ലേഖനം

മരിക്കുന്ന ജനാധിപത്യം

കഴിഞ്ഞ കുറെ വർഷങ്ങളായി, ലോക രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ അച്ചുതണ്ട് വലതുവശത്തേക്ക് ചാഞ്ഞുനിൽക്കുന്നതിന്റെയും, അമേരിക്കയിൽ ട്രംപിനെ പോലെ ഒരാൾ പ്രസിഡന്റ് പദത്തിലെത്തിയതിന്റെയും പശ്ചാത്തലത്തിൽ, ലണ്ടനിൽനിന്നുള്ള ഗാർഡിയൻ പത്രത്തിൽ Steven Levitsky, Daniel Ziblatt എന്നിവർ ചേർന്നെഴുതിയ ലേഖനത്തിൽ,ലോകജനാധിപത്യത്തിന്റെ ഭാവിയെ പ്പറ്റി കാതലായ ചില നിരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്തുന്നുണ്ട്.

ഫാസിസത്തിന്റെയോ കമ്മ്യൂണിസത്തിന്റെയോ പട്ടാള ഭരണത്തിൻറെയോ പ്രകടമായ ഏകാധിപത്യം ഇന്ന് ലോകത്തിൽ നിന്നും ഏറെക്കുറെ അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു.മിക്ക രാജ്യങ്ങളിലും കൃത്യമായ സമയത്ത് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുമ്പോൾത്തന്നെ ജനാധിപത്യഭരണം അതിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥത്തിൽ പലയിടത്തും മരിച്ചുകൊണ്ടുമിരിക്കുകയാണു എന്ന വൈരുദ്ധ്യവും ഇതിനോടൊപ്പം നില നിൽക്കുന്നു.ആദ്യം സൂചിപ്പിച്ച ശൈലികളിലൊന്നുമല്ലാതെ പെട്ടെന്നൊന്നും ജനശ്രദ്ധയിൽപ്പെടാത്ത മറ്റുചില വഴികളായിരിക്കും ശരിയായ അർത്ഥത്തിലുള്ള ജനാധിപത്യം അട്ടിമറിക്കാൻ ഭരണാധികാരികളുപയോഗിക്കുക എന്നുമാത്രമാണു വ്യത്യാസം.

ഈ വിപത്തിൽ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ആദ്യചുവട് പിഴയ്ക്കുന്നത്ബാലറ്റ്പെട്ടിയിൽ ,(ഇൻഡ്യൻ രീതിയിൽ പറഞ്ഞാൽ വോട്ടിങ്ങ് യന്ത്രത്തിൽ) നിന്നുതന്നെയായിരിക്കും-അതായത്,തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രക്രിയ മുതൽ എന്നർത്ഥം. ജനാധിപത്യ തകർച്ചയിലേക്കുള്ള ഈ വഴി തിരിച്ചറിയുന്നത് ഒട്ടും എളുപ്പമല്ല. വ്യവസ്ഥാപിതമായ,നമുക്ക് പരിചയമുള്ള തരം അട്ടിമറിയിൽ, ജനാധിപത്യത്തിന്റെ മരണം പൊടുന്നനെ വ്യക്തമായി വെളിവാകുന്ന, രീതിയിലാണല്ലൊ സംഭവിക്കുക. പ്രസിഡണ്ടോ പ്രധാനമന്ത്രിയോ കൊല്ലപ്പെടുകയോ തടവിലാക്കപ്പെടുകയോ, നാടുകടത്തപ്പെടുകയോ ചെയ്യുക; ഭരണഘടന സ്തംഭിപ്പിക്കുകയോ റദ്ദാക്കുകയോ ചെയ്യുക;എന്നിങ്ങിനെ നാടകീയമായ നീക്കങ്ങളോടെയായിരുന്നു ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അന്നുള്ള മരണം.പക്ഷെ ജനാധിപത്യത്തിന്റേതെന്ന് നമ്മൾ കരുതുന്ന പുതിയ തിരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ പാതയിൽ അങ്ങിനെയൊന്നും തന്നെ ദൃശ്യമാകുകയില്ല

പഴയതുപോലെ തെരുവീഥികളിൽ പട്ടാളക്കാർ മാർച്ച് ചെയ്യുന്നതോ ടാങ്കുകൾ ഉരുളുന്നതോ കണ്ടെന്നുവരില്ല.ഈ അട്ടിമറി നടത്തുന്നത് ഭരണഘടനയും നാമമാത്രമായ ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനങ്ങളും എല്ലാം പ്രത്യക്ഷത്തിൽ നിലനിർത്തിക്കൊണ്ടുതന്നെയാകും.ജനങ്ങൾ അപ്പോഴും തങ്ങളുടെ ഇഛക്കൊത്താണു ഭരണാധികാരികളെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് എന്ന വിശ്വാസത്തിൽ വോട്ട്ചെയ്യുന്നുണ്ടാകും എന്നതാണിതിലെ ക്രൂരമായ തമാശ.

സ്വേഛാധിപതികൾ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ പുറംമോടി സൂക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് അതിന്റെ സത്ത അടർത്തി കളയുവാനുള്ള തന്ത്രങ്ങൾ സമർത്ഥമായി ആവിഷ്ക്കരിക്കുന്നതിന്റെ തെളിവാണിത്. പല സർക്കാരുകളും ജനാധിപത്യം അട്ടിമറിക്കുന്നത് ‘നിയമാനുസൃത’മായി തന്നെയായിരിക്കും. അതായത് നിയമനിർമ്മാണസഭയുടെയും, നീതിന്യായ കോടതികളുടെയും അനുവാദത്തോടുകൂടി തന്നെ. പലപ്പോഴുമത് ജനാധിപത്യം മെച്ചപ്പെടുത്താനോ നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയെ കാര്യക്ഷമമാക്കാനോ, അഴിമതിയെ നേരിടാനോ, തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രക്രിയതന്നെ ശുദ്ധീകരിക്കാനോ ഒക്കെയാണെന്ന വ്യാഖ്യാനത്തിൽ വീണു ജനം വഞ്ചിതരാകുന്നു.

സ്വതന്ത്രമെന്നു കരുതപ്പെടുന്ന പത്രങ്ങൾ കൃത്യമായി പുറത്തുവരും. പക്ഷേ അവ പ്രലോഭനം കൊണ്ടോ (പണത്തിനുമീതെ പത്രസ്വാതന്ത്ര്യവും ചിലപ്പോൾ പറക്കില്ല എന്നു വേണമെങ്കിൽ പറയാം) ഭീഷണികൊണ്ടോ ഒക്കെ, സ്വയം സെൻസർഷിപ്പിനു വിധേയമായിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കും.ഈ സാഹചര്യത്തിലും ജനങ്ങളിൽ ജാഗ്രത്തായ ഒരു വിഭാഗം അപ്പോഴും വിമർശനം തുടരുന്നുണ്ടാവും.പക്ഷേ പലപ്പോഴും അങ്ങിനെയുള്ളവർ നികുതി സംബന്ധമായതോ, മറ്റേതെങ്കിലും നിയമക്കുരുക്കുകളിലോ (ഇരുപതുകൊല്ലം മുൻപിലത്തെ ഒരു ‘ഓവർസ്പീഡിങ്ങ്’ ചാർജ്ജ് പോലെ അതിനിസാരമായവയിൽ പോലും) ചെന്നു ‘പെട്ടെന്നു’ വരും.

എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് ജനം ആദ്യമൊന്നും മനസ്സിലാക്കുകയില്ല. ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ആണ് ജീവിക്കുന്നതെന്ന വിശ്വാസത്തിലവർ ജീവിതം തുടരും.സൈനിക നിയമമോ, അട്ടിമറിയോ ഭരണഘടന തൽക്കാലത്തേക്കെങ്കിലും റദ്ദാക്കപ്പെടുന്നതോ ഒന്നുമവർ കാണുന്നില്ലല്ലൊ. അപായമണികളൊന്നും മുഴങ്ങാത്ത സാഹചര്യത്തിൽ,ഏകാധിപത്യത്തിലേക്കുള്ള അതിർത്തിരേഖ മുറിച്ചുകടക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒന്നും അവരുടെ കണ്ണിൽപ്പെടുന്നതുമില്ല.

സർക്കാർ സംവിധാനങ്ങൾ ദുരുപയോഗിക്കുന്നതിനെതിരെ,ജനാധിപത്യം ദുർബ്ബലപ്പെടുത്തുന്നതിനെതിരെ ഒക്കെ ശബ്ദമുയർത്തുന്ന ആ ചുരുക്കം ചിലർ വെറുതെ അതിശയോക്തി കലർത്തി പറയുകയാണെന്നോ ആവശ്യമില്ലാതെ പുലി വരുന്നേ എന്ന് കരഞ്ഞു ഭയപ്പെടുത്തുകയാണെന്നോ ഒക്കെയേ മറ്റുള്ളവർ കരുതു. അങ്ങിനെയങ്ങിനെ, ജനാധിപത്യം ഇഞ്ചിഞ്ചായി കാൽക്കീഴിൽ നിന്ന് ഒലിച്ചുപോകുന്നത് ജനം തന്നെ മനസ്സിലാക്കാത്ത ഒരു സ്ഥിതിവിശേഷമുണ്ടാകുന്നു ലോകത്തിന്റെ മറ്റുഭാഗങ്ങളിലേക്കൊന്നു തിരിഞ്ഞാൽ, തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ഏകാധിപതികൾ ജനാധിപത്യസ്ഥാപനങ്ങൾ അട്ടിമറിക്കുവാനായി ഏതാണ്ട് സമാനമായ തന്ത്രങ്ങളാണു ഉപയോഗിക്കുന്നത് എന്ന് ഒരു താരതമ്യപഠനത്തിൽ നിന്ന് വ്യക്തമാകും.

ഈ മാതൃകയൊന്നു തെളിഞ്ഞ്‌ കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞാൽ അതിനെ നേരിടുക അല്പംകൂടി എളുപ്പമാകും.ഒപ്പം, മറ്റ് രാജ്യങ്ങളിലെ ജനങ്ങൾ ഇങ്ങനെയുള്ള പ്രതിസന്ധികളെ വിജയകരമായി നേരിട്ടതെങ്ങിനെയെന്നോ,അതല്ലെങ്കിൽ ദാരുണമായി പരാജയപ്പെട്ടതെങ്ങിനെയെന്നോ കൂടി മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ഈ ഘട്ടത്തിൽ അത്യാവശ്യമാണ്.

ധാർമ്മിക തത്ത്വചിന്തകയായ Susan Neyman നാസിസത്തിന്റെ കുറ്റകൃത്യങ്ങളുമായി ജർമ്മനി എങ്ങനെയാണ് പൊരുത്തപ്പെട്ടതെന്ന് പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവർ പറയുന്നത്, ഓരോ രാജ്യങ്ങൾക്കും അവയുടേതായ പ്രത്യേകതകളുണ്ടെങ്കിലും, അവയുടെ ചരിത്രങ്ങൾ പ്രത്യേകമായി പഠിക്കണമെന്നത് വളരെ പ്രധാനമാണ് എന്നിരിക്കിലും ജർമ്മനിയുടെ ഭൂതകാലത്തിൽ നമ്മൾ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിന്റെ ആവശ്യം നിലനിൽക്കുന്നു എന്നതാണു.കാരണമായിപ്പറയുന്നത് സ്വേഛാധിപത്യഭരണത്തിലേക്ക് ഒരു രാജ്യം നീങ്ങുന്നതെങ്ങിനെയെന്നതിനെക്കുറിച്ച് മുൻകൂട്ടിയൊരു രൂപം ലഭിക്കാൻ ആ ചരിത്രം ഉപകരിക്കും എന്നതാണ്. അതിജീവനം എത്രത്തോളം ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്നതും, എങ്കിലുമത് സാധ്യമാണ് എന്നതും , ഒരു രാജ്യത്തിന് അതിനുള്ളിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ മികച്ച രീതിയിൽ പുറത്തുവരാൻ കഴിയുമെന്നതും,അത് ബലഹീനതയ്ക്ക് പകരം, ശക്തിയുടെ ഉറവിടമായിമാറാമെന്നതും ഒക്കെ ജർമ്മൻ ചരിത്രത്തിൽ നിന്നും പഠിക്കാം.

അന്ന് ആ രാജ്യത്തെ ജനസംഖ്യയുടെ 10% നാസി പാർട്ടിയിലെ അംഗങ്ങളായിരുന്നു.ഏറ്റവുമധികം ഞെട്ടിക്കുന്നതും അതിപ്രധാനപ്പെട്ടതുമായ ഒരു കാര്യം അവരൊന്നും വിദ്യാഭ്യാസമില്ലാത്ത ജനവിഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നല്ലായിരുന്നു എന്നതാണു! ഭൂരിപക്ഷത്തിനും അക്കാദമിക് ബിരുദങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. വംശീയ ഫാസിസ്റ്റ് പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിനെതിരെ വിദ്യാഭ്യാസം പ്രതിരോധശേഷി നൽകുന്നുവെന്ന് നമ്മൾ കരുതുന്നുവെങ്കിലും അതങ്ങിനെയല്ല എന്നു പഠിക്കുന്നതുപോലും പ്രധാനമാണ് .

ചുരുക്കത്തിൽ,ഒരു രാജ്യം ഹിറ്റ്ലർകാലഘട്ടം പോലെയൊരു വൻ ദുരന്തത്തിലേക്കുള്ള ആദ്യ ചുവടുകൾ വെക്കുന്നതെപ്പോഴാണെന്നറിഞ്ഞിരിക്കുക;വംശീയതയെക്കുറിച്ച് ബോധവാന്മാരായിരിക്കുക; ദേശീയതയെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞിരിക്കുക .ജനാധിപത്യബോധമുള്ള ഒരു ജനത ജാഗ്രത്തായിരിക്കേണ്ട വിഷയങ്ങളാണിവ.ഒപ്പം ജനങ്ങൾക്ക് എന്താണു സ്വീകാര്യമാവുക എന്നു പഠിച്ചുകൊണ്ട് നാസികൾ വളരെ സാവധാനത്തിലും ശ്രദ്ധാപൂർവ്വവുമാണു മുന്നോട്ടുനീങ്ങിയതെന്നും നമ്മളോർത്തിരിക്കുക.

ആരോഗ്യകരമായ ജനാധിപത്യം നിലനിൽക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളിൽപ്പോലും,ജനത്തിനെ കയ്യിലെടുക്കാനുള്ള പ്രത്യേക കഴിവു ലഭിച്ചിട്ടുള്ള, വാചകക്കസർത്തുകൾ നടത്തുന്ന, തീവ്രചിന്തകരായ സ്വേഛാധിപതികൾ പലപ്പോഴായി സമൂഹത്തിനുള്ളിൽ നിന്നും ഉയർന്നുവന്നിട്ടുണ്ട്. മേല്പറഞ്ഞ ജാഗ്രതയിലേക്കുള്ള സൂചകങ്ങൾ ലേഖകർ ഇങ്ങിനെ ക്രോഡീകരിക്കുന്നു.

ജനാധിപത്യത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ പരീക്ഷണത്തിൽ,ആദ്യമായി വേണ്ടത് , മറ്റു രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളും നേതാക്കന്മാരും ഈ തീവ്രചിന്തകർ അധികാരത്തിലേക്കെത്തുന്നത് തടയുന്നുവെന്നു ഉറപ്പാക്കുകയാണ് .അതായത് മുഖ്യധാരാ രാഷ്ട്രീയ ടിക്കറ്റുകൾ അവർ കരസ്ഥമാക്കാതിരിക്കാനായി മറ്റു പാർട്ടികൾ അവർക്ക് അംഗീകാരം കൊടുക്കാതെയും,അവരുമായി കൂട്ടുകൂടാതെയും,ആവശ്യമെങ്കിൽ എതിർ കക്ഷികളുമായിപ്പോലും പൊതുവായ ഒരു അജണ്ടയിന്മേൽ ജനാധിപത്യ സ്ഥാനാർത്ഥികളെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ തയ്യാറാകുകയും ചെയ്യുക.ജനപ്രിയരായ തീവ്ര ഏകാധിപതികളെ ഒറ്റപ്പെടുത്തുക എന്നത് രാഷ്ട്രീയമായ ധീരത ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഒന്നാണ്.

പക്ഷേ ഭയവും അവസരവാദവും തെറ്റായ കണക്കുകൂട്ടലുകളുമായി പ്രധാന രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾ മുഖ്യധാരയിലേക്ക് തീവ്രരാഷ്ട്രീയനിലപാടുള്ളവരെ എത്താൻ അനുവദിക്കുമ്പോൾ ജനാധിപത്യം അപകടത്തിലാകുന്നു!ഈ തരത്തിൽ, ഏകാധിപതിയാകാൻ സാധ്യതയുള്ള ഒരാൾ ഭരണത്തിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ ജനാധിപത്യം രണ്ടാമതും പരീക്ഷിക്കപ്പെടുകയാണ്.ഇവിടെ മർമ്മപ്രധാനമായ ചോദ്യം അവർ ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനങ്ങളെ അട്ടിമറിക്കുമോ, അതോ അവയാൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുമോ എന്നതായിരിക്കും തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ഏകാധിപതികളെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനങ്ങൾ മാത്രം പോര. രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികളും, ജനകീയ സംഘടനകളും, ജനാധിപത്യ മാനദണ്ഡങ്ങളും, ഒത്തുചേർന്ന് ഭരണഘടനയെ കാത്തു രക്ഷിക്കുക കൂടി വേണം.കരുത്തുള്ള മാനദണ്ഡങ്ങൾ ഇല്ലെങ്കിൽ, ഭരണഘടനാപരമായ നിയന്ത്രണങ്ങളും,നിരന്തരപരിശോധനയിലൂടെ സന്തുലിതാവസ്ഥ നിലനിർത്തൽ പ്രക്രിയയും കൊണ്ടുമാത്രം നമ്മൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് പോലെ ജനാധിപത്യം സംരക്ഷിക്കാൻ ആവില്ല. അതില്ലാതെ വരുമ്പോഴാണു ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനങ്ങൾ, അത് നിയന്ത്രിക്കുന്നവരുടെ കയ്യിൽ, അതില്ലാത്തവരുടെ നേരെ പ്രയോഗിക്കാനുള്ള രാഷ്ട്രീയ ആയുധങ്ങളായി മാറുന്നത്.

കോടതികളെയും നിഷ്പക്ഷ സംഘടനകളെയും, തങ്ങളുടെ ആവശ്യത്തിന് പാകപ്പെടുത്തി ആയുധമാക്കുകയും, ഒപ്പം മാധ്യമങ്ങളെയും സ്വകാര്യമേഖലയേയും,വാങ്ങിയോ ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയോ രാഷ്ട്രീയതത്വങ്ങൾ മാറ്റി എഴുതിച്ചും , എതിർ പക്ഷത്തിനെതിരെ പ്രതികൂലകാലാവസ്ഥ സൃഷ്ടിച്ചും ഒക്കെയാണു തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ഏകാധിപതികൾ ജനാധിപത്യത്തെ അട്ടിമറിക്കുന്നത്.

തിരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ പാത തന്നെ ഏകാധിപത്യത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ദുഃഖകരമായ ഈ വൈരുദ്ധ്യം സംഭവിക്കുന്നത് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ഈ കൊലയാളികൾ അനുക്രമമായി, സൂക്ഷ്മമായി, നിയമപരമായി,ജനാധിപത്യസ്ഥാപനങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെയാണു അതിനെ സ്വയം വധിക്കുന്നത് എന്നതുകൊണ്ടാണ് .

