ലേഖനം

ഓർമ്മ വച്ചു തുടങ്ങുന്ന കാലത്ത് 1970 കളിൽ ഗൗരിയമ്മയാണ് തിരുവിതാംകൂറിൽ ഏറ്റവും അറിയപ്പെടുന്ന സിപിഎം നേതാവ്. 1964ലെ ഭിന്നിപ്പിനു ശേഷം തിരുവിതാംകൂറിൽ സിപിഎം ഉയർത്തിക്കാട്ടിയ നേതാവ് ഗൗരിയമ്മയാണ്. ’67ൽ സിപിഎമ്മിൽ നിന്ന് മന്ത്രിമാരായ 4 പേരിൽ തെക്കൻ കേരളത്തിൽ നിന്നുള്ളത് ഗൗരിയമ്മ മാത്രമായിരുന്നു. ’70-’77 ൽ ഇഎംഎസ് പ്രതിപക്ഷ നേതാവായിരുന്നപ്പോൾ ഗൗരിയമ്മയായിരുന്നു ഉപനേതാവ്. ബാലാനന്ദനും അച്ചുതാനന്ദനും അന്ന് നിയമസഭാംഗങ്ങളാണ്. ഇഎംഎസ് – എകെജി – കെആർ ഗൗരി സിന്ദാബാദ് എന്നായിരുന്നു മുദ്രാവാക്യം. 1980 ൽ മുഖ്യമന്ത്രിയാകുന്നതുവരെ നായനാരും സിപിഎം സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറിയാകുന്നതുവരെ അച്ചുതാനന്ദനും പാർട്ടിവൃത്തങ്ങൾക്ക് പുറത്ത് കാര്യമായി അറിയപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. പക്ഷേ, നീണ്ട കാലത്തെ പ്രതിപക്ഷ വാസം കഴിഞ്ഞ് സിപിഎം ഭരണപക്ഷത്തെത്തിയപ്പോൾ ഗൗരിയമ്മയ്ക്ക് പഴയ പ്രാധാന്യം കിട്ടിയില്ല.

മന്ത്രി എന്ന നിലയിൽ അതിപ്രഗത്ഭയായിരുന്നു ഗൗരിയമ്മ. ’57 ലെ മന്ത്രിസഭയിൽ റവന്യൂ വകുപ്പ് കൈകാര്യം ചെയ്ത ഗൗരിയമ്മയാണ് വിമോചന സമരത്തിന് വഴിവച്ച പ്രധാന കാരണങ്ങളിൽ ഒന്നായി മാറിയ ഭൂപരിഷ്കരണ ബിൽ അവതരിപ്പിച്ചത്. തികഞ്ഞ ശത്രുതാ മനോഭാവത്തോടെ സർക്കാരിനെ അപകടത്തിൽ ചാടിക്കാൻ കാത്തിരുന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥ സംവിധാനത്തെ ഉപയോഗിച്ചു കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യിക്കുക എന്നത് ആദ്യമായി മന്ത്രിമാരാകുന്ന കമ്യൂണിസ്റ്റ് മന്ത്രിസഭയിലെ അംഗങ്ങൾക്ക് വലിയ വെല്ലുവിളിയായിരുന്നു. അച്ചുതമേനോനും ടി.വി തോമസിനും ഗൗരിയമ്മയ്ക്കും മാത്രമാണ് ആ വെല്ലുവിളി വിജയകരമായി നേരിടാൻ കഴിഞ്ഞത്. ’67 ലും ’80 ലും ’87ലും ഇടതുപക്ഷത്തിൻ്റെ ഭാഗമായും പിന്നീട് 2001 ൽ യുഡിഎഫിൻ്റെ ഭാഗമായും മന്ത്രിയായപ്പോഴെല്ലാം അസാമാന്യമായ ഭരണ പാടവം അവർ പ്രകടിപ്പിച്ചു. ഫയൽ സൂക്ഷ്മമായി പഠിച്ച് പ്രശ്നത്തിൻ്റെ കാതൽ കണ്ടെത്താൻ ഗൗരിയമ്മയ്ക്കുള്ള അസാധാരണമായ കഴിവിനെക്കുറിച്ച് അവരോടൊപ്പം പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥർ തികഞ്ഞ മതിപ്പോടെയാണ് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്.

പാവപ്പെട്ടവരുടെയും പാർശ്വവൽകൃതരുടെയും കൂടെയായിരുന്നു എന്നും ഗൗരിയമ്മ. ആദിവാസികളുടെയും ദളിതരുടെയും താല്പര്യങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ഒറ്റയ്ക്കു നിന്നും അവർ പോരാടി. ജാതി എന്ന യാഥാർത്ഥ്യത്തെ അവഗണിക്കുന്നതിനെതിരെ സിപിഎമ്മിൽ അവർ കലാപക്കൊടി ഉയർത്തി. ഇഎംഎസ്സുമായുള്ള ഗൗരിയമ്മയുടെ നിത്യകലഹത്തിൻ്റെ പ്രധാന കാരണം ഇതായിരുന്നു. ജാതിയുടെ ഇരകൾക്ക് കഴിയുന്നതു പോലെ അതിൻ്റെ ഭീകരതകൾ മനസ്സിലാക്കാൻ ജാതി സമ്പ്രദായത്തിൻ്റെ ഗുണഭോക്താക്കൾക്ക് കഴിയില്ലെന്ന് ഗൗരിയമ്മ വിശ്വസിച്ചു. ജാതിയെയും ജാതി സൃഷ്ടിക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങളെയും കുറിച്ച് പറയുന്നത് ഇടതുപക്ഷത്തിന് ചേർന്നതല്ലെന്നത് ജാതിമേധാവികൾ സ്വാർത്ഥതാല്പര്യം സംരക്ഷിക്കാൻ നടത്തുന്ന പ്രചരണം മാത്രമാണെന്ന് അവർ കുറ്റപ്പെടുത്തി. ജാതി സംബന്ധമായ വിഷയങ്ങൾക്കു നേരേ കണ്ണും കാതും പൊത്താൻ ശ്രമിച്ച യാഥാസ്ഥിതിക ഇടതുപക്ഷത്തിൻ്റെ ഉറക്കം കെടുത്താൻ ഗൗരിയമ്മ നിരന്തരം ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

സ്ത്രീ എന്ന പേരിൽ ഒരാൾക്കും മാറ്റി നിറുത്താൻ കഴിയാത്ത തരത്തിൽ കരുത്തുറ്റതായിരുന്നു ഗൗരിയമ്മയുടെ വ്യക്തിത്വം. സ്ത്രീകൾക്ക് വിലങ്ങുതടിയാകുന്ന വിവാഹം, കുടുംബം എന്നീ സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് വഴങ്ങാൻ അവർ കൂട്ടാക്കിയില്ല. വിവാഹത്തിന് പ്രഥമ പരിഗണന നല്കുന്ന നടപ്പുരീതി അംഗീകരിച്ച സ്ത്രീയായിരുന്നില്ല അവർ. 38-ാമത്തെ വയസ്സിലാണ് ഗൗരിയമ്മ ടി.വി തോമസിനെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നത്. പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ വിവാഹ ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിപ്പോരാനും അവർക്ക് മടിയുണ്ടായില്ല. പതിവ്രതകളുടെ കുലീനതാനാട്യത്തിന് അവർ പുല്ലുവില പോലും കല്പിച്ചില്ല. സ്വന്തം വിവാഹ ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ചതെന്താണെന്നതു സംബന്ധിച്ച, സ്വന്തം ഭാഗം പരസ്യമായി പറയാനും ഗൗരിയമ്മ തയ്യാറായി.

ഗൗരിയമ്മയ്ക്ക് ന്യായമായും അവകാശപ്പെട്ടതായിരുന്നു മുഖ്യമന്ത്രി സ്ഥാനം. തൊഴിലാളി വർഗ്ഗത്തിൻ്റേത് എന്നവകാശപ്പെടുന്ന രാഷ്ട്രീയപ്പാർട്ടിയിലും ജാതിമേധാവിത്വവും പുരുഷാധിപത്യവും പുലരുന്നതുകൊണ്ടാണ് തനിക്ക് അർഹതപ്പെട്ട സ്ഥാനം നിഷേധിക്കപ്പെട്ടതെന്ന് അവർ വിശ്വസിച്ചു. പാർട്ടി കേന്ദ്രക്കമ്മിറ്റിയുടെ തീരുമാനം ചരിത്ര വിഡ്ഢിത്തമെന്ന് പരസ്യമായി പറഞ്ഞ ജ്യോതിബസുവിന് എതിരായി ഉയരാത്ത അച്ചടക്കത്തിൻ്റെ വാൾ ഗൗരിയമ്മയ്ക്ക് എതിരെ ഉയർന്നതിന് വേറെ കാരണം കണ്ടെത്താനാവില്ലല്ലോ.

ബോധപൂർവ്വമായും അല്ലാതെയും തൊഴിലാളിവർഗ്ഗ രാഷ്ട്രീയത്തിന് അധ:സ്ഥിത ജാതിവിമോചനത്തിൻ്റെയും സ്ത്രീസ്വാതന്ത്രൃത്തിൻ്റെയും ഉള്ളടക്കം നല്കാൻ നടത്തിയ ശ്രമങ്ങളാണ് ഗൗരിയമ്മയെ ചരിത്രപ്രസക്തയാക്കുന്നത്. ആ ലക്ഷ്യങ്ങൾ പൂർത്തീകരിക്കാൻ താൻ വിശ്വാസമർപ്പിച്ച പ്രസ്ഥാനത്തിന് കഴിയില്ലെന്ന തിരിച്ചറിവിലാണ് പുതിയ രാഷ്ട്രീയ പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് അവർ തുനിഞ്ഞത്. പിറവി കൊള്ളുംമുമ്പു തന്നെ തകർന്നുപോയ സ്വപ്നമായി മാറി അത്. ഭൂപരിഷ്കരണം ഉൾപ്പെടെ താൻ തുടക്കം കുറിക്കാൻ ശ്രമിച്ച പലതും വിജയകരമായി പൂർത്തിയാക്കാനുള്ള അവസരം അവർക്ക് ലഭിച്ചില്ല. നേട്ടങ്ങളുടെയും വിജയങ്ങളുടെയും പേരിലാവില്ല, വിപ്ലവകരമായ മാറ്റങ്ങൾക്ക് കാരണമാകുന്ന കൊടുങ്കാറ്റുകൾക്ക് തുടക്കം കുറിച്ച ക്രാന്തദർശിയായ കലാപകാരി എന്നാകും ചരിത്രത്തിൽ ഗൗരിയമ്മ ഓർമ്മിക്കപ്പെടുക.

ഒറ്റക്കും കൂട്ടായുമൊക്കെ ഐടി കമ്പനികൾ ജീവനക്കാരെ പലപ്പോഴും പിരിച്ചുവിടാറുണ്ട്. അതൊന്നും പൊതുവേ വലിയ പ്രതിഷേധങ്ങൾക്ക് വഴിവെയ്ക്കുകയോ മാധ്യമശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കുകയോ ചെയ്യാറില്ല. എന്നാൽ ഈ പതിവ് തെറ്റിച്ച ഒരു പിരിച്ചുവിടൽ വിവരസാങ്കേതിക മേഖലയിലെ ഏറ്റവും വലിയ കമ്പനികളിലൊന്നായ ഗൂഗിളിൽ ഇക്കഴിഞ്ഞ ഡിസംബറിൽ നടന്നു. അതിന്റെ എത്തിക്കൽ ആർട്ടിഫിഷ്യൽ ഇന്റലിജൻസ് ടീമിന്റെ ലീഡുകളിലൊരാളായ ടിംനിറ്റ് ഗെബ്രുവിനെ (Timnit Gebru) ജോലിയിൽ നിന്നും പറഞ്ഞു വിട്ടതായിരുന്നു ആ സംഭവം. നിർമിതബുദ്ധിയിൽ (Artificial Intelligence) ഗൂഗിൾ നടത്തുന്ന ചില ഗവേഷണങ്ങളുടെ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ, കറുത്തവരടക്കമുള്ള ന്യൂനപക്ഷങ്ങളെ ജോലിക്കെടുക്കുന്നതിൽ കാട്ടുന്ന അലംഭാവം തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഗെബ്രു ഉയർത്തിയ വിമർശനങ്ങളാണ് ഗൂഗിളിനെ ചൊടിപ്പിച്ചത് എന്ന് റിപ്പോർട്ടുകൾ പറയുന്നു.

ഈ പുറത്താക്കൽ വലിയ പ്രതിഷേധങ്ങൾക്കിടയാക്കുമെന്ന് ഗൂഗിൾ കരുതിയിരുന്നോ എന്നറിയില്ല. അതെന്തായാലും കമ്പനിയുടെ അകത്തളത്തിൽ പുകയുകയും ഒതുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു പതിവ് അസ്വാരസ്യമായി ഗെബ്രുവിന്റെ പുറത്താക്കൽ ഒതുങ്ങിയില്ല. ഗൂഗിളിനകത്തും പുറത്തും അതിനെച്ചൊല്ലി ഒട്ടേറെ ചർച്ചകളും പ്രതിഷേധങ്ങളും ഉണ്ടായി. ഇപ്പോഴും ആ പ്രതിഷേധങ്ങളുടെ അനുരണനങ്ങൾ തുടരുന്നു. ഡോ. ടിംനിറ്റ് ഗെബ്രുവിനൊപ്പം എന്ന ഐക്യദാർഢ്യ പ്രഖ്യാപനത്തിൽ ഒപ്പുവെച്ച ഏഴായിരത്തോളം പേരിൽ 2695 വ്യക്തികൾ ഗൂഗിൾ ജോലിക്കാരാണെങ്കിൽ ബാക്കിയുള്ളവർ പുറത്തുള്ള അക്കാദമിക്കുകളും ഗവേഷകരും സിവിൽ സൊസൈറ്റി ആക്റ്റിവിസ്റ്റുകളും ആയിരുന്നു. ‘ബിഗ് ടെക്’ എന്ന ഓമനപ്പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന വിവരസാങ്കേതിക വിദ്യയിലെ അതിഭീമന്മാരായ കമ്പനികളുടെ ചരിത്രത്തിലാദ്യമായിട്ടായിരിക്കണം ഇങ്ങനെയൊരു സംഭവം ഉണ്ടാകുന്നത്.

നിർമിതബുദ്ധിയുടെ മേഖലയിൽ ശ്രദ്ധേയമായ ഗവേഷണങ്ങളിലൂടെ ശ്രദ്ധയാകർഷിച്ച ഒരു യുവശാസ്ത്രജഞയാണ് ടിംനിറ്റ് ഗെബ്രു. പ്രത്യേകിച്ച് അത്തരം സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ സാമൂഹികമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങളെക്കുറിച്ചും നൈതികമായ വിവക്ഷകളെക്കുറിച്ചുമൊക്കെയുള്ള പഠനങ്ങൾ നടത്തിയാൾ. കേവലമായ അക്കാദമിക് താല്പര്യങ്ങളാൽ മാത്രം നയിക്കപ്പെടുന്ന ഒന്നല്ലായിരുന്നു അവരുടെ ഗവേഷണങ്ങൾ. ആദ്യകാല ജീവിതാനുഭവങ്ങൾ പിന്നീട് തൊഴിലിലും ഗവേഷണത്തിലുമൊക്കെയുള്ള തന്റെ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിലും നിലപാടുകളിലും പ്രതിഫലിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് അവർ ഒരു അഭിമുഖത്തിൽ പറയുകയുണ്ടായിട്ടുണ്ട്.

എരിത്രിയൻ വംശജയായ ഗെബ്രു ജനിച്ചത് എത്യോപ്യയിൽ ആയിരുന്നു. എത്യോപ്യയും എരിത്രിയയും തമ്മിലുള്ള വർഷങ്ങളോളം നീണ്ടുനിന്ന തീവ്രസംഘർഷങ്ങളാൽ ജന്മനാട്ടിൽ നിന്ന് പലായനം ചെയ്യേണ്ടി വന്ന അനേകരിൽ ചിലരായിരുന്നു ഗെബ്രുവും കുടുംബവും. കുട്ടിയായിരുന്നപ്പോഴേ അമേരിക്കയിൽ രാഷ്ട്രീയ അഭയം നേടാനായത് ഗെബ്രുവിന്റെ ജീവിതത്തിലെ നിർണായകമായ വഴിത്തിരിവായി. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ സർവ്വകലാശാലശാലകളിലൊന്നായ സ്റ്റാൻഫോർഡിൽനിന്ന് കംപ്യൂട്ടർ സയൻസിൽ ഡോക്ടറേറ്റ് നേടാനും ആ മേഖലയിൽ മൗലികമായ ഗവേഷണങ്ങൾ നടത്താനും അതുകാരണം അവർക്കായി. ഗൂഗിളിന് മുമ്പ് ഗെബ്രു ആപ്പിളിലും മൈക്രോസോഫ്ട് റിസേർച്ചിലും ജോലിയും ഗവേഷണവും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അതോടൊപ്പം നിർമിതബുദ്ധിപോലുള്ള ആധുനിക സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ ഗവേഷണരംഗങ്ങളിൽ കറുത്ത കറുത്തവർഗക്കാരുടെ’ സാന്നിധ്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന Black in AI എന്ന സംഘടനയുടെ സ്ഥാപക കൂടിയാണ് അവർ. പക്ഷെ, അഭിമാനാർഹമായ ഈ നേട്ടങ്ങളുടെ പട്ടിക ഗൂഗിളിലെ ഗവേഷകജോലി നിലനിർത്താൻ ഗെബ്രുവിനെ സഹായിച്ചില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. അസുഖകരമായ ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തുന്നവർ അനിവാര്യമായും എസ്റ്റാബ്ലിഷ്‌മെന്റിന് അനഭിമതരായി മാറും എന്ന പൊതുതത്വം അവിടെയും നടപ്പാക്കപ്പെട്ടു.

