ജയശ്രീ തോട്ടയ്ക്കാട്ട്

ബീഹാറിൽ പുതിയ വോട്ടർ പട്ടിക തയ്യാറാക്കാനുള്ള തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷന്റെ തീരുമാനം, ദേശീയ പൗരത്വ രജിസ്റ്റർ നടപ്പാക്കലിന്റെ ഭാഗമായുള്ളതാകുമോ എന്ന ഗൗരവമുള്ള ആശങ്കയാണുയർത്തുന്നത്. കേന്ദ്രസർക്കാരിന്റെ സംശയാസ്പദമായ ഈ പരിപാടി, ഭാവിയിൽ ഇന്ത്യയിൽ മുഴുവൻ വ്യാപിപ്പിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട് എന്നതും വ്യാപകമായി ആശങ്ക ഉണർത്തുന്നു.

2025 നവംബറിലെ ബീഹാർ നിയമസഭാ തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് മുന്നോടിയായി, സംസ്ഥാനത്തെ 243 നിയോജക മണ്ഡലങ്ങളിലെ വോട്ടർ പട്ടിക പൂർണ മായും പുതുക്കാനാണ് ഇ.സി. തീരുമാനിച്ചിട്ടുള്ളത്.

ഇത്രമാത്രം ആശങ്കയ്ക്ക് എന്താണ് കാരണം?

ഈ പുതിയ വോട്ടർ പട്ടിക തയ്യാറാക്കൽ, സാധാരണ വോട്ടർ പട്ടിക പുതുക്കലിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ്. സാധാരണയായി, വോട്ടർ പട്ടികയിൽ പേര് ചേർക്കലോ ഒഴിവാക്കലോ മാത്രമാണ് നടക്കാറുള്ളത്. എന്നാൽ, ഇത്തവണ, പഴയ പട്ടിക പൂർണമായും ഒഴിവാക്കി, പുതിയൊരു പട്ടിക തയ്യാറാക്കാനാണ് തീരുമാനം.

ഇതിനായി വോട്ടർമാരുടെ വിശദാംശങ്ങൾ, അവരുടെ പൗരത്വത്തിന്റെ തെളിവുകളുൾപ്പെടെ, പരിശോധിക്കപ്പെടും. പ്രത്യേകിച്ച് 2003 ലെ വോട്ടർ പട്ടികയിൽ ഇല്ലാത്തവരുടെ. അവിടെയാണ് എൻ.ആ.ർസി.യുമായി (ദേശീയപൗരത്വ റെജിസ്റ്റർ) ബന്ധപ്പെട്ട ആശങ്കകൾ ഉയരുന്നത്. കാരണം എൻആർസി പ്രക്രിയയിൽ പൗരത്വം തെളിയിക്കാനും സമാനമായ രേഖകളായിരുന്നു ആവശ്യം.

എൻ ആർ സിയുമായുള്ള സാമ്യം

ഉദാഹരണത്തിനു, 2019 ൽ അസമിൽ നടന്ന എൻആർസി പ്രക്രിയ, പൗരത്വം തെളിയിക്കാൻ രേഖകൾ ഹാജരാക്കാൻ കഴിയാത്ത 19 ലക്ഷം പേർക്ക് പൗരത്വം നഷ്ടപ്പെടാനുള്ള സാധ്യത സൃഷ്ടിച്ചിരുന്നു,

കേന്ദ്രസർക്കാർ അന്ന് ലക്ഷ്യമിട്ടത് ന്യുനപക്ഷങ്ങളെ ആയിരുന്നുവെങ്കിലും ഈ പട്ടികയിലെ 19 ലക്ഷം പേരിൽ 12 ലക്ഷത്തോളം ഹിന്ദുക്കളായിരുന്നതിനാൽ, അവസാനം ചില സാങ്കേതിക കാരണങ്ങൾ പറഞ്ഞു ഉപേക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു. സർക്കാർ / പൊതു മേഖല സ്ഥാപനങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ഐ ഡി രേഖകൾ, പാസ്‌പോർട്ട്, ജനന സർട്ടിഫിക്കറ്റ്, അല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് സർക്കാർ രേഖകൾ -ഇവയൊക്കെയാണ് പുതിയ വോട്ടർ പട്ടിക തയ്യാറാക്കലിന്റെ ഭാഗമായി, വോട്ടർമാർക്ക് ഹാജരാക്കേണ്ടി വരുക. ഇത് പ്രത്യേകിച്ച് നിരക്ഷരർക്കും ദരിദ്രർക്കും രേഖകൾ ഇല്ലാത്തവർക്കും, പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട സമുദായങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നവർക്കും വലിയ വെല്ലുവിളിയായി മാറിയിരിക്കുകയാണ്.രാജ്യത്ത് ഏറ്റവും കുറവ് ജനനങ്ങൾ രജിസ്റ്റർ ചെയ്യുന്ന സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് ബീഹാർ!

ഒരു NDA സഖ്യകക്ഷിതന്നെ ചോദിച്ചത് “മുസഹാർ, ഡോം ജാതികളിൽ, വോട്ടർമാർക്ക് അവർ ആവശ്യപ്പെടുന്ന രേഖകൾ വളരെ കുറവാണ്. അവരെങ്ങനെ അവരുടെ പൗരത്വം തെളിയിക്കും?” എന്നായിരുന്നു.

ഈ പരിപാടി പ്രധാനമായും ‘സ്‌പെഷ്യൽ ഇന്റൻസീവ് റിവിഷൻ’ (SIR) തീവ്രമായ ഒരു വോട്ടർ പട്ടിക പരിശോധനയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.അതായത് നിലവിലുള്ള വോട്ടർ പട്ടിക പൂർണമായും പുതുക്കി തയ്യാറാക്കാനാണ് പുറപ്പാട് എന്നർത്ഥം. അതിന്റെ വിശദാംശങ്ങൾ ചുരുക്കിപറയാം.

1955 ലെ പൗരത്വ നിയമത്തിലെ വ്യവസ്ഥകൾക്കനുസൃതമായി മൂന്ന് വിഭാഗങ്ങളാണ് തെരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷൻ നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ളത് .

1. 1987 ജൂലൈ 1 ന് മുമ്പ് ജനിച്ചവർ അവരുടെ ജനനത്തീയതിയുടെയോ ജനന സ്ഥലത്തിന്റെയോ തെളിവ് ഹാജരാക്കേണ്ടതുണ്ട്. അതായത് നിങ്ങളിന്ന് ബീഹാറിൽ ആണ് താമസിക്കുന്നതെങ്കിൽ, ഈ രേഖകളൊന്നും ഹാജരാക്കാനാകുന്നില്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ വോട്ടവകാശമേ നഷ്ടപ്പെടും. നാളെയത് പൗരത്വം തന്നെ നഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു സ്ഥിതിവിശേഷത്തിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം.
2. 1987 ജൂലൈ 1 നും 2004 ഡിസംബർ 2 നും ഇടയിൽ ജനിച്ചവർ ജനനത്തീയതിയുടെയോ ജനന സ്ഥലത്തിന്റെയോ തെളിവും അവരുടെ മാതാപിതാക്കളിൽ ഒരാളുടെ സമാനമായ തെളിവും ഹാജരാക്കേണ്ടതുണ്ട്.
3. 2004 ഡിസംബർ 2 ന് ശേഷം ജനിച്ചവർ തങ്ങളുടെയും അവരുടെയും മാതാപിതാക്കളുടെയും ജനനത്തീയതിയുടെയോ ജനന സ്ഥലത്തിന്റെയോ
   തെളിവ് ഹാജരാക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ബീഹാറിലെ 4 കോടിയിലധികം വോട്ടർമാർ 20 നും 38 നും ഇടയിൽ പ്രായമുള്ളവരായതിനാൽ, മൊത്തം വരുന്ന 8 കോടിയോളം വോട്ടർമാരിൽ ഏകദേശം 50% പേർക്കും ആഴ്ചകൾക്കുള്ളിൽ തങ്ങളുടെയും മാതാപിതാക്കളിൽ ഒരാളുടെയെങ്കിലുമോ പൗരത്വം തെളിയിക്കേണ്ടിവരും.

