ലേഖനം

“ഞങ്ങൾക്കുണ്ടായിരുന്നത് സ്റ്റാലിനിസമായിരുന്നു; കമ്യൂണിസമായിരുന്നില്ല. അത് സോഷ്യലിസമോ ക്യാപിറ്റലിസമോ അല്ല. പാശ്ചാത്യമോ പൗരസ്ത്യമോ അല്ല. സാമ്രാജ്യത്വമോ ജനായത്തമോ അല്ല. ഞങ്ങൾ ഞാന്നു കിടന്നിരുന്നത്.. എങ്ങനെയതു പറയും..? സ്റ്റാലിൻ! സ്റ്റാലിൻ!”

– എലേന യുറീവ്ന (സ്വെറ്റ്ലാന അലക്സ്യേവിച്ചിന്റെ ‘സെക്കൻഹാൻഡ് ടൈം’ എന്ന പുസ്തകത്തിൽ) “സ്റ്റാലിനു ശേഷം ഞങ്ങൾ കൊലപാതകത്തെ കാണുന്നതു മറ്റൊരു മട്ടിലാണ്. സ്വന്തമാളുകളെ കൊല്ലേണ്ടിവന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങൾക്കോർമ്മയുണ്ട്. എന്തിനാണു കൊല്ലപ്പെടുന്നതെന്നു മനസ്സിലാവാത്ത ജനങ്ങളെ കൂട്ടക്കൊല ചെയ്തതിനെക്കുറിച്ച്. ആ ഓർമ്മ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഞങ്ങളുടെ കൂടെയുണ്ട്…” നിരത്തിലെ ശബ്ദങ്ങളുടെയും അടുക്കളവർത്തമാനങ്ങളുടെയും ചീന്തുകൾ (അതേ പുസ്തകം).

സ്റ്റാലിന്റെ ജീവചരിത്രം ഒരുപാടു പേർ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. സ്റ്റാലിൻ കൊന്നുകളയുന്നതിനു മുൻപ് ലിയോൺ ട്രോട്സ്കി എഴുതിത്തുടങ്ങിയ അപൂർണ്ണമായ ജീവചരിത്രമായിരിക്കണം ഇവയിൽ ആദ്യത്തേത്.

സമീപകാലത്ത് സ്റ്റീഫൻ കോട്കിൻ എഴുതിയ സുദീർഘമായ ജീവചരിത്രം മൂന്നുവാല്യങ്ങളായാണു പ്രസിദ്ധീകരിയ്ക്കുന്നത് (ഇതിൽ അവസാനത്തെ വാല്യം ഇനിയും പ്രസിദ്ധീകരിക്കാനിരിക്കുന്നേയുള്ളൂ). സൈമൺ സെബാഗ് മോൺടെഫ്യോറി എഴുതിയ സാമാന്യം ദീർഘമെന്നു പറയാവുന്ന ജീവചരിത്രവും ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെഴുതിയതാണ്. ഇതിനൊക്കെപ്പുറമെ, സ്റ്റാലിന്റെ മരണത്തിനു ശേഷം ഇന്നോളം, കമ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രോപ്പഗാൻഡയോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നതും അല്ലാത്തതുമായി, ചെറുതും വലുതുമായി അനേകം ജീവചരിത്രങ്ങൾ വേറെയും പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

“സ്റ്റാലിൻ: ബ്രെയ്ക്കർ ഒഫ് നേഷൻസ്” എന്ന പേരിൽ സോവിയറ്റ് സ്കോളറായ റോബട്ട് കോൺക്വസ്റ്റ് എഴുതിയ ചെറിയൊരു പുസ്തകമുണ്ട്. മുന്നൂറു പേജിനടുത്തേ കാണൂ. ചെറുതെങ്കിലും സ്റ്റാലിന്റെ രാഷ്ട്രീയജീവിതത്തെയും സ്വകാര്യജീവിതത്തെയും അടുത്തുനിന്നു പരിശോധിക്കുന്ന പുസ്തകമാണത്. സോവിയറ്റ് ഭരണകൂടത്തെക്കുറിച്ച് ആഴത്തിൽ പരിജ്ഞാനമുള്ളയാളാണു റോബട്ട് കോൺക്വസ്റ്റ് എന്നു മാത്രമല്ല, സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ നിഷേധിച്ച മഹാദുരന്തങ്ങളിലൊന്നായ ക്ഷാമത്തെ സംബന്ധിച്ച വിവരങ്ങൾ പുറത്തുകൊണ്ടുവന്നവരിലൊരാളുമാണ്. കോൺക്വസ്റ്റെഴുതിയ സ്റ്റാലിൻ ജീവചരിത്രം അവസാനിക്കുന്നതിങ്ങനെയാണ്.

“സ്റ്റാലിൻ പ്രതിനിധീകരിച്ചിരുന്നത് പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായ അപ്രമാദിത്വത്തെയും ലോകവ്യവസ്ഥ അടിസ്ഥാനപരമായി സമൂലം മാറുമെന്ന സിദ്ധാന്തത്തിലുള്ള വിശ്വാസത്തെയുമാണ്. സാധാരണവും പരിമിതികളുള്ളതുമായ പരുക്കൻ വ്യക്തിത്വമാണു സ്റ്റാലിന്റേതെന്നു തോന്നുമെങ്കിലും ഉറപ്പിച്ചു പറയാവുന്ന ഒരു കാര്യം അയാളുടെ രാഷ്ട്രീയജീവിതത്തിൽ നിന്നു നമുക്കു പഠിക്കാനുണ്ടെന്നതാണ്, അതു വളരെ പ്രസക്തമാണെന്നതാണ്. സ്റ്റാലിന്റെ ജീവിതം പ്രസക്തമാവുന്നത് തീവ്രവും അതിവിപുലവുമായ രീതിയിൽ അതുണ്ടാക്കിയ ഭൗതികവും ധാർമ്മികവും ധൈഷണികവുമായ ദുരന്തങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ്. ഇന്നു നാം ഭൂതകാലചരിത്രത്തിലേക്ക് സ്റ്റാലിനെ എഴുതിച്ചേർക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, അതു ചെയ്യുന്നത് ഇനിയൊരിക്കലും അയാളെപ്പോലൊരാൾ ഉണ്ടാവരുത് എന്നു പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടാണ്.”

സ്റ്റാലിനെക്കുറിച്ച് രാമചന്ദ്രഗുഹ എഴുതിയ ഒരു ചെറിയ ലേഖനമുണ്ട്. “ദ് ഗ്രെയ്റ്റസ്റ്റ് ക്രിമിനൽ ഇൻ ഹിസ്റ്ററി: ജോസഫ് സ്റ്റാലിൻ” എന്ന ലേഖനത്തിൽ കോൺക്വസ്റ്റിന്റെ മേലുദ്ധരിച്ച ഖണ്ഡിക എടുത്തുചേർത്തു കൊണ്ട് ഗുഹ എഴുതുന്നു: “ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും ശക്തമായ ഇടതുപക്ഷകൂട്ടായ്മ, കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ഒഫ് ഇന്ത്യ (മാർക്സിസ്റ്റ്), ഈ പറഞ്ഞത് ഒരു ബൂർഷ്വാ പ്രചാരവേലയായി എഴുതിത്തള്ളും. കാരണം സിപി‌എമ്മിന്റെ നായകശ്രേണിയിൽ സ്റ്റാലിന്റെ സ്ഥാനം മാർക്സിനും ഏംഗൽസിനും ലെനിനുമിടയ്ക്കാണ്. പക്ഷെ സിപിഎമ്മിനു പുറത്തുള്ളവരെ സംബന്ധിച്ച് കോൺക്വസ്റ്റിന്റെ നിരീക്ഷണം സത്യത്തോട് ഏറ്റവുമടുത്തു. നിൽക്കുന്നതാണ്. ഉത്തരവാദിത്വത്തോടെയും ഗൗരവത്തോടെയും സോവിയറ്റ് റഷ്യയെക്കുറിച്ചു പഠിച്ച ചരിത്രകാരന്മാരെല്ലാവരും പിന്തുണയ്ക്കുന്ന നിരീക്ഷണമാണത്. [റോബട്ട് കോൺക്വസ്റ്റിന്റെ നിരീക്ഷണത്തെ] ഒന്നുകൂടെ അർത്ഥവത്താക്കുന്നത്, റഷ്യൻ ജനത തന്നെ ആ അഭിപ്രായത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന വസ്തുതയാണ്.”

സ്റ്റാലിനെയും സ്റ്റാലിന്റെ കിരാതഭരണത്തെയും സംബന്ധിച്ചു വരുന്ന വാർത്തകളെല്ലാം എക്കാലത്തും ഇന്ത്യയിലെ കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയും പാർട്ടി അനുഭാവികളും ബൂർഷ്വാ പ്രചാരവേലയായിട്ടാണ് എഴുതിത്തള്ളിയിട്ടുള്ളത്. ഈയടുത്ത് സ്റ്റാലിനെ പ്രതിരോധിച്ചു കൊണ്ട് എം സ്വരാജ് എഴുതിയ ഫേസ്‌ബുക്ക് കുറിപ്പിൽ പറയുന്നത് സ്റ്റാലിനെ കൊടും ഭീകരനും ക്രൂരനുമാക്കി അവതരിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് കമ്യൂണിസത്തെ കുഴിച്ചുമൂടുകയെന്നതു മുതലാളിത്തശക്തികളുടെ അജണ്ടയാണെന്നാണ്. രാമചന്ദ്രഗുഹ ഉദ്ധരിച്ച റോബട്ട് കോൺക്വസ്റ്റ് “ലോക രാഷ്ട്രങ്ങളിലെ കമ്യൂണിസ്റ്റ് സ്വാധീനം തകർക്കാനായി പ്രവർത്തിച്ചിരുന്ന ബ്രിട്ടീഷ് സീക്രട്ട് സർവീസായ ഐ ആർ ഡി (Information Research Department) യിലെ ഏജന്റായിരുന്നു”വെന്നും എം സ്വരാജ് എഴുതുന്നു.

ഐ‌ആർഡിയിൽ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നയാളായിരുന്നു റോബട്ട് കോൺക്വസ്റ്റെന്നതു വസ്തുതയാണ്. സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ പ്രചണ്ഡമായ പ്രോപ്പഗാൻഡയെ പ്രതിരോധിക്കാൻ ബ്രിട്ടനിൽ, ഇടതുപക്ഷനയങ്ങൾ പിൻപറ്റുന്ന ലേബർ പാർട്ടിയുടെ ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ, അവിടത്തെ ഫോറിൻ ഓഫീസ് രൂപീകരിച്ചതാണ് ഐ‌ആർഡി. (നാസി ജർമ്മനിയെയും ഫാഷിസ്റ്റ് ഇറ്റലിയെയും പോലെ, സോവിയറ്റ് യൂണിയനും വളരെ പ്രബലമായ പ്രോപ്പഗാൻഡാ വകുപ്പുണ്ടായിരുന്നു. നാസി ജർമ്മനിയിൽ ഗീബൽസിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ “മിനിസ്റ്റ്രി ഒഫ് പബ്ലിക് എൻലൈറ്റൻമെന്റ് ആൻഡ് പ്രോപ്പഗാൻഡാ”. ഫാഷിസ്റ്റ് ഇറ്റലിയിൽ “ഡിപാട്ട്മെന്റ് ഒഫ് പോപ്യുലർ കൾചർ”. സോവിയറ്റ് യൂണിയനിൽ “ഡിപാട്ട്മെന്റ് ഒഫ് അജിറ്റേഷൻ ആൻഡ് പ്രോപ്പഗാൻഡാ”. ഇന്നും ഔദ്യോഗികമായിത്തന്നെ പ്രോപ്പഗാൻഡാ വകുപ്പുകളുള്ള രാജ്യങ്ങളാണു ചൈനയും നോർത്ത് കൊറിയയും).

റോബട്ട് കോൺക്വസ്റ്റ് മാത്രമല്ല, സ്റ്റീഫൻ കോട്കിൻ, ഒർലാൻഡോ ഫൈഗസ്, ഷീലാ ഫിറ്റ്സ്‌പാട്രിക്, റിച്ചാഡ് ഓവ്‌റി, സൈമൺ മോൺടെഫ്യോറി, തുടങ്ങി സോവിയറ്റ് കാലഘട്ടത്തെക്കുറിച്ച് ആഴത്തിൽ പഠിച്ചിട്ടുള്ള എത്രയെത്രയോ ചരിത്രകാരന്മാരുണ്ട്. സ്റ്റാലിന്റെ ഭരണകൂടത്തെ സംബന്ധിച്ച് ഇവരുടെയൊക്കെ
പ്രബന്ധങ്ങളും പുസ്തകങ്ങളുമുണ്ട്. സ്വെറ്റ്ലാനാ അലക്സ്യേവിച്ചിന്റെ പുസ്തകങ്ങളിൽ എത്രയോ സന്ദർഭങ്ങളിൽ സ്റ്റാലിനിസത്തിന്റെ ക്രൂരതകളേറ്റു വാങ്ങിയ സാധാരണക്കാരുടെ കഥനങ്ങൾ വായിക്കാം. സീനോവിവിന്റെ നോവലുകളിൽ, സോൾഷെനിറ്റ്സിന്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകളിൽ, ഒക്കെ ഈ ക്രൂരത വിശദമായി വായിച്ചെടുക്കാം. ഇവരെല്ലാം യോജിക്കുന്ന ഒരു കാര്യം സ്റ്റാലിന്റെ ഭരണത്തിൻ കീഴിലുണ്ടായിരുന്ന രക്തമുറഞ്ഞുപോവുന്ന ഭീകരതയെക്കുറിച്ചാണ്. ഈ ഭീകരതയെ പൂർണ്ണമായും വെള്ളപൂശുക എന്നതു സാദ്ധ്യമല്ലെന്നു സ്റ്റാലിന്റെ മരണശേഷം സോവിയറ്റ് ഭരണകൂടം തിരിച്ചറിഞ്ഞതു കൊണ്ടുകൂടിയാണ് ക്രൂഷ്ചേവിന്റെ കാലത്ത് സ്റ്റാലിന്റെ ചില നടപടികളെയെങ്കിലും തള്ളിപ്പറയാൻ സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ നിർബ്ബന്ധിതരായത്.

രാക്ഷസീയമായ ഒരു ഭരണകൂടത്തിനു നേതൃത്വം കൊടുക്കുമ്പോഴും വലിയ തോതിൽ റഷ്യയിൽ ജനപിന്തുണയുണ്ടായിരുന്നയാളാണു സ്റ്റാലിൻ. ഇതിലൊരു വൈരുദ്ധ്യമുണ്ട്. പക്ഷെ ഈ വൈരുദ്ധ്യം ഹിറ്റ്‌ലറുടെ കാര്യത്തിലുമുണ്ടായിരുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ പലപ്പോഴും ഹിറ്റ്‌ലർ ഭരണകൂടത്തോടു താരതമ്യം ചെയ്യാവുന്ന, സമീകരിക്കാവുന്ന, പ്രകൃതമായിരുന്നു സ്റ്റാലിൻ ഭരണകൂടത്തിന്റേതും. ഷീലാ ഫിറ്റ്‌സ്‌പാട്രിക് ഇതേക്കുറിച്ച് പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. യു‌എസ്‌എസ്‌ആർ ചരിത്രത്തെ സൂക്ഷ്മമായി പഠിച്ചയാളാണു ഫിറ്റ്സ്‌പാട്രിക്. ഓക്സ്ഫഡ് സർവ്വകലാശാലയിൽ നിന്നു റഷ്യൻ വിപ്ലവകാലത്തെ വിദ്യാഭ്യാസസമ്പ്രദായത്തെ സംബന്ധിച്ചെഴുതിയ തീസിസിനാണ് അവർ ഡോക്ടറേറ്റ് നേടിയത്. ഫിറ്റ്സ്‌പാട്രിക് തന്റെ “എവ്‌രിഡേ സ്റ്റാലിനിസം” എന്ന പുസ്തകത്തിൽ എഴുതുന്നു:

“സ്റ്റാലിന്റെ “കൾട്ട് ഒഫ് പേഴ്സണാലിറ്റി” എന്നു ക്രൂഷ്ചേവ് പിന്നീടു വിശേഷിപ്പിച്ച സവിശേഷതകൾക്കു ഹിറ്റ്‌ലറെയും മുസോളിനിയെയും പോലുള്ള ഫാഷിസ്റ്റ് സ്വേച്ഛാധിപതികളുടെ സവിശേഷതകളോടു സാമ്യമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ആ കൾട്ടിന്റെ മറ്റു പ്രകൃതങ്ങളെല്ലാം കാണിക്കുന്നത് റഷ്യൻ സംസ്കാരത്തിൽ സാർ ചക്രവർത്തിക്കുണ്ടായിരുന്ന പിതൃതുല്യതയായിരുന്നു സ്റ്റാലിന്റേത് എന്നായിരുന്നു. 1930കളോടെ ‘ഫാദർ ഒഫ് പീപ്പ്‌ൾസ്’ എന്ന സ്റ്റാലിന്റെ പ്രതിച്ഛായയ്ക്ക് വ്യക്തമായ പൈതൃകഭാവം കൈവന്നിരുന്നു.”

റിച്ചാഡ് ഓവ്‌റിയുടെ “ദ് ഡിക്റ്റേറ്റേസ്: ഹിറ്റ്‌ലേസ് ജർമനി ആൻഡ് സ്റ്റാലിൻസ് റഷ്യ” എന്ന ബൃഹദ്‌ഗ്രന്ഥം സ്റ്റാലിൻ / ഹിറ്റ്‌ലർ ഭരണകൂടങ്ങളുടെ സമാനതകളെ പഠിക്കുന്ന പുസ്തകമാണ്. ചരിത്രകാരനായ ഓവ്‌റിയുടെ മേഖല നാസി ജർമനിയാണ്.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുസ്തകം പ്രഖ്യാതവും ഏറെ പുരസ്കാരങ്ങൾ നേടിയതുമാണ്. ഓവ്‌റി പറയുന്നത്, യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്റെ വികലവും വക്രവുമായ വ്യാഖ്യാനങ്ങളെ സ്വീകരിക്കുന്ന ഒരു ചരിത്രസന്ദർഭത്തിൽ ജർമനിയിലെയും റഷ്യയിലെയും ജനങ്ങൾ എത്തിപ്പെട്ടതു കൊണ്ടു കൂടിയാണ് ഹിറ്റ്‌ലറും സ്റ്റാലിനും ആ രാജ്യങ്ങളിൽ സാദ്ധ്യമായത് എന്നാണ്. ഈ ഭരണകൂടങ്ങളുടെ വാഗ്ദാനങ്ങൾ അവരുടെ രാജ്യങ്ങളിലെ ഒരു വലിയ ജനവിഭാഗത്തിന്റെ ആശയങ്ങളെയും ലക്ഷ്യങ്ങളെയും കണക്കിലെടുത്തിരുന്നു. അതുകൊണ്ടു തന്നെ അവർക്കത് അത്യാകർഷകമായിത്തോന്നി. സോവിയറ്റ് യൂണിയനിൽ വിപ്ലവാനന്തരം വരുന്ന സ്വർഗ്ഗമാണു ജനങ്ങളെ വശീകരിച്ചത്. ഇപ്പോഴുള്ള കഷ്ടപ്പാടുകൾക്കപ്പുറത്ത് പ്രതീക്ഷാനിർഭരമായ ഒരു നാളെയെ അവർ കാത്തിരുന്നു. ജർമ്മനിയിൽ ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിലെ പരാജയം ജനങ്ങളുടെ അഭിമാനത്തിനു ക്ഷതമേല്പിച്ചിരുന്നു. ജർമനിയുടെ മൂല്യങ്ങൾക്കും ജർമൻ വംശജർക്കും പ്രാമുഖ്യവും ശക്തിയും കിട്ടുന്ന ഒരു ലോകക്രമം അവിടെയുള്ളവർക്കു കൂടുതൽ സ്വീകാര്യവും ആകർഷകവുമായിത്തീർന്നു.

ഈ രണ്ടു ഭരണകൂടങ്ങളും സയൻസിനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന രീതിയും കൗതുകകരമാണ്. സാമൂഹ്യശാസ്ത്രത്തിലും സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തിലും ഊന്നിക്കൊണ്ട് “ശാസ്ത്രീയമായ സോഷ്യലിസ”ത്തെ മാർക്സിസം വിഭാവനം ചെയ്തു. സാമ്പത്തികശാസ്ത്രനിയമങ്ങൾ വർഗ്ഗങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കുകയും പുതിയൊരു സാമൂഹ്യാവസ്ഥയെ നിർമ്മിച്ചെടുക്കുകയും ചെയ്യുമെന്നു സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ പ്രചരിപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ, ശാസ്ത്രീയമായ സാധൂകരണമുള്ള ഭരണകൂടമാണു തങ്ങളുടേതെന്ന് അവർ നടിച്ചു. ജർമ്മനിയാവട്ടെ, ബയളോജിക്കൽ നിയമങ്ങളെ വക്രീകരിച്ചു കൊണ്ടാണ് തങ്ങളുടെ ഭരണത്തിനും സിദ്ധാന്തങ്ങൾക്കും ശാസ്ത്രീയമായ സാധൂകരണം തേടിയത്. വംശങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അപകടകരവും (ഇന്നുനോക്കുമ്പോൾ പരിഹാസ്യമാം വിധത്തിൽ അശാസ്ത്രീയവുമായ) സിദ്ധാന്തങ്ങൾ ഹിറ്റ്‌ലർക്കു പരിചയമുണ്ടായിരുന്നു. വംശശുദ്ധിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായ ഒരു രാഷ്ട്രം പ്രബലമായിത്തീരുമെന്ന മൂഢവിശ്വാസത്തിന് അന്നത്തെ ചില ശാസ്ത്രസിദ്ധാന്തങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചുകൊണ്ടാണ് നാസിപ്പാർട്ടി സൈദ്ധാന്തികമായ ബലം തേടിയത്.