ഒരു വ്യക്തിയുടെ കരിയർ ഗ്രാഫിലെ ഏറ്റവും ഇറക്കവും എന്ന നിലയിൽ ചുരുക്കി കാണേണ്ട ഒന്നല്ല ഈ സംഭവം. അതിലുമുപരിയായ മറ്റു ചില മാനങ്ങൾ കൂടിയുണ്ട് ഇതിന്. നിർമിതബുദ്ധി പോലുള്ള പുതിയ സാങ്കേതിക വിദ്യകളുടെ വികാസം ഒരു സവിശേഷസന്ധിയിൽ എത്തിനിൽക്കുകയാണ്. ഈ സാങ്കേതിക വിദ്യകളും അവയ്ക്ക് രൂപം കൊടുക്കുന്ന സ്ഥാപനങ്ങളും നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതങ്ങളെ സമാനതകളില്ലാത്ത രീതിയിൽ സ്വാധീനിക്കുകയും പുനഃസൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാലമാണിത്. ഈ പ്രശ്നപരിസരത്തിന്റെ സങ്കീർണമായ പശ്ചാത്തലത്തിൽ നിന്നു വേണം ഗെബ്രു സംഭവത്തിന്റെ വിവക്ഷകളെ മനസിലാക്കാൻ.

സ്വന്തം ബുദ്ധിയെ കവച്ചുവെയ്ക്കുന്ന യന്ത്രബുദ്ധിയെക്കുറിച്ച് മനുഷ്യർ ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങുന്നത് ഈയടുത്ത കാലത്തൊന്നുമല്ല. ബുദ്ധിയിലും കഴിവിലും മനുഷ്യനെ വെല്ലുന്ന യന്ത്രങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള ഭാവനകൾ നമ്മുടെ മിത്തുകളിലും പഴങ്കഥകളിലും ആവർത്തിച്ച് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നുണ്ട്. ഈ ഭാവനകൾ പ്രയോഗസാധ്യതയുള്ള പരികല്പനകളായി മാറുന്നത് ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പകുതിയോടെ കംപ്യൂട്ടറുകൾ നിലവിൽ വന്നപ്പോഴാണ്. കമ്പ്യൂട്ടർ സയൻസിന്റെ ആദ്യകാല പ്രണേതാക്കളിൽ അഗ്രഗണ്യരായിരുന്ന അലൻ ട്യൂറിങ്ങിനെയും കാൾ വോൺ ന്യൂമാനെയും പോലുള്ള ശാസ്ത്രജ്ഞർ യന്ത്രബുദ്ധിയുടെ സാധ്യതകളെ കുറിച്ച് ബോധവാൻമാരായിരുന്നു.

ട്യൂറിംഗ് ‘മൈൻഡ്’ എന്ന ശാസ്ത്രജേണലിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച “കമ്പ്യൂട്ടിംഗ് മെഷിനറിയും ഇന്റലിജൻസും” എന്ന പ്രബന്ധമായിരിക്കണം നിർമ്മിതബുദ്ധി എന്ന ആശയത്തിന് ശാസ്ത്രത്തിന്റെ സൈദ്ധാന്തികാടിത്തറ നൽകാനുള്ള ആദ്യ ശ്രമം. ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടാകുമ്പോഴേക്ക് ബുദ്ധിയുള്ള യന്ത്രങ്ങളുടെ പ്രതികരണങ്ങളെ മനുഷ്യരുടേതിൽ നിന്ന് വേർതിരിച്ചറിയുക അസാധ്യമാകും എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവചനം. നിർമ്മിതബുദ്ധി ആ കഴിവ് ആർജ്ജിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്ന് എങ്ങിനെ ഉറപ്പിച്ചു പറയാമെന്ന് കണ്ടെത്താനുള്ള ഒരു മാർഗവും അദ്ദേഹം നിർദ്ദേശിച്ചു. ഈ പരിശോധനയെ ട്യൂറിംഗ് ടെസ്റ്റ് എന്നാണ് വിളിച്ച് വരുന്നത്.

പക്ഷെ, പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള കുറച്ചു ദശകങ്ങളിൽ നിർമിതബുദ്ധിയിലുള്ള ഗവേഷണങ്ങൾക്ക് വിവരസാങ്കേതികവിദ്യയിലെ മറ്റ് മേഖലകളിൽ ഉണ്ടായ പുരോഗതി കൈവരിക്കാനൊത്തില്ല. ഉടൻ ഉപയോഗമൂല്യം കണ്ടെത്താനൊക്കുന്ന സാങ്കേതികവിദ്യകൾ ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കാൻ കഴിയാത്തതായിരുന്നു ഒരു പ്രധാന കാരണം.

എന്നാൽ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ ആ സ്ഥിതിക്ക് മാറ്റം വന്നു. നിർമ്മിത ബുദ്ധിയിൽ പൊതുവേയും, അതിന്റെ ഉപശാഖകളിൽ ഒന്നായ മെഷീൻലേർണിംഗിൽ പ്രത്യേകിച്ചും, വിപ്ലവകരമായ മാറ്റങ്ങളുണ്ടായി. ഈ പുതിയ സാങ്കേതികവിദ്യകൾക്കൊന്നും തന്നെ അലൻ ട്യൂറിംഗ് പ്രവചിച്ചപോലെ ട്യൂറിംഗ് ടെസ്റ്റിനെ മറികടക്കാൻ ഇനിയുമായിട്ടില്ലായിരിക്കാം. പക്ഷെ, സാങ്കേതിക വിദ്യ ആ ദിശയിലേക്ക് അതിവേഗം പുരോഗമിക്കുകയാണ് എന്ന നിലയിലേക്കെത്തിയിട്ടുണ്ട് കാര്യങ്ങൾ.

ഇതിന് കാരണമായത് കമ്പ്യൂട്ടർ ശൃംഖലകളുടെ ആവിർഭാവവും അതിന്റെ സ്വാഭാവിക പരിണാമമെന്നോണം ഇന്റർനെറ്റ് സാങ്കേതികവിദ്യകൾക്ക് കൈവന്ന പ്രചുരപ്രചാരവും ആയിരുന്നു. 1989 ൽ ആയിരുന്നു സർ ടിമോത്തി ബേൺസ് ലീ എന്ന ബ്രിട്ടീഷ് ശാസ്തജ്ഞൻ വേൾഡ് വൈഡ് വെബിന് രൂപം കൊടുക്കുന്നത്. അത് മനുഷ്യരുടെ നിത്യജീവിതവ്യവഹാരങ്ങൾക്ക് ഒഴിച്ചു നിർത്താനൊക്കാത്ത അടിസ്ഥാനസൗകര്യങ്ങളിലൊന്നായി മാറിയത് വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു. മൊബൈൽ ഡാറ്റാ നെറ്റ് വർക്കുകളും സ്മാർട്ട് ഫോണുകളും ഈ പ്രവണതക്ക് വേഗം കൂട്ടി.

ഇതിന്റെ ഒരു അനന്തരഫലം മനുഷ്യരുടെ വൈയക്തികവും സാമൂഹികവും ആയ സകല വ്യവഹാരങ്ങളുടെയും വിവരങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള കൂറ്റൻ വിവരശേഖരങ്ങൾ ഇന്റർനെറ്റിനകത്ത് ഉണ്ടായിവന്നതാണ്. ബിഗ് ഡാറ്റ എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന ഈ വിവരശേഖരങ്ങൾ വിശകലനം ചെയ്യാനൊത്താൽ കിട്ടുന്ന ഉൾക്കാഴ്ചകളുടെ സാധ്യതകൾ ഭരണകൂടങ്ങളും കമ്പോള മുതലാളിത്തവും തിരിച്ചറിഞ്ഞു. പക്ഷെ, മനുഷ്യബുദ്ധിക്കോ സാധാരണ കമ്പ്യൂട്ടർ പ്രോഗ്രാമുകൾക്കോ വിശകലനം ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നതിലും വളരെ വലുതായിരുന്നു ഈ ശേഖരങ്ങൾ.

നിർമ്മിത ബുദ്ധി വികസിപ്പിച്ചെടുക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾക്ക് പുതുജീവൻ കൈവരുന്നത് അങ്ങിനെയാണ്. ബിഗ് ഡാറ്റയെ മനനം ചെയ്യാനും അങ്ങിനെ പഠിച്ചെടുത്ത പാഠങ്ങളും ഉൾക്കാഴ്ച്ചകളും ഉപയോഗിച്ച് പ്രയോഗക്ഷമമായ തീരുമാനങ്ങളെടുക്കാനും പ്രവചനങ്ങൾ നടത്താനും കപ്യൂട്ടറുകളെ സജ്ജമാക്കുന്ന മെഷീൻ ലേണിംഗ് അൽഗോരിതങ്ങൾ (Machine learning algorithms) വികസിപ്പിച്ചെടുക്കുന്നതിലായിരുന്നു ഇത്തവണത്തെ ഊന്നൽ. ഏതെങ്കിലും ഒരു കൃത്യം നടത്തുന്നതിനായുള്ള അവിതര്‍ക്കിതവും കൃത്യവുമായ ഒരു കൂട്ടം നിർദ്ദേശങ്ങളുടെ ശ്രേണിയാണ് ഗണിതശാസ്ത്രത്തിലും കമ്പ്യൂട്ടർ സയൻസിലും അൽഗോരിതം എന്നറിയപ്പെടുന്നത്. വളരെ സങ്കീർണമാണ് മെഷീൻ ലേണിംഗ് അൽഗോരിതങ്ങൾ. കംപ്യൂട്ടർ സയൻസും ആധുനിക ഗണിതശാസ്ത്രവും തൊട്ട് ജീവശാസ്ത്രവും പ്രകൃതിവിജ്ഞാനവും വരെയുള്ള ശാസ്ത്രശാഖകളിൽ നിന്നുള്ള വിവരങ്ങളെയും ഉൾക്കാഴ്ച്ചകളെയും ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയാണ് ഈ അൽഗോരിതങ്ങൾ വികസിപ്പിച്ചെടുക്കുന്നത്.

ഇന്ന് ഇങ്ങനെയുള്ള അൽഗോരിതങ്ങളുടെ സ്വാധീനം ഷോപ്പിംഗ്, ബാങ്കിംഗ്, സർക്കാർ സേവനങ്ങൾ തുടങ്ങിയ നിത്യജീവിതക്രിയകൾ തൊട്ട് പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ പോലുള്ള രാഷ്ട്രീയ-സാമൂഹിക വ്യവഹാരങ്ങളിൽ വരെയുള്ള മനുഷ്യജീവിതത്തിന്റെ സമസ്ത മേഖലകളിലും പ്രകടമാണ്. നമ്മൾ എന്ത് കാണണമെന്നും എങ്ങിനെയൊക്കെ ചിന്തിക്കണമെന്നും എങ്ങിനെ പെരുമാറണമെന്നും ഒക്കെ നിശ്ചയിക്കുന്നത് അൽഗോരിതങ്ങളാണ്. തൊഴിലിലും വഴിയിലും വീട്ടിലും അവ നമ്മെ പിന്തുടരുന്നു. ഡിജിറ്റല്‍/വിവര സാങ്കേതികവിദ്യകളിലെ ഏറ്റവും പുതിയ കണ്ടെത്തലുകളും ഗതിമാറ്റങ്ങളും നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റാത്ത രീതിയിൽ മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇന്ന് ആഗോളസമ്പദ് വ്യവസ്ഥയിലെ ഏറ്റവും വലിയ കമ്പനികൾ മിക്കതും ഈ രംഗത്തുള്ളവയാണ് – ഗൂഗിൾ ആമസോൺ, ആപ്പിൾ, ഫേസ്‌ബുക്, മൈക്രോസോഫ്റ്റ്… പക്ഷെ, നിർമ്മിതബുദ്ധിയുടെയും അൽഗോരിതങ്ങളുടെയും അനുബന്ധസാങ്കേതികവിദ്യകളുടെയും കാലം പുരോഗതിയുടെയും ശുഭപ്രതീക്ഷകളുടേതും മാത്രമല്ല, ഡിസ്‌ടോപിയൻ ഭീതികളുടേതു കൂടിയാണ്. ടിംനിറ്റ് ഗെബ്രു അടക്കമുള്ള അനവധി ഗവേഷകരുടെ പഠനങ്ങളും അവർ പങ്കുവെക്കുന്ന ആശങ്കകളും വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത് അടിസ്ഥാനരഹിതമല്ല എന്ന വസ്തുതയിലേക്കാണ്. പ്രധാനമായും നാലു കാര്യങ്ങളെ ചൊല്ലിയുള്ളതാണ് ഈ സാങ്കേതികവിദ്യകളെക്കുറിച്ചുള്ള ഭീതികൾ:

ഒന്ന്, അവ സ്വന്തം പൗരന്മാരെ എല്ലായ്‌പ്പോഴും നിരീക്ഷണത്തിന് വിധേയമാക്കുന്ന പനോപ്റ്റികോണുകൾ തീർക്കാൻ ഭരണകൂടങ്ങളെ സഹായിക്കുന്നു. തടവുപുള്ളികളെ എ പ്പോഴും കാഴ്ചവട്ടത്തിൽ ഉണ്ടെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്താൻ പാകത്തിൽ പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന ജെറമി ബെൻതാം എന്ന സാമൂഹ്യ പരിഷ്കർത്താവ് രൂപകല്പന ചെയ്ത ജയിലാണ് പനോപ്റ്റികോൺ. 2013 -ൽ ഗാർഡിയൻ, വാഷിംഗ്‌ടൺ പോസ്റ്റ് തുടങ്ങിയ പത്രങ്ങളിലൂടെ എഡ്‌വേഡ്‌ സ്നോഡെൻ നടത്തിയ വെളിപ്പെടുത്തലുകൾ ജനാധിപത്യരാജ്യങ്ങളെന്ന് നമ്മൾ കരുതുന്ന രാജ്യങ്ങളിൽപോലും “Big brother is watching” എന്ന ഓർവെല്ലിയൻ ദുസ്വപ്നം സംഭവ്യമാണെന്ന് കാട്ടിത്തന്നു.

രണ്ട്, വ്യക്തികളുടെ സ്വകാര്യതയെ ഒരു പഴങ്കഥയാകുന്നതിൽ ഭരണകൂടങ്ങളെ പോലെ ഈ സാങ്കേതികവിദ്യകളെ വാണിജ്യവൽക്കരിക്കുന്ന കോർപറേറ്റുകളും വലിയ പങ്കു വഹിക്കുന്നു. അമേരിക്കൻ ചിന്തകയായ ശോഷാന സൂബോഫ് ഗൂഗിളും ഫേസ്ബുക്കും പോലുള്ള കമ്പനികൾ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന ഹൈടെക്ക് മുതലാളിത്തത്തിന് അർത്ഥവത്തായ ഒരു പേര് കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് – സർവെയിലൻസ് ക്യാപിറ്റലിസം. വ്യക്തികളെ നിരന്തരമായി നിരീക്ഷണവിധേയരാക്കുകയും, അങ്ങിനെ ശേഖരിക്കുന്ന അവരെ കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ചരക്കുവൽക്കരിക്കുകയും, പലപ്പോഴും അതിനപ്പുറം കടന്ന് വ്യക്തിയുടെ സ്വഭാവത്തെയും ആഗ്രഹങ്ങളെയും മാറ്റത്തക്ക രീതിയിലിലുള്ള സ്വാധീനം ചെലുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു മുതലാളിത്തത്തിന്റെ ഈ പുത്തൻ രൂപം. ഈ കമ്പനികളുടെയൊന്നും യഥാർത്ഥ കസ്റ്റമേഴ്‌സ് നമ്മളല്ല. നമ്മളെ കുറിച്ചുള്ള ഏറ്റവും സൂക്ഷ്മമായ അറിവുകളുപയോഗിച്ച് ഏറ്റവും കൃത്യമായ പരസ്യങ്ങൾ നമ്മളിലേക്കെത്തിക്കാൻ അവരെ ആശ്രയിക്കുന്ന മറ്റു കമ്പനികളാണ്. 2019 ൽ ഗൂഗിളിന്റെ പരസ്യങ്ങളിൽനിന്നുള്ള വരുമാനം 13500 കോടി അമേരിക്കൻ ഡോളറായിരുന്നു. കമ്പനിയുടെ മൊത്ത വരുമാനത്തിന്റെ 70 ശതമാനത്തിൽ കൂടുതൽ. അതുപോലെ 8000 കോടിയലധികം വരുമാനമുള്ള ഫേസ്ബുക്കിന് പരസ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വരുമാനം 99 ശതമാനത്തിൽ കൂടുതലും. ഗൂഗിളും ഫേസ്ബുക്കും മാത്രമല്ല ആമസോണും ആപ്പിളും മൈക്രോസോഫ്റ്റും ഉൾപ്പെടെയുള്ള മറ്റ് ‘ബിഗ് ടെക്’ കമ്പനികളും അൽഗോരിതങ്ങളുപയോഗിച്ചുള്ള സർവെയ്‌ലൻസും വിശകലനവും തങ്ങളുടെ വാണിജ്യതാല്പര്യങ്ങളുടെ അധീശത്വം ഉറപ്പിക്കാനായി ഉപയോഗിക്കുന്നവരാണ്.

മൂന്ന്, അൽഗോരിതങ്ങളെത്തിച്ചേരുന്ന അനുമാനങ്ങൾ അവയുടെ മൗലികമായ സ്വഭാവ സവിശേഷതകൾ കൊണ്ടുതന്നെ നിഷ്പക്ഷവും സ്വീകാര്യവും ആയിക്കൊള്ളണമെന്നില്ല. ഉദാഹരണത്തിന്, ഗണിതശാസ്ത്രപരമായ സംഭാവ്യതയെ അടിസ്ഥാനമാക്കി അൽഗോരിതങ്ങളെത്തുന്ന നിഗമനങ്ങൾ സ്വാഭാവിക നീതിയുടെ നിഷേധത്തിനും മനുഷ്യാവകാശനിഷേധങ്ങൾക്കും ഇടയാക്കാനുള്ള സാധ്യത വളരെ വലുതാണ്. അൽഗോരിതങ്ങളിൽ അന്തർലീനമായിട്ടുള്ള ഇത്തരം പ്രശ്നങ്ങളാൽ സാമൂഹ്യക്ഷേമപദ്ധതികളിൽനിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെടുകയും സർക്കാർസംവിധാനങ്ങളിൽ നിന്ന് നീതി ലഭിക്കപ്പെടാതെ പോകുകയും ചെയ്യുന്ന നിരവധി പഠനങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നുണ്ട്. മറ്റൊരു പ്രശ്‍നം, അൽഗോരിതങ്ങളെ പരിശീലിപ്പിക്കാനായി ഉപയോഗിക്കുന്ന ഡാറ്റയിലെ പക്ഷപാതിത്വങ്ങളും ചായ്‌വുകളുമാണ് (bias). അൽഗോരിതങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന വിവരങ്ങളുടെ ശേഖരണത്തിലും തിരഞ്ഞെടുപ്പിലും മുൻവിധികൾ ഉണ്ടാകാമെന്ന് പല ഗവേഷകരും ചൂണ്ടികാട്ടിയിട്ടുണ്ട്. വർഗ്ഗപരവും വംശീയവും ജാതീയവും സാമ്പത്തികവും ഒക്കെയായ വിവേചനങ്ങളും അസമത്വങ്ങളും നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് ശേഖരിക്കപ്പെടുന്ന സ്ഥിതിവിവരക്കണക്കുകൾ മുൻവിധികൾ നിറഞ്ഞതാണെങ്കിൽ അതിലത്ഭുതപ്പെടാനില്ലല്ലോ. ഡാറ്റയിലെ ഇത്തരം ചായ്‌വുകൾ അൽഗോരിതങ്ങളുടെ മുൻവിധികളായി മാറാനുള്ള സാധ്യത വളരെ വലുതാണ്.