ഇന്നു നിലനിൽക്കുന്ന ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയകാലാവസ്ഥ സൂക്ഷ്മമായി ഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് ഇതൊക്കെ വളരെ പരിചിതമായി തോന്നിയാൽ ഒട്ടും അത്ഭതപ്പെടാനില്ല.ഒപ്പംഅന്യരാജ്യങ്ങളെ നിരീക്ഷിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് നമുക്കൊന്നുകൂടി മനസ്സിലാക്കാം;സമുദായ ധ്രൂവീകരണം ജനാധിപത്യത്തിന് അപകടമാണ് എന്ന യാഥാർത്ഥ്യം നിലനിൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ, അത് ഒഴിവാക്കാൻ പറ്റാത്തതോ ഗതി തിരിച്ചു വിടാൻ ആകാത്തതോ അല്ല എന്ന ആശ്വാസകരമായ വസ്തുതയും ഒപ്പം നിലനിൽക്കുന്നു.എന്നിരിക്കിൽ പോലും, ജനാധിപത്യത്തിനെ സംരക്ഷിക്കാൻ രോഷം കൊണ്ടോ സാധാരണ പ്രതിരോധം കൊണ്ടോ മാത്രം സാധ്യമല്ല. മറ്റു രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്ന്,ഇതുപോലെയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ അവിടെയുണ്ടായിട്ടുള്ള അപകടസൂചനകൾ കൂടി നമ്മൾ മനസ്സിലാക്കണം. അതുപോലെ, തെറ്റായ ഭീതികളും മനസ്സിലാക്കണം.ഓർക്കുക,നിർണ്ണായകമായി മാറിയ തെറ്റായ ചില ചുവടുവെപ്പുകൾ ജനാധിപത്യ രാജങ്ങളെ അപ്പാടെ തകർത്തു കളയുകതന്നെ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.മറ്റ് രാജ്യങ്ങളിലെ പൗരന്മാർ അവിടെ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള വലിയ ജനാധിപത്യ പ്രതിസന്ധികളെ, അവർക്കുള്ളിൽതന്നെ ആഴത്തിൽ വേരോടിയ പിളർപ്പുകൾക്കുകൾക്കും മേലെ ഉയർന്നുനിന്നു, തകർച്ചയിൽ നിന്നും രക്ഷിച്ചത് എങ്ങനെയാണെന്ന് നമ്മൾ അറിഞ്ഞിരിക്കണം

ചരിത്രം ആവർത്തിക്കുകയല്ല, അതിനൊരു നിശ്ചിത താളമുണ്ട്.അതുതന്നെയാണു ചരിത്രത്തിന്റെ ഉറപ്പും വാഗ്ദാനവും! ഏറെ വൈകുന്നതിന് മുൻപുതന്നെ നമുക്ക് അടുത്ത താളം, അതായത് ആവർത്തിക്കാവുന്ന സംഭവപരമ്പര, അറിയാനാകും എന്ന ആ തീർച്ചയെ ഉള്ളിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് ജാഗ്രത്തായിരിക്കുക എന്നതാണു ജനങ്ങളുടെ ചുമതല.

ഇൻഡ്യയിൽ ഇന്നു ജനാധിപത്യസ്ഥാപനങ്ങൾ മിക്കവാറും ഭരണകൂടത്തിനോട് വിധേയത്വം പുലർത്തുന്നവയായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കയാണല്ലൊ.മറ്റേതു ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനം കൈവിട്ടാലും ഭരണകൂടവുമായി മുഖത്തോടുമുഖം നിൽക്കേണ്ടിവരുന്ന അവസരങ്ങളിൽ സാധാരണക്കാർക്ക് അന്തിമ അഭയകേന്ദ്രമാണു നമ്മുടെ നീതിന്യായവ്യവസ്ഥ ഒരുക്കുന്ന സംരക്ഷണകവചം.പക്ഷെ ഏതാനും വർഷങ്ങളായി ഈ സംരക്ഷണവും നമുക്ക് ഇല്ലാതെയായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് .

ഇൻഡ്യൻപൗരനു നീതി സമ്പാദിച്ചുകൊടുക്കുക എന്ന ജനാധിപത്യ ധർമ്മത്തിൽ ജ്യുഡീഷ്യറി പരാജയപ്പെടുന്നത് സാധാരണമായിക്കഴിഞ്ഞ സാഹചര്യത്തിലാണു പുതിയസുപ്രീംകോടതി ചീഫ്ജസ്റ്റിസ് സ്ഥാനമേറ്റതും, നഷ്ടപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഇൻഡ്യൻ ജ്യുഡീഷ്യറിയുടെ അന്തസ്സും ധീരതയും സത്തയും വിശ്വാസ്യതയും നമുക്ക് വീണ്ടെടുക്കാനായേക്കുമെന്ന ശൂഭപ്രതീക്ഷയുണരുന്നതും. പെഗാസസ് ഇൻഡ്യൻ പൗരൻ്റെ സ്വകാര്യതയിലേക്ക് നടത്തിയ നുഴഞ്ഞുകയറ്റം സംബന്ധിച്ചു നടക്കുന്ന കേസിൽ സുപ്രീംകോടതി നിഷ്പക്ഷമായ അന്വേഷണമുറപ്പാക്കാനായി സ്വന്തം നിലയ്ക്കൊരു അന്വേഷണ സമിതിയെ നിയോഗിച്ചത് ഈ കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിലാണല്ലൊ.പെഗാസസ് വിവരച്ചോർച്ച റിപ്പോർട്ട് ചെയ്ത ആഗോള മാദ്ധ്യമക്കൂട്ടായ്മയിൽ അംഗമായിരുന്ന ‘ദ് വയർ‘ ഇങ്ങിനെയെഴുതുന്നു-

‘സുപ്രിംകോടതി നിയോഗിക്കുന്ന കമ്മിറ്റി സ്വകാര്യതയും ഡേറ്റാ പരിരക്ഷണവും സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള നിലവിലെ നിയമത്തിൻ്റെ ചട്ടക്കൂടിലേക്കു കൂടിപ്പോവണം . കൂടാതെ പാർലമെന്റ് സമഗ്രമായ നിയമം ഉണ്ടാക്കുന്നത് വരെ പൗരന്മാരുടെ സ്വകാര്യത സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ഇടക്കാല നിയമ നടപടികൾ ശുപാർശ ചെയ്യാനും സുപ്രീംകോടതി നിർബ്ബന്ധിതമാകും. പൗരൻ്റെ സ്വകാര്യതയും അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യവും സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു സുപ്രധാന ചുവടുവയ്പ്പ് കൂടിയായിരിക്കുമത്…’

പെഗാസസ് വിഷയം അന്വേഷിക്കാനുള്ള മൂന്നംഗ സമിതി രൂപീകരിക്കാനുള്ള ഇടക്കാല ഉത്തരവ് പുതിയൊരു പ്രത്യാശയോടെയാണു പൗരസമൂഹം വരവേറ്റത്. . ഇന്ത്യയുടെ പുതിയ ചീഫ് ജസ്റ്റിസിന്റെ കീഴിലുള്ള സുപ്രീം കോടതി ഒരു ഉചിതമായ സന്ദേശം മോദി ഭരണത്തിന് നൽകണമെന്നതിനായിരുന്നു അവർ കാത്തിരുന്നത്. ഈ ഇടക്കാല ഉത്തരവോടെ, കോടതി മാനസികമായ ഉറപ്പ് നിറവേറ്റിയതായി തോന്നുന്നു, അതെത്ര ചെറുതായിരുന്നാൽപ്പോലും രാജ്യം രുചിച്ചാസ്വദിച്ച നിമിഷമായിരുന്നു അത്…‘

ആ സന്ദർഭത്തിൽ പ്രശ്സ്ത അഭിഭാഷകൻ കാളീശ്വരംരാജ്നടത്തിയ ഒരു സമഗ്രമായ നിരീക്ഷണം കൂടി ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ടവസാനിപ്പിക്കാം

“ സ്വകാര്യതയടക്കമുള്ള മൗലികാവകാശം സംബന്ധിച്ച സമസ്യകള്‍ ഒരു വശത്ത്;. എങ്ങനെയെങ്കിലും അധികാരം നിലനിര്‍ത്താനായി, അതിനെതിരേ വിദേശ ചാരക്കമ്പനികളുടെ പോലും സഹായം തേടുന്ന ഹീനതന്ത്രത്തിന്റെ നിയമപരതയും ജനാധിപത്യപരതയും മറുവശത്ത്.അതിനെപ്പോലും ന്യായീകരിക്കാന്‍ കേന്ദ്രം ദേശീയതയെയും ദേശീയ സുരക്ഷിതത്വത്തെയും മറയാക്കിയതിന്റെ പ്രശ്‌നവും അതി ഗുരുതരമാണ്…ഒരു വ്യക്തിയുടെ ടെലിഫോണ്‍ സംഭാഷണങ്ങളും സന്ദേശങ്ങളും ചോര്‍ത്തിയെടുക്കാന്‍ നിയതവും നിയമപരവുമായ മാര്‍ഗത്തിലൂടെയല്ലാതെ, ഭരണകൂടത്തിനവകാശമില്ല.ഇന്ത്യന്‍ ടെലിഗ്രാഫ് നിയമവും (1885) വിവരസാങ്കേതികതാനിയമവും ഇക്കാര്യം വ്യക്തമാക്കുന്നു…സ്വകാര്യതയെന്ന മൗലികാവകാശം ഏതൊരു സാഹചര്യത്തിലും അലംഘനീയമാണ് എന്നതാണ് പുട്ടസ്വാമി കേസിലെ നിയമതത്ത്വം..ഈ നിയമതത്ത്വങ്ങള്‍കൂടിയാണ് പെഗാസസ് കേസില്‍ പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടത്. അത് കേവലം വ്യക്തിതലത്തില്‍ നടത്തിയ ഫോണ്‍ചോര്‍ത്തല്‍ എന്ന ക്രിമിനല്‍ കുറ്റത്തിന്റെ മാത്രം പ്രശ്‌നമല്ല. നമ്മുടെ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായ സ്ഥാപനങ്ങളും മറ്റും സത്യസന്ധവും സുതാര്യവും ഭരണഘടനാനുസൃതവുമായാണ് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്താനുള്ള ജാഗ്രതാനിര്‍ദേശമാണ് പെഗാസസ് കേസ്. ആ ജാഗ്രതാനിര്‍ദേശത്തെ സുപ്രീംകോടതി ഗൗരവത്തിലെടുത്തുവെന്നത് ആശ്വാസകരമാണ്.പക്ഷേ, ഇക്കാര്യത്തില്‍ കോടതിമാത്രം ജാഗ്രത കാണിച്ചാല്‍ പോരാ. ഒരു രാഷ്ട്രം മൊത്തത്തില്‍ത്തന്നെ, ഈ വിഷയത്തില്‍ തുടക്കംമുതല്‍ ഒടുക്കംവരെ ജനാധിപത്യപരമായ ശുഷ്‌കാന്തി കാണിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അതിനവരെ സഹായിക്കുകയാണ് മാധ്യമങ്ങളും ബുദ്ധിജീവികളും ചെയ്യേണ്ടത്. ഇല്ലെങ്കില്‍ അപകടത്തിലാകുന്നത് നമ്മുടെ മഹത്തായ ജനാധിപത്യംതന്നെയായിരിക്കും. “
കവർ ഡിസൈൻ : നിയ മേതിലാജ്

വിജയനഗര സാമ്രാജ്യത്തിലെ യെലഹംഗ പ്രവിശ്യയുടെ അധികാരിയായിരുന്ന കെംപഗൗഡ പ്രഭു പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ബെംഗലൂരിൽ ഒരു നഗരം നിർമ്മിച്ചപ്പോൾ അതിന് അതിരിട്ട് നാല് ഗോപുരങ്ങൾ (cardinal towers) സ്ഥാപിച്ചു. അതിലൊന്ന് ഇന്ന് നഗരത്തിലെ പ്രധാന ഉദ്യാനങ്ങളിലൊന്നായ ലാൽബാഗിലാണ്. മെയിൻഗേറ്റ് വഴി അവിടെ ചെല്ലുന്ന സന്ദർശകർ ആദ്യം കാണുക പരന്നു കിടക്കുന്ന ഒരു ഊക്കൻ പാറയുടെ ഉച്ചിയിൽ ഒറ്റക്ക് നിൽക്കുന്ന ഈ കാവൽഗോപുരമാണ്. മുന്നൂറോളം കോടി വർഷങ്ങൾ പഴക്കം വരുന്ന ഈ പാറ ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള പാറകളിൽ ഒന്നാണെന്ന് പറയുന്ന ജിയോളജിക്കൽ സർവ്വേ ഓഫ് ഇന്ത്യയുടെ ഒരു ബോർഡ് അവിടെയുണ്ട്. പതിവ് കാഴ്ചകൾ സ്ഥിരം സന്ദർശകരിൽ ആവേശമുളവാക്കുമെന്ന് കരുതുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല. പക്ഷെ എന്തുകൊണ്ടോ ഈ വിജ്ഞാനശകലം ടൂറിസ്റ്റുകളിൽ പോലും വലിയ കൗതുകമുണർത്തുന്നതായി കണ്ടിട്ടില്ല. ഒരു സ്പെക്റ്റകൽ (spectacle) ആയി അനുഭവപ്പെടാൻ മാത്രം ഒന്നും ആ പാറയുടെയും ഗോപുരത്തിന്റെയും രൂപത്തിനോ ഭാവത്തിനോ ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടായിരിക്കാം. അല്ലെങ്കിൽ, കാലം ഘനീഭവിച്ച് കിടക്കുന്ന ഈ പാറക്കെട്ടിൽ നിരന്തരമായ മാറ്റം അടിസ്ഥാന സ്വഭാവമായ ജീവിതത്തെ ആവേശം കൊള്ളിക്കുന്ന ഒന്നും ഇല്ലെന്നതുമാകാം. എന്തായാലും പൊതുവെ കുട്ടികൾക്ക് ഓടി കയറാനും കമിതാക്കൾക്ക് കാറ്റ് കൊണ്ടിരിക്കാനും പറ്റിയ ഒരിടം മാത്രമാണ് ആ സ്ഥലം.

അതിന് മുകളിൽ നിന്നാൽ തന്റെ നഗരത്തിന്റെ വിഹഗവീക്ഷണം സാധ്യമാകും എന്നതായിരിക്കണം ഇങ്ങനെയൊരു ഗോപുരം സ്ഥാപിക്കാൻ ആ പാറ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിന് കെംപഗൗഡയെ പ്രേരിപ്പിച്ചിരിക്കുക. അതിനോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന ഭൂമിയിൽ ഒരു ഉദ്യാനമുണ്ടാകുന്നത്‌ പിന്നെയും രണ്ട് നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷമാണ്. ഈ ഭൂമിയിലെ തന്നെ ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള ശിലാഖണ്ഡങ്ങളിലൊന്നിലാണ് താൻ ഇങ്ങനെയൊരു നിരീക്ഷണ കവാടം സ്ഥാപിക്കുന്നതെന്നും അദ്ദേഹം അറിഞ്ഞിരിക്കാൻ വഴിയില്ല. ആ പാറയുടെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിയുന്നത് പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെയായിരുന്നു. 1898 ൽ മൈസൂർ സ്റ്റേറ്റ് പുതുതായി രൂപം കൊടുത്ത മൈൻസ് ആൻഡ് ജിയോളജി വകുപ്പിൽ സ്റ്റേറ്റ് ജിയോളജിസ്റ്റായി ചുമതലയേറ്റെടുക്കാനായി അയർലന്റിൽ നിന്നുമെത്തിയ വില്യം ഫ്രഡറിക്ക് സ്മീത്ത് എന്ന വെള്ളക്കാരൻ ആയിരുന്നു ഇത്തരം പാറകളുടെ പഴക്കം തിരിച്ചറിയുകയും അവക്ക് പെനിൻസുലാർ നൈസ് (Peninsular Gneiss) എന്ന പേര് കൊടുക്കുകയും ചെയ്തത്.

സ്മീത്ത് ‘കണ്ടെത്തിയ’ ഇത്തരം പാറക്കെട്ടുകൾ കർണ്ണാടകയിൽ പലയിടത്തും കാണാം. അവയിൽ മിക്കതും ലാൽബാഗിലേത് പോലെ കാഴ്ചക്കാരുടെ ശ്രദ്ധയെ കാര്യമായി ആകർഷിക്കാത്ത പതിഞ്ഞ രൂപങ്ങളല്ല. ആകാശത്തെയും ഭൂമിയെയും കാലത്തെയും ഒരേ പോലെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന, ചുറ്റുപാടുകൾക്ക് മായികഭാവം നൽകുന്ന, സ്പെക്റ്റകൽസ് എന്ന വിശേഷണത്തിന് തികച്ചും അർഹമായ കൂറ്റൻ വിചിത്ര രൂപങ്ങളാണ്. ഷോലെ സിനിമയിലെ വിഖ്യാതരംഗങ്ങൾക്ക് പശ്ചാത്തലമൊരുക്കാനായി 1975 ൽ രമേശ് സിപ്പി ബെംഗലൂരിനും മൈസൂരിനും ഇടയിലുള്ള രാംനഗരയിൽ എത്തിയതിന് കാരണം ആ പ്രദേശത്തെ ഇത്തരം പാറക്കെട്ടുകളായിരുന്നു. വീരുവും ജയ്യും ബസന്തിയും ഗബ്ബർ സിങ്ങും ഇവിടെ നിറഞ്ഞഭിനയിച്ചതിന്റെ പേരിൽ ‘ഷോലെ ഹിൽസ്’ എന്ന പേര് കൂടെ അങ്ങിനെ ആ കുന്നുകൾക്ക് കിട്ടി. ഭൂമിയുടെ കോടാനുകോടി വർഷങ്ങളുടെ ഓർമ്മകളെ മനുഷ്യന്റെ ഹ്രസ്വ ചരിത്രത്തിന്റെ കൗതുകങ്ങൾകൊണ്ട് പുതപ്പിക്കുന്ന ഒരു വിളിപ്പേര്.

അടുത്ത കാലത്ത് ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ പ്രകൃതി ചരിത്രത്തെ കുറിച്ച് ഒരു പുസ്തകം വായിക്കാനിടയായി. ബയോകെമിസ്റ്റും എഴുത്തുകാരനുമായ പ്രണയ് ലാൽ എഴുതിയ ഇൻഡിക്ക. ബെംഗലൂരിന് വടക്ക് 70 കിലോമീറ്റർ ദൂരെ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന വിനോദസഞ്ചാര കേന്ദ്രമായ നന്ദി ഹിൽസിലെ അതിപുരാതന ശിലാഖണ്ഡങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹം ആ ചരിത്രകഥനം ആരംഭിക്കുന്നത്. നന്ദി ഹിൽസിൽ നിന്നങ്ങോട്ട് കർണ്ണാടകത്തിലെ ധാർവാഡ് മേഖലയിൽ പലയിടത്തായി കാണപ്പെടുന്ന പാറകൂട്ടങ്ങൾ ഇന്ത്യയിലെ തന്നെ ഏറ്റവും പഴക്കമേറിയ പാറകളാണത്രെ. ലാൽബാഗിലും രാംനഗരയിലും കാണുന്ന gneissic പാറകളെക്കാളും പഴക്കമുണ്ട് അവക്ക്. പഴക്കത്തെ പറ്റി അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ ചില യാദൃശ്ചികതകൾ കാരണം ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഈ പ്രദേശത്ത് മാത്രം രൂപപ്പെടാനിടയായ, ജീവന്റെ ആദികണികകൾ ഉടലെടുക്കുന്നതിനും എത്രയോ കാലം മുൻപത്തെ ഭൗമചരിത്രത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന, ഫലകങ്ങൾ കൂടിയാണ് ഈ ശിലാരൂപങ്ങൾ എന്നത് പുതിയ അറിവായിരുന്നു. ഏതാണ്ട് അഞ്ഞൂറോളം കോടി വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപാണ് സൗരയൂഥം രൂപം കൊള്ളുന്നത്. അന്ന് ആയിരത്തിലേറെ ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് ചൂടിൽ ലോഹങ്ങളും പാറകളും ഉരുകി തിളക്കുകയായിരുന്ന ഒരു ദ്രവഗോളമായിരുന്നു ഭൂമി. ഭൂതലം നിരവധി കോടി വർഷങ്ങളെടുത്ത് തണുത്തുറഞ്ഞപ്പോൾ രൂപപ്പെട്ടതാണ് പിന്നീടങ്ങോട്ട് ഭൂതലത്തിൽ നടന്നിട്ടുള്ള പരിണാമങ്ങൾക്കെല്ലാം സാക്ഷികളായി തീർന്ന ഈ പാറകളൊക്കെ .