സോവിയറ്റ് യൂണിയനും ജർമനിയും തമ്മിലുണ്ടായിരുന്ന വാണിജ്യക്കരാറുകളുടെ ഭാഗമായി ജർമ്മനിയിലെത്തിയ വലന്റീൻ ബെരെഷ്കോവിന്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ ഓവ്‌റി തന്റെ പുസ്തകത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. സ്റ്റാലിനു വേണ്ടി ദ്വിഭാഷിയായി ജോലി ചെയ്തിട്ടുള്ള ബെരെഷ്കോവ്, സ്റ്റാലിനെ അടുത്തുനിന്നു കാണുകയും മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. സ്റ്റാലിന്റെ ഇന്നർ സർക്ക്‌ളിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു അയാൾ. ജർമ്മനിയിലെത്തിയ ബെരെഷ്കോവിനെ അതിശയിപ്പിച്ചത് അവിടത്തെയും തന്റെ രാജ്യത്തെയും സാഹചര്യങ്ങളിലെ സമാനതകളാണ്. നേതാവിന്റെ ബിംബവൽക്കരണവും വലിയ റാലികളും പരേഡുകളും ആർഭാടകരമായ കെട്ടിടങ്ങളും കലകളിലെ വീരത്വം നിറഞ്ഞ പ്രമേയങ്ങളും വിപുലമായ തോതിൽ നടത്തിപ്പോരുന്ന സൈദ്ധാന്തികമായ മസ്തിഷ്കപ്രക്ഷാളനവും ബെരെഷ്കോവിനു കൗതുകകരമായിത്തോന്നി. അതെല്ലാം തന്റെ രാജ്യത്തും നടക്കുന്നതിനു സമാനമാണെന്ന് അയാൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. എന്നാൽ ബെരെഷ്കോവിന് അതിലേറെ കൗതുകകരമായിത്തോന്നിയത് ഹിറ്റ്ലറുടെ പ്രസംഗങ്ങൾ കേൾക്കാൻ വന്നിരുന്ന ജനക്കൂട്ടം ഹിറ്റ്‌ലറോടു കാണിക്കുന്ന ഭ്രാന്തമായ അഭിനിവേശമായിരുന്നു. അങ്ങനെയൊരു അഭിനിവേശം തന്നെയാണ് കമ്യൂണിസ്റ്റുകാരുടെ പദയാത്രയെ സ്റ്റാലിൻ അഭിസംബോധന ചെയ്യുമ്പോൾ അവരും കാണിക്കാറുള്ളതെന്ന് ബെരെഷ്കോവിനു മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു — അക്കാര്യം ബെരഷ്കോവ് അക്കാലത്തു തന്നോടുതന്നെ സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിൽ പോലും.

ഈ സമാനതകൾ നേതൃബിംബത്തിന്റെ പ്രതിച്ഛായയിൽ മാത്രമൊതുങ്ങുന്നതല്ല. ക്രൂരതയുടെ കാര്യത്തിലും അവർ തുല്യരായിരുന്നു. യുഗോസ്‌ലാവിയൻ കമ്യൂണിസ്റ്റും കടുത്ത സ്റ്റാലിനിസ്റ്റും യുഗോസ്‌ലാവിയയുടെ വൈസ് ‌പ്രസിഡന്റുമായിരുന്ന മിലോവാൻ ജിലാസ് പിന്നീടു കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി വിട്ടു പുറത്തുവന്നയാളാണ്. അക്കാരണത്താൽ ജിലാസിനു ജയിലിൽ കിടക്കേണ്ടിയും വന്നു. പിൽക്കാലത്ത് ജിലാസ് സ്റ്റാലിനെക്കുറിച്ച് എഴുതി: “എന്തു കുറ്റകൃത്യവും സ്റ്റാലിനു ചെയ്യാനാവും, അയാൾ എല്ലാ കുറ്റകൃത്യങ്ങളും ചെയ്തിട്ടുമുണ്ട്. ഏതു മാനദണ്ഡം വെച്ചളന്നാലും അയാളെക്കാൾ വലിയൊരു കുറ്റവാളി ചരിത്രത്തിലുണ്ടായിട്ടില്ല; ഉണ്ടാവില്ല എന്നു നമുക്കു പ്രതീക്ഷിക്കാം. മാനവികതയുടെയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും ഭാഗത്തു നിന്നു പരിശോധിച്ചാൽ ഇത്ര നിഷ്ഠുരനും നിന്ദ്യനുമായൊരു സ്വേച്ഛാധിപതി വേറെയുണ്ടായിട്ടില്ല. ഒരു തികഞ്ഞ കുറ്റവാളിയായിരുന്നു അയാൾ. മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ പത്തിലൊരു ഭാഗത്തിനു സന്തുഷ്ടിയുണ്ടാക്കാൻ പത്തിലൊൻപതു ഭാഗത്തെയും കൊന്നുകളയാൻ മടിയില്ലാത്ത വിധം അപൂർവ്വവും ഭയാനകവുമായ സിദ്ധാന്തവാദിത്വം അയാൾ കൊണ്ടുനടന്നു.” (ജിലാസിന്റെ നിരീക്ഷണത്തിൽ നിന്നാണ് രാമചന്ദ്രഗുഹ തന്റെ ലേഖനത്തിനു “ദ് ഗ്രെയ്റ്റസ്റ്റ് ക്രിമിനൽ ഇൻ ഹിസ്റ്ററി” എന്ന പേരു കണ്ടെത്തുന്നത്.)

ഹിറ്റ്ലർ കൊന്നുകളഞ്ഞിട്ടുള്ള ജൂതന്മാരെക്കാളധികം പേരെ സ്റ്റാലിൻ യുക്രെയ്‌നിൽ നിർമ്മിച്ചെടുത്ത ക്ഷാമത്തിലൂടെ കൊന്നുകളഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അത്ര തന്നെ പേരെ ‘great purge’ എന്നു പിന്നീടറിയപ്പെട്ട അടിച്ചമർത്തലിലൂടെ കൊന്നുകളഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഇത് ഏതെങ്കിലും മുതലാളിത്ത അജണ്ടയല്ല. യു‌എസ്‌എസ്‌ആറിന്റെ തകർച്ചയ്ക്കു ശേഷം പുറത്തുവന്ന രേഖകളുടെ കൂടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഇന്നു ചരിത്രകാരന്മാരുടെയിടയിൽ സർവ്വാംഗീകൃതമായ വസ്തുതയാണ്. എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണ് ഹിറ്റ്‌ലറോടുള്ളതു പോലൊരു വെറുപ്പ് സ്റ്റാലിനെതിരെ ഉയർന്നിട്ടില്ലാത്തത്? ഹിറ്റ്‌ലറെപ്പോലൊരു നെഗറ്റീവ് പ്രതിച്ഛായ സ്റ്റാലിനില്ലാത്തത്? ഈ ചോദ്യം ആൻ ആപ്പ്‌ൾബാം അവരുടെ “ഗുലാഗ്: എ ഹിസ്റ്ററി” എന്ന പുസ്തകത്തിൽ പരിശോധിക്കുന്നുണ്ട്. സോവിയറ്റ് നരകക്യാംപുകളിൽ പെട്ടുപോയ മനുഷ്യരുടെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകളും അനുഭവങ്ങളും അഭിമുഖങ്ങളുമെല്ലാം പഠിച്ചുകൊണ്ട് ഗുലാഗിന്റെ ഞെട്ടിയ്ക്കുന്ന ചിത്രം വരച്ചുവെച്ച ആപ്പ്‌ൾബാമിന്റെ പുസ്തകം സമീപകാലത്തു പ്രസിദ്ധീകൃതമായ സുപ്രധാനമായ ചരിത്രപുസ്തകങ്ങളിലൊന്നാണ്. പുലിറ്റ്സർ പുരസ്കാരമുൾപ്പെടെയുള്ള ആദരവുകൾ ആ പുസ്തകം നേടിയിട്ടുണ്ട്.

ഹിറ്റ്‌ലറുടെയും സ്റ്റാലിന്റെയും ക്രൂരതകൾക്കെതിരെ രണ്ടുവിധം നിലപാടുകൾ സാദ്ധ്യമാവുന്ന വിചിത്രമായ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് ആപ്പ്‌ൾബാം പുസ്തകത്തിന്റെ ആമുഖത്തിൽ എഴുതുന്നുണ്ട്. ഹിറ്റ്‌ലറുടെ ഭീകരപ്രവർത്തനങ്ങൾ അതിന്റെ പാരമ്യത്തിലെത്തുന്നതിനു മുൻപ് ഒരു കാലത്ത്, ദാർശനികനായ മാർടിൻ ഹൈഡഗർ, കുറച്ചുകാലം ഹിറ്റ്‌ലറെ പിന്തുണച്ചിരുന്നു. ഇത് എക്കാലത്തേക്കുമായി ഹൈഡഗറുടെ പ്രതിച്ഛായയെ ബാധിച്ചു. എന്നാൽ സ്റ്റാലിന്റെ ഭീകരത പുറം‌ലോകമറിഞ്ഞതിനു ശേഷവും അയാളെ പിന്തുണച്ചിരുന്ന സാർത്രിനു സമാനമായ ഒരു പ്രതിച്ഛായാനഷ്ടവും സംഭവിച്ചില്ല. സോവിയറ്റ് ക്യാംപുകളിലെ ഭീകരതയെക്കുറിച്ചു നല്ല നിശ്ചയമുണ്ടായിട്ടു പോലും അതിനെ അപലപിക്കേണ്ടത് തന്റെ കടമയല്ലെന്നാണു സാർത്ര് കരുതിയത്. ഒരിയ്ക്കൽ അൽബേർ കമ്യുവിനു സാർത്ര് എഴുതി: “നിങ്ങളെപ്പോലെ ഞാനും ഈ ക്യാംപുകൾ അസഹനീയമാണെന്നു തന്നെ കരുതുന്നു. എന്നാൽ ദിവസേന ബൂർഷ്വാ മാദ്ധ്യമങ്ങൾ ഈ ക്യാംപുകളെക്കുറിച്ചെഴുതി അവയെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടെന്നതും എനിക്ക് അതുപോലെ അസഹനീയമാണ്.”

ന്യൂ യോർക്ക് ടൈംസ് ഒരിയ്ക്കൽ ആപ്പ്‌ൾബാമിന്റെ ഒരു പുസ്തകം നിരൂപിക്കുമ്പോൾ എഴുതിയത്രേ: “ഇവിടെയാണ് 1930കളിലെ ഭീകരമായ ക്ഷാമം നടന്നത്. ഹിറ്റ്ലർ കൊലപ്പെടുത്തിയ ജൂതന്മാരെക്കാളധികം യുക്രെയ്നിയൻ പൗരന്മാരെ സ്റ്റാലിൻ കൊലപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. എന്നിട്ടുമെന്തുകൊണ്ടാണ് പാശ്ചാത്യരാഷ്ട്രങ്ങൾ അത് ഓർമ്മിക്കാത്തത്? ആ കൊലപാതകങ്ങൾ ബോറടിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു, പ്രകടമായ നാടകീയത അതിനുണ്ടായിരുന്നില്ല.”

എന്തുകൊണ്ട് സോവിയറ്റ് ഭീകരത നാസി ഭീകരതയ്ക്കു തുല്യം മനുഷ്യമനസ്സാക്ഷിയെ ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്നില്ല എന്നതിനു പല മറുപടികളുണ്ടെന്ന് (ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന്) ആപ്പ്ൾബാം പറയുന്നു. ഒന്നാമത്, ആ ഭീകരത അതിന്റെ കാലത്തിൽ നിന്നു വളരെക്കഴിഞ്ഞാണു പുറത്തുവന്നത്. രണ്ടാമത്, കൃത്യമായ വസ്തുതകളോടെയും തീർച്ചയുള്ള സ്രോതസ്സുകളോടെയും ഈ ഭീകരതയെ പുറത്തെത്തിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് സോവിയറ്റ് ഇരുമ്പുമറ ആളുകളെ തടഞ്ഞു. ഇതിനൊക്കെയപ്പുറം ആഗോളതലത്തിൽ തന്നെ ബുദ്ധിജീവിവൃന്ദം സോവിയറ്റ് യൂണിയനനുകൂലമായി പുലർത്തിപ്പോന്നിരുന്ന പക്ഷപാതം, കാര്യങ്ങൾ ഒന്നുകൂടെ ദുഷ്കരമാക്കിത്തീർത്തു. കമ്യൂണിസം മുന്നോട്ടുവെച്ചിരുന്ന ‘തുല്യത’ എന്ന ലക്ഷ്യം നാസിപാർട്ടി മുന്നോട്ടു വെച്ചിരുന്ന ‘വംശശുദ്ധി’ എന്ന ലക്ഷ്യത്തെപ്പോലെയായിരുന്നില്ല. ‘തുല്യത’ എല്ലാവർക്കും സ്വീകാര്യമായിരുന്ന ആശയമായതുകൊണ്ടും ‘വംശശുദ്ധി’ നികൃഷ്ടമായ ആശയമായതുകൊണ്ടും സ്റ്റാലിനെ ഹിറ്റ്‌ലറോടു സമീകരിക്കാനാവില്ല എന്നു വന്നു. ലക്ഷ്യങ്ങൾക്കെല്ലാമപ്പുറം ഹിറ്റ്‌ലറെപ്പോലെത്തന്നെയോ അതിലധികമോ ഭീകരത പുലർത്തിയിരുന്നിട്ടും സ്റ്റാലിനെ സംരക്ഷിക്കുന്നത് ഏതോ വിധത്തിൽ ന്യായമാണെന്ന തോന്നൽ ആഗോളബുദ്ധിജീവിവൃന്ദം കൊണ്ടുനടന്നു.

ആപ്പ്ൾബാം എഴുതുന്ന കൗതുകകരമായ മറ്റൊരു കാര്യം കൂടിയുണ്ട്. അവരുടെ ബിരുദപഠനകാലത്ത് സോവിയറ്റ് മേഖലയെക്കുറിച്ച് തുടർപഠനങ്ങൾ നടത്തുന്നതിൽ നിന്ന് അവരെ പലരും പിന്തിരിപ്പിച്ചിരുന്നുവത്രേ. ഒരുപാടു ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ അവർക്കു നേരിടേണ്ടി വന്നേക്കാം എന്നു പലരും അവരോടു പറഞ്ഞു. എന്താണീ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ? ആപ്പ്‌ൾബാം എഴുതുന്നു: “അക്കാലത്ത് സോവിയറ്റ് യൂണിയന് ‘അനുകൂലമായി’ എഴുതുന്നവർക്ക് എളുപ്പത്തിൽ ആർക്കൈവ്‌സുകളും ഔദ്യോഗികവിവരങ്ങളും പ്രാപ്യമായിരുന്നു. അവർക്ക് വിസയുടെ കാലപരിധിയും ദീർഘമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവർക്കാർക്കും പ്രൊഫഷണൽ ബുദ്ധിമുട്ടുകളോ പുറത്താക്കലുകളോ നേരിടേണ്ടി വരാറില്ല.

പുറത്തുള്ളവർക്ക് സ്റ്റാലിൻ ക്യാംപുകളെക്കുറിച്ചോ സ്റ്റാലിനു ശേഷമുള്ള ജയിൽസംവിധാനത്തെക്കുറിച്ചോ ഉള്ള വിവരങ്ങൾ പ്രാപ്യമായിരുന്നില്ല. അങ്ങനെയൊരു വിഷയം നിലവിലില്ല എന്ന മട്ടിലായിരുന്നു കാര്യങ്ങൾ, എന്നു മാത്രമല്ല അതേക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ അന്വേഷിക്കുന്നവർക്ക് രാജ്യത്ത് താമസിക്കാനുള്ള അവകാശം നിഷേധിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും.”

(ഏറിയോ കുറഞ്ഞോ കേരളത്തിലെയും ഇന്ത്യയിലെയും സർവ്വകലാശാലകളിൽ സമാനമായ സാഹചര്യം നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട് എന്നാണ് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ളത്. ഇടതുപക്ഷത്തിനും അവരുടെ നിലപാടുകൾക്കും ‘അനുകൂല’മായ ഗവേഷണം പ്രോത്സാഹിക്കപ്പെടുകയും അവർക്ക് ആർക്കൈവ്സുകളും ഔദ്യോഗികവിവരങ്ങളും എളുപ്പത്തിൽ ലഭ്യമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈയടുത്ത കാലത്തു മാത്രമാണ് ഇതിനിടയിലേക്ക് ഹിന്ദുത്വാബ്രിഗേഡ് കടന്നുവരുന്നത്.)

ഒരു പ്രോപ്പഗാൻഡാ മെഷിനറി എക്കാലത്തും പരസ്യമായിത്തന്നെ കമ്യൂണിസം കൊണ്ടുനടന്നിട്ടുണ്ട്. സോവിയറ്റ് യൂണിയനിലായാലും പോളണ്ടിലായാലും ഇന്നിപ്പോൾ ചൈനയിലോ നോർത്ത് കൊറിയയിലോ ആയാലും പ്രോപ്പഗാൻഡാ വകുപ്പ് അവർക്കുണ്ടായിരുന്നു; ഇപ്പോഴുമുണ്ട്. കമ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രോപ്പഗാൻഡാ മെഷിനറി നിരന്തരം പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്; ഇന്നും പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ട്. അതു പ്രവർത്തിപ്പിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് തങ്ങൾക്കെതിരെ ഉയരുന്ന വിമർശനങ്ങളെല്ലാം പ്രോപ്പഗാൻഡയാണെന്നാണ് കമ്യൂണിസ്റ്റുകാർ പറഞ്ഞുപോന്നിട്ടുള്ളതും.

1932/33 കാലത്ത് യുക്രെയ്‌നിലുണ്ടായ ക്ഷാമവും പ്രോപ്പഗാൻഡ മാത്രമാണെന്നാണ് കമ്യൂണിസ്റ്റ് ഭാഷ്യം. അതിഭീതിദമായ വിധത്തിൽ മനുഷ്യർ തുരുതുരാ ചത്തുവീണ ആ സംഭവത്തെ സോവിയറ്റ് യൂണിയനും കമ്യൂണിസ്റ്റുകാരും നിഷേധിച്ചിട്ടേയുള്ളൂ. ഇന്ന് ആയിരക്കണക്കിനു മൃതദേഹാവശിഷ്ടങ്ങൾ യുക്രെയ്നിൽ നിന്നു കണ്ടെടുത്ത സമയത്തും അതു യാതൊരു മടിയുമില്ലാതെ നിഷേധിക്കാനാണ് എം സ്വരാജുൾപ്പെടെയുള്ള കമ്യൂണിസ്റ്റുകാർ ശ്രമിക്കുന്നത്. സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ തകർച്ചയ്ക്കു ശേഷം പുറത്തുവന്ന അക്കാലത്തെ സെൻസസ് പട്ടികകളുൾപ്പെടെയുള്ള വിവരങ്ങൾ പരിശോധിച്ചുകൊണ്ട് സോവിയറ്റ്ചരിത്രപണ്ഡിതനായ അലെയ്ൻ‌ ബ്ലും പറയുന്നത് ആറു ദശലക്ഷം ജനങ്ങൾ ആ ക്ഷാമകാലത്തു മാത്രം കൊല്ലപ്പെട്ടു എന്ന വസ്തുത അനിഷേധ്യമാണെന്നാണ്.

യുക്രെയ്നിലെ ക്ഷാമത്തെ മറ്റു ക്ഷാമങ്ങളിൽ നിന്നു വ്യത്യസ്തമാക്കുന്ന ഒരു പ്രധാനഘടകമുണ്ട്. മനുഷ്യനിർമ്മിതമായ ക്ഷാമമായിരുന്നു യുക്രെയ്നിലുണ്ടായത്. പല കാരണങ്ങൾ കൊണ്ട് യുക്രെയ്നിലെ കർഷകർക്കെതിരെ വെറുപ്പും ശത്രുതയും കലർന്ന സമീപനമായിരുന്നു പാർട്ടിക്കും സ്റ്റാലിനും അന്നുണ്ടായിരുന്നത്. ഒന്നാമത് യുക്രെയ്നിയൻ ദേശീയതാവാദം സോവിയറ്റ് യൂണിയനും അവരുടെ രാഷ്ട്രസങ്കല്പത്തിനും പൊരുത്തപ്പെടാവുന്നതായിരുന്നില്ല. റഷ്യൻ ദേശീയതയ്ക്കപ്പുറം, മറ്റു പ്രദേശങ്ങളിൽ നിലനിന്നിരുന്ന ഉപദേശീയതകളെയെല്ലാം അടിച്ചമർത്തിക്കൊണ്ടാണ് സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ അതിന്റെ അസ്തിത്വത്തെ നിർമ്മിക്കുന്നത്. യുക്രെയ്നിലെ കർഷകരാണ് യുക്രെയ്നിയൻ ദേശീയതാവാദത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നത് എന്നു പാർട്ടി കരുതിയിരുന്നു. യുക്രെയ്നിലെ കർഷകരോട് പാർട്ടി ദയാരാഹിത്യത്തോടെ പെരുമാറാൻ ഇത് ഒരു കാരണമായി. ഇതുകൂടാതെ കർഷകരോടുള്ള എതിർപ്പിനു സൈദ്ധാന്തികമായ മറ്റൊരു കാരണമുണ്ടായിരുന്നു. സ്വതന്ത്രമായി കൃഷിഭൂമി കൈവശം വെയ്ക്കുകയും കൃഷി നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നത് സോവിയറ്റ് യൂണിയനിലെ കമ്യൂണിസ്റ്റ് സൈദ്ധാന്തികർക്കു യോജിക്കാവുന്ന കാര്യമായിരുന്നില്ല. അങ്ങനെ സ്വതന്ത്രമായ ചെറുഘടകങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നത് രാഷ്ട്രീയമായി അപകടമാണെന്ന് അവർ കരുതി. ഇതുകൊണ്ടൊക്കെ സ്വതന്ത്രമായ കൃഷിയെ പാർട്ടി നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തുകയും കലക്റ്റീവ് ഫാമിംഗ് അഥവാ കൂട്ടുകൃഷിയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. കൃഷിഭൂമി പതുക്കെപ്പതുക്കെ കൃഷിക്കാരന്റേതല്ലാതായി, ഭരണകൂടത്തിന്റേതായി.

