വി.കെ.ചെറിയാന്‍

കെ ജി ജോർജ്ജ്

കെ ജി ജോർജിന്റെ മരണത്തിനെ തുടർന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വ്യക്തി ജീവിതം മുതൽ സിനിമ വരെ മലയാളി ആഘോഷിക്കുകയാണല്ലോ? ഈ അവസരത്തിൽ, അദ്ദേഹത്തെ പറ്റി എന്ത് എഴുതിയാലും ചർച്ചയാകുവാനും സാധ്യത ഉണ്ട്. പക്ഷേ ഒരാൾ മരണശേഷം എങ്ങനെ ചരിത്രത്തിൽ ഓർമിക്കപ്പെടും, പ്രത്യേകിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവർത്തന മേഖലയിൽ, എന്നത് പരിശോധിക്കപ്പെടേണ്ടതാണ്. കാരണം ആത്യന്തികമായി, മനുഷ്യർ എല്ലാവരും “സമയമാം രഥത്തിൽ” യാത്ര ചെയ്യുന്നവർ ആകുന്നു. തങ്ങൾക്കു ലഭിച്ച സമയത്തു അവർ ചെയ്ത, അവശേഷിപ്പിച്ച സൃഷ്ടികളാണ് അവരെ കാലത്തിന്റെ ചുമരിൽ അടയാളപ്പെടുത്തുക. ഇവിടെയാണ് റോബി കുരിയൻ എന്ന പ്രവാസി മലയാളിയുടെ ഒരു അനുശോചന കുറിപ്പ് പ്രസക്തമാകുന്നത്. വയനാട്ടുകാരനും, ഒരു സിനിമാ കുതുകിയും ആയ അദ്ദേഹം മലയാള സിനിമയെ പറ്റി വിശ്ലേഷണപരമായ പല ചർച്ചകളും തന്റെ സോഷ്യൽ മീഡിയ കുറിപ്പുകളിലൂടെ തുടങ്ങിവെയ്ക്കുന്നു. അമേരിക്കയിൽ നോർത്ത് കരോലിനയിലെ ഒരു സർവകലാശാലയിൽ അധ്യാപകനാണ് എന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കെ ജി ജോർജിനെ കുറിച്ചുള്ള വാക്കുകൾക്കു വളരെ പ്രസക്തി നൽകുന്നു.

റോബി കുരിയൻ ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നു:

“ശരിക്കും മലയാളസിനിമയ്ക്ക് കെജി ജോർജ് ആരായിരുന്നു? അടൂരിനെ പോലെ ഒരു യൂണീക് ശൈലി ഇല്ല, ഫാസിലിനെപ്പോലെ ബിസിനസ് അക്യുമെൻ ഇല്ല, അരവിന്ദനെപ്പോലെ മീഡിയ ക്ലൌട്ട് ഇല്ല, ജോഷിയുടെ അഡാപ്റ്റബിലിറ്റി ഇല്ല, പ്രിയദർശനും സത്യൻ അന്തിക്കാടും ഒക്കെ ചെയ്തതുപോലെ സ്ഥിരം കൊളാബറേറ്റ് ചെയ്യാൻ ഒരു ടീമിനെ കണ്ടെത്തിയില്ല, ഭരതനേയും പത്മരാജനേയും പോലെ കാല്പനികനായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ ജോർജിന് സ്വന്തമായൊരു സാമൂഹ്യവീക്ഷണമുണ്ടായിരുന്നു, സിനിമാറ്റിക് വിഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നു, കാല്പനികരല്ലാത്ത ഒരു ന്യൂനപക്ഷത്തിന് borderline provocative സ്വഭാവമുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിനിമകൾ ആവശ്യമായിരുന്നു.

1976 മുതൽ ഏതാണ്ട് 90 കളുടെ തുടക്കം വരെ ആക്ടീവായിനിന്ന് ഫിലിം ഇൻഡസ്‌‌ട്രിയുടെ സ്വഭാവം മാറി തുടങ്ങിയപ്പോൾ പതിയെ പിൻവലിഞ്ഞു. പിന്നീട് മരം പെയ്യുന്നത് പോലെ “ഇലവങ്കോട് ദേശം” എന്നൊരു സിനിമ മാത്രം വന്നു. എന്തുകൊണ്ടാണ് 90 നു ശേഷം കെ. ജി. ജോർജിന് സിനിമകൾ എടുക്കാൻ കഴിയാതെ പോയത്? നടീനടന്മാർ എഴുത്തുകാരുടെ കഥാപാത്രങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്ന 80 കളിൽ കെ ജി ജോർജിന്റെ സിനിമ സാധ്യമായിരുന്നു. എന്നാൽ നടീനടന്മാർ എഴുത്തുകാരെക്കാൾ വളർന്നു തുടങ്ങിയപ്പോൾ തൻറെ സിനിമ ഇനി സാധ്യമല്ലെന്ന് കെ ജി ജോർജിന് മനസ്സിലായി. ഫൈറ്റ് ചെയ്യേണ്ടതില്ല എന്ന് അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചു. എന്നാൽ ഫീൽഡ് ഔട്ട് ആയ പലരെയും പോലെ കൈയിലെ മരുന്ന് തീർന്നതുകൊണ്ട് പുറത്തായിപ്പോയ ഒരാളല്ല കെ ജി ജോർജ്. അദ്ദേഹത്തെ മലയാള സിനിമയ്ക്ക് ആവശ്യമില്ലായിരുന്നു.”

എന്തുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ റോബിയെ ഇവിടെ ഉദ്ധരിക്കുന്നത് എന്ന് പറയാം. ഒരാൾ മരിച്ചാൽ ഉണ്ടാകുന്ന വികാരത്തള്ളിച്ചയിൽ, നമ്മുടെ മീഡിയയും, സിനിമാപ്രവർത്തകരും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചരിത്ര സ്ഥാനത്തെ പറ്റി മറന്നു, തങ്ങളുടെ വ്യക്തിപരമായ, വൈകാരിക അനുഭവങ്ങളെ ആണ് മിക്കവാറും പങ്കു വെച്ചത്. ഈ സാധാരണ പ്രവണതയെ മറികടന്നു ഈ പ്രവാസി മലയാളി സിനിമാസ്വാദകൻ പങ്കു വെയ്ക്കുന്ന, ഒരു കാലത്തിനപ്പുറമുള്ള ഉൾകാഴ്ച മലയാള സിനിമാ എഴുത്തിൽ തന്നെ പുതുമയേറിയതാണ്. മലയാളി വായിക്കേണ്ട ഒന്ന്‌. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ വീണ്ടും ഉദ്ധരിക്കട്ടെ.

“എന്നാലും കെ ജി ജോർജിന്റെ പ്രധാന സംഭാവന എന്തായിരുന്നു? മമ്മൂട്ടിയെ കണ്ടെത്തിയത് എം ടി ആയിരുന്നെങ്കിലും മമ്മൂട്ടിയിലെ താരത്തെ മലയാളികൾക്ക് മുന്നിൽ അവതരിപ്പിച്ചത് ‘മേള’യും ‘യവനിക’യും ആയിരുന്നു. എന്നാൽ കെ ജി ജോർജിന്റെ പ്രധാന സംഭാവനയായി ഞാൻ കാണുന്നത് genre സിനിമ എന്ന പാശ്ചാത്യ ആശയം മലയാളത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു എന്നതാണ്. ഫിലിം ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ നിന്നും പഠിച്ചിറങ്ങിയ ജോർജ്, genre സിനിമകൾ എടുക്കാൻ ആണ് ആഗ്രഹിച്ചത്. തന്റെ വഴി അദ്ദേഹം ആദ്യമേ map ചെയ്തു. സംവിധായകനായി പേരെടുത്തതിനു ശേഷം ഒരു റൊമാൻസ് ഡ്രാമ, ഒരു മിസ്റ്ററി, ഒരു ക്രൈം ഡ്രാമ, ഒരു കോമഡി, വീണ്ടും വ്യത്യസ്ത സ്വഭാവമുള്ള വേറൊരു മിസ്റ്ററി അങ്ങനെ ജോർജ് തൻറെ യാത്ര തുടർന്നു. ജോർജിന്റെ സിനിമകളുടെ വലിയൊരു പ്രത്യേകത ഇതൊന്നും ഒന്നോ രണ്ടോ നായകകഥാപാത്രങ്ങളെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള സിനിമകൾ ആയിരുന്നില്ല, ensemble drama-കൾ ആയിരുന്നു എന്നതാണ്. ജോർജ് മമ്മൂട്ടിയെ കാസ്റ്റ് ചെയ്ത സിനിമകളിലൊന്നിലും മമ്മൂട്ടി പ്രൊട്ടാഗൊണിസ്റ്റ് അല്ലായിരുന്നു എന്നോർമ്മിക്കുക. 90-കളിൽ മലയാളസിനിമ സ്റ്റാർ വെഹിക്കിളുകളായപ്പോൾ തന്റെ സിനിമയിനി സാധ്യമല്ലെന്ന് ജോർജിനു മനസ്സിലായിരിക്കണം. ജോർജ് തീരെ കോംപ്രമൈസ് ചെയ്യാത്ത സംവിധായകനൊന്നുമായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ തന്റെ ഇന്റഗ്രിറ്റി കളയുന്ന അത്രയും കോംപ്രമൈസ് ചെയ്യാൻ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു. ഒട്ടും അതിശയം തോന്നാത്തത്, തന്റെ പുരുഷ കഥാപാത്രങ്ങളെപ്പോലെ പരാജയം സ്വീകരിച്ച്, ഒട്ടും ഫൈറ്റ് ചെയ്യാതെ മാറിനിൽക്കുകയാണ് അദ്ദേഹം ചെയ്തത് എന്നതാണ്. ഡേവിഡ് ലീനിന്റെ “ബ്രിഡ്ജ് ഓൺ ദ റിവർ ക്വായ്” കണ്ടാണ് ജോർജ് സിനിമയിൽ ആകൄഷ്ടനായത്. അതുപോലൊരു സ്പെക്റ്റക്കിൾ ആക്ഷൻ മൂവി അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വപ്നമായിരുന്നു എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. നിലമ്പൂരിലെ പ്രകൄതി പശ്ചാത്തലമാക്കി, ട്രെയിൻ എക്സ്‌‌പ്ലോഷനൊക്കെയുള്ള ഒന്ന്. സാക്ഷാത്കരിക്കാൻ കഴിയാതെ ആ വിഷ്വലുകൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സിലിരുന്നു വിങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവണം, കഴിഞ്ഞ 25 വർഷങ്ങൾ. ജോർജ് (വ്യക്തിയല്ല, ഫിലിംമേക്കർ) മരിച്ചുപോയത് നന്നായി, ഏതായാലും നമുക്ക് ജോർജിനെ വേണ്ടായിരുന്നല്ലോ.”