ലാൽബാഗിൽ പോകുമ്പോഴും നഗരത്തിന് പുറത്തേക്കുള്ള യാത്രകൾക്കിടയിൽ രാമനഗരയും നന്ദിഹിൽസും കടന്നു പോകുമ്പോഴുമൊക്കെ ഭൂമി അറിയുന്ന കാലവും നൂറു വർഷം പോലും തികയാതെ തീർന്ന് പോകുന്ന മനുഷ്യരുടെ കാലവും തമ്മിലുള്ള വലിയ അന്തരം ഓർക്കാൻ ഈ പാറക്കെട്ടുകൾ നിമിത്തമാകാറുണ്ട്. വീട്ടിൽ നിന്നും അധികം ദൂരത്തല്ലാത്തതുകൊണ്ട് പലപ്പോഴും നടക്കാൻ പോകാറുള്ള ഒരു സ്ഥലമാണ് ലാൽബാഗ്. മഹാമാരിയെ തോൽപ്പിക്കാനായി രാജ്യം അടച്ചിരിപ്പ് തുടങ്ങിയപ്പോൾ അത് നിന്നു. പിന്നീട് ഒന്നരവർഷത്തിന് ശേഷം അവിടെ പോകുന്നത് ഈയിടെ ഒരു ഞായറാഴ്ച പുലർച്ചെ ആയിരുന്നു. സൂക്ഷ്മജീവികളുടെ കലാപഭീതിയിൽ നിന്നും ക്രമേണ വിമുക്തമായിവരുന്ന നഗരത്തിലെ പതിവ് പ്രഭാത നടത്തക്കാർ മുഖം മൂടി ധരിച്ചാണെങ്കിലും ധാരാളമായി എത്തിതുടങ്ങിയിരുന്നു. കെംപഗൗഡ പ്രഭുവിന്റെ കാവൽ ഗോപുരത്തിന്റെ പരിസരങ്ങളിൽ തലേ ദിവസം കാറ്റു കൊള്ളാനെത്തിയവർ ഇട്ടുപോയ പ്ളാസ്റ്റിക് മാലിന്യങ്ങൾ ചിതറി കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. കൂടെ, ഏതൊക്കെയോ പ്രാക്തനസ്മൃതികൾക്ക് മേൽ മൗനമുറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ആ പ്രാചീന ശിലാഖണ്ഡത്തിൽ അവരിലാരോ കോറിയിടാൻ ശ്രമിച്ച ഒരു വികൃതമായ ഗ്രഫീറ്റിയും (graffiti).

കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ ആയുസുള്ള ഒരു ജീവിയുണ്ടെങ്കിൽ അത് ഞൊടിയിടയിൽ തീർന്നു പോകുന്ന മറ്റു ജീവികളെ എങ്ങിനെയാണ് കാണുക എന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അൽപായുസുകളായ ഈ ജീവികളുടെ അതിജീവനത്വരകളെയും ഭീതികളെയും അറിവുകളെയും അറിവില്ലായ്മകളെയും അഹന്തകളെയും മനസിലാക്കാൻ അതിനാകുമോ എന്നോർത്തു.

പക്ഷെ, ഇന്നലെ പെയ്ത മഴയ്ക്ക് ഇന്നു മുളച്ച തകരയുടെ അഹന്തയെ പുഛിക്കുമെങ്കിലും തങ്ങളുടെ അല്പമാത്രമായ ചരിത്രത്തെ മറന്ന് ഭൂമിയുടെ അവകാശികളായി സ്വയം അവരോധിക്കാൻ മനുഷ്യർക്കൊരിക്കലും മടിയുണ്ടായിട്ടില്ല. ഈ ലോകത്തിന്റെ വികാസ പരിണാമങ്ങളത്രയൂം ലക്ഷ്യമാക്കുന്നത് മനുഷ്യരിലേക്കെത്തിച്ചേരാനാണ്, മനുഷ്യർക്ക് വേണ്ടിയാണ്, എന്ന തോന്നൽ നമ്മുടെ സംസ്‌കാരത്തിലും പൊതുബോധത്തിലുമൊക്കെ എത്ര ആഴത്തിൽ വേരോടിയിട്ടുള്ളതാണ് എന്നോർക്കുക.

450 കോടിയിലധികം വർഷങ്ങൾ പഴക്കമുള്ള ഭൂമിയിൽ മനുഷ്യജീവിതമെന്നത് ഇന്നലെ മാത്രം നടന്ന ഒരു സംഗതിയാണ്. ഇക്കാര്യം പറയുമ്പോൾ മേൽ പറഞ്ഞ പുസ്തകത്തിൽ പ്രണയ് ലാൽ നൈജൽ കാൽഡർ എന്ന ഭൗതികശാസ്ത്രജ്ഞൻ നൽകിയ ഒരു ഉദാഹരണം ഓർക്കുന്നുണ്ട്. 46 വർഷം പ്രായമുള്ള ഒരു സ്ത്രീയാണ് ഭൂമിയെന്ന് കരുതുക. ആ ജീവിതകാലത്തിലെ വെറും നാല് മണിക്കൂറുകൾക്ക് മുൻപ് മാത്രമാണ് ഹോമോ സാപിയൻസ് എന്ന മനുഷ്യർ ഈ ഭൂമുഖത്ത് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത് തന്നെ. യേശു ക്രിസ്തു കുരിശിലേറ്റപ്പെടുന്നത് അഞ്ചു മിനുറ്റ് മുൻപ്. വ്യാവസായിക വിപ്ലവം ഉണ്ടാകുന്നത് ഒരു മിനുറ്റ് മുൻപ് മാത്രവും! മനുഷ്യസാനിധ്യം ഭൗമഘടനയിലും ആവാസവ്യവസ്ഥയിലും നിർണ്ണായകമായ സ്വാധീനം ചെലുത്താൻ തുടങ്ങിയതിന് ശേഷമുള്ള സമയ ഖണ്ഡത്തെ ചില ചിന്തകർ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് ആന്ത്രപോസീൻ (anthropocene) എന്നാണ്. മനുഷ്യൻ എന്നർത്ഥം വരുന്ന anthropo, സമീപകാലം എന്നർത്ഥം വരുന്ന cene എന്നീ രണ്ടു ഗ്രീക്ക് പദങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ഈ വാക്കുടലെടുക്കുന്നത്.

കാലത്തിന്റെയോ സ്ഥലത്തിന്റെയോ അപരിമേയത തങ്ങളുടെ നാർസിസത്തിനും അതിൽ നിന്നുണ്ടായ വീണ്ടുവിചാരമില്ലായ്മക്കും തടയിടാൻ മനുഷ്യരെ എന്നെങ്കിലും പ്രേരിച്ചിരുന്നതായി കരുതാൻ തെളിവില്ല. ഈയിടെ വായിച്ച, ഭൂമിയെ വലം വെച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന തങ്ങളുടെ സാറ്റലൈറ്റുകളൊന്നിനെ റഷ്യ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് തൊടുത്തുവിട്ട ഒരു മിസൈൽ ഉപയോഗിച്ച് തകർത്തു എന്ന വാർത്തയാണ് ഓർമ്മ വരുന്നത്. അത് ചിന്നിച്ചിതറിച്ച അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഭൂമിയെ വലം വെക്കാൻ തുടങ്ങുകയും അവയിൽ നിന്നും രക്ഷനേടാൻ ഇപ്പോൾ ഭ്രമണപഥത്തിലുള്ള അന്താരാഷ്‌ട്ര ബഹിരാകാശ നിലയത്തിലെ (ISS) ബഹിരാകാശ സഞ്ചാരികൾക്ക് മാറി നിൽക്കേണ്ടി വരികയും ചെയ്തു. ആന്റി സാറ്റലൈറ്റ് (ASAT) പരീക്ഷണങ്ങളുടെ ഭാഗമായിരുന്നത്രെ തികച്ചും നിരുത്തരവാദിത്തപരമായ ആ കൃത്യം. ഇത് ചെയ്യുന്ന ആദ്യത്തെ രാജ്യമല്ല റഷ്യ. അമേരിക്കയും ചൈനയും ഇന്ത്യയുമൊക്കെ ഇത്തരം പരീക്ഷണങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ലോകരാഷ്ട്രങ്ങൾ ബഹിരാകാശത്തെ തങ്ങളുടെ ശാക്തിക ബലാബലങ്ങളുടെ വേദിയാക്കാതെ മാറ്റി നിർത്തുമെന്ന് കരുതാൻ ഒന്നോർത്താൽ എന്ത് ന്യായമാണുള്ളത്?

ആന്ത്രപോസീൻ എന്ന ഹ്രസ്വകാലം ഉയർത്തുന്ന അസ്തിത്വപരമായ വെല്ലുവിളികളെ അതിജീവിക്കാൻ മുനുഷ്യരാശിക്കാകുമോ എന്ന ചോദ്യം ബാലിശമായ ഒന്നായി തള്ളിക്കളയേണ്ട ഒന്നല്ല. കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനമായാലും മഹാമാരികളായാലും രാഷ്ട്രം, മതം തുടങ്ങിയ ചെറുകളങ്ങളുടെ അതിരുകൾക്കകത്ത് നിർദ്ധാരണം ചെയ്യാനൊക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ അല്ല അവയൊന്നും ഉയർത്തുന്നത്. വിശ്വമാനവൻ എന്നൊക്കെ പറയുമെങ്കിലും ഒന്നിച്ച് ഒരുമയോടെ ആഗോളതലത്തിൽ എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നപരിഹാരങ്ങൾക്ക് ശ്രമിക്കാനുള്ള അനുഭവജ്ഞാനം മനുഷ്യരാശിക്ക് ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. COP26 ന്റെ വേദിയിലണിനിരന്ന രാഷ്ട്രനേതൃത്വങ്ങളുടെ ശരീരഭാഷ ആത്മവിശ്വാസം പ്രചോദിപ്പിക്കാഞ്ഞത് അതുകൊണ്ടാകാം.

മാത്രമല്ല, മനുഷ്യന്റെ ഭാഗധേയം ആത്യന്തികമായി അതിജീവനത്തിന്റേത് ആയിരിക്കുമെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നും ഭൗമചരിത്രത്തിലില്ലതാനും. ശാഖോപശാഖിയായ വളർന്നു പന്തലിച്ച് നിൽക്കുന്ന പരിണാമ മഹാവൃക്ഷമെന്ന ഒരു മെറ്റഫർ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട് വിഖ്യാത ജൈവപരിണാമ ശാസ്ത്രജ്ഞരിൽ ഒരാളായിരുന്ന സ്റ്റീഫൻ ജെ ഗൗൾഡ് ഒരിടത്ത്. ഈ പരിണാമവൃക്ഷത്തിലെ ഒരു താരതമ്യേന പുതിയ ഒരു ശിഖിരാഗ്രം മാത്രമായ മനുഷ്യൻ വാടി കരിയില്ലെന്ന് ഉറച്ച് പറയാനൊക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. ചിലപ്പോൾ കാലത്തെയും കാലാവസ്ഥയെയും അതിജീവിച്ചേക്കുക മറ്റേതെങ്കിലും ശിഖിരങ്ങളായിരിക്കാം. അത് മനുഷ്യനേക്കാൾ അതിജീവനശേഷിയുള്ള ഏതെങ്കിലുമൊക്കെ സൂക്ഷ്മജീവികൾ മാത്രമായെന്നും വരാം.

രണ്ടു വർഷങ്ങൾ ആയിരിക്കുന്നു ലോകം കൊറോണാ വൈറസിന്റെ പിടിയിൽ അമർന്നിട്ട്. കൃത്യമായ അർത്ഥത്തിൽ ഒരു ജീവി പോലുമല്ലാത്ത ആ സൂക്ഷജീവകണങ്ങൾ മനുഷ്യരാശിക്ക് മേൽ കെട്ടഴിച്ചുവിട്ട ആക്രമങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ ഇരയാരെന്നത് ഇപ്പോഴും തർക്ക വിഷയമാണ്. അതെന്തായാലും, രണ്ടു വർഷത്തിനിപ്പുറം 25. 5 കോടിയില്പരം രോഗബാധിതർക്കും 51 ലക്ഷത്തിലേറെ മരണങ്ങൾക്കും ശേഷവും മാരകമായ ആ ജീവകണങ്ങളുടെ കലാപത്തിന് അറുതി വന്നെന്ന്, അവയുടെ സംഹാരതാണ്ഡവം അവസാനിച്ചെന്ന്, ഇനിയും പറയാറായിട്ടില്ല.

ആദ്യരോഗി ആരെന്നത് മാത്രമല്ല, രോഗം എവിടെ നിന്ന് എങ്ങിനെ പൊട്ടിപുറപ്പെട്ടു എന്നതും വിവാദ വിഷയമാണ് . ചൈനയിലെ വുഹാൻ നഗരത്തിലെ ഒരു ലാബോറട്ടറിയാണ് ഈ വൈറസിന്റെ ഉറവിടമെന്ന് കരുതുന്നവരേറെയുണ്ട്. ഗൂഡാലോചനാ സിദ്ധാന്തക്കാർ മാത്രമല്ല; സർക്കാരുകളിലെയും ഗവേഷണ മാധ്യമ സ്ഥാപനങ്ങളിലെയും പല ഉന്നതസ്ഥാനീയരും. വുഹാനിലെ വെറ്റ് മാർക്കറ്റുകൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന മാംസ മത്സ്യ ചന്തകളിൽ നിന്നാണ് രോഗം ആദ്യം ഉണ്ടാകുന്നത് എന്ന് വാദിക്കുന്നവരാണ് മറ്റൊരു പ്രബലപക്ഷം. ആദ്യരോഗബാധിതരിൽ ഏറെ പേർ ഈ മാർക്കറ്റുകളുമായി ബന്ധമുള്ളവരായിരുന്നു എന്നതും 2002 ൽ സാർസ് പകർച്ചവ്യാധിയും (SARS-CoV-2) ഈ സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്നാണ് പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടത് എന്നതും ഈ വാദത്തിന് പിൻബലമേകുന്നു. കോവിഡ് രോഗാണു വാഹകരാകാൻ സാധ്യതയുള്ള വന്യമൃഗങ്ങളെ മാംസത്തിന് വേണ്ടി ജീവനോടെ എത്തിക്കുന്ന സ്ഥലമാണ് ഇത്തരം ചിന്തകൾ.

ഈ വാദത്തെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്ന ഏറ്റവും പുതിയ ആധികാരിക പഠനങ്ങളിലൊന്ന് അമേരിക്കയിലെ അരിസോണ സർവകലാശാലയിൽ പ്രൊഫസറായ മിഖായേൽ വൊറോബേയുടെതാണ്. വൈറസുകളെയും പകർച്ചവ്യാധികളെയും കുറിച്ച് പഠിക്കുന്ന ഒരു എവല്യൂഷനറി ബയോളജിസ്റ്റ് ആണ് ആദ്ദേഹം. ആദ്യത്തെ കോവിഡ് കേസുകളെക്കുറിച്ചുള്ള വാർത്തകളും രേഖകളും സൂക്ഷ്മ പരിശോധനനക്ക് വിധേയമാക്കി വൊറോബേ പറയുന്നത് വുഹാനിലെ ഹുവാനൻ സീഫുഡ് ഹോൾസേൽ മാർക്കറ്റ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന വെറ്റ് മാർക്കറ്റിൽ നിന്നാണ് ആദ്യ കോവിഡ് കേസുകളിൽ അധികവും ഉണ്ടായതെന്ന് കരുതാൻ മതിയായ കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടെന്നാണ്. ഉറവിടമെന്തുമാകട്ടെ, നിനച്ചിരിക്കാതെ ഉണ്ടായ കോവിഡ്-19 എന്ന സൂക്ഷ ജീവകണങ്ങളുടെ ആക്രമണത്തിന് മുൻപിൽ മനുഷ്യർ എത്രയോ കാലം കൊണ്ട് ആർജ്ജിച്ച അറിവുകൾ തോറ്റു പോയി. അപ്പോൾ അവർക്ക് മുൻപിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരേയൊരു പോംവഴി ഏത് ജീവിക്കും സഹജമായ അതിജീവനതന്ത്രങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു. ആപത്തിൽ നിന്ന് ഓടിയൊളിക്കാനുള്ള ജനിതകഘടനകളിൽ ആഴത്തിൽ ഉൾച്ചേർന്നിട്ടുള്ള ആദിമ വാസന. വൈറസിനെ ഒരു പരിധിവരെയെങ്കിലും പ്രതിരോധിക്കാനൊക്കുന്ന വാക്സിൻ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാൻ ഒരു വർഷത്തിനകം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്ന് മറന്നു കൊണ്ടല്ല ഇതെഴുതുന്നത്. എന്നാലും അടച്ചിടുകയും (quarantine) അടച്ചിരിക്കുകയും (lockdown) മാത്രമായിരുന്നു നമ്മുടെ പ്രാഥമിക പ്രതിരോധ മാർഗം. ഇതിനകം ഒരു വലിയ പങ്ക് മനുഷ്യർക്ക് രോഗം വന്നു പോയോ വാക്‌സിനെടുത്തത് കാരണമോ പ്രതിരോധ ശേഷിയാർജ്ജിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും മുഖമൊളിപ്പിക്കാതെ പുറത്തിറങ്ങാനൊക്കുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് നമ്മളിനിയും തിരിച്ചെത്തിയിട്ടില്ല. മാത്രമല്ല, വൈറസിന്റെ ഓരോ രൂപാന്തരവും ഒരു അടച്ചിരിപ്പിലേക്ക് കൂടി നയിച്ചേക്കുമോ എന്ന ഭീതി ഡെമോക്ലിസിന്റെ വാളു പോലെ ഇപ്പോഴും തലക്കുമേൽ തൂങ്ങി നിൽക്കുന്നുമുണ്ട്.

ഒരു പ്രദേശമോ രാജ്യമോ പോലുമല്ല, ലോകം മുഴുവൻ മനുഷ്യർ അടച്ചിരുന്നും മറ്റുള്ളവരോട് ആകാവുന്നത്ര അകലം പാലിച്ചും കഴിഞ്ഞു കൂട്ടിയ നിസ്സഹായതയും ഭീതിയും നിറഞ്ഞ ഈ കാലത്തെ ഭാവിയിലെ ചരിത്രകാരന്മാർ എങ്ങിനെയായിരിക്കും അവതരിപ്പിക്കുക?

തീരെ പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആരാലും പ്രവചിക്കപ്പെടാതെ വന്ന് ദൂരവ്യാപകമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന ചില സംഭവങ്ങളുണ്ട്. ഗണിതശാസ്ത്രപരമായി പോലും അസംഭാവ്യമായി കരുതപ്പെടുന്ന കാര്യങ്ങൾ. അങ്ങിനെയുള്ള കാര്യങ്ങൾ ചിലപ്പോഴെങ്കിലും സംഭവിക്കുമ്പോൾ ചരിത്രത്തിന്റെ ഗതിയെ തന്നെ അവ മാറ്റി മറിച്ചെന്നും വരും. എഴുത്തുകാരനും സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിഷ്യനും ആയ നസീം നിക്കോലാസ് തലേബ് ഇങ്ങനെയുള്ള പ്രതിഭാസങ്ങളെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് കറുത്ത ഹംസം (Black Swan) എന്ന പദമുപയോഗിച്ചാണ്. ഏറെ കാലം പാശ്ചാത്യർ വിശ്വസിച്ചിരുന്നത് ഭൂമിയിൽ കറുത്ത ഹംസങ്ങൾ കാണില്ല എന്നായിരുന്നു. 1697-ൽ ഡച്ച് പര്യവേക്ഷകനായ വില്ലെം ഡി വ്‌ലാമിംഗ് ഓസ്‌ട്രേലിയയിൽ പടിഞ്ഞാറൻ തീരങ്ങളിൽ കറുത്ത ഹംസങ്ങളെ കണ്ടെത്തുന്നത് വരെ ആ വിശ്വാസം നിലനിന്നു.

