് 2020 അവസാന ക്വാർട്ടർ പ്രോഫിറ്റ് പ്ലാൻ മിസ്സ് ചെയ്തു (ഏതു വിധേനയും കോസ്റ്റ് കട്ട് ചെയ്തും സ്റ്റാഫിനെ പിരിച്ചു വിട്ടും മറ്റും പ്രോഫിറ്റ് പ്ലാൻ അച്ചീവ് ചെയ്യുന്നവർ ആണ് ഇത്തരം ഭീമന്മാർ എന്നോർക്കണം). നമ്മുടെ കിറ്റക്സിന്റെ ഉത്പന്നങ്ങൾ പോകുന്നത് വാൾമാർട്ട് പോലുള്ളയിടങ്ങളിലേക്കാണ്. ബിസിനസിലെ ഈ പ്രതിസന്ധി അടുത്ത വർഷങ്ങളിലും തുടരുക തന്നെ ചെയ്യും എന്ന് വാൾമാർട്ട് പരസ്യപ്രസ്താവന ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.

കിറ്റക്സ് ആകട്ടെ കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു വർഷമായി നെറ്റ് ഇൻകം 4.3 ശതമാനം കുറഞ്ഞ ഒരു സ്ഥാപനമാണ്. 2016 ലെ 376 രൂപ എന്ന ഷെയർ വില ഇന്ന് കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു 141 ൽ എത്തി നിൽക്കുന്നു. ആതായതു ഇതേ അഞ്ചു വർഷ കാലയളവിൽ പൊതുവെ മാർക്കറ്റ് 11 ശതമാനം വളർച്ച രേഖപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ ഗാർമെൻറ് സെക്ടർ 6.6 ശതമാനം മാത്രം വളർച്ച രേഖപ്പെടുത്തുകയും അതേ സമയം കിറ്റക്സ് 4.3 ശതമാനം കീഴോട്ട് വളരുകയും ചെയ്തു. സംഗതിയുടെ കിടപ്പു പിടികിട്ടുന്നുണ്ടല്ലോ അല്ലേ.

വാറൻ ബുഫെറ്റ് കുറച്ചു വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപാണ് ” Retail is dead ” എന്ന് പറഞ്ഞത്. സംഗതി ഇനിയും മരിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും അതിന്റെ രൂപഭാവങ്ങൾ അമ്പേ മാറി മറിയുകയാണ്. പഴയ ബ്രിക്സ് ആൻഡ് മോർട്ടാർ മോഡൽ ഓൺ ലൈൻ കൊടുങ്കാറ്റിൽ ആടിയുലയുന്നു. കൂടുതൽ ടെക്‌നോളജിക്കൽ ഇൻവെസ്റ്മെന്റ്സ് വേണ്ടി വരുന്നു. അങ്ങനെ ഈ മേഖലയാകെ ഒരു അസന്നിഗ്ധതയിലൂടെയാണ് കടന്നു പോകുന്നത്.

ഈ സാഹചര്യത്തിലാണ് കേരളത്തിൽ ഈ മേഖലയിൽ പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ട 3500 കോടിയുടെ ഇൻവെസ്റ്റ്മെന്റ് പിൻവലിക്കപ്പെടുന്നത്.

കഥയറിയാതെ ആട്ടം കാണരുത്!

പോസ്റ്റർ ഡിസൈൻ : ജ്യോതിസ് പരവൂർ

Photos Courtesy : Google Photos

ചോദ്യം : കേരളം മറ്റൊരു തെരഞ്ഞെടുപ്പിൻറെ പടിവാതിൽക്കൽ ആണല്ലോ. പാട്രിയാർക്കി അതിൻറെ വേരുകൾ ആഴത്തിൽ ഉറപ്പിച്ചിട്ടുള്ളതും സമൂഹത്തിൽ അധികാരപ്രയോഗം നടത്തുന്നതും രാഷ്‌ട്രീയ, സാമൂഹ്യ മേഖലകളിൽ പുരുഷൻ കൈയ്യടക്കി വെച്ചിരിക്കുന്ന ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാത്ത രാഷ്ട്രീയാധികാരത്തിൻറെ ബലത്തിൽ കൂടിയാണ്. ഇത് തിരിച്ചറിയാത്തവരല്ല കേരളത്തിലേ ഫെമിനിസ്റ്റുകളും മറ്റു പുരോഗമനാശയ പ്രവർത്തകരും. ഏന്നിട്ടും, പാർട്ടികൾക്കുള്ളിൽ നിന്നുള്ള, ഒറ്റപ്പെട്ട ചില പ്രതിഷേധ സ്വരങ്ങളല്ലാതെ, തൊണ്ണൂറു ശതമാനത്തിലധികം നിയമസഭാ സീറ്റുകളും തങ്ങൾക്കായി സംവരണം ചെയ്‌തിരിക്കുന്ന വൃദ്ധ പുരുഷ നേതൃത്വങ്ങൾക്കെതിരെ ഉറച്ച ശബ്ദങ്ങൾ നമ്മുടെ സാമൂഹ്യ മണ്ഡലത്തിൽ ഉയരാത്തത് എന്ത് കൊണ്ടാവും? രാഷ്‌ട്രീയ പാർട്ടികൾക്ക് പുറത്തുള്ള നമ്മുടെ പൊതു സാംസ്‌കാരിക മണ്ഡലം ഇപ്പോഴും കനത്ത നിശ്ശബ് ദതയി ലാണ്. പാട്രിയാർക്കിയുടെ നീണ്ട കരങ്ങളെ ഭയപ്പെടുന്നുണ്ടോ കേരളത്തിലെ പുരോഗമനാത്മക സ്ത്രീ പക്ഷം? അതോ ലൈംഗിക, മീ റ്റൂ ചർച്ചകൾക്കപ്പുറം പാട്രിയാർക്കിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ നമ്മുടെ സ്ത്രീപക്ഷം ഇനിയും വളർന്നിട്ടില്ലേ? കേരള നിയമസഭയിലേയ്ക്ക് ശരിയായ പ്രാതിനിധ്യ സ്വഭാവം ഉൾക്കൊണ്ടു കൊണ്ട് അമ്പതു ശതമാനം സീറ്റുകളിലേക്ക് സ്ത്രീകൾ മത്സരിക്കുന്ന, മന്ത്രിസഭയിൽ അമ്പതു ശതമാനം വനിതാ പ്രതിനിധ്യം ഉള്ള, സമൂഹത്തിൻറെ എല്ലാ അധികാര മേഖലകളിലും സ്ത്രീകൾക്ക് തുല്യ പ്രാതിനിധ്യം ലഭിക്കുന്ന ഒരു കാലം എന്ന് വരും? എന്ന് കിട്ടും നമ്പർ വൺ കേരളത്തിനൊരു വനിതാ മുഖ്യമന്ത്രിയെ?