രാഷ്ട്രീയ പ്രതികരണങ്ങൾ

ഈ നിയമങ്ങൾ പ്രതിപക്ഷത്തുന്നിന്നും കടുത്ത വിമർശനങ്ങളാണ് ക്ഷണിച്ചു വരുത്തിയിരിക്കുന്നത്. മോദി സർക്കാരിന്റെ പുതിയ പൗരത്വ നിയമം പാകിസ്ഥാൻ, ബംഗ്ലാദേശ്, അഫ്ഗാനിസ്ഥാൻ എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള രേഖകളില്ലാത്ത കുടിയേറ്റക്കാർക്ക് പൗരത്വം വേഗത്തിലാക്കുക , പക്ഷേ മുസ്ലീങ്ങളെ ആ പ്രക്രിയയിൽ ഉൾപ്പെടുത്താതിരിക്കുക എന്നതായിരുന്നുല്ലോ കോൺഗ്രസ് പാർട്ടി ഈ പ്രക്രിയയെ എതിർക്കുന്നത്, “പരിഹാരത്തിന്റെ മറവിൽ വഞ്ചനാപരവും സംശയാസ്പദവുമായ ഒരു ആശയം” എന്ന് അതിനെ വിളിച്ചുകൊണ്ടാണ്. ബീഹാറിലെ വോട്ടർമാരുടെ വോട്ടവകാശം ഇനി കേന്ദ്ര, സംസ്ഥാന സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ കൈകളിലായിരിക്കുമെന്നതുകൂടി അവർ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. “കേന്ദ്ര സംവിധാനങ്ങളുടെ അധികാരം ഉപയോഗിച്ച് വോട്ടർമാരെ ലിസ്റ്റിൽ നിന്ന് മനഃപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കാൻ കഴിയും എന്ന വലിയ ഒരു അപകടസാധ്യത ഇതിൽ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു,”

ബീഹാറിലെ സീമാഞ്ചൽ മേഖലയായിരിക്കും മറ്റുള്ളവയേക്കാൾ കൂടുതൽ സങ്കീർണതകൾക്ക് വിധേയമാകുന്നത്. ഇവിടം കുടിയേറ്റത്തിന്റെയും വെള്ളപ്പൊക്കത്തിന്റെയും ഒരു കേന്ദ്രമാണ്. ആളുകൾ ഡൽഹിയിലേക്കും പഞ്ചാബിലേക്കും വലിയ തോതിൽ തൊഴിൽ തേടി പോകുന്നവർ. അവരിൽ എത്ര പേർക്ക് ഈ പരിപാടിക്കായി തൊഴിൽ വിട്ടു തിരിച്ചുവരാൻ കഴിയും?

ബീഹാറിലെ പ്രതിപക്ഷ പാർട്ടികൾ, പ്രത്യേകിച്ച് രാഷ്ട്രീയ ജനതാദൾ ഈ നീക്കത്തെ “എൻആർസിയുടെ പരോക്ഷ നടപ്പാക്കൽ” എന്നുതന്നെയാണ് വിമർശിച്ചത്. ആർജെഡി നേതാവ് തേജസ്വി യാദവ്, ഇത് പാവപ്പെട്ടവരെയും ദലിതരെയും ഒഴിവാക്കാനുള്ള ബിജെപി-നേതൃത്വത്തിലുള്ള കേന്ദ്ര സർക്കാരിന്റെ തന്ത്രമാണെന്ന് ആരോപിച്ചു.

അതേസമയം, വോട്ടർ പട്ടികയിലെ തെറ്റുകൾ തിരുത്താൻ മാത്രമാണ് ഈ നീക്കമെന്ന് ബിജെപി വാദിക്കുന്നു. ‘അനധികൃത’കുടിയേറ്റക്കാർ, മരണപ്പെട്ടവർ, ദ്രുതഗതിയിലുള്ള നഗരവൽക്കരണം, പതിവായുള്ള അന്യദേശസഞ്ചാരം,ഇതൊക്കെ കാരണം പട്ടിക പുതുക്കാതെ തരമില്ല എന്നാണവരുടെ വിശദീകരണം.

1. ജനങ്ങളുടെ ആശങ്കയുടെയും ഈ നടപടി “അപകടകരം” എന്ന് വിമർശിക്കപ്പെടുന്നതിന്റെയും കാരണങ്ങൾ:

ബീഹാറിലെ ജനങ്ങൾ, പ്രത്യേകിച്ച് മുസ്ലിം, ദലിത്, പിന്നോക്ക സമുദായങ്ങളിൽപ്പെട്ടവർ, തങ്ങളുടെ വോട്ടവകാശം നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന ഭയത്തിലാണ്. ബീഹാറിന്റെ അതിർത്തി പ്രദേശങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരിൽ കുടിയേറ്റക്കാർ എന്ന് സംശയിക്കപ്പെടുന്നവർക്ക് പൗരത്വം തെളിയിക്കേണ്ട കടമ്പകൾ കൂടുതലാണ്. രാജ്യത്തിന്റെ വിവിധഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നും ഇവിടെ എത്തുന്ന ഈ സാധാരണ മനുഷ്യർ, പലപ്പോഴും, സ്വൈര്യ ജീവിതം അസാദ്ധ്യമാക്കുന്ന,പ്രാദേശിക കലാപമോ പ്രകൃതിക്ഷോഭമോ ഒക്കെപ്പോലെയുള്ള പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നോടി രക്ഷപ്പെട്ടെത്തിയതാകും. സ്വാഭാവികമായും അവരിൽ വലിയൊരു ഭാഗത്തിൻ്റെ കയ്യിലും രേഖകളൊന്നുമുണ്ടാകാൻ വഴിയില്ല. അസമിലെ എൻആർസി പ്രക്രിയയിൽ ഈ പ്രശ്നങ്ങൾ കാരണം അന്നു പലർക്കും രേഖകൾ ഹാജരാക്കാൻ കഴിയാതെ വോട്ടർ പട്ടികയിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെടുന്ന സാഹചര്യമുണ്ടായി. അവരിൽ വളരെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തെ നുഴഞ്ഞുകയറ്റക്കാർ എന്ന് മുദ്രകുത്തി നിഷ്കരുണം ഇതിനകം അതിർത്തി കടത്തി വിട്ടു കഴിഞ്ഞു. ഛിന്നഭിന്നമായിപ്പോയ കുടുംബങ്ങൾ, മാതാപിതാക്കളെ നഷ്ടപ്പെട്ടവർ,പരസ്പരം അകന്നുപോകേണ്ടിവന്ന ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാർ സഹോദരങ്ങൾ, എന്നിങ്ങനെ ആസാമിൽ നിന്നും കേട്ട കരൾപിളരുന്ന കഥകൾ ഒട്ടനവധിയാണ്. രേഖകൾ പരിശോധിക്കാനിരിക്കുന്ന സർക്കാർ ഉദ്യോസ്ഥ്റെ മുൻപിൽ വീർപ്പടക്കിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന പാവം മനുഷ്യരുടെ ചിത്രങ്ങൾ മറക്കാനാകില്ല. പൗരത്വരേഖകളില്ലെന്ന പേരിൽ കേന്ദ്രസർക്കാർ കരയിലൂടെയും വെള്ളത്തിലൂടെയുമൊക്കെ അതിർത്തികടത്തിവിട്ടവർ അങ്ങനെ നേപ്പാളിലും ബംഗ്ലാദേശിലും മ്യാൻമറിലും ഒക്കെയായി എത്തിപ്പെടുമ്പോൾ അവിടെയും സ്വീകരിക്കപ്പെടാതെ, സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ ഒരു രാജ്യം പോലുമില്ലാത്ത ദുരവസ്ഥയിലാണ് ചെന്ന് പെടുക.