കെ ജി ജോർജിന്റെ സിനിമകളെ പറ്റി, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാസ്റ്റർ ക്രാഫ്റ്റ്സ്മാൻ സിനിമാനിർമാണത്തെ പറ്റി, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിനിമയായ “ഇരകളും”, അടൂരിന്റെ സിനിമയായ “വിധേയനും” താരതമ്യം ചെയ്തു എഴുതുവാൻ പുറപ്പെട്ട എനിക്ക് റോബിയുടെ സത്യസന്ധവും, വൈകാരികമല്ലാത്തതുമായ അവലോകനം വായിച്ച്, ഇതിനപ്പുറം എന്ത് എഴുതുവാൻ എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട്, എന്റെ കുറിപ്പ് ഞാൻ ഇവിടെ നിർത്തുന്നു. കാരണം, പലരും ജോൺ അബ്രഹാമിനെ പറ്റി ഇന്ന് ചർച്ചചെയ്യുമ്പോൾ, അദ്ദേഹത്തെ നല്ല സിനിമയുടെ “സ്നാപക യോഹന്നാൻ ” എന്ന് വിളിക്കുവാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ നല്ല സിനിമ ഇവാൻജെലിസം ചരിത്രത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിനിമയേക്കാൾ മുന്നിട്ടു നിൽക്കുന്നു എന്ന ബോധോദയം ഉണ്ടായതാണ് അതിനു കാരണം. റോബിയുടെ ഈ കുറിപ്പിൽ കെ ജി ജോർജിനെ കുറിച്ച് കടന്നു വരുന്നതും അതേ ബോധോദയമാണ്. അതായതു “നല്ല സിനിമ” പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ഒരു ശക്തനായ പ്രയോക്താവ് ആയിരുന്നു കെ ജി ജോർജ് എന്നും, പക്ഷേ തന്റെ സിനിമകളെ ദേശീയവും, ലോകോത്തരവുമാക്കുന്നതിന് പല കാരണങ്ങളാൽ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിഞ്ഞില്ല എന്നും ഉള്ള ബോധം. ഒരു കലാസൃഷ്ടി അത് നിർമിക്കപ്പെടുന്ന ഇടങ്ങളിൽ മാത്രമല്ല, മനുഷ്യൻ ഉള്ള എല്ലാ ഇടങ്ങളിലും ആസ്വദിക്കപ്പെടുമ്പോളാണല്ലോ അത് ദേശീയമായും, അന്തർദേശീയമായും ശ്രദ്ധിക്കപെടുക. ഞാൻ നാഷണൽ ഫിലിം ആർക്കിവിൽ, അടൂർ, അരവിന്ദൻ , ജോൺ എബ്രഹാം എന്നിവരെ പറ്റി ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയയിൽ വന്ന ദേശീയ- അന്തർദേശീയ എഴുത്തുകാരുടെ ലേഖനങ്ങൾ കണ്ടെത്തി. അടൂരിന്റെ സിനിമയെപ്പറ്റി നൂറു ലേഖനങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ അരവിന്ദനെ പറ്റി നാൽപതും, ജോണിന്റെ സിനിമയെ പറ്റി വീണ്ടും ചുരുങ്ങി ഇരുപതും രചനകൾ ആണ് കണ്ടത് അരവിന്ദനും, ജോണും കാലയവനികക്കുള്ളിൽ മറഞ്ഞു എന്നത് മറന്നു കൊണ്ടല്ല ഇത് എഴുതുന്നത്. അവർ ജീവിച്ചിരുന്ന പ്രവർത്തനനിരതമായിരുന്ന ആദ്യ ഇരുപതു വർഷത്തെ മാത്രം നോക്കിയാണ് ഈ പ്രസ്‌താവം. ഇത്തരം അവബോധമാണ് ചരിത്രപരമായ കേരളീയ, ദേശീയ അടയാളപ്പെടുത്തലുകൾ വൈകാരികതയില്ലാതെ കാണുവാൻ നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്. അത് തന്നെ ആണ് ഈ കുറിപ്പിലൂടെ നാം കാണേണ്ടതും.

(എഴുപതുകൾ മുതൽ ചിത്രലേഖയുടെ ഫിലിം സൊസൈറ്റി അംഗവും “India’s film society movement: Its Journey and Impact” എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ രചയിതാവും മുതിർന്ന മീഡിയ പ്രവർത്തകനും ആണു് വി കെ ചെറിയാൻ)

കവർ : ജ്യോതിസ് പരവൂർ

IMAGES : GOOGLE IMAGES

ഉമ്മൻ ചാണ്ടിയുടെ മരണം കേരള രാഷ്‌ടീയo, പൊതു രംഗo എന്നിവ ഒരു തലമുറ മാറ്റത്തിലേക്കു പോകുന്നു എന്നാണ് കാണിക്കുന്നത്. മുഖ്യമന്ത്രി എന്ന നിലയിൽ മാത്രമല്ല ഏകദേശം ആറു ദശാബ്ദത്തിലെ പൊതു പ്രവർത്തനത്തിൽ ഉമ്മൻ ചാണ്ടിയും, ആ തലമുറയും കൊണ്ടുവന്ന പ്രവർത്തന ശൈലി , ആർജവം, വ്യക്തിനിഷ്ഠമല്ലാത്ത രാഷ്‌ടീയം, എന്നിവ ഇതോടെ കേരളത്തിൽ അന്യം നിൽക്കുകയാണ്. അധികാര രാഷ്‌ടീയം നടത്തുമ്പോളും, എങ്ങനെ അതിനെ ജനങ്ങളുടെ , തന്റെ പാർട്ടിയുടെ ഉന്നമനത്തിനു അനുകൂലമാക്കാമെന്ന ഒരേ ഒരു വിചാരമേ അദ്ദേഹത്തിന് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

അടിയന്തരാവസ്ഥ കഴിഞ്ഞുള്ള ഏ. കെ. ആന്റണി -ഉമ്മൻ ചാണ്ടി കൂട്ടുകെട്ടിന്റെ പുത്തൻരാഷ്‌ടീയശൈലി കണ്ടു വളർന്ന ഒരാളെന്ന നിലയിൽപറയട്ടെ. കോൺഗ്രസിൽ തന്നെ അവർ ചെയ്ത സമരം, വ്യക്തിഗത പുരോഗതി അല്ല മറിച്ചു ജനകീയ അഭിവൃദ്ധിയാണ് രാഷ്‌ടീയ പാർട്ടികൾ ഉ ന്നമാക്കേണ്ടത് എന്ന് കാണിച്ചു തന്നു.അതായിരുന്നില്ലേ അവരുടെ കെ കരുണാകരനുമായുള്ള അഭിപ്രായ വ്യത്യാസവും? പാർട്ടിയിലെ സവർണ, ഫ്യൂഡൽ നേതാക്കളെ ആദർശാധിഷ്ഠിതമായി എതിർത്ത്, കോൺഗ്രസിന് , കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ വർധിച്ചു വരുന്ന സ്വാധീനത്തെ നേരിടാൻ പ്രാപ്തിയുള്ള ഒരു കോൺഗ്രസ് സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ രൂപം കൊടുക്കുക യാണ് ആന്റണി-ഉമ്മൻ ചാണ്ടി കൂട്ടുകെട്ട് രാഷ്‌ടീയം കേരളത്തിൽ ചെയ്തത്. രണ്ടു പേരും അവരുടെ കൂടെ നിന്നവരും രാഷ്‌ടീയ പാരമ്പര്യമുള്ള നേതാക്കളുടെ വീടുകളിൽ നിന്നല്ല എന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുക. അത് കൊണ്ട് തന്നെയാവണം കേരളം മറ്റൊരു ബംഗാൾ ആവാതെ ഇടതു വലതു മുന്നണികൾ മാറി മാറി ഭരിച്ചതും, ഏകദേശം ഒരേ അജണ്ടകൾ നടപ്പാക്കിയതും, അങ്ങനെ ഒരു കേരളമോഡൽ രാഷ്‌ടീയവും, വികസനവും ഉണ്ടായതും.

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികളെ എതിർത്ത വിമോചന സമരത്തിലെ ഒരണ സമരത്തിന്റെ വക്താക്കൾ ആയാണ് ഇവരെ കേരളം ശ്രദ്ധിച്ചു തുടങ്ങിയത്. അതിനു ശേഷം യൂത്ത് കോൺഗ്രസിന്റെ ശക്തരായ നേതാക്കൾ ആയും. ഇവരുടെ കൂടെ ചേർന്ന് ഇവരെക്കാൾ ഉല്പതിഷ്ണുവും റാഡിക്കലും ആയ എം. എ. ജോൺ എന്ന കൂട്ടുകാരൻ ഉയർത്തിയ പുതിയ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ, അന്നത്തെ യുവാക്കളെ കോൺഗ്രസിൽ എത്തിച്ചു -പ്രത്യേകിച്ചു താഴെ കിടയിൽ ഉള്ള മധ്യവർത്തികളെ. അതായിരുന്നു അന്നത്തെ യൂത്ത് കോൺഗ്രസിന്റെ ശക്തിയും.

ആ ശക്തി കോൺഗ്രസിനെ പിടിച്ചടക്കാൻ അവരെ സഹായിച്ചു. വ്യക്തിഗത അജണ്ടകൾ ഉണ്ടായിരുന്നവർ ഇന്നും കോൺഗ്രസിൽ ഉണ്ട്. പക്ഷെ അവരെക്കാൾ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റു പാർട്ടികളെ എന്നും നേരിടുവാൻ പ്രാപ്തി ഉണ്ടായിരുന്നത് ആന്റണി- ഉമ്മൻ ചാണ്ടി നയിച്ച ആദർശ കൂട്ടുകെട്ടിനാണ് . അതല്ലേ കോൺഗ്രസിലെ എ ഗ്രൂപിന്റെ ശക്തിയു൦. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ആണ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾ ഈ രണ്ടു പേരെയും എന്നും പ്രത്യേകം ടാർഗറ്റ് ചെയ്‌തിരുന്നതും

ഇവരുടെ ഇടയിലുള്ള വ്യക്തിഗത അടുപ്പം, എല്ലാവരെയും അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നതാണ്. ഉമ്മൻ ചാണ്ടി, ആന്റണി,വയലാർ രവി, സുധീരൻ എന്നിവർ എത്ര അഭിപ്രായ വ്യത്യാസം ഉണ്ടായാലും, തങ്ങളുടെ വ്യക്തി ബന്ധങ്ങൾ നിലനിർത്തിയിരുന്നു.

ഉമ്മൻചാണ്ടിയാണ്,വളരെ ചെറുപ്പത്തിൽ മുഖ്യമന്ത്രി ആയ ആന്റണിയുടെ പിൽക്കാല ജീവിതത്തിന്റെ സുഹൃത്തും വഴികാട്ടിയും ആയത്.അദ്ദേഹത്തിന് ഒരു ജീവിത സഖിയെ കണ്ടു പിടിച്ചു വിവാഹം നടത്തി കൊടുത്തതും ഉമ്മൻ ചാണ്ടി ആയിരുന്നു. ആന്റണി കേന്ദ്രത്തിൽ എത്തുന്നതുവരെ ആ ചാർച്ച തുടർന്നു.

എന്തായിരുന്നു ഉമ്മൻ ചാണ്ടിയുടെയും കൂട്ടരുടെയും ജനകീയ അജണ്ട? മറ്റൊന്നുമല്ല, നിയമസംവിധാനങൾ അനുവദിക്കുന്ന എല്ലാ സഹായങ്ങളും ജനങ്ങൾക്ക്, പ്രത്യേകിച്ച് പാവപ്പെട്ടവർക്ക് ലഭ്യമാക്കുക എന്നതാണ് അതിലെ പ്രധാന ജനകീയത. അതും പാർട്ടി വ്യത്യാസങ്ങൾ നോക്കാതെ. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി കളുടെ മേലുള്ള അവരുടെ ജയത്തിനു കാരണവും അതായിരുന്നു.അവർ വിപ്ലവത്തിന് വേണ്ടിയോ,പാർട്ടി അജണ്ടകൾക്കു വേണ്ടിയോ കാത്ത് നിന്നില്ല. ചെയ്യാവുന്നത് ചെയ്തു കൊടുത്തു ജനകീയരായി. ഇടതു പക്ഷം ഏറെ കളിയാക്കിയ ജനസമ്പർക്ക പരിപാടി ലോകം മുഴുവൻ ശരിവെയ്ക്കുന്ന ഒരു ജനാധിപത്യ മുന്നേറ്റമാകുന്നതും അങ്ങനെയാണ്‌. എത്രയോ കുടുംബങ്ങൾക്ക് സർക്കാരിന്റെ ചട്ടക്കൂടുകളിൽ നിന്ന് , ഗുമസ്ത നൂലാമാലകളിൽ നിന്ന് , നീതി ലഭിക്കുവാൻ ആ പരിപാടി സഹായകമായി.