നാല്, ഈ പുതിയ സാങ്കതികവിദ്യകളുടെ പ്രകടമല്ലാത്ത ചെലവുകളും പാരിസ്ഥിതികാഘാതങ്ങളും പലപ്പോഴും നമ്മൾ ഊഹിക്കുന്നതിലും വളരെ വലുതാണ്.

ഇത്തരം വിമർശനങ്ങൾ തങ്ങളുടെ വിശ്വാസ്യതക്ക് കാര്യമായ കോട്ടം തട്ടിക്കുമെന്ന നില വന്നപ്പോഴാണ്, ഗൂഗിളിനെ പോലുള്ള വലിയ കമ്പനികൾ ഈ വിഷയങ്ങളിൽ സ്വന്തം നിലയിൽ ഗവേഷണം നടത്താനുള്ള ശ്രമങ്ങൾക്ക് തുടക്കം കുറിച്ചത്. ഗെബ്രു ജോലി ചെയ്തിരുന്ന എത്തിക്കൽ ആർട്ടിഫിഷ്യൽ ഇന്റലിജൻസ് ടീം അങ്ങനെയുള്ള ഒന്നായിരുന്നു. നിർമ്മിതബുദ്ധിയുടെ നൈതികവും സാമൂഹികവുമായ വിവക്ഷകളെ കുറിച്ചുളള ഗവേഷണ പഠനങ്ങൾക്ക് കോർപറേറ്റുകൾ തന്നെ മുൻകൈ എടുക്കുന്നത് സ്വാഗതാർഹമാണെങ്കിലും അതെത്രമാത്രം ഫലവത്താകും എന്നതിനെക്കുറിച്ച് സംശയങ്ങളുണ്ടാകുക ന്യായമാണ്. സ്വന്തം ബിസിനസ് താല്പര്യങ്ങളെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന ഗവേഷണഫലങ്ങളെ കമ്പനികൾ സ്വീകരിക്കാൻ തയ്യാറാകുമോ എന്ന പ്രസക്തമായ ചോദ്യമാണ് ഈ സംശയങ്ങൾക്ക് പിന്നിൽ. ഗെബ്രുവിന്റെ പുറത്താക്കലിന് കാരണമായ അപ്രകാശിത ഗവേഷണ പ്രബന്ധത്തിന്റെ വിശദവിവരങ്ങൾ എം.ഐ.ടി ടെക്നോളജി റിവ്യൂ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിലൂടെ കടന്നു പോയാൽ ഈ സംശയങ്ങൾ അസ്ഥാനത്തല്ലെന്ന് ബോധ്യപ്പെടും.

ഭാഷ ഉപയോഗിച്ച് അർത്ഥവത്തായ രചനകൾ നടത്താൻ നിർമിതബുദ്ധിയെ പ്രാപ്തമാക്കുന്ന ലാംഗ്വേജ് മോഡലുകളാണ് ഗെബ്രുവും മറ്റു ചിലരും ചേർന്ന് നടത്തിയ ഈ പഠനത്തിന്റെ വിഷയം. ഇന്റർനെറ്റിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നും ശേഖരിച്ച പാഠങ്ങളുടെ (texts) കൂറ്റൻ ശേഖരം ഉപയോഗിച്ചാണ് ഇത്തരം മോഡലുകളെ പരിശീലിപ്പിക്കുന്നത്. ഇതിനാവശ്യമായ വൈദ്യുതിയും അതിന്റെ കാർബൺ വികിരണമടക്കമുള്ള പാരിസ്ഥിതികാഘാതങ്ങളും കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ ഇത്തരം സംരംഭങ്ങൾ ആശാസ്യമാണോ എന്ന ചോദ്യമാണ് ഗെബ്രുവും കൂട്ടരും വസ്തുതകൾ നിരത്തി ഉയർത്തുന്നത്. ഇത്തരം സാങ്കേതിക വിദ്യകളുടെ ചിലവു താങ്ങാനാകുന്നതും ഗുണം ലഭിക്കുന്നതും സമ്പന്നരായ സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് മാത്രമാണ്. അതേസമയം കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനം പോലുള്ള കാര്യങ്ങളുടെ ദൂഷ്യഫലങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്നത് ഈ പ്രോജെക്ടറ്റുകളുടെ ഗുണഭോക്താക്കൾ ആകാനൊക്കാത്ത സമൂഹത്തിലെ പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട ജനവിഭാഗങ്ങളും.

ഈ പ്രബന്ധത്തിലെ വേറൊരു പ്രധാന വിമർശനം നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ച അൽഗോരിതങ്ങളെ പരിശീലിപ്പിക്കാനായി ഉപയോഗിക്കുന്ന ഡാറ്റയിലെ പക്ഷപാതിത്വങ്ങളെയും ചായ്‌വുകളെയും കുറിച്ചുള്ളതാണ്. ഇന്റർനെറ്റിൽ നിന്ന് ആവാവുന്നത്ര പാഠങ്ങൾ/എഴുത്തുകൾ (texts) ശേഖരിക്കുകയാണ് അൽഗോരിതത്തെ ഏറ്റവും നന്നായി പരിശീലിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരേയൊരു വഴി. ആ എഴുത്തുകളിൽ ഒരു വലിയ പങ്കും സമൂഹത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന പുരുഷമേധാവിത്വത്തെയും വംശീയവും വർഗ്ഗപരവുമൊക്കെയായ വിവേചനങ്ങളെയും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുകയും സാധൂകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ് താനും. അർത്ഥത്തിൽ മാത്രമല്ല, ഭാഷാശൈലിയിലും പ്രയോഗത്തിലും പോലും. ഇവയിൽ നിന്നും എഴുതാൻ പഠിക്കുന്ന അൽഗോരിതം ഇത്തരം വിവേചനങ്ങളെയും ആശാസ്യമല്ലാത്ത പ്രവണതകളെയും ആന്തരവൽക്കരിക്കാനിടയുണ്ട്.

നിർമിതബുദ്ധിയുടെ ലാംഗ്വേജ് മോഡലുകളെ കുറിച്ചുള്ള ഇങ്ങനെയുള്ള വിമർശനങ്ങൾ ഉയർത്തിയിട്ടുള്ളത് ഗെബ്രുവും കൂട്ടുകാരും മാത്രമല്ല. ഏതാനും ദിവസം മുൻപാണ് ഓപ്പൺ എഐ എന്ന സ്ഥാപനത്തിലെയും സ്റ്റാൻഫോർഡ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെയും ചില ഗവേഷകർ ഇത്തരം മോഡലുകളുടെ ദുഷ്ഫലങ്ങളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യേണ്ടതിന്റെ അടിയന്തിര പ്രാധാന്യം ഊന്നി പറയുന്ന ഒരു ഗവേഷണ പഠനം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. ലാംഗ്വേജ് മോഡലുകളിൽ ഏറ്റവും പ്രചാരമുള്ള GPT-3 കറുത്തവർഗക്കാരെയും വിവേചിച്ച് കാണുന്നുവെന്ന് കാട്ടിത്തരുന്ന പഠനങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.

ഇതോടൊപ്പം ചേർത്തു വായിക്കേണ്ടുന്ന മറ്റൊരു ഗൗരവകരമായ പ്രശ്‍നം കൂടി ഗെബ്രുവിന്റെ പുറത്താക്കൽ മുന്നോട്ട് വെക്കുന്നുണ്ട്. അത് തൊഴിലിടങ്ങളിൽ ലിംഗപരവും വംശീയവും സാംസ്‌ക്കാരികവുമൊക്കെ ആയ വൈജാത്യങ്ങളെ, പലമയെ, പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിലുള്ള വിമുഖതയെക്കുറിച്ചുള്ളതാണ് . ഹൈ ടെക്ക് കമ്പനികളിൽ നേതൃ തലത്തിൽതന്നെ ഏറെ ചർച്ചചെയ്യപ്പെടുന്ന ഒരു കാര്യമാണ് “diversity and Inclusion”. പക്ഷെ ഫലത്തിൽ, ആണധികാരത്തിനും വെളുത്ത വർഗത്തിനും അധീശത്വമുള്ള തൊഴിലിടങ്ങളാണവ. പലമയുടെ അഭാവം മുഴച്ചു നിൽക്കുന്ന ഒരു തൊഴിലിടത്തിൽ മേൽക്കൈ നേടുന്ന ഇടുങ്ങിയ ലോകവീക്ഷണം അവിടെ നിന്നുണ്ടാക്കുന്ന സാങ്കേതികവിദ്യകളിലും പ്രതിഫലിച്ചേക്കാം .

ഇത് ഒരു അതിവായനയല്ല. പ്രിവിലേജ്ഡ് ആയിട്ടുള്ള സാമൂഹ്യസാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നു വരുന്ന സാങ്കേതികവിദഗ്ദ്ധർ ടെക്നോളജി കീഴേത്തട്ടിലുള്ള മനുഷ്യരെ എങ്ങനെയൊക്കെയാണ് ബാധിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളവരാണെന്നത് ഇതെഴുതുന്ന ആളുടെ വ്യക്തിപരമായ അനുഭവം കൂടിയാണ് . ഗണിത ശാസ്ത്രജ്ഞയും ബിഗ് ഡാറ്റയുടെയും, അൽഗോരിതങ്ങളുടെയും ചതിക്കുഴികളുടെ നിശിത വിമർശകയുമായ കാത്തി ഒനീൽ തന്റെ Weapons of Math Destruction എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിൽ നടത്തിയ ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു നിരീക്ഷണം ഓർമ്മയിലെത്തുന്നു: “തങ്ങളുടെ വിശകലനങ്ങളുടെ ഉപഭോക്താക്കളായ മനുഷ്യരെക്കുറിച്ച് ഡാറ്റ സയന്റിസ്റ്റ് പൊതുവെ ആലോചിക്കാറില്ല. ബിഗ് ഡാറ്റ ഉപയോഗിക്കുന്ന പ്രോഗ്രാമുകൾ ഒരു നിശ്ചിത ശതമാനം ഗുണഭോക്താക്കൾക്ക് വീടോ, ജോലിയോ തെറ്റായി നിഷേധിക്കപ്പെടാൻ ഇടയാക്കിയേക്കാം എന്ന് അവർക്ക് അറിയാഞ്ഞല്ല. പക്ഷേ, ഒഴിച്ചുകൂടാൻ പറ്റാത്ത തെറ്റുകളായി ഇവയെ അവഗണിക്കാറാണ് പതിവ്… ഇങ്ങനെയുള്ള കാര്യങ്ങളിൽ അന്യവാര്യമായി വന്നു പെട്ടേക്കാവുന്ന നാശനഷ്ടങ്ങൾ.”

പുതിയ സാങ്കേതിക വിദ്യകളുടെ ലോകത്തെ കുറിച്ച് ഇങ്ങനെ നിരവധി ശാസ്ത്രജ്ഞരും അക്കാദമിക്കുകളും ആക്ടിവിസ്റ്റുകളുമൊക്കെ ഉയർത്തിവരുന്ന ആശങ്കകൾക്ക് അടിവരയിടുന്നു ഗെബ്രുവിനെ ഗൂഗിൾ പുറത്താക്കിയ സംഭവം. ഈ കമ്പനികൾ അതിരുകടക്കാതെ സ്വയം നിയന്ത്രിക്കുമെന്ന വിശ്വാസം അസ്ഥാനത്താണെന്നും, ഈ മേഖല ചർച്ചകളും സംവാദങ്ങളും വിമർശനങ്ങളും അംഗീകരിക്കുന്ന ജനാധിപത്യപരമായ സാമൂഹ്യനിയന്ത്രണം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടെന്നും അത് വിളിച്ചു പറയുന്നു.

രണ്ടുമൂന്നുവർഷം മുമ്പ് എം. എച്ച്. ആർ. ഡി. ഇന്ത്യയിലെ 150 യൂണിവേഴ്സിറ്റികളിലെ ഓറിയന്റേഷൻ പ്രോഗ്രാമുകളെ കേന്ദ്രീകരിച്ചു നടത്തിയ ഒരു സർവ്വേ വഴി അധ്യാപകരിൽ തൊണ്ണൂറുശതമാനം പേരും ഒരു നെറ്റ് വർക്ക്ഡ് പബ്ലിക്കിനകത്തു കഴിയുന്നവരാണെന്നും എന്നാൽ അതിൽ അറുപതുശതമാനം പേർ മാത്രമേ ജ്ഞാനാന്വേഷണത്തിനായി ഇന്‍റെർനെറ്റ് ഉപയോഗിക്കാറുള്ളൂ എന്നും അതിൽത്തന്നെ അമ്പതുശതമാനം മാത്രമേ ഏതെങ്കിലും വിധം ഓൺ ലൈൻ അധ്യാപനപ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഏർപെടാറുള്ളൂ എന്നും വെളിപ്പെടുകയുണ്ടായി. നമ്മുടെ സർക്കാർ ജീവനക്കാരുടെയും അധ്യാപകരുടെയും പി എഫ് അപേക്ഷകൾ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഒരു പഠനം നടത്തിയാൽ ഏതാണ്ടു മുഴുവൻ ജീവനക്കാരും മഹാരോഗങ്ങൾക്കടിപ്പെട്ടവരാണെന്ന കണ്ടെത്തലിലവസാനിക്കും എന്നു പറയാറുള്ളതുപോലൊരു കണക്കാണിതെന്ന് ഈ മേഖലകളിലുള്ളവർക്കറിയാം. കണക്കിലെ കളിയല്ല പത്തിൽ താഴെ വരാവുന്ന ഒരു ചെറു ന്യൂനപക്ഷം മാത്രമേ ഓൺലൈൻ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്‍റെ സാധ്യതകളിലേക്ക് അന്വേഷിച്ചെത്തിയിട്ടുള്ളൂ എന്നിടത്താണു യാഥാർത്ഥ്യം. ഈ അധ്യാപകരും വിദ്യാർത്ഥികളും ഇന്‍റെര്‍നെറ്റിൽ അപരജീവിതം നയിക്കുന്നവരാണെന്നതു മറ്റൊരു വശം. നമ്മുടെ അഡ്മിഷൻ തൊട്ട് പരീക്ഷാ മോണിറ്ററിങ്ങ് വരെ എല്ലാ തലങ്ങളിലും ഇ ഗവേർണൻസ് നടപ്പാക്കി കഴിഞ്ഞിട്ടും ശമ്പളവും ലോണെടുപ്പും അടവുമടക്കം ഓൺ ലൈനായിട്ടും ക്ലാസ്സിനു മുമ്പുള്ള ടീച്ചേഴ്സിന്‍റെ കുറിപ്പെടുപ്പും ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ് ഫോളോ അപ്പ് വർക്കുകൾക്കായുള്ള പിള്ളേരുടെ കുറിപ്പെടുപ്പും ഇന്‍റെർനെറ്റിൽ നിന്നാണെങ്കിലും നെറ്റിൽ ഒരു സ്പെയ്സിൽ അവർ പരസ്പരം കാണുമ്പോൾ പണ്ട് തിയറ്ററിനകത്ത് ഉച്ചപ്പടങ്ങൾക്ക് കണ്ടാലുള്ള പോലൊരു ചളിപ്പാണ്. മൊബൈലിനെയും ഇന്‍റെർനെറ്റിനെയുമൊക്കെ പുറത്താക്കിയുള്ള, സനാതനമൂല്യങ്ങൾ വിളയാടുന്ന പരിശുദ്ധ ശ്രീകോവിലിലെ പ്രതിഷ്ഠയായി  സ്വയം അവരോധിക്കാനാണു മാഷന്മാർക്കു പൊതുവെ താത്പര്യം. 2005 ഓടെ ടെക്നോ പെഡഗോഗുകളായിരിക്കണം ഇരുപത്തിയൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ അധ്യാപകർ എന്ന കാഴ്ചപ്പാടു മുന്നോട്ടുവെച്ചതും TPACK എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്ന സാങ്കേതികവിദ്യ വിഷയജ്ഞാനത്തിലും ബോധനതന്ത്രത്തിലും തുന്നിച്ചേർത്തുക്കൊണ്ടുള്ള പുതിയ ബോധനശാസ്ത്രം വികസിച്ചതുമൊന്നും അടച്ചിട്ട പൂജാമുറിയിലെ പ്രജാപതികൾ അറിഞ്ഞ മട്ടില്ല. കോവിഡ് വ്യാപനകാലത്ത് ഈ ശാലകൾക്കിളക്കം തട്ടുകയും  അടച്ചിട്ട ക്ലാസ് മുറിയിലെ ഈ പ്രജാപതികസേരയിൽനിന്ന് സ്വയം പുറത്താക്കപ്പെടുകയും വീട്ടിൽ അടച്ചിരിപ്പുതുടരേണ്ടിവരികയും ചെയ്തപ്പോഴാണു ഓൺലൈൻ അധ്യാപനജീവിതത്തിലേക്ക് മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ അവർ കുടിയേറുന്നത്. സ്വാഭാവികമായും ഈ കുടിയേറ്റജനതയിലുണ്ടായിരുന്ന നൂറ്റാണ്ടു പഴക്കമുള്ള സാമ്പ്രദായിക വിദ്യാഭ്യാസസമ്പ്രദായത്തിലൂടെ രൂപപ്പെട്ട അനുഭവങ്ങളുടെയും അഭിരുചികളുടെയും സമ്പന്ന പൈതൃകം  പുതുതായി അധിനിവേശം നടത്തിയ ഇടത്തിലെ പുതു പെരുമാറ്റരീതികളുമായി ഇടഞ്ഞു. ഗുരുവിനു പകരം ജ്ഞാനാന്വേഷകനെ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന, ബഹുജ്ഞാനസ്രോതസ്സുകളെ ആശ്രയിക്കുന്ന, കുറേക്കൂടി ജനാധിപത്യപരവും സംവാദാത്മകവും സ്വയാർജ്ജനസ്വഭാവവുമുള്ള ഓപ്പൺ പ്ലാറ്റ് ഫോമുകളിൽ തങ്ങൾക്കുണ്ടാവുന്ന അധികാരഭ്രംശം ഇവരില്‍ പലരെയും അരക്ഷിതരാക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അതിനെ മറികടക്കാൻചില മുല്യവിചാരവ്യഥകളുടെയും പ്രത്യയശാസ്ത്രവ്യാഖ്യാനങ്ങളുടെയും വെയിറ്റിങ്ങ് ഷെഡുകളിലേക്കാണവരിൽ പലരും ചേക്കേറിയത്. മറ്റൊരു വിഭാഗമാവട്ടെ ഓഫ് ലൈനിലുണ്ടായിരുന്ന ആ പഴയ ക്ലാസ്സ് മുറിയുടെ കുളത്തിലേക്കുതന്നെ ചാടി ഒപ്പം ക്യാമറയെക്കൂടി ചാടിച്ച് ഓൺലൈനാക്കി അതിജീവിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ഒരു കപ്പൽച്ചേതത്തിൽമാത്രം ലൈഫ് ജാക്കറ്റിട്ട് എടുത്തുചാടി ജീവനുംകൊണ്ട് തുഴഞ്ഞുപോയി ഏതെങ്കിലും കര പിടിക്കാനുള്ള വഴിച്ചാലു മാത്രമാണോ ചുറ്റുമുണ്ടായിരുന്ന കടൽ എന്നൊരു ചോദ്യമില്ലേ? അതുപോലെ സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ ഓഫ്‌ലൈനായും ഓൺ ലൈനായും ഉഭയജീവിതം നയിക്കുന്ന നമുക്ക് എന്തുകൊണ്ട് ഈ രണ്ട് മണ്ഡലത്തിലൂടെയും സമാന്തരമായി, പരസ്പര പൂരകമായി സഞ്ചരിക്കുന്ന ഒരു അധ്യാപനജീവിതം വിഭാവനം ചെയ്തുകൂടാ എന്നൊരു ചോദ്യവുമില്ലേ? അതിന്‍റെ വെളുമ്പിൽനിന്നാണ് മൂന്നു വർഷം മുമ്പ്  2018 ലൊരു ജുൺ മഴക്കാലത്ത് ബ്ലെൻഡഡ് ലേണിങ്ങ് എന്ന ആശയം പിൻപറ്റി മൂഡിൽ പ്ലാറ്റ്ഫോമിലേക്ക് അവിചാരിതമായി എത്തിയതും തുടർന്നുള്ള അനുഭവങ്ങളും ഓർമ്മകളിൽ വരുന്നത്.