ഉത്തരം (മേതിലാജ് എം എ)

കേരളത്തിലെ വഴിയരികുകളിൽ സ്ത്രീകൾക്ക് ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയുന്ന വൃത്തിയുള്ള പൊതു ടോയ്ലറ്റുകൾ ഇല്ലാത്തതു എന്ത് കൊണ്ടാണെന്നറിയാമോ? പുരുഷന് ഏതു റോഡരികിലും മുണ്ട് പൊക്കി പിടിച്ചു നിന്ന് പെടുക്കാൻ കഴിയുന്നത് കൊണ്ടാണ്. പൊതു സ്ഥലങ്ങളിലെ ടോയ്ലറ്റുകൾ പുരുഷൻറെ ആവശ്യം അല്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ്. അത്തരം വിഷയങ്ങളിൽ തീരുമാനമെടുക്കുന്നത് പുരുഷൻ സമ്പൂർണ്ണാധികാരം കൈയാളുന്ന ഭരണകൂടങ്ങളും രാഷ്‌ട്രീയ നേതൃത്വങ്ങളും മാത്രമാണ് നമുക്ക് ഉള്ളത് എന്നതിനാലാണ്. അത് കൊണ്ടാണ് സ്ത്രീയുടെ, ലളിതമായി പരിഹരിക്കാവുന്ന ആവശ്യങ്ങൾ പോലും അപരിഹാര്യമായി തുടരുന്നത്.

മുണ്ട് മടക്കിക്കുത്തി മേൽ വസ്ത്രം പോലും ധരിക്കാതെ വീടിനുള്ളിലും പുറത്തും 75 ശതമാനം നഗ്നനായി നടക്കുന്ന പുരുഷൻ സ്ത്രീ എന്ത് ധരിക്കണം എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നതും അയ്യോ കാലു കാണുന്നേ , കൈ കാണുന്നേ എന്നൊക്കെ നിലവിളിക്കുന്നതും എന്തുകൊണ്ടാണെന്നറിയാമോ? നമ്മുടെ പൊതു സമൂഹത്തിൽ, സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങൾ നിർണ്ണയിക്കുന്നതിൽ, രാഷ്‌ട്രീയ അധികാരം കൈയാളുന്നതിൽ സ്ത്രീ പ്രാതിനിധ്യം കുറവായതു കൊണ്ട്. എൻറെ വസ്ത്രം എന്താണെന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചോളാം എന്ന് പോലും പറയാനുള്ള സാമൂഹ്യ അധികാരം സ്ത്രീക്ക് ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട് നമ്മുടെ പൊതു ഇടങ്ങൾ നിർലജ്ജവും അമാന്യവുമായ വാക്കുകളും, എഴുത്തുകളും, പുരുഷ പ്രവർത്തികളുടെ മാലിന്യവും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതും, പൊതു നിരത്തുകളിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് പോകട്ടെ, സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞു പോകട്ടെ പട്ടാപ്പകൽ പോലും സ്ത്രീക്ക് നിർഭയം ഇറങ്ങി നടക്കാൻ കഴിയാത്തതും എന്ത് കൊണ്ടാണെന്നു അറിയാമോ? നമ്മുടെ പൊതു നിരത്തുകൾക്കും , പൊതു വേദികൾക്കും, സാമൂഹ്യ രംഗത്തിന് ആകെയും മേലുള്ള രാഷ്‌ട്രീയ അധികാരം സമ്പൂർണ്ണമായും പുരുഷൻ കൈയടക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട്