ഇ എം സ്- അച്യുതാന്ദൻ എന്നിവരുടെ കറ കളഞ്ഞ പൊതു രാഷ്‌ടീയ പ്രവർത്തനത്തെ എതിർത്തു കൊണ്ട് അധികാര രാഷ്‌ടീയത്തിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കുക ദുഷ്കരമാണ്‌ എന്ന് ഉമ്മൻ ചാണ്ടിയും കൂട്ടരും മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. അതായിരിക്കണo അവരെ ജനകീയ വിഷയങ്ങളിൽ കൂടുതൽ ഊന്നിയുള്ള രാഷ്‌ടീയ ശൈലിയിലേക്ക് നയിച്ചത്. അച്യുതമേനോനെപ്പോലെ ഒരു ബൗദ്ധിക നേതാവായിരുന്നില്ല ഉമ്മൻ ചാണ്ടി. പക്ഷെ വികസന കാര്യത്തിൽ, സാം പിട്രോഡയെ വരെ കേരളത്തിൽ കൊണ്ടുവരുവാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞു.അതായിരിക്കും, കൊച്ചി മെട്രോക്കും , ഇന്ത്യയുടെ ഏറ്റവും വലിയ ആഴക്കടൽ തുറമുഖമാകുവാൻ പോകുന്ന വിഴിഞ്ഞം പദ്ധതിക്കും അദ്ദേഹം രൂപ കല്പന നടത്തിയത്. അതിൽ വ്യക്തിതാല്പര്യങ്ങൾ കണ്ടെത്തുവാൻ പോയ ഇടതു പക്ഷം ഇപ്പോൾ അതിനെ ആഘോഷിക്കുന്നതും നാം കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉയർച്ച നേരിട്ട് കാണുവാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂട്ടാളിയായ ആന്റണിയിലൂടെ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ വളർച്ചയെപ്പറ്റി അറിയുവാൻ ഡൽഹിയിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. രണ്ടു പ്രാവശ്യമേ അദ്ദേഹത്തെ നേരിട്ട് കാണുവാനും സംസാരിക്കുവാനും മുഖ്യമന്ത്രി ആയതിനു ശേഷം കഴിഞ്ഞുള്ളു . അതിനു മുൻപ് കേരള ഹൗസിലെ പത്രസമ്മേളനങ്ങളിലും. മറ്റു കോൺഗ്രസുകാരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ ഈഗോയില്ലാത്ത പെരുമാറ്റം, സഖാക്കളുടെ അപ്രമാദിത്യമില്ലാത്ത ഇടപെടലുകൾ, ഇവയൊക്കെ ആണ് അദ്ദേഹത്തെ ജനകീയനാക്കുന്നത് എന്ന് അറിയുവാൻ ഈ ചെറിയ നേരിട്ടുള്ള കണ്ടു മുട്ടലുകൾ മതിയായിരുന്നു.

കേരളം വലിയ വെല്ലുവിളികളും പ്രതിസന്ധികളും അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന സമയത്താണ് ഉമ്മൻ ചാണ്ടിയുടെ വിയോഗം എന്നത് വളരെ ദുഃഖജനകമാണ്. ഒരു സ്ത്രീയെ മുൻനിർത്തി അദ്ദേഹത്തെ തേജോവധം ചെയ്യുവാൻ ശ്രമിച്ചത് താനെ പരാജയപ്പെട്ടു. പക്ഷെ കേരളത്തിന്റെ വെല്ലുവിളികൾ നേരിടാൻ അദ്ദേഹത്തിനെപ്പോലെ ഒരു ശക്തനായ നേതാവ് ഇല്ലല്ലോ എന്ന വസ്തുതയാണ് ആ വിയോഗത്തിൽ എനിക്കുള്ളത്. അവിടെയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണം ഒരു തലമുറമാറ്റത്തിന്റെ സൂചന ആണ് എന്ന് നാം മനസിലാക്കേണ്ടത്. അദ്ദേഹം തന്റേതായ രീതിയിൽ എതിർത്ത് തോൽപ്പിച്ച വി എസ് അച്യുതാനന്ദനും കിടക്കയിൽ ആണെന്നുള്ള അറിവ് ഈ തലമുറ മാറ്റത്തിനു ആക്കം കൂട്ടുന്നു. രാഷ്‌ടീയസന്യാസം സ്വയം വിധിച്ച ഉമ്മൻ ചാണ്ടിയുടെ സഹവർത്തികളായിരുന്ന എ.കെ. ആന്റണിയുടെ അഭാവവും, വയലാർ രവിയുടെ തിരോധാനവും, ഈ തലമുറമാറ്റത്തെ ഉറപ്പിക്കുന്നു.

കവർ : ജ്യോതിസ് പരവൂർ

കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച മലയാളികൾ കോൺഗ്രസ്സിന്റെ പ്രസിഡണ്ട് തെരെഞ്ഞെടുപ്പിൽ, ശശി തരൂരിന് എതിരെ ഒരു ഔദ്യോഗിക സ്ഥാനാർഥി വന്നതിൽ നിരാശ രേഖപ്പെടുത്തി . അങ്ങനെ ഒരിക്കൽ കൂടി ദേശീയ രാഷ്‌ടീയത്തിനെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിൽ മലയാളി ഹ്രസ്വദൃഷ്ടി പ്രകടിപ്പിച്ചു എന്ന് പറയാം.ഈ കാര്യത്തിൽ മലയാളിയെ കൂപമണ്ഡൂകം എന്ന് ആദ്യമായി വിളിച്ചത് സക്കറിയയാണ്.അടിയന്തരാവസ്ഥയ്ക്കു ശേഷം, മലയാളി ഇന്ദിരാഗാന്ധിയോടൊപ്പം നിന്നതിനായിരുന്നു അത്. അന്ന് അദ്ദേഹത്തിനെ ഭള്ളു പറയുവാൻ ഇന്നത്തെ ട്രോളർമാരെപ്പോലെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നാണ് എന്റെ ഓർമ്മ. അന്ന് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിനു നന്മ മുൻനിർത്തി , വസ്തുതകളെ കാര്യകാരണസഹിതം കാണുവാനുള്ള ശക്തി നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു എന്ന് വേണം കരുതാൻ.

എന്തുകൊണ്ട് ദേശീയ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഗതിവിഗതികൾ വെച്ചു നോക്കുമ്പോൾ, ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയിൽ ഒരു മലയാളി കോൺഗ്രസ് പ്രസിഡന്റ് ആകുവാൻ പറ്റില്ല എന്ന് നോക്കാം. ഇന്ന് ഭരിക്കുന്ന സർക്കാരിലെ മുഖ്യപാർട്ടിയായ ബി ജെ പി അവരുടെ വേര് വടക്കേ ഇന്ത്യയിൽ ആഴത്തിൽ ഉറപ്പിച്ചാണ് നിൽക്കുന്നത്. അവരുടെ ഭൂരിപക്ഷം, മലയാളി ഇന്നും പുച്ഛിക്കുന്ന ഗോസ്വാമിമാരുടേതാണ്. ആ സ്വാധീനം കൂടുതൽ ഉറപ്പിച്ചാൽ അവർക്കു ഹിന്ദുരാഷ്ട്രമുണ്ടാക്കാനുള്ള ഭൂരിപക്ഷം കിട്ടുമെന്ന് അവർ കരുതുന്നു, കേരളത്തിൽ നിന്ന് ഒരു എം പി പോലും ഇല്ലെങ്കിലും.ഇത് മനസ്സിലാക്കാൻ ഉള്ള കഴിവ് കോൺഗ്രസ് ഹൈകമാൻഡ് , ഏ കെ ആന്റണി എന്നിവർക്ക് ഉണ്ട് എന്നാണ് അവരുടെ കോൺഗ്രസ് പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനാർത്ഥിയെക്കുറിച്ചുള്ള തീരുമാനങ്ങൾ കാണിക്കുന്നത്. ഹിന്ദി ഹൃദയഭൂമിയിൽ സ്വാധീനം വീണ്ടെടുക്കാനാണല്ലോ ഹൈ കമാൻഡ് രാജസ്ഥാൻ മുഖ്യമന്ത്രിയെ ഉയർത്തിക്കാട്ടി തെരെഞ്ഞെടുപ്പിനു തീരുമാനിച്ചത്. പക്ഷെ അദ്ദേഹം തന്റെ സ്ഥാനം സ്വന്തം രാഷ്‌ടീയ എതിരാളിക്ക്, അതും ബി ജെ പി യുമായി ചേർന്ന് കോൺഗ്രസിനെ അധികാരത്തിനു പുറത്താക്കുവാൻ പോലും ഒരു തവണ ശ്രമിച്ച സച്ചിൻ പൈലറ്റിന് വിട്ടു നൽകുവാൻ വിസമ്മതിച്ചു. അതും ഹൈ കമാൻഡിന്റെ സ്ഥിരം ഏർപ്പാടായ ഒറ്റവാചക റെസൊല്യൂഷനിലൂടെ . ഇത് കാണിക്കുന്നത്, പഞ്ചാബിനെ പോലെ രാജസ്ഥാനെ രാഷ്‌ടീയ അസ്ഥിരതയ്ക്കു വിട്ടു കൊടുക്കുവാൻ മുഖ്യമന്ത്രി അശോക് ഗെഹ്ലോട് തയ്യാറല്ല എന്നതാണ്. അതും ഭൂരിപക്ഷം എം ൽ എ മാർ തന്റെ കൂടെ ഉള്ളപ്പോൾ.അതായതു കോൺഗ്രസ്സിൽ കുടുംബവാഴ്ച മാറി ജനാധിപത്യം വരണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ തീരുമാനങ്ങളും ജനാധിപത്യപരമാകണം എന്ന് ചുരുക്കം.

ഇത് മനസ്സിലാക്കിയത് കൊണ്ടാകണം കോൺഗ്രസ് ഹൈ കമാൻഡ്, ഗാന്ധി കുടുംബവുമായി കൂടുതൽ മെയ് വഴക്കമുള്ള ഒരാളെ അന്വേഷിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചതും. ആൻ്റണി ഒരിക്കൽ കൂടി രാജ്യസഭയിൽ എത്തി ഡൽഹി രാഷ്‌ടീയത്തിൽ ഉണ്ടാവണം എന്നാഗ്രഹിച്ച സോണിയ ഗാന്ധി, അത് വേണ്ട എന്ന് വെച്ച് കേരളത്തിലേക്ക് മടങ്ങിയ അദ്ദേഹത്തെത്തന്നെ വിളിപ്പിച്ചു ചർച്ച ചെയ്യുവാൻ കാരണം ഈ ഗാന്ധികുടുംബ മെയ് വഴക്കമാകണം. ഈ മെയ് വഴക്കത്തെ വെറും ഭക്തിയായി കരുതി തള്ളണ്ട കാര്യമില്ല. കാരണം നെഹ്‌റു-ഗാന്ധി കുടുംബമാണ് വർഷങ്ങളായി കോൺഗ്രസ്സിന്റെ തലപ്പത്തു ഒരു ഐക്യശക്തിയായി, കോൺഗ്രസ്സിന്റെ ജനിതകശക്തിയായി തീരുമാനങ്ങളിലും നേതൃസ്ഥാനത്തും നിലകൊള്ളുന്നത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ്, ആര് എവിടെ പോയാലും കോൺഗ്രസ് സംഘപരിവാറിനെതിരെ പ്രവർത്തിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കും എന്ന് രാഹുൽ ഗാന്ധി ശക്തമായി പറയുന്നതും. പലയിടത്തും പോയവരൊക്കെ കോൺഗ്രസ്സിന്റെ ഗാന്ധികുടുംബനേതൃത്വത്തിന്റെ പരിലാളനയിൽ വളർന്നു ദേശീയന്മാർ ആയവർ ആണ്. അത് പരസ്യമായി സമ്മതിക്കുന്നത് ആന്റണിയെ പോലെ ചുരുക്കും ചിലർ മാത്രമാണ് എന്നത് മറ്റൊരു സത്യം.