കോവിഡ് മഹാമാരി ഒരു Black Swan സംഭവമാണോ? അല്ല എന്നാണ് തലേബ് വിശ്വസിക്കുന്നത്. സാംഖ്യികമായി ഒരു അസംഭാവ്യത ആയിരുന്നില്ല കോവിഡ്. അതിനാൽ ഈ മഹാമാരിയെ ബ്ളാക്ക് സ്വാൻ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് ശരിയായിരിക്കില്ല, ആദ്ദേഹം പറയുന്നു. എന്നാലും, സാങ്കേതികമായ ഇത്തരം വിയോജിപ്പുകൾ മാറ്റിവെച്ചാൽ, ഈ ലോകത്തെ ബഹുഭൂരിഭാഗം മനുഷ്യരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളവും തീർത്തും അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നു കോവിഡും അത് അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ തകിടം മറിച്ച അവരുടെ പതിവ് ജീവിതവും. പുതിയ പതിവുകളെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന new normal എന്ന പ്രയോഗം ഇനിയങ്ങോട്ട് എല്ലാം ഇങ്ങനെയൊക്കെയേ നടക്കൂ എന്ന ദോഷചിന്തയെക്കാളേറെ താളം തെറ്റിയ ജീവിതത്തോട് പൊരുത്തപ്പെടാനുള്ള മനുഷ്യരുടെ അതിജീവനത്വരയുടെ ഒരു പ്രകാശമായിട്ട് കാണാനാണ് എനിക്ക് താല്പര്യം. എന്നാലും ദിവസങ്ങൾ കഴിയും തോറും അറം പറ്റിയ പോലെ അടച്ചിരിപ്പ് ശരിക്കും നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ പതിവുകളിലൊന്നായി മാറുകയാണോ എന്ന തോന്നൽ ശക്തിപ്പെടുകയാണ്.

മഹാമാരി കൊണ്ടുമാത്രമല്ല ഒന്നിന് പിറകെ ഒന്നായി പേമാരിയും പ്രളയവും അന്തരീക്ഷമലിനീകരണവുമെല്ലാം പലയിടങ്ങളിലും അടച്ചിരിപ്പുകളിലേക്ക് നയിക്കുകയാണ്. വാസ്തവത്തിൽ അടച്ചിരിപ്പെന്നത് ഈ പുതിയ പതിവുകളുടെ യാഥാർഥ്യത്തെ കൃത്യമായി പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന ഒരു വിശേഷണമല്ല. അത് നാല് ചുമരുകൾ സ്വന്തമായുള്ളവർക്ക് മാത്രം ചെയ്യാനൊക്കുന്ന ഒരു കാര്യമാണ്. ബുദ്ധിമുട്ടുകളുണ്ടെങ്കിലും താരതമ്യേന സുരക്ഷിതമായ ഒരു അവസ്ഥയാണത്. ഈ മനുഷ്യരുടെ അടച്ചിരിപ്പ് തെരുവിലേക്ക് തള്ളുന്ന വേറെ കുറേ ആൾക്കാരുണ്ട്. മഹാമാരികളും പാരിസ്ഥികദുരന്തങ്ങളും അവയുണ്ടാക്കുന്ന അടച്ച് പൂട്ടലുകളും കാരണം പ്രതീക്ഷയറ്റ പാലായനത്തിന് നിർബന്ധിക്കപ്പെട്ടവർ. അഭയാർത്ഥികൾ.

തലസ്ഥാന നഗരിയിൽ നിന്നുള്ള വാർത്തകൾ നോക്കുക. എല്ലാ വർഷവും ശൈത്യകാലത്തിന്റെ ആരംഭത്തിൽ പതിവുള്ളത് പോലെ ഇത്തവണയും അന്തരീക്ഷ മലിനീകരണം അതീവഗുരുതരമായ അവസ്ഥയിലേക്കെത്തുകയും എയര്‍ ക്വാളിറ്റി ഇന്‍ഡെക്‌സ് മനുഷ്യർക്ക് ശ്വാസയോഗ്യമായതിന്റെ പരിധി വിട്ട് ഏറെ ഉയർന്നുപോകുകയും ചെയ്തു. പുതിയവയൊന്നുമല്ല, കഴിഞ്ഞ വർഷത്തെയും അതിന് മുൻപത്തെ കുറെ വർഷങ്ങളിലെയും കാരണങ്ങൾ തന്നെ ഇത്തവണയും – വാഹനങ്ങൾ, വൈദ്യുത നിലയങ്ങൾ, ദീപാവലി, വിളവെടുപ്പിന് ശേഷം വൈക്കോൽ കത്തിക്കുന്ന കർഷകർ. അതിന്റെ കൂടെ എന്നത്തേയും പോലെ ഒന്നും നിയന്ത്രിക്കാനാകാത്ത നിസ്സഹായമായ ഭരണകൂടവും.

എന്നാലും ഒരു വ്യത്യാസമുണ്ട്. ജനങ്ങളോട് വീട്ടിലിരിക്കാൻ പറയേണ്ടത് എങ്ങിനെയെന്ന് ഭരണ കർത്താക്കൾക്ക് ഇപ്പോൾ അറിയാം. വിദ്യാലയങ്ങൾ അടച്ചിടുക, തൊഴിലിടങ്ങളിലെ ഹാജർ കുറക്കുക, നിർമ്മാണ പ്രവർത്തങ്ങളും താപനിലയങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വൈദ്യുത ഉത്പാദനം നിർത്തി വെക്കുക തുടങ്ങി ലോക്ക്ഡൗണിന് സമാനമായ നടപടികൾ. വീട്ടിലിരിപ്പ് ഇഷ്ടമാണെങ്കിലും അല്ലെങ്കിലും സ്വാഭാവികമായ ഒരു അവസ്ഥയായി കരുതാൻ ജനങ്ങളും പഠിച്ചിരിക്കുന്നു.

ദില്ലിയിൽ അന്തരീക്ഷത്തിലെ പൊടിയും പുകയുമാണെങ്കിൽ തീരാതെ പെയ്യുന്ന പേമാരിയും പ്രളയവും മണ്ണിടിച്ചിലുകളും ഉരുൾപ്പൊട്ടലുകളുമാണ് കഴിഞ്ഞ കുറേ ദിവസങ്ങളായി ദക്ഷിണേന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിലുമുള്ളവരുടെ പതിവ് ജീവിതത്തിന്റെ താളം തെറ്റിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ബംഗാൾ ഉൾക്കടലിലും അറബിക്കടലിലും ഇന്നേ വരെ കാണാത്ത രീതിയിൽ അടിക്കടി ഉണ്ടാകുന്ന ന്യൂനമർദ്ദങ്ങൾ, ചക്രവാത ചുഴികൾ. പ്രവചനം ആസാധ്യമായി തീരുന്ന കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനത്തിന്റെ നേർക്കാഴ്ചകൾ. കൊടും ദുരിതങ്ങൾ.

ഇവയൊന്നും ഇന്ത്യയിൽ മാത്രമുള്ളതല്ല. ആഗോളതലത്തിൽ തന്നെ തീവ്ര കാലാവസ്ഥാ അനുഭവങ്ങളുടെ എണ്ണത്തിൽ വലിയ വർദ്ധനയാണ് ഉണ്ടാകുന്നത്. കാട്ടുതീകൾ, പ്രളയങ്ങൾ, മേഘവിസ്ഫോടനങ്ങൾ, വരൾച്ച, ധ്രുവ പ്രദേശങ്ങളിലെ മഞ്ഞുരുകൽ, ഉയരുന്ന സമുദ്രനിരപ്പ്. അടിയന്തിരമായി തടയിടാനൊത്തില്ലെങ്കിൽ ഭൂമിയിലെ ജീവന്റെ നിലനിൽപ് തന്നെ അപകടത്തിലായേക്കാവുന്ന മാറ്റങ്ങൾ. കാലാവസ്ഥയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ദുരന്തസംഭവങ്ങളുണ്ടാക്കുന്ന അളവറ്റ നാശനഷ്ടങ്ങൾ. കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനം എന്തെന്നറിയാൻ ഇന്ന് ഐ. പി. സി. സിയുടേത് പോലുള്ള നെടുങ്കൻ ശാസ്ത്ര റിപ്പോർട്ടുകൾ വായിക്കേണ്ടതില്ല. അത്രമേൽ അനുഭവ വേദ്യങ്ങളായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു ആ യാഥാർഥ്യങ്ങൾ.

എന്നാൽ കുറച്ച് കാലം മുൻപ് വരെ അതായിരുന്നില്ല സ്ഥിതി. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പകുതി വരേയ്ക്കും അന്തരീക്ഷ താപനില ഏറെ കുറെ സ്ഥിരമായിരുന്നു. പിന്നീടാണ് കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനത്തിന് കാരണമായി ആഗോളതാപനം അതിരൂക്ഷമാകുന്നത്. 1998 ൽ അമേരിക്കയിലെ മസാച്ചുസെറ്റ്സ് സർവ്വകലാശാലയിലെ ഭൗമശാസ്ത്രജ്ഞനായ മൈക്കൽ മാനും രണ്ട് സഹപ്രവർത്തകരും ചേർന്ന് പ്രശസ്‌ത്ര ശാസ്ത്ര ജേർണൽ ആയ നേച്ചറിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു പ്രബന്ധത്തിലാണ് ഈ പ്രവണത ആദ്യമായി ചൂണ്ടി കാണിക്കപ്പെട്ടത്. ഉത്തരാർദ്ധ ഗോളത്തിലെ കഴിഞ്ഞ ആറു നൂറ്റാണ്ടുകളായുള്ള ആഗോളതാപനത്തിന്റെ പാറ്റേൺ പഠിച്ചപ്പോൾ അവർ കണ്ടത് കഴിഞ്ഞ എട്ടിൽ മൂന്നു വർഷങ്ങളിലെ ശരാശരി താപനില AD 1400 ന് ശേഷമുള്ള ഏത് വർഷത്തേക്കാളും കൂടുതലാണ് എന്നായിരുന്നു. ഈ കണ്ടെത്തൽ ഇന്ന് കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനത്തെ കുറിച്ചുള്ള രേഖകളിലെല്ലാം സ്ഥിര സാനിധ്യമായ ഒരു ഗ്രാഫിന് രൂപം നൽകി – ഹോക്കി സ്റ്റിക് ഗ്രാഫ്. ഏറെ കാലം സ്ഥിരമായി നിൽക്കുന്ന താപനില പൊടുന്നനെ വളർന്ന് ഉയരുന്നത് ഹോക്കി സ്റ്റിക്കിന്റെ രൂപത്തെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ് ആ ചാർട്ടിന് അങ്ങിനെയൊരു പേര് വന്നത്.പിന്നീടങ്ങോട്ട് കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനത്തെ ചൊല്ലിയുള്ള എല്ലാ വിവാദങ്ങളുടെയും കേന്ദ്രത്തിൽ ഈ ചാർട്ടുണ്ട്.

ഫോസിൽ ഇന്ധന ലോബിയും അവർ വിലക്കെടുത്ത ശാസ്ത്രജ്ഞരും അന്ന് തൊട്ട് സ്ഥാപിക്കാൻ ശ്രമിച്ചത് ആഗോള താപനം അതിശയോക്തിയാണെന്നും അതൊരു കപടശാസ്ത്രമാണെന്നും ആണ്. അനുഭവങ്ങളുടെയും പുതിയ തെളിവുകളുടെയും അടിസ്ഥാനത്തിൽ ആ വാദത്തിന് മുനയൊടിഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അത് മനുഷ്യരാശിയുടെ നിലനിൽപ്പിനു തന്നെ ഉയർത്തുന്ന ഭീഷണിയെ എങ്ങിനെ നേരിടണമെന്ന കാര്യത്തിൽ സമവായത്തിൽ എത്താനൊക്കാതെ പകച്ചു നിൽക്കുകയാണ് ലോകരാഷ്ട്ര നേതൃത്വങ്ങൾ.

നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ചത് പോലെ ഭൂമിയെ 46 വയസ്സുള്ള ഒരു സ്ത്രീയായി സങ്കൽപ്പിക്കാമെങ്കിൽ ഏതാനും സെക്കൻഡുകൾ മാത്രം വരുന്ന വളരെ ചെറിയ കാലയളവിലാണ് ഒരു പാരിസ്ഥിതിക അടിയന്തിരാവസ്ഥയിലേക്ക് മാനവരാശി തകിടം മറയുന്നതും ജന്തു ജന്യമായ (zoonotic) പകർച്ചവ്യാധികൾ പെരുകുന്നതുമൊക്കെ. ഇത് യാദൃശ്ചികമല്ല. ഭൂമി ജീവന്റെ ആധാരമാണെന്ന് മറന്ന് അതിനെ പരിധികളില്ലാത്ത വികസനത്തിന്റെ അസംസ്കൃത വസ്തുവായി മാത്രം കാണുന്ന മനോഭാവം അതിന്റെ പരകോടിയില്‍ എത്തുന്നത് ഈ കാലത്താണ് എന്നതുകൊണ്ടാണ് . ലാഭേച്ഛ ഒന്നുകൊണ്ടു ത്വരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നസമ്പത് വ്യവസ്ഥയാണ്, അതിനെ ‘ലെജിറ്റിമൈസ്’ ചെയ്യുന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളും സംസ്ക്കാരവും പൊതുബോധവുമാണ് ഇതിന് കാരണം. ഭൂമിയുടെ ബൃഹത്‌ചരിത്രത്തെ ആന്ത്രപോസീൻ എന്ന നൊടിയിടനേരം മാറ്റിമറിക്കുന്നു.

പക്ഷിപനിയും പന്നിപനിയും തൊട്ട് കോവിഡ് വരെയുള്ള പകർച്ചവ്യാധികളുടെ ഉറവിടവും കാരണവും തേടുന്ന റോബ് വാലസിനെ പോലുള്ള ശാസ്ത്രജ്ഞർ ചെന്നെത്തുന്നത് ജന്തുക്കളിൽ ഒതുങ്ങി നിൽക്കേണ്ടുന്ന രോഗകാരികൾ (pathogens) മനുഷ്യരിലേക്കെത്താനും ലോകം മുഴുവൻ നിയന്ത്രണാധീതമായി പരക്കാനും ഇടയാക്കുന്ന സാമൂഹ്യ സാമ്പത്തിക സാഹചര്യങ്ങളിലേക്കാണ്. കൃഷിയുടെ വ്യവസായവൽക്കരണം,വനമേഖലകളുടെ വ്യാപകമായ നാശം, ആഗോളവൽക്കരണം തുടങ്ങിയ പ്രവണതകൾ. നിലനിൽക്കുന്ന സാമൂഹ്യ സാമ്പത്തിക ബന്ധങ്ങളെ മാറ്റിനിർത്തികൊണ്ട് കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനത്തെയും മനസ്സിലാക്കുക സാധ്യമല്ല.

ഒന്ന് തീർച്ചയാണ്. ലളിതമായ പരിഹാരങ്ങളൊന്നുമില്ല മനുഷ്യവംശം നേരിടുന്ന ഈ വലിയ പ്രതിസന്ധിക്ക്. ഒറ്റപ്പെട്ടതും ഭാഗികവുമായ ശ്രമങ്ങൾ ഫലം കാണാത്ത അതിസങ്കീർണമായ ഒരു പ്രശ്നസ്ഥലിയാണിത്. ഉദ്പാദനത്തിലും ഉപഭോഗത്തിലും മനുഷ്യരും മനുഷ്യരും തമ്മിലും മനുഷ്യനും പ്രകൃതിയും തമ്മിലും ഉള്ള ബന്ധങ്ങളിലും സ്റ്റാറ്റസ് കോ നിലനിർത്തിക്കൊണ്ട് ഇതിനെ മറികടക്കാമെന്ന് കരുതുന്നത് മൗഢ്യമാണ്. പക്ഷെ അനുരഞ്ജന സാധ്യതയില്ലാത്ത നിലപാടുകളുടെ എതിരറ്റങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രശ്നത്തെ സമീപിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളാണ് അധികവും. സ്ഥാപിത താല്പര്യങ്ങൾ, പ്രത്യയശാസ്ത്ര ശാഠ്യങ്ങൾ. താൻ പിടിച്ച മുയലിന്റെ നാല് കൊമ്പുകൾ.

പരിസ്ഥിതി വിഷയങ്ങളിൽ എതിർദിശകളിൽ നിലയുറപ്പിച്ചിട്ടുള്ള രണ്ടു പക്ഷങ്ങളെ നോക്കുക. ശാസ്ത്രവും സാങ്കേതികവിദ്യകളുപയോഗിച്ച് ഇന്ന് നമ്മൾ നേരിടുന്ന എല്ലാ പ്രതിസന്ധികൾക്കും പരിഹാരം കണ്ടെത്താൻ സാധിക്കുമെന്നും പരിധികളില്ലാത്ത വളർച്ച തന്നെയാണ് മനുഷ്യരാശി ആത്യന്തികമായി ലക്ഷ്യമാക്കേണ്ടത് എന്നും കരുതുന്നു ഒരു പക്ഷം. കടന്നുവന്ന വഴികളെല്ലാം തെറ്റായിരുന്നെന്നും ഒരു തിരിച്ചുപോക്കാണ് ഉചിതമെന്നും വിശ്വസിക്കുന്നു മറുപക്ഷം. ഭാവി കാത്തുവെച്ചിരിക്കുന്നത് ഉട്ടോപ്യ ആണെന്നും അല്ല ഡിസ്ട്ടോപ്യ ആണെന്നും കരുതുന്ന രണ്ട് വിശ്വാസിക്കൂട്ടങ്ങൾ. പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ മാത്രം ഇഷ്ടമുള്ളവരുടെ അപ്രായോഗികമായ ആദർശവാദവും മുന്നോട്ട് നോക്കികളുടെ അന്തമില്ലാത്ത വികസനവാദവും തമ്മിലുള്ള നിരർത്ഥകമായ വാദപ്രതിവാദങ്ങൾ.

ഇവക്കിടയിൽ ഒരു മധ്യമാർഗ്ഗമുണ്ട്; ഇല്ലെങ്കിൽ ഉണ്ടാക്കണം. പക്ഷെ വിവേകത്തിന്റെയും സമവായത്തിന്റെയും ഈ മധ്യമാർഗം മേൽപറഞ്ഞ തീവ്രവാദങ്ങളേക്കാൾ ഏറെ ദുഷ്ക്കരമാണ്. ആ തിരഞ്ഞെടുപ്പിനെയും അതിന്റെ ഫലപ്രാപ്തിയേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കും മനുഷ്യരാശിയുടെ ഭാവി. അതിനൊത്തില്ലെങ്കിൽ ഭൗമചരിത്രത്തിന്റെ പാറക്കെട്ടുകളിൽ കോറിയിട്ട വികലമായ ഒരു ഗ്രഫീറ്റിയാകും മനുഷ്യചരിത്രം.

ആന്ത്രപോസീന്റെ വലിയ വില. ആത്മഹത്യ.

കവർ ഡിസൈൻ : ജ്യോത്സ്ന വിൽസൺ

ഭാഗം 2

മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതികവിദ്യ (ഫേഷ്യൽ റെക്കഗ്നിഷൻ ടെക്നോളജി)

മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതികവിദ്യ ഇന്നു ലോകമെങ്ങും അതിവേഗം പ്രചരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ചൈനയിൽ അത് വ്യാപകമായി കഴിഞ്ഞു എന്നുമാത്രമല്ല, സ്വകാര്യസ്ഥാപനങ്ങൾ ഓൺലൈനിൽ വെറും പത്തു യുവാൻ (ചൈനീസ് കറൻസി) വിലയ്ക്ക് ഈ ഡേറ്റ ആർക്കുവേണമെങ്കിലും വിൽക്കാൻ തയാറായിരിക്കുന്നുവെന്നും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തിരുന്നു. നേരത്തെ തയ്യാറാക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന ഡേറ്റാ സമാഹാരവുമായി ആളുകളുടെ മുഖം താരതമ്യപ്പെടുത്തി അവരെ തിരിച്ചറിയുന്ന ഈ സോഫ്റ്റ്‌വെയറിനെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകൾ മനുഷ്യാവകാശപ്രവത്തകർ മുതൽ പൊലീസ് സേന വരെ, ജീവിതത്തിന്റെ വിവധതുറകളിൽ പെട്ടവർ പ്രകടിപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞു.