വേഡ് പ്രസ്സ് അധിഷ്ഠിതമായ ഓൺ ലൈൻ വിദ്യാഭ്യാസപോർട്ടലുകളിലെ പരീക്ഷണങ്ങൾക്കിടയ്ക്കാണു മൂഡിൽ എന്ന മോഡുലാർ ഒബ്ജക്റ്റ് ഓറിയന്റഡ് ഡൈനാമിക് ലേണിങ്ങ് എൻവയോണ്മെന്റ് എന്ന സോഫ്റ്റ് വെയറിലേക്കും അതുവഴി ലേണിങ്ങ് മാനേജ്മെന്റ്റ് സിസ്റ്റമെന്ന സങ്കേതത്തിലേക്കും വഴിതെറ്റിയെത്തുന്നത്. പൂർവധാരണകളോ സാങ്കേതികമോ സംവിധാനപരമോ ആയ പ്രവർത്തനപരിചയമോ ഒന്നുമില്ലാതെ  ഒഴിഞ്ഞ സെർവർ സ്ലേറ്റിൽ ചില ഹെൽപ്പ്  ഫയലുകളുടെ സഹായത്തോടെ ഒരു മൂഡിൽ വെബ് സൈറ്റ് ഇൻസ്റ്റാൾ ചെയ്താണു തുടക്കം.  പണിപ്പെട്ടുചെയ്ത ഇൻസ്റ്റലേഷനുശേഷം  കണ്ട സങ്കീർണ്ണമായ അതിന്‍റെ ഇന്റർഫെയ്സിൽ ഇനിയെങ്ങോട്ടുപോകണമെന്ന് ക്ലിക്കി ക്ലിക്കി അന്വേഷിച്ചും പരീക്ഷിച്ചും ഒരു മാസക്കാലത്തെ സ്വയം അഭ്യസനത്തിൽനിന്നാണതു വഴങ്ങിയത്. സത്യത്തിൽ അങ്ങോട്ടു വഴങ്ങിക്കൊടുത്തതായിരിക്കണം. ഒറ്റക്കാഴ്ചയിലെ നരച്ച ശുദ്ധശൂന്യമെന്നുതോന്നുന്ന ഫ്രണ്ട്എന്റ് എന്ന വെളിമ്പറമ്പിനെ നമ്മുടെ അഭിരുചികൾക്കനുസരിച്ച് ഏതുവിധവും കസ്റ്റമൈസ് ചെയ്തു മാറ്റാമെന്ന സാധ്യതയായിരുന്നു ഹരം. ലോകമെമ്പാടുമുള്ള മൂഡിൽ ഡെവലെപ്പേഴ്സിന്‍റെയും ഉപയോക്താക്കളുടെയും കമ്യുണിറ്റി ചർച്ചകളിലൂടെ കൊണ്ടും കൊടുത്തും നേടിയാണു മുന്നോട്ടുപോയത്. നിസ്വാർത്ഥമായ ഒരു കലക്റ്റീവ് നോളേജ് ഷെയറിങ്ങിന്‍റെ സംസ്കാരവും അതിലൂടെ നമ്മിൽ വേരുറയ്ക്കുന്നു എന്നതാണു മറ്റൊരു ഗുണം.

മൂഡിൽ ഇന്റർഫെയ്സിൽ എന്നെ ആകർഷിച്ചത് നാലുകാര്യങ്ങളായിരുന്നു. ഒന്ന് അതിനുപിറകിൽ നമ്മുടെ ക്ലാസ് മുറിയിലെ പതിവ് പ്രഭാഷണശൈലികൾ പുറത്താക്കിയ കോഴ്സ് ഡിസൈനിങ്ങ് എന്ന അധ്യാപകഭാവന ഏറെ ആവശ്യപ്പെടുന്ന ബോധനരീതിശാസ്ത്രത്തെ സംബന്ധിച്ച നമ്മുടെ അവബോധം പരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ഫ്രെയിം വർക്കുണ്ട് എന്നതാണ്. രണ്ട്  അധ്യാപന അധ്യയന പ്രക്രിയയിൽ റിസോഴ്സ് പൂളിങ്ങിനേക്കാൾ ഇരുപതുമടങ്ങ് അത് ആക്റ്റിവിറ്റികൾക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകുന്നു എന്നതാണ്. അതായത് അധ്യാപകൻ/അധ്യാപിക എന്ന കേന്ദ്രീകരണം മാറി വിദ്യാർത്ഥിയുടെ ആക്ഷനുകൾ ഫ്രണ്ട് സ്റ്റേയ്ജിലേക്കു വരുന്നു. ടീച്ചിങ്ങ് മാനേജ്മെന്റ് അല്ല ലേണിങ്ങ് മാനേജ്മെന്റാണു കാര്യം എന്നാവുന്നു. മൂന്ന് അതിലെ സംഘപ്രവർത്തനങ്ങൾക്കുള്ള സാധ്യതകളാണ്.  ടീച്ചിങ്ങ് ലേണിങ്ങ് പ്രക്രിയയെ അതു കൂടുതൽ ജനാധിപത്യപരവും സർഗാത്മകവും സംവാദാത്മകവുമാക്കുന്നുണ്ട്. തന്‍റെ മൊബൈൽ ആപ്പിലൂടെ തനിക്കൊപ്പം എപ്പോഴും കൊണ്ടു നടക്കുന്ന ഒരു കരുതലും കരുത്തുമായി ക്ലാസ് റൂം മാറുന്ന ഒരു കലക്റ്റിവിറ്റി ഫീലിങ്ങും സംഘസംസ്കാരവും വിദ്യാർത്ഥികൾക്കു നൽകുന്ന ആത്മവിശ്വാസമാണതിന്‍റെ ഫോക്കസിൽ വരുന്നത്. ടീച്ചർ എൻഡിൽ നമ്മളെതന്നെ കൂടുതൽ ജനാധിപത്യവത്കരിക്കാനുള്ള ഉപായംകൂടിയാണത്. നാലാമത് അഡാപ്റ്റീവ് ലേണിങ്ങ് എന്ന നൂതനാശയത്തോടു ചേർന്നുനിൽക്കുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങൾ ആസൂത്രണം ചെയ്യാനുള്ള സാധ്യതയാണ്. ഒരിക്കലും നമ്മുടെ സാമ്പ്രദായിക ഇഷ്ടികച്ചുവരിനകത്ത് സാധിക്കാത്തത്. ഓരോ വിദ്യാർത്ഥിയും ഒരു ദ്വീപാണെന്നറിയാത്തവരല്ല നമ്മൾ. പക്ഷേ ഏറ്റവും അറ്റത്തുള്ള ഒരു കുട്ടിയെക്കൂടി പരിഗണിച്ചു മുന്നോട്ടുപോകൽ ക്ലാസ് റൂം മാനേജ്മെന്റിൽ അസാധ്യമാണല്ലോ. നമ്മുടെ വഴി ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയെ ആദർശ വിദ്യാർത്ഥിയായിക്കണ്ട്  അഭിസംബോധന ചെയ്തുമുന്നോട്ടുപോകൽ മാത്രമാണ്. എന്നാൽ ഓരോ വിദ്യാർത്ഥിക്കും താൻ  ആഗ്രഹിക്കുന്ന അളവിൽ, ആഗ്രഹിക്കുന്ന വേഗത്തിൽ സ്വേച്ഛാപരമായി പഠനപ്രവർത്തനങ്ങളുമായി മുന്നോട്ടു പോകാവുന്ന ചലനാത്മകമായ സെൽഫ് മോഡുലാർ ഡിസൈൻ മൂഡില്‍നു പിറകിലുണ്ട്. ലെസ്സൻ പോലുള്ള ആക്റ്റിവിറ്റികൾ കാര്യക്ഷമമായി ആസൂത്രണം ചെയ്താൽ പല തലങ്ങളിലുള്ള റെമഡിയൽ ടീച്ചിങ്ങ്  ലെയറുകൾ സൃഷ്ടിച്ച് ക്ലാസിലെ അവസാനത്തെ കുട്ടിയെയും ലക്ഷ്യത്തിലെത്തിക്കാൻ കഴിയും എന്നതാണതിന്‍റെ മെച്ചം. ആമയും മുയലും അവയുടെ സഹജവേഗത്തിലാണെങ്കിലും ലക്ഷ്യത്തിലെത്തി എന്നുറപ്പിക്കലാണല്ലോ നമ്മുടെ കടമ. അഞ്ചാമത് അതിന്‍റെ ഉദ്ദേശ്യാധിഷ്ഠിതവും വസ്തുനിഷ്ഠവും സമഗ്രവുമായ സംവിധാനഭദ്രതയാണ്. കുട്ടികള്‍ ക്യാമ്പസ്സിലേക്ക് പ്രവേശിച്ച് ഓരോരോ സെമസ്റ്ററുകളിലും വിവിധ കോഴ്സുകൾ മുന്നോട്ടുവെക്കുന്ന നിരവധിയായ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോൾ അവർ അതിനകത്തു ചെയ്യുന്ന ഓരോ ചെറുപ്രവർത്തനവും സിസ്റ്റം സൂക്ഷ്മമായി വിലയിരുത്തിയും  അതിനെയൊക്കെ ക്രെഡിറ്റ് ചെയ്തും ഗ്രെയ്ഡ് ചെയ്തും അവരുടെ പ്രോഗ്രസ്സ് അനുനിമിഷം കാണിച്ചുകൊടുക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. അതിന്‍റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ അവർക്ക് മുന്നോട്ടു പോകാൻ കഴിയുമെന്നതും അധ്യാപകർക്കോ സിസ്റ്റത്തിനുതന്നെയോ കൃത്യമായ മോണിറ്ററിങ്ങിലൂടെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ വന്നാല്‍ പരിഹാരമാർഗങ്ങൾ അപ്പപ്പോൾ ആവിഷ്കരിക്കാമെന്നതുമാണല്ലോ.  ഇതെല്ലാം വ്യക്തിനിരപേക്ഷമായ വസ്തുനിഷ്ഠ മൂല്യനിർണയത്തിലെത്തിക്കുമെന്നതും തീര്‍ച്ചയാണല്ലോ. അതൊക്കെ കൊണ്ടുതന്നെയാണ് ഇത് സമഗ്രമായ ഒരു ലേണിങ്ങ് മാനേജ്മെന്റ് സംവിധാനമാവുന്നത്. കൂടുതൽ ആഴവും ഗൗരവവുമുള്ള, ഉത്തരവാദിത്തപൂർണമായ, ഇടപെടലുകൾ വിദ്യാർത്ഥികളുടെയും അധ്യാപകരുടെയും സിസ്റ്റത്തിന്‍റെയും ഭാഗത്തുനിന്ന് ഈ സംവിധാനം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ട് എന്നു വ്യക്തം.

മെച്ചങ്ങൾ ഉറപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് ഇതെങ്ങനെ പ്രയോഗത്തിൽകൊണ്ടുവരാമെന്ന പ്രശ്നത്തിലേക്കുവരാം. നമ്മുടെ സംവിധാനത്തിലെ ശരിക്കുമുള്ള തലവേദന അവിടെയാണ്. സെപ്റ്റംബറിലാണ് ഇതു സംബന്ധിച്ച വിശദമായ ഒരു കോൺസെപ്റ്റ് നോട്ടും പ്രൊപ്പോസലും കോളേജിൽ സമർപ്പിക്കുന്നത്. പതിവുപോലെ എന്തെന്നും എന്തിനെന്നും വിശദീകരിക്കാതെതന്നെ ചിരന്തനസാന്ത്വനമായ അവഗണനാപൂർവമായ അനുമതി ലഭിച്ചു. കാർണിവൽ പോലുള്ള പല വട്ടുകളും മുന്നേ പരീക്ഷിച്ചിട്ടുള്ളതുകൊണ്ടും സിസ്റ്റത്തിന്‍റെയോ തങ്ങളുടെയോ മേക്കു തട്ടാതെ ടിയാൻ തന്നെ വട്ടം തിരിഞ്ഞു അതെന്തായാലും നടത്തിക്കൊള്ളുമെന്ന ഉറപ്പുള്ളതുകൊണ്ടും ഞാൻ ചാടുമ്പോൾ കൂടെ കുഴിയിൽചാടാൻ ഒരു കൂട്ടം അധ്യാപകരും പിള്ളേരുമുണ്ടാവുമെന്നതുകൊണ്ടുമൊക്കെയാവണം ( അങ്ങനെയൊരു കലക്റ്റീവുണ്ടെന്നതാണ് എന്‍റെ ആത്മധൈര്യവും) പ്രൊപ്പോസൽ തടസ്സങ്ങളില്ലാതെ ആ വേലികടന്നത്. റഗുലർ കോഴ്സുകൾക്കുമുഴുവൻ സമാന്തരമായും അനുപൂരകമായും ഒരു വെർച്വൽ സ്പെയ്സ് തീർക്കുന്ന സമഗ്രമായ ഒരു മാസ്റ്റർ ഡിസൈനിലായിരുന്നു സൈറ്റ് പണിഞ്ഞത്. ബഹുഭൂരിപക്ഷം പേരും അതിനനുസരിച്ചു മുന്നോട്ടുവരില്ല എന്നും അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആ സിസ്റ്റം പരാജയപ്പെടും എന്നും ഉറപ്പുണ്ടായിട്ടും അങ്ങനെത്തന്നെ മുന്നോട്ടുപോകാനായിരുന്നു പ്ലാൻ. കാരണം ഓഫ് ലൈൻ ഓൺലൈൻ പ്ലാറ്റ് ഫോമുകളെ ബന്ധിപ്പിച്ചുകൊണ്ടുള്ള മിശ്രണബോധനം ആയായിരുന്നു ഉള്ളിലെ ലക്ഷ്യം.

പ്രൊപ്പോസലിൽ എഴുതിച്ചേർത്ത ലക്ഷ്യങ്ങൾ ഇന്നു തിരിഞ്ഞുനോക്കുന്നത് രസമാണ്.