കൃഷി ആധുനികവൽക്കരിക്കുക എന്നതിനു വേണ്ടിയും രാജ്യത്തെ വ്യവസായവൽക്കരിക്കുക എന്നതിനു വേണ്ടിയും യന്ത്രങ്ങളുൾപ്പെടെ വലിയതോതിൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയന് ഇറക്കുമതി ചെയ്യേണ്ടിയും വന്നു. സോവിയറ്റ് പഞ്ചവത്സരപദ്ധതി, ഇതിനുവേണ്ടുന്ന തുക കണ്ടെത്താനുള്ള മാർഗ്ഗങ്ങളിലൊന്നായി നിശ്ചയിച്ചിരുന്നത് കാർഷികോത്പന്നങ്ങളുടെ കയറ്റുമതിയായിരുന്നു. ഇത്, കർഷകരുടെ മേലെ വലിയ സമ്മർദ്ദം ചെലുത്താൻ ഭരണകൂടത്തെ നിർബ്ബന്ധിതമാക്കി. 1930ലെ വിളവെടുപ്പു കഴിഞ്ഞ്, എട്ടുകോടി ടൺ കാർഷികോത്പന്നങ്ങളിൽ നിന്ന്, രണ്ടു കോടി ടണ്ണോളം ഉത്പന്നങ്ങൾ ഭരണകൂടം കർഷകരിൽ നിന്നെടുക്കുകയും അരക്കോടി ടണ്ണോളം കയറ്റുമതി ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. അതിനടുത്ത വർഷം, കൂട്ടുകൃഷിസമ്പ്രദായത്തിന്റെയും കൃഷിയുമായി ബന്ധമില്ലാത്ത പാർട്ടി പ്രഭൃതികൾ കൃഷിരീതിയിൽ ഇടപെട്ടതിന്റെയും ഫലമായി, വിളവ് ഒന്നര കോടി ടൺ കുറഞ്ഞു. പക്ഷെ അപ്പോഴും രണ്ടേകാൽ കോടി ടൺ ഉത്പന്നങ്ങൾ ഭരണകൂടം കർഷകരിൽ നിന്നെടുക്കുകയും അരക്കോടി ടൺ കയറ്റുമതി ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. ഈ ചൂഷണത്തിന്റെ ഫലമായി 1932ൽ വലിയ തോതിൽ കൃഷിനാശമുണ്ടായി. എന്നാൽ ആ വർഷം മൂന്നു കോടി ടൺ കാർഷികോത്പന്നങ്ങൾ കർഷകരിൽ നിന്നെടുക്കാനായിരുന്നു പാർട്ടിയുടെ പദ്ധതി. കർഷകർ അവരുടെ വിത്തിനു വേണ്ടിയും ഭക്ഷണത്തിനു വേണ്ടിയും ശേഖരിച്ചു വെച്ച ഓരോ മണി ധാന്യവും ബലം പ്രയോഗിച്ചും ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയും പാർട്ടി കണ്ടുകെട്ടി. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് അതിരൂക്ഷമായ ക്ഷാമം യുക്രെയ്‌നിൽ ഉണ്ടാവുന്നത്.

ഈ ക്ഷാമത്തിലൂടെ കടന്നുപോന്നവരുടെ അനുഭവക്കുറിപ്പുകൾ, അപൂർവ്വമാണെങ്കിലും, പണ്ടേ പുറത്തുവന്നിട്ടുള്ളതാണ്. അതിൽ പ്രധാനമായ ഒന്ന് സൈമൺ സ്റ്റാരോ എഴുതിയ “എക്സിക്യൂഷൻ ബൈ ഹങ്ഗർ: ദ് ഹിഡൺ ഹോളകോസ്റ്റ്” എന്ന പുസ്തകമാണ്. (മിറൺ ദൊലോത് എന്ന തൂലികാനാമത്തിലാണ് സ്റ്റാരോ ഈ പുസ്തകമെഴുതിയത്.) യുക്രെയ്നിന്റെ തലസ്ഥാനമായ കിയേവിൽ നിന്നു നൂറു മൈൽ മാറി ചെർകാസി കൗൺടിയിലെ ഒരു ഗ്രാമത്തിലാണ് സ്റ്റാരോ ജനിച്ചത്. ക്ഷാമകാലത്ത് പതിനഞ്ചു വയസ്സു പ്രായമുണ്ടായിരുന്ന സ്റ്റാരോ, ക്ഷാമത്തെ അതിജീവിക്കുകയും രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധകാലത്ത് പട്ടാളക്കാരനായി സേവനമനുഷ്ഠിക്കുകയും ജർമ്മനിയിൽ യുദ്ധത്തടവുകാരനാവുകയും ചെയ്തു. യുദ്ധം ജയിച്ചെങ്കിലും യുദ്ധത്തടവുകാരായ സോവിയറ്റ് പൗരന്മാരെ സ്റ്റാലിൻ കൊന്നുകളയുമെന്നറിയാമായിരുന്ന സ്റ്റാരോ, യുദ്ധത്തിനു ശേഷം വെസ്റ്റ് ജർമ്മനിയിൽ തന്നെ തുടർന്നു. പിന്നീട് അമേരിക്കയിലേക്കു കുടിയേറുകയും അവിടെ ഡിഫൻസ് ലാങ്ഗ്വേജ് ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിനു വേണ്ടി യുക്രെയ്നിയൻ ഭാഷ പഠിപ്പിക്കുന്ന ജോലിയിലേർപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അമേരിക്കയിൽ വെച്ചാണ് ക്ഷാമകാലത്തെ തന്റെ അനുഭവക്കുറിപ്പുകൾ സ്റ്റാരോ എഴുതിയത്.

സ്റ്റാരോയുടെ അച്ഛനും കർഷകനായിരുന്നു. കഠിനാദ്ധ്വാനം കൊണ്ട് സ്റ്റാരോയുടെ അച്ഛൻ, പരിമിതമായ അളവിൽ അയാളുടെ ജീവിതസാഹചര്യം മെച്ചപ്പെടുത്തി. അവരുടെ വീട്ടിലെ വൈക്കോലിന്റെ മേൽക്കൂര മാറ്റി, തകരത്തിന്റെ മേൽക്കൂരയാക്കി. പതുക്കെ അവരുടെ ഗ്രാമത്തിൽ അയാൾക്ക് സ്വാഭാവികമായ ആദരവു കിട്ടിത്തുടങ്ങി. അയാൾ ഗ്രാമത്തിന്റെ തലവന്മാരിലൊരാളായി. എന്നാൽ വിപ്ലവത്തിനു ശേഷം സ്റ്റാരോയുടെ അച്ഛൻ അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടു. ജനചൂഷകനായും രാജഭരണത്തിന്റെ സേവകനായും അയാളെ പാർട്ടി മുദ്രകുത്തി. ജയിൽശിക്ഷയനുഭവിക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ട അയാളുടെ മൃതദേഹമാണു പിന്നെ കുടുംബം കണ്ടത്.

അച്ഛനില്ലാതെ അമ്മയോടും സഹോദരന്മാരോടും അമ്മാവന്മാരോടുമൊപ്പമാണ് സ്റ്റാരോ കഴിഞ്ഞുപോന്നത്. കൂട്ടുകൃഷിയെപ്പറ്റിയുള്ള വാർത്തകൾ സ്റ്റാരോയുടെ ഗ്രാമത്തിലെത്തുന്നത് 1929ലാണ്. ചില കൂട്ടുകൃഷിസമ്പ്രദായങ്ങൾ അവിടത്തെ കൃഷിക്കാർക്കിടയിലുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും അതെല്ലാം വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തെയും കൃഷിരീതികളെയും പൂർണ്ണമായും വിലമതിയ്ക്കുന്നതായിരുന്നു. പക്ഷെ ഈ കൂട്ടുകൃഷിസമ്പ്രദായങ്ങൾ പോലും വ്യാപകമായിരുന്നില്ല; സ്വതന്ത്രമായി കൃഷി ചെയ്യുന്നതായിരുന്നു കർഷകർ പൊതുവിൽ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നത്. 1929 വർഷാവസനത്തോടെ പാർട്ടി പ്രതിനിധികൾ ഗ്രാമത്തിലെത്തി. കൂട്ടുകൃഷിയിലേക്ക് കർഷകരെ ചേർക്കാൻ വന്നിരുന്ന പാർട്ടി പ്രതിനിധികൾക്ക് കൃഷിയെക്കുറിച്ച് യാതൊരു ധാരണയുമുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നു സ്റ്റാരോ എഴുതുന്നു.

പാർട്ടി ആദ്യം ചെയ്ത കാര്യം, ഗ്രാമത്തിൽ പൊതുകാര്യപ്രസക്തരായിട്ടുള്ളവരെ – വിദ്യാഭ്യാസമുള്ളവരെയും ലോകപരിചയമുള്ളവരെയും – അറസ്റ്റ് ചെയ്യുക എന്നതായിരുന്നു. രാഷ്ട്രീയമായോ അല്ലാതെയോ സംഘടിക്കാനോ അങ്ങനെയുള്ള സംഘടനാരൂപങ്ങൾക്ക് നേതൃത്വം കൊടുക്കാനോ ആരും ആ ഗ്രാമത്തിലില്ല എന്നു പാർട്ടി ഉറപ്പുവരുത്തി. നിരക്ഷരരും ലോകപരിചയമില്ലാത്തവരുമായ കർഷകരെ പ്രതിരോധിക്കാൻ ആരുമില്ലെന്നും അവരുടെ ശബ്ദമുയരുകയില്ലെന്നുമുള്ള നിലവന്നു.

ജനങ്ങൾ ഒറ്റയൊറ്റയായിത്തീർന്നു എന്നുറപ്പിച്ചതിനു ശേഷം പാർട്ടി ചെയ്തത് കൂട്ടുകൃഷിയിലേക്ക് അവരെ ചേർക്കാൻ നിർബ്ബന്ധിക്കുക എന്നതായിരുന്നു. ഇതിലെ കെണി തിരിച്ചറിഞ്ഞ കർഷകർ എന്തു വില കൊടുത്തും ഈ പദ്ധതിയിൽ ചേരാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. പക്ഷെ ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ കർഷകർക്ക്, സംഘടിതവും പ്രബലവുമായ ഒരു അധികാരരൂപത്തോട് വല്ലാതെയൊന്നും വിയോജിക്കാനോ എതിർക്കാനോ സാധിക്കില്ലായിരുന്നു. ബലം പ്രയോഗിച്ചും വഞ്ചനയിലൂടെയും പതുക്കെപ്പതുക്കെ പാർട്ടി കൂട്ടുകൃഷിയിലേക്ക് ആളെച്ചേർത്തു. ഗ്രാമത്തിലെ ഭരണകർത്താക്കളായിരുന്ന ചിലരെ പാർട്ടി കൈവശപ്പെടുത്തി. അവർക്കു പക്ഷെ കൂട്ടുകൃഷിയിൽ ചേരാൻ താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടു കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല, പാർട്ടി അവരോടു പറഞ്ഞു. കൂട്ടുകൃഷിയിൽ ചേരുന്നത് സ്വതന്ത്രമായ തീരുമാനമാണ്. ഒന്നു ചെയ്താൽ മതി, പിറ്റേന്ന് പാർട്ടി നടത്താനിരിക്കുന്ന മീറ്റിംഗിൽ വെച്ച് കൂട്ടുകൃഷിയിൽ തങ്ങൾ ചേരുന്നുവെന്ന് പരസ്യമായി പ്രഖ്യാപിക്കണം.

പ്രഖ്യാപിച്ചാൽ മതി, ചേരണമെന്നില്ല. ഇത്, കൂട്ടുകൃഷിക്കനുകൂലമായ തരംഗം ആളുകൾക്കിടയിലുണ്ടാക്കും. അതിനു ശേഷം, കൂട്ടുകൃഷിയുടെ നേട്ടങ്ങൾ ബോദ്ധ്യം വരുന്ന സമയത്ത് മാത്രം, കൂട്ടുകൃഷിയിൽ ചേർന്നാൽ മതി. ഇതു വിശ്വസിച്ച് ഈ ആളുകൾ പാർട്ടി മീറ്റിംഗിൽ വെച്ച് തങ്ങൾ കൂട്ടുകൃഷിയിൽ ചേരുന്നുവെന്നു പ്രഖ്യാപിച്ചു. പിറ്റേന്ന് പാർട്ടി ഇവരുടെ വീടുകളിലേക്കു കടന്നു ചെല്ലുകയും പശുക്കളെയും കുതിരകളെയും അഴിച്ചുകൊണ്ടുപോവുകയും ഇവരെല്ലാം ഇനിമേൽ കൂട്ടുകൃഷിയുടെ ഭാഗമാണെന്നു പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു. ഗ്രാമത്തിലെ ഇരുപതുശതമാനം ആളുകൾ ഇങ്ങനെ പലതരത്തിൽ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ട് കൂട്ടുകൃഷിയിൽ വീണു.

(തുടരും)

_{കവര്‍ ഡിസൈന്‍: വില്‍‌സണ്‍ ശാരദ ആനന്ദ്‌.}

കേരളത്തിലെ സീറോ മലബാർ കാതോലിക് സഭ നാസിക്കാലത്തെ കത്തോലിക്കരെ ഓർമപ്പെടുത്തുന്നു?

ഈ കുറിപ്പ് എഴുതുവാൻ കാരണം , ലേഖകൻ ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ചു വളർന്നു എന്നതാണ് . യേശുവിന്റെ ത്യാഗ പൂർണമായ സ്നേഹത്തിന്റെ , കരുതലിന്റെ പാഠങ്ങൾ ആദ്യമേ പഠിച്ചു പോയതു കൊണ്ടാണ്. ഭാഗ്യവശാൽ രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിൽ നാസി ഹിറ്റ്ലറോടൊപ്പം നിന്ന കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ അംഗമായിട്ടല്ല . ജനിച്ച മാർത്തോമാ സഭ യുടെ ചരിത്രം അടിയന്തരാവസ്ഥയെ എതിർക്കുവാൻ ധൈര്യമുണ്ടായ ഒരു വലിയ തിരുമേനി യൂഹാന്നോൻ മാർത്തോമയുടേതും കൂടിയാണ്. അതായത് സ്വതന്ത്ര സാമൂഹ്യ ചിന്ത പ്രോൽസാൽഹിപ്പിച്ചിരുന്ന ഒരു സഭയുടെ പാഠങ്ങൾ ആണ് എന്നെ പ്രായപൂർത്തി ആയതോടെ ‘സഭാകമ്പ’മില്ലാതെ സ്വതന്ത്രമായി ജീവിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചത് . സ്വർഗ്ഗവും നരകവും ഇവിടെ തന്നെ ആണെന്നും, മനുഷ്യൻ അത് തനിക്കു ചുറ്റുമാണ് നിർമ്മിക്കുന്നതെന്നും വിചാരിക്കുന്നതും ഞാൻ ഒടുങ്ങുന്നതു നല്ല ഇലക്ട്രിക്ക് ക്രെമറ്റോറിയത്തിൽ ആകണം എന്നു വിശ്വസിക്കുന്നതും അത് കൊണ്ടാണ്.

ഈ ആമുഖം എഴുതുന്നത് ഇന്ന് മതത്തിന്റെയും ജാതിയുടെയും പേരിൽ നടക്കുന്ന മനുഷ്യത്വ രഹിതമായ എല്ലാ പ്രവർത്തനങ്ങളെയും നിരാകരിക്കുന്ന ഒരു വിശകലനം നടത്തുവാൻ ഒരുങ്ങുന്നതു കൊണ്ടാണ്.

വിഷയം പാലാ ബിഷപ്പിന്റെ മുസ്ലിം സമുദായത്തെ ഒരുതെളിവും ഇല്ലാതെ കുറ്റാരോപിതർ ആക്കുന്ന , വിഷലിപ്തമായ ലവ് ജിഹാദ് , നാർക്കോട്ടിക് ജിഹാദ് പ്രസംഗം തന്നെ. പ്രസംഗത്തിലേക്കു പോകുംമുൻപ് കേരള കാതോലിക്കാ സഭ യുടെ ,പോപ്പിന് പോലും നിയന്ത്രണമില്ലാത്ത ഘടനയെ പറ്റി മനസിലാക്കേണ്ടതുണ്ട്. കേരളത്തിൽ എനിക്ക് അറിയാവുന്ന നാലു കാതോലിക്കാ സഭകൾ ഉണ്ട്: ക്നാനായ , സീറോ മലബാർ, റീത് , ലാറ്റിൻ എന്നിവയാണവ . ഈ സഭകളുടെ വേർതിരിവ് നോക്കിയാൽ അവരുടെ സാമൂഹിക പിൻതിരിപ്പൻ മനോഭാവം കാണുവാൻ കഴിയും. കാതോലിക്കാ സഭ തന്നെ പോർച്ചുഗീസുകാർ കൊച്ചി രാജാവിനെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തി, കേരളത്തിൽ വെള്ളക്കാർ വരുന്നതിനു മുൻപുണ്ടായിരുന്ന നാടൻ സുറിയാനി ക്രിസ്താനികളെ പല പ്രലോഭനങ്ങളിൽ പെടുത്തി സംഘടിപ്പിച്ചതാണ് എന്ന ചരിത്രം അവിടെ നിൽക്കട്ടെ.

ഏറ്റവും പുതിയ സഭയെ, (മാർ ഇവാനിയോസ് കോളേജ് കാർ) റീത് എന്ന് മറ്റുള്ളവർ വിളിക്കുന്ന മാവേലിക്കരക്കാരെ പറ്റി നാട്ടിലെ ചരിത്രം ഇങ്ങനെ ആണ്. മാർ ഇവാനിയോസ് കാതോലിക്കാ തിരുമേനി ആയ ആ വന്ദ്യ പിതാവ് കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ കാലത്തു മിടുക്കനായ ഒരു വിദ്യാർത്ഥി ആയിരുന്നു. വിദേശത്തും സ്വദേശത്തു നിന്നും ഒട്ടേറെ ഡിഗ്രികളും മത പഠനവും നടത്തി ഓർത്തഡോൿസ് സഭയുടെ ബിഷപ്പ് ആകുവാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. ഏതോ കാരണം കൊണ്ട് അത് നടന്നില്ല. തന്റെ കുഞ്ഞാട് സാമ്രാജ്യം വികസിപ്പിക്കുവാൻ നോക്കിയിരുന്ന പോപ്പിനെ ഈ പിതാവ് സമീപിച്ചു , ബിഷപ്പ് ആയി. തന്നെയും തന്റെ ബന്ധുക്കളെയും കാതോലിക്കാ സഭയിൽ ചേർത്തു , തിരുവനന്തപുരം കേന്ദ്രമാക്കി “റീത് ” എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന കത്തോലിക്കാ സഭയാക്കി. അത് കൊണ്ടാണ് തിരുവനന്തപുരത്തെ മുക്കുവർ മതം മാറി വന്ന ലത്തീൻ സഭയ്ക്കും ‘ആഢ്യ’ന്മാർ കത്തോലിക്കരായ “റീത് ” വിഭാഗത്തിനും കൂടി രണ്ടു മെത്രാന്മാർ തിരുവന്തപുരത്തു തന്നെ ഉണ്ടായത് . അവരുടെ പള്ളികൾ വേറെയാണ് എന്നാണ് എന്റെ അറിവ്.

എന്നാൽ സീറോ മലബാർ, ക്നാനായ എന്നിവർ , പഴയ കൂനൻ കുരിശു സത്യത്തിനു ശേഷം മധ്യ കാലത്തു തന്നെ പോർച്ചുഗീസ് കാരുടെ കാതോലിക്കാ സഭയുടെ ഘടകം കേരളത്തിൽ നിർമിച്ച പുണ്യ പുരാണ സഭയാണ്. സുറിയാനി എന്നൊരു വിളിപ്പേരും അവർ സ്വയം കൊടുക്കുന്നു. കാതോലിക്കാ സഭയുടെ അല്ല, സ്വന്തം കുടുംബങ്ങളുടെ പുണ്യ പുരാണ കാലുമാറ്റത്തെ ഓർമിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് സുറിയാനി ക്രിസ്താനി ഇപ്പോഴും യാക്കോബായ , പാത്രിയാർകീസ് , മാർത്തോമാ വിഭാഗങ്ങൾ ആയി നില കൊള്ളുന്നു. പറഞ്ഞു വരുന്നത് നാലഞ്ച് വിഭാഗങ്ങളായി നിൽക്കുന്ന കേരള കാതോലിക്കാ സഭ പോപ്പിന് പോലും നിയന്ത്രണം ഇല്ലാത്ത ഒരു സ്ഥാപനം ആണ് എന്നാണ്. അല്ലെങ്കിൽ ലൈംഗിക അധിക്ഷേപങ്ങളിൽ വളരെ കൃത്യമായ നിലപാട് എടുക്കുന്ന ഇപ്പോഴത്തെ പോപ്പ്, കോടതി കയറി ഇറങ്ങുന്ന ബിഷപ് ഫ്രാങ്കോ മുളക്കലിനെ എന്നേ മാറ്റി നിറുത്തിയേനെ.

കേരള കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ ഈ വിഭാഗീയതയിൽ ഏറ്റവും പാരമ്പര്യം അവകാശപ്പെടുന്നത് പാലാ മെത്രാൻ പ്രതിനിധികരിക്കുന്ന സീറോ മലബാറും കോട്ടയം -തൃശൂർ ചുറ്റുമുള്ള ക്നാനായക്കാരും ആണ്. അവരിൽ കേരളത്തിലെ ക്രിസ്താനികളുടെ അട്ടിപ്പേർ അവകാശം സീറോ മലബാർ സഭയും, പാലാ ,എറണാകുളം രൂപതയും ആണെന്നാണ് അവരുടെ സാമൂഹിക, രാഷ്‌ടീയ ( കേരള കോൺഗ്രസ്) ഇടപെടലുകളിലൂടെ കാണുന്നത്.