സ്ത്രീ സമത്വം എന്നാൽ ഒരു കേവല മുദ്രാവാക്യം മാത്രമാണ് മലയാളിക്ക് ഇന്നും. പലതരം ടിക് ബോക്സുകളിൽ അത്രയൊന്നും വേഗത്തിൽ ടിക് ചെയ്യേണ്ടതില്ലാത്ത ടിക് ബോക്സ്. അത് അങ്ങിനെയായിരിക്കുന്നതു സ്ത്രീ തുല്യത സമൂഹത്തിൽ കൊണ്ട് വന്നേയ്ക്കാവുന്ന മാറ്റങ്ങളെ കുറിച്ച് കൃത്യമായ ധാരണകൾ ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടാണ്. അത് സ്ത്രീയുടെ അവകാശത്തിൻറെ പ്രശ്നം എന്ന നിലയിൽ മാത്രം മനസ്സിലാക്കപ്പെടുന്നത് കൊണ്ടാണ്

ശരിക്കും എന്താണ്‌ സ്ത്രീ തുല്യത സമൂഹത്തിൽ കൊണ്ട് വരാവുന്ന പുരോഗമനാത്മകമായ മാറ്റങ്ങൾ എന്ന് നിങ്ങൾ ഒരു മലയാളി ഫെമിനിസ്റ്റിനോട് ചോദിച്ചു നോക്കൂ. അവർ വീണ്ടും വിശദീകരിക്കുക സ്ത്രീകൾ സമൂഹത്തിൽ നേരിടുന്ന അവഗണയും വേർതിരിവുകളും അവ അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതിൻറെ ആവശ്യകതയും മാത്രമായിരിക്കും. അത് ശരിയായിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ അതിനേക്കാൾ വളരെ വലിയൊരു തലം നമ്മൾ ചർച്ച ചെയ്യാതെ പോകുന്നു. സ്ത്രീ തുല്യത മനുഷ്യ വംശത്തിൻറെ അടുത്ത വൻ കുതിപ്പിന് കാരണമാകുമെന്നതാണ് അത്. ഒരു പക്ഷെ വ്യാവസായിക വിപ്ലവം ലോകത്തു കൊണ്ട് വന്ന വലിയ മാറ്റത്തേക്കാൾ വലിയ മാറ്റം. അത് വലിയ ജിഡിപി വളർച്ച കൊണ്ടുവരും. മനുഷ്യനെ കൂടുതൽ സംസ്കരിക്കും. മാനുഷിക മൂല്യങ്ങൾ വികസിക്കും

നോക്കൂ സ്ത്രീയും പുരുഷനും ഒത്തു ചേരുമ്പോഴാണ് പ്രത്യുല്പാദനം സംഭവിക്കുന്നത്. അതായതു മനുഷ്യ വംശത്തിൻറെ നിലനിൽപിന് ഇരുവരും തുല്യമായാണ് കോൺട്രിബ്യുട്ട് ചെയ്യുന്നത്, ഒരു പക്ഷെ സ്ത്രീയുടെ റോൾ വലുതാണെന്നും പറയാം. ചുറ്റുമുള്ള പ്രകൃതിയിലേക്ക് നോക്കൂ ഒരു പൂ വിരിഞ്ഞു ഫലമാകുന്നത് പും ബീജവും സ്ത്രീബീജവും ഒന്നിച്ചു ചേരുമ്പോഴാണ്. പ്രകൃതിയിലെ ഇതേ പ്രതിഭാസം തന്നെയാണ് സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയിലും സാമൂഹ്യ വ്യവസ്ഥയിലും ശരിയായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന, പ്രവർത്തിക്കേണ്ട രാസഘടകം. അമ്പതു ശതമാനം വരുന്ന സ്ത്രീകളെ ഈ പ്രക്രിയയിൽ നിന്ന് മാറ്റി നിർത്തുമ്പോൾ സംഭവിക്കുന്നത് പ്രകൃതിയുടെ അസ്വാഭാവികമായ, അപൂർണ്ണമായ വികാസമാണ്.

സ്ത്രീകൾക്ക് മാത്രം തൊഴിൽ മേഖലയിലേക്ക്, രാഷ്‌ട്രീയ, സാമൂഹ്യ മേഖലയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാൻ കഴിയുന്ന നിരവധി സ്കില്ലുകളുണ്ട്. അവ സമൂഹത്തിനു ലഭിക്കാതെ പോകുന്നു. കൂടുതൽ ശാന്തമായി, ശക്തി പ്രയോഗങ്ങളില്ലാതെ കൂടുതൽ ശരികളിലേക്കു പെട്ടെന്നെത്താനുള്ള കഴിവ് പുരുഷനെക്കാളുമധികം സ്ത്രീകൾക്കുണ്ട്. അവ സമൂഹത്തിനു ലഭിക്കാതെ പോകുന്നു. സ്ത്രീയ്ക്കും പുരുഷനും തുല്യ അധികാരമുള്ള സാമൂഹ്യ വ്യവസ്ഥകൾക്ക് വമ്പിച്ച മാറ്റങ്ങൾ കൊണ്ട് വരാൻ കഴിയും.

സ്ത്രീ പുരുഷ തുല്യതയിൽ വളരെയേറെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ഐസ് ലാൻഡ്‌, നോർവേ, ഫിൻലൻഡ്‌, സ്വീഡൻ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങൾ സാമ്പത്തികമായും സാമൂഹ്യമായും ഏറെ മുന്നിൽ ആണെന്ന് ഓർക്കണം.