പ്രധാന ലക്ഷ്യങ്ങൾ

1. കോളേജിൽ നിലനിൽക്കുന്ന എല്ലാ റഗുലർ അണ്ടർ ഗ്രാജുവേറ്റ്/ പോസ്റ്റ് ഗ്രാജുവേറ്റ് കോഴ്സുകളുടെയും ബോധന/മൂല്യനിർണ്ണയപ്രവർത്തനങ്ങളുടെയും ഓൺലൈനിലുള്ള ഏകോപനം.
2. കോളേജിന്‍റെ ഓഫീസ് സംബന്ധമായതും ഡിപ്പാർട്മെന്റ് തലത്തിലുള്ളതുമായ എല്ലാ   അറിയിപ്പുകളും മറ്റ് വിവരങ്ങൾ നൽകലും ഓൺലൈൻ പ്ലാറ്റ്ഫോമിലൂടെയാക്കൽ.
3. കോഴിക്കോട്  സർവ്വകലാശാലക്ക് കീഴിൽ സമാനമായ കോഴ്സുകൾ നടത്തുന്ന കോളേജുകളിലെ ഡിപ്പാർട്മെന്റുകളെയും അദ്ധ്യാപകരെയും വിദ്യാർത്ഥികളെയും ഓൺലൈൻ പ്ലാറ്റ് ഫോമുമായി ബന്ധിപ്പിച്ച് ഒരു  ലേണിങ്ങ്  &റിസോഴ്സ് ഷെയറിങ്ങ് ഹബ്ബായി കോളേജിനെ വികസിപ്പിക്കൽ.
4. കോളേജിനകത്തും പുറത്തുമുള്ള ഫാക്കൽറ്റികൾക്കും ഡിപ്പാർട്മെന്റുകൾക്കും തങ്ങൾക്ക് പ്രാവീണ്യമുള്ള മേഖലകളിൽ വിവിധ ആഡ് ഓൺ കോഴ്സുകൾ ലോകവ്യാപകമായി നൽകാനുള്ള സൗകര്യം ഒരുക്കൽ

പ്രതീക്ഷിച്ചപോലെ നാലിൽ മൂന്നും നടന്നില്ല. റഗുലർ കോഴ്സുകൾക്ക് ഓൺ ലൈൻ പ്ലാറ്റ്ഫോം കൂടികൊടുക്കുന്നതിൽ എന്‍റെ മലയാളം ഡിപ്പാർട്മെന്റും മറ്റു ഡിപ്പാർട്മെന്റിലെ വിരലിലെണ്ണാവുന്ന ചിലരും മാത്രമാണ് മുന്നോട്ടു പോയത്. മറ്റെല്ലായിടത്തും സംഭവിച്ചതു പോലെ സംഗതി ഒരു ഗംഭീരപരാജയമായി പൂട്ടിക്കെട്ടേണ്ടി വരുമോ എന്ന പ്രതിസന്ധിയിലാണു നാലാമത്തെ വഴിതെളിഞ്ഞത്. കോളേജിനു പുറത്തുള്ള വിദ്യാർത്ഥികൾക്കായി വിവിധ ആഡ് ഓൺ കോഴ്സുകൾ ഈ പ്ലാറ്റ് ഫോമുപയോഗിച്ചു നൽകാനുള്ള ഓപ്ഷൻ. യു.ജി.സി .നെറ്റ് കോച്ചിങ്ങ്, വിവിധ മൽസര പരീക്ഷകൾക്കുള്ള പരിശീലനങ്ങൾ, പി. എസ്സ്. സി. കോച്ചിങ്ങ് തുടങ്ങി തൊഴിലധിഷ്ഠിതവും അല്ലാത്തതുമായ ഏതു കോഴ്സുകളും ഫാക്കൽറ്റികൾക്കോ ഡിപ്പാർട്മെന്റുകൾക്കോ ഓഫർ ചെയ്യാനാവും എന്നും ഈ കോഴ്സുകൾക്ക് നിശ്ചിത തുക സംഭാവനയായി പി. ടി. എ. ക്ക് വാങ്ങിക്കാനാവുമെന്നും വ്യവസ്ഥപ്പെടുത്തിയിരുന്നു.  ഇതുകൂടാതെ അക്കാദമിക് എക്സ്റ്റൻഷൻ പരിപാടി എന്ന നിലയ്ക്കും വിവിധ കോഴ്സുകളും ഓറിയന്റേഷൻ പ്രോഗ്രാമുകളും കമ്യുണിറ്റി ഔട്ട് റീച്ച് കോഴ്സുകളും ഇതുവഴി നൽകാനാവുമെന്ന സൗകര്യം നാക്ക് അക്രെഡിറ്റേഷൻ പോലുള്ള കാര്യങ്ങൾക്ക് ഉപകാരപ്പെടും എന്നുകൂടി ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിരുന്നു. ഹൈസ്കൂൾ അസിസ്റ്റന്റ്  പി എസ് സി പരീക്ഷക്ക് ഞങ്ങൾ നടത്തിയ ഒറ്റദിവസത്തെ ഒരു ക്രാഷ് പ്രോഗ്രാം വലിയ റിസൾട്ട് നേരത്തെയുണ്ടാക്കിയിട്ടുമുണ്ടായിരുന്നു. അതിന്‍റെ ചുവടുപിടിച്ച് മൂഡിൽ പ്ലാറ്റ് ഫോമിൽ  ഹയർ സെക്കണ്ടറി സ്കൂൾ അധ്യാപക നിയമനത്തിനായുള്ള പി എസ് സി പരീക്ഷയ്ക്ക് നാലുമാസത്തെ ഓൺ ലൈൻ കോച്ചിങ്ങ് കൊടുക്കാനുള്ള പദ്ധതി തയ്യാറായി. മലയാളത്തോടൊപ്പം കെമിസ്റ്റ്രിയും കൂടെക്കൂടി. അങ്ങനെ ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി മലയാളത്തിനായി ഒരു സമ്പൂർണ്ണ ഓൺലൈൻ കോഴ്സ് നടപ്പിലായി. 280 വിദ്യാർത്ഥികൾ കേരളത്തിന്‍റെ വിവിധഭാഗങ്ങളിൽനിന്നായി മലയാളം കോഴ്സിൽ പങ്കെടുത്തു. പഠിക്കുന്നവർക്കും പഠിപ്പിക്കുന്നവർക്കും ആകെ പുതുമയായിരുന്നു. അതിന്‍റെ ബാലാരിഷ്ടതകൾ പെട്ടെന്നു മറികടന്നു.  എല്ലാ ദിവസവും പഠനസാമഗ്രികളും പ്രവർത്തനങ്ങളും നൽകി വളരെ സജീവമായും കാര്യക്ഷമമായും കോഴ്സ് മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോയി. സൈറ്റിൽ വരാതെതന്നെ മൂഡിൽ ആപ്പ് വഴി കോഴ്സ് ആക്സസ്സ് ചെയ്യാനാണു കുട്ടികളോട് പറഞ്ഞത്. വാട്സ് ആപ്പ് ഒക്കെ പരിചയമുള്ള  കുട്ടികൾക്ക് അതു സൗകര്യമായിരുന്നു. ഒരു തവണ മാത്രം ലോഗ് ഇൻ സെറ്റ് ചെയ്താൽ മതിയെന്നതുകൊണ്ടും ഓഫ്‌ലൈനിലും ആക്സസ്സ് ചെയ്യാമെന്നതും കുറഞ്ഞ ഡാറ്റാ ഉപയോഗമേ വരൂ എന്നുള്ളതുകൊണ്ടും കുട്ടികൾക്ക് എളുപ്പം മൊബൈൽ ആപ്പാണ്. കണ്ടന്റ് പബ്ലിക്കായതുകൊണ്ടും എല്ലാ സർവകലാശാലകളിൽനിന്നും കോളേജുകളിൽനിന്നും വരുന്ന  മികച്ച വിദ്യാർത്ഥികളാണു മുന്നിലുള്ളതെന്നതുകൊണ്ടും ആദ്യ ശ്രമം മോശമാവരുതെന്ന വാശികൊണ്ടും മോഡ്യൂൾ ഡെവലപ്മെന്റ് ചലഞ്ചിങ്ങായിരുന്നു. അത് അധ്യാപകരെന്ന  നിലയിൽ സ്വയം നവീകരിക്കാൻ ഞങ്ങളെ സഹായിച്ചു. എല്ലാം ഒന്നിൽനിന്നുതുടങ്ങണമെന്നതുകൊണ്ട് കണ്ടന്റ് ഡവലപ്മെന്റിനായി നിരവധി ആഴ്ചകൾ ഉറക്കമില്ലാതെ പണിയെടുത്തു. അക്കാദമിക് കേന്ദ്രിതമായ മലയാളം ഇ കണ്ടന്റുകളുടെ ദരിദ്രാവസ്ഥ അപ്പോഴാണു ശരിക്കുമറിഞ്ഞത്. ലൈവ് വീഡിയോ ക്ലാസുകളേക്കാൾ ടെക്സ്റ്റ് ബെയ്സ്ഡ് കണ്ടന്റുകളിലായിരുന്നു ഫോക്കസ് ചെയ്തത്.

ലോകത്തിന്‍റെ ഏതു മൂലയിൽനിന്നും തങ്ങളുടെ തിരക്കുപിടിച്ച അടഞ്ഞ കുടുംബസാഹചര്യത്തില്‍നിന്നും ഒഴിവുകണ്ടെത്തി തങ്ങളുടെ സൗകര്യത്തിനനുസരിച്ചു പഠിച്ചെത്താൻ കഴിയുമെന്ന ഈ സാധ്യത അവരുടെ സ്വപ്നങ്ങൾക്കുമപ്പുറമായിരുന്നു. അവരുടെ ഫോൺ വിളികളിലെ അനല്പമായ സന്തോഷം അത്രയും കാലത്തെ ശ്രമത്തിന്‍റെ വ്യഥകളെ എപ്പൊഴേ മായ്ച്ചുകളഞ്ഞിരുന്നു. അഥവാ ഈ പ്ലാറ്റ് ഫോമിന്റെ സാധ്യതയുടെ ഒരു അസ്സൽ സാധൂകരണം മുന്നോട്ടുള്ള പോക്കിൽ ഉറപ്പിക്കാനായി എന്നും പറയാം.

എന്നാൽ ഈ കോഴ്സിൽ എന്‍റെ ഉള്ളുലച്ചത് മറ്റൊരു കാര്യമാണ്. ടെയ്ക്കേഴ്സിൽ മഹാഭൂരിപക്ഷവും പെൺ കുട്ടികളായിരുന്നു. പലരും പി. ജി. കാലത്തോ അതിനുതൊട്ടുപിറകെയോ ദാമ്പത്യജീവിതത്തിലേക്കു സെറ്റിൽ ചെയ്തവർ; പ്രാരാബ്ധക്കാർ! പഠനകാലം മുഴുവൻ പൂർവാശ്രമത്തിലെ ഓർമ്മയാണവർക്ക്. തുടർ പഠന സാധ്യതകളോ സാമഗ്രികളോ മുന്നിലില്ല. വീട്ടിൽനിന്ന് പുറത്തേക്കു വഴികളുമില്ല. ചിലരൊക്കെ കേരളത്തിനു പുറത്തുമാണ്. ഒരു നീണ്ട ബ്രെയ്ക്കിനുശേഷമാണു പിഎസ് സി പഠിത്തത്തിലേക്കെത്തുന്നത്. ലോകത്തിന്‍റെ ഏതു മൂലയിൽനിന്നും തങ്ങളുടെ തിരക്കുപിടിച്ച അടഞ്ഞ കുടുംബസാഹചര്യത്തില്‍നിന്നും ഒഴിവുകണ്ടെത്തി തങ്ങളുടെ സൗകര്യത്തിനനുസരിച്ചു പഠിച്ചെത്താൻ കഴിയുമെന്ന ഈ സാധ്യത അവരുടെ സ്വപ്നങ്ങൾക്കുമപ്പുറമായിരുന്നു. അവരുടെ ഫോൺ വിളികളിലെ അനല്പമായ സന്തോഷം അത്രയും കാലത്തെ ശ്രമത്തിന്‍റെ വ്യഥകളെ എപ്പൊഴേ മായ്ച്ചുകളഞ്ഞിരുന്നു. അഥവാ ഈ പ്ലാറ്റ് ഫോമിന്റെ സാധ്യതയുടെ ഒരു അസ്സൽ സാധൂകരണം മുന്നോട്ടുള്ള പോക്കിൽ ഉറപ്പിക്കാനായി എന്നും പറയാം. അവർ നൽകിയ വളരെ ചെറിയ സംഭാവനയാവട്ടെ ദരിദ്രമായ പിടി എ ഫണ്ട് വീർപ്പിച്ചത് അധികാരസ്ഥാനങ്ങൾക്കും കോളേജിലെ പൊതുസംവിധാനത്തിനും ഈ പ്രൊജക്റ്റിനോടുള്ള താത്പര്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. തുടർന്നങ്ങോട്ട് യുജിസി നെറ്റ് കോച്ചിങ്ങടക്കം പല പല കോഴ്സുകളായി. കോളേജിനു നല്ല വരുമാനം കൊണ്ടുവരുന്ന, കോളേജിന്‍റെ പ്രശസ്തിയും പ്രസക്തിയും പുറത്തുള്ള ഒരു വലിയ വിദ്യാർത്ഥി സമൂഹത്തിലേക്കെത്തിക്കുന്ന ഒരു നല്ല എക്സ്റ്റൻഷൻ ആക്റ്റിവിറ്റിയായി, കൊളേജിന്‍റെ തനതു ബെസ്റ്റ് പ്രാക്റ്റീസായി, അതുമാറി..  പുറം കോഴ്സുകൾക്ക് വാങ്ങുന്ന പിടി എ സംഭാവനയിൽനിന്നൊരു വിഹിതം കോഴ്സ് ഓഫർ ചെയ്യുന്ന ഡിപ്പാർട്മെന്റുകളുടെ അക്കാദമിക് ആക്റ്റിവിറ്റികൾക്ക് നൽകണമെന്നുള്ള ഒരു ക്ലോസ് നയരേഖയിലുണ്ടായിരുന്നു. മലയാളത്തിന് കാർണിവൽ അടക്കം വലിയ ബജറ്റുള്ള നിരവധി പരിപാടികൾ തുടർച്ചയായി നടത്താനായി. ഈ സാധ്യത മറ്റു വിഭാഗങ്ങളെയും ആകർഷിച്ചു. എന്നാൽ പുറന്തിണയിൽ വലിയ സ്വീകാര്യത നേടിയപ്പോഴും അകത്തിണയിൽ കാര്യങ്ങൾ പഴയപോലെ തന്നെ തുടർന്നുവന്നു. മലയാളത്തിൽ ഞങ്ങൾ എല്ലാ കോഴ്സുകൾക്കും മൂഡിൽ സപ്പോർട്ട് നൽകിവന്നു. കേവലം മെറ്റീരിയലുകൾ നൽകൽ എന്നതിലപ്പുറം കുറേ പ്രോജക്റ്റുകൾ അതുവഴി ചെയ്യാമെന്ന രണ്ടാം ഘട്ടത്തിലേക്ക് കടക്കാൻ അതുവഴിയായി. ഡിഗ്രി പി ജി പഠനത്തിന്റെ ഭാഗമായി പൂർത്തീകരിക്കേണ്ട പ്രോജക്റ്റുകൾ മുഴുവൻ ഗ്രൂപ് പ്രോജക്റ്റുകളാക്കി മൂഡിൽ വഴി ചെയ്യാൻ തിരുമാനിച്ചു. മലയാള- കേരളപഠനത്തിനുവേണ്ട കോർപ്പസ് ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കലായിരുന്നു ഹിഡൺ അജണ്ട. മലയാളത്തിലെ ആദ്യകാല ആനുകാലികങ്ങളുടെ ഒരു ഓൺലൈൻ ഡിജിറ്റൽ ഉള്ളടക്ക സൂചികയുണ്ടാക്കലായിരുന്നു ആദ്യപ്രൊജക്റ്റ്. അപ്പൻ തമ്പുരാൻ ലൈബ്രറിയിലെ ശേഖരത്തിന്‍റെ വിശദമായ ഇന്റക്സും അതിന്‍റെ വിശകലനാത്മക പഠനങ്ങളും തയ്യാറായി. സാഹിത്യചരിത്രത്തിൽനിന്നു പുറത്താക്കപ്പെട്ട എത്രയോ എഴുത്തുകാർ, എഴുത്തുകൾ, സംവാദസ്ഥലങ്ങൾ ആ ഡാറ്റാ ബെയ്സിലൂടെ പുനർജന്മം നേടി. ഒരു ഭാഷാസാഹിത്യസംസ്കാരപദകോശത്തിന്‍റെ നിർമാണമായിരുന്നു മറ്റൊരു പ്രോജക്റ്റ്. രണ്ടായിരത്തിനുശേഷം പുറത്തുവന്ന ആനുകാലികങ്ങളുടെ വിശകലനാത്മക ഉള്ളടക്കസൂചിക തയ്യാറാക്കലും നടന്നുവരുന്ന മറ്റൊരു പ്രോജക്റ്റാണ്.

ഇതിനിടയിൽ ഹയർ സെക്കണ്ടറി വിദ്യാഭ്യാസവകുപ്പ് കോളേജ് വിദ്യാഭ്യാസവകുപ്പിന്‍റെ സഹകരണത്തോടെ മികച്ച കോളേജുകളെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുകൊണ്ടു ഹയർ സെക്കക്കണ്ടറി മേഖലയിലെ  അധ്യാപകർക്കായി നടത്തുന്ന പത്തുദിവസം നീളുന്ന നൂതന അധ്യാപകപരിശീലനപരിപാടിയായ എച്ച്. എസ്. എസ്. ടി. ടി. പി .യിൽ എൽ എം എസിനെ ഇന്റഗ്രേയ്റ്റ് ചെയ്യാനും സംസ്ഥാനവ്യാപകമായി അതിനുള്ള എൽ .എം. എസ്. പ്ലാറ്റ് ഫോം കോളേജിൽനിന്നുതന്നെ സൗജന്യമായി നൽകാനുമായി. പല ബാച്ചുകളിലായി മൂവായിരത്തിയഞ്ഞൂറിലധികം അധ്യാപകരാണു ഈ കോഴ്സിൽ എൽ എം എസ് സംവിധാനം ഉപയോഗിച്ചത്. കേരളം മുഴുവൻ മൂഡില്‍നെയും കോളേജിനെയും എത്തിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു എന്നതായിരുന്നു വലിയ നേട്ടം. അപ്പോൾ പ്ലസ് റ്റു അധ്യാപകർ ഒന്നടങ്കം പറയുന്നു. മൊബൈൽ ഫോൺ മുഴുവൻ നിരോധിച്ചിരിക്കയല്ലേ ,സാർ? നമുക്ക് സ്മാർട് ക്ലാസ് റൂമും അവിടെ പിപിടി പ്രസന്റേഷൻ സിനിമാക്കളിയുമേയുള്ളൂ,  പിന്നെന്തു ചെയ്യും—എന്ന്! 2018 ൽ സൈബർ ആന്ത്രോപ്പോളജിയിൽ വന്ന വൈ വി പോസ്റ്റ് എന്ന പഠനത്തിൽ ഇന്ത്യാക്കാരുടെ ഈ ഹിപ്പോക്രസി തൊലിയുരിച്ചുകാണിക്കുന്നുണ്ട്. കുട്ടികൾ സോഷ്യൽ നെറ്റ് വർക്കിൽ ഇടപെടേണ്ടത് പതിനെട്ടുകഴിഞ്ഞു മാത്രമാവണമെന്നാണതിലെ ഒരു സർവ്വേയിൽ ഇന്ത്യൻ സമൂഹം പറയുന്നത്. ഏറ്റവും കൂടിയ എയ്ജ് ലിമിറ്റ് പറഞ്ഞത് നമ്മളാണ്. എന്നാൽ ഈ സംഗതി വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് ഏറെ ഗുണം ചെയ്യുമെന്ന് അഭിപ്രായപ്പെട്ടവരിൽ ഏറ്റവും മുൻ പന്തിയിലും ഇന്ത്യാക്കാർ തന്നെ. എപ്പടി?