ഈ വിഭാഗീയതയുടെ, ഉപരിവർഗ സ്വയം കണ്ടെത്തൽ അവബോധത്തിലൂടെ ആണ് പാലാ മെത്രാന്റെ ലവ് ജിഹാദ് , നാർക്കോട്ടിക് ജിഹാദ് പ്രസംഗത്തിലേക്കു കടക്കേണ്ടത്. പ്രതേകിച്ചു അവരുടെ കർദിനാൾ ഗൗരവതരമായ ഭൂമി ഇടപാടുകളിൽ കോടതിയെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു.മറ്റൊരു ബിഷപ്പ് ലൈംഗിക അധിക്ഷേപ കേസിൽ ജയിലിൽ കിടക്കാതെ രക്ഷപ്പെട്ടു നിൽക്കുന്നു .

മാത്രവുമല്ല പണ്ട് എന്തു സംഭവിച്ചാലും രക്ഷിക്കാൻ എത്തുമായിരുന്ന കോൺഗ്രസ്സ്കാർ അല്ല കേന്ദ്രം ഭരിക്കുന്നത് എന്നും, അവിടെ ഭരിക്കുന്നവരുടെ ഹിന്ദു രാഷ്ടത്തെ പിന്തുണക്കാൻ വളരെ ഏറെ പ്രലോഭനങ്ങളും , ഭീഷണിയും ഉണ്ടാകുന്നു എന്നും അവർ മനസിലാക്കുന്നു. കേരളത്തിലെ ഭൂരിപക്ഷ ക്രിസ്താനികൾ എന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന കത്തോലിക്കർ കോൺഗ്രസിൽ നിന്ന് അകന്ന് തങ്ങളുടെ കൂടെ വരണമെന്ന് – അത് ഇടതിന്റെ കൂടെ കുറെ നാൾ നിന്നിട്ടായാലും – കേന്ദ്രം ഭരിക്കുന്ന ബി ജെ പി സംഘപരിവാർ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

അത് കൊണ്ടാണല്ലോ കേരളത്തിലെ ക്രിസ്താനികളെ പറ്റി പറയുമ്പോൾ അവർക്കു നാലു നാവ് . ഈ അവസ്ഥയിൽ ആണ് ഒരു കർദിനാൾ, ബിഷപ്പ് എന്നിവർ ജയിലിന്റെ പടിവാതിൽക്കൽ എത്തി നിൽക്കുന്നത് . ഇതുവരെ ലോകത്തിനു മുകളിൽ , ദൈവത്തിനു താഴെ പ്രത്യേ ക സ്ഥാനം തങ്ങളുടെ സഭാപറുദീസയിൽ അലങ്കരിച്ചു നിന്നിരുന്നു എന്ന് കരുതിയവർക്ക് ഇതിലും കൂടുതൽ പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന അവസ്ഥ ഉണ്ടാവാനിടയില്ല.

അതുകൊണ്ടുതന്നെയാവണം സംഘ പരിവാറിന്റെ ഇഷ്ട വിഷയങ്ങളായ ലവ് ജിഹാദ്, നാർക്കോട്ടിക് ജിഹാദ് അദ്ദേഹം ഉയർത്തി കാട്ടി , “അടിയനെ ലെച്ചിപ്പീൻ ” എന്ന മട്ടിൽ നിൽക്കുന്നത്.

മെത്രാൻ ആത്മീയ നേതൃത്വം കൊടുക്കുന്ന കേരള കോൺഗ്രസ് എന്ന പാർട്ടി, കേരളത്തിൽ ഇടതിന്റെ കൂടെയും, എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും കേന്ദ്രത്തിൽ ബി ജെ പിയുടെ കൂടെയും പോകുവാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കുന്ന പാർട്ടി ആണെന്നും ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ് .

അണിയറ സംഭവങ്ങൾ എന്തായാലും, പാലാ മെത്രാന്റെ ലവ് ജിഹാദ്, നാർക്കോട്ടിക് ജിഹാദ് സംഘപരിവാറിന് കുളിരു നൽകുന്ന സംഭവം തന്നെയാണ്. അവർ വർഷങ്ങളായി ശ്രമിച്ചിട്ടും കേരളത്തിൽ നടക്കാതെ പോയ മത സ്പർദ്ധ മുസ്ലിം സമുദായത്തോട് ഉണ്ടാക്കുന്നതിൽ പാലാ മെത്രാൻ അവരുടെ മുന്നണി പോരാളി ആയി നിൽക്കുന്നത് അവർക്ക് അത്ഭുതത്തേക്കാൾ ഉപരി സന്തോഷം നൽകും . കാരണം ഇതിന്റെ രാഷ്‌ടീയ വിജയം ആത്യന്തികമായി ബി ജെപി ക്കു തന്നെ.ബാക്കി ഇടതു വലതു പാർട്ടികൾ , തങ്ങളുടെ മത സൗഹാർദ്ദ ഗീർവാണങ്ങൾ വിട്ടു നോക്കുകുത്തികളായി നിൽക്കും .പക്ഷെ കത്തോലിക്കർ അല്ലാത്ത മറ്റു നാട്ടിലെ സുറിയാനി സഭകളുടെ ഇതുവരെയുള്ള പ്രസ്താവനകൾ പാലാ മെത്രാനെ ഒറ്റപ്പെടുത്തുന്നതാണ് . കാരണം ഇത്തരം പ്രസ്താവനകൾ ക്രിസ്തീയമല്ല എന്ന് തന്നെയാണ് അവരുടെ നിലപാട്. മനുഷ്യ സ്നേഹത്തിന്റേയും ത്യാഗത്തിന്റേയും കരുതലിന്റേയും പ്രബോധനത്തിലുറച്ച ഒരു മതത്തിനും മറ്റൊരു മതത്തെ അടച്ചു അധിക്ഷേപിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്ന് അവർ മനസിലാക്കുന്നു. കാരണം ആത്യന്തികമായി എല്ലാ മതങ്ങളും ഉത്‌ബോധിപ്പിക്കുന്നത് മനുഷ്യ നന്മയാണല്ലോ?

മാത്രവുമല്ല പാലാ മെത്രാൻ പറയും പോലെ ജിഹാദികൾ തന്റെ പെൺ കുഞ്ഞാടുകളെ അടിച്ചു മാറ്റുന്നെങ്കിൽ , അത് തന്റെപള്ളികളുടെ ,പാതിരിമാരുടെ, അതിരൂപതയുടെ പരാജയമായി അഗീകരിക്കാൻ തയ്യാറാകണം. കാരണം ജനനം മുതൽ മരണം വരെ വിശ്വാസികളുടെ എല്ലാ വ്യക്തിഗത വിഷയങ്ങളിലും കൈകടത്തുന്ന സ്ഥാപനമാണ് ക്രിസ്ത്യൻ സഭകൾ. അതിനായി മറ്റു സഭയുമായുള്ള വിവാഹങ്ങൾക്ക് ഭിത്തികൾ കെട്ടി, തെമ്മാടി കുഴികൾ ഉണ്ടാക്കി . ചിലർ സ്വന്തം കുടുംബ വിശുദ്ധത നിലനിറുത്തുവാൻ കസിന്സിനെ വരെ വിവാഹം നടത്തുവാൻ അനുമതി കൊടുത്തു . ദിവസവും കുർബാന കാണുവാൻ വിളിച്ചു, വ്യക്തിഗത കാര്യങ്ങൾ പാതിരിമാരോട് കുമ്പസരിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു, ഒരു വ്യക്തിയെ ശരിക്കും ” കുഞ്ഞാടാക്കുന്ന ” പിതാക്കളെയാണ് പാലാ മെത്രാനും, കത്തോലിക്കാ സഭയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്. മേല്പറഞ്ഞ ഒരു “അമാനുഷിക ” പ്രവർത്തനത്തെയും മറ്റു ക്രിസ്ത്യൻ സഭകൾ കേരളത്തിൽ പ്രയോഗിക്കുന്നില്ല എന്നും ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്. സ്വന്തം പരാജയത്തിന് മറ്റൊരു മതത്തിന്റെ , ഇനിയും തെളിയിക്കപ്പെടാത്ത ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവങ്ങൾ കാരണമായി കാണുന്നത് പാലാ മെത്രാന്റെ ഇടുങ്ങിയ മനസ്സിനെയാണ് കാണിക്കുന്നത് . അതിനു വിവരദോഷികളായ ചില കുഞ്ഞാടുകളുടെ പിന്തുണ മാത്രമേ കാണൂ. ഒരിക്കലും, :സന്മസുള്ളവർക്കു സമാധാനം ” എന്ന വാക്യം കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ക്രിസ്തുമതക്കാർ അഗീകരിക്കില്ല. വിളവ് തിന്നുന്ന വേലി ആയേ പാലാ മെത്രാനെ അവർക്കു കാണുവാൻ കഴിയുള്ളൂ .

നാലഞ്ച് ശതാബ്ദങ്ങളായി പാലാ മദ്യ മാഫിയാ തലവൻ മണർകാട് പാപ്പൻ, വനം കുടിയേറ്റക്കാർ , റബ്ബർ ഇത്യാദികളെ സംരക്ഷിച്ചിരുന്ന കേരളകോൺഗ്രസ് എന്നീ “പ്രതിഭാസങ്ങൾ”ക്കായാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത് . അറുപതുകളിൽ ഡൽഹിയിലെ ആദ്യ എ സി വെച്ച പാലാ സെൻട്രൽ ബാങ്കിന്റെ പുറകിലെ സംരംഭകത്വവിജയം മറക്കുന്നില്ല ഇവിടെ. പക്ഷെ അവരുടെ പരാജയവും ആ എ സി ആയിരുന്നു എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. എ സി യുടെ വാർത്ത അന്നത്തെ ഗുജറാത്തി ധനമന്ത്രി മൊറാർജി ദേശായിക്കു പോലും അസ്വസ്ഥത ഉണ്ടാക്കിയത്രേ. തങ്ങൾ നിൽക്കുന്ന, വ്യവഹരിക്കുന്ന ഇടങ്ങളിലെ സാമൂഹിക , രാഷ്‌ടീയ വസ്തുതകൾ മറന്നു സ്വയം ഗോൾ അടിക്കുവാൻ, താൻ പോരിമ കാണിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ പാലാ സെൻട്രൽ ബാങ്കിന്റെ പരാജയം ഒരു പാഠമാകേണ്ടതാണ്. സഭാ നേതാക്കൾ ആണെങ്കിലും, രാഷ്‌ടീയ നേതാക്കൾ ആണെങ്കിലും.
പാലായിലെ ഉരുളികുന്നം സ്വദേശിയും , മുൻ നിര എഴു ത്തു കാരനും , ബുദ്ധി ജീവിയുമായ എന്റെ സുഹൃത്ത് പോൾ സക്കറിയയെ മറന്നല്ല ഈ എഴുത്ത് അതു കൊണ്ട് തന്നെ സക്കറിയ ഈ സംഭവത്തെ പറ്റി എഴുതിയ കുറിപ്പിനെ ഉദ്ധരിച്ചു കൊണ്ടാവണം ഈ ലേഖനം അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടത് എന്ന് എനിക്ക് വാശിയുണ്ട്.

“വളരെ കാലം മുമ്പ് പലസ്തീനിലൂടെ പ്രസംഗം പറഞ്ഞു നടന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനെ ബിഷപ് മറന്നെന്നു തോന്നുന്നു – അദ്ദേഹമാണ് നിങ്ങളുടെ ബ്രാൻഡ് നെയിം. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞ ചില വാക്കുകളെങ്കിലും ഓർമിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഇത്രയും കടുത്ത പദങ്ങൾ നമ്മുടെ സഹപൗരരെപറ്റി ബിഷപ് പറയില്ലായിരുന്നു. യേശു എന്ന ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ പറഞ്ഞ ഒരു കാര്യം ഇതാണ്: ” നീ ബലിപീഠത്തിങ്കൽ കാഴ്ച അർപ്പിക്കുമ്പോൾ നിന്റെ സഹോദരന് നിന്നോട് പിണക്കമുണ്ട് എന്ന് അവിടെ വച്ച് ഓർമിക്കയാണെങ്കിൽ, കാഴ്ചവസ്തു ബലിപീഠത്തിന്റെ മുമ്പിൽ വച്ചിട്ട് പോകുക: ആദ്യം നിന്റെ സഹോദരനുമായി രമ്യപ്പെടുക; പിന്നീട് വന്നു കാഴ്ച അർപ്പിക്കുക.” (മത്തായി, 5, 23-25.)
ബിഷപ് എന്നും ബലിപീഠത്തിങ്കൽ കാഴ്ചയർപ്പിക്കുന്ന ആളാണ് താനും.
പക്ഷെ ഒന്നും നേടാതെ കുരിശിൽ കിടന്നു മരിച്ച ആ പാവത്താനെ, വെട്ടിപ്പിടിക്കലുകളുടെ ബഹളത്തിൽ അദ്ദേഹവും മറ്റു സഭാപ്രമാണികളും മറന്നതിൽ അദ്‌ഭുതമില്ല.”

ക്രിസ്തുവില്ലാത്ത സഭക്കും പിതാക്കന്മാർക്കും, മെത്രാന്മാർക്കും കാലം ഒരിക്കലും മാപ്പു കൊടുക്കില്ല. പ്രത്യേകിച്ച് രാജ്യത്ത് മതനിരപേക്ഷത ഇല്ലാത്ത ,മുസ്ലിമുകളെ രണ്ടാം നിര പൗരന്മാരായി കാണണം എന്ന് തങ്ങളുടെ ഓരോ നീക്കങ്ങളിലൂടെ നിഷ്‌കർഷിക്കുന്ന ഒരു പാർട്ടി ഭരണത്തിൽ ഉള്ളപ്പോൾ .

ആ ലുഥറൻ ജർമൻ പാസ്റ്റർ മാർട്ടിൻ നെയ്മുള്ളർ രണ്ടാം ലോക മഹാ യുദ്ധകാലത്തു പറഞ്ഞത് ഇവിടെ സഭയെയും മറ്റു വിനീത വിധേയരേയും ഒന്ന് ഓർമിപ്പിക്കട്ടെ.

First they came for the socialists, and I did not speak out—
Because I was not a socialist.
Then they came for the trade unionists, and I did not speak out—
Because I was not a trade unionist.
Then they came for the Jews, and I did not speak out—
Because I was not a Jew.
Then they came for me—and there was no one left to speak for me..

കവർ ഡിസൈൻ : വിത്സൺ ശാരദാ ആനന്ദ്

മലബാർ കലാപത്തെക്കുറിച്ചും വാരിയം കുന്നത്ത് കുഞ്ഞഹമ്മദ് ഹാജിയെക്കുറിച്ചും പല എഴുത്തും വായിക്കുകയുണ്ടായി. അനുബന്ധമായി ചില ആലോചനകളും വിശകലനങ്ങളും പങ്കുവെക്കുകയാണ്

1. 1921 ലെ പ്രക്ഷോഭം ഒരു കാർഷിക കലാപം ആയിരുന്നോ?

ടിപ്പുവിന്റെ പടയോട്ടത്തിനു മുൻപ് മലബാറിൽ നിലനിന്നിരുന്ന ഭൂമിയുടെ ബഹുതല ഉടമസ്ഥത പ്രത്യേകതയുള്ളതായിരുന്നു. നാടുവാഴികൾ ആഭിജാത്യത്തിന്റെ പേരിൽ നമ്പൂതിരിമാർക്കും നായർപ്രമാണികൾക്കും ജന്മാവകാശം കല്പിച്ചു ഭൂമി ഏൽപ്പിച്ചു കൊടുക്കുകയും അത് അവർ നടത്തിപ്പിനായി കാണം വ്യവസ്ഥയിൽ ഇടനിലക്കാർക്ക് നൽകുകയും അവർ ഒരു വർഷത്തെ കാലാവധിയിൽ വെറും പാട്ടത്തിന് ഈഴവ / മാപ്പിള വിഭാഗക്കാർക്ക് കൃഷി ചെയ്യുവാനേൽപ്പിക്കുകയും ആയിരുന്നു അന്നത്തെ ബഹുതല സമ്പ്രദായം. വിളവിൽ നിന്ന്, ആശാരി, കൊല്ലൻ, തുടങ്ങി അനുബന്ധ തൊഴിൽ ചെയ്യുന്നവർക്കു നിശ്ചിത വിഹിതം വക വെച്ചിരുന്നു.അതിനുശേഷമുള്ള വിളവിൽ ജന്മിക്കും കാണക്കാരനും വെറുംപാട്ടക്കാർക്കും ഏറെക്കുറെ ന്യായമായ അനുപാതത്തിൽ വിഹിതം ലഭിച്ചിരുന്നു. പാട്ടം വീഴ്ച വരുത്തിയാൽ മാത്രമേ ജന്മിക്കു താഴെ തട്ടിലുള്ളവരെ ഒഴിവാക്കുവാൻ കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ. ജന്മാവകാശം ഉടമകൾ വില കൊടുത്തു വാങ്ങിയതോ ആർജ്ജിതമോ പരമമോ അല്ല എന്നത് കൊണ്ടാവണം വ്യത്യസ്ത വിഭാഗങ്ങളെ ഉൾക്കൊള്ളുന്നതും പരസ്പരാശ്രിതവും ആയ അത്തരം ഒരു വ്യവസ്ഥിതി നിലനിന്നത്. ഒരു ജന്മിയുടെ കീഴിൽ പല ഭൂമികളും ഉണ്ടായിരുന്നു .വെറും പാട്ടക്കരാറുകാർക്ക് മൂന്നിലൊന്നു വിഹിതം ലഭിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ ടിപ്പുവിന്റെ ആക്രമണവും തുടർ ഭരണവും ഈ വ്യവസ്ഥിതിയെ തകിടം മറിച്ചു. ഹിന്ദുക്കളായ ഭൂവുടമകളിൽ ഭൂരിഭാഗവും തെക്കൻ നാടുകളിലേക്ക് പലായനം ചെയ്യുകയും ടിപ്പു കാർഷിക ഭൂമി വെറുംപാട്ടക്കാരായ മാപ്പിളമാർക്കു പുനർ വിതരണം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. വിളവിനനുസരിച്ചു കപ്പവും നിശ്ചയിച്ചു. പടയോട്ടക്കാരായ രാജാക്കന്മാരും സുൽത്താന്മാരും വ്യാപകമായ അക്രമവും കൊള്ളയും കൊലയും നടത്തിയതായിട്ടാണ് ചരിത്രം അടയാളപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത് .ടിപ്പുവും അതിൽനിന്നു വ്യത്യസ്തനല്ല .സമ്പത്തുള്ള കോവിലകങ്ങളും ക്ഷേത്രങ്ങളും അക്രമങ്ങൾക്കു വിധേയമായതും നിർബന്ധ മതപരിവർത്തനം നടത്തിയതും മലബാറിലെ മത സഹജീവനത്തിനു ആഴത്തിലുള്ള മുറിവുകൾ ഏൽപ്പിച്ചിരുന്നു. പിന്നീട് നടന്ന കലാപങ്ങളിൽ മതവൈരത്തിനും വർഗീയചേരിതിരുവിനും അത് വഴിവെച്ചിട്ടുണ്ട്.

ടിപ്പുവിന്റെ വീഴ്ചക്കുശേഷം ഭൂവുടമകൾ മലബാറിൽ തിരിച്ചെത്തുകയും ബ്രിട്ടീഷ്അധികൃതർ ഭൂമി വീണ്ടും അവരുടെ കയ്യിലേൽപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു .അങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ മുൻപില്ലാതിരുന്ന രേഖാമൂലമുള്ള പരിപൂർണ ഉടമസ്ഥാവകാശമാണ് അധികൃതർ ഭൂവുടമകൾക്ക് ചാർത്തിക്കൊടുത്തത്. ചുരുക്കം ചില മുസ്ലിമുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഭൂരിഭാഗം ഭൂവുടമകളും നമ്പൂതിരി, നായർ സമുദായക്കാരായിരുന്നു. പൂർണ ഉടമസ്ഥത ലഭിച്ചതോട് കൂടി ജന്മികളും പാട്ടക്കാരും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തിൽ വിള്ളൽ വീണു. വിളവിന്റെ സിംഹഭാഗവും ജന്മിമാർ എടുക്കുകയുംകാണക്കാരുടെയും പാട്ടക്കാരുടേയും ജീവിതാവസ്ഥ തുലോം പരിതാപകരമാവുകയും ചെയ്തു .

William Logan:

The [British] authorities, recognised the Janmi as absolute owner of his holding, and therefore free to take as big a share of the produce of the soil as he could get out of the classes beneath him… (Gradually) The British Courts backed up by Police and Magistrates and troops and big guns made the Janmi’s independence complete. The hard terms thus imposed on the Kanakkaran had, of course, the effect of hardening the terms imposed by the Kanakkaran on those below him, the Verumpattakkar. The one-third of the net produce to which the Verumpattakkaran was customarily entitled, was more and more encroached upon as the terms imposed on the Kanakkaran became harder and harder. (Government of Madras. 1882, Vol. I: xvii, xxxi–ii)(source wikipedia)

പിൽക്കാലത്തെ സംസ്ഥാന സർക്കാറിന്റെ പഠന റിപ്പോർട്ടിൽ സ്ഥിതി എത്ര ദയനീയമായിരുന്നു എന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്.