വേൾഡ് എക്കണോമിക് ഫോറം 2020 ൽ പുറത്തിറക്കിയ ഗ്ലോബൽ ജൻഡർ ഡിസ്പാരിറ്റി റിപ്പോർട് ഒന്ന് ഓടിച്ചു വായിച്ചു കൊണ്ട് നമുക്ക് ഈ കുറിപ്പ് അവസാനിപ്പിക്കാം. ഗ്ലോബൽ ജെൻഡർ ഡിസ്പാരിറ്റി ഇപ്പോഴും 31 ശതമാനം ആണ്, അതായതു വിവിധ മേഖലകളിൽ സ്ത്രീ പ്രതിനിധ്യം ഇപ്പോഴും പുരുഷനേക്കാൾ 31 ശതമാനം പിറകിൽ. ഈ വ്യത്യാസം ഇല്ലാതാക്കാനും മനുഷ്യന് സ്ത്രീ പുരുഷ തുല്യത യിൽ എത്തിച്ചേരാനും ഇപ്പോഴത്തെ നിരക്കിലുള്ള വളർച്ച കണക്കിലെടുത്താൽ 99.5 വർഷങ്ങൾ കൂടി വേണ്ടി വരും. അതേ ഒരു നൂറ്റാണ്ട്.

പൊതുവെ നാലു മേഖലകളായി തിരിച്ചാണ് ഈ പഠന റിപ്പോർട്ട് ഇവർ എല്ലാ വർഷവും പുറത്തിറക്കുക. Education attainment, Health & survival, economic participation & opportunity, political empowerment എന്നിവയാണ് നാല് മേഖലകൾ.

ഇവയിൽ വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യം എന്നീ മേഖലകളിൽ സ്ത്രീ പുരുഷ തുല്യത 95 ശതമാനത്തിനു മുകളിൽ ആണ്, അതായതു വിവേചനം 5 ശതമാനത്തിൽ താഴെ മാത്രം. വിദ്യാഭ്യാസ, ആരോഗ്യ മേഖലകളിൽ കേരളം നേടിയ വൻ പുരോഗതിക്കു പിന്നിൽ ആ മേഖലയിലെ സ്ത്രീ പുരുഷ തുല്യതയ്ക്കുള്ള പങ്കിനെപ്പറ്റി ഞാൻ വിശദീകരിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ. തുല്യ തൊഴിലിനു തുല്യ വേതനം എന്നത് ആ മേഖലയിൽ ഇനിയും ഗൗരവമായി കാണേണ്ട മറ്റൊരു വലിയ വിഷയമാണെങ്കിലും വമ്പിച്ച സ്ത്രീ പ്രതിനിധ്യം തന്നെയാണ് കേരളത്തെ ആരോഗ്യ, വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലകളിൽ നമ്പർ വൺ ആക്കിയതെന്ന കാര്യത്തിൽ ആർക്കും സംശയമുണ്ടാകും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല. ഇനിയും സംശയമുള്ളവർ ആശുപത്രികളെയും സ്‌കൂളുകളെയും കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ ആദ്യം മനസ്സിൽ വരുന്ന പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖങ്ങൾ ഓർത്താൽ മതി. അവർ ഈ മേഖലയിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്ന വൈദഗ്ധ്യം, സൗമ്യത, കരുതൽ ഏന്നിവ ആ മേഖലയെ തന്നെ മാറ്റി മറിച്ചിട്ടുണ്ട്.

വേൾഡ് എക്കണോമിക് ഫോറം റിപ്പോർട്ട് പ്രകാരം ഏറ്റവും പിറകിൽ നിൽക്കുന്ന മേഖല political empowerment ആണ്. ലോകത്താകമാനം വരുന്ന 35000 ത്തിലധികം പാർലമെൻറ് സീറ്റുകളിൽ സ്ത്രീകളുടെ പ്രതിനിധ്യം 25 ശതമാനം മാത്രമാണ്, മന്ത്രി സഭകളിലെ വനിതാ പ്രതിനിധ്യം ആകട്ടെ 21 ശതമാനവും. അത് ലോകത്തിൻറെ നിരക്ക്. നമ്പർ വൺ കേരളത്തിലോ ? 10 ശതമാനത്തിൽ താഴെ മാത്രമായിരുന്നു എല്ലാകാലത്തും നമ്മുടെ നിയമ സഭകളിലെ സ്ത്രീ പ്രതിനിധ്യം. ഇത്തവണയും ആകെ മത്സരിക്കുന്നവരുടെ എണ്ണം പരിശോധിച്ചാൽ അത് അതിലും കൂടില്ലെന്നു ഉറപ്പിക്കാം.

ഗ്ലോബൽ ഇൻഡക്സ് റിപ്പോർട്ടിൽ സ്ത്രീ പുരുഷ തുല്യതയിൽ ഇന്ത്യയുടെ സ്ഥാനം 112 ആണ് കേട്ടോ. ബംഗ്ലാദേശിനും നേപ്പാളിനും ശ്രീലങ്കയ്ക്കും ഉഗാണ്ടക്കും എത്യോപ്യക്കും താഴെ.