ഈ സാഹചര്യത്തിൽ അവകാശങ്ങളെയും ജനാധിപത്യത്തെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രീയ സംസ്കാരത്തെ ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ എങ്ങിനെ ബാധിക്കുന്നുവെന്ന് നമ്മൾ ഗൗരവമായി പഠിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇതുകൊണ്ടുണ്ടാകാവുന്ന ചില പ്രധാനപ്രശ്നങ്ങളിലേക്ക് കടക്കാം.

നിങ്ങളുടെ ഓരോ നീക്കവും പിന്തുടരുന്ന സർക്കാരിന് നിങ്ങൾക്ക് എതിരായി എന്തെങ്കിലും തെളിവ് വേണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ, ഈ സാങ്കേതിക വിദ്യ ഉപയോഗിച്ച് അതിനു പറ്റുന്ന എന്തെങ്കിലും ഒരു ക്ലിപ്പ് കണ്ടെടുക്കാൻ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുമുണ്ടാകില്ല.നമ്മുടെ ദൈനംദിന ജീവിതം ഭരണകൂടത്തിനു വിവേചനരഹിതമായി ഉപയോഗിക്കാനുള്ള അവസരമാണു ഇവിടെ ലഭിക്കുന്നത്.പൗരന്മാരുടെ സ്വകാര്യതയ്ക്കുള്ള അവകാശമാണു ലംഘിക്കപ്പെടുന്നത്.ഈ അവകാശം നിഷേധിക്കുന്നതിലൂടെ, പൗരന് സ്വന്തം ചിത്രങ്ങൾ എങ്ങിനെ ഉപയോഗിക്കണമെന്നു തീരുമാനിക്കാനുള്ള അവകാശവും അതിന്മേലുള്ള നിയന്ത്രണവും നഷ്ടപ്പെടുകയാണു ചെയ്യുന്നത്. ഭരണകൂടത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ വീഴാതെ പൊതുവിടങ്ങളിൽ നമുക്ക് പെരുമാറാൻ ആകില്ല എന്ന നിലപോലും വരുന്നു.

വ്യക്തമായൊരു നിയമമോ നിയന്ത്രണമോ ഉള്ളൊരു ചട്ടക്കൂടില്ലാതെ, നമ്മുടെ അറിവോ സമ്മതമോ ഇല്ലാതെ, നമ്മളുടെ ചിത്രങ്ങൾ കൈക്കലാക്കി നമ്മൾ അംഗീകരിക്കാത്ത വിധത്തിൽ അവയെ ദുരുപയോഗം ചെയ്യാനുള്ള വഴിയാണ് ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ തുറന്നിടുന്നത് എന്ന വസ്തുത നമ്മളെ കാര്യമായി അസ്വസ്ഥപ്പെടുത്തേണ്ടതുതന്നെയാണ് . ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ മുതൽ ലണ്ടൻ പോലീസിംഗ് നീതിശാസ്ത്ര (എത്തിക്ക്സ്) പാനൽ വരെയുള്ള സംഘടനകളിൽ അംഗീകരിച്ചിട്ടുള്ള മനുഷ്യാവകാശ തത്വം അനുശാസിക്കുന്നത്, നിരീക്ഷണം നമ്മുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കും മൗലികാവകാശത്തിലേക്കും കൈ കടത്താതെ നിലനിന്നുകൊണ്ട് ഗുരുതരമായ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾക്കു മാത്രമായി അതിന്റെ ഉപയോഗം പരിമിതപ്പെടുത്തണം എന്നാണ്. പക്ഷെ അതല്ല സംഭവിക്കുന്നത് എങ്കിൽ ഭരണകൂടത്തിനു പൗരന്മാരോട് ഉള്ള അവിശ്വാസം ആയി അതു നാം മനസ്സിലാക്കേണ്ടി വരും.

തങ്ങളെ ആരോ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യതയുണ്ടെന്ന തോന്നൽ പോലും ആളുകൾ ചിന്തിക്കുന്നതിലും പ്രവർത്തിക്കുന്ന രീതിയിൽ മാറ്റം വരുത്തും. പൊതുപരിപാടികളിലോ. രാഷ്ട്രീയ പ്രതിഷേധങ്ങളിലോ,അല്ലെങ്കിൽ സാമ്പ്രദായികതയിൽ നിന്നും വ്യതിചലിച്ചുകൊണ്ടുള്ള മറ്റേതെങ്കിലും മാറ്റത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള പ്രചാരണങ്ങളിലോ പങ്കെടുക്കുന്നതിൽ നിന്ന് ഇത് നമ്മെ വിലക്കിയേക്കും. ഒപ്പം ഒത്തുകൂടാനും അനുതപിക്കാനും, സ്വതന്ത്രമായി അഭിപ്രായം പ്രകടിപ്പിക്കാനും ഒക്കെയുള്ള നമ്മുടെ താല്പര്യത്തെയും ഇതു നിരുത്സാഹപെടുത്തും. തന്ത്രപ്രധാനമോ വിവാദപരമോ ആയ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ച് എഴുതുകയോ സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്യാതിരിക്കാനും ഈ നിരീക്ഷണം കാരണമാകുന്നുവെന്ന് 2016 ൽ കണ്ടെത്തിയ ഒരു പഠനത്തിന്റെ വിവരങ്ങൾ വാഷിങ്ങ്ടൺ പോസ്റ്റ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു. സർഗ്ഗാത്മകതയേയും ആശയങ്ങളുടെ സ്വതന്ത്രമായ പ്രകാശനത്തേയും കുറിച്ച് 2013 ൽ PEN അമേരിക്ക നടത്തിയ ഒരു സർവേയിൽ, ആറ് എഴുത്തുകാരിൽ ഒരാളെങ്കിലും നിരീക്ഷണത്തിന് വിധേയമാകുമെന്ന് അവർ കരുതുന്ന ഒരു വിഷയം എഴുതുകയോ സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നത് ഒഴിവാക്കുന്നുവെന്നു കണ്ടെത്തിയിരുന്നു.

നിരീക്ഷണത്തിനുള്ള സാധ്യത ഇതിനകം അംഗീകരിച്ച മാധ്യമപ്രവർത്തകരും പൊതുകാര്യപ്രവർത്തകരും മറ്റുള്ളവരും മുമ്പിലത്തെപ്പോലെത്തന്നെ തങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ തുടർന്നാലും, രാഷ്ട്രീയമായി നിഷ്ക്രിയരായ സാധാരണ ആളുകൾ നിരന്തരമായി നിരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന ബോധത്തിന്റെ ഫലമായി സ്വയം സെൻസർ ചെയ്തു തുടങ്ങുന്നു.

ബൗദ്ധികമായ ജിജ്ഞാസയിലും അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലുമുള്ള വിനാശകരമായ ഈ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾക്കപ്പുറം, വ്യക്തിഗത പ്രൊഫൈലുകൾ പ്രവചന വിശകലനത്തിന്റെ ആവശ്യത്തിനായി (അതായത് നിരീക്ഷണ ഡേറ്റാസമാഹാരമുണ്ടാക്കി പൗരന്മാർ മുൻപ് പെരുമാറിയിരുന്ന രീതി പഠിച്ച് സുരക്ഷാ-നിയമ നിർവ്വഹണ ഏജൻസികൾ അവരുടെ ഭാവി പെരുമാറ്റം പ്രവചിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന രീതി) ഉപയോഗിക്കപ്പെടുമെന്നതാണു വ്യാപകനിരീക്ഷണത്തിൻറെ വളരെ അപകടകരമായ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത. ലളിതമായിപ്പറഞ്ഞാൽ, ഈ ഡേറ്റാസമാഹരത്തിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി തെറ്റായ അനുമാനങ്ങളും പ്രവചനങ്ങളും നടത്താൻ എളുപ്പവും ഭരണകൂടങ്ങളതുപയോഗിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യത ശക്തമായി നിലനിൽക്കുന്നതുമാണ് . ക്രൈം പ്രെഡിക്റ്റിംഗ് സോഫ്റ്റ്വെയർ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന ഈ സാങ്കേതികത ഇത്തരം അനുമാനങ്ങളും പക്ഷപാതങ്ങളും കാണിക്കുന്നതായി മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. പലപ്പോഴും അവ ദരിദ്ര, ന്യൂനപക്ഷ സമുദായങ്ങളെ യാതൊരു കരുണയുമില്ലാതെ ലക്ഷ്യം വെക്കുന്നതായിത്തന്നെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുമുണ്ട്.

മറ്റൊരപകടം,ഇത് പലപ്പോഴും കൃത്യമല്ല എന്നതാണ് .മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതികവിദ്യ കൃത്യമായ തിരിച്ചറിയൽ ഉറപ്പ് പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും വംശീയപക്ഷപാതങ്ങളുള്ള ഡേറ്റാകേന്ദ്രങ്ങൾ പരിശീലിപ്പിച്ച കമ്പ്യൂട്ടർ സാങ്കേതികത, വർണ്ണവംശീയരിൽ പെട്ട ആളുകളെ, പ്രത്യേകിച്ച് അവരിലെ സ്ത്രീകളെ തെറ്റായി തിരിച്ചറിയുന്നതായി നിരവധി പഠനങ്ങൾ എടുത്തുകാണിച്ചിട്ടുണ്ട്. അത്തരം മുൻ വിധികളുള്ള അൽ‌ഗോരിതം നിയമവിരുദ്ധമായ അറസ്റ്റുകൾ‌ക്ക് കാരണമാകുമോ അല്ലെങ്കിൽ‌ പൊതു ഏജൻസികളും സ്വകാര്യ കമ്പനികളും, സ്ത്രീകളോടും ന്യൂനപക്ഷ-വംശീയ പശ്ചാത്തലത്തിലുള്ള ആളുകളോടും വിവേചനം കാണിക്കുന്നത് കൂടുതൽ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുമോ എന്നുമൊക്കെയുള്ള ആശങ്ക നിലനിൽക്കുന്നു.

ഇത് ഓട്ടോമേഷൻ പക്ഷപാതിത്വത്തിലേക്കും (അതിയാന്ത്രീകതയോടുള്ള അഭിനിവേശം)നയിച്ചേക്കാം. അതായത്, മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതികത ഉപയോഗിക്കുന്ന ആളുകൾ ആ സാങ്കേതികവിദ്യയ്ക്കൊരിക്കലും തെറ്റുപറ്റില്ലെന്ന തെറ്റായവിശ്വാസം പിന്തുടരുന്നുവെങ്കിൽ, അത് തെറ്റായ തീരുമാനങ്ങളിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം. യന്ത്രസൃഷ്ടമായ കണ്ടെത്തലുകൾ സർക്കാർവകുപ്പുകളും സ്വകാര്യ കോർപ്പറേഷനുകളും വ്യക്തികളോട് എങ്ങനെ പെരുമാറുന്നുവെന്നത് നിർണ്ണയിക്കരുത്. പകരം പ്രത്യേകപരിശീലനം ലഭിച്ച കമ്പ്യൂട്ടർ ജീവനക്കാർ, ശരിയായ രീതിയിൽ നിയന്ത്രണം പാലിച്ച് നിയമങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി വേണം തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കേണ്ടത്.

ഭരണകൂടം ഇതുപയോഗിക്കുന്നുവെങ്കിൽ അതിനർത്ഥം സർക്കാരിനു ജനങ്ങളറിയാത്ത രഹസ്യ ജാഗ്രതാപട്ടികകൾ ഉണ്ടെന്നതാണല്ലൊ. അതിനാൽ തെറ്റായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുമോ എന്നുറപ്പില്ലാത്ത നിങ്ങളുടെ മുഖചിത്രങ്ങൾ അടങ്ങിയ സർക്കാർ വിവരശേഖരം ഇതിനെതിരെയുള്ള ഒരു മുന്നറിയിപ്പു തന്നെയായി കണക്കാക്കാം

നിങ്ങളുടെ അറിവോ സമ്മതമോ ഇല്ലാതെ സർക്കാരിനു സംശയമുള്ളവരുടെ ജാഗ്രതാപട്ടികകൾ നിർമ്മിക്കുന്നതിനായി സ്വകാര്യകമ്പനികളും നിയമ നിർവ്വഹണ ഏജൻസികളും നിങ്ങളുടെ ചിത്രങ്ങൾ പങ്കിടുന്നുണ്ടെന്നുള്ള സൂചനയും ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാൺ.ഈ ജാഗ്രതാ പട്ടികകളുടെ സുരക്ഷയും ഹാക്കർമാരുയർത്തുന്ന വെല്ലുവിളിയോടുള്ള ബന്ധപ്പെട്ടവരുടെ നിസംഗതയും തീർത്തും ആശങ്കാജനകമാണു. ദുർബലരായ ചില ഗ്രൂപ്പുകളെ ലക്ഷ്യം വെക്കാൻ ഇതുപയോഗിക്കാമെന്നു മാത്രമല്ല, ഇത് ചില പ്രത്യേകരീതിയിൽ ഉപയോഗിക്കാനും കഴിയും. ഉദാഹരണത്തിന്, കുടിയേറ്റക്കാരെയും അഭയാർഥികളെയും തിരിച്ചറിയാനായി ഇതുപയോഗിക്കാം. കുടിയേറ്റക്കാരെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന രീതികളുടെ പേരിൽ രൂക്ഷമായി വിമർശിക്കപ്പെട്ടു വിവാദത്തിലായ യുഎസ് ഇമിഗ്രേഷൻ, കസ്റ്റംസ് എൻഫോഴ്സ്മെന്റ് പോലുള്ള ഏജൻസികൾക്ക് ഫേഷ്യൽ റെക്കഗ്നിഷൻ സോഫ്റ്റ്‌വെയർ വിൽക്കുന്നത് മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾക്കായി പൊരുതുന്ന ആരെയും വിഷമിപ്പിക്കേണ്ടതാണു. ഒറ്റ വാചകത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ തെരുവുതോറും രേഖപ്പെടുത്തിപ്പോകുന്ന നമ്മുടെ വംശീയരൂപരേഖയുടെ ഡേറ്റാബേസ് എങ്ങിനെയൊക്കെ അപകടകരമാകാമെന്നത് ഓരോ പൗരനും അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടതാണ് .

വ്യാപകനിരീക്ഷണം ഒരു ജനതയുടെ ബൗദ്ധിക സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ നശിപ്പിക്കുന്നതിനൊപ്പം ആ സമൂഹത്തിന്റെ ഘടനയെത്തന്നെ നശിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന് പഠനങ്ങൾ തെളിയിക്കുമ്പോൾ, രാജ്യസുരക്ഷയ്ക്ക് എന്ന പേരിൽ നടത്തുന്ന ഈ വ്യാപകനിരീക്ഷണം തീവ്രവാദി ആക്രമണങ്ങളെ ചെറുക്കില്ല എന്നും തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

ഇത്തരത്തിലുള്ള വ്യാപക നിരീക്ഷണത്തിൽ നിന്ന് ഉണ്ടാകുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ പലരും പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ഈ നടപടിയിൽ വലിയ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നുമില്ല എന്നു കരുതുന്ന മറ്റുചിലരുമുണ്ട്. സർക്കാർ നടത്തുന്ന വ്യാപകനിരീക്ഷണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകൾക്കുത്തരമായി ഇവർ പൊതുവായിപ്പറയുന്ന ഒരു വാദം, “മറയ്ക്കാൻ എന്തെങ്കിലും ഉള്ള ആളുകൾക്ക് മാത്രമല്ലേ ഇതിനെക്കുറിച്ച് വിഷമിക്കേണ്ടതുള്ളൂ ” എന്നതാണ്.

പക്ഷെ ആശയസ്വാതന്ത്ര്യം,വ്യക്തികളുടെ രാഷ്ട്രീയതാല്പര്യങ്ങൾക്കുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം, സ്വകാര്യതയ്ക്കുള്ള അവകാശം തുടങ്ങിയ ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് അവബോധമുള്ള എല്ലാവരും വളരെ ഗൗരവത്തോടെ കാണേണ്ട ഒരു പ്രശ്നമാണിത്.ഒരു സ്വതന്ത്ര സമൂഹത്തിൻറെ പ്രവർത്തനത്തിന് ആവശ്യമായ ചർച്ചകൾക്ക് ഒരു ഈ ‘സ്വയം സെൻസർഷിപ്പ്’ അസ്വസ്ഥതയും അസ്വാതന്ത്ര്യവും ഉളവാക്കുന്നു . പുറമെ , ജനങ്ങളുടെ ആശയവിനിമയങ്ങളുടെയും പോക്കുവരവുകളുടെയും വിപുലമായ നിരീക്ഷണം കൊണ്ടുള്ള നേട്ടം ഒന്നുമാത്രം-വ്യ ക്തിയും ഭരണകൂടവും തമ്മിൽ വളർന്നുവരുന്ന പരസ്പര അവിശ്വാസം!

സാമുഹ്യവിനിമയങ്ങളിലും,സമൂഹത്തിനു വേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കേണ്ട സന്ദർഭങ്ങളിലുമൊക്കെ വ്യക്തികൾ മരവിച്ചുപോകുന്ന ഈ നിരീക്ഷണഭീതി ജനാധിപത്യത്തിന് വ്യക്തമായ ഭീഷണിയാണ്.

ഗ്ലെൻ ഗ്രീൻവാൾഡിന്റെ (അമേരിക്കൻ പത്രപ്രവർത്തകൻ) അഭിപ്രായത്തിൽ, ഗവൺമെന്റുകളും കോർപ്പറേഷനുകളും മറ്റ് അധികാര സ്ഥാപനങ്ങളും ഈ നിരീക്ഷണം ആഗ്രഹിക്കുന്നവരാണ് . കാരണം ഒരു സമൂഹം അധികാരസ്ഥാനങ്ങളിലുള്ളവരെ കൂട്ടായി ചോദ്യം ചെയ്യാൻ ഭയക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ‘അനുസരണശീല’ ത്തിലേക്കാണല്ലൊ ഇതു നയിക്കുക. ചോദ്യം ചെയ്യാനാരുമില്ലാത്ത, പരിധികളില്ലാ അധികാരമാണ് ഭരണത്തിലിരിക്കുന്ന എല്ലാവരുടേയും എല്ലാക്കാലത്തേയും പ്രീയപ്പെട്ട സ്വപ്നം എന്നത് നിത്യമായ സത്യവും!

ഏറെക്കുറെ പൊതുജനത്തിന്റെ അറിവോടെ തന്നെയുള്ള ഈ നിരീക്ഷണം,ഭരണകൂടം ജനങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഒരു രീതിമാത്രമാണ് അവർ പോലുമറിയാതെ അവരുടെ ബോധതലത്തിലിടപെട്ട് നേടിയെടുക്കുന്ന നിയന്ത്രണമാണ് മറ്റൊന്ന് .

ഈ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് ഇന്ത്യയിൽ മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ ഉപയോഗത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു സ്വതന്ത്ര ഏജൻസി നടത്തുന്ന പഠനത്തിനു നീതി ആയോഗ് അംഗീകാരം നൽകിയിരിക്കുന്നത്.ഒക്‌ടോബർ 18ന് നീതി ആയോഗ് വൈസ് ചെയർമാൻ രാജീവ് കുമാറിന്റെ അധ്യക്ഷതയിൽ ചേർന്ന യോഗത്തിലായിരുന്നു ഈ തീരുമാനം. ഇന്ത്യയിലെ FRT യുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു വലിയ ആശങ്ക, കൊക്കേഷ്യൻ പുരുഷന്മാരെ തിരിച്ചറിയുന്നതിനനുസരിച്ച് രൂപപ്പെട്ട സാങ്കേതികവിദ്യ വെളുത്ത സ്ത്രീകളെപ്പോലും മനസ്സിലാക്കാതിരിക്കാനുള്ള സാധ്യത നിലനിൽക്കുമ്പോൾ ഇൻഡ്യയിൽ കൃത്യമായ തിരിച്ചറിയൽ പരാജയപ്പെട്ടേക്കാമെന്നതാണ് . ഇതൊന്നും കണക്കിലെടുക്കാതെയാണ് ഇപ്പോൾ തന്നെ പല സന്ദർഭങ്ങളിലും നമ്മുടെ രാജ്യത്ത്ഇതുപയോഗിച്ചുവരുന്നുവെന്നത് ഓർക്കേണ്ടതാണ് .