“As conditions worsened, rents rose to as high as 75–80% of net produce, leaving the Verumpattakkar cultivators largely “only straw”.”
( Kerala Development Report, Government of India Planning Commission, Academic Foundation, 2008)(source wikipedia)

പലായനം ചെയ്ത ഭൂവുടമകളെ കാർഷിക വ്യവസ്ഥിതിയിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കിക്കൊണ്ടാണ് ടിപ്പു ഭൂമി വിതരണം നടത്തിയതും കപ്പം ഏർപ്പെടുത്തിയതും. അലിഖിതമായ സമവായത്തിലും പരസ്പര ധാരണയിലും സഹകരണത്തിലും അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയ കാർഷിക ബന്ധങ്ങളെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്തു യൂറോപ്യൻ രീതിയിൽ ഭൂമിക്കു ആധുനിക രേഖീകൃത പരമാധികാരം ഒറ്റയടിക്കു വ്യവസ്ഥ ചെയ്തു ചുരുക്കം സവർണ ഹിന്ദുക്കൾക്ക് കൈമാറുകയാണ് ബ്രിട്ടീഷുകാർ ചെയ്തത്. അങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ നിലവിലുള്ള വിഭവ വിതരണ സമ്പ്രദായം സംരക്ഷിക്കുവാൻ ഉപാധികളൊന്നും നിഷ്കർഷിക്കുകയുണ്ടായില്ല. അങ്ങനെ ഈ രണ്ട് അധിനി വേശ ശക്തികൾ മലബാറിലെ കാർഷിക / സാമൂഹ്യ, സമ്പത് വ്യവസ്ഥയെ കീഴ്മേൽ മറിച്ചു. ഈ സത്യം ഉൾക്കൊണ്ടു കൊണ്ട് മാറ്റിമറിക്കപ്പെട്ട കാർഷിക ബന്ധങ്ങളെ പുനഃസ്ഥാപിക്കുവാനുള്ള ഉദ്യമം എന്ന നിലയ്ക്കാണ് 1921 ലേത് കാർഷിക സമരമാകുന്നത്.

2 ഇന്ത്യയിലെ ഖിലാഫത് സമരം സ്വാതന്ത്ര്യ സമരമായിരുന്നുവോ ?

ഭൂപരിഷ്കരണം സൃഷ്ടിച്ച അകൽച്ചയും അവിശ്വാസവും അതൃപ്തിയും വളരുകയും പല ചെറു പൊട്ടിത്തെറികളാവുകയും ചെയ്യുന്ന കാലത്താണ് ഖിലാഫത് പ്രസ്ഥാനം മലബാറിലെത്തുന്നതും ഗാന്ധിജി ആ കൊളോണിയൽ വിരുദ്ധ പ്രസ്ഥാനത്തെ പിന്തുണക്കുന്നതും. തങ്ങൾക്കനുകൂലമായ ഭൂപരിഷ്കരണവും, ടിപ്പുവിന്റെ പടയോട്ടം സൃഷ്ടിച്ച ഭീതിയും അന്യവൽക്കരണവും ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന ഹിന്ദു ഭൂവുടമകളെ ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യ കമ്പനിയോടടുപ്പിച്ചു .അതോടുകൂടി സമൂഹത്തിലെ വർഗീയ ധ്രുവീകരണം പ്രകടവും ശക്തവും ആയി .ബ്രിട്ടീഷുകാരും ഹിന്ദുക്കളായ ഭൂവുടമകളും ഒരു വശത്തും ജീവനോപാധിയും അതിജീവന വ്യവസ്ഥയും അട്ടിമറിക്കപ്പെട്ട മുസ്ലിം കർഷകർ മറുവശത്തും. ഈ വൈരുദ്ധ്യത്തിലേക്കാണ് ഖിലാഫത് പുതിയ ലക്ഷ്യവും കാര്യപരിപാടികളുമായി ഇഴചേരുന്നത്.

കോൺഗ്രസിന്റെയും ഗാന്ധിജിയുടെയും നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരം തത്വത്തിൽ അക്രമരാഹിത്യത്തിലൂന്നിയതായിരുന്നു. ബ്രിട്ടീഷുകാരെ ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് പുറം തള്ളുകയും ഒരു സ്വതന്ത്ര ജനാധിപത്യ റിപ്പബ്ലിക്ക് സ്ഥാപിക്കുകയും ആയിരുന്നു അതിന്റെ ലക്‌ഷ്യം. ഖിലാഫത് ഇസ്ലാം പൗരോഹിത്യത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയാധികാരം പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ തുർക്കി കേന്ദ്രീകരിച്ചു ഉരുവം കൊണ്ട പ്രസ്ഥാനം ആണ് .അതിനോടുള്ള പ്രതികരണം എന്ന നിലയ്ക്ക് തുർക്കിയുടെ ഭാഗധേയത്തിൽ വൈകാരികപങ്കാളിത്തം മാത്രമാണ് അന്നത്തെ ഇന്ത്യൻ മുസ്ലിമുകളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം സാധുവാകുക .രണ്ടു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ തുർക്കിയെ ആധുനീകരിച്ച കമാൽ പാഷ ഉത്ഭവസ്ഥാനത്തു തന്നെ പാടെ ഉപേക്ഷിച്ച ഖിലാഫത് ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തോട് ചേർത്ത് വെക്കുന്നതു തികച്ചും യുക്തി രഹിതമാണ്‌. ഗാന്ധിയും കോൺഗ്രസും ആദ്യത്തിൽ ഇവിടത്തെ ഖിലാഫത് ആഹ്വാനത്തോട് ഐക്യപ്പെട്ടു എന്നത് ഒരു കൊളോണിയൽ വിരുദ്ധ നിലപാട് മാത്രമായിരുന്നു.

3 .വാരിയം കുന്നത്ത് കുഞ്ഞു മുഹമ്മദ്ഹാജി ഹിന്ദു വിരുദ്ധനായിരുന്നുവോ?

വാരിയം കുന്നത്ത് ഹാജി ജന്മി വിരുദ്ധ കലാപങ്ങളിൽ ഇരു മതങ്ങളിലെയുമുള്ള കർഷകരുടെയും പ്രതിനിധിയും അശ്രയ വുമായിരുന്നു എന്നാണ് ആ കാലത്തെ കുറിച്ചുള്ള ചരിത്രാഖ്യാനങ്ങൾ വെളിവാക്കുന്നത്. 1921 ലെ പ്രക്ഷോഭത്തിൽ എം പി നാരായണ മേനോൻ, കാപ്പാട് കൃഷ്ണൻ നായർ, പണ്ഡിറ്റു നാരായണൻ നമ്പീശൻ, മോഴിക്കുന്നത് ബ്രഹ്മദത്തൻ നമ്പൂതിരിപ്പാട് തുടങ്ങിയ നേതാക്കൾ അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നത് ചരിത്ര രേഖയാണ്. ആ ഘട്ടത്തിൽ അത് ഒരു ജന്മിത്ത വിരുദ്ധ പ്രക്ഷോഭവും ജന്മികളെ സംരക്ഷിച്ച കൊളോണിയൽ ഭരണകൂടത്തോടുള്ള സമരവും ആയിരുന്നു എന്നതിന് സാക്ഷ്യവും അവരുടെ പങ്കാളിത്തം തന്നെ. വാരിയം കുന്നത്തു ഹാജി മൂന്നു താലൂക്കുകൾ യോജിപ്പിച്ചു സ്ഥാപിച്ച രാജ്യത്തിന് മലയാള രാജ്യം എന്നാണ് നാമകരണം ചെയ്തത്, ഖാലിഫേറ്റ് എന്നല്ല എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഹിന്ദുക്കൾക്കെതിരായി നടക്കുന്ന അക്രമങ്ങളും, കൊള്ള കൊലപാതകം, പ്രച്ഛന്നരായ ബ്രിട്ടീഷുകാർ ചെയ്യുന്നതാണെന്ന് ഹിന്ദു പത്രത്തിനെഴുതി നിർബന്ധമായും പ്രസിദ്ധീകരിക്കണം എന്നാവശ്യപ്പെടണമെങ്കിൽ അദ്ദേഹം അത്തരം വർഗീയ അക്രമങ്ങൾക്ക് എതിരായിരുന്നിരിക്കണം. പേരുകേട്ട ഹിന്ദു കുടുംബങ്ങൾ പ്രക്ഷോഭത്തെയും കുഞ്ഞു മുഹമ്മദ് ഹാജിയെയും പിന്തുണച്ചിരുന്നു എന്നതും ഒറ്റുകാരോ ബ്രിട്ടീഷ് അനുകൂലികളോ ആയ മുസ്ലിമുകളെയും അദ്ദേഹം ആക്രമിക്കുകയും വധിക്കാൻ ആഹ്വാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു എന്നതും ഹാജിയുടെ വിരോധം ഹിന്ദുക്കളോടായിരുന്നില്ല എന്നതിന് തെളിവാണ് . ഭൂ പരിഷ്കരണം ഹാജിയുടെ പൂർവികരെയും നിസ്വരാക്കിയിരുന്നു സ്വന്തം പിതാവിന്റെ കൊളോണിയൽ വിരുദ്ധത, മക്കയിലെ നാടുകടത്തൽ കാലത്തു സ്വാംശീകരിച്ച സാമ്രാജ്യത്വ വിരോധവും സ്വാതന്ത്ര്യ ബോധവും, കോൺഗ്രസിലെ അംഗത്വം എന്നിവ വാരിയംകുന്നത്തിന്റെ വ്യക്തിത്വ രുപീകരണത്തിൽ നിർണായക പങ്കു വഹിച്ചു എന്ന് അനുമാനിക്കാം .പല തവണ ബ്രിട്ടീഷ് സൈന്യങ്ങളെ ഹാജിയുടെ സൈന്യം നേരിടുകയും പരാജയപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു എന്നതും സമരത്തിന്റെ കൊളോണിയൽ വിരുദ്ധതയെ ഉറപ്പിക്കുന്നു. ഹിന്ദു വിരുദ്ധനായിരുന്നെങ്കിൽ പ്രക്ഷോഭത്തിനിടയിൽ പല ഭാഗങ്ങളിലും ഹിന്ദുക്കൾക്കെതിരെ നടന്ന അക്രമങ്ങളെയും അത്യാചാരങ്ങളേയും തള്ളിപ്പറയുകയോ അനുയായികളെ പരസ്യമായി വിലക്കുകയോ ചെയ്യുമായിരുന്നില്ല. പകരം അവയെ സാധൂകരിക്കുകയാണ് ചെയ്യുക .ബ്രിട്ടീഷ് വാഴ്ചക്കെതിരെയുള്ള വെല്ലുവിളിയായാണ് വാരിയം കുന്നത്തു ഹാജിയെ ബ്രിട്ടീഷുകാർ കണ്ടത് എന്ന് അവർ അദ്ദേഹത്തെ പിടികൂടിയ രീതിയും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൃത ശരീരത്തിനോടു പോലും പുലർത്തിയ ഭീരുത്വവും തെളിയിക്കുന്നു .

The letter written by Variyan Kunnathu Kunjahammed Haji, which appeared in the newspaper The Hindu on October 18, 1921

“Honoured Editor, I request you to publish the following facts in your paper. According to the Press Reports from Malabar which you will have got, Hindu-Muslim Unity in Malabar has thoroughly ceased to exist. It appears that the report that Hindus are forcibly converted (by any men) is entirely untrue. Such conversions were done by the Government Party and Reserve Policemen in mufti mingling themselves with the rebels (masquerading as rebels.) Moreover, because some Hindu brethren, aiding the military, handed over to the military innocent (Moplahs) who were hiding from the military, a few Hindus have been put to some trouble. Besides, the Nambudiri, who is the cause of this rising, has also similarly suffered. The Hindus are compulsorily impressed for military service. Therefore, several Hindus seek protection in my Hill. Several Moplahs, too, have sought my protection. Now the chief military commander [of the government] is causing Hindus to evacuate from these Taluks. Innocent women and children of Islam, who have done nothing and possess nothing, are not permitted to leave the place. For the last one month and a half, except for the seizure and punishment of the innocent, no purpose has been achieved. Let all the people in the world know this. Let Mahatma Gandhi and Moulana know it. If this letter is not seen published, I will ask your explanation at one time.”

4.സമരത്തിന്റെ സത്വര ഫലം.

സ്വാതന്ത്ര്യ സമരം കൊടുമ്പിരിക്കൊണ്ട ഘട്ടത്തിലാണ് ബ്രിട്ടനെതിരെ മലബാറിലെ സംഘടിത ആക്രമണങ്ങൾ നടക്കുന്നത്. എവിടെയാണ് വാരിയൻകുന്നത്തു ഹാജിക്ക് പിഴച്ചത് ? അദ്ദേഹം ബ്രിട്ടീഷ് അധികൃതർക്കും അവരോട് ചേർന്നുനിന്ന നാട്ടുകാർക്കും എതിരെ (അവർ ഉദ്യോഗസ്ഥരോ, ജന്മിമാരോ ആയിരുന്നു) അക്രമം അഴിച്ചു വിട്ടു. ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ വെട്ടിയെടുത്ത ശിരസ്സ് കുന്തത്തിൽ തറച്ചു തിരൂരിൽ ജാഥ നടത്തിയത് ഫലത്തിൽ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിന്റെ പ്രഖ്യാപിത ചട്ടങ്ങളെയും മാർഗങ്ങളെയും പാടെ നിരാകരിച്ചുകൊണ്ടാണ്. സാമ്പത്തികാസമത്വങ്ങൾ കൊണ്ട് അസംതൃപ്തിയും വിദ്വേഷവും നീറി പുകഞ്ഞു നിന്ന സമൂഹത്തിൽ, ടിപ്പുവിന്റെ വാഴ്ചക്കാലം അവശേഷിപ്പിച്ച വർഗീയ വ്രണങ്ങൾ വിശ്വാസച്ചോർച്ച അവശേഷിപ്പിച്ചിടത്തു അദ്ദേഹം പരസ്യമായി അക്രമത്തെ നീതിമത്കരിച്ചു .അങ്ങനെയൊരു അന്തരീക്ഷത്തിൽ പിന്നെ ഒന്നും നിയന്ത്രണ വിധേയമല്ല കർഷക സമരത്തിന്റെയും ഖിലാഫത്തിന്റെയും, നിസ്സഹകരണ സമരം പ്രഖ്യാപിച്ച കോൺഗ്രസിന്റെയും നേതാക്കൾ തടവിലാവുകയും പ്രക്ഷോഭം വികേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെടുകയും അണികളുടെ കയ്യിലാവുകയും ചെയ്തത്തിന്റെ ഫലമായി മലബാർ അതിനു മുൻപും പിൻപും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ക്രൂരതക്കും ദുരന്തങ്ങൾക്കും വിധേയമായി. നിഷ്ടുരമായ മർദ്ദനമുറകളാണ് ബ്രിട്ടീഷ് പോലീസ് കൈക്കൊണ്ടത്. മരണക്കിണറും വാഗൺ ദുരന്തവും ചരിത്രത്തിലെ കറുത്ത അടയാളങ്ങൾ. ആദ്യകാല നേതാവായ അലി മുസലിയാർ മലബാറുകാരനല്ലെന്നും കറാച്ചിയിൽ നിന്ന് ഖിലാഫത് ദൗത്യവുമായാണ് മലബാറിലെ പ്രക്ഷോഭത്തിൽ ഇറങ്ങുന്നത് എന്നും അഭിപ്രായമുണ്ട്. അതിൽ വാസ്തവമുണ്ടെങ്കിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം ഒരു ഘട്ടത്തിലെങ്കിലും ഖിലാഫത് എന്ന ആശയത്തിന് മുൻ‌തൂക്കം നൽകാൻ പ്രേരകമായിട്ടുണ്ടാവാം.

അതിനു രാജ്യം വലിയ വില കൊടുക്കേണ്ടതായും വന്നു .കോൺഗ്രസിൽ കാര്യമായ അഭിപ്രായ വ്യത്യാസമുണ്ടായി. കോൺഗ്രസിന്റെ മതേതര ജനാധിപത്യ മുഖത്തിന് മങ്ങലേറ്റു. രാമരാജ്യത്തിനും ഖിലാഫത്തിനും മതേതരത്വത്തിലൂന്നിയ കോൺഗ്രസ് സമരത്തിൽ സ്ഥാനമില്ലെന്ന് കോൺഗ്രസ് നേതാക്കളിൽ ചിലരെങ്കിലും ശബ്ദമുയർത്തി. അക്കാലത്തു അഖണ്ഡ ഇന്ത്യക്കുവേണ്ടി നിലകൊണ്ട ജിന്നയുൾപ്പെടെ പലരും ഖിലാഫത് പിന്തുണയുടെ കാര്യത്തിൽ ഗാന്ധിയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായാണ് ചിന്തിച്ചത്. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തെ മലബാർ കലാപം പുഷ്ടിപ്പെടുത്തുന്നതിലേറെ ശിഥിലീകരിക്കുകയാണ് ചെയ്തത് .

“The Indian national congress which had given leadership to the Khilafat and non cooperation movements had later disowned the responsibility of the rebellion.However the mappilas had conceived that the congress was responsible for their political mobilisation which had culminated in the rebellion and the brutal suppression by the British.Further they believed that their Hindu bretheren had stabbed them at their back.The nationalists believed that the rebellion was responsible for the failure of the non cooperation movement .”( The Malabar rebellion-an analysis of the impact K K N Kurup)

സ്വാതന്ത്ര്യ സമര ചരിത്രത്തിൽ വേറെയും സായുധ സമരങ്ങളുടെ അധ്യായങ്ങളും രക്ത ചൊരിച്ചിലുകളും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് .1857 ലെ ഒന്നാം സ്വാതന്ത്ര്യ സമരം, ഭഗത് സിങ്, സുഭാഷ് ചന്ദ്ര ബോസിന്റെ ഐ എൻ എ, ഗാഥർ വിപ്ലവം, ബംഗാൾ വിഭജനത്തെ തുടർന്നുള്ള പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ, ചൗരി ചൗരാ, ജാലിയൻ വാലാ ബാഗ് എന്നിങ്ങനെ. അവയെല്ലാം രാജ്യത്തിൻറെ സ്വാതന്ത്ര്യ ലബ്ധിയെ ത്വരിതപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട് . അവയിൽ നിന്ന് മലബാർ കലാപം വേറിട്ട് നിൽക്കുക സ്വജനങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടായ അക്രമത്തിന്റെയും കൂട്ടക്കൊലയുടെയും പേരിലാണ്, ഹിന്ദുക്കൾക്കും മുസ്ലിമുകൾക്കും ഉണ്ടാക്കിയ കനത്ത ആൾ നാശത്തിന്റെയും സ്വത്തു നഷ്ടത്തിന്റെയും പേരിലും.

“So a cursory scan of press material, the statements of political leaders, and scholarly analyses does suggest regular violence, which means we must not get carried away with romanticising the rebellion—its triggers were inequality and loss, but in its course many others were also hurt. And because of the religious divide between victims and rebels, cultural animosity also appears.”( Manu S Pillai in an interview with The News Minute)

പ്രക്ഷോഭം നൽകുന്ന പാഠം എന്ത്?

മതങ്ങൾ വ്യക്തിയുടെ മാത്രം ആഭിമുഖ്യം ആണെന്നും രാഷ്ട്രീയ വ്യവഹാരത്തിൽ അതിനു ഒരു പങ്കും ഇല്ലെന്നുമുള്ള പുരോഗമനാവസ്ഥയിലേക്കാവണം സർവതോമുഖമായ വളർച്ച ലക്‌ഷ്യം വെക്കുന്ന ഒരു രാജ്യവും ആധുനികതയെ പുൽകാനായുന്ന ഒരു സമൂഹവും ചലിക്കുന്നത്. ചരിത്രത്തിൽ നിന്ന് വേണ്ടത് മാത്രം സ്വീകരിച്ചു കൊണ്ടാവണം യാത്ര . ബാക്കിയുള്ളത് പാഠങ്ങൾ പഠിക്കുവാനും വരാനുള്ള കാലത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുവാനും ഉള്ളതാണ് . 1921 ലെ മലബാർ കലാപം അത്തരത്തിലുള്ള ഒന്നാണ്. മിക്ക സമൂഹങ്ങളിലും സാമ്പത്തികവും വംശീയവും സാംസ്കാരികവുമായ വൈരുദ്ധ്യങ്ങളിൽ നിന്നുളവായ അഭിലാഷങ്ങളുടെയും നൈരാശ്യങ്ങളുടേയും അന്തർധാരയുണ്ടാവും. അവയെ ചൂഷണം ചെയ്തു ഛിദ്രവാസനകളെ തട്ടിയുണർത്തുന്നത് സമൂഹത്തേയും രാഷ്ട്രത്തെയും ദുർബലമാക്കുകയേയുള്ളൂ . അവ പ്രയോജനപ്പെടുക ചൂഷകരായ അധിനിവേശ ശക്തികൾക്ക് മാത്രമാണ്. അവയെ ആളിക്കത്തിക്കാനുതകുന്ന വ്യാഖ്യാനങ്ങളുമായി ചരിത്രത്തിൻറെ ജീർണതയിൽ അന്നം തേടുന്നത് സമൂഹത്തിലേക്ക് പുതിയ വൈറസുകളെയും മഹാമാരികളെയും തുറന്നു വിടാൻ മാത്രമാണുപകരിക്കുക .

കവർ ഡിസൈൻ : വിത്സൺ ശാരദ ആനന്ദ്

Photos : Google Photos

പൂച്ച കറുത്തതായാലും വെളുത്തതായാലും എലിയെ തിന്നാൽ പോരെ എന്ന് ആധുനിക ചൈനയുടെ ശില്പിയായായി അറിയപ്പെടുന്ന ഡെങ് സിയാഒപിങ് പറഞ്ഞിരുന്നതായി കേട്ടിട്ടുണ്ട്. പ്രായോഗികതയായിരുന്നു ഡെങ്ങിന്റെ മുഖമുദ്ര. 1970-കളുടെ ഒടുവിൽ ചൈനയുടെ ആസൂത്രിത സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിൽ നിന്ന് “സോഷ്യലിസ്റ്റ് മാർക്കറ്റ്” സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലേക്കുള്ള പരിവർത്തനത്തിന് തുടക്കം കുറിച്ചത് അദ്ദേഹമായിരുന്നു. കടുത്ത ദാരിദ്ര്യത്തിൽ കഴിഞ്ഞിരുന്ന 850 ദശലക്ഷം മനുഷ്യരാണ് അന്ന് ചൈനയിലുണ്ടായിരുന്നത്. അവരെ വറുതിയിൽനിന്ന് പുറത്തുകൊണ്ടുവരാൻ വലിയ സാമ്പത്തികമുന്നേറ്റം ഉണ്ടായാലേ പറ്റുമായിരുന്നുള്ളൂ. അതിനുള്ള എളുപ്പ മാർഗ്ഗം ചൈനയുടെ ആഗോള സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയുമായുള്ള ഉദ്ഗ്രഥനമാണെന്ന് ഡെങ് കണ്ടു.