കേരളത്തിന്റെ മുന്നോട്ടുള്ള സാമ്പത്തിക സാമൂഹ്യ വളർച്ചക്ക്, സാമൂഹ്യ രാഷ്‌ട്രീയ മേഖലകളിലെ സ്ത്രീ പുരുഷ തുല്യത അനിവാര്യമാണ്. ആരോഗ്യ വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലകളിൽ സ്ത്രീകളുടെ സഹായത്തോടെ നാം നേടിയ പുരോഗതി മറ്റു മേഖലകളിലേക്കും വികസിപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ശക്തമായ ജനാധിപത്യം അതിന്റെ ഏറ്റവും ദുർബലമായ നിമിഷങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോകുന്നതാണ് ഇക്കഴിഞ്ഞ ദിവസം നമ്മൾ കണ്ടത്.

ലോകത്തിന്റെ മറ്റേതൊരു തലസ്ഥാനത്തായിരുന്നെങ്കിലും ഭീകരമായ ചോരക്കളം തന്നെ സൃഷ്ടിക്കുകയും വലിയൊരു അട്ടിമറി ശ്രമമായി ചരിത്രത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു ഈ സംഭവങ്ങൾ. ഒരു പക്ഷെ ഭരണാധികാരികൾ വിളക്കിൻ കാലുകളിൽ തൂങ്ങി നിൽക്കുകയും മുല്ലപ്പൂ വിപ്ലവങ്ങൾക്ക് തുടക്കമാവുകയും സമാധാന സേനകൾ പറന്നിറങ്ങുകയും ചെയ്തേനെ.

എന്തുകൊണ്ടാവും അമേരിക്ക പോലൊരു രാജ്യത്തിന്റെ ഭരണ സിരാകേന്ദ്രം പിടിച്ചെടുക്കാൻ നടത്തിയ, തലസ്ഥാനത്തു വാഷിംഗ്ടൺ ഡിസി മേയർക്ക് കർഫ്യുവും രണ്ടാഴ്ചത്തെ അടിയന്തിരാവസ്ഥയും പ്രഖ്യാപിക്കേണ്ടി വന്ന ഇത്തരമൊരു അട്ടിമറിശ്രമം അത്തരത്തിൽ അതി ഗൗരവമായി വിലയിരുത്തപ്പെടാതെ പോകുന്നത്.

എന്ത് കൊണ്ടാവും തോക്കുകളുമായി കാപ്പിറ്റൽ ബിൽഡിങ് പിടിച്ചെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചവരിൽ ഭൂരിപക്ഷവും ഇന്നും സ്വന്തം വീടുകൾക്കുള്ളിൽ തന്നെ സുഖമായി കിടന്നുറങ്ങുന്നത്. എന്ത് കൊണ്ടാവും, നിയമ നടപടികൾ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞെന്നു പ്രസ്താവനകൾ ഉണ്ടാകുമ്പോഴും അവരാരും തീവ്ര വാദികൾ എന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെടാത്തത്?

കാരണം ലളിതമാണ്. ഇത് അമേരിക്ക തങ്ങളുടേത്‌ ആണെന്ന് കരുതുന്നവർ, തങ്ങളുടേത് മാത്രമാണെന്ന് കരുതുന്നവർ തങ്ങളുടെ അധികാര കേന്ദ്രത്തിൽ കയറി നടത്തിയ അക്രമമാണ്. നോക്കൂ , കാപ്പിറ്റൽ ബിൽഡിങ്ങിനുള്ളിലേക്കു ഇരച്ചു കയറിയ ഒരാളുടെ മുഖത്ത് പോലും ഭയമുണ്ടായിരുന്നില്ല, മറിച്ചു തങ്ങൾക്കു അവകാശപ്പെട്ടത് കയ്യടക്കുന്ന ഉടമസ്ഥരുടെ ഭാവമായിരുന്നു അവരുടെ മുഖത്ത്. അത് അവർ മുഖം മറക്കാതെ ടിവി ചാനലുകളോട് തുറന്നു പറയുകയും ചെയ്തു. അമേരിക്ക തങ്ങളുടേതാണെന്ന്, അമേരിക്ക ഭരിക്കേണ്ടത് തങ്ങളാണെന്ന്, ശത്രുവിന്റെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് വിജയം തങ്ങളിൽ നിന്ന് മോഷ്ടിച്ചെടുത്തത് ആണെന്ന്. തങ്ങൾ ശരിയാണെന്നു അവർ പൂർണ്ണമായി വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. ഒരു പോലീസുകാരനും തങ്ങൾക്കു നേരെ വെടി വെക്കില്ലെന്നു അവർക്കുറപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവർക്കു പിന്നിൽ ഒരു പ്രസിഡന്റുണ്ടായിരുന്നു. കാപ്പിറ്റൽ ഹില്ലിലേക്കു മാർച്ചു ചെയ്യാൻ അവരോടു ആവശ്യപ്പെട്ട, അധികാരമൊഴിയാൻ തയ്യാറല്ലാത്ത പ്രസിഡന്റ്. നാളെ ഇത് ലോകത്തിന്റെ ഏതു ഭാഗത്തും സംഭവിക്കാവുന്നതേ ഉള്ളു.