ഉപഭോക്താക്കൾക്കിടയിലും റെഗുലേറ്റർമാരിലും വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ആശങ്കകൾക്കിടയിൽ മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സംവിധാനം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതായി ഫേസ്ബുക്ക് ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കു മുൻപ് പ്രഖ്യാപിച്ചിരുന്നു. ഈ മാറ്റത്തിന്റെ ഫലമായി ഒരു ബില്യണിലധികം ആളുകളുടെ വ്യക്തിഗത മുഖം തിരിച്ചറിയൽ ടെംപ്ലേറ്റുകൾ ഇല്ലാതാക്കുമെന്ന് മാതൃകമ്പനിയായ മെറ്റാ സോഷ്യൽ നെറ്റ്‌വർക്ക് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഫേസ്ബുക്കിന്റെ പ്രതിദിന സജീവ ഉപയോക്താക്കളിൽ മൂന്നിലൊന്ന് പേരും അല്ലെങ്കിൽ 600 ദശലക്ഷത്തിലധികം അക്കൗണ്ടുകളും മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ ഉപയോഗം തിരഞ്ഞെടുത്തവരായിരുന്നു എന്ന പശ്ചാതലത്തിലാണു ഈ തീരുമാനം

ഭീതി

ഒരു രാജ്യത്തെ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ നില നിൽക്കുന്ന ഭീതിയെക്കുറിച്ച് ഡൽഹി സെന്റ് സ്റ്റീഫൻസ് കോളേജിൽ നിന്ന് പ്രിൻസിപ്പലായി വിരമിച്ച വൽസൻ തമ്പു ‘ജനാധിപത്യം നിർവ്വഹിക്കുന്നതിലെ അനായാസത’ എന്ന ലേഖനത്തിൽ വിശദീകരിച്ചെഴുതിയിട്ടുണ്ട്.

പൊതുജനവികാരം തങ്ങൾക്കിണങ്ങുംവണ്ണം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിനും,തിരഞ്ഞെടുപ്പ് സമയത്ത് വോട്ടർമാരുടെ തീരുമാനത്തിനെ സ്വാദ്ധീനിക്കുന്നതിനുമായി,ഭയം എന്ന വികാരത്തിനെ തന്ത്രപരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതിൽ ധാരാളം സാധ്യതകൾ മറഞ്ഞുകിടക്കുന്നു.

ഈ സാദ്ധ്യതകൾ ജനാധിപത്യരാഷ്ട്രീയത്തിൽ അനന്തമാണു താനും! കാര്യസാദ്ധ്യത്തിനായിള്ള എളുപ്പമാർഗ്ഗങ്ങൾ ആധുനികജീവിതത്തിന്റെ മുഖമുദ്രകൂടിയാകുന്ന ഈ കാലത്ത്,നല്ല ഭരണം കാഴ്ച്ചവെച്ച് ജനങ്ങളെ കയ്യിലെടുക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നതിനേക്കാൾ അനായാസമായി തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ജയം നേടാൻ മറ്റൊരു തന്ത്രം സഹായിക്കുമെങ്കിൽ, അതു പയോഗിക്കുകയാണല്ലൊ ബുദ്ധി.

ഇതെങ്ങിനെയാണു പ്രവർത്തിക്കുന്നതെന്നു നോക്കാം.

ഗോത്രകാലജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ശേഷിപ്പായി ഒരുതരം ഭീതി നമ്മുടെ ബോധതലത്തിനും താഴെയായി ഒളിഞ്ഞുകിടക്കുന്നുണ്ട്. അതു ഖനനം ചെയ്തെടുക്കാനുള്ള തന്ത്രങ്ങൾ മെനഞ്ഞ് സാഹസീകമായി അതിനായി ഒരുമ്പെട്ടിറങ്ങുന്നവർക്കുവേണ്ടി,ഭൂഗർഭത്തിൽ നിക്ഷിപ്തമായ ‘കറുത്ത സ്വർണ്ണം’ പോലെ അതവിടെ കാത്തുകിടക്കുന്നുണ്ടാകും-നമ്മുടെ തലച്ചോറിൽ നിലനിൽക്കുന്ന ‘ഭീതി കേന്ദ്രങ്ങൾ’ !യാഥാസ്ഥിതിക മനോഭാവമുള്ളവർക്ക് ഈ ഭിതികേന്ദ്രങ്ങൾ താരതമ്യേന വലുതായിരിക്കുമെന്ന് ഗവേഷണപഠനങ്ങൾ തെളിയിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ആധുനീകരെക്കാൾ സുരക്ഷയെക്കുറിച്ച് അവർ കൂടുതൽ ആശങ്കാകുലരായിരിക്കും.

ഈ ഭീതികേന്ദ്രങ്ങളേ ഉദ്ദീപ്പിക്കാനായി അവർ പൊതുവേ രണ്ട് തന്ത്രങ്ങളാണു ഉപയോഗിക്കുക.

ആദ്യത്തേത് ബാഹ്യപരിസ്ഥിതിയെ – പ്രത്യേകിച്ച് പൊതുജനാഭിപ്രായത്തെ – കൗശലപൂർവ്വം കൈകാര്യം ചെയ്ത്, മുറിവേറ്റ ചരിത്രസ്മരണകളെ ഏതെങ്കിലുമൊരു പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ ഉത്തേജിപ്പിച്ചു നിർത്തുക എന്നതാണു.ഇതു വളരെ എളുപ്പമാണ്.ഉദാഹരണത്തിന്, പതിറ്റാണ്ടുകളായി സമാധാനത്തിലും സൗഹാർദത്തിലും ജീവിക്കുന്ന രണ്ട് സമുദായങ്ങൾക്കിടയിൽ പരസ്പര സംശയത്തിന്റെ വിത്തുകൾ ആദ്യം വിതക്കുന്നു. ഇതോടെ അവർക്കിടയിൽ നിലനിന്നിരുന്ന ഒരുമയിൽ വിള്ളലുകൾ വീഴുകയും പരസ്പരം ഒരു തരം അന്യതാബോധം സജീവമാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു; ഈ അന്യവൽക്കരണം പരസ്പര സംശയത്തേയും ഭീതിയെ വളർത്തുന്നതിലേക്കാണെത്തിനിൽക്കുക.

( നാൽപ്പത്തിയേഴിലെ വിഭജനകാലവും,അതു നമ്മുടെ സമൂഹമനസ്സിനേല്പിച്ച മുറിവുകൾ അബോധത്തിലവശേഷിപ്പിച്ച വടുക്കളെ വീണ്ടുമുണർത്തുന്നവിധം ഇന്നതു വീണ്ടും ചർച്ചയാക്കുന്നതും ഒട്ടും യാദൃച്ഛികമല്ല എന്നർത്ഥം)

ഈ ഘട്ടത്തിൽ മാധ്യമങ്ങളുടെ പങ്ക് ജനാധിപത്യത്തിൽ വളരെ നിർണ്ണായകമാണു. മാദ്ധ്യമങ്ങൾ പ്രതികൂലാവസ്ഥയിൽ ഭയന്നോ, പ്രലോഭനങ്ങളിൽ മയങ്ങിയോ മാദ്ധ്യമധർമ്മം പണയപ്പെടുത്തിയാൽ ജനാധിപത്യത്തിനു തന്നെ അതു മാരകമായി മാറിയേക്കാം. തത്ത്വദീക്ഷയുള്ള പത്രപ്രവർത്തനം എക്കാലവും സത്യത്തിനു വിധേയമായിരിക്കും. ഇരുട്ടിനു വെളിച്ചം എന്നത് പോലെത്തന്നെയാണു ഭയത്തിനു സത്യവും. സത്യം ജനങ്ങളെ ശക്തരാക്കുമ്പോൾ അസത്യം അവരെ ദുർബലപ്പെടുത്തി ഒരുതരം സംഘടിതമായ ചിന്താ ഭ്രമത്തോളമെത്തുന്ന മിഥ്യാഭീതിയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.സുരക്ഷയെപ്പറ്റിയുള്ള എന്തെങ്കിലും ഒരാശങ്കയിൽ ജനം അകപ്പെടുന്നുവെങ്കിൽ,അതു പൊതുവായ ഒരാശയക്കുഴപ്പം അലങ്കോലമാക്കിയ സമൂഹത്തിന്റെ ലക്ഷണമാണ്; ധീരമായ ഒരു വ്യക്തിസത്തയിലേക്ക് നയിക്കേണ്ട സാമൂഹ്യആരോഗ്യത്തിനു അതുതകുന്നതുമല്ല.

രണ്ടാമത്തെ തന്ത്രം കുറെക്കൂടി സൂക്ഷ്മമാണ്; അത് മാനസികാന്തരീക്ഷത്തിനെയാണു ലക്ഷ്യമാക്കുന്നത് – വ്യക്തികളുടെ വികാരങ്ങളുടെയും മുൻവിധികളുടെയും പ്രതികരണങ്ങളുടെയും മണ്‌ഡലത്തിനെ. വ്യക്തവും അവ്യക്തവുമായ ഭീതികൾ ഉണർത്തി,തൽഫലമായി സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുന്ന’അന്യർ’ എന്ന ഒരു നിർമ്മിതിയുടെ പേരിൽ മുൻവിധി രൂപപ്പെടുന്നതിലേക്ക് അതു നയിക്കുന്നു.ഇതൊരിക്കൽ സംഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽപ്പിന്നെ, അത് ഉപബോധമനസ്സ് യാഥാർത്ഥ്യം വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതിൽ ഇടപെട്ടു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന ഒരു നിയന്ത്രണകേന്ദ്രം തന്നെയായി മാറുന്നു.അനന്തരം എന്തിലും ഈ ഭിതി ആധിപത്യം സ്ഥാപിക്കുകയും എന്തും വികൃതമാക്കി കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.തൽഫലമായി ഉടലെടുക്കുന്ന അരക്ഷിതാവസ്ഥയെ ഉത്തേജിപ്പിക്കാനായി പൊതുവേ ദേശീയ വികാരത്തിനെയാണു ഉപയോഗിക്കാറു പതിവ്.ഓരോ രാജ്യത്തിന്റെയും സാമൂഹികപശ്ചാത്ത ലമനുസരിച്ച് ഈ അപരത്വം ആരോപിക്കപ്പെടുന്നത് ആരിലുമാകാം .വെളുത്തവർക്കെതിരെ കറുത്തവരോ, ഭൂരിപക്ഷമതത്തിനെതിരെ ന്യൂനപക്ഷമതമോ,തദ്ദേശീയർക്കതിരെ വരത്തരോ,ഒരു ഗോത്രത്തിനോ വംശത്തിനോ എതിരെ അതല്ലാത്തവരോ, അങ്ങിനെ ആരും.

മിക്ക വ്യക്തികൾക്കും തങ്ങളുടെ മനസ്സിനുള്ളിൽ നടക്കുന്ന ഈ മാനസിക പ്രതിഭാസങ്ങളെ കു റിച്ച് അറിയില്ല എന്നതാണ് ഇത് അപകടകരമാക്കുന്നത്. ആത്മനിഷ്ഠമായ ഉത്കണ്ഠകളെ അവർ വസ്തുനിഷ്ഠമായ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളായി തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നു; പ്രത്യേകിച്ചും സുരക്ഷയ്‌ക്ക് ഭീഷണിയുള്ളതായി മാദ്ധ്യമങ്ങളും സർക്കാർസംവിധാനങ്ങളും ഉയർത്തിക്കാട്ടുകകൂടി ചെയ്യുമ്പോൾ.

ഈ ഭീതി നമ്മെ എപ്പോഴും എന്തിൽനിന്നൊക്കെയോ ഓടിരക്ഷപ്പെടാനായിരിക്കും പ്രേരിപ്പിക്കുക. ഒരു സമൂഹത്തിനെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്ന പുതിയ ആശയധാരകൾക്കോ പരീക്ഷണങ്ങൾക്കോ സാമ്പ്രദായികരീതികളിൽ നിന്നും കുതറിമാറുന്ന സാഹസീകതയ്ക്കോ ഒന്നും അനുവദിക്കാത്ത ആ മാനസീകാവസ്ഥ നയിക്കുന്നത് വികസനത്തിന്റെ തികച്ചും വിപരീതദശയിലുമായിരിക്കും!

ഒന്നുകിൽ ഭയം അല്ലെങ്കിൽ വികസനം. രണ്ടിനും ഒരിക്കലും ഒരുമിച്ച് പോകാൻ കഴിയില്ല. പിന്നോട്ട് വലിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന ഈ ഭീതി ഒരുതരം അരക്ഷിതാവസ്ഥ സൃഷിച്ചെടുക്കുന്ന തിലൂടെ പൊതുബോധത്തിൽ സ്ഥാപിതമാകുന്നു.തുടർന്ന് ‘സുരക്ഷ’ എന്ന വികാരത്തിനെ പെരുപ്പിച്ചെടുത്ത് കൂടുതലായി അരക്ഷിതാവസ്ഥയെ ഉണർത്തുകയും ഭയത്തിനെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഭയം പൊതുമണ്ഡലത്തിനെ ബാധിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, നിലവിലില്ലാത്ത അപകടങ്ങൾ വരെ ജനം ഭാവനയിൽ കണ്ടുതുടങ്ങും. ഈ ഭയത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തിൽ എടുക്കുന്ന ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പും സ്വതന്ത്രമോ ന്യായയുക്തമോ ആയിരിക്കിക്കുകയില്ല. അത്തരം തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ വ്യക്തിപരം പോലുമായിരിക്കില്ല. ആരോ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചവയെ സ്വന്തമെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ച് അവർ അംഗീകരിക്കുകയാണു ചെയ്യുന്നത്.അവരുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമെന്നതു തന്നെ ഒരു മിഥ്യതന്നെയായി മാറുന്നു

ജനസാമാന്യത്തിന്റെ ഈ വൈകാരികതയുടെ പുകമറയ്ക്കുള്ളിലെ യാഥാർത്ഥ്യം, വ്യക്തിപൂജ കേന്ദ്രമാക്കി പക്ഷപാതപരമായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന മാദ്ധ്യമങ്ങളുടെ സഹായവും പ്രോത്സാഹനവും കൂടിച്ചേർന്നു സംഭവങ്ങളെ പാകപ്പെടുത്തിയുണ്ടാക്കുന്ന ഒരു രസക്കൂട്ടാണു

ഈ രസകൂട്ടിൽ യുക്തിബോധം മങ്ങിപ്പോകുന്നതുകൊണ്ടാണു ജനം ആദ്യം സൂചിപ്പിച്ച ദുർദ്ദശയിലേക്കെത്തിക്കുന്നത്.

ഇത് ലോകമെങ്ങുമുള്ള, വരേണ്യവർഗ്ഗമെന്നു പറയാവുന്ന ഭരണകർത്തക്കൾക്ക് എന്നും ആവേശമുണർത്തുന്ന ഒരു ആഗ്രഹപുർത്തീകരണതന്ത്രമാണ് .

എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ, നല്ല ഭരണത്തിൽ നിന്നും ജനത്തിന്റെ ശ്രദ്ധ തിരിച്ചുവിടാൻ ഇതുപകരിക്കുന്നു എന്നതു തന്നെ. ഇങ്ങിനെ ഭരിക്കുന്നവർക്ക് ജനാധിപത്യഭരണം ആയാസ രഹിതമാക്കുന്ന ഈ തുറന്ന രഹസ്യമാണു ഇന്ത്യയിൽ മാത്രമല്ല,മറ്റു രാജ്യങ്ങളിലെ ഭരണത്തിന്റെയും പുറകിലെ ശില്പിശാലയിൽ നാം കാണുക.

തുടരും

കവർ ഡിസൈൻ : ആദിത്യ

നിരീക്ഷണം *

യു കെ യിലെ ഗവേഷണ സ്ഥാപനമായ Compatritech 2019 ഒക്ടോബറിൽ പുറത്തുവിട്ട കണക്കനുസരിച്ച്, ഭരണകൂടങ്ങൾ ജനങ്ങളെ നിരീക്ഷണത്തിനു വിധേയരാക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ, റഷ്യയും ചൈനയും കഴിഞ്ഞാൽ, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ജനാധിപത്യരാജ്യമായ ഇന്ത്യ മൂന്നാം സ്ഥാനത്താണ് നിൽക്കുന്നത് എന്നതു നമുക്കൊട്ടും അഭിമാനിക്കാൻ വക തരുന്നതല്ല. അവരുടെ പഠനത്തിൽ 2021ൽ ലോകത്തിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ നിരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന നഗരങ്ങളിൽ ഡൽഹിയും ചെന്നൈയും ചൈനയിലെ നഗരങ്ങൾ , ന്യൂയോർക്ക് എന്നിവയെപ്പോലും കടത്തിവെട്ടിയിരിക്കുന്നു !
സ്വകാര്യതാപരിരക്ഷയും നിരീക്ഷിണത്തിൻറെ തോതും പഠിക്കാൻ Comparitech 47 രാജ്യങ്ങളിലെ അതാതു മേഖലകൾ വിലയിരുത്തി ആ ഗവൺമെന്റുകൾ എവിടെയാണ് പരാജയപ്പെടുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കാനൊരു ശ്രമം നടത്തി. ഇത് ചെയ്യുന്നതിന്, ബയോമെട്രിക്സ്, സിസിടിവി എന്നിവയുടെ ഉപയോഗം മുതൽ ഡേറ്റപങ്കിടൽ, ഡേറ്റസൂക്ഷിക്കൽ നിയമങ്ങൾ വരെയുള്ള നിരവധി വിഭാഗങ്ങൾ അവർ പരിശോധിച്ചു. ഈ പഠനത്തിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യൻ പൗരന്മാർ അവരുടെ സർക്കാരിൽ നിന്നു തന്നെ സ്വകാര്യതയിലേക്കുള്ള കടന്നുകയറ്റഭീഷണി നേരിടുന്നു എന്ന് കണ്ടെത്തുകയും അതിൻറെ കാരണങ്ങൾ പിന്നീട് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയുമുണ്ടായി. അതിൽ, പൗരന്മാരുടെ സ്വകാര്യതയെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്ന ദുർബലമായ നിയമങ്ങളെയും ചട്ടങ്ങളെയുമാണു കമ്പനി പ്രധാനമായും കുറ്റപ്പെടുത്തിയത്.

2021ജൂൺ വരെ 607,220 സൈബർ ക്രൈമുകളാണു ഇൻഡ്യയിൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. സൈബർ കുറ്റകൃത്യങ്ങളുടെയും ഡേറ്റാ ലംഘനങ്ങളുടെയും വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ഭീഷണികൾക്കിടയിൽ ഡേറ്റാ പ്രൊട്ടക്ഷൻ ബില്ലിനായുള്ള മുറവിളി കൂടുതൽ ശക്തമാവുകയാണ്. ഇന്ത്യക്കു ഒരു ഡേറ്റാപരിരക്ഷണ നിയമം ഇതുവരെ നിലവിൽ വന്നിട്ടില്ല. പാർലിമെന്റിൽ ബിൽ അവതരണം വരെയെത്തി എന്നല്ലാതെ ഇനിയുമതു പ്രാബല്യത്തിൽ വന്നിട്ടില്ല.2019 മുതൽ കരട് നിയമം പരിശോധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ ബില്ലിൻ്റെ സമയപരിധി നിരവധി തവണ നീട്ടിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അക്കാലത്ത് തയ്യാറാക്കിയ റിപ്പോർട്ട്, അവസാനമാറ്റങ്ങൾ കൊണ്ടുവരാൻ വേണ്ടിയുള്ള അംഗങ്ങളുടെ ആവശ്യമനുസരിച്ച്, ഈ കഴിഞ്ഞ സ്പെറ്റംബറിലാണു വിതരണം ചെയ്തത്. റിപ്പോർട്ട് അവസാന ഘട്ടത്തിലാണെങ്കിലും അതിലെ ചില പ്രധാന നിർദ്ദേശങ്ങൾ വീണ്ടും ചർച്ചയിലായിരിക്കുന്നതിനാൽ അന്തിമ റിപ്പോർട്ടിലേക്കെത്തുന്നതിനു പകരം കൂടിയാലോചനകൾ വീണ്ടും തുറന്നിരിക്കുന്ന നിലയിലാണിപ്പോൾ. ഈ ബില്ലിനെ സംബന്ധിച്ച റിപ്പോർട്ട് പാർലിമെൻ്റിൻ്റെ വരുന്ന ശീതകാല സമ്മേളനത്തിൽ സമർപ്പിക്കാനാണ് സമിതി ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.