അതൊരു പ്രായോഗിക സമീപനമായിരുന്നു. അക്കാലത്തെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്പാർട്ടികളുടെ നടപ്പു രീതികളിൽനിന്നുള്ള വഴിമാറ്റം. അത് പാശ്ചാത്യമുതലാളിത്തത്തെ ആഹ്ളാദഭരിതരാക്കി. അവർക്ക് മുന്നിൽ തുറന്നിടപ്പെട്ടത് ഒരു വലിയ വിപണിയായിരുന്നു. ലോകവിപണിക്കാവശ്യമായ ഉത്പന്നങ്ങൾ കുറഞ്ഞ കൂലിക്ക് ഉണ്ടാക്കാനൊക്കുന്ന ഒരു തൊഴിലിടവും. അതേസമയം, ചൈനയിലെ സാമൂഹ്യ സാമ്പത്തിക കാര്യങ്ങളുടെ മേൽ മാറ്റമില്ലാതെ തുടർന്നുപോന്ന ചൈനീസ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ (സി.പി.സി) അധീശ്വത്വം അവരെ അസ്വസ്ഥരാക്കിക്കൊണ്ടുമിരുന്നു. ചൈന സാമ്പത്തികരംഗത്തും ശാസ്ത്രസാങ്കേതികമേഖലകളിലും പാശ്ചാത്യ മുതലാളിത്തത്തെ വെല്ലുവിളിക്കാൻ പോന്ന ഒരു വൻശക്തിയായി വളർന്നുവരുന്നത് ഈ ആശങ്കകളെ ബലപ്പെടുത്തി.

കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു ദിവസങ്ങളായി ചൈനയിലെ ടെക്നോളജി കമ്പനികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് കേൾക്കുന്ന വാർത്തകൾ ആ ആശങ്കകൾ തെറ്റായിരുന്നില്ല എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നവയാണ് . ഡിജിറ്റൽ ഇക്കണോമിയെ അടക്കിവാഴുന്ന വൻകിട കമ്പനികളെ നിയന്ത്രിക്കാൻ അവിടത്തെ ഭരണകൂടം നടത്തിവരുന്ന ശ്രമങ്ങൾക്ക് ഒരു അടിയന്തിരസ്വാഭാവം കൈവരുന്നു എന്ന് ആ വാർത്തകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ചൈനയിലെ യൂബർ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ദിദി ചുക്സിംഗ് എന്ന ചൈനീസ് ഓൺലൈൻ ടാക്സി (ride hailing) സർവീസിനെതിരെയുണ്ടായ നടപടിയാണ് ഈ നാടകീയനീക്കങ്ങളുടെ ജൂലൈ പരമ്പരയിലെ ആദ്യസംഭവം. ജൂൺ 30 ന് ആയിരുന്നു ദിദി അമേരിക്കയിൽ നിന്ന് പ്രാഥമിക ഓഹരി വിൽപ്പന (ഐ.പി.ഒ) വഴി 4.4 ബില്യൺ ഡോളർ സമാഹരിച്ചത്. 2014-ൽ നടന്ന ഇ-കോമേഴ്‌സ് ഭീമനായ ആലിബാബയുടെ 24 ബില്യൺ ഡോളർ ഐ.പി.ഒവിന് ശേഷം ഒരു ചൈനീസ് കമ്പനി പ്രാഥമിക ഓഹരി വിൽപ്പന വഴി ഇത്രയും വലിയ മൂലധനസമാഹരണം നടത്തിയിട്ടില്ല. സ്വാഭാവികമായും ഓഹരി വിപണിയിലും ബിസിനസ് നിരീക്ഷകരിലും അത് വലിയ ആവേശമുണർത്തി.

പക്ഷെ, ആ ആവേശം വളരെ പെട്ടന്നു തന്നെ പരിഭ്രാന്തിക്ക് വഴി മാറി. ജൂലൈ രണ്ടിന് ദിദിക്കെതിരെ അന്വേഷണം ആരംഭിക്കുന്നതായി ചൈനയിലെ സൈബർസ്പേസ് അഡ്മിനിസ്ട്രേഷൻ (CAC) പ്രഖ്യാപിച്ചു. രണ്ടു ദിവസത്തിനുള്ളിൽ എല്ലാ ചൈനീസ് ആപ്പ് സ്റ്റോറുകളോടും കമ്പനിയുടെ ആപ്പ് നീക്കം ചെയ്യാനുള്ള ഉത്തരവുണ്ടായി. ദിദി ദേശീയ സുരക്ഷ, ഡാറ്റ പ്രൈവസി തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നിയമങ്ങളെ ലംഘിക്കുന്നുവെന്നായിരുന്നു ആരോപണം. അമേരിക്കൻ ഓഹരി വിപണിയിലെ ദിദിയുടെ ഭാഗ്യപരീക്ഷണം തകിടം മറിഞ്ഞു. അതിന്റെ ഓഹരിവില 25 ശതമാനത്തിലേറെ കുത്തനെ ഇടിഞ്ഞു.

അതിനുശേഷം ഒന്നിന് പിറകെ ഒന്നായി മറ്റു പല ടെക്നോളജി കമ്പനികൾക്കെതിരെയും ചൈനയിലെ അധികാരികളുടെ അപ്രതീക്ഷിതമായ നീക്കങ്ങളുണ്ടായി. വൻകിട കമ്പനികളുടെ കുത്തകവൽക്കരണം, അവ ഉപയോക്താക്കളുടെ ഡാറ്റയും സ്വകാര്യതയും കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിലെ അപാകതകൾ, തൊഴിലിടങ്ങളിലെ ചൂഷണം ഇവയൊക്കെ സൂക്ഷ്മപരിശോധനക്ക് വിധേയമായി. ഈ നടപടികൾ കാരണം കഴിഞ്ഞ മാസം മാത്രം ചൈനീസ് കമ്പനികൾക്ക് $400 ബില്യൺ (ഏകദേശം 30 ലക്ഷം കോടി രൂപ) അമേരിക്കൻ ഓഹരി വിപണിയിൽ നഷ്ടമായിട്ടുണ്ട് എന്നാണ് വാൾ സ്ട്രീറ്റ് ജേർണൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തത്.

ചൈനയിലെ ഏറ്റവും വലിയ ടെക്നോളജി കമ്പനികളിലൊന്നായ ടെൻസെന്റിന് തങ്ങളുടെ മെസ്സേജിങ് പ്ലാറ്റ്‌ഫോം ആയ വീചാറ്റിൽ പുതിയ ഉപയോക്താക്കളെ സ്വീകരിക്കുന്നത് നിർത്തി വേക്കേണ്ടി വന്നു. 1.2 ബില്യണിലധികം ഉപയോക്താക്കൾ മൊബൈൽ പേയ്‌മെന്റിനും മെസ്സേജിങ്ങിനും സമൂഹമാധ്യമമായും ഒക്കെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു സൂപ്പർ ആപ്പാണ് വീചാറ്റ്. വിവര സുരക്ഷയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളിലായിരുന്നു നടപടി. രണ്ടു സ്ട്രീമിംഗ് കമ്പനികൾ ഏറ്റെടുക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ടെൻസെന്റ്റിന് 500,000 യുവാൻ പിഴ ചുമത്തിയതിന് തൊട്ടുപിന്നാലെയാണ് ഈ സംഭവം നടന്നത്.

ഓൺലൈൻ ട്യൂഷനാണ് ചൈനീസ് അധികാരികളുടെ രോഷത്തിന് വിധേയമായ മറ്റൊരു മേഖല. സാധാരണ മനുഷ്യർക്ക് ജീവിതവിജയത്തിന് ഉയർന്ന നിലയിലുള്ള വിദ്യാഭ്യാസ വിജയം ഏറ്റവും ആവശ്യമായ ഒരു ഘടകമായി മാറിയതോടെ ചൈനയിൽ ശക്തിപ്രാപിച്ചുവന്ന ഒരു ബിസിനസാണിത്. അതോടൊപ്പം വിദ്യാഭ്യാസ ചിലവും വിദ്യാർത്ഥികളുടെ പഠനഭാരവും താങ്ങാനാവത്തവണ്ണം കൂടി. ഈ പരാതികൾ പരിഹരിക്കാനായി മുന്നോട്ടുവെക്കപ്പെട്ട പരിഷ്‌ക്കാരങ്ങൾ ദൂരവ്യാപകമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പോന്നവയാണ്. ഓൺലൈൻ ട്യൂഷൻ സ്ഥാപനങ്ങൾ ലാഭം ലക്ഷ്യമാക്കുന്നവ ആയിക്കൂടാ എന്നതാണ് അതിലൊന്ന്. ബിസിനസ് മാസികയായ ബ്ലൂംബെർഗ് പറയുന്നത് ഈ പരിഷ്‌ക്കാരങ്ങൾ 100 ബില്യൺ ഡോളർ ഓൺലൈൻ വിദ്യാഭ്യാസ വ്യവസായത്തിന്റെ മരണമണിയാണ് എന്നാണ്.

ഈ പരിഷ്‌ക്കാരങ്ങളിലെ നിർദ്ദേശങ്ങളോടൊപ്പം വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രാലയം ഉപയോഗിച്ച കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ജാർഗണുകളും പരിഭ്രാന്തി കൂട്ടാനിടയാക്കി. മൂലധനതാല്പര്യങ്ങൾ ഈ മേഖലയെ ഹൈജാക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്നവെന്നായിരുന്നു മന്ത്രാലയത്തിന്റെ പ്രസ്താവന.

ജൂലൈ അവസാന വാരത്തിൽ ഫുഡ് ഡെലിവറി കമ്പനികൾ തൊഴിലാളികൾക്ക് മിനിമം കൂലി, ഇൻഷുറൻസ് തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങൾ ഉറപ്പ് വരുത്തണമെന്നും തൊഴിൽ ഭാരം കുറക്കണമെന്നും ആവശ്യപ്പെടുന്ന പുതിയ സർക്കാർ നിയന്ത്രണങ്ങൾ പുറത്തു വന്നു. അതും ഓഹരി വിപണിയിൽ വലിയ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി. ചൈനയിലെ പ്രധാന ഫുഡ് ഡെലിവറി കമ്പനികളിലൊന്നായ മൈറ്റുവാന്റെ (Meituan) ഓഹരിവില ഹോങ്കോംഗ് വിപണിയിൽ 14% ഇടിഞ്ഞു.

ഇങ്ങനെയുള്ള പരിഷ്‌ക്കാരങ്ങൾ മേല്പറഞ്ഞ മേഖലകളിൽ ഒതുങ്ങി നിൽക്കില്ലെന്നും ആരോഗ്യം, റിയൽ എസ്റ്റേറ്റ് തുടങ്ങിയ മേഖലകളിലേക്കും വ്യാപിച്ചേക്കുമെന്നാണ് വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നത്. അതിന് ഒരു കാരണം ഗാർഹിക ചിലവ് കുറക്കാനൊത്തില്ലെങ്കിൽ ഒരു കുടുംബത്തിന് മൂന്ന് കുട്ടികളാകാമെന്ന കുറച്ച് മാസങ്ങൾക്ക് മുൻപ് നിലവിൽവന്ന നിയമത്തിന് വലിയ സ്വീകാര്യത ഉണ്ടാകുകയില്ലെന്ന വിലയിരുത്തലാണ്. ഇത്രയും കാലമായി കർശനമായി തുടർന്നുവരുന്ന ജനസംഖ്യാനിയന്ത്രണം തൊഴിൽ സജ്ജരായ യുവാക്കളുടെ എണ്ണം കുറക്കുന്നു എന്നതായിരുന്നു ആ നിയമനിർമ്മാണത്തിന്റെ പ്രേരണ.

ടെക്നോളജി കമ്പനികൾക്കെതിരായ ചൈനീസ് ഭരണകൂടത്തിന്റെ നീക്കങ്ങൾ ചടുലതയാർജ്ജിച്ചത് ഇപ്പോഴാണെങ്കിലും ഇത് കുറച്ചുകാലമായി തുടർന്നുവരുന്ന ഒന്നാണ്. കഴിഞ്ഞ വർഷം നവംബറിലാണ് ആലിബാബയുടെ സ്ഥാപകനായ ജാക്ക് മായുടെ ഓൺലൈൻ പേയ്മെന്റ് സ്ഥാപനമായ ആൻറ് ഗ്രൂപ്പ് തങ്ങളുടെ വിദേശ വിപണിയിലുള്ള ഐ.പി.ഒ നിർത്തി വെക്കാൻ നിർബന്ധിതരായത്. അത് നടന്നിരുന്നെങ്കിൽ ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ഐ.പി.ഒ ആകുമായിരുന്നേനെ. ഏതാണ്ട് അതേ സമയത്തുതന്നെ മൂന്ന് മാസത്തോളം ജാക്ക് മാ പൊതുവേദികളിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷനാകുകയും ചെയ്തു. ഒരു പരിപാടിക്കിടെ ജാക്ക് മാ ചൈനയിലെ സർക്കാർ ഏജൻസികളെ നിശിതമായി വിമർശിക്കുകയും രാജ്യത്തെ പൊതുമേഖലാ ബാങ്കുകളെ “പണയ കടകളുമായി” താരതമ്യം ചെയ്യുകയും ചെയ്തതായിരുന്നു അധികാരികളെ ചൊടിപ്പിച്ചത്.

1999 ൽ ആണ് ജാക്ക് മാ ആലിബാബ സ്ഥാപിക്കുന്നത്. ചുരുങ്ങിയ കാലം കൊണ്ട് അത് ചൈനയിലെ ഏറ്റവും വലിയ ഓൺലൈൻ റീട്ടെയിൽ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമും ലോകത്തെ തന്നെ ഏറ്റവും വിലപിടിച്ച ടെക്നോളജി കമ്പനികളിൽ ഒന്നും ആക്കി മാറ്റി. 2004 -ൽ ആലിബാബ അവതരിപ്പിച്ച അലിപേ എന്ന ഡിജിറ്റൽ പേയ്‌മെന്റ് ആപ്പ് പെട്ടന്നു തന്നെ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ഉപയോക്താക്കളെ നേടിയെടുത്തു. ഈ ബിസിനസിന്റെ വിപുലീകരണത്തിൽ ഭാഗമായി അലിപേയെ ആൻറ് ഗ്രൂപ്പ് എന്ന പേരിൽ വേറൊരു കമ്പനിയായി ലിസ്റ്റ് ചെയ്യാനുള്ള ശ്രമമായിരുന്നു അട്ടിമറിക്കപ്പെട്ടത്. ഈ സംഭവം നടന്ന് കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ കുത്തകവൽക്കരണവും മൂലധനശക്തികളുടെ ക്രമരഹിതമായ വികാസവും തടയണമെന്നാവശ്യപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രസ്താവന പാർട്ടി പോളിറ്റ് ബ്യൂറോ നടത്തിയത് ഈ നീക്കങ്ങൾക്ക് രാഷ്ട്രീയനേതൃത്വത്തിന്റെ പൂർണ്ണപിന്തുണയുണ്ടെന്നതിന്റെ തെളിവായിരുന്നു.

മറ്റ് പല രാജ്യങ്ങൾക്കുമുള്ള പോലെ കമ്പോളത്തിലെ കുത്തകവൽക്കരണം തടയുന്നതിനും ആരോഗ്യകരമായ മത്‌സരം ഉറപ്പാക്കുന്നതിനുമായി ചൈനയിലും നിയമങ്ങളുണ്ട്. സ്റ്റേറ്റ് അഡ്മിനിസ്ട്രേഷൻ ഓഫ് മാർക്കറ്റ് റെഗുലേഷൻ (SAMR) എന്നാണ് അത് അറിയപ്പെടുന്നത്. ആൻറ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ ഐ.പി.ഒ നിർത്തി വെച്ചതിന് പിന്നാലെ ഇന്റർനെറ്റ് പ്ലാറ്റുഫോമുകളെ നിയന്തിക്കാനുള്ള വ്യവസ്ഥകൾ കൂടി ഈ നിയമത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി. അതിന് ശേഷം വിവിധ കമ്പനികൾക്കുമേൽ SAMR-ന്റെ പിടി വീണിട്ടുണ്ട്. അതിൽ ഏറ്റവും വലുത് ഏപ്രിൽ 9-ന് അലിബാബക്ക് മേൽ ചുമത്തപ്പെട്ട 2.8 ബില്യൺ ഡോളറിന്റെ കനത്ത പിഴയായിരുന്നു. കമ്പനിയുടെ 2020-ലെ ലാഭത്തിന്റെ 12% വരും ഈ തുക.

ടെക്നോളജി രംഗത്തെ കുത്തകകൾക്കെതിരെ ലോകത്ത് പലയിടത്തും ധാരാളം പരാതികളും സർക്കാരുകളുടെ ഇടപെടലുകളും നടന്നുവരുന്ന ഒരു കാലമാണിത്. ചൈനയിലെ സംഭവവികാസങ്ങളെ ഒരു തലത്തിൽ ഈ പ്രവണതയുടെ തുടർച്ചയായി കണക്കാക്കാം. ഒരു സ്വേച്ഛാധിപത്യസർക്കാരിന് മാത്രം പറ്റുന്ന രീതിയിൽ നിർണ്ണായകതീരുമാനങ്ങൾ അതിവേഗം എടുക്കാനും നടപ്പിലാക്കാനും ചൈനക്കാകുന്നു എന്ന വ്യത്യാസം നിലനിൽക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും. അതേസമയം അവിടെ നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾക്ക് വേറൊരു തലം കൂടിയുണ്ട്. അതു മനസിലാക്കാൻ ആ രാജ്യത്തെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് മാർക്കറ്റ് സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ നേരിടുന്ന ചില വലിയ വെല്ലുവിളികളും അതിൽ ടെക്നോളജി കമ്പനികൾ വഹിക്കുന്ന പങ്കും പരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഡെങ് സിയാഒപിങ് തുടങ്ങിവെച്ച സാമ്പത്തിക പരിഷ്‌ക്കാരങ്ങൾ ചൈനയിൽ ഉണ്ടാക്കിയതു താരതമ്യങ്ങളില്ലാത്ത മാറ്റങ്ങളാണ്. ഇന്ന് ലോകത്തെ രണ്ടാമത്തെ വലിയ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയാണ് ചൈന. ലോകബാങ്കിന്റെ കണക്കുകളനുസരിച്ച് അവിടെ ഇപ്പോൾ കടുത്ത ദാരിദ്ര്യത്തിൽ കഴിയുന്നവർ ഒരു ശതമാനത്തിൽ താഴെ മാത്രമാണ്. ആരോഗ്യം, വിദ്യാഭ്യാസം, ഉപഭോഗം തുടങ്ങിയ സൂചകങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ നോക്കിയാലും ജനങ്ങളുടെ ജീവിതനിലവാരത്തിൽ ഗണ്യമായ പുരോഗതി കൈവരിക്കാൻ ആ രാജ്യത്തിനായിട്ടുണ്ട്.

ഇടതും വലതും നിലയുറപ്പിച്ചിട്ടുള്ള നിരീക്ഷകരെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിൽ വീഴ്‌ത്തുന്ന ഒന്നാണ് ചൈനയുടെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ. അത് മാർക്സിസ്റ്റ് നിലപാട് പിന്തുടരുന്ന ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ കർശനമായ നിയന്ത്രണത്തിലായിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ ആഗോളമുതലാളിത്തത്തിന്റെ ഉദ്പാദനവിതരണ ശൃംഖലകളുടെ അവിഭാജ്യഭാഗമാണ്. ആഗോള വ്യാപാരവും വിദേശമൂലധനവും ചൈനയുടെ സാമ്പത്തികവളർച്ചയിൽ നിർണ്ണായകമായ പങ്കു വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരേ സമയം ലോകസമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥക്കാവശ്യമായ ഉത്പന്നങ്ങൾ കുറഞ്ഞ വേതനനിരക്കിൽ ഉണ്ടാക്കുന്ന തൊഴിലിടവും ആ ഉത്പന്നങ്ങളുടെ വലിയ വിപണിയുമാണ് ചൈന. 2007-08 ലെ വലിയ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയിൽ നിന്ന് കരകയറാൻ ആഗോളമുതലാളിത്തത്തിന് സാധിച്ചതിൽ ചൈന വഹിച്ച പങ്ക് നിർണ്ണായകമായിരുന്നു. അക്കാലത്ത് ചൈനയിൽ സർക്കാർ മുൻകൈ എടുത്ത് കടമായി ധനസഹായം ലഭ്യമാക്കി നടപ്പിലാക്കിയ വൻതോതിലുള്ള നിർമ്മാണ പ്രവർത്തനങ്ങളും നഗരവൽക്കരണവും ചൈനയിലെ ആഭ്യന്തര ഉപഭോഗം വർദ്ധിക്കാൻ മാത്രമല്ല ആഗോള വിതരണ ശൃംഖലകളുടെ പുനരുജ്ജീവനത്തിനും സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് നിരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇന്ന് ഒരു ശീതസമരമായി പരിണമിച്ചിട്ടുള്ള ചൈനയും പാശ്ചാത്യമുതലാളിത്തവും തമ്മിലുള്ള രാഗദ്വേഷബന്ധത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം ഈ പരസ്പരാശ്രിതത്വമാണ്.