ട്രമ്പിനെ ഉടൻ ഇമ്പീച്ച് ചെയ്യണമെന്നും 25th അമെൻഡ്മെന്റ് ഉടൻ ആക്ടിവേറ്റ് ചെയ്യണമെന്നുമുള്ള ചർച്ചകൾ ഉണ്ടാകുന്നു എന്നത് ആശ്വാസകരമാണ്. യാതൊന്നും നടക്കാൻ സാധ്യതയില്ലെങ്കിലും. ശാരീരികമോ മാനസികമോ ആയ ദൗർബല്യം തെളിയിക്കപ്പെടാൻ ആയാൽ മാത്രമേ 25th അമെൻഡ്മെന്റിനു നിലനിൽപ്പുള്ളൂ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാനസികാരോഗ്യം കഴിഞ്ഞ കുറെയേറെ വർഷങ്ങളായി അമേരിക്കൻ ജനതയിൽ ഒരു വിഭാഗം സംശയത്തോടെ കാണുന്ന ഒന്നാണെങ്കിലും അത് തെളിയിച്ചെടുക്കാൻ പല കടമ്പകളും കടക്കേണ്ടി വരും. ഇനിയാകെ 12 ദിവസം മാത്രം ഭരണത്തിൽ ബാക്കിയായ അദ്ധേഹത്തെ അതിനുള്ളിൽ ഇമ്പീച്ച് ചെയ്‌യുക ഇനി അസാധ്യമാകും. ആകെ ബാക്കിയാവുന്ന ഒരു സാധ്യത അട്ടിമറി ആഹ്വാനത്തിന് മുൻ പ്രസിഡന്റ് എന്നെങ്കിലും നിയമനടപടി നേരിട്ടേക്കാം എന്നത് മാത്രമാണ്. അതിനും തടയിടാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ ട്രമ്പ് തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു, സ്വയം pardon നൽകാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ അന്വേഷിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട് ഈ മഹാൻ.

ജനാധിപത്യത്തിൽ സാദ്ധ്യതകൾ അനന്തമാണെന്നു നമ്മൾ ഇന്ത്യക്കാർക്ക് പണ്ടേ അറിയാവുന്നതാണല്ലോ.

അമേരിക്കയിൽ ഇന്നലെ നമ്മൾ കണ്ടത് വൈറ്റ് സുപ്രീമസിസ്റ്റുകളുടെ, അമേരിക്ക ഞങ്ങളുടേതാണ് എന്ന് കരുതുന്നവരുടെ, തങ്ങൾ അല്ലാത്തവരെല്ലാം പുറത്തു പോകണം എന്ന് കരുതുന്നവരുടെ, തങ്ങളുടെ തൊഴിലുകൾ മറ്റുള്ളവർ കയ്യടക്കുകയാണ് എന്ന് കരുതുന്നവരുടെ, തങ്ങൾ അല്ലാത്തവരെല്ലാം രണ്ടാം തരം പൗരന്മാർ ആണെന്ന് കരുതുന്നവരുടെ ശക്തി പ്രകടനമായിരുന്നു.

ഈ അട്ടിമറിശ്രമം കറുത്തവരുടെ അല്ലെങ്കിൽ ഹിസ്പാനിക് /ലാറ്റിൻ അമേരിക്കൻ ന്യുനപക്ഷങ്ങളുടേ നേതൃത്വത്തിൽ ആയിരുന്നെങ്കിൽ കഥയിതാകുമായിരുന്നില്ല എന്ന് കൂടി പറഞ്ഞു നിർത്തട്ടെ.

കാപ്പിറ്റൽ ഹില്ലിൽ മുഴങ്ങിക്കേട്ട ക്ലൂ ക്ലക്സ് ക്ലാൻ എന്ന മുദ്രാവാക്യം ലോകത്തെ ഒരുപാടുകാലം പുറകിലേക്ക് കൊണ്ട് പോകുന്നുണ്ട്.

ചരിത്രം ഉള്ളവനും (the haves) ഇല്ലാത്തവനും (have nots) തമ്മിലുള്ള വർഗ്ഗ സമരത്തിന്‍റെ കഥയാണ്‌ എന്ന് നമുക്ക് പറഞ്ഞു തന്നത് കാൾ മാർക്സ് ആണ്. ഉള്ളവൻ ഉല്പ്പാദന പ്രക്രിയയെ നിയന്ത്രിക്കുന്നുവെന്നും ഇല്ലാത്തവൻ കുറഞ്ഞകൂലിക്കു നടുവൊടിയുവോളം പണിയെടുത്തു ജീവിതം തള്ളി നീക്കുന്നുവെന്നും.

ശാസ്ത്രം പഠിച്ചിട്ടുള്ള മലയാളി മാർക്സിസം മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നത്, ഉള്ളവൻ എന്നാൽ ഉൽപ്പാദനോപകരണങ്ങളിൽ നിയന്ത്രണമുള്ള മുതലാളി എന്നും ഇല്ലാത്തവന്‍ എന്നാല്‍ തൊഴിലാളി എന്നും യാന്ത്രികമായാണ്. ഉള്ളവൻ എന്നാൽ സ്വന്തമായി കരമടച്ച പറ്റു ചീട്ടുള്ളവൻ എന്നും ഇല്ലാത്തവൻ എന്നാൽ ലക്ഷം വീട് കോളനിയിൽ പോലും തലചായ്ച്ചുറങ്ങാൻ സ്വന്തമായി ഒരു തുണ്ടു ഭൂമിയില്ലാത്തവൻ എന്നും അതിനർത്ഥമുണ്ട് എന്ന് മലയാളി മാർക്സിസ്റ് മനസ്സിലാക്കുന്നേയില്ല.