2. സമയപരിമിതി:

8 കോടി വോട്ടർമാരെ 25 ദിവസത്തിനുള്ളിൽ പരിശോധിക്കുക എന്നത്, അതും 73% പ്രദേശങ്ങളിലും വെള്ളപ്പൊക്കം നേരിടുന്ന ബീഹാറിൽ, തീർത്തും അപ്രായോഗികമാണ്.

3. രാഷ്ട്രീയ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ:

ഈ നീക്കം ആഴത്തിലൊന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചാൽ ഒരു കാര്യം വ്യക്തമാകും. ഒരിക്കൽ ജനം തെരുവിലിറങ്ങി പ്രതിഷേധിച്ചതിനാൽ ‘നീട്ടിവെച്ച’ ദേശീയ പൗരത്വ രജിസ്റ്റർ (NRC) പോലുള്ള പദ്ധതികൾ, ഒരു സംസ്ഥാന തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ മറവിൽ നടപ്പാക്കുന്നതാണെന്നും,അതും ചില വിഭാഗങ്ങളെ മാത്രം ലക്ഷ്യമിട്ട് വോട്ടവകാശം തടയാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ് എന്നും പ്രതിപക്ഷം ആരോപിക്കുന്നത് ശരിയാകാമെന്ന ചിത്രമാണു തെളിഞ്ഞു വരുന്നത്.

തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷന്റെ വിശദീകരണം:

വിദേശ അനധികൃത കുടിയേറ്റക്കാരുടെയും മരിച്ചവോട്ടർമാരുടെയും പേരുകൾ ഉൾപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതു കൊണ്ടും ദ്രുതഗതിയിലുള്ള നഗരവൽക്കരണം, പതിവായ കുടിയേറ്റം, വോട്ടർമാരുടെ പോക്കു വരവ്” എന്നീ കാരണങ്ങൾ കൊണ്ടും സംസ്ഥാനത്തിന് ഒരു പുതിയ പട്ടിക ആവശ്യമാണെന്ന് ഇ.സി.ഐ വിശ്വസിക്കുന്നു.

വോട്ടർ പട്ടികയിൽ വിദേശ അനധികൃത കുടിയേറ്റക്കാരുടെ സാന്നിധ്യം സംബന്ധിച്ച ഡേറ്റയോ തെളിവോ അവരുടെ കൈവശമുണ്ടോ എന്ന ചോദ്യത്തിന് മറുപടി, “അത്തരം വ്യക്തികളുടെ സാന്നിധ്യം സംബന്ധിച്ച പതിവ് വിവരങ്ങൾ പട്ടികയിൽ വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു” എന്ന് മാത്രമാണ്. ആ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ അതിന്റെ ഒരു ഡേറ്റയോ തെളിവോ ഒന്നും പങ്കിട്ടതുമില്ല.

ബീഹാർ വോട്ടർ പട്ടിക പരിഷ്കരണത്തിനെതിരെ ഒരു എൻ‌ജി‌ഒ ആയ എ‌ഡി‌ആർ -ADR- സുപ്രീം കോടതിയിൽ ഹർജി നൽകി. തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്ന ഒരു സംസ്ഥാനത്ത് ഇപ്പോൾ ഇത്രയും കർക്കശമായ നടപടിക്ക് കാരണമില്ലെന്നും, ഈ നീക്കത്തിന് കൃത്യമായ നടപടിക്രമങ്ങളില്ലെന്നും, ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളുടെ വോട്ടവകാശം നിഷേധിക്കുമെന്നും അവർ ചുണ്ടിക്കാട്ടി. വോട്ടർ പട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെത്തുക എന്ന ഉത്തരവാദിത്തം സർക്കാറിന്റെയാണ്. ഈ നടപടിയിലൂടെ അത് പൗരരിലേക്ക് മാറ്റുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്

ബീഹാറിലെ പുതിയ വോട്ടർ പട്ടിക തയ്യാറാക്കൽ, തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രക്രിയയെ സുതാര്യമാക്കാനുള്ള ശ്രമമാണോ അതോ എൻആർസിയുടെ മറ്റൊരു രൂപമാണോ എന്ന ചോദ്യം അവഗണിക്കാനാകുന്നതല്ല.
സാധാരണക്കാരായ ജനങ്ങൾക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടവർക്ക് ഇതു നടപ്പാവുന്നത് അവരുടെ വോട്ടവകാശത്തിനും പൗരത്വത്തിനും ഭീഷണിയായി മാറിയേക്കാം. ഈ നീക്കത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ഉദ്ദേശ്യം വ്യക്തമാകാൻ, തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷന്റെ അടുത്ത നടപടികൾ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷൻ പറയുന്നത്, ഈ പരിഷ്‌കരണം വോട്ടർ പട്ടികയുടെ കൃത്യത ഉറപ്പാക്കാനും, അനർഹരായവരെ ഒഴിവാക്കാനുമാണ്. എന്നാൽ, ഇത് വോട്ടർമാരെ, പ്രത്യേകിച്ച് പാവപ്പെട്ടവരെയും പ്രവാസികളെയുമാണ് ബുദ്ധിമുട്ടിലാക്കുക എന്ന് വ്യക്തം.