വഴിയെ പല കോഴ്സുകളും നടന്നു. ഇപ്പോൾ നടന്ന പി എസ് സി കോളേജ് അധ്യാപകപരീക്ഷയ്ക്കുള്ള മലയാളം ബാച്ചിൽ 400 ലധികം കുട്ടികളുണ്ടായിരുന്നു. രണ്ടുദശകത്തിലധികം നിണ്ട സർവ്വകലാശാലാ കോളേജ് അധ്യാപകജീവിതത്തിൽ ആകെ മുന്നിലിരുന്ന പി ജി വിദ്യാത്ഥികളേക്കാൾ എണ്ണത്തിലും ഗുണത്തിലും അധികം. പലസ്ഥലങ്ങളിലായി ചിതറികിടക്കുന്ന ഏറ്റവും മിടുക്കരായ പുതുതലമുറ അക്കാദമീഷ്യന്മാരുടെ ഒരു ഗ്രൂപ്പിനെ ഒരു അക്കാദമിക് പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ ഒന്നിച്ച് അഡ്രസ്സ് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നു എന്നതാണ് ഇതിലെ വലിയ അധ്യാപകാനുഭവമായി അടയാളപ്പെടുത്താനുള്ളത്.

മലയാളഗവേഷണത്തിനുമാത്രമായി ഒരു പോർട്ടൽ എന്ന ആശയത്തിലേക്കാണ് പിന്നെ എത്തിചേര്‍ന്നത്. ഇന്ത്യയിൽത്തന്നെ ആദ്യമായിരുന്നിരിക്കണം അത്. ഇന്ത്യയിലെ മുഴുവൻ സർവ്വകലാശാലകളിലെയും മലയാളം ഗവേഷകരെയും മാർഗദർശികളെയും ഒരു പ്ലാറ്റ് ഫോമിലേക്കെത്തിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തിൽ മലയാളഗവേഷണം.കോം എന്ന പേരിൽ ഒരു മൂഡിൽ അധിഷ്ഠിത വെബ് പോർട്ടൽ സ്ഥാപിച്ചു. മലയാള  -കേരള ഗവേഷണപഠനങ്ങൾക്ക് ഒരു പുതിയ ദിശാബോധം നൽകുന്നതിനും വിവരസാങ്കേതികവിദ്യയുടെ പുതിയ സാധ്യതകൾ ഗവേഷണമേഖലയിൽ കാര്യക്ഷമമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതിനുമായി സ്ഥാപിച്ച  ഈ പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ മൂന്നു ദിശയിലുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങളാണ് വിഭാവനം ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. മൂന്ന് സ്വതന്ത്രസോഫ്റ്റ്‌വെയറുകളാണ് ഇതിനായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്.

മലയാളപഠന ഗവേഷണപ്രവർത്തനങ്ങളെ ഏകോപിപ്പിക്കുന്നതിനായി ഒരു സമഗ്ര വെബ് പോർട്ടലാണ് ആദ്യത്തേത്. ആശയങ്ങളും വിവരങ്ങളും കൈമാറുക, പ്രഭാഷണപരമ്പരകൾ, സെമിനാറുകൾ, ശില്പശാലകൾ എന്നിവ ഓൺ ലൈനായും ഓഫ് ലൈനായും നടത്തുക,  അക്കാദമികസംവാദങ്ങള്‍, സംഘാന്വേഷണങ്ങള്‍ എന്നിവ സംഘടിപ്പിക്കാന്‍ പൊതുവേദികൾഉണ്ടാക്കുക, ഗവേഷകരെ സഹായിക്കുന്ന വിവിധ ആകരസാമഗ്രികളും ഡാറ്റാബെയ്സുകളുമടങ്ങിയ കോർപ്പസ്സിന്‍റെ നിർമ്മാണം നടത്തുക,  ഓൺലൈൻ റിസർച്ച് കൺസൽട്ടൻസി, ഗവേഷണരീതിശാസ്ത്രം ഇവ സംബന്ധിച്ച ഓൺലൈൻ കോഴ്സുകൾ സംഘടിപ്പിക്കുക എന്നിങ്ങനെ നാലു പ്രവര്‍ത്തന മേഖലകളാക്കിയാണ് വെബ്പോർട്ടൽ സംവിധാനം ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. 2020- ജനുവരിയിൽ വെബ് സൈറ്റ് പ്രവർത്തനമാരംഭിച്ചു.

മലയാളത്തിലെ അക്കാദമിക പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളെ അന്താരാഷ്ട്രഗവേഷണപ്രസിദ്ധീകരണ മാനദണ്ഡങ്ങൾ പാലിക്കുന്ന പിയർ റിവ്യൂഡ് ഓൺലൈൻ ജേർണലുകളാക്കി ഒരു പൊതുപ്രതലത്തിലേക്കെത്തിച്ച്, പൊതുസമൂഹത്തിനു ലഭ്യമാക്കുന്ന മലയാളം റിസർച്ച് ജേർണൽ കൺസോർഷ്യമാണ് രണ്ടാമത്തേത്. കേരളപ്പിറവിദിനത്തിൽ പ്രവർത്തനമാരംഭിച്ച കൺസോർഷ്യത്തിൽ ഇതുവരെ അഞ്ച് ഗവേഷണപ്രസാധനസംരംഭങ്ങൾ ഉൾപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

ഗവേഷണപ്രവർത്തനങ്ങളും പ്രബന്ധനിർമ്മാണവും സോഫ്റ്റ് വെയർ വഴി ഏകോപിപ്പിക്കാൻ ഗവേഷകരെ പ്രാപ്തരാക്കുന്ന പ്രോജക്റ്റാണു മൂന്നാമത്തേത്. ഗവേഷണത്തിനുപയോഗിക്കുന്ന മുഴുവൻ ആകരങ്ങൾ, ആവശ്യമായ റഫറൻസുകൾ, തയ്യാറാക്കുന്ന കുറിപ്പുകൾ എന്നിവയടങ്ങിയ ഓൺലൈൻ ലൈബ്രറി, ഇൻടെക്സ്റ്റ് സൈറ്റേഷനും ഫുട്നോട്ടുകളും ബിബ്ലിയോഗ്രാഫിയും സോഫ്റ്റ്‌വെയർ ഉപയോഗിച്ചു ചെയ്യുന്നവിധം പ്രബന്ധരചന നടത്തൽ, റിസോഴ്സുകളും റഫറൻസുകളും പരസ്പരം ഷെയർ ചെയ്യാനുള്ള പൊതുഗ്രൂപ്പ് എന്നിവ സെറ്റോറോ സോഫ്റ്റ് വെയർ ഉപയോഗിച്ചു ചെയ്യുന്നതിനാവശ്യമായ പരിശീലനവും നേതൃത്വവും നൽകുക എന്നതാണു ഈ പദ്ധതിയുടെ ലക്ഷ്യം.

അപ്പോഴാണു കോവിഡ് 19 ന്‍റെ  വരവ്. ക്ലാസ് മുറി പഠനം നിലയ്ക്കുകയും ഓൺലൈൻ പഠനം ഏതുവഴിക്കും നടത്തിക്കൊള്ളണം എന്ന സർക്കാർ നിർബന്ധം വരികയും ചെയ്തതോടെ എൽ എം എസ് സജീവമായി. അതോടൊപ്പം കേരളത്തിലെ അധ്യാപകസമൂഹത്തിനായി എൽ. എം. എസ്സിൽ മൂന്ന് പരിശീലനങ്ങളും ലൈവ് ഓൺ ലൈൻ ഹാന്റ്സ് ഓൺ കോഴ്സായി നടത്തി. ആയിരത്തിലധികം പേർ ഈ കോഴ്സുകളിലൂടെ മൂഡിൽ പരിശീലനം നേടി. ഒരു ഫ്രീ സർവ്വറിൽ സ്വന്തമായി എൽ. എം. എസ്. സംവിധാനം ചെയ്ത് ഉപയോഗിക്കാവുന്ന പരിശീലനം വഴി കൂടുതൽ അദ്ധ്യാപകർ ഗൂഗിൾമീറ്റ്, സൂം തുടങ്ങിയ വീഡിയോ കോൺഫറൻസിങ്ങ് ആപ്പുകൾ വഴിയും ക്ലാസ് റൂം വഴിയും കഷ്ടപ്പെട്ടു നടത്തിവന്നിരുന്ന അഭ്യാസങ്ങൾ അവസാനിപ്പിച്ച്  എൽ. എം. എസ്.  അധിഷ്ഠിത ഓൺ ലൈൻ അധ്യാപനത്തിലേക്കുമാറി. വിദ്യാർത്ഥികളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം കണക്റ്റിവിറ്റിയും ഡാറ്റയുമായിരുന്നു പ്രശ്നം. മൂഡിൽ വലിയ അളവിൽ അതിനു പരിഹാരമാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് നമ്മുടെ അധ്യാപകസമൂഹത്തിലുണ്ടായി. കോളേജിൽ എല്ലാ കോഴ്സുകളും ഓൺ ലൈനിൽ സജീവമായതോടൊപ്പം ഈ പുറം കോഴ്സുകളിൽനിന്നു ലഭിച്ച സംഭാവനകളും മറ്റും ചേർത്തുവെച്ച് മൊബൈൽ ഫോണില്ലാത്തതിനാൽ മാത്രം ഓൺലൈൻ ക്ലാസുകളിൽനിന്ന് പുറത്താക്കപ്പെട്ട വിദ്യാർത്ഥികൾക്കുമുഴുവൻ ഫോൺ വാങ്ങിക്കാനായി എന്നത് മറ്റൊരു സന്തോഷം. കേരളത്തിൽ ഓൺലൈൻ വിദ്യാഭ്യാസം സംബന്ധിച്ച് കുറെ നിർദേശങ്ങളടങ്ങിയ ഒരു പരിപ്രേക്ഷ്യവും മറ്റൊരു വഴിക്ക് സമർപ്പിക്കാനായി.

തിരിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോൾ സംഗതി രസമാണ്. നമ്മുടെ ചില സാഹസങ്ങൾ എന്തൊക്കെയോ ചില ഓളങ്ങളുണ്ടാക്കുന്നുണ്ട്, അതാർക്കൊക്കെയോ ഒരു ആയം നൽകുന്നുണ്ട്; അതൊക്കെതന്നെയല്ലേ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതിലെ ഒരു രസം…!

തിരിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോൾ സംഗതി രസമാണ്. നമ്മുടെ ചില സാഹസങ്ങൾ എന്തൊക്കെയോ ചില ഓളങ്ങളുണ്ടാക്കുന്നുണ്ട്, അതാർക്കൊക്കെയോ ഒരു ആയം നൽകുന്നുണ്ട്; അതൊക്കെതന്നെയല്ലേ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതിലെ ഒരു രസം…!

എന്തായാലും അടുത്ത വട്ടു കയറനായി കാത്തുകിടപ്പാണിപ്പോൾ ഈ മൂഡി(ല്‍)ൽ…

 പിൻകുറി: അപ്പോൾ വരുന്നു വീണ്ടുമാ സനാതന ആശ്ചര്യം… “ഒരു മലയാളം മാഷായിരുന്നിട്ടും ഈ കമ്പ്യൂട്ടർ മേഖലയിൽ ഇതൊക്കെ ചെയ്യുന്ന… “ എന്ന കേട്ടു തഴമ്പിച്ച സ്വാഗത ധോരണി! എന്തൊരു ബൊറൻ സമൂഹമാണിത്. കമ്പ്യൂട്ടർ സയൻസിന്റേതാണെന്നും അതും പക്കാ ഫിസിക്സ് അദ്ധ്യാപകരുടെ മാത്രം മേഖലയാണെന്നും ആരാണിവരെ പറഞ്ഞുപറ്റിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. എന്‍റെ എപ്പോഴത്തെയും ഒഴിഞ്ഞുമാറിയുള്ള മറുപടി ഇതാണ്: “സയൻസിനായാലും സോഷ്യൽ സയൻസിനായാലും ഇതൊക്കെ നിങ്ങൾ ചെയ്യുന്നില്ലെങ്കിൽ ലോകത്തെവിടെയെങ്കിലും അതിരുന്നുചെയ്യാൻ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ ഉണ്ടാവും. അതുകൊണ്ട് നിങ്ങൾക്ക് സ്വച്ഛമായിതുടരാം. പക്ഷേ  ഈ പാവം മലയാളത്തിന് ഇതൊക്കെ ചെയ്യാൻ ഈ കൊച്ചു മലയാളത്തിൽനിന്നുതന്നെ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ വേണ്ടേ.. അത്രയേ ഉള്ളൂ കാര്യം. “

അല്ല, പിന്നെ!

(ദിലീപ് രാജ് എഡിറ്റ് ചെയ്ത് ഡി.സി ബുക്സ് പുറത്തിറക്കിയ ‘ഇ ലേണിംഗ്: എന്ത്, എങ്ങനെ?’ എന്ന പുസ്തകത്തില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്)

കേന്ദ്രസർക്കാർ പാർലമെൻറിൽ സംശയകരമായ സാഹചര്യത്തിൽ കാർഷികനിയമം തിടുക്കപ്പെട്ട് പാസ്സാക്കിയപ്പോൾ, ഇത്തരത്തിലൊരു കർഷകപ്രക്ഷോഭം നേരിടേണ്ടിവരുമെന്ന് ഒരിയ്ക്കലും കരുതിയിരിക്കുകയില്ല . തൊഴിലാളികളെ അപേക്ഷിച്ച് കർഷകർ പൊതുവെ അസംഘടിതരാണ്, നിയമത്തിലെ നൂലാമാലകൾ അറിയാനോ പരിശോധിക്കാനോ ഉള്ള ബുദ്ധി അവർക്കില്ല, അതുകൊണ്ട് അവർ ഈ നിയമത്തോട് രമ്യതപ്പെട്ടുകൊള്ളും, എന്നൊക്കെയായിരിക്കാം നിയമം പാസ്സാക്കിയെടുത്തവർ വിചാരിച്ചത്. എന്നാൽ, യഥാർത്ഥത്തിൽ അവർ സ്വയം ഒരു ഡെമോക്ലീസിന്റെ വാൾ തലയ്ക്ക് മുകളിൽ തൂക്കിയിടുകയായിരുന്നുവെന്ന് ഇപ്പോൾ തെളിയുന്നു. ഡൽഹിയുടെ അതിർത്തികളിൽ കർഷകർ തമ്പടിച്ചിട്ട് ഏതാണ്ട് മൂന്ന് മാസം പൂർത്തിയാകാൻ പോകുന്നു. വൃദ്ധരെന്നോ സ്ത്രീകളെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലാതെയാണ് കർഷകർ പ്രതികൂല കാലാവസ്ഥയിലും റോഡുകളിൽ താൽക്കാലിക ഷെഡ്ഡുകൾ ഉയർത്തി കഴിയുന്നത്. സർക്കാർ അതിന്റെ മുഴുവൻ ശക്തിയും സ്വാധീനവും ഉപയോഗിച്ച് സമരത്തെ പരാജയപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും സമരം കൂടുതൽ ശക്തിയാര്ജിക്കുകയാണ് ഉണ്ടായത്. കേട്ടുകേൾവിയില്ലാത്ത മാർഗ്ഗങ്ങളാണ് സർക്കാർ സമരത്തെ നേരിടാൻ ഉപയോഗിച്ചത്. റോഡുകളിൽ കിടങ്ങുകൾ കുഴിച്ചും, ഇരുമ്പാണികൾ തറച്ചും മുൾവലയങ്ങൾ തീർത്തും അങ്ങേയറ്റം ഫാസിസ്റ്റ് മുറയിലാണ് സർക്കാർ സമരത്തെ നേരിടുന്നത്. പക്ഷെ കർഷകർ അതുകൊണ്ടൊന്നും പേടിച്ച് പിന്മാറിയില്ല. എന്നുമാത്രമല്ല, കൂടുതൽ കൂടുതൽ കർഷകർ സമരമുഖത്തേക്ക് എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയുമാണ്. കൂടാതെ, പതിയിരക്കണക്കിന് കർഷകരാണ് ഉത്തരേന്ത്യയിലെ വിവിധ സ്ഥലങ്ങളിൽ ദിവസംപ്രതി നടക്കുന്ന ഖാപ് പഞ്ചായത്തുകളിൽ പങ്കെടുക്കുന്നത്. ഈ കരിനിയമങ്ങൾ പിൻവലിക്കാതെ മടങ്ങിപ്പോകില്ലെന്നാണ് കർഷകർ പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നത്. കർഷകക്ഷോഭത്തിന് മുൻപിൽ എന്തുചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ പകച്ചുനിൽക്കുകയാണ് ഗവണ്മെന്റും അതിനെ നയിക്കുന്നവരും.

വാസ്തവത്തിൽ ഇതിന്റെയൊക്കെ ആവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നോ? കർഷകർ ആവശ്യപ്പെടാതെ ധൃതിപിടിച്ച് ഇങ്ങനെയൊരു നിയമം പാസ്സാക്കേണ്ട എന്ത് അടിയന്തിരസാഹചര്യമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്? കാര്യങ്ങൾ സ്പഷ്ടമാണ്. ഇന്ത്യയിലെ കാർഷികവിപണി ചില ചെങ്ങാത്തമുതലാളികൾക്ക് തുറന്നുകൊടുക്കണം. ആ ഒരൊറ്റ ലക്ഷ്യത്തിലാണ് ഈ നിയമങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്നത്. മുതലാളികളുടെ അച്ചാരം വാങ്ങി അധികാരത്തിലെത്തിയ മോഡി-ഷാ പ്രഭൃതികൾ നയിക്കുന്ന ഗവൺമെന്റിന് അവരെ പിണക്കി ഈ നിയമങ്ങൾ പിൻവലിക്കുക എന്നത് ആലോചിക്കാൻ കൂടി വയ്യ.