ഈ മാറ്റങ്ങൾക്കൊപ്പം, അവ തുറന്നു കൊടുത്ത അവസരങ്ങളെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി വളർന്നുവന്ന ഒന്നാണ് ചൈനയിലെ ഡിജിറ്റൽ ഇക്കോണമി. ചൈന അക്കാദമി ഓഫ് ഇൻഫർമേഷൻ ആൻഡ് കമ്മ്യൂണിക്കേഷൻ ടെക്നോളജിയുടെ കണക്കുകൾ പ്രകാരം കഴിഞ്ഞ വർഷം ഡിജിറ്റൽ ഇക്കോണമിയുടെ പങ്ക് ജിഡിപിയുടെ 38.6% ആയിരുന്നു. ചൈനയിലെ ഭൂരിപക്ഷം പൗരന്മാരും ഷോപ്പിംഗ്, പേയ്മെൻറ്, ഫിനാൻസ്, വിനോദം, ആശയവിനിമയം തുടങ്ങിയ നിത്യജീവിത വ്യവഹാരങ്ങൾക്കായി ആശ്രയിക്കുന്നത് ബൈദുവും ആലിബാബയും ടെൻസെന്റും പോലുള്ള സ്ഥാപനങ്ങളെയാണ്. അതിവേഗം നഗരവൽക്കരണത്തിന് വിധേയമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചൈനീസ് സമൂഹത്തിലെ പ്രധാന തൊഴിൽദാതാക്കൾ കൂടിയാണ് ഈ കമ്പനികൾ.

അതേസമയം ചൈനയുടെ ഈ വിജയഗാഥക്ക് പ്രശ്നഭരിതമായ ഒരു മറുവശവുമുണ്ട്. അതിശീഘ്ര വളർച്ചക്ക് ചൈന കൊടുത്ത വില വൻതോതിലുള്ള അസമത്വവും കടബാധ്യതയുമാണ്. പ്രശസ്ത ധനശാസ്ത്രജ്ഞനും Capital in the Twenty-First Century എന്ന കൃതിയുടെ കർത്താവുമായ തോമസ് പിക്കറ്റിയും ചില സഹപ്രവർത്തകരും ചൈനയിലെ സാമ്പത്തിക അസമത്വത്തെക്കുറിച്ച് 2019 ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു പഠനത്തിൽ പറയുന്ന ഈ കണക്കുകൾ നോക്കുക: ഏറ്റവും സമ്പന്നരായ 10% ആൾക്കാരുടെ വരുമാനത്തിന്റെ പങ്ക് 1978 ൽ 27% ആയിരുന്നത് 2015 ൽ 41% ആയി ഉയർന്നു. താഴത്തെ പകുതിയിലുള്ളവരുടെ പങ്കാകട്ടെ 27% ൽ നിന്ന് 15% ആയി കുറയുകയാണുണ്ടായത്. ഈ വർഷം ഏപ്രിലിൽ ഫോർബ്‌സ് വാരിക പ്രസിദ്ധീകരിച്ച കണക്കു പ്രകാരം 626 ശതകോടീശ്വരന്മാരാണ് ചൈനയിൽ നിന്നുള്ളത്. കഴിഞ്ഞ വർഷം ഇങ്ങനെയുള്ള അതിസമ്പന്നർ 388 പേരായിരുന്നു. സാങ്കേതികവിദ്യ, മാധ്യമം, ടെലികോം മേഖലകളിൽ നിന്നാണ് ഭൂരിപക്ഷം അതിസമ്പന്നരും വന്നിട്ടുള്ളത്.

അതുപോലെ തന്നെ ഗുരുതരമായ മറ്റൊരു വിഷയമാണ് 2007-08 ലെ വലിയ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിക്ക് ശേഷം കുതിച്ചു കയറാൻ തുടങ്ങിയ കടബാധ്യത. 2020 ൽ ചൈനയുടെ മൊത്തം കടബാധ്യത ജിഡിപിയുടെ 270% ആയിരുന്നു. പ്രാദേശിക സർക്കാർ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ബാധ്യത $3.97 ട്രിലിയൻ വരും. ഇത് സാമ്പത്തിക സുരക്ഷക്ക് വലിയ ഭീഷണിയായിരിക്കുന്നു. അതുതന്നെയാണ് ഗാർഹിക കടത്തിലുള്ള കാര്യവും. കഴിഞ്ഞ വർഷം ചൈനയുടെ മൊത്തം ഗാര്ഹികകടം വ്യക്തികളുടെ കൈവശമുള്ള ചിലവഴിക്കാനായുള്ള വരുമാനത്തിന്റെ (disposable income) 131% ആയി ഉയർന്നു.

ഈ സാമ്പത്തിക വിഷമതകളോടൊപ്പം ചേർത്തു വായിക്കേണ്ട ഒന്നാണ് ഡിജിറ്റൽ ഇക്കോണമി ഉണ്ടാക്കിയെടുത്തിട്ടുള്ള തൊഴിൽസംസ്ക്കാരത്തെകുറിച്ചുള്ള പരാതികൾ. ഈ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ പലതും രാവിലെ 9 മണി തൊട്ട് രാത്രി 9 മണി വരെ ആഴ്ച്ചയിൽ 6 ദിവസവും പണിയെടുക്കാൻ തൊഴിലാളികളെ നിർബന്ധിക്കുന്നത് ‘996 തൊഴിൽ സമയം’ എന്ന പേരിൽ വലിയ വിമർശനങ്ങൾക്ക് വിധേയമാകുന്നുണ്ട്. ഗിഗ് ഇക്കോണമി തൊഴിലുകളിൽ പൊതുവേയുള്ള അരക്ഷിതാവസ്ഥയും കുറഞ്ഞ വേതനവും കൂടിയ തൊഴിൽസമയവുമൊക്കെ സാധാരണ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ വലിയ അസംതൃപ്തിയാണ് ഉണ്ടാക്കുന്നത്.

ഈ പ്രതിസന്ധികളും അസംതൃപ്തികളും ഡിജിറ്റൽ ഇക്കോണമി കമ്പനികളുടെ വളർച്ചക്ക് കടിഞ്ഞാണിടുന്നതിന് തുടക്കം കുറിക്കാൻ ചൈനീസ് സർക്കാരിന് പ്രേരണയായിട്ടുണ്ട് എന്ന് തീർച്ചയാണ്. സാധാരണക്കാരുടെ ദൈനംദിന ജീവിത വ്യവഹാരങ്ങളുടെ ഫിനാൻഷ്യലൈസേഷൻ നിയന്ത്രണവിധേയമാക്കുക എന്നതും ഒരു ലക്ഷ്യമായിരിക്കാം.

ബാഹ്യശക്തികളുടെ ഇടപെടലുകൾ പോലെതന്നെ ആപൽക്കരമായിത്തീരാം സമൂഹത്തിലെ ആന്തരികവൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന സംഘർഷങ്ങൾ എന്ന് സി.പി.സിക്ക് നന്നായറിയാം. സോവിയറ്റ് യൂണിയനും ടിയാന്മെൻ ടിയാൻമെൻ സ്ക്വയറും പഠിപ്പിച്ച വലിയ പാഠങ്ങളിലൊന്നാണത്. 2017 ലെ പാർട്ടി കോൺഗ്രസിൽ, ചൈനയിൽ ഇന്ന് നിലനിൽക്കുന്ന മുഖ്യവൈരുധ്യം അസന്തുലിതവും അപര്യാപ്തവും ആയ വികസനവും കൂടുതൽ നല്ല ജീവിതത്തിന് വേണ്ടിയുള്ള ജനങ്ങളുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ആവശ്യങ്ങളും തമ്മിലുള്ളതാണ് എന്ന് ചൈനീസ് പ്രസിഡന്റ് ഷി ജിൻപിങ് എടുത്ത് പറഞ്ഞതിന് കാരണം അതാണ്. ടെക്നോളജി കമ്പനികളുടെ കുത്തകവൽക്കരണം, അതിരുവിട്ട മുതലാളിത്തരീതികൾ, ഊഹാധിഷ്ഠിത ഫിനാൻസ് മൂലധത്തിന്റെ ക്രമാതീതമായ വളർച്ച തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ഈ വിശകലനത്തെ മാർക്സിസ്റ്റ് പദാവലികളിൽ പൊതിഞ്ഞ വെറും ഒരു റെട്ടറിക് ആയല്ല കാണുന്നത് എന്ന് തെളിയിക്കുന്നു.

ഡിജിറ്റൽ ഇക്കോണമി കമ്പനികളെ നിയന്ത്രണത്തിന് വിധേയമാക്കാനുള്ള മറ്റൊരു കാരണം അവരുടെ കൈവശമുള്ള കൂറ്റൻ വിവരശേഖരങ്ങളാണ് (big data). വ്യക്തികളുടെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങളും ആഗ്രഹങ്ങളും കാഴ്ചപ്പാടുകളും അടക്കം അവരെ കുറിച്ചുള്ള എല്ലാ വിവരങ്ങളും കൈക്കലാക്കുകയും അത് പരസ്യങ്ങളടക്കമുള്ള ധനാഗമമാർഗ്ഗങ്ങൾക്കായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്താണ് ഈ കമ്പനികൾ വളർന്നിട്ടുള്ളത്. ലോകത്തെമ്പാടുമുള്ള ഇന്റർനെറ്റ് കമ്പനികളുടെ പ്രധാനസ്വത്ത് ഡാറ്റയും അവയെ വിശകലനം ചെയ്യാനുള്ള അതി സങ്കീർണമായ അൽഗോരിതങ്ങളും ആണ്. ആധുനിക സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിൽ ഡാറ്റ ഒരു സുപ്രധാന ഉദ്പാദന ശക്തിയായി മാറിയിരിക്കുന്നു എന്ന് സി.പി.സിക്ക് അറിയാം. കഴിഞ്ഞ വർഷം ഏപ്രിലിൽ പാർട്ടി കേന്ദ്രകമ്മിറ്റിയുടെ ഒരു പ്രധാന നയ രേഖ ഭൂമി, തൊഴിൽ, മൂലധനം, സാങ്കേതികവിദ്യ എന്നിവയ്ക്കൊപ്പം ഉൽപാദനത്തിന്റെ അഞ്ച് അടിസ്ഥാന ഘടകങ്ങളിലൊന്നാണ് ഡാറ്റ എന്ന് എടുത്തു പറഞ്ഞിരുന്നു.

ഇത് മാത്രമല്ല ഡാറ്റയുടെ പ്രാധാന്യം. ഇക്കാലത്ത് അത് അധികാരത്തിന്റെയും നിയന്ത്രണത്തിന്റെയും ഒരു പ്രധാന ഉപാധി കൂടിയാണ്. പൗരന്മാരെ നിരന്തര നിരീക്ഷണത്തിന് വിധേയമാക്കുന്നതിൽ ബിഗ് ഡാറ്റയ്ക്കും അൽഗോരിതങ്ങൾക്കും ഉള്ള നിർണ്ണായകമായ പങ്കിനെ കുറിച്ച് ചൈനയിലെ ഭരണകൂടത്തിന് നന്നായറിയാം. പൗരന്മാരെ കുറിച്ചുള്ള ഡാറ്റയുടെ ഉടമസ്ഥാവകാശവും നിയന്ത്രണവും ഏതാനും ഒലിഗാർക്കികൾക്ക് വിട്ടുകൊടുക്കുന്നത് തങ്ങൾ വിഭാവനം ചെയ്യുന്ന ചൈനീസ് സോഷ്യലിസത്തിന് അനുഗുണമാകില്ല എന്ന് അവർ തിരുമാനിച്ചാൽ അത്ഭുതത്തിനവകാശമില്ല.

എന്തായാലും ഒന്ന് തീർച്ചയാണ്. ചരിത്രത്തിൽ നിന്ന് പഠിക്കാനും പുതിയ സാഹചര്യങ്ങൾക്കനുസൃതമായി അതിവേഗം പുതിയ നയങ്ങളും തന്ത്രങ്ങളും രൂപപ്പെടുത്താനുമുള്ള അസാമാന്യമായ വഴക്കം സി.പി.സിയെ മറ്റെല്ലാ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നുണ്ട്. കുറഞ്ഞ വേതനത്തിലധിഷ്ഠിതമായ ലോകത്തിന്റെ പണിപ്പുര എന്ന നിലയിൽ നിന്ന് ആഗോളസമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയുടെ ഗതിവിഗതികളെ നിർണ്ണയിക്കാനൊക്കുന്ന ഒരു സാമ്പത്തിക ശക്തിയായി മാറാതെ ‘ചൈനീസ് സോഷ്യലിസത്തിന്’ മുന്നോട്ട് പോകാനാകില്ലെന്ന് അവർക്കറിയാം. ഏതാനും ഇന്റർനെറ്റ് കമ്പനികളുടെ പണക്കൊഴുപ്പിലല്ല ചിപ്പ് നിർമ്മാണം, നിർമ്മിത ബുദ്ധി, റോബോട്ടിക്സ്, ക്വാണ്ടം കമ്പ്യൂട്ടിങ് തുടങ്ങിയ പുതിയ കാലത്തെ ശാസ്ത്രസാങ്കേതികവിദ്യകളിൽ മേൽകൈ നേടുന്നതിലാണ് കാര്യമെന്നും.

ഇതിനർത്ഥം അധികാരതുടർച്ച നിലനിർത്താനാവശ്യമായ കാര്യങ്ങൾക്കപ്പുറം സ്വാതന്ത്ര്യം, ജനാധിപത്യം, വ്യക്‌തിയുടെയും സമൂഹത്തിന്റെയും സമഗ്രവികാസം തുടങ്ങിയ യഥാർത്ഥ സോഷ്യലിസത്തിന്റെ നൈതിക ബാധ്യതകളെ ഏറ്റെടുക്കാൻ സി.പി.സി തയ്യാറാകുമെന്നാണോ? ആണെന്നും അല്ലെന്നും ഉറപ്പിച്ച് പറയാൻ സഹായിക്കുന്ന പാഠങ്ങളൊന്നും ഇതുവരെയുള്ള ചരിത്രം നൽകുന്നില്ല. പൂച്ച കറുത്തതായാലും വെളുത്തതായാലും എലിയെ തിന്നാൽ പോരെ എന്ന ഡെങ് വചനത്തിന്റെ യുക്തിയും പ്രായോഗികമതിത്വവും തന്നെയാണ് അവരെ ഇപ്പോഴും നയിക്കുന്നത്. ഏത് പൂച്ച ഏത് എലിയെ എങ്ങിനെ തിന്നണമെന്ന് കാഴ്ച്ചക്കാർ ശഠിക്കുന്നതിൽ പക്ഷെ കാര്യമില്ലല്ലോ.

“ഇത് ഒരു മനുഷ്യന്റെ ചെറിയ കാൽ വെയ്പ്പ്, മാനവരാശിക്ക് ഒരു വലിയ കുതിച്ചുചാട്ടവും”. 1969 ജൂലൈ 20 ന് അമേരിക്കയുടെ അപ്പോളോ 11 ലൂണാർ മിഷനിൽ എഡ്വിന്‍ ആല്‍ഡ്രിനും മൈക്കേല്‍ കോളിന്‍സിനുമൊപ്പം ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി ചന്ദ്രനിൽ കാലുകുത്തിയ നീല്‍ ആംസ്‌ട്രോംങ് പറഞ്ഞ വാക്കുകളാണിവ. അവ വെറും വാക്കുകളായിരുന്നില്ല. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഐതിഹാസികവും അവിസ്മരണീയവും ആയ ഒരു കുതിച്ചു ചാട്ടം തന്നെയായിരുന്നു അന്ന് നടന്നത്.

രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന് ശേഷം ആരംഭിച്ച ലോകരാഷ്ട്രങ്ങളിലെ മുതലാളിത്തചേരിയും സോഷ്യലിസ്റ്റ് ചേരിയും തമ്മിലുള്ള ശീതസമരത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലം കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു ചന്ദ്രനിൽ ആദ്യമായി മനുഷ്യനെയെത്തിച്ച അമേരിക്കയുടെ ആ വിജയാഹ്ളാദത്തിന് പിന്നിൽ. 1957-ല്‍ സോവിയറ്റ് യൂണിയന്‍ ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി ‘സ്പുട്നിക്’ എന്ന മനുഷ്യ നിർമ്മിത ഉപഗ്രഹം ബഹിരാകാശത്ത് എത്തിച്ചപ്പോൾ അത് യു എസ് എ യുടെ അഭിമാനത്തിനേറ്റ ഒരു വലിയ ക്ഷതമായിരുന്നു. നാല് വർഷത്തിന് ശേഷം 1961- ല്‍ ബഹിരാകാശ യാത്ര നടത്തുന്ന ആദ്യത്തെ മനുഷ്യൻ എന്ന പദവി യൂറിഗഗാറിന്‍ എന്ന സോവിയറ്റ് കോസ്മോനോട്ടിന് കൈവരിക കൂടി ചെയ്തപ്പോൾ അത് കൂടി. 1969 ലെ ചാന്ദ്രദൗത്യം ആ പരാജയങ്ങളുടെ കണക്കുതീർക്കൽ കൂടിയായിരുന്നു.

ഇതൊക്കെ ഇപ്പോൾ ഓർക്കാൻ കാരണം ബ്രിട്ടീഷ് ബിസിനസുകാരനും പ്രമുഖ വ്യവസായ സംരഭകനുമായ സര്‍ റിച്ചാര്‍ഡ് ബ്രാന്‍സണ്‍ ജൂലൈ 11 ന് തന്റെ സ്ഥാപനമായ വെര്‍ജിന്‍ ഗാലക്ടിക്ക് നിര്‍മ്മിച്ച വി എസ് എസ് യൂണിറ്റി എന്ന യാനത്തില്‍ ബഹിരാകാശത്തേക്ക് പറന്ന് തിരിച്ചു വന്നതാണ്. ഇന്ത്യൻ വംശജയായ സിരിഷ ബാൻഡ്‌ല അടക്കം അഞ്ചു പേരായിരുന്നു ബ്രാൻസന് കൂട്ടായുണ്ടായിരുന്നത്. സിരിഷ വെര്‍ജിന്‍ ഗാലക്ടിക്കിന്റെ വൈസ് പ്രസിഡന്റ്മാരിൽ ഒരാളാണ്.

ബഹിരാകാശത്തിന്‍റെ അതിർത്തിയായി കണക്കാക്കാക്കപ്പെടുന്ന 80 കിലോമീറ്റർ കടന്ന്, കുറച്ചു മിനുട്ടുകൾ ഭാരരഹിതാവസ്ഥ അനുഭവിച്ച്, മടക്കയാത്രയിൽ ഭൂമിയെ അതിന്റെ ഗോളരൂപത്തിൽ കണ്ട് 71 കാരനായ ബ്രാൻസനും കൂട്ടരും മടങ്ങിയെത്തി. അങ്ങിനെ സ്വന്തം കമ്പനി നിർമ്മിച്ച ബഹിരാകാശ പേടകത്തിൽ യാത്രചെയ്യുന്ന ആദ്യത്തെ ആളാണ് ബ്രാൻസൻ. പുനരുപയോഗിക്കാവുന്ന ഒരു വാഹനമാണ് വി എസ് എസ് യൂണിറ്റി.

ഒരർത്ഥത്തിലും ഗഗാറിന്റെ ബഹിരാകാശയാത്രയുടെയോ ആദ്യ ചന്ദ്രയാത്രയുടെയോ ഐതിഹാസികമാനങ്ങൾ ഉള്ള ഒന്നല്ല ബ്രാന്‍സന്റെ ഈ ചെറു ബഹിരാകാശ യാത്ര. പക്ഷെ, ആദ്യകാല ബഹിരാകാശ സഞ്ചാരങ്ങളിൽ നിന്നും ഗുണപരമായ ചില മാറ്റങ്ങളുണ്ട് ബ്രാൻസന്റെ ഈ യാത്രക്ക്. ഒന്നാമതായി, ഇതൊരു ‘സാധാരണ’ യാത്രയാണ്. ഭൂമിയുടെ ഗുരുത്വാകർഷണവലയത്തിന് അപ്പുറത്തേക്കുള്ള ഒരു ഉല്ലാസയാത്ര. അതുമാത്രമല്ല. മനുഷ്യന്റെ ബഹിരാകാശ പരിവേക്ഷണങ്ങളിലെ ഒരു സുപ്രധാന വഴിതിരിവിന്റെ പ്രഖ്യാപനം കൂടിയാണിത്. സ്വകാര്യ മൂലധനത്തിന്റെ വാണിജ്യതാല്പര്യങ്ങൾ ഗുരുത്വാകർഷണം ഭേദിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന പ്രഖ്യാപനം.

2004 ലാണ് സ്‌പേസ് ടൂറിസം ലക്ഷ്യമാക്കി ബ്രാൻസൺ വെര്‍ജിന്‍ ഗാലക്ടിക്ക് ആരംഭിക്കുന്നത്. പതിനേഴു വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം നിരവധി പരീക്ഷണ പറക്കലുകൾക്കും പരാജയങ്ങൾക്കുമൊടുവിൽ വിജയത്തിലെത്തിയ ഈ യാത്രയോടെ വാണിജ്യാടിസ്ഥാനത്തിൽ സ്വകാര്യമേഖലയിലുള്ള ബഹിരാകാശ ഉല്ലാസയാത്രകളുടെ തുടക്കം കുറിക്കപ്പെടുകയാണ്. 600 ഓളം പേർ ഇതിനകം തന്നെ രണ്ടു തൊട്ട് രണ്ടര ലക്ഷം അമേരിക്കൻ ഡോളർ വരെ ചിലവഴിച്ച് ബ്രാൻസന്റെ സ്പേസ് ഫ്ലൈറ്റിന് ഊഴം കാത്തുനിൽക്കുന്നുണ്ട് എന്നാണ് പറയപ്പെടുന്നത്. അതിസമ്പന്നരുടെയും സെലിബ്രിറ്റികളുടെയും ഒരു നീണ്ട നിര.

സയൻസ് ഫിക്ഷൻ ഫാന്റസികളിലെ വിഷയം മാത്രമായിരുന്നു സ്‌പേസ് ടൂറിസം ഒരു കാലത്ത്. ഇപ്പോൾ കാലം മാറിയിരിക്കുന്നു. ബഹിരാകാശ മേഖലയുടെ വാണിജ്യവൽക്കരണം തുറന്നിടുന്ന വലിയ സാധ്യതകളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുള്ളത് ഒരു വ്യക്തി മാത്രമല്ല. ആമസോണിന്റെ സ്ഥാപകനായ ജെഫ് ബെസോസും ടെസ്‌ലയുടെ സ്ഥാപകനായ എലോൺ മസ്‌കും ഇതേ ലക്ഷ്യവുമായി മുന്നോട്ടു പോകുന്ന മറ്റു രണ്ടു പ്രമുഖർ.