ഇതാണ് കോൺഗ്രസ്സ് പ്രസിഡന്റ് ആരാകണം എന്ന തീരുമാനത്തിൽ ആന്റണിയുടെ അഭിപ്രായം ഹൈ കമാൻഡ് മാനിക്കാൻ കാരണം. ഒന്ന് അദ്ദേഹം സജീവരാഷ്‌ടീയത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറിയിരിക്കുന്നു. രണ്ട്, അദ്ദേഹം ഗാന്ധി കുടുംബത്തിന്റെ വിശ്വസ്തൻ ആണ്. മൂന്ന്, അദ്ദേഹം കഴിഞ്ഞ മുപ്പതു വർഷങ്ങളായി ഡൽഹിയിലെ ദേശീയ രാഷ്‌ടീയത്തിന്റെ നൂലാമാലകൾ അറിയുന്ന നേതാവാണ്. ആന്റണിയെ കണ്ടതിനു ശേഷമാണ് സോണിയ ഗാന്ധി രാജസ്ഥാൻ മുഖ്യ മന്ത്രിയെ കണ്ടത് എന്ന് ഓർക്കുക. ഗെഹ്ലോട് സോണിയ ഗാന്ധിയെ കണ്ടതിനു ശേഷം കെ സി വേണു ഗോപാൽ ആന്റണിയെ കാണുന്നു. അവരുടെ അരമണിക്കൂർ ചർച്ചയ്ക്കു ശേഷം അതുവരെ ഉറപ്പിച്ചു ഒന്നും പറയാത്ത ആന്റണി , അടുത്ത ദിവസം കോൺഗ്രസ്സ് അധ്യക്ഷനെ കുറിച്ചുള്ള എല്ലാ ആശങ്കളും ശുഭമായി അവസാനിക്കുമെന്ന് പറയുന്നു. ഇത് ഇവിടെ ഉറപ്പിച്ചു പറയുവാൻ കാരണം , ആ വൈകുന്നേരം ഡൽഹിയിലെ മാധ്യമപ്രവർത്തകരായ ഞങ്ങൾ കുറച്ചു പേർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ രണ്ടു മണിക്കൂർ കേരള ഹൗസിലെ മുറിയിൽ ചിലവഴിച്ചു എന്നതു കൊണ്ടാണ്.
ഗെഹ്ലോട്ടിനെ കോൺഗ്രസ് പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനത്തേക്ക് പരിഗണിക്കാൻ ഉള്ള ഘടകമായി കേട്ടത് അദ്ദേഹത്തിന് അമ്പതു വർഷമായി കോൺഗ്രസ്സ് എന്ന സംഘടനയുടെ, ഗാന്ധി കുടുബത്തിനു അതിലുള്ള സ്ഥാനത്തിന്റെ എല്ലാ വശങ്ങളും അറിയാം എന്നത് തന്നെ ആണ് . തന്റെ സംസ്ഥാന എതിരാളിയെ ഗാന്ധി കുടുംബം പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചില്ലെങ്കിൽ അദ്ദേഹം ആ സ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കുമായിരുന്നു . അത് തന്നെയായിരുന്നു രാഷ്ട്രീയമായി ഹിന്ദിഹൃദയഭൂമിയെ സ്വാധീനിക്കാനുള്ള കോൺഗ്രസ്സിന്റെ നല്ല കാൽവെയ്പ്പും. പക്ഷെ അത് തുടക്കത്തിൽ തന്നെ പാളിപ്പോയ സ്ഥിതിക്ക്, ഹിന്ദി ഭൂമിയിലെ അടുത്ത നല്ല നേതാക്കളായ കമൽ നാഥ്, ദിഗ്‌വിജയ് സിംഗ് എന്നിവരുടെ പേരുകളാണ് കേട്ടത്. പക്ഷെ അവർ രണ്ടും മദ്ധ്യപ്രദേശിന്‌ പുറത്തു വേണ്ട സ്വാധീനമുള്ളവർ ആണോ എന്ന സംശയവും ഉയർന്നു. അവിടെയാണ് ഉള്ളതിൽ നല്ലതും, സുരക്ഷിതവുമായ സ്ഥാനാർഥി എന്ന തീരുമാനത്തിൽ കർണാടകയിൽ നിന്നുള്ള ദളിത് നേതാവായ മല്ലികാർജുൻ ഖാർഗെയെ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നത്. ഹിന്ദി ഹൃദയഭൂമിയെക്കാൾ ഗാന്ധികടുംബത്തിന്റെ വിശ്വസ്തത ഇതിനു കാരണമായി എന്ന് പറയേണ്ടി വരും.

ഇവിടെ നമ്മുടെ സ്വന്തം ശശി തരൂർ എവിടെ എന്ന ചോദ്യം സ്വാഭാവികമാണ്.ശ്രി ആന്റണിയുടെ മകനും മറ്റുള്ളവരും സൂചിച്ചിപ്പതു പോലെ, ശ്രി തരൂർ മറ്റു ആരെക്കാളും വലിയ നെഹ്‌റു പക്ഷക്കാരനാണ്. നെഹ്‌റുവിനെ മനസിലാക്കുവാനും, അദ്ദേഹത്തെ പോലെ എഴുതാനും, പ്രസംഗിക്കാനും, ചെറുപ്പക്കാരെ ആകർഷിക്കാനും കഴിവുള്ള നേതാവ്. സോഷ്യൽ മീഡിയയിലെ താരം. നാഗരിക സമൂഹത്തിന്റെ കണ്ണിലുണ്ണി. പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഈ ഗുണഗണങ്ങൾ കൊണ്ട് കോൺഗ്രസ്സിന് ഇന്ന് രാഷ്‌ടീയകീറാമുട്ടി ആയ ഹിന്ദിഹൃദയഭൂമിയിൽ എന്തെങ്കി ലും മാറ്റം വരുത്തുവാൻ കഴിയുമോ എന്ന് ആർക്കും ഒരു തീർപ്പില്ല. തരൂർ ഗാന്ധികടുംബത്തിന്റെ ആശീർവാദത്തോടെയാണ് കോൺഗ്രസ്സിൽ എത്തിയത്. എങ്കിലും, അദ്ദേഹം കേവലം പതിനഞ്ചു വർഷത്തിനുള്ളിൽ പാർട്ടിയുടെ തലപ്പത്തു വരുന്നത്, നൂറ്റാണ്ടു പഴക്കമുള്ള ഒരു സംഘടനയും അതിന്റെ തലപ്പത്തു ഒരു ജീവിതകാലം കഴിച്ചുകൂട്ടിയവരും തുറന്നു സ്വാഗതം ചെയ്യാത്തത് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്. കേരളത്തിലെ ചുരുക്കം ചില എം പി മാരേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദേശീയപ്രകടനങ്ങളെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നുള്ളു എന്നത് തന്നെ അതല്ലേ കാണിക്കുന്നത്? കാരണം കോൺഗ്രസ്സിന്റെ ആന്തരികരാഷ്‌ടീയം തരൂരിനെ പോലെയുള്ള ഒരു പബ്ലിക് ഇന്റലക്ച്വലിനെ ഉൾക്കൊള്ളുവാൻ പാകമല്ല എന്നത് തന്നെ. നെഹ്‌റുവിനെപ്പോലും ഒരു മഹാമേരു എന്ന നിലയിൽ ആണ് കോൺഗ്രസ്സ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രധാനമന്ത്രി കാലയളവിൽ കണ്ടിരുന്നത്. മറ്റൊരു സാധാരണ നേതാവായി കാണുവാൻ അവർക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. അത് പോലെ തന്നെ ആണ് തരൂരും. നെഹ്‌റു കോൺഗ്രസ്സിന്റെ ഒരു വോട്ട്ബാങ്ക് താക്കോൽ ആയിരുന്നു.തരൂർ കേരളത്തിൽ പോലും അതാണോ എന്ന് സംശയിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
പക്ഷെ തരൂർ ഒരു നല്ല സന്ദേശം ഈ കോൺഗ്രസ്സ് പ്രസിഡന്റ് തെരെഞ്ഞെടുപ്പിൽ നൽകുന്നു. അവരുടെ ജനാധിപത്യ പ്രക്രിയയെ കുറിച്ച്, അത് എത്ര വികലമാണെങ്കിലും. അദ്ധ്യക്ഷതെരെഞ്ഞെടുപ്പിനു ശേഷം അദ്ദേഹത്തെ കോൺഗ്രസ്സ് വർക്കിംഗ് കമ്മിറ്റിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരണമെന്ന ആവശ്യവും ഉയർന്നു കേട്ടു. അത് വളരെ അഭികാമ്യമായ ഒരു നടപടി തന്നെ ആയിരിക്കും.

പക്ഷെ കോൺഗ്രസ്സിന്റെ ഇന്നത്തെ ദേശീയ അവസ്ഥ ,ഹിന്ദിഹൃദയഭൂമിയിലെ പ്രശ്നങ്ങൾ, രാഷ്‌ടീയ എതിരാളികളായ ബി ജെ പി യുടെ ഹിന്ദിഭൂമിയിലെ സ്വാധീനശക്തി എന്നിവ വേണ്ട വിധം മനസ്സിലാക്കാതെയുള്ള മലയാളിയുടെ സ്ഥിരം കൊള്ളിവാക്കുകൾ രാഷ്ട്രീയ അപക്വതയായേ കണക്കാക്കാൻ പറ്റൂ . കൂടെ സ്ഥിരം ആന്റണി ഭള്ളു പറച്ചിലും , ട്രോളും കൂടിയാകുമ്പോൾ, ദേശീയരാഷ്‌ടീയത്തിലെ വസ്തുതകളിൽ നിന്ന് മലയാളി എത്ര അകലെ എന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

കവർ : വിത്സൺ ശാരദാ ആനന്ദ്

” എന്നും ഞാൻ ജീവിച്ചത് സാമ്രാജ്യത്ത വിരുദ്ധ ആശയങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയാണ് . സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയാണ് . കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ പ്രത്യയശാസ്ത്ര പ്രതിബദ്ധതയ്ക്കും ജാഗ്രതയ്ക്കും സംഘടനാശുദ്ധിക്കും വേണ്ടിയാണ്.പാർട്ടിക്ക് അകത്തു ഞാൻ നിരന്തരം പോരാടിയത് . ആ പോരാട്ടത്തിൽ ഈ ആത്മകഥ പോലും എനിക്കൊരു ആയുധമായിട്ടുണ്ട് “

ഇന്നലെ മരിച്ച ബെർലിൻ കുഞ്ഞനന്തൻ നായർ എന്ന കമ്മ്യൂണിസ്റ്റിന്റെ ആത്മകഥയായ “പൊളിച്ചെഴുത്തി”ന്റെ ആമുഖ വരികളാണ് മുകളിൽ ഉദ്ധരിച്ചത് . പ്രത്യയ ശാസ്ത്രമില്ലാതെ അധികാരക്കൊതി മാത്രം ഊർജമായി കണ്ടു പാർട്ടി നടത്തുന്ന, കേരളത്തിൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾ എന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കുന്നവർക്ക് ഈ വരികളുടെ അർത്ഥം മനസ്സിലാകുമോ എന്തോ? മനസ്സിലായാലും അവർ അത് ചെങ്കൊടി പുതപ്പിച്ചു കിടത്തും. സഖാവ് ബെർലിനെ അവസാന കാലഘട്ടത്തിലും, മരിച്ചപ്പോഴും കിടത്തിയത് പോലെ.

ഞാൻ ബെർലിൻ കുഞ്ഞനന്തൻ നായരെ തേടിപ്പിടിച്ചു കണ്ടെത്തിയത് സോവിയറ്റ് കാലത്തിനിടെ 1989 ൽ കിഴക്കേ ബെർലിനിൽ വെച്ചായിരുന്നു. മൂന്നുമാസം ഒരു അന്താരാഷ്ട്ര മീഡിയ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ പടിഞ്ഞാറൻ ബെർലിനിൽ താമസിച്ചപ്പോഴായിരുന്നു അത്. ആ വർഷത്തെ മെയ് ദിനം എനിക്ക് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വക ആയിരുന്നു. മതിലിനപ്പുറത്തു പടിഞ്ഞാറൻ ബെർലിൻ എന്ന സ്ഥിതിയിൽ കിഴക്കൻ ജർമനിയിലെ ദ്വീപിൽ കഴിഞ്ഞ എനിക്ക് അന്നത്തെ വിസ അദ്ദേഹം ഒരുക്കി. ഞാൻ അന്ന് ഉണ്ടായിരുന്ന, ഇന്ന് ഇല്ലാതായ ഇരുമ്പു കർട്ടന് ഉള്ളിൽ സ്വസ്ഥമായി കറങ്ങി മെയ് ദിനം ആഘോഷിച്ചു.