കർഷകരുടെ വരുമാനം കൂട്ടാനും കാർഷികമേഖലയിൽ സമഗ്രപരിവർത്തനം കൊണ്ടുവരാനും ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണ് പുതിയ കാർഷികനിയമങ്ങൾ എന്നാണ് സർക്കാരിന്റെ ഭാഷ്യം. എന്നാൽ വാസ്തവം എന്താണ്? കേന്ദ്രഗവൺമെന്റ് പറയുന്നതുപോലെ പുതിയ നിയമം കർഷകരുടെ വരുമാനം കൂട്ടുമോ? അവർക്ക് കൃഷിയിലും കാര്ഷികോല്പന്ന വിൽപ്പനയിലും കൂടുതൽ സ്വതന്ത്രമായി ഇടപെടാനുള്ള സാഹചര്യം ഉണ്ടാകുമോ? അങ്ങനെ സംഭവിക്കുകയില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, പുതിയ നിയമം കർഷകർക്ക് ഒരു കെണിയായി മാറാനുള്ള സാധ്യതയാണ് തെളിയുന്നത്. അത് വ്യക്തമായതുകൊണ്ടാണ് കർഷകർ പുതിയ നിയമത്തെ ഇത്രമാത്രം ശക്തിയോടെ എതിർക്കുന്നത്. ഇതിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായ കാര്യം കൃഷി എന്നത് സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പരിധിയിൽ വരുന്ന കാര്യമായിട്ടും (state subject) കേന്ദ്രഗവൺമെന്റ് ഇത്തരമൊരു നിയമം കൊണ്ടുവന്നു എന്നതാണ്. ഈ നിയമം കൊണ്ടുവന്നത് വഴി കേന്ദ്രഗവൺമെന്റ് അനധികൃതമായി സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ അധികാര-അവകാശങ്ങളിൽ കൈകടത്തുകയാണ്. ചെറുകിട കർഷകരാണ് ഇന്ത്യയിൽ ഭൂരിഭാഗവും. ഭീമന്മാരായ കുത്തകക്കമ്പനികളുടെ ഉപജാപങ്ങൾ ചെറുക്കുക എന്നത് അവർക്ക് സാധ്യമായ കാര്യമല്ല. പ്രധാനമായും താഴെ പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ കർഷകരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അത്യന്തം ഉത്കണ്ഠ ഉളവാക്കുന്നവയാണ്. പുതിയ കാർഷികനിയമം പിൻവലിക്കണമെന്ന് കർഷകർ ആവശ്യപ്പെടാനുള്ള പ്രധാനകാരണവും അതാണ്. ഇക്കഴിഞ്ഞ സെപ്തംബർ 20 -നാണ് സംശയകരമായ സാഹചര്യങ്ങളിൽ മൂന്ന് പുതിയ കാർഷികനിയമങ്ങൾ രാജ്യസഭ ശബ്ദവോട്ടൊടെ പാസ്സാക്കിയത്. The Farmers (Empowerment & Protection, Agreement of Price Assurance and Farm Services Bill, The Essential Commodities Act (Amendment) Bill and Farmers’ Produce Trade and Commerce (Promotion and Facilitation) Bill എന്നിവയാണ് ഈ ബില്ലുകൾ. സെപ്റ്റംബർ 27-ന് രാഷ്ട്രപതിയുടെ അംഗീകാരം കിട്ടിയതോടെ ഈ ബില്ലുകൾ നിയമമായി മാറി.

നിലവിലെ വ്യവസ്ഥ അനുസരിച്ച് എല്ലാ വർഷവും തെരഞ്ഞെടുത്ത കാര്ഷികോല്പന്നങ്ങൾക്ക് (പ്രധാനമായും അരി, ഗോതമ്പ് എന്നിവയ്ക്ക്) ഗവണ്മെന്റ് താങ്ങുവില പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ഒരു വിഭാഗം കർഷകർ (പ്രധാനമായും പഞ്ചാബ്, ഹരിയാന എന്നീ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ കർഷകർ) അവരുടെ ഉൽപ്പന്നം പ്രാദേശികചന്തകൾ (മണ്ഡികൾ) വഴി താങ്ങുവില അടിസ്ഥാനമാക്കി വിൽക്കുകയുമാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഇത്തരം മണ്ഡികളിൽ വിൽക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലാത്ത കർഷകർക്കും മണ്ഡികൾ നൽകുന്ന താങ്ങുവില അടിസ്ഥാനമാക്കി വിലപേശാനും അതിനോട് തുല്യമായ വിലയിൽ ഉൽപ്പന്നം വിൽക്കാനും സാധ്യമാകുന്നു. കർഷകരും വ്യാപാരികളും തമ്മിൽ ഏർപ്പെടുന്ന കരാറിൽ താങ്ങുവിലയ്ക്ക് (Minimum Support Price) തത്തുല്യമോ ഉയർന്നതോ ആയ വില ഉറപ്പാക്കണമെന്ന് പുതിയ നിയമം നിഷ്കര്ഷിക്കുന്നില്ല. ഇതിനർത്ഥം ഉൽപ്പന്നം വാങ്ങുന്ന കുത്തകകൾക്ക് അവർക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള രീതിയിൽ വില നിയന്ത്രിക്കാമെന്നതാണ്. താങ്ങുവില എന്നത് ഒരു ഔദ്യോഗിക പ്രക്രിയ (administrative mechanism) മാത്രമാണെന്നും അത് ഇന്നത്തെ പോലെ തുടരുമെന്നും, നിയമത്തിൽ കൊണ്ടുവരേണ്ട വിഷയം അല്ലെന്നുമാണ് ഇക്കാര്യത്തിൽ സർക്കാരിന്റെ ഭാഷ്യം. താങ്ങുവില വർഷാവർഷം ഇന്നത്തെ നിലയിൽ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിൽ യാതൊരു മാറ്റവും ഉണ്ടാകില്ലെന്നാണ് പ്രധാനമന്ത്രി നിരന്തരം പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത്. എന്നാൽ ഇതിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന അപകടം കർഷകർ മണത്തു. നിയമപരിരക്ഷ ഇല്ലാത്ത കല്പനകൾ ഏതു നിമിഷവും പിൻവലിക്കാൻ ഗവൺമെന്റിന് തടസ്സമൊന്നുമില്ല. നാളെ ഒരു പുതിയ കക്ഷി അധികാരത്തിലെത്തിയാൽ താങ്ങുവില നിർത്തലാക്കാൻ നിയമപരമായി യാതൊരു തടസ്സങ്ങളും ഇല്ല.

പുതിയ കാർഷികനിയമമനുസരിച്ച് സ്വകാര്യ വ്യാപാര സ്ഥാപനങ്ങൾ കാര്ഷികോല്പന്നങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ യാതൊരു നികുതിയും നൽകേണ്ടതില്ല. എന്നാൽ APMCകൾ (Agricultural Produce & Livestock Market Committee) നിയന്ത്രിക്കുന്നമണ്ഡികൾ വഴിയുള്ള വിൽപ്പനകൾക്ക് നികുതി തുടർന്നും ബാധകമാണ്. ഇതുവഴി സ്വകാര്യവ്യാപാരികൾ മണ്ഡികളുമായി മത്സരിക്കുമ്പോൾ അവർക്ക് വിലനിയന്ത്രണത്തിൽ മേൽക്കൈ ലഭിക്കുന്നു. പ്രധാനമായും താങ്ങുവിലയുടെ കാര്യത്തിലാണ് കർഷകരും ഗവണ്മെന്റും തമ്മിൽ തർക്കം നിലനിൽക്കുന്നത്. നികുതിയുടെ അധികബാധ്യത കൂടി ഏറ്റെടുക്കേണ്ടിവരുന്ന മണ്ഡികൾക്ക് വിപണിയിൽ പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ കാലക്രമേണ ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവപ്പെടും. അങ്ങനെ മണ്ഡികൾ സ്വാഭാവികമരണം വരിക്കും. അതോടെ സ്വകാര്യവ്യപാരികൾ അവരുടെ തനിനിറം പുറത്തെടുക്കും. സ്വകാര്യ വ്യാപാരികൾ cartel ഉണ്ടാക്കുകയും അവർക്ക് അനുകൂലമായി കാര്ഷികോല്പന്നങ്ങളുടെ വിലയിൽ കുറവ് വരുത്തുകയും ചെയ്യും. മണ്ഡികളുടെ അഭാവത്തിൽ, അസംഘടിതരായ കർഷകർക്ക് (പ്രത്യേകിച്ചും ചെറുകിട കർഷകർക്ക്) സ്വകാര്യഭീമന്മാർ നൽകുന്ന വിലയ്ക്ക് ഉൽപ്പന്നം വിൽക്കേണ്ടുന്ന സ്ഥിതി സംജാതമാകും. ഇതാണ് കർഷകരെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആശങ്കാകുലരാക്കുന്നത്.

അടുത്ത കെണി പാട്ടക്കൃഷി (contract farming) ആണ്. പുതിയ നിയമത്തിൽ കരാർ ലംഘനം നടത്തുന്ന കമ്പനികൾക്ക് ശിക്ഷ നൽകാനുള്ള യാതൊരു വ്യവസ്ഥയും ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. കർഷകരും വ്യാപാരികളും തമ്മിലുള്ള കരാറിൽ എന്തെങ്കിലും തർക്കം ഉണ്ടായാൽ കോടതിയെ സമീപിക്കാൻ കർഷകനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് പോലും പുതിയ നിയമത്തിൽ വിലക്ക് ഏർപ്പെടുത്തിയിരിക്കുകയാണ്. പകരം Conciliation Board, Sub-divisional Magistrate, Appellate Authority, എന്നിങ്ങനെ ത്രിതല സംവിധാനമാണ് നിയമത്തിൽ ഉൾക്കൊള്ളിച്ചിരിക്കുന്നത്. സർക്കാർ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള ബ്യൂറോക്രറ്റുകൾ തർക്കപരിഹാരപ്രക്രിയയിൽ ആരുടെ പക്ഷം പിടിക്കുമെന്ന് പ്രത്യേകം പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. Contract Farming നിയമത്തിൽ മറ്റൊരു വലിയ അപായം കൂടി ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട്. വലിയ കമ്പനികൾ കൃഷിഭൂമി പാട്ടത്തിനെടുത്തുകഴിഞ്ഞാൽ കർഷകന് അവർ പറയുന്ന വിള കൃഷി ചെയ്യേണ്ട സ്ഥിതി സംജാതമാകും. നിയമപിൻബലത്തിന്റെ അഭാവത്തിൽ കർഷകൻ പൂർണ്ണമായും കുത്തകക്കമ്പനികളുടെ വരുതിയിലാവും.

മറ്റൊരു വലിയ കെണി സ്വകാര്യ കമ്പനികൾക്കും വ്യാപാരസ്ഥാപനങ്ങൾക്കും ശേഖരിച്ചു സൂക്ഷിക്കാവുന്ന കാർഷികോൽപ്പന്നങ്ങളുടെ പരിധി എടുത്തു കളഞ്ഞു എന്നതാണ്. അദാനി ഗ്രൂപ്പ് ആയിരക്കണക്കിന് ധാന്യസംഭരിണികൾ (silos) ഇതിനോടകം തന്നെ നിർമ്മിച്ചുകഴിഞ്ഞുവെന്ന വാർത്തകൾ വന്നുകഴിഞ്ഞു. വൃദ്ധികാലത്ത് കുറഞ്ഞ വിലയിൽ കാര്ഷികോല്പന്നങ്ങൾ വാങ്ങി സംഭരണികളിൽ സൂക്ഷിച്ച് ക്ഷാമകാലത്ത് ഉയർന്ന വിലയിൽ വിൽക്കാനുള്ള അവസരമാണ് ഈ വകുപ്പിലൂടെ വ്യാപാരികൾക്ക് വന്നുചേരുന്നത്. ഇതിന്റെ പ്രത്യാഘാതം കർഷകരെ മാത്രമല്ല, ഉപഭോക്താക്കളെയും ബാധിക്കും. പുതിയ നിയമമനുസരിച്ച്, വേഗം കേടുവരാത്ത (non-perishable) ഉൽപ്പന്നങ്ങൾക്ക് മുൻവർഷത്തേക്കാൾ 50 ശതമാനവും വേഗം കേടുവരുന്ന (perishable) ഉൽപ്പന്നങ്ങൾക്ക് 100 ശതമാനവും വിലവർദ്ധനവ് ഉണ്ടായാൽ മാത്രമേ ഗവണ്മെന്റിനെ ഇടപെടാനുള്ള വ്യവസ്ഥയുള്ളൂ. അവശ്യസന്ദർഭങ്ങളിൽ മാർക്കറ്റിൽ ഇടപെടുന്നതിനും കരിഞ്ചന്തയും പൂഴ്ത്തിവെയ്പ്പും തടയുന്നതിനുമുള്ള അധികാരം ഈ നിയമം വഴി ഗവണ്മെന്റ് സ്വയം ഉപേക്ഷിക്കുകയാണ്. അങ്ങനെ കരിഞ്ചന്തയ്ക്കും പൂഴ്ത്തിവെയ്പ്പിനും പരോക്ഷമായി സർക്കാർ തന്നെ പിന്തുണ നൽകുകയാണ്.

പുതിയ നിയമം കാർഷികോല്പന്നങ്ങളുടെ വിപണനം ഇന്ത്യയിൽ എവിടെയും അനുവദിക്കുന്നുവെന്നും അത് കർഷകന് വിലപേശാനും ഉയർന്ന വില കിട്ടുന്നിടത്ത് കൊണ്ടുപോയി വിൽക്കാനും പ്രാപ്തനാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നാണ് സർക്കാരിന്റെ മറ്റൊരു വാദം. എന്നാൽ വാസ്തവം എന്താണ്? ഭൂരിപക്ഷം ചെറുകിട കർഷകർക്കും ഇത്തരത്തിൽ ഉൽപ്പന്നം സ്വന്തം ഗ്രാമമോ സംസ്ഥാനമോ വിട്ട് മറ്റ് സ്ഥലങ്ങളിൽ കൊണ്ടുപോയി വിൽക്കാനുള്ള ത്രാണിയില്ല. എന്നാൽ കുത്തകക്കമ്പനികളുടെയും വ്യാപാരികളുടെയും കാര്യം അങ്ങനെയല്ല. അവർക്ക് ഇന്ത്യയിൽ എവിടെനിന്നും ഉൽപ്പന്നം വാങ്ങാനും സംഭരിക്കാനുമുള്ള ശേഷിയുണ്ട്. അവർ സ്വന്തം നിലയിൽ സംഭരിണികളും ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ വാങ്ങാനുള്ള സ്ഥാപനങ്ങളും വിവിധ സ്ഥലങ്ങളിൽ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞാൽ, നികുതിയിളവിന്റെ ബലത്തിൽ, പതിയെ APMCകൾ (Agricultural Produce and Livestock Market Committee) അപ്രത്യക്ഷമാകും. പിന്നീട് എല്ലാം കുത്തകകളുടെ കൈപ്പിടിയിൽ ഒതുങ്ങും. ചുരുക്കത്തിൽ നിയമത്തിലെ ഈ വകുപ്പ് സഹായിക്കുന്നത് കുത്തകകളെ ആയിരിക്കും.

ചുരുക്കത്തിൽ ഏകപക്ഷീയമായി കർഷകവിരുദ്ധമായ നിയമം പാസ്സാക്കുക വഴി സർക്കാർ അവരോട് മാത്രമല്ല ഇന്ത്യൻ ജനതയോട് മൊത്തത്തിലാണ് അനീതി കിട്ടിയിരിക്കുന്നത്.

ആറുമാസം കടന്ന പ്രതിഷേധ സമരത്തിൽ ഐതിഹാസികമായ ദൃഢ നിശ്ചയമാണ് കർഷകർ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നത്. കിടങ്ങുകൾ കുഴിച്ചും മുൾവേലികൾ പണിതും അള്ളു വെച്ചും ഭടന്മാരെ വിന്യസിച്ചും സർക്കാർ തങ്ങളുടെ അക്രമകാരികത വെളിപ്പെടുത്തുകയാണ് എല്ലാ വിനിമയ മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളും വിച്ഛേദിക്കുമ്പോഴും മേൽ സന്നാഹങ്ങളുടെ ചിത്രം പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നതിൽ ശ്രദ്ധവെക്കുന്നു ഈ ഭരണകൂടം ഏതറ്റം വരെയും പോവാൻ സന്നദ്ധമാണ് എന്ന് ഭീഷണമായി വിളംബരം ചെയ്യുകയാണ് ഒക്ടോബര്‍ വരെ തങ്ങൾ സമരം തുടരുമെന്നും അതുവരെയുള്ള കരുതൽ ശേഖരങ്ങൾ തങ്ങൾക്കുണ്ടെന്നും കർഷകർ ഉറച്ചു നിൽക്കുന്നു. പക്ഷെ ഭരണകൂടത്തിന്റെ നിര്‍ബന്ധ ബുദ്ധിക്കു അങ്ങനെ ഒരു സമയാതിർത്തി കുറിച്ചിട്ടില്ല.

എന്തു കൊണ്ട് കേന്ദ്ര സർക്കാർ നിയമം മുറുകെപ്പിടിക്കുന്നു ?.