നിലവിൽ ഡേറ്റാപരിരക്ഷണത്തിനായി ആധികാരികമായ ഒരു വകുപ്പുപോലും നമുക്കില്ലാത്തതുകൊണ്ട് സ്വകാര്യതാ പരിരക്ഷകൾ വളരെ ദുർബലമാണ് എന്നർത്ഥം. ഇന്ത്യയുടെ പേഴ്സണൽ ഡേറ്റാ പ്രൊട്ടക്ഷൻ (പിഡിപി) ബില്ലിന്റെ ആദ്യ കരട് രൂപീകരിച്ച പാനലിന്റെ തലവനായ റിട്ട്.ജസ്റ്റിസ് ബി.എൻ.ശ്രീകൃഷ്ണ 2019 ലെ അവസാന പതിപ്പിനെ നിശിതമായി വിമർശിക്കുകയുണ്ടായി. “പരമാധികാരത്തിന്റെയോ, പൊതുസംവിധാനത്തിന്റെയോ അടിസ്ഥാനത്തിൽ സർക്കാരിന് എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും സ്വകാര്യ ഡേറ്റയിലോ അല്ലെങ്കിൽ സർക്കാർ ഏജൻസി ഡേറ്റയിലോ കടന്നുകയറാൻ കഴിയും. ഇതപകടകരമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങളുണ്ടാക്കും അവർ സുരക്ഷാ സംവിധാനങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്തിരിക്കുന്നതിനാൽ ഇത് അങ്ങേയറ്റം അപകടകരമാണ്” എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹം അഭിപ്രായപ്പെട്ടത് . കൂടാതെ രാജ്യത്തെ ‘ഓർ‌വെല്ലിയൻ രാഷ്ട്രമായി മാറ്റാൻ‌ കഴിയുന്ന ഒരു നിയമനിർമ്മാണമാണിത് . ചാരസോഫ്റ്റ് വേറായ ‘ പെഗാസസ്സ്‘ ജനങ്ങളെ നിരീക്ഷിക്കാൻ സർക്കാരുപയോഗിച്ചോ എന്ന് സുപ്രീം കോടതിയിൽ ചോദ്യമുയർന്ന ദിവസവും ‘ഓർവെല്ലിയൻ രാഷ്ട്രം‘ എന്ന് ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് പരാമർശിക്കുയുണ്ടായല്ലോ
“ഇന്ത്യയുടെ പരമാധികാരവും സമഗ്രതാ താൽപ്പര്യവും” ഉൾപ്പെടെയുള്ള വിവിധ കാരണങ്ങളാൽ ഏതു സർക്കാർ ഏജൻസിയേയും സ്വകാര്യതാ നിയമങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കാൻ കേന്ദ്രത്തെ അനുവദിക്കുന്ന രീതിയിൽ രൂപപരിണാമം സംഭവിച്ച 2019 ലെ ബില്ലാണു അദ്ദേഹത്തെ ഇത്രയും അസ്വസ്ഥനാക്കിയത്. ഇസ്രായേലി ചാരനിരീക്ഷണ പ്രോഗ്രാമായ പെഗാസസ് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഓപ്പറേറ്റർമാർ, വാട്‌സ്ആപ്പ് വഴി ഇന്ത്യൻ അവകാശ പ്രവർത്തകരുടെയും മാധ്യമപ്രവർത്തകരുടെയും ഫോണുകൾ നിരീക്ഷിച്ചുവെന്ന ആരോപണം പുറത്തുവന്നപ്പോൾ അദ്ദേഹം വീണ്ടും പറഞ്ഞു – “ഞാൻ അങ്ങേയറ്റം ആശങ്കാകുലനാണ്. റിപ്പോർട്ടുകൾ ശരിയാണെങ്കിൽ, 1984 ലെ നോവലിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ, മൂത്തസഹോദരനേപ്പോലൊരാൾ നമ്മളെ നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ഓർവെല്ലിയൻ രാജ്യത്തിലേക്ക് നമ്മൾ വഴുതിവീഴുകയാണ്.

വ്യക്തിഗത ഡേറ്റാ സംരക്ഷണ ബില്ലിനുള്ള (PDP) സംയുക്ത പാർലമെന്ററി കമ്മിറ്റിയിലെ 30 അംഗങ്ങളിൽ അഞ്ച്പേർ വിയോജനക്കുറിപ്പുകൾ അവതരിപ്പിക്കുവാൻ ഒരുങ്ങുകയാണ് എന്നതാണ് ഈ ബില്ലിനെക്കുറിച്ച് പുറത്തുവരുന്ന ഏറ്റവും പുതിയ വാർത്ത. ഇതിൽ മൂന്നുപേർ കേന്ദ്രസർക്കാരിനെയോ അതിന്റെ പരിധിയിൽ വരുന്ന മറ്റേതെങ്കിലും ഏജൻസിയെയോ ഈ നിയമത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കുന്നതിന് അനുവദിക്കുന്ന വിവാദമായ വകുപ്പിലാണു മാറ്റങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുന്നതെന്നറിയുന്നു,പെഗാസസ് സ്‌പൈവെയർ കേസിലെ സമീപകാല വെളിപ്പെടുത്തലുകളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, പൗരരുടെ സ്വകാര്യതയിലേക്ക് ഗവൺമെന്റ് ഒളിഞ്ഞുനോക്കിയതായി ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഈ വിയോജിപ്പിനു കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം കൈവരുന്നുണ്ട്.

പെഗാസസ്സ് കേസ് പഠിക്കാനും ശുപാർശകൾ നൽകുവാനുമായി സുപ്രീംകോടതി ഏർപ്പെടുത്തിയ ജസ്‌റ്റിസ് രവീന്ദ്രൻ കമ്മിറ്റിയുടെ ദൗത്യം, പ്രാഥമികമായി പെഗാസസ് സോഫ്‌റ്റ്‌വെയർ ഇന്ത്യക്കാരിൽ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയുന്നതിനും പുറമേ, വിശാലമാണ്. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ട് മുതലുള്ള നിയമങ്ങൾ, നിരവധി സംസ്ഥാന നിയന്ത്രണങ്ങൾ,ഇനിയും തീരുമാനമാകാതെ കിടക്കുന്ന വ്യക്തിഗത ഡാറ്റ സംരക്ഷണ ബിൽ, ജസ്റ്റിസ് ശ്രീകൃഷ്ണ കമ്മിറ്റിയുടെ മുൻ റിപ്പോർട്ട് എന്നിവ, പരിഗണിക്കേണ്ട നിരവധി വിഷയങ്ങളിൽ ചിലത് മാത്രമാണ്. സ്വകാര്യത സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും സൈബർ സുരക്ഷ ഉറപ്പാക്കുന്നതിനും വേണ്ടി പൗരന്മാർക്ക് ഉപയോഗിക്കാവുന്ന നടപടിക്രമങ്ങൾക്കും ഒരു നിയമ വ്യവസ്ഥയ്ക്കും കൂടി ശുപാർശകൾ നൽകാനും സമിതിയോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ട്, കൂടാതെ സുപ്രീം കോടതിക്ക് ഏർപ്പെടുത്താവുന്ന ഏതെങ്കിലും ഇടക്കാല സംവിധാനത്തിനുള്ള സാധ്യതയും.

പെഗാസസ് ഉപയോഗിച്ച് ഇൻഡ്യൻ പൗരന്മാരുടെ ഫോണുകൾ ചോർത്തിയെന്ന റിപ്പോർട്ടുകൾ വീണ്ടും ഈ കഴിഞ്ഞ ജുലൈമാസത്തിൽ ഇന്ത്യയിൽ നിന്നുള്ള ‘ദി വയർ’ ഉൾപ്പെടെ 17 മാധ്യമ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ആഗോള സഹകരണ ഗ്രൂപ്പ്, പ്രസിദ്ധീകരിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ജസ്റ്റിസ് ശ്രീകൃഷ്ണ പറഞ്ഞത് “ നിയമം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ, അവർക്ക് സർക്കാരിനെതിരെ കേസെടുക്കാമായിരുന്നു, കാരണം ഇത് (ഗൂഢാലോചന) സർക്കാരിന് മാത്രമേ ചെയ്യാൻ കഴിയൂ, മറ്റാർക്കും കഴിയില്ല.“ എന്നായിരുന്നു.
(https://indianexpress.com/…/project-pegasus-justice…/)

കേന്ദ്ര സർക്കാർ രാജ്യത്തെ മുഴുവൻ വാഹന രജിസ്ട്രേഷൻ ഡേറ്റാബേസിന്റെയും പകർപ്പ് ഒരു സ്വകാര്യ ഇന്ത്യൻ കമ്പനിക്ക് വിറ്റത് ഏകദേശം ആറുവർഷം മുൻപായിരുന്നു. ഇത്രയും ഭീമമായ ഒരു വ്യക്തിവിവരച്ചോർച്ച പക്ഷെ പൊതുജനശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടിട്ടുതന്നെയില്ല
(https://thewire.in/…/modi-govt-vehicle-registration…)

ഈയടുത്തകാലത്തായുണ്ടായ ഉദാഹരണങ്ങൾ മാത്രമെടുത്താൽ,കഴിഞ്ഞ മെയ് മാസത്തിൽ എയർ ഇന്ത്യയും ജൂബിലന്റ് ഫുഡ് വർക്കുകളും ഉപഭോക്തൃഡേറ്റ അപകടത്തിലാക്കുന്ന സുരക്ഷാചോർച്ചകൾക്കു സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടിവന്നു.മറ്റൊന്ന് കെ .വൈ.സി രജിസ്‌ട്രേഷൻ ഏജൻസിയായ cdsl ventures limited ൽ നിന്നുള്ളതായിരുന്നു. നിക്ഷേപകരുടെ അതീവ രഹസ്യസ്വഭാവമുള്ള, വ്യക്തിപരവും സാമ്പത്തികവുമായ, ഡേറ്റയിലേക്ക് അനധികൃതമായ കയ്യേറ്റങ്ങളുണ്ടായേക്കുമെന്ന ഒരു നിർണായക സുരക്ഷാപ്രശ്‌നം സൈബർ സുരക്ഷാ ഗവേഷകരുടെ ഒരു സംഘം തന്നെ അവർക്കു മുന്നറിയിപ്പ് കൊടുക്കേണ്ടിവന്നു. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, ഇന്ത്യയിലിന്ന് ജനങ്ങളുടെ സ്വകാര്യത ലംഘിക്കപ്പെടുന്നത് എങ്ങനെയെന്നതിന്റെ ഒരു ഏകദേശ വിവരണം താഴെ കൊടുക്കുന്നു.

1. ജനങ്ങൾക്ക് തങ്ങളുടേതു മാത്രമായ ഒരു തിരിച്ചറിയൽ നമ്പർ നൽകുന്ന ആധാർ തിരിച്ചറിയൽ പദ്ധതി, 123 കോടി ജനങ്ങളുടെ വിവരങ്ങൾ അടങ്ങുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ഒരു വ്യക്തിഗതവിവരശേഖര കേന്ദ്രമാണ്‌ .ആധാർ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ വിവരശേഖരത്തിൽ വ്യക്തികളുടെ വിരലടയാളം, കൃഷ്ണമണിയുടെ സൂക്ഷ്മചിത്രം, വ്യക്തിയുടെ വിനിമയങ്ങൾ അഥവാ കൊടുക്കൽ വാങ്ങലുകൾ, ബാങ്ക് അക്കൗണ്ടുകൾ, ഇൻഷുറൻസ് എന്നിവ പോലുള്ള വിവരങ്ങൾ വരെ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നുവെന്നത് ആ വിവരശേഖരം സുരക്ഷിതമല്ലെങ്കിൽ ദുരുപയോഗം ചെയ്യപ്പെടാനുള്ള ശക്തമായ സാദ്ധ്യതയിലേക്കാണു വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത്. ഒരു ഇൻഡ്യൻ പൗരൻ്റെ ആധാർ വിവരങ്ങൾ ചെറിയ ഒരു തുകയ്ക്ക് വാങ്ങാൻ ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ മതിയാകുമെന്നത് ഇന്നൊരു വാർത്തയേ അല്ലാതായിരിക്കുന്നു. ആധാർ ഉടമ അറിയാതെ ബാങ്ക് അക്കൗണ്ട് തുറക്കുന്നതും,വ്യാജ രേഖകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതും വ്യാജവിരലടയാളം വരെ തയാറാക്കുന്നതുമൊക്കെ നടന്നുകഴിഞ്ഞതാണ് . ആധാർ നിർബ്ബന്ധമാക്കരുതെന്ന അതിപ്രധാന സുപ്രീം കോടതി വിധി അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് പല സേവനങ്ങൾക്കും ആധാർ അത്യാവശ്യമാക്കിത്തന്നെ സർക്കാർ മുൻപോട്ടു പോകുകയാണ് . ഗുരുതരമായ ആശങ്കയുണർത്തുന്ന ഒരു വാർത്ത ഈയിടെ വന്നത്, പൂർത്തിയാകാതെ കിടക്കുന്ന തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പരിഷ്കാരങ്ങൾക്ക് അംഗീകാരം നൽകണമെന്ന് ഇന്ത്യൻ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷൻ നിയമ മന്ത്രാലയത്തെ ഓർമ്മിപ്പിച്ച കൂട്ടത്തിൽ വോട്ടർ ഐഡി കാർഡുകൾ ആധാറുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നത് വേഗത്തിലാക്കുന്ന കാര്യവും ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നതാണ് . ഈ പരിഷ്ക്കാരത്തിൽ പ്രയോജനങ്ങളെക്കാൾ അപകടങ്ങൾ കൂടുതലാകുന്നതിനു നിരവധി കാരണങ്ങളുണ്ട്. വ്യക്തിഗത വിവരങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള നിയമത്തിൻറെ അഭാവം, ഏകീകരണസംവിധാനത്തിലെ വ്യക്തതയില്ലായ്മ, മുൻപു നടന്ന ശ്രമങ്ങളിലുണ്ടായ വിള്ളലുകളുടെ അനുഭവം, വിവര ചോർച്ചയുടെ അപകടം, വോട്ടർമാരുടെ അവകാശം നിഷേധിക്കപ്പെടാനുള്ള സാധ്യത എന്നിവ അവയിൽ ചിലതു മാത്രം. വോട്ടർ പട്ടികയെ ദുരുപയോഗം ചെയ്യുന്നതിനും അതിൻ്റെ സത്യസന്ധതയെപ്പോലും ദുർബലപ്പെടുത്തുന്നതിനും ഇടയാക്കുന്ന ഒരു നടപടിയായി ഇതു മാറിയേക്കാം. ഒരു ആധാർ കാർഡ് ലഭിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കന്ന ജാതി സർട്ടിഫിക്കറ്റ് അല്ലെങ്കിൽ ഡ്രൈവിംഗ് ലൈസൻസ് പോലുള്ള ജനസംഖ്യാ വിവരങ്ങൾ ,ഒരു EPIC (Electronic Privacy Information Center ) ഡേറ്റാബേസിനു തെറ്റായ രീതിയിൽ ഉപയോഗപ്പെടുത്താവുന്നതാണ്.ഒരു വിഭാഗത്തിനെ മാത്രമുദ്ദേശിച്ച് പ്രത്യേക ലക്ഷ്യം വെച്ചുള്ള രാഷ്ട്രീയ പരസ്യങ്ങൾക്കും, ഒരു പക്ഷേ വോട്ടവകാശം തന്നെ നിഷേധിക്കുന്നതിനും ഈ വിവരങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കപ്പെടാം. ഇത് തടയുന്നതിനുള്ള സ്ഥാപന-സാങ്കേതിക സംവിധാനങ്ങൾ ഈ പരിഷ്ക്കാരം നടപ്പാക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ഉറപ്പാക്കേണ്ടതുണ്ട്. സർക്കാർ വെബ്‌സൈറ്റുകൾ തന്നെ ആധാറുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഡേറ്റ പരസ്യമാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് 2017 ൽ യുഐ‌ഡി‌ഐക്ക്, ഒരു വിവരാവകാശ അപേക്ഷയ്ക്ക് നൽകിയ മറുപടിയിൽ സമ്മതിക്കേണ്ടിവന്നിരുന്നു. വ്യാജ തിരിച്ചറിയൽ കാർഡ് ഉപയോഗിച്ചുള്ള ബാങ്ക് തട്ടിപ്പുമുതൽ വ്യാജരേഖകളുണ്ടാക്കി ദുരുപയോഗം ചെയ്യുന്നതുവരെയുള്ള ആധാർ തട്ടിപ്പുകൾ വർദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നതായി റിപ്പോർട്ടുകൽ പറയുന്നു . ചുരുക്കത്തിൽ, അടിസ്ഥാനപരമെന്ന് സുപ്രീംകോടതി സമ്മതിക്കുന്ന പൗരന്മാരുടെ സ്വകാര്യവിവരങ്ങളുടെ സ്വകാര്യത ലംഘിക്കപ്പെടില്ല എന്ന യാതൊരുറപ്പും നമുക്കില്ല എന്നതാണു വസ്തുത.
2. ഇന്ത്യയിലെ അധികാരികൾ, വാട്ട്സാപ്പ് പോലെയുള്ള സ്വകാര്യസന്ദേശങ്ങളിൽ പോലും വ്യക്തികളുടെ വിരലടയാളം ചേർത്ത് ആളെ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്.
3. സിസിടിവി ഉപയോഗം ഇൻഡ്യയിൽ നിയന്ത്രിച്ചിട്ടില്ല. മാത്രമല്ല, അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സ്വകാര്യതാനിയമങ്ങൾ വളരെ അവ്യക്തവും എങ്ങിനെ വേണമെങ്കിലും വ്യാഖ്യാനിക്കാവുന്നതുമാണ്.
4. പൊതുജനങ്ങളുടെ സ്വകാര്യഡിജിറ്റൽ വിവരങ്ങളുടെ ഡേറ്റ ഡീക്രിപ്റ്റ് (തുറന്നു പരിശോധിക്കുക) ചെയ്യുന്നതിനും നിരീക്ഷിക്കുന്നതിനും അവരുടെ വിനിമയങ്ങൾ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നതിനും പത്തു സർക്കാർ ഏജൻസികൾക്ക് കുറച്ചുകാലം മുൻപ് അനുമതി നൽകിയിട്ടുണ്ട്.സേവന ദാതാക്കൾ ഇതിനോട് സഹകരിക്കാതിരിക്കുകയോ വിവരങ്ങൾ നൽകുന്നതിൽ പരാജയപ്പെടുകയോ ചെയ്താൽ, അവർക്ക് ഏഴു വർഷം വരെ തടവ് അനുഭവിക്കേണ്ടി വരും.
5. ഇന്ത്യ പതിവായി യുഎസുമായി വിവരങ്ങൾ പങ്കിടുകയും ഉപയോക്താക്കളുടെ വ്യക്തിഗതവിവരങ്ങൾ പതിവായി പങ്കിടണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെടുന്ന വിവിധ രാജ്യങ്ങളുമായി ഒന്നിലധികം പരസ്പര-സഹായ കരാറുകൾ നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
6. മാദ്ധ്യമസ്വാതന്ത്ര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നിയമങ്ങളുടെ അഭാവത്തിൽ, പത്രസ്വാതന്ത്ര്യ സൂചികയിൽ ഇന്ത്യ ഇന്നു ലോകത്ത് നൂറ്റിനാൽപ്പതാം സ്ഥാനത്തുമാത്രമാണ് . ആറ് മാധ്യമപ്രവർത്തകരെങ്കിലും (കുറഞ്ഞത്) 2018ൽ മാത്രം ഇന്ത്യയിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു.