_{ഇത്രമാത്രം ആലോചിക്കുക: ബീഹാറിലെ വോട്ടർ ലിസ്റ്റിലുള്ള എത്രയോ ബിഹാറികൾ കേരളത്തിൽ വന്ന് ജോലി ചെയ്യുന്നു. ഈ പറഞ്ഞതുപോലെ വോട്ടർ ലിസ്റ്റ് മുഴുവൻ അധികൃതർ പുതുക്കിപ്പണിയുകയാണെങ്കിൽ, ചുരുങ്ങിയ സമയത്ത് മേല്പറയുന്ന രേഖകൾ ഹാജരാക്കാതെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് സമയത്ത് വോട്ട് ചെയ്യാൻ വേണ്ടി ബിഹാറിലേക്ക് മടങ്ങി പോകുന്നവരിൽ ഒരാളും ആ ലിസ്റ്റിൽ ഉണ്ടാകില്ല. ബീഹാറിലെ ജനസംഖ്യയിൽ 20% ത്തോളം വരുന്ന ന്യൂനപക്ഷങ്ങളെയും അത്രതന്നെ വരുന്ന ദളിതരുടെയുമൊക്കെ വലിയ ഒരു ഭാഗം വോട്ടർ ലിസ്റ്റിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെടുക എന്നതാകും ഇതിന്റെ ആത്യന്തികമായ ഫലം.}

_{കവർ : വിൽസൺ ശാരദ ആനന്ദ്}

ജയശ്രീ തോട്ടയ്ക്കാട്ട് & ശ്രീലത എസ്

ഈ കഴിഞ്ഞ ശനിയാഴ്ച, ഇന്ത്യൻ ആർമിയിൽ നിന്ന് വിരമിച്ച ലെഫ്റ്റനന്റ് ജനറൽ നിഷികാന്ത സിംഗ് മണിപ്പൂരിലെ സ്ഥിതിഗതികളെക്കുറിച്ച് അഹിതമായ ഒരു സന്ദേശം ട്വീറ്റ് ചെയ്തു.

“സംസ്ഥാനം ഇപ്പോൾ ഭരണരഹിതമാണു. ലിബിയ, ലെബനൻ, നൈജീരിയ, സിറിയ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലെന്നപോലെ ജീവനും സ്വത്തും ആർക്കും എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും നശിപ്പിക്കാം.”

താമസിയാതെ, ഇന്ത്യൻ ആർമിയുടെ ഒരു മുൻ മേധാവി വേദ്മാലിക് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ വിപൽസന്ദേശത്തിലേക്ക് കൂട്ടിച്ചേർത്തു.

“മണിപ്പൂരിൽ നിന്നുള്ള വിരമിച്ച ലെഫ്റ്റനന്റ് ജനറലിൽ നിന്നുള്ള അസാധാരണമായ സങ്കടകരമായ സന്ദേശം.. മണിപ്പൂരിലെ ക്രമസമാധാനനിലയ്ക്ക് ഉന്നതതലത്തിൽ അടിയന്തിര ശ്രദ്ധ ആവശ്യമാണ്”.

മണിപ്പൂരിനെ പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്ര മോദിയും ദേശീയ തലസ്ഥാന മേഖല ആസ്ഥാനമാക്കി പ്രവർത്തിക്കുന്ന വലിയ ടെലിവിഷൻ മാധ്യമങ്ങളും അവഗണിച്ചു. എന്നിട്ടും, മണിപ്പൂരിൽ താമസിക്കുന്ന ഒരു മുൻ സൈനിക ഉദ്യോഗസ്ഥനല്ലാതെ മറ്റാരുമല്ല , സിറിയ പോലുള്ള യുദ്ധബാധിത പ്രദേശങ്ങളുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നത്. സംസ്ഥാനത്തെ അരാജകത്വത്തിന്‍റെ തോതിലേക്കുള്ള ഒരു വിളിച്ചുണർത്തലാണിത്. മണിപ്പൂരിൽ ഭീകരമായ വംശീയ സംഘർഷം ഉണ്ടെന്നു മാത്രമല്ല, ഇന്ത്യൻ ഭരണകൂടത്തിന്റെ പ്രതീകം പോലും അക്രമത്തിൽ തകർന്നിട്ടുണ്ട്.

കഴിഞ്ഞ വെള്ളിയാഴ്ച, മോദി സർക്കാരിലെ ഒരു മന്ത്രിയുടെ വീട് കത്തിച്ചു, നിസ്സഹായനായ മന്ത്രി സ്വന്തം പാർട്ടി ഭരിക്കുന്ന സംസ്ഥാനത്ത് ക്രമസമാധാനത്തിന്‍റെ സമ്പൂർണ പരാജയത്തെക്കുറിച്ച്” പരാതിപ്പെട്ടു. അതിലും മോശമായ വാർത്ത, കേന്ദ്ര അർദ്ധസൈനിക സേനയെ ജനക്കൂട്ടം ഉപദ്രവിച്ചു എന്നതാണു. അസം റൈഫിൾസിന്‍റെ ഒരു വാഹനവ്യൂഹത്തെ ആഴ്ചകളോളം ഉപരോധിച്ചതിനാൽ, സൈനികർക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാനുള്ള റേഷൻ തീർന്നു.

ഒടുവിൽ ഇപ്പോഴിതാ ഒരു സംസ്ഥാനമാകെ നിന്നു കത്തി അനേകം മനുഷ്യരുടെ ജീവിതവും ജീവനും അഗ്നിയിലെരിയാൻ കാരണമായ ഉത്തരവിൽ മാറ്റം വരുത്തണമെന്ന് അതിലേക്ക്‌ നയിച്ച ഹർജി സമർപ്പിച്ച മെയ്തേയ് ട്രൈബ്സ് യൂണിയൻ തന്നെ അപ്പീൽ ചെയ്തിരിക്കുന്നു. 

ഒരു ഗുരുതരമായ മാനുഷിക പ്രശ്‌നമായി മണിപ്പൂരിനെ കണക്കാക്കിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ആഭ്യന്തരയുദ്ധം എന്ന രീതിയിൽ പ്രശ്നത്തെ കുറിച്ചു ഇതുവരെ ആരുമധികം പറഞ്ഞു കേട്ടില്ല . ഇന്ത്യൻ ഭരണകൂടത്തിന്റെ അന്തസ്സിനേറ്റ ഗുരുതരമായ ആഘാതം.

മണിപ്പൂർ കലാപം

ഒരു ജുഡീഷ്യൽ ഉത്തരവ് തന്നെ കലാപത്തിന് കാരണമാകുമ്പോൾ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്?

മണിപൂരിലെ ഭൂരിപക്ഷമായ മെയ്തേയ് സമുദായം ഏകദേേശം 10 വർഷത്തോളമായി ആവശ്യപ്പെടുന്ന പട്ടികവർഗ്ഗ ടാഗാണു മണിപൂർകലാപത്തിൻ്റെ പശ്ചാത്തലം.

മെയ്തെയ് ട്രൈബ് യൂണിയനിലെ എട്ട് അംഗങ്ങൾ സമർപ്പിച്ച ഒരു സിവിൽ റിട്ട് ഹർജിയെ തുടർന്ന്മെയ് 29-നകം അതിനായി കേന്ദ്ര ഗോത്രവർഗ മന്ത്രാലയത്തോട് ശുപാർശ ചെയ്യാൻ സംസ്ഥാന സർക്കാരിനോട് ഹൈക്കോടതി നിർദ്ദേശിച്ചു. ആ ഉത്തരവിനെതിരെ പ്രതിഷേധിച്ച് ന്യൂനപക്ഷമായ കുക്കികൾ നടത്തിയ റാലി ആയിരുന്നു ആദ്യത്തെ ‘ പ്രകോപനം.