” താൻ മെയ്ദിന റാലി കണ്ടിട്ട് അലക്സാണ്ടർ പ്ലാസയിൽ തന്നെ ഉള്ള എന്റെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വരുക, ഊണ് എന്റെ കൂടെ ആകാം.” അദ്ദേഹ൦ എന്നെ ക്ഷണിച്ചു. ആ മെയ് ദിനം എനിക്ക് ഉത്സവമായിരുന്നു. കാരണം ആദ്യമായി ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് രാജ്യത്തെ മെയ് ദിനത്തിൽ ഞാൻ പങ്കു ചേരുകയാണ്. രാഷ്‌ട്രീയത്തിൽ ഇടതു വശം ചേർന്ന് നടക്കുന്നവർക്ക് ആഹ്ളാദകരമായ ദിന൦ . മനസ്സിൽ “സഖാക്കളെ സഖാക്കളെ മുന്നോട്ടു” പാടിക്കൊണ്ട് ഞാൻ ആ മെയ് ദിനത്തിന്റെ ഫോട്ടോകൾ ഒന്നൊന്നായി എടുത്തു. റാലി കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഞാൻ നിൽക്കുന്നത് അലക്സാണ്ടർ പ്ലാസയിൽ തന്നെ ആണെന്നും, അവിടെ തന്നെ ഉള്ള ഫ്ലാറ്റിലാണ് ബെർലിൻ കുഞ്ഞനന്തൻ നായർ താമസിക്കുന്നതെന്നും മനസ്സിലായത്. മെട്രോ സർവീസ് ഉള്ളതിനാൽ, സ്റ്റേഷൻ പരിസരത്തു നിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ അലക്സാണ്ടർ പ്ലാസയിൽ എത്തിയിരുന്നു. സന്തോഷകരമായ ആ ജനക്കൂട്ടറാലി കണ്ടു കിഴക്കൻ ജർമ്മനി പോളണ്ട് പോലെയാവുകയില്ല എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിൽ കുറിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ ഉച്ച ഊണ് സമയത്ത് -എല്ലാം മലയാളി സ്റ്റൈൽ – അദ്ദേഹം പറഞ്ഞതും അതാണ് -കിഴക്കൻ ജർമനിയുടെ സമ്പദ് വ്യവസ്ഥ നല്ലതാണെന്നും, സോവിയറ്റ് ബ്ലോക്കിന്റെ അവസാന കോട്ടയായി ഇവിടം നില കൊള്ളുന്നുവെന്നും.

ഡൽഹി പാർട്ടി വിശേഷങ്ങൾ പങ്കു വെച്ച അദ്ദേഹം, ഞാൻ അന്ന് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികളെ പറ്റി എഴുതി ക്കൊണ്ട് അമൃത ബസാർ പത്രിക എന്ന കൽക്കട്ട പേപ്പറിന് വേണ്ടി പ്രവർത്തിച്ചു എന്നറിയിച്ചപ്പോൾ, കൂടുതൽ പാർട്ടി കാര്യങ്ങളിലേക്ക് കടന്നു. അദ്ദേഹം ബ്ലിറ്റ്സിന്റെ മാത്രമല്ല, രണ്ടു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികളുടെയും കൂടി പ്രതിനിധി ആയിട്ടാണ് ബെർലിനിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞു . അന്നത്തെ കിഴക്കൻ ജർമ്മനിയുടെ ഭരണാധികാരി ഹോയനക്കാരുമായി നല്ല ബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്ന അദ്ദേഹം പല ഇടതു രഹസ്യങ്ങളും പങ്കു വെച്ചു. അതിൽ ഒന്ന് അച്ചടി സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ മുന്പിലായിരുന്ന കിഴക്കൻ ജർമനിയെക്കൊണ്ട് അന്നത്തെ ഇടതു പക്ഷ പത്രമായിരുന്ന “പാട്രിയോട്ടിന്” ഒരു പ്രസ് തന്നെ സംഭാവന ചെയ്യിപ്പിച്ചതും , അന്നത്തെ എഡിറ്റർ അത് ദുരുപയോഗം ചെയ്തതും ആയിരുന്നു. കിഴക്കൻ ജർമ്മനി അച്ചടി വിദ്യയിൽ ലോകത്തിലെ മുൻനിര രാജ്യങ്ങളിൽ ഒന്നായിരുന്നു. സോവിയറ്റ് യൂണിയനിൽ നിന്നും ഇന്ത്യയിൽ നിന്നും വിദ്യാർഥികൾ അവിടെ അച്ചടി വിദ്യയിലെ മുന്നേറ്റങ്ങൾ പഠിക്കുവാൻ പോകാറുണ്ടായിരുന്നു. കിഴക്കൻ ബെർലിൻ സോവ്യറ്റ് യൂണിയന്റെ പടിഞ്ഞാറൻ യൂറോപ്പിലേക്കുള്ള പടിവാതിൽ ആയതു കൊണ്ടും, നാറ്റോ സഖ്യത്തിന്റെ താവളം പടിഞ്ഞാറൻ ജർമനിയിലെ ബർലിൻ ആയതു കൊണ്ടും, ശീത യുദ്ധത്തിന്റെ ( കോൾഡ് വാർ) മുഖമായിരുന്നു. അവിടെയുള്ള ഒരു പത്രപ്രവർത്തകന് ഈ യുദ്ധത്തിന്റെ മുന്നണി റിപ്പോർട്ടർ കൂടി ആയേ പറ്റൂ. പി കൃഷ്ണ പിള്ളയിൽ നിന്ന് പാർട്ടി അംഗത്വം സ്വീകരിച്ച, ലെനിനും സ്റ്റാലിനും പാർട്ടി ക്ലാസ് നടത്തിയ മോസ്കൊയിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രത്യയശാസ്ത്ര സ്കൂളിൽ പരിശീലനം ലഭിച്ച ഏക മലയാളി എന്ന നിലയിലും. ബെർലിൻ കുഞ്ഞനന്തൻ നായർ സാമ്രാജ്യ ശക്തികളുടെ ശീത സമര കുതന്ത്രങ്ങളെ പറ്റി ഇന്ത്യയിലെ പത്രത്തിൽ എഴുതി. മാത്രമല്ല ഒരുപുസ്തകം തന്നെ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. മോസ്കൊയിലെ പാർട്ടി സ്കൂളിൽ സ്റ്റാലിൻ എഴുതിയ ചില സൂക്തങ്ങൾ, അവിടുത്തെ ബോർഡിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓർമയിലും മായാതെ കിടക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി അദ്ദേഹം വാചാലനായിരുന്നു. പിന്നീട് അമ്പതുകളിൽ ഇന്ത്യൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി നേതാക്കന്മാരെ സ്റ്റാലിന്റെ ക്ഷണ പ്രകാരം രഹസ്യമായി കൽക്കത്തയിലെ ഹാൽദിയ തുറമുഖത്തു നിന്ന്, നിഖിൽ ചക്രവർത്തി എന്ന മെയിൻസ്ട്രീം പത്രാധിപർ കടത്തി വിട്ടതിനു സാക്ഷിയായതും അദ്ദേഹo വിവരിച്ചു. അതായതു ഇന്ത്യൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ പല ചരിത്ര സംഭവങ്ങൾക്കും സാക്ഷിയായ ഒരു മനുഷ്യനോടാണ് ഞാൻ സംവദിക്കുന്നത് എന്ന് ഞാൻ മനസിലാക്കി.

തന്റെ യുവസുഹൃത്തും സഖാവുമായ സീതാറാം യെച്ചൂരിയെ പറ്റി അദ്ദേഹം അന്വേഷിച്ചു . അദ്ദേഹത്തെ സിപിഎം സെക്രട്ടേറിയറ്റ് അംഗമാക്കിയത് പാർട്ടിയുടെ ഭാവിയെ പറ്റി ശുഭ പ്രതീക്ഷ നൽകുന്നതായി പറഞ്ഞു . ഇന്ത്യയിൽ തിരിച്ചെത്തണമെന്നും , അത് ഡൽഹിയിൽ വേണമോ കേരളത്തിൽ വേണമോ എന്ന് തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല എന്നും അദ്ദേഹം അറിയിച്ചു. ഞാൻ പത്രപ്രവർത്തകരുടെ ഡൽഹി സഹകരണ ആവാസ സംഘത്തിലെ അംഗമാണെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ, അവിടെ തനിക്കു ചേരുവാൻ കഴിയുമോ എന്ന് ആരാഞ്ഞു.

കാലം ആരെയും കാത്ത് നിൽക്കുന്നില്ല. ആ വർഷം നവംബറിൽ തന്നെ ബെർലിൻ മതിൽ പൊളിഞ്ഞു.കിഴക്കൻ ജർമ്മനി സോവിയറ്റ് യൂണിയന് മുൻപേ പടിഞ്ഞാറൻ ജർമനിയിൽ ലയിച്ചു. പടിഞ്ഞാറൻ ജർമ്മനി ഒന്നാം ലോകവും, കിഴക്കൻ ജർമ്മനി മൂന്നാം ലോകവുമായി കഴിയുന്ന അവസ്ഥ ഒരേ ഭാഷയും സംസ്കാരവും ഉള്ള ഒരു ജനതയ്ക്കു എന്നേക്കും തുടരുക അപ്രയോഗികമായിരുന്നു. അതും രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന്റെ വിജയികൾ നിയന്ത്രിക്കുന്ന സർക്കാരുകൾ ഉള്ളപ്പോൾ.കിഴക്കു -പടിഞ്ഞാറു ജർമനികളുടെ ഐക്യം കാലത്തിന്റെ ഒരു അനിവാര്യത മാത്രം ആയിരുന്നു

ബെർലിൻ കുഞ്ഞനന്തൻ നായരുമായുള്ള എന്റെ കൂടിക്കാഴ്ച മൊബൈൽ ഫോൺ, ഇന്റർനെറ്റ് എന്നിവയുടെ ഇന്ത്യൻ ആവിർഭാവത്തിനു ഏകദേശം അഞ്ചു വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപേ ആയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് , അദ്ദേഹം കേരളത്തിൽ സ്ഥിര താമസത്തിനായി വന്നത് സിപിഎം അദ്ദേഹത്തെ പുറത്താക്കിയപ്പോൾ മാത്രമാണ് ഞാൻ അറിഞ്ഞത്. അദ്ദേഹത്തെപ്പോലെ , പ്രത്യയശാസ്ത്രവും, പാർട്ടി ചരിത്രവും രക്ത ധമനികളിൽ ഒഴുകുന്ന ഒരാൾക്ക് കേരളത്തിൽ അധികാരത്തിനു വേണ്ടി മാത്രം പാർട്ടി നടത്തുന്നവരിൽ നിന്ന് അങ്ങനെ ഒരു നീക്കം ഉണ്ടായതിൽ അത്ഭുതമൊന്നും തോന്നിയില്ല. പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രായാധിക്യത്തിലും ശമിക്കാത്ത കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ബോധത്തിലൂടെ നടത്തിയ പ്രത്യാക്രമണങ്ങൾ-എഴുത്തുകളിലൂടെയും , മറ്റു ഇടപെടലുകളിലൂടെയും – എന്നെ വളരെ ആകർഷിച്ചു.

