എം ജി ചന്ദ്രശേഖരൻ

ഇക്കരെ നിന്നു പരുക്കൻവഴിയൂ-

ടക്കര പറ്റാനൊരു പുഴു….

കമ്പിളിനൂലിൻ കുപ്പായവുമി-

ല്ലമ്പിളി മിന്നും കനവും…

വേച്ചു വിറച്ചു വിയർത്തുമുഴച്ചും

മൂച്ചു പിടിച്ചും അഴന്നു വലഞ്ഞും

ആഞ്ഞു ഞെരിക്കാനേതൊരു കൈ?

തേച്ചു തുലയ്ക്കാനേതൊരു കാൽ?!

കാണാപ്പേടികൾ ചൂഴേ നെയ്തൊരു

വലയിൽ കുതറി വലഞ്ഞും

അലകടലിൽ തിര, ചൊരിമണലിന്നല –

യിഞ്ചിനു താണ്ടി ഞരമ്പുമിടിപ്പുകൾ

പാകിയ വഴിയിൽ പുഴുവിഴയുന്നു.

അക്കരയുണ്ടൊരു പച്ചപ്പിൻ തല

ചക്കര കാട്ടി വിളിക്കുന്നു

അക്കര ചക്കര പിന്നെയുമക്കര-

യകന്നുമായും ചക്കരകൾ….

ഇക്കരെ നിന്നു പരുക്കൻ വഴിയൂ-

ടക്കര പറ്റാനൊരു പുഴു…

അഴകൊഴുകുമവളുടയൊ –

രഴകിലൊരു ചുംബനം

മഴവില്ലു കോറുന്ന

മനസ്സിൽ മദചുംബനം

ചുരുളുമുടിയിരുളിടയി-

ലിടരുതീർത്തിഴകൾ കോർ –

ത്തെന്റെ മണിനാഗങ്ങ –

ളിഴയുന്നൊരഴകുകൾ

കൈവല്ലി ചുറ്റുന്ന

കടുകാതലിൻ പുറ-

ത്തുഛ്വസിതനിശ്വാസ-

മവളുൾത്തുടിപ്പുകൾ

തിലകമായണിയട്ടെ

തിരുനെറ്റിയതിലുമ്മ

തേൻ വണ്ടു മുരളട്ടെ

ചെമ്മലർപോളയിൽ

പുറവടിവു, മുലയിടു –

ക്കാ നാഭി, ജനിപുടം

സഞ്ചരിക്കട്ടെയെൻ

ചുംബനപ്പൂമ്പുഴ

മദഭരിതമെന്റെ കൈ –

പ്പിടിയിൽ ത്രസിക്കട്ടെ

അഴകുമുല വിങ്ങുന്ന

ഹർഷങ്ങളൊക്കെയും

വളർപത്തി താഴ്ത്തി നിൻ

നാഭിയിലിഴഞ്ഞേറു –

മാനന്ദനാഗങ്ങ –

ളെൻ തൃഷ്ണകൾ

ആനന്ദതാമരയി-

ലഴകല്ലി വിടരുന്നി-

താത്മജനിനാളത്തി-

ലമൃതമഥനോത്സവം

പിണയുന്നു പൂക്കുന്നൊ-

രംഗങ്ങൾ; കോശങ്ങ-

ളാദ്യത്തെയൊരുമയുടെ

സുഖദമദവീചിയിൽ

പ്രണയഘനവിസ്ഫോട –

ഹർഷത്തിലൊരു മാത്ര

ഞാനായി നീയെന്റെ

കൂട്ടുകാരീ …..

നീയായി ഞാനെന്റെ

കൂട്ടുകാരീ ….

കവർ : ജ്യോതിസ് പരവൂർ

തമ്മിൽ പിണഞ്ഞിടയുന്ന
നാടകഭാഷണം
തെക്കുകിഴക്കേ ഇരുട്ടീന്ന്

ഉരുട്ടുചെണ്ടയ്ക്കൊപ്പം
ഇടയ്ക്കിടെ മയങ്ങിയുണർന്ന്
‘അമ്മേ നാരായണാ’
ഈണപ്പെട്ടൊലിച്ചെത്തുന്നത്
വടക്കുപടിഞ്ഞാറിരുട്ടീന്ന്