സംസ്ഥാനം ഒരു ആഭ്യന്തരയുദ്ധത്തിന്റെ വക്കിലാണ്. ഇന്ത്യൻ ആർമിയെയും അസം റൈഫിൾസിനെയും അയച്ചു, രാഷ്ട്രപതി ഭരണം ഏർപ്പെടുത്താനുള്ള ആഹ്വാനമുണ്ട്, ക്രമസമാധാനം പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിന് യൂണിയൻ ആർട്ടിക്കിൾ 355 പ്രകാരം നിർദ്ദേശങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിച്ചു.

മരണസംഖ്യ അതിവേഗമുയരുന്നു, പതിനായിരക്കണക്കിന് ആളുകളെ മാറ്റിപ്പാർപ്പിച്ചു. വലിയ തോതിലുള്ള സ്വത്ത് നശിപ്പിക്കലും സമുദായങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള അതിക്രമങ്ങളും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.

മാർച്ച് 27 ന് മണിപ്പൂർ ഹൈക്കോടതി സിംഗിൾ ബെഞ്ച് ജസ്റ്റിസ് എം.വി. മുരളീധരൻ, മേയ്‌തി സമുദായത്തെ പട്ടികവർഗ പട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നത് പരിഗണിക്കാൻ സംസ്ഥാന സർക്കാരിനോട് നിർദ്ദേശിച്ചിരുന്നു.ഇത് സംബന്ധിച്ച ശുപാർശ കേന്ദ്ര ഗോത്രകാര്യ മന്ത്രാലയത്തിന് നാലാഴ്ചയ്ക്കുള്ളിൽ അയയ്ക്കാനും നിർദ്ദേശിച്ചു.

ഉത്തരവിനെ ചോദ്യം ചെയ്തുള്ള പ്രത്യേക ലീവ് പെറ്റീഷൻ കേൾക്കുന്നതിനിടെ സുപ്രീം കോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റിസായ ഡി.വൈ. ചന്ദ്രചൂഡ് പറഞ്ഞത് പട്ടികവർഗ പട്ടികയിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ ജുഡീഷ്യൽ ഉത്തരവുകൾ പാസാക്കാനാകില്ലെന്ന് പല ഭരണഘടനാ ബെഞ്ച് വിധിന്യായങ്ങളും വ്യക്തമായി പറയുന്നുണ്ടല്ലോ എന്നാണ്

ഏതൊക്കെ ഗോത്രങ്ങൾക്ക് പ്രത്യേക സംരക്ഷണം ആവശ്യമാണെന്ന് തീരുമാനിക്കാൻ ജുഡീഷ്യറിക്ക് കഴിയില്ല.

ഇത്തരമൊരു നയപരമായ നിഗമനത്തിലെത്താൻ ആവശ്യമായ തരത്തിലുള്ള ഭരണസംവിധാനമോ നയ വൈദഗ്ധ്യമോ ഇതിന് ഇല്ല.’

എന്നിട്ടും മണിപ്പൂർ ഹൈക്കോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് അത് ചെയ്തു എന്നുള്ളതാണ് ഇവിടെ ഏറ്റവും പ്രധാനമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത്.

ഹൈക്കോടതിയിൽ പെറ്റീഷനുമായി ചെന്നവർക്കോ ജസ്റ്റിസ് മുരളീധരനോ സംസ്ഥാന സർക്കാരിനോ ഒന്നും ഇതറിയാത്തതല്ല. എന്നിട്ടും ഇതുമായി അവർ മുമ്പോട്ട് പോയി സംസ്ഥാനത്തെ ഒരു കലാപത്തിലേക്ക് എറിഞ്ഞു കൊടുക്കുകയായിരുന്നു,

എന്തിന്? ആർക്കാണിതിൽ താല്പര്യം? ആരാണിതിൽ നേട്ടം കൊയ്യുക?

സ്വാഭാവികമായും മണിപ്പൂരിലെ നിലവിലുള്ള പട്ടികവർഗക്കാർക്കിടയിൽ ഇത് കാര്യമായ അസ്വസ്ഥത സൃഷ്ടിച്ചു. ഉത്തരവിനെ വിമർശിച്ചവർക്കെതിരെ കാരണം കാണിക്കൽ നോട്ടീസ് നൽകിയത് ഈ നടപടി സങ്കീർണ്ണമാക്കി. തെരുവിലിറങ്ങിയില്ലെങ്കിൽ തങ്ങളുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കപ്പെടില്ലെന്നു പ്രക്ഷോഭകാരികൾക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടിരിക്കാംക്രമേണ കുക്കികൾക്കായുള്ള ഐക്യദാർഢ്യമാർച്ച് അക്രമത്തിലേക്ക് നീങ്ങി ഇന്ത്യ തന്റെ അതിർത്തിക്കുള്ളിൽതന്നെ ഒരു സായുധ വംശീയസംഘട്ടനത്തിലേക്ക് നീങ്ങുകയാണ് ഉണ്ടായത്. ഇന്തോ-ബർമീസ് അതിർത്തിയിൽ വിടവുകളും പിരിമുറുക്കവും ഉള്ളതിനാൽ വളരെ സൂക്ഷ്മതയോടെ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ട അതിർത്തി പ്രദേശമായിരുന്നു ഇത്.

ഇത് ജുഡീഷ്യൽ ഉത്തരവാദിത്തത്തിനെക്കുറിച്ച് ചില ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തുന്നു.മണിപ്പൂർ ഹൈക്കോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് എം.വി. മുരളീധരനല്ലേ ഇതിനുത്തരവാദി ?മറ്റേതെങ്കിലും പൊതുപ്രവർത്തകൻ ഇത്രയും വിനാശകരമായ രീതിയിൽ ഭരണഘടനയെ പരാജയപ്പെടുത്തിയിരുന്നുവെങ്കിൽ, ആ ഉദ്യോഗസ്ഥനെ സസ്‌പെൻഡ് ചെയ്യുകയോ ഒരുപക്ഷേ പിരിച്ചുവിടുകയോ തന്നെ ചെയ്യുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, പൊതുസമൂഹത്തിനോ സർക്കാരിനോ ജസ്റ്റിസ് എം.വി. മുരളീധരനെക്കൊണ്ട് ഇതിനു ഉത്തരം പറയിപ്പിക്കുവാനായി ഒന്നും ചെയ്യാനാകില്ല.സുപ്രീം കോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് പറഞ്ഞതനുസരിച്ചു ഈ വിധി നിയമവിരുദ്ധമാണ്. കലാപമുണ്ടാക്കിയ ഏതു വിധിയും നിയമവിരുദ്ധമാണ്. ഇത്രയധികം അരാജകത്വങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച ശേഷം ജസ്റ്റിസ് മുരളീധരൻ ബെഞ്ചിൽ തുടരുന്നത് എങ്ങനെയാണ്? ഇന്ത്യയിലെ ജുഡീഷ്യൽ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ ഇനിയെങ്കിലും അവശേഷിക്കുന്നത് സംരക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന എല്ലാ ഭരണഘടനാ വിദഗ്ധരും ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് എം.വി മുരളീധരന്‍റെ രാജിക്ക് ആഹ്വാനം ചെയ്യുക എന്നത് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. മോശം ഉത്തരവുകൾ പാസാക്കുന്നത് അനന്തരഫലങ്ങളുണ്ടാക്കുമെന്ന വസ്തുതയെ എന്നത്തേക്കുമായി രേഖപ്പെടുത്തി വയ്ക്കാൻ ഇത് ആവശ്യവുമാണ്

ചരിത്ര പശ്ചാത്തലം

ഈ കലാപത്തെ മണിപ്പൂർ പ്രശ്‌നം എന്നു വിളിക്കാൻ പാടില്ല. കാരണം, യഥാർത്ഥത്തിൽ മണിപ്പൂർ പ്രഭവകേന്ദ്രമായിട്ടുള്ള, ഇന്ത്യയുടെ വടക്കുകിഴക്കൻ സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പൊതുവിലുള്ള പ്രശ്‌നമാണിത്.