അങ്ങനെയാണ് ഒരു പൊതു സുഹൃത്ത് വഴി ഞങ്ങൾ വീണ്ടും ബന്ധപ്പെടുവാൻ ഇടയായത്. അതും ടി പി ചന്ദ്രശേഖറിന്റെ ക്രൂരമായ പാർട്ടി സെൽ കൊലപാതകത്തിന് ശേഷം. ഇത് ആപത്കരമായ ബംഗാൾ മോഡൽ പോക്കാണ് എന്ന് മനസിലാക്കിയ ചിലർ ഡൽഹിയിൽ ഒരു പ്രതിഷേധ സമ്മേളനം കേരള ഹൗസിൽ വെച്ചു നടത്തുകയുണ്ടായി. അവിടെ ഈ സoഭവങ്ങളെ പറ്റി ഇംഗ്ലീഷിൽ ഒരു ലേഖന സമാഹാരം ഇറക്കണമെന്നു സുഹൃത്തുക്കൾ എന്നോട് അവശ്യപെട്ടു . ആ പുസ്തകം ബെർലിനും ഞാനുമായി വീണ്ടും ബന്ധപ്പെടുവാൻ കാരണമായി. തന്റെ പ്രധാന ലേഖനം ഏകദേശം ഒരാഴ്ചകൊണ്ട് എന്നോട് ഫോണിൽ അദ്ദേഹം പറയുകയായിരുന്നു . കൂടെ തന്റെ കേരളത്തിലെ അനുഭവങ്ങളും. ആ ഒരാഴ്ച എനിക്ക് കിട്ടിയത് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികളുടെ ആഗോള പ്രശ്നങ്ങൾ മാത്രമല്ല, കേരളത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങളെപറ്റിയും ഉള്ള ഒരു സ്റ്റഡിക്ലാസ് ആയിരുന്നു. ക്ലാസ് എടുത്ത അദ്ദേഹത്തിന് വിദ്യാർത്ഥിയായ എന്നെ മനസ്സിലായി.ആ സൗഹൃദം വർഷങ്ങളോളം തുടർന്നു.

മാസത്തിൽ ഒരിക്കൽ ഫോണിൽ അദ്ദേഹം ഡൽഹി വിശേഷങ്ങൾ ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു, ഞാനുമായി നാട്ടിലെ പാർട്ടി വിശേഷങ്ങൾ പങ്കു വെച്ചുകൊണ്ട്. ഞങ്ങളുടെ പുസ്തകം നാട്ടിലും ചർച്ചാവിഷയമായി. പക്ഷെ ആർ എം പി എന്ന പാർട്ടിയെ പറ്റിയുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രതീക്ഷ അറ്റു പോയി ഒരു വർഷത്തിനുള്ളിൽ. ‘അവരെക്കൊണ്ട് പറ്റുന്ന പണിയല്ല ‘എന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. ശാരീരികമായി ആരോഗ്യം വഷളായിക്കൊണ്ടുമിരുന്നു. എങ്കിലും വളരെ ജാഗരൂകനായ ഒരു മനസ്സിന്റെ ഉടമയായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

ഞങ്ങളുടെ സുഹൃദ് ബന്ധം ഒരു നല്ല ഡോക്യുമെന്ററി ഫിലിമിൽ പകർത്തണമെന്ന് ഞാൻ പദ്ധതിയിട്ടു.ലോകത്തെ മാറ്റിമറിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ച് സ്വപ്നം കണ്ട്, സ്വപ്നങ്ങളുടെ ശവക്കോട്ടയിൽ ഇരിക്കുന്നവരെ പറ്റിയുള്ള ഒന്ന്. അങ്ങനെയുള്ളവരുടെ ഉള്ളം
ഒപ്പിയെടുക്കണം എന്ന് ഞാൻ കരുതി. അദ്ദേഹം സമ്മതിച്ചു.അപ്പോഴേക്കും പാർട്ടിയിൽ തിരികെ പോയിരുന്നുവെങ്കിലും. ഞാൻ ക്യാമറയുമായി തിരുവനന്തപുരത്തു നിന്നു കണ്ണൂരിനു ടിക്കറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്തു. പക്ഷെ അന്ന് രാവിലെ വിളിച്ചപ്പോൾ “താൻ വരണ്ട,എനിക്ക് ആശുപത്രിയിൽ പോകണം” എന്നു പറഞ്ഞു അദ്ദേഹം അതിൽ നിന്ന് പിന്മാറി. അദ്ദേഹം കണ്ണൂർ പാർട്ടി ആസ്ഥാനത്ത് നടക്കുവാൻ പോകുന്ന തന്റെ വീഡിയോ അഭിമുഖത്തെ പറ്റി പറഞ്ഞു കാണണം.അവർ വിലക്കിയിട്ടുണ്ടാവണം. ഒരു അവസാന മണിക്കൂർ പിന്മാറ്റം അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. അത് പിന്നീട് ചില പൊതു സുഹൃത്തുക്കൾ സ്ഥിരീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.

അദ്ദേഹത്തെ ചെങ്കൊടി ഇട്ടു പുതപ്പിച്ചു തന്നെ വേണം അവസാന യാത്ര ചെയ്യിപ്പിക്കുവാൻ എന്ന് വാശിയുള്ള യെച്ചൂരി എന്ന പാർട്ടി സെക്രട്ടറിയാണ്‌,തന്റെ സ്വത:സിദ്ധമായ, ദുഷ്കരമായ സാഹചര്യങ്ങളെ പോലും ബോദ്ധ്യമാക്കാനുള്ള കഴിവ്‌ കൊണ്ട് ബെർലിനെ തിരിച്ചു പാർട്ടിക്ക് അകത്തു കൊണ്ടുവന്നത്. പുറത്തു പോയി തിരിച്ചു ചെന്നവർക്ക് കർശന നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഉണ്ടാകുക സ്വാഭാവികം. അത് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു. എനിക്ക് പരിഭവം ഇല്ല. പക്ഷെ ഒരു ചരിത്ര പുരുഷനെയും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുഭവങ്ങളെയും വരുംതലമുറക്കായി ഡിജിറ്റൽ ആയി സൂക്ഷിക്കുവാനുള്ള അവസരം നഷ്ടമായതിൽ എനിക്ക് സന്താപവുമുണ്ട് .

കഴിഞ്ഞ ദിവസം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണവാർത്ത വായിച്ചപ്പോൾ ഒരു നിസ്സംഗതയാണ് തോന്നിയത്. ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ സുവർണ സ്വപ്നങ്ങൾ പാഴായി പോകുന്നത് കണ്ട ഒരു നല്ല മനുഷ്യൻ ചരിത്രത്തിലേക്കു നീങ്ങുന്നു. അദ്ദേഹത്തെ പോലെ മോസ്‌കോയിൽ സോവിയറ്റ് കാലത്തു പണിയെടുത്തു, സോവിയറ്റ് തകർച്ചക്ക് ശേഷം ജീവിതകാലം മുഴുവൻ പെൻഷൻ കിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു പഴയ സഖാവിനോട് തന്റെ സോവിയറ്റ് അനുഭവങ്ങളെ പറ്റി ഒരു പുസ്തകം എഴുതുവാൻ നിർദേശിച്ചപ്പോൾ എന്നോട് അദ്ദേഹം പറയുകയുണ്ടായി
” നിങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുന്നത് എന്റെ യൗവന സ്വപ്നങ്ങൾ ഓരോന്നായി എങ്ങനെ തകർന്നു എന്ന് ഞാൻ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞത് എഴുതി വെക്കാനാണ്. എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ എന്റേത് മാത്രമാണ്.അതും അതിന്റെ നാശവും എന്റേത് മാത്രമാണ്.അത് പങ്കു വെയ്ക്കുക മനഃസാക്ഷിയുള്ള ആർക്കും ദുഷ്കരമാണ്”. ഞാൻ ഒരിക്കലും അദ്ദേഹത്തോട് ആ പുസ്തകക്കാര്യം പിന്നീട് ചർച്ച ചെയ്തില്ല. ബെർലിൻ എന്റെ ഡോക്യൂമെന്ററിയിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞതിനും കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു.

പുതിയ ആകാശവും, പുതിയ ഭൂമിയും സ്വപ്നം കണ്ടവർക്ക് അത് തങ്ങളുടെ മുൻപിൽ, കാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെ പൊളിഞ്ഞു എന്നത് എപ്പോഴും വേദനാജനകമായ അനുഭവം ആണല്ലൊ . അത് വീണ്ടും ഓർത്തെടുക്കുമ്പോൾ പ്രത്യേകിച്ചും.അതിനെ പറ്റി ചർച്ച ചെയ്യുവാൻ അനിതര സാധാരണമായ വിശകലന ശേഷി വേണം. അത് തങ്ങളുടെ ജീവിത സായംസന്ധ്യയിൽ ലഭിക്കുക വിരളമാണ്‌. ലാൽ സലാo സഖാവെ! നിങ്ങ ളുടെ സ്വപ്നഭൂമി ഇന്നില്ലെങ്കിലും നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ സ്വപ്നങ്ങളിലൂടെ, അതിനെ പ്രായോഗികമാക്കുവാനുള്ള പരിശ്രമത്തിലൂടെ ഈ ലോകത്തെ, മനുഷ്യകുലത്തെ കുറച്ചു കൂടെ മഹത്തരമാക്കിയിട്ടാണ് പോകുന്നത്. കാരണം മാനുഷികസമത്വം , ശ്രേഷ്‌ഠത എന്നിവയിലേക്കുള്ള പ്രയാണത്തിൽ ലോകം നിങ്ങളുടെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ അരികു പിടിച്ചു വളരെ ദൂരം കടന്നു വന്നിരിക്കുന്നു. ഈ പ്രയാണം നിങ്ങളിൽ അവസാനിക്കുന്നില്ല, ഞങ്ങളിലും.

ഒരു കണ്ണീർ നിറഞ്ഞ ലാൽ സലാം, സഖാവ് ബെർലിൻ കുഞ്ഞനന്തൻ നായർ.

കവർ ഡിസൈൻ : വിത്സൺ ശാരദാ ആനന്ദ്

“ഈ കഴിഞ്ഞ വെസ്റ്റ് ബംഗാൾ നിയമസഭ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ഫലങ്ങൾ ഞെട്ടൽ ഉണ്ടാക്കുന്നവയാണ്. 1946 ന് ശേഷം കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾ ഇങ്ങനെ ദാരുണമായ ഒരു സ്ഥിതി അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല. സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യയിൽ ആദ്യമായിട്ടാണ് സംസ്ഥാന നിയമസഭയിൽ ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ ഉണ്ടാകുന്നത്”, ഈ കഴിഞ്ഞ ബംഗാൾ നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് കഴിഞ്ഞുള്ള സി പി എം സെൻട്രൽ കമ്മിറ്റി വിലയിരുത്തി. എന്നാൽ കേരളത്തിലെ വിജയത്തെ ചരിത്രപരം എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അതേ സെൻട്രൽ കമ്മിറ്റി, കേരളത്തിൽ കുറയുന്ന വോട്ട് ശതമാനത്തെ എടുത്തു പറഞ്ഞു. ” അനുകൂല ഘടകങ്ങൾ അവഗണിക്കാതെ , പാർട്ടിയുടെ വോട്ടു ശതമാനം 2021 ഇൽ 2006 നെ അപേക്ഷിച്ചു കുറവാണെന്ന വസ്തുത വിസ്മരിക്കാതെ ഇരിക്കുക”.

ഈ രണ്ടു നിരീക്ഷണങ്ങളും ഉൾക്കൊണ്ട് ത്രിപുരയിലും ഇടതിന്റെ വോട്ട് ശതമാനം ബി ജെ പി കൈക്കലാക്കുന്നു എന്നും മനസിലാക്കിയാൽ, സി പി ഐ നേതാവ് ബിനോയ് വിശ്വം, പി ടി തോമസ് അനുസ്മരണ പ്രഭാഷണത്തിൽ നടത്തിയ ‘കോൺഗ്രസിന്റെ തകർച്ച ഇടതു പാർട്ടികൾക്ക് ഗുണകരമാകില്ല എന്ന പ്രസ്താവന ഇന്നത്തെ ദേശീയ രാഷ്‌ട്രീയ സ്ഥിതിഗതിയുമായി ചേർത്ത് വെച്ചു ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം വ്യക്തമാവും. കോൺഗ്രസ് ദേശീയമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ബി ജെ പിയുടെ എതിർദിശരാഷ്‌ടീയത്തെ ശക്തമായി ഉൾക്കൊള്ളാനുള്ള ശേഷി ദേശീയമായി ഇടതു പാർട്ടികൾക്ക് ഇല്ല എന്ന വസ്തുതയും ബിനോയ് വിശ്വം അംഗീകരിക്കുകയാണ് ഈ പ്രസ്താവന വഴി.