കാർഷിക രംഗത്ത് സമഗ്രമായ മാറ്റം കൊണ്ടുവരാൻ കേന്ദ്ര സർക്കാർ ഉദ്ദേശിക്കുന്നു. ഇതിന്റെ ദിശാ സൂചകങ്ങൾ ബജറ്റിൽ ദൃശ്യമാണ്. കാർഷിക വിഹിതത്തിന്റെ ഒരു വലിയ പങ്ക് FCI യുടെ കട ബാധ്യത തീർക്കുവാൻ വേണ്ടി നീക്കിവെച്ചിട്ടുള്ളതാണ് . താങ്ങു വില നിരക്കിൽ വിളവ് ശേഖരിച്ചു, റേഷൻ നിരക്കുകളിൽ സംസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് വിതരണം ചെയ്യുമ്പോൾ FCI ക്കു വൻ ബാധ്യത ഉണ്ടാവുന്നുണ്ട്‌. ഇതിൽ കേന്ദ്രസർക്കാർ നൽകുന്ന ബജറ്റ് വിഹിതത്തിൻമേലെയുള്ള തുക നാഷണൽ സേവിങ്സ് ഫണ്ട് തുടങ്ങിയ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ നിന്ന് വായ്പയെടുക്കുകയാണ് പതിവ്. സർക്കാർ സബ്സിഡി വിഹിതം കുറയുകയും സംഭരണം വർധിക്കുകയും ചെയ്യുക വഴി, പലിശയുൾപ്പെടെയുള്ള സഞ്ചിത ബാധ്യത ഉയരുകയാണ്. ഇതിലേക്ക് 20 -21 ലെ ബജറ്റ് 2 ലക്ഷം കോടി വകയിരുത്തുന്നു.

സംഭരണം കോർപറേറ്റുകളിലേക്കു കൈമാറുന്നതിലേക്കുള്ള ഒരു കാൽവെപ്പാണിത്. സ്റ്റോറേജിലെ അപര്യാപ്തതയും അനാസ്ഥയും കാരണം പതിനായിരക്കണക്കിന് ടൺ ധാന്യങ്ങൾ നശിച്ചു പോകുന്നത് ഒഴിവാക്കപ്പെടും .സ്വന്തം നിലക്ക് ശേഖരിക്കുന്ന ധാന്യം കാര്യക്ഷമമായി സൂക്ഷിക്കുവാനും, ബഫർ സ്റ്റോക്ക് നിയുക്ത പരിധിയിൽ പരിമിതപ്പെടുത്തി അധിക ശേഖരം ലാഭകരമായി വിൽക്കുവാനും കോര്പറേറ്റുകൾ നടപടി കൈക്കൊള്ളുമെന്നതിൽ സംശയമില്ല FCI നേരിട്ട സബ്സിഡി shortage സ്വകാര്യ കോര്പറേറ്റുകൾ നേരിടേണ്ടി വരില്ല. കുക്കിംഗ് ഗ്യാസ് സബ്സിഡി പോലെ അത് കേന്ദ്ര സർക്കാർ പൂർണമായും ഉത്ഭവസ്ഥാനത്തു തന്നെ കൈമാറ്റം ചെയ്യും. അതിന്റെ പ്രാരംഭ നടപടിയാണ് ഇത്തവണ സബ്സിഡി പൂർണമായും ബജറ്റിൽ വകയിരുത്തിയിരിക്കുന്നത്.

എല്ലാ സേവന മേഖലകളിൽ നിന്നും പിൻവലിയുന്ന സർക്കാരിന്റെ ഭാഗത്തു നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ ഇതിൽ ചില ഗുണങ്ങൾ ഉണ്ട് സർക്കാർ സംവിധാനത്തിൽ സംഭരണ-വിതരണ-സ്റ്റോറെജ് തലങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്ന ചോർച്ചകളും നാശ നഷ്ടങ്ങളും ഒഴിവാക്കപ്പെടും. സംഭരണത്തിനും സ്വകാര്യ ഗോഡൗണുകൾ വാടകക്കെടുക്കുന്നതിനും വേണ്ടി വരുന്ന ചിലവ് ഒഴിവായിക്കിട്ടും FCI ക്കു സ്വന്തമായുള്ള ഗോഡൗണുകൾ രാജ്യവ്യാപകമായി വാടകക്ക് കൊടുത്തു വരുമാനമുണ്ടാക്കാൻ വഴി തുറക്കും.

നിലവിലെ സമ്പ്രദായത്തിൽ ഭൂരിഭാഗം ചെറുകിട കർഷകരും സ്വകാര്യ സംഭരണക്കാരുടെ ചൂഷണത്തിന് വിധേയരായി distress sale ന് നിർബന്ധിതരാവുന്നുണ്ട്. സപ്ലൈകോ സാമാന്യം ശക്തമായി ഇടപെടുന്ന കേരളത്തിൽ പോലും സ്വകാര്യ മില്ലുകാരുടെ സമ്മർദ്ദ തന്ത്രങ്ങൾ എല്ലാ സീസണിലും അരങ്ങേറുന്നു. ഇതിൽ നിന്ന് ഒരു മോചനമുണ്ടാവണമെന്നും അതിനുള്ള പരിഹാരമായി പകരം സംവിധാനമുണ്ടാകണമെന്നും വിദഗ്ധർ ആവശ്യപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കാലമേറെയായി. കേന്ദ്ര സർക്കാർ ബില്ലിനെ അതിനുള്ള പരിഹാരമായി ന്യായീകരിക്കുന്നു.

ബി ജെ പി യുടെ രാഷ്ട്രീയ അജണ്ടയിൽ സ്വകാര്യ വൽക്കരണത്തിനു മുൻഗണനയുണ്ട്. കാർഷിക മേഖല അതിനു പുറത്തല്ല.

പുതിയ സംവിധാനം പൊതു വിതരണത്തിനെ ബാധിക്കുമോ?

ഭക്ഷ്യ ധാന്യങ്ങളുടെ പൊതുവിതരണം നിർത്തലാക്കുന്നത് ഇന്ത്യയെപ്പോലുള്ള ഒരു രാജ്യത്തു ഏതൊരു രാഷ്ട്രീയ കക്ഷിക്കും ആത്മഹത്യാപരമായിരിക്കും. പകരം അത് ക്രമേണ വെട്ടിച്ചുരുക്കപ്പെട്ടേക്കാം. ഒരു welfare സ്റ്റേറ്റ് കർഷകർക്കും ഉപഭോക്താക്കളിൽ അർഹരായവർക്കും സബ്സിഡി നൽകുക എന്നതാണ് മാതൃകാപരമായ അവസ്ഥ ക്രമാനുഗതമായ വളർച്ചയിലൂടെ അവശ വിഭാഗങ്ങൾ സൗജന്യ ഭക്ഷ്യ വിതരണ ബ്രാക്കറ്റിൽ നിന്ന് പുറത്തു കടക്കുക എന്നതാണ് യഥാർത്ഥ വികസനത്തിന്റെ ഫോർമുല എന്നാൽ നമ്മുടെ രാജ്യം ഇന്ന് ആ പാതയിലല്ല. ലാഭം maximise ചെയ്യന്ന ഒരു മുതലാളിത്ത പാതയിലാണ്. എന്നാൽ അതിനു അനുപേക്ഷണീയമായ അടിസ്ഥാന ഘടക മേന്മ തെല്ലും കൈവരിച്ചിട്ടുമില്ല . ഒരു പക്ഷേ പൊതു വിതരണ ശൃംഖലയിൽ നിന്ന് സാങ്കേതിക ഒഴികഴിവുകൾ ഉപയോഗിച്ച് കഴിയുന്നത്ര ആളുകളെ പുറത്താക്കുക വഴിയായിരിക്കും സർക്കാർ ഈ ചിലവ് കുറച്ചു കൊണ്ട് വരിക. ദാരിദ്ര്യ രേഖതാഴ്ത്തി വരക്കുക, ആധാർ തുടങ്ങിയ തിരിച്ചറിയൽ രേഖകളിലെ ന്യുനത മൂലം കുറേപേർ പുറത്താവുക എന്നിവ സ്വീകരിച്ചു കഴിഞ്ഞ ചില കുറുക്കു വഴികളാണ്.

എന്ത് കൊണ്ടാണ് കർഷകർ നിയമം റദ്ദുചെയ്യുന്നതിൽ ഉറച്ചു നിൽക്കുന്നത് ?

ബിഹാറിൽ താങ്ങു വില ഇല്ലാതാക്കിയപ്പോൾ ഒന്ന് രണ്ട് സീസണുകൾക്കു ശേഷം ഉൽപ്പന്നവിലയിൽ ഇടിവുണ്ടായി .നിതീഷ് സർക്കാർ കൊണ്ടുവന്ന കാർഷിക ഉൽപ്പന്ന മാർക്കറ്റിംഗ് സൊസൈറ്റികൾ ഫലപ്രദമായി പ്രവർത്തിച്ചില്ല. പിന്നീടുള്ള വർഷങ്ങളിൽ ഉൽപ്പാദനം ഗണ്യമായി വർധിച്ചിട്ടും കർഷകൻ ഇടനിലക്കാർക്കു കുറഞ്ഞ വിലക്ക് വിൽക്കേണ്ടി വന്നു ഒരു പിൻബലവുമില്ലാതെ കർഷകർ receiving end ൽ ആയി. ഈ വര്‍ഷം കർണാടകയിൽ FCI യിൽ നിന്നും പ്രമുഖ കാർഷികോൽപ്പന്ന കമ്പനിയിൽ നിന്നും താങ്ങു വിലയേക്കാൾ ഉയർന്ന നിരക്കിൽ സ്റ്റോക്ക് ഏറ്റെടുത്തു റിലയൻസ് കാർഷിക നിയമത്തിന്റെ അപായകരമായ സാദ്ധ്യതകൾ പ്രയോഗവൽക്കരിച്ചിരിക്കുന്നു . നാളെ അവർക്ക് സർക്കാർ/സ്വകാര്യ ഏജൻസികളെ മറികടന്ന് നേരിട്ട് കർഷകനിലേക്ക് എത്തുവാൻ കാര്യമായ തടസ്സങ്ങൾ ഉണ്ടാവില്ല അതുമൂലം സംജാതമാകാവുന്ന കുത്തകയെയാണ് കർഷകരും സമരാനുകൂലികളുമായ സർവ ശക്തികളും പ്രതിരോധിക്കുന്നത്.

താങ്ങു വില നിലനിർത്തുമെന്ന് സർക്കാർ ആണയിടുന്നുണ്ടെങ്കിലും സർക്കാർ ഇടപെടൽ ഇല്ലാതെ തന്നെ താങ്ങുവിലയെ ക്രമേണ അപ്രസക്തമാക്കാൻ യുക്തമായ നടപടികൾ കോർപറേറ്റുകൾ കൈക്കൊള്ളുമെന്ന് കർഷകർ ദീർഘ ദർശനം ചെയ്യുന്നു. ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന ചെറുകിട കർഷകരെ മെച്ചപ്പെട്ട നിരക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു വലയിലാക്കുക എളുപ്പമാണ്. അങ്ങനെ കർഷക പ്രതിരോധം ദുർബലമാവുകയും ക്രമേണ മേഖല കോര്പറേറ്റവൽക്കരണത്തിനു അധീനപ്പെടുകയും ചെയ്യുമെന്ന് അവർ ഭയക്കുന്നു. നോട്ടു നിരോധനത്തിന്റെയും പെട്ടെന്നുള്ള അടച്ചു പൂട്ടലിന്റെയും അവസരങ്ങളിൽ സാധാരണക്കാരും അതിനു താഴെയുള്ളവരും അനുഭവിച്ച യാതനകളും സർക്കാർ പുലർത്തിയ നിസ്സംഗതയും അവരിൽ വിശ്വാസ നഷ്ടത്തിന് കാരണമായി. പ്രബലരായ വ്യാപാര ഭീമന്മാർ രംഗത്ത് വന്നാൽ പിന്നൊരു തിരുത്തൽ ഒരിക്കലും സാധ്യമല്ലെന്നു അവർ തിരിച്ചറിയുന്നു. അതാണ് ഭേദഗതികളോ നീട്ടിവെക്കലോ കർഷകർക്ക് അസ്വീകാര്യമായിരിക്കുന്നത്.

കർഷക പ്രശ്നത്തിന് പരിഹാരം ഉണ്ടാവണമെങ്കിൽ പ്രസ്തുത കുത്തകവൽക്കരണത്തെ പ്രതിരോധിക്കാൻവേണ്ട നടപടികളാണ് ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടേണ്ടത്. പ്രതിപക്ഷങ്ങളും നിലവിലു ള്ള സംഭരണ ഏജൻസികളും ഈ വിഷയത്തിൽ പരിജ്ഞാനമുള്ള വിദഗ്ധരും ഇരു വിഭാഗങ്ങളെയും ചർച്ചയിലേക്ക് എത്തിക്കുകയും ചർച്ചയിൽ പങ്കാളികളാവുകയും വേണം.

കുത്തക ഉണ്ടാവാതിരിക്കണമെങ്കിൽ കൂടുതൽ players രംഗത്ത് വരികയും ആരോഗ്യകരമായ മത്സരം ഉറപ്പാക്കുകയും ആണ് വേണ്ടത് . Wealth creators എന്ന് ധനകാര്യമന്ത്രി വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന കോർപറേറ്റുകൾ കാർഷിക രംഗത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നു എന്ന് വിശാലമായി പുതിയ നിയമം പറയുമെങ്കിലും ഈ രാജ്യത്തു ഭരണ കൂടത്തിന്റെ പിന്തുണയും സംരക്ഷണവും ലഭിക്കുന്നത് പ്രധാനമായും രണ്ടു ഗ്രൂപ്പുകൾക്ക് മാത്രമാണ്. റിലയൻസ്, അദാനി ഗ്രൂപ്പുകൾ. ഭക്ഷ്യോൽപ്പന്ന രംഗത്തും അവരാണ് പ്രവേശനം നടത്തിയിരിക്കുന്നത്. ആദ്യം താല്പര്യം സൂചിപ്പിച്ച ടാറ്റ ഗ്രൂപ് പിന്നീട് പിൻവലിഞ്ഞു. നിർഭാഗ്യകരമെന്നു പറയട്ടെ, പ്രതിഭാശാലികളായ യുവാക്കളുടെയും നവസംരംഭകരുടെയും ശ്രദ്ധ കാർഷിക പ്രതിസന്ധി തുറക്കുന്ന നൂതനാവസരങ്ങളിലേക്കു തിരിയുന്നില്ല ഭീമമായ മൂലധനവും വിപുലമായ ലോജിസ്റ്റിക്‌സും ആവശ്യമായത് കൊണ്ടാവാം.

പ്രശ്ന പരിഹാരത്തിന്റെ വഴികൾ

വൻകിട കമ്പനികൾ അല്ലാതെ കൂടുതൽ ജനകീയവും കർഷക പങ്കാളിത്തമുള്ളതും സുതാര്യവും ആയ പകരം സംവിധാനമാണ് ആവശ്യം. ചർച്ചകൾ ആ വഴിക്കാണ് ഉരുത്തിരിയേണ്ടത്. കർഷക സഹകരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങളാണ് ഒരു ബദൽ സംവിധാനം. അവക്ക് ആത്യന്തികമായി കർഷക താല്പര്യം മുറുകെപ്പിടിക്കുവാനും കോർപ്പറേറ്റ് പ്രലോഭനങ്ങൾക്കും സമ്മർദ്ദങ്ങൾക്കും വശം വദരാവാതിരിക്കാനും കഴിയും. കർഷക താല്പര്യം സംരക്ഷിക്കുമെന്ന പ്രസ്താവനകളിൽ കേന്ദ്ര സർക്കാരിന് ആത്മാർത്ഥതയുണ്ടെങ്കിൽ അത്തരം സംഘങ്ങൾക്ക് വേണ്ട logistics ഏർപ്പാടാക്കുവാൻ സർക്കാർ തയ്യാറാവണം export processing സോണുകളും, വ്യവസായ പാർക്കുകളും പോലെ കാർഷിക കൂട്ട് സംരംഭ സോണുകൾ രാജ്യത്തിൻറെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽ ഉണ്ടാവണം അവിടെയാണ് ചർച്ച ഫോക്കസ് ചെയ്യേണ്ടത് ബാങ്കുകൾക്ക് അതിനു വേണ്ട അടിസ്ഥാന ഘടക വായ്‌പാ പദ്ധതികൾ നിലവിലുണ്ട്. അവ പരമാവധി ഉപയോഗിക്കപ്പെടണം. യുവാക്കൾ, നവസാങ്കേതിക വിദ്യ ഉപയോഗിച്ച് കര്ഷകന് എവിടെയും ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ വിൽക്കാൻ കഴിയും എന്ന നിയമാനുകൂല വ്യക്തികളുടെ മേനി പറച്ചിൽ യാഥാർഥ്യമാക്കണം. അത് സാദ്ധ്യമാണ്. വൻ വിഭവങ്ങൾ കയ്യിലുള്ള കോര്പറേറ്റുകൾക്ക് അപ്പോഴും മേൽക്കയ്യുണ്ടാവാം എങ്കിലും കർഷക സംഘങ്ങൾ മത്സരത്തിനുണ്ടാവുക കർഷകന്റെ വിലപേശൽ ശേഷി വർദ്ധിപ്പി ക്കും ഈ പ്രോസസ്സിൽ, നിലവിലുള്ള ചൂഷകരായ ഇടനിലക്കാർ അനിവാര്യമായും രംഗം വിടുകയോ fair trade practices അവലംബിക്കുകയോ ചെയ്യേണ്ടതായി വരും.

കർഷക സംഘങ്ങൾ രുപീകരിക്കുക, അവർക്ക് സംഭരണത്തിൽ ഇപ്പോൾ FCI ക്കു നൽകുന്ന സബ്സിഡി വിതരണം ചെയ്യുവാൻ സർക്കാരിനെ പ്രേരിപ്പിക്കുക എന്നിവയിൽ പ്രതിപക്ഷ കക്ഷികൾ തങ്ങളുടെ പങ്കു വഹിക്കണം. ഈ സന്ദർഭം ക്രിയാത്മകമായി ഇടപെടാതിരുന്നാൽ കൃഷി, റീറ്റെയ്ൽ വ്യാപാരം എന്നീ സുപ്രധാന മേഖലകളിൽ അംബാനി-അദാനിവൽക്കരണം തടയാനുള്ള അവസാനത്തെ അവസരം നഷ്ടമാകുന്നതിനു നാം സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടി വരും. ജയ് കിസാൻ വെറും ഒരു വോട്ടു മന്ത്രമാവരുത് കർഷകൻ ജയിക്കുമ്പോഴേ രാജ്യം ജയിക്കുന്നുള്ളൂ.