എന്തുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെയായി എന്നതിന്‍റെ ഉത്തരം വളരെ സങ്കീർണ്ണമാണ്. അവിടെ വംശീയ കലാപം ആദ്യമല്ല. ഭൂമിക്കും സ്വത്വത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള കുക്കി മെയ്തി വിഭാഗങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സംഘർഷം എന്നുപറയാമെങ്കിലും അതിനു പിന്നിൽ ഭൂമ്രിശാസ്ത്രപരവും ചരിത്രപരവുമായി അനേകം കാരണങ്ങളുണ്ട്. മ്യാൻമാറുമായി അതിർത്തി പങ്കിടുന്നുണ്ട്, സ്വാഭാവികമായും എല്ലാ അതിർത്തി സംസ്ഥാനങ്ങളിലും ഉള്ള പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഇവിടെയുമുണ്ട്. കൂടാതെ വടക്ക് കിഴക്കൻ പ്രദേശങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പൊതുവായ പ്രശ്‌നങ്ങൾ, ഗോത്രസംഘർഷങ്ങൾ, 6-ാം പട്ടികയ്ക്കു വേണ്ടിയുള്ള അവകാശവാദം, ILP Inner Line Permit) മായി ബന്ധപ്പെട്ടുള്ള വിഷയങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം വരും.

മണിപ്പൂർ സംസ്ഥാനത്തെ ഒരു ഫുട്‌ബോൾ സ്റ്റേഡിയം പോലെ കണക്കാക്കാം. ഇംഫാൽ താഴ്വര മധ്യഭാഗത്ത് കളിസ്ഥലത്തെയും ചുറ്റുമുള്ള കുന്നുകൾ ഗാലറികളെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. മണിപ്പൂരിന്റെ ഭൂവിസ്തൃതിയുടെ ഏകദേശം 10% ഉൾക്കൊള്ളുന്ന താഴ്വരയിൽ ആധിപത്യം പുലർത്തുന്നത് ഗോത്രവർഗേതര മെയ്തെയികളാണ്, അവരിൽ നിന്നാണ് സംസ്ഥാനത്തെ 60 എംഎൽഎമാർ. ബാക്കി 90% കുന്നുകളാണ്. അവിടെ 35% അംഗീകൃത ഗോത്രങ്ങൾ താമസിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവരിൽ നിന്ന് 20 എംഎൽഎമാർ മാത്രമേ ഉള്ളു.

ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്‍റെ കാലത്ത് മണിപ്പൂർ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളിൽ ഒന്നായിരുന്നു. 1917 നും 1939 നും ഇടയിൽ മണിപ്പൂരിലെ ചിലർ ജനാധിപത്യത്തിനായി നാട്ടുരാജാക്കന്മാരെ സമ്മർദ്ദത്തിലാക്കി. 1930-കളുടെ അവസാനത്തോടെ, മണിപ്പൂർനാട്ടുരാജ്യം, ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തപ്പെടുന്ന ബർമ്മയുടെ ഭാഗത്തിനു പകരം, ഇന്ത്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്‍റെ ഭാഗമായി തുടരാനുള്ള തങ്ങളുടെ മുൻഗണന ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകൂടവുമായി ചർച്ച നടത്തി. 1947 ആഗസ്ത് 11-ന് ബുദ്ധചന്ദ്ര മഹാരാജാവ് ഇൻസ്ട്രുമെന്റ് ഓഫ് അക്‌സഷൻ ഒപ്പുവെച്ചു, ഇന്ത്യയോടൊപ്പം ചേർന്നു. പിന്നീട്, 1949 സെപ്റ്റംബർ 21-ന് അദ്ദേഹം ഒരു ലയന കരാറിൽ ഒപ്പുവച്ചു, രാജ്യം ഇന്ത്യയിലേക്ക് ലയിപ്പിച്ചു, ഇത് ഒരു പാർട്ട് സി സംസ്ഥാനമായി മാറി. ഈ ലയനം സമവായമില്ലാതെയും നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങിയും പൂർത്തിയാക്കിയതാണെന്നതിനാൽ മണിപ്പൂരിലെ ഗ്രൂപ്പുകൾ പിന്നീട് തർക്കമുയർത്തി. തർക്കത്തിന്റേയും ഭാവിയിലേക്കുള്ള വ്യത്യസ്ത ദർശനങ്ങളുടേയും ഫലമായി, ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുവേണ്ടി സംസ്ഥാനത്ത് കലാപവും വംശീയവിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ ആവർത്തിച്ചുള്ള അക്രമ സംഭവങ്ങളും അരങ്ങേറി. അതായത് അവിടെ കലാപം ഇന്നും ഇന്നലെയും തുടങ്ങിയതല്ല എന്നു സാരം.

ഇവിടെ മൂന്ന് വ്യത്യസ്ത സമൂഹങ്ങളാണ് ഉള്ളത്. ജനസംഖ്യയുടെ 53 % വരുന്ന ഗോത്രേതര മെയ്‌തേയ്കൾ, 24% വരുന്ന വിവിധ നാഗാ വംശ ഗോത്രങ്ങളും 16 % വരുന്ന കുക്കി/സോമി ഗോത്രങ്ങളും. 2011 ലെ സെൻസസ് പ്രകാരം അവിടുത്തെ പ്രബലമായ മതങ്ങൾ ഹിന്ദുമതവും കൃസ്ത്യൻ മതവുമാണ്. മെയ്‌തേയ്കളിൽ ഭൂരിഭാഗവും ഹിന്ദുക്കളും അതുകഴിഞ്ഞ് മുസ്ലീങ്ങളും ആണ്. എന്നാൽ നാഗാ , കുക്കി എന്നിങ്ങനെ തരംതിരിച്ചിരിക്കുന്ന 33 അംഗീകൃത ഗോത്രങ്ങളിൽ അധികവും ക്രിസ്ത്യാനികളാണ്. മണിപ്പൂരി ഭാഷയായി അംഗീകരിച്ചിരിക്കുന്നത് മെയ്‌തേയ് ഭാഷയാണ്.

അങ്ങനെ എന്തുകൊണ്ടും മെയ്‌തേയ്കൾക്ക് മണിപ്പൂരിൽ ആധിപത്യമുണ്ട്.കുക്കികൾ, മെയ്‌തേയ് വംശജൻ കൂടിയായ മുഖ്യമന്ത്രി ബീരേൻ സിംഗിന്റ ഭൂരിപക്ഷാഭിമുഖ്യനയത്തെ കുറ്റപ്പെടുത്തുമ്പോൾ, മെയ്‌തേയ്കളുടെ ഭയം അവർക്ക് ജനസംഖ്യാപരമായ വ്യതിയാനം സംഭവിക്കും എന്നതാണ്.