സി പി എം സെൻട്രൽ കമ്മിറ്റി തങ്ങളുടെ അടുത്ത നാലു വർഷത്തെ പാർട്ടി പരിപാടി നിശ്ചയിക്കുന്ന രേഖ ചർച്ച ചെയ്തു അംഗീകരിക്കുവാൻ ഹൈദരാബാദിൽ കൂടിയപ്പോൾ ഈ രാഷ്‌ട്രീയ വസ്തുതകളിലൂടെയും മാറുന്ന ഇടതു വോട്ടു ശതമാനക്കണക്കുകളിലൂടെയും, ബിനോയ് വിശ്വത്തിന്റെ വാക്കുകളിൽ യാഥാർഥ്യങ്ങളുടെ നിഴൽ വീണിരുന്നു എന്ന് കണ്ടെത്തി എന്ന് കരുതട്ടെ. കാരണം കേരളമല്ല ഇന്ത്യ എന്ന് ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ സിപിഎം നേതാക്കൾക്കും അറിയാം, അവർ കേരളത്തിൽ എത്ര രാഷ്‌ട്രീയ ഉമ്മാക്കികൾ കാണിച്ചു മറച്ചു പിടിച്ചാലും.

ഇന്ത്യ കേരളമല്ല എന്ന് പറയുവാൻ കാരണം ഒന്നാം ലോക സഭയിലെ 22 സീറ്റിൽ നിന്ന്, പതിന്നാലാം സഭയിലെ ഇടതിന്റെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന 59 സീറ്റിൽ നിന്ന്, ഇന്നത്തെ പതിനേഴാം സഭയിൽ ഏഴു സീറ്റിലേക്ക് ഇടതു പക്ഷം ചുരുങ്ങിയിരിക്കുകയാണ് എന്നതാണ്. ഇടതു പാർട്ടി എന്നത് കൊണ്ട് രണ്ടു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികളും, ആർ എസ് പി യും, ഫോർവേഡ് ബ്ലോക്ക്, സിപി ഐ എം ലിന്റെ ചില പാർട്ടികളും ചേർന്നതിനെയാണ് ഇവിടെ വിവക്ഷിക്കുന്നത്. കഴിഞ്ഞ മൂന്നു ലോകസഭ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ ഇടതിന്റെ വോട്ട് ശതമാനം കുത്തനെ ഇടിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് എന്ന വസ്തുതയും മറന്നു കൂടാ. ഒന്നാം യൂ പി എ യിലെ ഭരണത്തിന്റെ പിൻസീറ്റ് ഡ്രൈവർമാർ എന്ന വിശേഷണത്തിൽ നിന്ന് പതിനഞ്ചു വർഷം കൊണ്ട് ഇടതരുടെ ദേശീയ വോട്ട് ശതമാനം വെറും 3.36 ശതമാനമായി കുറഞ്ഞു. ഇതേ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ബി ജെ പി 37.36 ശതമാനം വോട്ട് നേടി 303 സീറ്റും ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസ് 19.49 ശതമാനo വോട്ട് നേടി 53 സീറ്റും നിലനിറുത്തിയിരുന്നു എന്ന് ഓർമ്മിക്കുന്നത് നല്ലതായിരിക്കും.

മാത്രവുമല്ല, കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് ലോകസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിലെ ദേശീയ ഇടതു വോട്ട് ശതമാനം പരിശോധിച്ചാൽ 2009 ലെ 8.28 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് പടിപടിയായി കുറഞ്ഞു, 2014 ഇൽ 5.22 ശതമാനമായി കുറഞ്ഞിട്ടാണ് 2019 ഇൽ 3.06 ശതമാനത്തിൽ എത്തിയത് എന്നും കാണാം. എന്നാൽ ഈ ശതമാനം 2004 ൽ ഇടതർക്കു ലോക സഭയിലെ ഏറ്റവും കൂടിയ 59 സീറ്റ് കിട്ടിയപ്പോളും 8.18 ശതമാനമായിരുന്നു എന്നും ഓർക്കണം. ഇടതന്മാർ ഭരണത്തിൽ നിർണായക സ്വാധീനം ചെലുത്തിയ 1977 ൽ അടിയന്തിരാവസ്ഥയെ തൂത്തെറിഞ്ഞ സമയത്തു ഈ ശതമാനം, 8.05 ആയിരുന്നു. എന്നാൽ 1989 ലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ഈ ശതമാനം ഉയർന്നു 10.16 ശതമാനമായിരുന്നു എന്നതും ഒരു വസ്തുതയാണ്. എന്നാൽ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടികളുടെ നല്ല കാലത്ത്, അവരെയും ഇടതന്മാരായി കണ്ടാൽ, 1967 ൽ ഈ ശതമാനം 17.80 ശതമാനം വരെ ആയിരുന്നു. അതായതു കഴിഞ്ഞ അമ്പതു വർഷങ്ങളിലെ ഇടതരുടെ ജനപിന്തുണയുടെ പ്രതിഫലനമായി വോട്ട് ശതമാനം പരിശോധിച്ചാൽ താഴോട്ട് പോകുന്ന ഒരു ഗ്രാഫ് കാണാം. കഴിഞ്ഞ പതിനഞ്ചു വർഷത്തിൽ ആ ഗ്രാഫിന്റെ താഴോട്ടുള്ള പോക്ക് കുത്തനെ ആണ് എന്നും മനസിലാക്കാം.

എന്നാൽ ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസിന്റെ കാര്യമെടുക്കുക. അവരുടെ വോട്ടിംഗ് ശതമാനം ആദ്യമായി കേന്ദ്ര ഭരണം നഷ്ടപെട്ട 1977 ൽ പോലും 34 .52 ആയിരുന്നു. പിന്നീട് കേന്ദ്രത്തിൽ അധികാരം നഷ്ടപ്പെട്ടപ്പോൾ 1989 ൽ 39 .53 ശതമാനം വോട്ട് അവർക്കു ലഭിച്ചിരുന്നു. അന്നത്തെ കോൺഗ്രസ് പ്രധാമന്ത്രിയും, പ്രസിഡന്റുമായിരുന്ന രാജീവ് ഗാന്ധി പ്രതിപക്ഷത്തു ഇരിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. പക്ഷെ 1991 ൽ കോൺഗ്രസിന് 36 .26 ശതമാനമേ വോട്ട് ലഭിച്ചുള്ളൂ എങ്കിലും അവർ സഖ്യ കക്ഷികളുമായി കൂടി ചേർന്ന് അഞ്ചു വർഷം ഭരണം നടത്തി. പിന്നീട് പ്രതിപക്ഷത്തിരുന്ന 1996 ലും, 1999 ലും, 28 ശതമാനം വോട്ട് നേടിയാണ് അവർ 2004 ൽ വീണ്ടും ഭരണം പിടിച്ചത്. 2009 ൽ അവർ 28 ശതമാനo നേടി തന്നെ ഭരണത്തിൽ തിരിച്ചെത്തി. കഴിഞ്ഞ രണ്ടു ലോകസഭ തെരഞ്ഞെടുപ്പിലും ഈ ശതമാനം 19 ശതമാനമാണെങ്കിലും ഇടതരെ പോലെ ഭീകരമായി താഴോട്ടു പോകുന്ന ജനപിന്തുണയുടെ ഗ്രാഫ് എന്ന് കോൺഗ്രസിനെ പറ്റി പറയുവാൻ അടുത്തുള്ള ലോകസഭ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് വരെ കാത്തിരിക്കേണ്ടി വരും. അതായതു പത്തു ശതമാനം വോട്ട് അടുത്ത ലോക സഭ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ കോൺഗ്രസിന് കൂടുതൽ ലഭിച്ചാൽ അവർക്ക് സഖ്യ കക്ഷികളുമായി കേന്ദ്ര ഭരണം തിരിച്ചു പിടിക്കാം.

ഇനി നോക്കേണ്ടത് ഇടതു പാർട്ടികൾ ശൂന്യമായി ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ബംഗാൾ ത്രിപുര സംസ്ഥാന ലോക് സഭ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ആരാണ് അവർക്ക് പകരമായി എത്തുന്നത് എന്നാണ്. ബംഗാളിൽ 2009 ലോക സഭയിലെ 43 .3 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് 2014 ഇൽ 32 ശതമാനമായി കുറഞ്ഞു. 2019 ൽ ഒരു സീറ്റും കിട്ടാതെ വെറും 7.96 വോട്ടു ശതമാനത്തിലേക്ക് താഴ്ന്നിരുന്നു. ത്രിപുരയിൽ 2009 ൽ 61.69 ശതമാനം വോട്ടിന് സംസ്ഥാനത്തെ രണ്ടു സീറ്റ് പിടിച്ച സിപിഎം 2014 ൽ വോട്ടു ശതമാനം കൂട്ടി 64 ശതമാനം ആക്കിയെങ്കിലും, 2019 ൽ അത് 17.31 ശതമാനമായി കുറഞ്ഞു. രണ്ടു ലോക്‌സഭാ സീറ്റിലും പരാജയപ്പെട്ടു. ഈ വർഷം നിയമസഭയിൽ ഇടതർ സംപൂജ്യരായി ആദ്യമായി കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാർ ഇല്ലാത്ത ഒരു നിയമ സഭ ബംഗാളിന് നൽകി. 35 വർഷം തുടർ ഭരണം നടത്തിയ അവരുടെ സ്ഥാനത്തു പ്രതിപക്ഷമായി വന്നിരിക്കുന്നത് ഇടതു പാർട്ടികൾ നഖ ശിഖാന്തം എതിർക്കുന്ന ബി ജെ പി എന്ന, മതേതര രാജ്യത്തെ മാറ്റി മറിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുന്ന സംഘപരിവാർ പാർട്ടിയാണ്. അത് പോലെ ത്രിപുര നിയമസഭയിലും ബി ജെ പി ഇടതരെ തോൽപ്പിച്ച് ഭരണം കയ്യേറിയിരിക്കുന്നു.

കഴിഞ്ഞ ലോക സഭയിലെ വോട്ടു ശതമാനം നോക്കിയാൽ ബി ജെ പിയും കോൺഗ്രസ്സും മാത്രമാണ് രണ്ടക്ക വോട്ടു ശതമാനമുള്ള പാർട്ടികൾ. അതായതു ബാക്കിയെല്ലാവരും ഇടതന്മാർ ഉൾപ്പെടെ ഒറ്റ അക്ക വോട്ടു ശതമാനത്തിൽ പെടുന്നവർ ആണ് എന്ന് ചുരുക്കം. ഇവിടെയാണ് ബിനോയ് വിശ്വത്തിന്റെ “കോൺഗ്രസ് തകർന്നാൽ നികത്താനുള്ള കെൽപ്പു ഇടതർക്കു ഇല്ല ” എന്ന് പറയുന്നതിൻറെ രാഷ്‌ടീയ പ്രസക്തി ഏറുന്നത്. അതായതു കേന്ദ്രത്തിൽ ദിവസേന എന്ന വിധം ജന പിന്തുണ നഷ്ടമാക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന, ഇന്ത്യയെ ഒരു മത രാഷ്ട്രമാക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ബി ജെ പി സംഘ പരിവാർ പാർട്ടികളെ നേരിടണമെങ്കിൽ ഇന്നും 53 അംഗങ്ങൾ ഉള്ള 19 ശതമാനം വോട്ടു ശതമാനം ലഭിക്കുന്ന കോൺഗ്രസിനെ ആർക്കും അവഗണിക്കാൻ പറ്റില്ല എന്ന്.