പകയുടെ ഗദാഘട്ടനം
ഏറ്റെടുത്തചെണ്ടകൾ
നില്ലെടാ നില്ലെടാ എന്ന്
മുഴങ്ങിയമറുന്നത്
കിഴക്കിരുട്ടിന്റെ അരങ്ങീന്ന്

കഴുന്നെഴുന്നള്ളിച്ച്
ഇടറിമുഴങ്ങുന്ന തമ്പേറൊച്ച
പടിഞ്ഞാറിരുട്ടിന്റെ തെരുവീന്ന്

ഉള്ളുരുക്കുന്ന ഭൂതനാദങ്ങൾ
ഇടവിടാതെ ഇഴഞ്ഞേറുന്നത്
കീഴിരുട്ടിന്റെ മേലേരിയിൽ നിന്ന്.

മകന്റെ ലാപ്പിലാണ്
ജിഗ്സോ കളിക്കാൻ പഠിച്ചത്
ചത്തുമലർന്ന
പക്ഷി പോലെയും
അരിഞ്ഞിട്ട മൂക്കും കാതും പോലെയും കിടക്കുന്ന
കഷണങ്ങളെ
വിരുതൻ ചുണ്ടെലി
ചൂണ്ടിച്ചേർക്കുമ്പോൾ
ക്ലിം ക്ലിം ഓശയോടെ ചേർന്ന്
സർവ്വം ശുഭപര്യവസായിയാകുന്ന
ആ പുളകം
ചില്ലറയൊന്നുമായിരുന്നില്ല

പിന്നെപ്പിന്നെ
വിർച്വൽ ജിഗ്സോ വെറുത്തു .
അവയവപ്പൊരുത്തത്തോടെ
ചിരിച്ചു പൂത്തു നിന്ന പടങ്ങൾ
മാസികക്കടലാസുകളിൽ നിന്ന്
കത്രികയുടെ ക്രൂരക്ലിതമോടെ മുറിച്ചുമാറ്റി
പശവച്ച് ഒട്ടിച്ചുചേർക്കലായി
വിനോദം.
എത്ര ഒട്ടിച്ചു ചേർത്തിട്ടും
പറ്റിപ്പ് മറയ്ക്കാനായില്ല എന്നത് ദുര്യോഗം.

പടത്തുണ്ടുകളുടെ
വക്കും മൂലയും എറിച്ചും
അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും
കയറിയുമിറങ്ങിയും
വല്ലാതെ നീരസപ്പെട്ടും
എന്നാലും
‘ഞങ്ങളൊക്കെ ഒരുപടാർന്ന് ‘
എന്നു വീരസ്യമടിച്ചും
അങ്ങനെയങ്ങനെ…..

ഏച്ചുകെട്ടിയാൽ
മൊഴച്ചിരിക്കും അച്ചായാ
എന്ന് പിണങ്ങിപ്പോയവളും പറഞ്ഞു.
അമേരിക്കേലെ അവന്റെയോ
അവണൂരെ അവളുടെയോ
കാര്യമാണെങ്കിൽ
മിണ്ടുകയും വേണ്ടാ.
ആണ്ടേറെയായി
ഒട്ടാതെയും
ഒട്ടും വിളിക്കാതെയും.

” പ്രപഞ്ചമേ നീ കുതികൊള്ളുന്നോ

എന്നെക്കരയിൽ തള്ളി?”

” ഒഴുകേണ്ടാ നീയെന്നോടൊത്തിനി

മരിച്ചു പോയവനല്ലേ?”

“രമിച്ചു പോയീ നിന്റെയൊഴുക്കിൽ

മരിപ്പതെങ്ങനെ ഞാൻ?”

“എങ്ങനെ നീയിനി രമിച്ചിടും ഹേ;

അഴുകുന്നല്ലോ കോശങ്ങൾ?”

“എങ്ങനെ പെട്ടെന്നഴുകും പുഴയേ

തിങ്ങിന രാഗപരാഗങ്ങൾ?”

“രാഗപരാഗ പരാക്രമമല്ലത്;

കൃമികീടങ്ങൾ മിറിക്കുകയല്ലോ”

“നിന്റെയൊഴുക്കാണല്ലോ പുഴയേ

കൃമികീടങ്ങൾ മിറിപ്പതു സകലം”

“നന്നേ, വാദം ബോധി;

ച്ചിനി നീ കൃമിയായ് തുടരുക

യെന്റെയൊഴുക്കിൽ.”