കുക്കി-മെയ്തെയ് കലാപത്തിൻ്റെ നേർസാക്ഷ്യങ്ങൾ

20-ന് തൗബാൽ ജില്ല സാക്ഷ്യം വഹിച്ചത് ‘ യായ്‌ഫാരെ, കുക്കി മച്ചാ സിങ് ഹൽക്പ യാരോയ്” (മണിപ്പൂർ, കുക്കികളെ വീണ്ടും തിരിച്ചുവരാൻ അനുവദിക്കരുത് എന്ന വർഗീയ മുദ്രാവാക്യങ്ങളാണു. സാമുദായിക വിദ്വേഷം പണ്ടുമുതലേ മെയ്തേയ് സമുദായം വളർത്തിയെടുത്തിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാകും രണ്ട് സമുദായങ്ങൾ തമ്മിൽ സഹകരിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് കുക്കിആദിവാസികൾ ഏറെക്കാലമായി ശഠിക്കുന്നത്. കിംവദന്തികളുടെയും രാഷ്ട്രീയ അജണ്ടയുടെയും പിൻബലത്തിൽ ഒരു കൂട്ടം തീവ്രവാദികളായ മെയ്തി പുരുഷന്മാരുടെയും സ്ത്രീകളുടെയും നേതൃത്വത്തിൽ , മെയ് 3 ന് കലാപം ആരംഭിച്ചതിന് ശേഷം നാല് ദിവസത്തേക്ക് ആൾക്കൂട്ടക്കൊല, കൊലപാതകം, വാഹനങ്ങൾക്കും വീടുകൾക്കും പള്ളികൾക്കും അമ്പലങ്ങൾക്കും തീയിടൽ,യുവാക്കളെയും വൃദ്ധരെയും സ്ത്രീകളെയും ചുട്ടുകൊല്ലുകയും കശാപ്പ് ചെയ്യലും, ആദിവാസി സ്ത്രീകളെ ബലാത്സംഗം ചെയ്യൽ തുടങ്ങിയ അക്രമസംഭവങ്ങൾ ഒരു തടസവുമില്ലാതെ അരങ്ങുവാഴുകയായിരുന്നു.ഇന്ത്യൻ സൈന്യത്തെയും ,താഴ്‌വര ആസ്ഥാനമായുള്ള കേന്ദ്ര അർദ്ധസൈനിക സേനയെയും ഇടപെടാൻ അനുവദിക്കാതെ ഇംഫാൽ താഴ്‌വരയിൽ കുടുങ്ങിയ ഗോത്രവർഗക്കാരുടെ അവസ്ഥയോടു സംസ്ഥാന സർക്കാർ കുറ്റകരമായ നിസ്സംഗതയായിരുന്നു കാണിച്ചത്.അപ്പുറത്ത് മുഖ്യമന്ത്രി മണിപ്പൂർ പോലീസ് കമാൻഡോകളെ അതും മെയ്തേയ് സമുദായം ആധിപത്യം പുലർത്തുന്ന ഒരു ടീമിനെ, ഭൂരിപക്ഷ സമുദായത്തെ പരസ്യമായി പിന്തുണയ്ക്കാൻ അനുവദിച്ചു. ഇതിൻ്റെ അനന്തരഫലങ്ങൾ ദൂരവ്യാപകമായിരുന്നു.അവസാനമിത് ആദിവാസികളുടെ അന്തർ-സംസ്ഥാന കൂട്ട പലായനത്തിലേക്കാണു നയിച്ചത്. വീഡിയോകളും ഫോട്ടോകളും കൂട്ടക്കൊലയ്ക്കുത്തരവാദികളായി. പ്രധാനമായും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നത് Meitei Leepun and Arambai Tenggol എന്നീ രണ്ട് തീവ്രവാദ ഗ്രൂപ്പുകളെയാണ് . ഇംഫാലിലെ പാംഗേയിയിലുള്ള മണിപ്പൂർ ട്രെയിനിംഗ് കോളേജിൽ നിന്ന് തോക്കുകൾ കൊള്ളയടിച്ച സംഭവങ്ങളും ഈ രണ്ട് തീവ്രവാദ ഗ്രൂപ്പുകളുടെ പേരിലാണ്.

‘മെയ്‌തേയ് സംസ്ഥാന സർക്കാർ’ ഇന്റർനെറ്റ് സേവനങ്ങൾ നിരോധിച്ചത് സംസ്ഥാനത്തുടനീളം ഒരേപോലെയല്ലായിരുന്നു. ഇംഫാൽ താഴ്‌വരയിലെ മെയ്‌തേയ് നിവാസികൾക്ക് ഇന്റർനെറ്റ് ലഭിക്കാനും കൂടുതൽ തെറ്റായ വിവരങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിക്കാനും കഴിഞ്ഞു. മറുവശത്ത്, ഇംഫാൽ താഴ്‌വരയിൽ നിന്ന് കുടിയൊഴിപ്പിക്കപ്പെട്ട് നിരവധി ആദിവാസികൾ അഭയം കണ്ടെത്തിയ ലംക (ചുരാചന്ദ്പൂർ) പോലുള്ള മലയോര ജില്ലകളിൽ ഇന്റർനെറ്റ് സേവനങ്ങൾ ലഭ്യമല്ലായിരുന്നു, അതിനാൽ കുക്കി അഭയാർഥികൾക്ക് അവരുടെ നേർസാക്ഷിവിവരണങ്ങൾ ലോകവുമായി പങ്കിടാൻ കഴിഞ്ഞതുമില്ല.

മേയ് 3-ലെ കൂട്ടക്കൊലയ്‌ക്ക് മുമ്പുള്ള സംഭവങ്ങളും തുടർന്നുള്ള ദിവസങ്ങളും മണിപ്പൂർ ഗവൺമെന്റിന്റെ വിഭജിച്ച് ഭരിക്കുക എന്ന നയമാണു വെളിപ്പെടുത്തുന്നത് . 1949 മുതൽ മറ്റ് പിന്നോക്ക വിഭാഗ (ഒബിസി) വിഭാഗത്തിലാണ് മെയ്തൈകൾ ഉണ്ടായിരുന്നത്, ഈയടുത്തകാലം വരെ പട്ടികവർഗ്ഗത്തിലുൾപ്പെടുത്തണമെന്ന് അവർ ആവശ്യമുയർത്തിയിട്ടില്ല. കുക്കികളുടെ ഭൂമി, തർക്കവിഷയമായ മൂന്ന് ആദിവാസിവിരുദ്ധ നിയമങ്ങൾക്ക് കീഴിലാക്കിയതും ആ പേരിൽ ആദിവാസി വനവാസികളെ കുടിയൊഴിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങിയതും,അവരുടെ ചെലവിൽ മെയ്‌തികളെ പ്രീണിപ്പിക്കാനായിരുന്നു.