2000 -ൽ ആണ് സ്പേസ് ടൂറിസം അടക്കമുള്ള ബഹിരാകാശ മേഖലയിലെ വാണിജ്യ സാധ്യതകളെ ഉപയോഗപ്പെടുത്താനായി ബെസോസ് ബ്ലൂ ഒറിജിൻ എന്ന കമ്പനി സ്ഥാപിക്കുന്നത്. ബ്രാന്‍സണ്‍ വെര്‍ജിന്‍ ഗാലക്ടിക്ക് സ്ഥാപിക്കുന്നതിനും നാലു വർഷം മുൻപ്. ഈ വരുന്ന ജൂലൈ 20 ന്, മനുഷ്യന്റെ ആദ്യ ചന്ദ്രയാത്രയുടെ 52-ആം വാർഷികദിനത്തിൽ, തന്റെ കമ്പനി നിർമിച്ച യാനത്തിൽ യാത്ര തിരിക്കാനിരിക്കുകയായിരുന്നു ബെസോസ്. അപ്പോഴാണ് ബ്രാൻസൺ അദ്ദേഹത്തെ കടത്തിവെട്ടി ഏതാനും ദിവസം മുൻപേ ആ ലക്ഷ്യം സഫലീകരിച്ചത്. ബഹിരാകാശത്ത് അധീശത്വം സ്ഥാപിക്കുന്നതിൽ ആരാണ് മുന്നിലെന്ന മത്സരം ഒരു കാലത്ത് രാഷ്ട്രങ്ങൾ തമ്മിലായിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്നത് സ്വകാര്യ കമ്പനികൾ തമ്മിൽ കൂടിയാണ്.

ബ്രാന്‍സണ്‍ നടത്തിയതുപോലുള്ള യാത്രകളെ സബ്-ഓർബിറ്റൽ (suborbital) എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കാറ്. ഭൂമിയുടെ ഗുരുത്വാകർഷണത്തെ മറികടന്ന് അതിനെ പ്രദക്ഷിണം വെക്കുന്ന ഒരു കൃത്രിമോപഗ്രഹമായി മാറാൻ ബഹിരാകാശ വാഹനത്തിന് ഒരു നിശ്ചിത വേഗം ആർജ്ജിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇതിനെ പാലായന പ്രവേഗം (escape velocity) എന്ന് പറയും. ആ വേഗം കൈവരിക്കാൻ ശ്രമിക്കാതെ ബഹിരാകാശത്തിന്റെ അതിരൊന്ന് ഭേദിച്ച് തിരിച്ചു വരുന്ന യാത്രകളാണ് സബ്-ഓർബിറ്റൽ യാത്രകൾ. ബെസോസിന്റെ ബ്ലൂ ഒറിജിൻ ലക്ഷ്യമിടുന്നത് ഇത്തരം യാത്രകൾ മാത്രമല്ല. ചന്ദ്രനിലേക്കും പിന്നെ ചൊവ്വയിലേക്കുമൊക്കെ എത്താനൊക്കുന്ന അതിദീർഘവും കൂടുതൽ സങ്കീർണവും ആയ ബഹിരാകാശ പരിവേക്ഷണങ്ങൾ കൂടിയാണ്.

ഇക്കാര്യത്തിൽ ബ്ലൂ ഒറിജിന്റെ പ്രധാന എതിരാളി എലോൺ മസ്‌കിന്റെ സ്പേസ് എക്സ് ആണ്. കഴിഞ്ഞ വർഷം മെയ് 30 ന് നാസയുടെ രണ്ട് ബഹിരാകാശയാത്രികരെ ഭൂമിയെ വലം വെച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അന്താരാഷ്ട്ര ബഹിരാകാശ നിലയത്തിലേക്ക് (ഐ‌എസ്‌എസ്) തങ്ങളുണ്ടാക്കിയ പുനരുപയോഗിക്കാവുന്ന യാനത്തിൽ എത്തിക്കാൻ സ്പേസ് എക്‌സിനായി. ഇതിലൂടെ ബഹിരാകാശ പരിവേക്ഷണങ്ങളിലെ ഒരു വലിയ നാഴികകല്ലാണ് സ്പേസ് എക്സ് പിന്നിട്ടത്.

മനുഷ്യരെ വീണ്ടും ചന്ദ്രനിലേക്കെത്തിക്കാനുള്ള അമേരിക്കയുടെ ആർട്ടിമിസ് (Artemis) പ്രൊജക്റ്റിന്ന് വേണ്ട ലൂണാർ ലാൻഡർ നിർമ്മിക്കാനും ആ പ്രോജെക്റ്റിൽ പങ്കാളികളാകാനും വലിയ മത്സരമാണ് ഈ കമ്പനികൾ തമ്മിൽ നടന്നു വരുന്നത്. 2024 ഓടെ ചന്ദ്രനിൽ മനുഷ്യന്റെ സ്ഥിര സാന്നിദ്ധ്യം സാധ്യമാക്കി, സ്വകാര്യസംരഭകർക്ക് ഒരു ചാന്ദ്ര (lunar) സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിന് വേണ്ട അടിസ്ഥാനസൗകര്യങ്ങൾ ഒരുക്കാനാണ് ആർട്ടിമിസ് ലക്ഷ്യമിടുന്നത്.

ജ്യോതിശാസ്ത്ര സമസ്യകളുടെ ചുരുളഴിക്കാനുള്ള ശാസ്ത്ര ഗവേഷണങ്ങൾ, സൈനിക കാര്യങ്ങളിലും ശാസ്ത്രസാങ്കേതിക വിദ്യകളിലും അധീശ്വത്വം ഉറപ്പു വരുത്താനും തങ്ങളുടെ പ്രതാപം ഉയർത്തിക്കാട്ടാനുമുള്ള ദേശീയ രാഷ്ട്രങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള മത്സരം തുടങ്ങിയ ഘടകങ്ങളായിരുന്നു ആദ്യകാലത്ത് ബഹിരാകാശ പരിവേക്ഷണങ്ങളുടെ പ്രധാന പ്രേരണ. ക്രമേണ, കൃത്രിമോപഗ്രഹങ്ങളടക്കമുള്ള സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ വികാസം സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലും മനുഷ്യന്റെ നിത്യജീവിതത്തിലും നിർണ്ണായകസ്വാധീനമുള്ള ഒരു മേഖലയായി അതിനെ മാറ്റി. വാർത്താവിനിമയം, ഇന്റർനെറ്റ്, കാലാവസ്ഥാപ്രവചനം തുടങ്ങിയ ഒഴിച്ചുകൂടാനാകാത്ത സേവനങ്ങൾ ബഹിരാകാശ ശാസ്ത്രസാങ്കേതികവിദ്യകളെ ആശ്രയിച്ച് നിലനിൽക്കുന്നവയായി മാറി. 2019 ൽ ആഗോള സ്പേസ് ഇക്കണോമിയിൽ നിന്നുള്ള മൊത്തം വരുമാനം 366 ബില്യൺ യുഎസ് ഡോളർ ആയിരുന്നു എന്ന് കണക്കുകൾ പറയുന്നു.

ഇന്ന് ഈ രംഗം വേറൊരു വലിയ കുതിപ്പിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുകയാണ്. ബഹിരാകാശ പരിവേക്ഷണത്തിലേക്കുള്ള സ്വകാര്യ സംരഭകരുടെ കടന്നുവരവ് സ്പേസ് ഇക്കണോമിക്ക് പുതിയ മാനങ്ങൾ നൽകുന്നു. പൊതുവെ അതാതു രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ ഭൂമിയിലെ താല്പര്യങ്ങളാകും സർക്കാർ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ബഹിരാകാശ പ്രോജക്റ്റുകളെ ആത്യന്തികമായി നിർണ്ണയിക്കുകയും നിയന്ത്രിക്കുകയും ചെയ്യുക. പക്ഷെ, ബഹിരാകാശത്തെ സ്വകാര്യസംരഭങ്ങൾക്ക് ആ പരിമിതിയെ അതിലംഘിക്കാനാകും. ആർട്ടിമിസ് പോലുള്ള പദ്ധതികൾ ഈ തിരിച്ചറിവിന്റെ പ്രതിഫലനമാണ്. ഈ വർഷം ഫെബ്രുവരിയിൽ ഹാർവാർഡ് ബിസിനസ് റിവ്യൂയിൽ (HBR) ഈ രംഗത്തെ വിദഗ്ദ്ധരായ മാറ്റ് വെയ്ൻസിയർ, മെഹക് സാരംഗ് എന്നിവർ ചേർന്നെഴുതിയ ഒരു ലേഖനത്തിൽ ഈ മാറ്റത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് ബഹിരാകാശത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള ബഹിരാകാശ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയുടെ (space for space economy) ആവിർഭാവം എന്നാണ്.

സ്പേസ് എക്സ് പോലുള്ള ഒന്നോ രണ്ടോ കമ്പനികളിൽ ഒതുങ്ങി നിൽക്കുന്ന ഒന്നല്ല ബഹിരാകാശത്തെ അധിവാസകേന്ദ്രങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പുതിയ അവസരങ്ങൾ. ഇത്തരം കേന്ദ്രങ്ങൾക്കാവശ്യമായ നിർമ്മാണങ്ങൾ പോലുള്ള കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ പുതിയ സംരഭങ്ങൾക്ക് കാരണമാകുന്നു. മേൽ സൂചിപ്പിച്ച എച്ച്ബിആർ ലേഖനം ഇത് കാട്ടിത്തരുന്ന കുറച്ച് ഉദാഹരണങ്ങൾ നല്കുന്നുണ്ട്. അന്താരാഷ്ട്ര ബഹിരാകാശ നിലയത്തിന് (ഐ‌എസ്‌എസ്) ആവശ്യമായ ഫൈബർ ഒപ്റ്റിക് കേബിളുകളും മെറ്റൽ ബീമുകളും നിർമ്മിക്കുന്ന Made in Space Inc. അങ്ങിനെയൊരു കമ്പനിയാണ്. ബഹിരാകാശത്തെ ഗുരുത്വരഹിതാവസ്ഥയും (zero gravity), 3-D പ്രിന്റിങ്ങും ഒക്കെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നു ഈ കമ്പനി. അത്തരത്തിലുള്ള വേറൊരു സ്ഥാപനമാണ് ബഹിരാകാശത്തെ വാണിജ്യാവശ്യങ്ങൾക്കുള്ള അടിസ്ഥാനസകര്യങ്ങൾ അവിടെ നിന്നു തന്നെ നിർമ്മിക്കുന്ന Axiom എന്ന കമ്പനി. ബഹിരാകാശ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ എങ്ങിനെ പുതിയ വ്യവസായ സംരംഭങ്ങളുടെ ഒരു ഇക്കോസിസ്റ്റത്തിന് രൂപം കൊടുക്കുന്നു എന്നതിന്റെ നിദർശനങ്ങളാണ് ഈ സ്ഥാപനങ്ങൾ.

പക്ഷെ, ഈ വികസനത്തിന് ഇക്കാലമത്രയും ഒരു പരിമിതിയുണ്ടായിരുന്നു. ഭൂമിയെന്ന ആവാസവ്യവസ്ഥക്കകത്ത് ഒതുക്കപ്പെടുന്ന സ്ഥലകാലങ്ങളുടെ പരിമിതി. ഇതിനെ അതിലംഘിക്കാനുള്ള അവസരമാണ് പുതിയ ബഹിരാകാശ പരിവേക്ഷണങ്ങൾ തുറന്നു തരുന്നത്. പുതിയ ‘ഭൂമികളും’ ആകാശങ്ങളും ഒരുക്കുന്ന സ്ഥലകാലവിന്യാസങ്ങൾ ഭാവിയിലെ മനുഷ്യവ്യവഹാരങ്ങളിൽ ഉണ്ടാക്കിയേക്കാക്കുന്ന മാറ്റങ്ങൾ പ്രവചനാതീതമാണ്.

എപ്പോഴും ഇങ്ങനെയാണ് സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥകൾ വളർന്ന് വലുതാകുക – ആവശ്യങ്ങളെ കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമായി അഭിസംബോധന ചെയ്യാനാകുന്ന ഉദ്പാദന വിതരണ പ്രക്രിയകൾ ഉണ്ടാക്കുക; പുതിയ ആവശ്യങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുക. മൂലധന നിക്ഷേപത്തിനും ഉദ്പാദനത്തിനും വിതരണത്തിനും അതുവഴി മിച്ചമൂല്യത്തിനും ലാഭത്തിനും ഉള്ള പുതുവഴികൾ തേടിയുള്ള നിരന്തരമായ അന്വേഷണത്തിന്റേതാണ് മുതലാളിത്ത സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയുടെ ചരിത്രം. “The tendency of capital to continually enlarge the periphery of circulation” എന്നാണ് മാർക്സ് Grundrisse-ൽ ഈ പ്രക്രിയയെ വിശേഷിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്.

ഭാവനക്ക് വിട്ടുകൊടുക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്ന ഇത്തരം കാര്യങ്ങളെ മാറ്റിനിർത്തിയാൽ തന്നെ, ബഹിരാകാശം കേന്ദ്രീകരിച്ച് ഉണ്ടായിവരാനിടയുള്ള പുതിയ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥകളെ കുറിച്ച് പ്രായോഗികതലത്തിലുള്ള നിരവധി ചോദ്യങ്ങളുണ്ട്. ആർക്കായിരിക്കും ഈ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥകളുടെ നിയന്ത്രണാധികാരം? നമ്മളിന്നറിയുന്ന സർക്കാരുകൾക്ക് പകരം അവ കുറച്ച് ഒലിഗാർക്കുകളുടെ കൈപിടിയിലൊതുങ്ങാനിടയുണ്ടോ? ഈ വ്യവസ്ഥകളുടെ മുഖമുദ്ര സഹകരണമോ അല്ല മത്സരങ്ങളോ ആയിരിരിക്കുക?

ഇത്തരം ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്താൻ നേരമായോ എന്ന് സംശയം തോന്നാം. പക്ഷെ, ബഹിരാകാശത്തെ സ്വത്തവകാശങ്ങൾ, നിയമപരിരക്ഷ, നിയന്ത്രണങ്ങൾ തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾ പല കോണുകളിൽ നിന്നും ഇപ്പോൾ തന്നെ ഉയർന്നു വരുന്നുണ്ട്. ഇക്കാര്യങ്ങളിൽ ഒരു റെഗുലേറ്ററി ഫ്രേംവർക്ക് ഉണ്ടാകേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയേയും അതിന്റെ സ്വഭാവത്തേയും കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾ നടക്കുന്നുണ്ട്.

ബഹിരാകാശമേഖലയിലെ സ്വകാര്യസംരംഭങ്ങളുടെ മുൻ നിരയിലുള്ള മസ്കിനെയും ബെസോസിനെയും ബ്രാൻസണിനെയും പോലുള്ള വ്യക്തികളെ ഈ വഴിയിൽ മുന്നോട്ട് പോകാൻ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നതെന്തെന്ന ചോദ്യം ഇവിടെ പ്രസക്തമാണ്. എലോൺ മസ്ക് പറയുന്നത് സ്‌പേസ് എക്സ് ലക്ഷ്യമാക്കുന്നത് ബഹിരാകാശസഞ്ചാരം അടിസ്ഥാനമാക്കിയ ഒരു സംസ്കൃതിയെ ആണ് എന്നാണ്. അതിനെ ‘spacefaring civilization’ എന്നാണ് അയാൾ വിളിക്കുന്നത്. ഇത് ഒരു വലിയ സ്വപ്നമാണ്. സാധാരണ മനുഷ്യർക്ക് അപ്രാപ്യമായ ഒരു സ്വപ്‍നം. മസ്കിനെ പോലുള്ള മറ്റു വ്യക്തികളും പണം, ലാഭം തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങൾക്ക് പകരം സമാനമായ വലിയ സ്വപനങ്ങളെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നവരാണ്.

ഇതിനർത്ഥം സ്വപ്നജീവികളായ കുറച്ച് പ്രതിഭാശാലികളുടെ സ്വപ്നങ്ങളാണ് ഈ വലിയ മാറ്റങ്ങളെ പ്രാഥമികമായും നിർണ്ണയിക്കുന്നത് എന്നാണോ? അല്ലെന്ന് നിസംശയം പറയാനൊക്കും. രണ്ടു കാരണങ്ങളുണ്ട്.

1. മുൻകാല മാതൃകകളൊന്നും മുന്നിലില്ലാത്ത ഭീമൻ മുതൽ മുടക്ക് ആവശ്യമായ കാര്യങ്ങളാണ് ഈ സ്വകാര്യ ബഹിരാകാശസംരഭങ്ങൾ. വൻനഷ്ടങ്ങൾക്ക് വലിയ സാധ്യതയുള്ളവ. ഇങ്ങനെയുള്ള ഒരു വ്യവസായത്തിനാവശ്യമായ മൂലധനം ഉപാധികളില്ലാതെ ഈ വ്യക്തികൾക്ക് സമാഹരിക്കാനൊത്തത് സ്വന്തം കൈവശമുള്ള അളവറ്റ സ്വകാര്യ സമ്പത്തുകൊണ്ടാണ്. വ്യക്തികളുടെ കഴിവിനും മിടുക്കിനുമപ്പുറം, കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് ദശകങ്ങളായി ആഗോള മുതലാളിത്തത്തിനകത്ത് നടന്നുവരുന്ന സമ്പത്തിന്റെ അഭൂതപൂർവമായ കേന്ദ്രീകരണം കൂടി ഇതിന് പുറകിലുണ്ട്. സമ്പത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും ചുരുക്കം ചില വ്യക്തികളുടെയും കോർപറേറ്റുകളുടെയും കൈവശം കുമിഞ്ഞു കൂടുന്ന ഈ പ്രക്രിയക്ക് കാരണം സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയുടെ ആഗോളവൽക്കരണവും ലോകത്തെമ്പാടും നടപ്പിലായ നവലിബറൽ സാമ്പത്തിക പരിഷ്‌ക്കാരങ്ങളും ഫിനാൻസ് മൂലധനത്തിന്റെ അഭൂതപൂർവമായ വളർച്ചയും ആയിരുന്നു.
2. കൈയിൽ പണമുണ്ടെന്നതുകൊണ്ടു മാത്രം ചുരുങ്ങിയ കാലം കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത ഒന്നല്ല ഇന്നത്തെ ബഹിരാകാശ ശാസ്ത്രസാങ്കേതിക വിദ്യകൾ. വിവിധ രാഷ്ട്രങ്ങളിലെ ഒട്ടനവധി ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെയും സാങ്കേതിക വിദഗ്ദ്ധരുടെയും കാലങ്ങളായുള്ള അശ്രാന്തപരിശ്രമം ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത ബൗദ്ധികസ്വത്തുകളാണവ. പൊതുമേഖലയിൽ, പൊതുമുതൽ മൂലധനമാക്കിയാണ് ഈ ശ്രമങ്ങളത്രയും ഇത്രയും കാലമായി നടന്നുവരുന്നത്. അങ്ങിനെ പക്വതയാർജ്ജിച്ച് വരുന്ന ശാസ്ത്രസാങ്കേതിക വിദ്യകൾ വാണിജ്യാവശ്യങ്ങൾക്ക് ഉതകുമെന്ന ഘട്ടമെത്തുമ്പോൾ സ്വകാര്യമൂലധനം രംഗപ്രവേശം ചെയ്യുന്നത് ഇതാദ്യമായല്ല.

ഇങ്ങനെ നോക്കുമ്പോൾ, പുതുലോക സൃഷ്ടാക്കളായ വിഷനറികളായല്ല, ഒരു പുതിയ മാർക്കറ്റ് ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്നതിലുള്ള റിസ്ക് ഏറ്റെടുക്കാൻ തയ്യാറായ അതിനാവശ്യമായ ഭൗതിക സാഹചര്യങ്ങളുളള കുശാഗ്രബുദ്ധികളായ വ്യവസായികളായാണ് ഈ വ്യക്തികളെ കാണാൻ കഴിയുക.

ഇതിനർത്ഥം ഈ വ്യക്തികൾ മോശക്കാരാണെന്നല്ല. സ്വപ്നങ്ങളിലെയും ഭാവനകളിലെയും പുതിയ ആകാശങ്ങൾ യാഥാർഥ്യമാക്കാൻ തുനിഞ്ഞിറങ്ങിയ അതിപ്രഗല്ഭർ തന്നെയാണിവർ. പക്ഷെ, അവരുടെ സ്വപ്‍ന സാക്ഷാത്ക്കാരങ്ങൾക്ക് കാരണമായി ചരിത്രപരവും വസ്തുനിഷ്ടവുമായ പല ഘടകങ്ങളുമുണ്ടെന്നും അവയുടെ അഭാവത്തിൽ ഈ സ്വപ്നങ്ങൾ കാലമെത്താത്ത അതിഭാവനകൾ ആയിപ്പോകുമായിരുന്നുവെന്നും ചൂണ്ടികാട്ടിയെന്നു മാത്രം.

അതോടൊപ്പം ഒരു കാര്യം കൂടി നമ്മുക്ക് ഇവിടെ ഓർക്കാവുന്നതാണ്. സ്വകാര്യലാഭം മാത്രം ലക്ഷ്യം വെക്കുന്ന വലിയ മാറ്റങ്ങൾ, അവ എത്ര തന്നെ ആവേശകരമായിരുന്നാലും, പൊതുനന്മക്ക് തീർച്ചയായും എപ്പോഴും ഇടയാക്കിയിട്ടുണ്ട് എന്നതിന് ചരിത്രത്തിൽ അധികം ഉദാഹരണങ്ങളില്ലെന്ന്…

പോസ്റ്റർ ഡിസൈൻ : ജ്യോതിസ് പരവൂർ