അതുകൊണ്ടാണ് കണ്മുന്നിൽ have not എനിക്ക് കിടന്നുറങ്ങാൻ വീടില്ലെന്നു ഉറക്കെ പറയുമ്പോൾ മലയാളി മാർക്സിസ്റ്റിനു യാന്ത്രികമായി നിലനിൽക്കുന്ന നിയമ വ്യവസ്ഥയുടെ മഹത്വത്തെ കുറിച്ച് പറയാൻ കഴിയുന്നത്.

അതുകൊണ്ടാണ് കണ്മുന്നിൽ have not കത്തിയമരുമ്പോൾ നീ പോയി കോടതിയിൽ പറയെടാ എന്ന് അട്ടഹസിക്കുന്ന ഭരണകൂട സംവിധാനത്തെ ന്യായീകരിക്കാൻ മലയാളി മാർക്സിസ്റ്റിനു കഴിയുന്നത്.

അതുകൊണ്ടാണ് അപ്പന്‍റെ ശവക്കുഴി തോണ്ടുന്ന മകന്‍റെ ചിത്രത്തിന് മുന്നിലും വാദിയുടെ അവകാശങ്ങളെ കുറിച്ച് വാചാലരാകാൻ അവർക്കു കഴിയുന്നത്.

അതുകൊണ്ടാണ് ജീവിച്ചു മരിച്ചയിടത്തിൽ തന്നെ അയാളെ ആ have not നെ അടക്കം ചെയ്യണമെന്ന്അവർ ആവശ്യപ്പെടുമ്പോൾ അതിനു അത് നിന്‍റെ ഭൂമിയല്ലല്ലോ എന്ന് മലയാളി മധ്യവർഗ്ഗ മാർക്സിസ്റ്റിനു മറുചോദ്യം ചോദിക്കാൻ കഴിയുന്നത്.

പൊതുവേ ഭരണകൂടത്തിൽ വിശ്വസിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും ഭരണം നമ്മുടേത് ആകുമ്പോൾ അതിൽ വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരു പ്രത്യേക ജനുസ്സ് ആണ് മധ്യവർഗ്ഗ മാർക്സിസ്റ്റ് മലയാളി. സ്വാതന്ത്ര്യത്തെക്കുറിച്ചും സോഷ്യലിസത്തെ കുറിച്ചും ഒക്കെ പുറംപൂച്ചു പറയും. കിടന്നുറങ്ങാൻ സ്ഥലമില്ലാത്തവന് കിടന്നുറങ്ങാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ തലവെട്ടിച്ചു, മുഖം ചുളിച്ചു നമ്മെ നോക്കും.

ഉള്ളവനും ഇല്ലാത്തവനും തമ്മിലുള്ള യുദ്ധം ഒരു തുടർപ്രക്രിയ ആണെന്നും നമ്മൾ കണ്മുന്നിൽ ഇക്കഴിഞ്ഞ ദിവസം കണ്ടത് ഇല്ലാത്തവന്‍റെ ദയനീയമായ മരണമാണെന്നും ശവമടക്കാൻ പോലും സ്ഥലമില്ലാത്തവന്‍റെ മക്കളുടെ ഒടുവിലത്തെ നിലവിളിയാണെന്നും മനസ്സിലാകാത്തവരാണ് സാങ്കേതികതകളെ കുറിച്ചും നിയമത്തെ കുറിച്ചും നീതിയെ കുറിച്ചും വാചാലരാകുന്നത്. കത്തിയമർന്ന ശവശരീരങ്ങളുടെ മുന്നിൽ നിന്ന് നിയമ സംവിധാനങ്ങളുടെ ഗരിമയെയും ശരിമയെയും കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്ന സ്ഥിതിയിലെത്തിയിരിക്കുന്നു ഇടതു പുരോഗമന മലയാളി.

നമ്മുടെ എല്ലാ നിയമങ്ങളും നിലനിൽക്കുന്ന വ്യവസ്ഥയെ അതേ പടി നിലനിർത്താനുള്ളതാണ്. നമ്മുടെ എല്ലാ നിയമങ്ങളും സമ്പന്നന് തൂവൽ സ്പർശവും ദരിദ്രന് ചാട്ടവാറടിയും നൽകുന്നവയാണ്. നമ്മുടെ എല്ലാ നിയമങ്ങളും ശക്തിമാന് സംരക്ഷണവും ക്ഷീണിതനെ ശക്തിമാന്‍റെ ദൃഷ്ടിയിൽ പോലും പെടാത്ത വിധം ദൂരേ നിർത്തുന്നവയുമാണ്. അവരെ, ക്ഷീണിതരെ, ഹാവ് നോട്ട്സിനെ,പണ്ടേക്കു പണ്ടേ ലക്ഷം വീട് കോളനികൾ പണിതു നഗരമദ്ധ്യങ്ങളിലെ മനോഹര സൗധങ്ങൾക്കു പിറകിൽ ഊടുവഴികളിലൂടെ മാത്രം എത്താൻ കഴിയുന്ന ഓടകൾക്കരുകിൽ നമ്മൾ ഒളിപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നല്ലോ.