• ” 2020 January യിൽ മലയാളം വാരികയിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ലേഖനത്തിന്റെ unedited പതിപ്പ് കാലോചിതമായ മാറ്റങ്ങളോടെ പുന:പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നത് “

(തുടരും)

പോസ്റ്റർ : വിൽസൺ ശാരദ ആനന്ദ്

ചെറിയ കുട്ടികളെ കൈകാര്യം ചെയ്യുമ്പോൾ പലപ്പോഴും കേൾക്കേണ്ടി വരുന്ന പരാതിയാണ് അവർ ഏത് സമയവും മൊബൈൽ ഫോണിൽ ഗെയിം കളിയാണ് എന്നത് . അതിന് ഒരു പ്രതിവിധി എന്ന നിലയിലും ഓൺ ലൈൻ ക്ലാസുകളിലെ മടുപ്പ് ഒഴിവാക്കുന്നതിനും വേണ്ടി കണ്ടെത്തിയ പല മാർഗങ്ങളിലൊന്ന് കുട്ടികളെ പ്രകൃതിയുമായി ഇണക്കുക എന്നതാണ്.
അവരെ ഒരു സ്ക്രീൻ ഫ്രീ ഡയറ്റിലേക്ക് (screen free diet)എത്തിക്കുക; അഥവാ അവരെ ഗാഡ്ജറ്റുകളിൽ നിന്ന് മറു ഉപജീവനത്തിലേക്കു നയിക്കുക അതിന് പ്രകൃതിയിലേക്ക് മടങ്ങുന്ന (back to nature ) രീതികൾ നന്നായി പ്രയോജനപ്പെടുത്താം.പ്രൈമറി കുട്ടികളെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം പക്ഷിമൃഗാദികളോട് താല്പര്യമുള്ള പ്രായമായത് കൊണ്ട് ഓർനത്തോളജിയും (പക്ഷി നിരീക്ഷണം ) എത്തോളജിയും( മൃഗങ്ങളുടെ പെരുമാറ്റരീതികളെ കുറിച്ചുള്ള പഠനം ) മികച്ച ടൂളുകൾ (tools ) ആണ് .

കുട്ടികളിൽ പ്രകൃതി സ്നേഹം വളർത്തുന്നതിനുള്ള ആദ്യത്തെ വഴി പക്ഷികളെ ക്കുറിച്ച് കുട്ടികളിൽ താല്പര്യമുണർത്തുക എന്നതാണ്.ക്രമേണ മൊത്തം ജീവജാലങ്ങളിലേക്കുമുള്ള ഒരു കൺ തുറക്കലായിത്തീരും അത്.
അതു വഴി കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ നിരീക്ഷണ ബോധം വിപുലമാവുകയും അവരുടെ ഏകാഗ്രത വർദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യും.
കുട്ടികളെ പക്ഷി നിരീക്ഷണത്തിന് സജ്ജമാക്കുമ്പോൾ ആദ്യം കരുതേണ്ട ചില സംഗതികളുണ്ട്.

• ഒരു നോട്ടുപുസ്തകം
• ചെറിയ ഒരു ബൈനോക്കുലർ
• ഒരു ബേഡ് ഫീഡർ.
  പക്ഷിയെ നിരീക്ഷിക്കുമ്പോൾ കണ്ടെത്തുന്ന കാര്യങ്ങൾ അന്നന്ന് നോട്ട് ബുക്കിൽ എഴുതിവെക്കണം. ബേഡ് ഫീഡർ വീട്ട് പരിസരത്ത് സ്ഥാപിക്കുന്നത് പക്ഷികളുമായി കൂടുതൽ ഇടപഴകുന്നതിന് സഹായിക്കും. പിന്നെ വേണ്ടത് പക്ഷിയുടെ കൂട്കളെക്കുറിച്ച് പഠിക്കുകയാണ്. ഒരിക്കലും കൂട് തൊടാൻ പാടില്ല. ക്രമേണ പക്ഷികളുടെ ആൺ പെൺ വ്യത്യാസം മനസ്സിലായി തുടങ്ങും.പയ്യെ പയ്യെ കുട്ടി പക്ഷിയുടെ വലുപ്പം, ആകൃതി, നിറഘടന, പെരുമാറ്റ രീതികൾ, ആവാസ ഇടങ്ങൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ചും പഠിച്ച് തുടങ്ങും.

അടുത്ത പടിയായി കിളികളുടെ പാട്ടുകൾ, അവ പല നേരങ്ങളിലായി പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന ശബ്ദങ്ങൾ എന്നിവ റെക്കോഡ് ചെയ്യുക, പക്ഷികളുടെ ചങ്ങാതിപ്പക്ഷികളെ നിരീക്ഷിക്കുക (ഉദാ: മൈന, പൂത്താങ്കീരി,) ഇക്കാര്യങ്ങളുടെയെല്ലാം ലിസ്റ്റ്കൾ തയ്യാറാക്കുക എന്നിവയും ചെയ്യാം.

ഒരു ഓമന മൃഗം – അത് പക്ഷിയോ മീനോ എന്തുമാകട്ടെ – കുഞ്ഞിനുണ്ടെങ്കിൽ അത് അവരിലെ സംവേദനക്ഷമതയും മനുഷ്യരോടും സഹജീവികളോടുമുള്ള പരിഗണനയും വർദ്ധിപ്പിക്കും.അവയ്ക്ക് സമയാ സമയങ്ങളിൽ തീറ്റി കൊടുക്കുക, അവയുടെ വാസസ്ഥലം വൃത്തിയാക്കുക എന്നിങ്ങനെയൊക്കെ ദിവസവും ചെയ്ത് വരുമ്പോൾ
അവരിൽ ഒരു ചിട്ടയായ ദിനചര്യ രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്യും. ഭക്ഷണവും വായുവും ജലവും മാത്രമല്ല ഏത് ജീവിക്കും നിലനില്പിനാവശ്യം എന്ന ചിന്ത കുട്ടികളിലുണർത്താൻ അത് ഉപകരിക്കും.
ഇത്തരം കരുതലുകളും ശ്രദ്ധകളും ക്രമേണ അവരുടെ സ്വഭാവത്തിൻ്റെ ഭാഗമാവുകയും കുടുംബാംഗങ്ങളിലേക്കും അയൽപക്കത്തേക്കും വ്യാപിക്കുകയുംഅങ്ങനെ അത് അവരുടെ സാമൂഹ്യ ജീവന വൈദഗ്ധ്യം (Community Iiving SkiII) വളർത്തുകയും ചെയ്യും. കുട്ടികൾ പലപ്പോഴും അവനവനിലേക്ക് ഒതുങ്ങിപ്പോകുന്ന കാഴ്ചകൾ നാം കാണുന്നു. സഹജീവി സ്നേഹം വളർത്തുന്നതിലൂടെ ഇത്തരം പല ലൈഫ് സ്ക്കില്ലുകളും കുട്ടികൾ സ്വായത്തമാക്കുന്നതു കാണാം

എത്തോളജിയെ പറ്റി പറയുകയാണെങ്കിൽ അത് മൃഗങ്ങളുടെ പെരുമാറ്റ രീതികളെ കുറിച്ചുള്ള പഠനശാഖയാണ് .ലാബ് സ്റ്റഡിയിൽ അല്ലാതെ മൃഗങ്ങൾ ഓരോ സന്ദർഭങ്ങളിൽ അവയുടെ സ്വഭാവിക ആവാസവ്യവസ്ഥയിൽ എങ്ങനെ പെരുമാറുന്നു എന്നതാണത്.ഇതിൽ നിന്നാണ് കംപാരറ്റീവ് സൈക്കോളജി പിറവി കൊണ്ടത്. മനുഷ്യേതര ജീവികളുടെ പെരുമാറ്റ പ്രക്രിയകളെക്കുറിച്ചും മറ്റുമുള്ള പഠന ശാസ്ത്രമാണത്. മനുഷ്യരുടെയും മൃഗങ്ങളുടെയും പെരുമാറ്റ രീതികളുടെ താരതമ്യപഠനം കൂടി ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.

പ്രൈമറി തലത്തിൽ കുട്ടികളിൽ കംപാരറ്റീവ് സൈക്കോളജി ഫലപ്രദമായി പ്രയോഗിക്കാവുന്നതാണ്.
*സഹാനുഭൂതി
*ക്ഷമ
*നാമെല്ലാ ജീവികളും പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടു കിടക്കുന്നു എന്ന ചിന്ത

• മനുഷ്യർക്ക് മാത്രമല്ല വികാരങ്ങളും വിശപ്പും ദാഹവും വേദനകളുള്ളത് എന്ന തിരിച്ചറിവ്.
  *ഉത്തരവാദിത്തബോധം
  *ചുറ്റുപാടുകളിലേക്കുള്ള ശ്രദ്ധാപൂർമായ ഒരു ജാഗരൂകത
  എന്നിങ്ങനെയുള്ള സാമാന്യ ഗുണങ്ങൾ കുട്ടികളിൽ ഒരു പരിധി വരെ വികസിപ്പിച്ചെടുക്കാൻ ഇതിലൂടെ സാധിക്കുന്നതാണ്.
  ഓഫ് ലൈനിൽ നിന്ന് ഓൺലൈനിലേക്കുള്ള പാരഡൈം ഷിഫ്റ്റിങ്ങ് എത്രമാത്രം ശ്രമകരമായിരുന്നോ അതിലേറെ പരിശ്രമം വേണ്ടതായി വരും തിരികെ സജീവ ക്ലാസ് മുറികളിലേക്കെത്തുമ്പോൾ. അദ്ധ്യാപകർ വളരെയേറെ നിരീക്ഷണവും പുത്തൻ ക്ലാസ്റൂം ഡിസൈനിങ്ങും സ്വന്തം നിലയ്ക്ക് കണ്ടെത്തേണ്ടി വരും, കൊറോണയ്ക്ക് ശേഷമുള്ള ക്ലാസു റൂമുകൾ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ. ഓരോ ക്ലാസ് ൻ്റെയും പൊതു രീതിക്കനുസരിച്ച് അദ്ധ്യാപകർ ഓരോ വിഷയവും ബുദ്ധിപൂർവ്വം ആസൂത്രണം ചെയ്യേണ്ടതായും വരും. കുട്ടികളെ പഠന പ്രക്രിയയിൽ സജീവമാക്കാൻ ക്ലാസ്റൂം ബാഹ്യ രീതികളാവും കുറച്ച് കൂടി അനുയോജ്യം .

ഒരനുഭവം പങ്കുവെക്കട്ടെ .

എത്ര വേഗത്തിലാക്കാൻ നോക്കിയിട്ടും ഒമ്പതാം ക്ലാസിലെ ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവം വിചാരിച്ച പോലങ്ങ് നീങ്ങാതിരുന്നപ്പോൾ
കുട്ടികൾ തന്നെ നിർദേശിച്ചത് പോലെ ശനിയാഴ്ച സ്പെഷൽ ക്ലാസ് വെക്കുന്നു . ഒഴിവു ദിവസം രണ്ട് മൂന്നു മണിക്കൂർ കുട്ടികളെ പിടിച്ചിരുത്തുന്നത് വിഷമമാണ് . ക്ലാസ് തുടങ്ങിയതും കറൻറ് പോയി.കഠിനമഴയുടേതായ
കുറച്ച് ആഴ്ചകൾക്കു ശേഷമുള്ള വെയിൽ ദിവസം. കടുത്ത ഉഷ്ണം.

ഹിറ എന്ന ഞങ്ങളുടെ സ്കൂളിൽ ക്ലാസ് മുറിക്കു പുറത്തുള്ള ക്ലാസുകൾ അനുവദിയ്ക്കും. ഞാനും കുട്ടികളും കൂടി പുറത്ത് ഇലഞ്ഞിമരച്ചുവട്ടിലിരുന്നു. മരത്തറയിൽ കുറെ പേർ. പെൺകുട്ടികൾ ബെഞ്ചിട്ട് മരത്തണലിലും.
ക്ലാസ് ആസ്വാദ്യമായൊരു അനുഭവമാവുകയായിരുന്നു. അവരുടെ സങ്കല്പങ്ങളിൽ ഹിറയുടെ വിശാലമായ കാംപസ് വെർസയ്ൽ കൊട്ടാരമായി. കവാടങ്ങൾക്കപ്പുറം പ്രാതിനിധ്യം ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ട് ജനങ്ങൾ ബഹളം വെച്ചു.
അഹങ്കാരിയായ മേരി ആന്റനൈറ്റായി അധ്യാപിക മാറിയപ്പോൾ കുട്ടികളവരെ വെറുപ്പോടെ നോക്കി. നേതാവായ മിറാബോയായി അധ്യാപിക ഭാവം മാറിയപ്പോൾ കുട്ടികൾ അവർക്കൊപ്പം ദേശീയഗാനമാലപിച്ച് കൂട്ടത്തോടെ കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് മാർച്ച് നടത്തി….

ഇന്റർവെൽ കൊടുക്കുമ്പോൾ സാധാരണ കുട്ടികൾ ശുചിമുറിയിൽ പോയി മുഖം കഴുകി തിരിച്ചു വന്നിരിക്കുകയാണ് പതിവ്. പക്ഷെ അന്ന് ആൺകുട്ടികൾ പന്തെടുത്ത് കളിക്കുകയും പെൺകുട്ടികൾ ഓടിക്കളിക്കുകയും ചെയ്തു . തെല്ലൊരത്ഭുതത്തോടെ എന്നാൽ അത്രമേൽ ആനന്ദത്തോടെ ആ കാഴ്ചയും കണ്ട് ഞാൻ വരാന്തയിൽ തന്നെ നിന്നു. പറഞ്ഞ സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഹെഡ് മൈക്കിന്റെ വോള്യം കൂട്ടി തിരികെ വരു എന്ന് രണ്ടു വട്ടം പറഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും എല്ലാവരും തിരിച്ചെത്തി .ഏതു വിരസമായ വിഷയവും സരസമാക്കാൻ ഒരു വാതിൽപുറ അധ്യാപനം വലിയ മട്ടിൽ സഹായകമാണ്. പല കുട്ടികൾക്കും മുഖത്തേയ്ക്ക് തന്നെയോ ചുവരിലേക്ക് തന്നെയോ നോക്കിയിരുന്നാൽ വിഷയത്തിൽ ശ്രദ്ധിക്കാനാവില്ല. ഔട്ട് ഡോർ ക്ലാസുകളിൽ കുട്ടികൾക്ക് visual focusing area കൂടുതൽ കിട്ടുന്നു. അടക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ അല്പം അയഞ്ഞിരിക്കാൻ സമ്മതിക്കുമ്പോൾ അവരെ സംബന്ധിച്ച് പഠനം
രസാവഹമായ ഒരു പ്രക്രിയയാകുന്നു.

ഏറ്റവും ശ്രദ്ധയും സൂക്ഷ്മതയും എപ്പോഴും ഒപ്പമുണ്ടാവണം ചെറിയ കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുമ്പോൾ . ഒന്ന് ഒരു കുഞ്ഞിന് അവൻ്റെ അദ്ധ്യാപിക / അദ്ധ്യാപകൻ പറയുന്നതാണ് ഏറ്റവും വലിയ ശരി. ഒരിക്കൽ മെമ്മറിയിൽ പതിഞ്ഞത് അവിടെത്തന്നെ കിടക്കുകയും ചെയ്യും.മറ്റൊന്ന് കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ സംശയങ്ങൾ അനന്തവും പ്രവചനാതീതവുമാണ്. എത്ര തയ്യാറെടുത്ത് വന്നാലും ഒരു ഉത്തരംകിട്ടാ ചോദ്യം അവർ നമുക്കിട്ടു തരുമെന്ന് നാം കരുതിയിരിക്കണം.

ഗാഡ്ജറ്റുകൾ നിത്യ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായി കഴിഞ്ഞു . ഗെയിം കളിക്കുകയാണെന്ന്, അത് മാത്രമാണെന്ന് സാമാന്യവൽക്കരിക്കരുത് . ഒരു കുഞ്ഞു പാഠം കൂടി പങ്കു വെക്കുന്നു .

ഞാനും കുട്ടികളും തമ്മിൽ ചില പരസ്പര ധാരണകൾ ഉണ്ട്.എനിക്കറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ അവർക്ക് പറഞ്ഞ് കൊടുക്കും.എനിക്കറിയാത്തത് അവർ എനിക്കും പറഞ്ഞ് തരണം .രണ്ടു കൂട്ടർക്കും അറിയാത്ത കാര്യങ്ങൾ ഒന്നിച്ച് അന്വേഷിച്ച് കണ്ടെത്തി ആദ്യം കിട്ടുന്നയാൾ മറ്റെയാൾക്ക് ഷെയർ ചെയ്യണം.രസികൻ സംഗതിയാണത്.
ശരിയ്ക്കും ത്രില്ലിങ് .ടീച്ചറും കുട്ടികളും കൂടിയുള്ള അന്വേഷണ യാത്രകൾ.

രണ്ടാം ക്ലാസിൽ ക്ഷണിക്കപ്പെടാതെ വീട്ടിലെത്തുന്ന ജീവികളെ (uninvited animals of our house) പറ്റി ഗംഭീര ചർച്ചകൾ നടക്കുകയായിരുന്നു.അപ്പോഴാണ് ഒരാൾക്ക് സംശയം ,വണ്ടിനുള്ള ഇംഗ്ലീഷ് വാക്ക് എന്താണെന്ന് . ബീറ്റിൽ , ബഗ് എനിക്കും ആശയ ക്കുഴപ്പമായി .ഏതായാലും ഇക്കാര്യം തീരുമാനമാകാതെ ക്ലാസ് പിരിഞ്ഞു.ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ ഉടനെ ശ്രീഹരിയുടെ സന്ദേശം വാട്സപ്പിൽ.വിവിധ തരം വണ്ടുകളെ പറ്റിയുള്ള ഒരു ചിത്രപ്പേജ്. ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ ഉടനെ അവൻ ചെയ്തത് വീട്ടിലുള്ള ഒരു എൻസൈക്ലോപീഡിയ തപ്പിയെടുത്ത് ഈ പേജ് ടീച്ചർക്ക് അയച്ച് തരിക എന്നതാണ് എപ്പോഴോ ഉള്ള മറിച്ചു നോക്കലുകൾക്കിടയിൽ അവൻ്റെ മനസിൽ അവനറിയാതെ പതിഞ്ഞ് പോയൊരു അറിവ് അവൻ പെട്ടെന്ന് ഓർത്തെടുത്ത് അവൻ്റെ ടീച്ചർക്ക് വേണ്ടി കണ്ടെത്തി തന്നിരിക്കുന്നു.!
ഈ ചെറിയ സംഭവം ഒരുപാട് ചിന്തിപ്പിച്ചു.കുട്ടികളെ explore ചെയ്യാൻ ഇനിയും കൂടുതൽ വഴികൾ കണ്ടെത്തണമല്ലോ എന്ന ബോധ്യം. അവരുടെ ജിജ്ഞാസയെ ഉണർത്താൻ കഴിയുന്ന വ്യക്തികൾക്കും മാധ്യമങ്ങൾക്കും മാത്രമേ കുട്ടികളുടെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റാൻ കഴിയുള്ളൂ .അവർക്കു വേണ്ടത് കൊടുക്കുക എന്നതാണ് അധ്യാപകർക്ക് ചെയ്യാനുള്ളത് . ക്ലീൻ സ്ലേറ്റായ അവരുടെ മനസിൽ അവരറിയാതെ പതിഞ്ഞു കടന്നു പോകുന്ന ദൃശ്യങ്ങൾ
പിന്നീട് അവരിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നത് ഏതൊക്കെ തരത്തിലായിരിക്കുമെന്ന് നമുക്ക് സങ്കല്പിക്കാൻ പോലുമാകില്ല.
അറിവിന്റെ ആധുനിക മാർഗങ്ങൾ നിരാശയുടേതല്ല . പ്രതീക്ഷയുടേതും പുതിയതുറവികളുടെതും കൂടിയാണ്

കവർ ഡിസൈൻ : വിത്സൺ ശാരദാ ആനന്ദ്