കേരളത്തിലെ ഇടതരുടെ സ്ഥിതി അത്ര സുഖകരമല്ല എന്ന് സി പിഎം സെൻട്രൽ കമ്മിറ്റി അവരുടെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് അവലോകനത്തിൽ കുറയുന്ന വോട്ട് ശതമാനം കണക്കിലെടുത്തു ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇടതു മുന്നണിയുടെ വോട്ടു ശതമാനം കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് ലോകസഭ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ കുറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു. 2009 ലെ 41.89 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് 2014 ൽ വോട്ടു കുറഞ്ഞു 40.33 ശതമാനവും, 2019 ൽ 36.29 ശതമാനവും ആയിരിക്കുകയാണ്- നിയമ സഭ വോട്ട് ശതമാനവും ഈ കുറവ് കാണിക്കുന്നുണ്ട് പൊതുവെ, ഈ കഴിഞ്ഞ വർഷം ഇടതർ ജയിച്ചുവെങ്കിലും. അത് തന്നെയാണ് സി പി എം സെൻട്രൽ കമ്മിറ്റിയുടെ പ്രസ്താവനയും ചൂണ്ടി കാണിക്കുന്നത്. അതായതു ബംഗാൾ ത്രിപുര അവസ്ഥയിലേക്ക് കേരളത്തിലെ ഇടതർക്കും എത്തുവാൻ ഭാവിയിൽ സാധ്യത ഇല്ലാതില്ല എന്ന്.

ഈ രാഷ്‌ട്രീയ സാഹചര്യത്തിലാണ് ബിനോയ് വിശ്വത്തിന്റെ കോൺഗ്രസ്-ഇടതു ബന്ധങ്ങളെ പറ്റിയുള്ള പ്രസ്താവന കേരള രാഷ്‌ടീയത്തിന്റെ നാലു ചുവരിനു അപ്പുറമായി ദേശീയ രാഷ്‌ട്രീയത്തിൽ പ്രസക്തമാകുന്നത്. കേരളത്തിൽ മാത്രം അധികാരം പിടിക്കുകയും ഇന്ത്യ എന്ന രാജ്യത്തിനെ ബി ജെ പി ക്കു വിഹരിക്കാൻ വിടുകയും ചെയ്യുന്ന രാഷ്‌ട്രീയ നിലപാട്, അതെന്തിന്റെ പേരിലാണെങ്കിലും മറ്റാരേക്കാളും വിനാശകരമാകുന്നത് ഇടതർക്കാ യിരിക്കും എന്നത് ബംഗാളും, ത്രിപുരയും ഉദാഹരിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അത് മനസ്സിലാക്കി അന്ധമായ കോൺഗ്രസ് വിരോധത്തിനപ്പുറം, ഇടതർ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്ന ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യ സമര സേനാനികൾ വഴികാട്ടിയ മതനിരപേക്ഷതയുടെ നേരായ വഴിയിൽ, രാജ്യത്തെ കൊണ്ട് വരേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത ഇടതു പാളയത്തിലെ വല്യേട്ടൻ ആയ കേരളത്തിലെ സി പി എം നേതൃത്വത്തിനു അവരുടെ ദേശീയ നേതൃത്വം പോലെ തന്നെ മനസ്സിലാകുമെന്നു കരുതുന്നു. അവർക്കു വഴികാട്ടാനായി ഒരു മോഡൽ സൗത്ത് ആഫ്രിക്കൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി കാണിച്ചു തന്നിട്ടുണ്ട്. അവിടെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ഭരണ കക്ഷിയായ ആഫിക്കൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസിന് ഒപ്പം രാഷ്‌ട്രീയമായി നിന്ന് കൊണ്ട് തൊഴിലാളി, സംഘടനകളിലൂടെയും, മറ്റും തങ്ങളുടെ രാഷ്‌ട്രീയ പ്രസക്തി ഉറപ്പിക്കുന്നു. പ്രധാന മന്ത്രിമാരായിരുന്ന നെഹ്‌റുവിന്റെയും, ഇന്ദിരാ ഗാന്ധിയുടെയും കാലത്തെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികളും അതല്ലേ ചെയ്തത്? അതും മൂന്ന് സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ അധികാരം പിടിച്ചു കൊണ്ടാണ് എന്ന് മാത്രം. അത് കൊണ്ടാണ് ദേശീയ രാഷ്‌ട്രീയത്തിലെ ഒരു തിരുത്തൽ ശക്തി ആയി ഇടതു പാർട്ടികൾക്ക് പാർലമെന്റിലും, മറ്റു വേദികളിലും ഈയിടെ വരെ പ്രവർത്തിക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞതും. ഈ തിരുത്തൽ ശക്തി എന്താണ് എന്ന് വടക്കേ ഇന്ത്യക്കാർക്ക് പോലും മനസിലായത് ഒന്നാം യൂ പി എ സർക്കാരിന്റെ കാലത്തായിരുന്നു എന്നത് ഇടതു പാർട്ടികളുടെ ഹിന്ദി സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ ശോഷിച്ച ജനപിന്തുണയെ ആണ് കാണിക്കുന്നത്. തങ്ങളുടെ പാരമ്പര്യ ശക്തി ദുർഗങ്ങളിലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ കുറഞ്ഞു വരുന്ന ജന പിന്തുണ, സംഘ പരിവാറിന്റെ വിഭജന രാഷ്‌ടീയം എന്നിവ അതിനു ഇടതരെ ഇനി തിരിച്ചു വരുവാൻ അനുവദിക്കുമോ എന്നും കാണേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

മാറുന്ന, വിപ്ലവം ഇനി വരാനില്ലാത്ത ലോകത്തു, ഇടതു രാഷ്‌ട്രീയത്തിൻറെ പ്രസക്തി തങ്ങളുടെ തൊഴിലാളി മുന്നണി സംഘടനകളെ ശക്തമാക്കി, അവരെ, ഇന്ത്യയെ മറ്റൊന്നാക്കുവാൻ പരിശ്രമിക്കുന്ന സംഘപരിവാർ രാഷ്‌ട്രീയത്തിനെ ചെറുക്കുവാൻ പ്രാപ്തരാക്കുക എന്നതാണ്. അതുവഴി തങ്ങളുടെ ശക്തികേന്ദ്രങ്ങളിൽ അധികാരത്തിൽ എത്തുവാനും ശ്രമിക്കാം. ദേശീയ രാഷ്‌ട്രീയത്തിൽ ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന അതിന്റെ മതനിരപേക്ഷതയോടെ ജനാധിപത്യ മൂല്യത്തിൽ ഉറച്ചു നിലനിൽക്കേണ്ടി ഇരിക്കുന്നു. അതിനു വേണ്ട ദേശീയരാഷ്‌ട്രീയം കാലോചിതമായി നടത്തേണ്ടത് ഇന്ത്യയുടെ എന്നത് പോലെ തന്നെ ഇടതു പാർട്ടികളുടെയും നിലനിൽപ്പിന്റെ ആവശ്യകതയാണ്. അത് സി പിഎം കണ്ണൂർ പാർട്ടി കോൺഗ്രസ് മനസിലാക്കുമെന്നു കരുതട്ടെ. അത് തന്നെയല്ലെ ബിനോയ് വിശ്വം എന്ന സി പി ഐ നേതാവ് പറഞ്ഞത് എന്ന് ഇടതു രാഷ്‌ട്രീയത്തെ മനസിലാക്കുന്നവർക്കു തോന്നുന്നതിൽ അത്ഭുതമില്ല.

ഇടതു പാർട്ടികൾ ഈ വസ്തുതകൾ കണ്ടില്ലെങ്കിലും ലോകം ഇന്ത്യയിൽ വളർന്നു വരുന്ന വംശീയവും, മതപരവുമായ ഫാസിസത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു. ജനുവരി 12നു യൂ എസ് കോൺഗ്രസിൽ അത്യപൂർവമായ ഒരു വാദം നടന്നു. വംശഹത്യ ജാഗ്രത (Genocide watch) എന്ന സംഘടന ഇന്ത്യയിൽ ഒരു വംശഹത്യക്കു കളമൊരുങ്ങുന്നുണ്ട് എന്നും, യൂ എസ് സർക്കാർ ഇന്ത്യൻ സർക്കാരിന് അത് തടയാനുള്ള നിർദേശം കൊടുക്കണമെന്നും ഉള്ള ഒരു മുന്നറിയിപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു ആ വാദത്തിൽ. എല്ലാവരെയും അമ്പരപ്പിച്ചത്. ആഫ്രിക്കയിലെ റുവാണ്ടയിൽ ആയിരുന്നു ഈ കൂട്ടർ അവസാനം ഇതുപോലെ ഒരു ഒരു മുന്നറിയിപ്പ് നടത്തിയത്. അതിനു ശേഷം അവിടെ വംശഹത്യ നടക്കുകയും ചെയ്തുവത്രേ. അതായതു, ഇന്ത്യ വിഭജനകാലത്തെപ്പോലെ ഒരു കലാപത്തിലേക്ക് മുന്നേറിക്കൊണ്ടിരിക്കുയാണ് എന്ന് ലോകവും തിരിച്ചറിയുന്നു. അതിനു കാരണം ഇന്നത്തെ മത ജാതി വിദ്വേഷ പ്രചാരണങ്ങളെ തടയിടാത്ത കേന്ദ്രസർക്കാർ തന്നെയാണെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം.

അത് മനസ്സിലാക്കി തങ്ങളുടെ രാഷ്‌ട്രീയ പരിപാടികൾ പരിഷ്കരിക്കാത്ത രാഷ്‌ട്രീയ കക്ഷികൾ എത്ര അവകാശവാദങ്ങൾ ഉന്നയിച്ചാലും, അത് ജലരേഖ പോലെ നിഷ്പ്രഭം ആണ്. ഇന്ത്യയെ മറ്റൊരു ദുരന്തത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാനുള്ള ബാധ്യത ഇന്ന് കേന്ദ്രത്തിലെ എല്ലാ പ്രതിപക്ഷ പാർട്ടികൾക്കുമാണെന്നു ചുരുക്കം. ഇവിടെയാണ് ഇടതു കോൺഗ്രസ് സഖ്യത്തിന് ചരിത്ര, കാലിക പ്രസക്തി. അത് മനസിലാക്കി പ്രവർത്തിച്ചില്ലെങ്കിൽ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിലെ പടലപ്പിണക്കം ഇടതർക്കു കൊടുത്ത ‘രാജ്യ ദ്രോഹി’ എന്ന പട്ടം വീണ്ടും താങ്ങി ഇന്ത്യൻ രാഷ്‌ട്രീയത്തിൽ അപ്രസക്തരായി ബംഗാളിലെ പോലെ പാർലമെന്റിലും അവർ സംപൂജ്യർ ആകും. കേരളമാകട്ടെ ബംഗാൾ പോലെ 40 ഇത് അധികം ലോകസഭ അംഗങ്ങളെ അയക്കുന്ന സംസ്ഥാനമല്ല. വെറും ഇരുപതു ലോകസഭ അഗങ്ങളെ കൊണ്ട് അഞ്ഞൂറിൽ അധികം അംഗങ്ങൾ ഉള്ള ലോകസഭയിൽ ബി ജെ പിയെ തടയുക എന്നത് മലർപ്പൊടിക്കാരൻ പോലും സ്വപ്നം കാണില്ല. അങ്ങനെ ഒരു രാഷ്‌ട്രീയ നിലപാട് കേരളത്തിലെ ഇടതു പാർട്ടികൾ എടുത്താൽ, അത് 35 സീറ്റുകൊണ്ട് കേരള ഭരണം കഴിഞ്ഞ വർഷം പിടിക്കാൻ പോയ കേരള ബി ജെ പിയുടെ അനുഭവമായിരിക്കും എന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ …

കവർ ഡിസൈൻ : ജ്യോത്സ്ന വിൽസൺ