ഏറ്റവും അസഹനീയം ഇതൊക്കെ കഴിഞ്ഞും നമ്മൾ തുല്യതയെക്കുറിച്ചു വാ തോരാതെ സംസാരിക്കുമെന്നതാണ്. നമ്മൾ സംസാരിക്കുന്നതു നമുക്കിടയിലെ തുല്യതയെ കുറിച്ചാണെന്നു മാത്രം, ആ ഹാവ് നോട്ടിനെ, ഭൂമിയുടെ മേൽ യാതൊരു അവകാശവുമില്ലാത്തവനെ നമ്മൾ എന്നേ നമുക്കിടയിൽ നിന്നും പുറത്താക്കിക്കഴിഞ്ഞു. നമ്മളെ ദു:ഖിപ്പിക്കുക ആകാശം മുട്ടെ ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന സൗധങ്ങളിൽ നിന്ന് കായൽപ്പരപ്പിലെ ഓളങ്ങൾ നോക്കിക്കൊണ്ട് വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ “നിങ്ങളോർക്കുക നിങ്ങളെങ്ങനെ നിങ്ങളായെന്ന് ” എന്ന് ചൊല്ലുന്ന മധ്യവർഗ്ഗ മലയാളിയുടെ നഷ്ടങ്ങൾ മാത്രമാണ്. കാരണം നമുക്ക് അവരോട് മാത്രമേ കണക്റ്റ് ചെയ്യാൻ കഴിയൂ. ഇല്ലാത്തവന്‍റെ ജീവിതം നമുക്ക് എന്നേ പരിചിതമല്ലാതായി കഴിഞ്ഞു.

വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് ഈയുള്ളവൻ ഒരു കോടതിമുറിക്കു പുറത്തു കാഴ്ചകൾ കണ്ടു നിൽക്കുകയായിരുന്നു. അകത്തു നീതിദേവത ഒരു കൊലക്കേസിന്‍റെ വിചാരണ കേൾക്കുന്നു. കാഴ്ചയിൽ തന്നെ ശക്തരും ഉള്ളവന്‍റെ മസിൽ പവർ സംരക്ഷകരും ക്രൂരരും ആയ പ്രതികൾ കൂട്ടിൽ. പുറത്തു സമ്പന്നരായ പ്രതികളുടെ സംരക്ഷകരുടെ, ഉടമകളുടെ തിക്കിത്തിരക്ക്. സാക്ഷിക്കൂട്ടിൽ കാഴ്ചയിൽ തന്നെ ദീനനായ പ്രൊസിക്യുഷൻ ഭാഗം സാക്ഷി. അയാളുടെ അച്ഛനെ അയാളൂടെ കണ്മുന്നിലിട്ടു പ്രതികൾ വെട്ടിക്കൊന്ന കേസാണ്. അയാൾക്ക് പല ചോദ്യങ്ങൾക്കും ഭയം കൊണ്ടാവണം കൃത്യമായ ഉത്തരം നല്കാനാവുന്നില്ല. അയാൾക്ക്‌ മടങ്ങിപ്പോകേണ്ടത് അതേ ഗ്രാമത്തിലേയ്ക്ക് തന്നെയാണല്ലോ. പലപ്പോഴും അയാൾ പറയുന്ന ഉത്തരങ്ങൾ പ്രതിഭാഗം വക്കീലിന്‍റെ സാങ്കേതികത കുത്തിനിറച്ച ചോദ്യങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ പതറി പോകുന്നു. ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ അൽപം ധൈര്യം സംഭരിച്ചു അയാൾ ഉറക്കെപ്പറഞ്ഞു “മുൻപ് എന്‍റെ ചേട്ടനെ വെട്ടിക്കൊന്നതും ഇവർ തന്നെയാണ്” ഇതുവരെയുള്ള ആയാളുടെ മൊഴി ശിക്ഷയിലേക്കു നയിക്കില്ലെന്ന ബോധ്യമുള്ള ജഡ്ജി ഉടൻ ഇടയ്ക്കു കയറി ചോദിച്ചു.

“ആ കേസ് എന്തായി ?”

” അവരെ വെറുതെ വിട്ടു സാർ”

“ഉം ആ കേസിലും നിങ്ങൾ തന്നെയാവും സാക്ഷി പറഞ്ഞത് അല്ലേ ”

ജഡ്ജിയുടെ മുട്ടൻ തമാശ. കോടതി മുഴുവൻ കുലുങ്ങിച്ചിരിച്ചു. ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ കേട്ട ഏറ്റവും വലിയ അശ്ളീല ചിരി

ആ ചിരി ഇപ്പോഴും എന്‍റെ മനസ്സിൽ മുഴങ്ങുന്നുണ്ട് ശക്തനോടൊപ്പം നിൽക്കുന്ന, സമ്പന്നനോടൊപ്പം നിൽക്കുന്ന, അവനു മാത്രം പണം കൊടുത്തു വാങ്ങാൻ കഴിയുന്ന നീതിദേവതയുടെ ചിരി.

രണ്ടു ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ പുരോഗമന മലയാളി നെയ്യാറ്റിൻകര മറക്കും. എന്നിട്ടു ബിവറേജിന്‌ മുന്നിൽ ആളെ വിട്ടു ക്യൂ നിർത്തി വാങ്ങിയ മദ്യം ബാൽക്കണിയിൽ ഇരുന്നു നുണഞ്ഞു കൊണ്ട് ചുവരിലെ മാർക്സിന്‍റെ ഫോട്ടോ നോക്കി ഉറക്കെ ചൊല്ലും.

നിങ്ങളോർക്കുക നിങ്ങളെങ്ങനെ നിങ്ങളായെന്ന്…