സുരക്ഷിതത്വത്തെ കുറിച്ചുള്ള എല്ലാ സങ്കൽപ്പങ്ങളെയും മണിപ്പൂരിൽ നിന്നുള്ള നേർസാക്ഷി കഥകൾ കാറ്റിൽ പറത്തി. പരസ്പരം രക്ഷിക്കാൻ തയ്യാറാകാത്ത അയൽക്കാർ…സഹായിക്കണം എന്നുണ്ടെങ്കിൽ പോലും സ്വന്തം ഗ്രൂപ്പിൽ നിന്നുള്ള തിരിച്ചടി ഭയന്ന് മാറി നിന്നവർ… ഇരു മതിലുകൾക്കപ്പുറം സഹകരിച്ചു ജീവിച്ചിരുന്നവർക്ക് മധ്യസ്ഥത വഹിക്കാമായിരുന്നു. എങ്കിലും വംശീയ വിദ്വേഷത്തിന്റെയും വിഭജനത്തിന്റെയും ആക്രോശങ്ങൾക്കിടയിൽ അവർ നിശബ്ദരായിരുന്നു. ആക്രമിക്കപ്പെട്ടവർ പോലീസ് സംരക്ഷണത്തിന് ആവശ്യപ്പെട്ടത് വെറുതെയായി. പോലീസോ അയൽക്കാരോ അവരുടെ ജീവനും സ്വത്തിനും സംരക്ഷണം നൽകാൻ എത്തിയില്ല. ജനക്കൂട്ടത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ പലർക്കും കാടിനുള്ളിലേക്ക് ഓടിരക്ഷപ്പെടേണ്ടിവന്നു ആരാണ് ജനക്കൂട്ടം? അത് വീട്ടിലുള്ളവരോ അയൽക്കാരോ അല്ല. അയൽക്കൂട്ടത്തിനുള്ളിൽ നിന്ന് പെട്ടെന്ന് പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടതുമല്ല . സുരക്ഷിത മേഖലകളിലേക്ക് കയറുകയും അവരെ വംശീയ ഗ്രൂപ്പുകൾ ആയി വിഭജിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആൾക്കൂട്ടം ആരായിരുന്നു ?മെയ്‌തികൾ ?കുക്കികൾ ?

കലാപങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ ആളുകൾ പാടുപെടുകയും ദുരിതാശ്വാസ ക്യാമ്പുകളിൽ ദുരിതജീവിതം നയിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ, മെയ് 29 ന് സുഗ്നു, സെറോ, അയൽ ഗ്രാമങ്ങൾ എന്നിവിടങ്ങളിൽ മറ്റൊരു അക്രമം ആരംഭിച്ചു. ഈ ഘട്ടംമുമ്പത്തേതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു .തീവ്രവാദികളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം,പോലീസ് സ്റ്റേഷനുകൾ കൊള്ളയടിച്ച സായുധരായ സാധാരണക്കാർ,അസം റൈഫിൾസിന്റെയും അർദ്ധസൈനിക സേനയുടെയും പങ്കാളിത്തം എന്നിവയായിരുന്നു ഇത്തവണ അക്രമത്തെ പ്രത്യേകമായി അടയാളപ്പെടുത്തിയത്.ഇത് നിലവിലെ സായുധ,സിവിലിയൻ സംഘട്ടനങ്ങളിലും, അക്രമത്തിലും,നേരിട്ടോ അല്ലാതെയോ ഉള്ള ഭരണകൂടത്തിന്റെ പങ്കാളിത്തം ശ്രദ്ധയിൽ കൊണ്ടുവന്നു.ആക്രമണത്തിനെതിരെ പോരാടാൻ ‘ഞങ്ങൾക്ക് തോക്കുകളും വെടിക്കോപ്പുകളുമാണ് വേണ്ടത്, ഭക്ഷണമല്ല’ തുടങ്ങിയ മുദ്രാവാക്യങ്ങളും ലൈസൻസുള്ള തോക്കുകൾക്കായി ആളുകളെ അണിനിരത്തുന്നതിന്റെ റിപ്പോർട്ടുകളും ദൃശ്യമായി .അക്രമത്തിന്റെ ഈ ഘട്ടം പുതിയ പ്രശ്നങ്ങളും പുതിയ ചോദ്യങ്ങളും ഉയർത്തി. മെയ് 29 ന് കേന്ദ്ര ആഭ്യന്തര സഹമന്ത്രി (MOS) നിത്യാനന്ദ് റായി മണിപ്പൂരിൽ ഉള്ള സമയത്താണ് അക്രമം വീണ്ടും ആരംഭിച്ചത്. കരസേനാ മേധാവി ജനറൽ മനോജ് പാണ്ഡെ മെയ് 27 രണ്ടു ദിവസത്തേക്ക് ഇംഫാൽ സന്ദർശിച്ചതിനുശേഷം ഇംഫാലിന്റെ ചുറ്റളവിൽ ഗ്രാമങ്ങൾ കത്തിക്കുന്നതിലും ഗ്രാമീണരെ കൊല്ലുന്നതിലും സായുധ തീവ്രവാദികളുടെ പങ്കാളിത്തത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചോദ്യമുയരുന്നുണ്ട്. സാധാരണ ഗ്രാമീണർ ഉപയോഗിക്കാത്ത, അത്യാധുനിക ആയുധങ്ങളും വെടിക്കോപ്പുകളും ഉപയോഗിക്കുന്നതായി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടപ്പോഴാണ് ഇത്തരമൊരു ചോദ്യം ഉയർന്നുവന്നത്.റായി എത്തിയതോടെ സ്ഥിതി മെച്ചപ്പെടുമെന്ന് പലരും പ്രതീക്ഷിച്ചു. പകരം, തീവ്രവാദികളും സായുധരായ സാധാരണക്കാരും ഉൾപ്പെടുന്ന അക്രമാസക്തമായ നിയമലംഘനങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര അന്നുമുതൽ ആരംഭിക്കുകയാണുണ്ടായത് .

45 ദിവസങ്ങൾ പിന്നിടുമ്പോഴും ജി 20 അധ്യക്ഷൻ കൂടിയായ പ്രധാനമന്ത്രി ഒരു പ്രതികരണവും നടത്താതെ മൗനം പാലി ക്കുകയാണ്. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയാൽ രാജ്യത്തു അടുത്തുണ്ടായ എല്ലാ കലാപങ്ങളിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെതന്ത്രം മൗനം കൊണ്ട് സമരത്തെ ശോഷിപ്പിച്ചു നിർവീര്യമാക്കൽ ആയിരുന്നു. ഇനി എവിടെനിന്നായിരിക്കും അവസാനിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ ഉണ്ടാവുക? രാജ്യം ഉൽകണ്ഠ യുടെ മുനമ്പിലാണ്.

_{കവർ : ജ്യോതിസ് പറവൂർ}

മരിക്കുന്ന ജനാധിപത്യം

കഴിഞ്ഞ കുറെ വർഷങ്ങളായി, ലോക രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ അച്ചുതണ്ട് വലതുവശത്തേക്ക് ചാഞ്ഞുനിൽക്കുന്നതിന്റെയും, അമേരിക്കയിൽ ട്രംപിനെ പോലെ ഒരാൾ പ്രസിഡന്റ് പദത്തിലെത്തിയതിന്റെയും പശ്ചാത്തലത്തിൽ, ലണ്ടനിൽനിന്നുള്ള ഗാർഡിയൻ പത്രത്തിൽ Steven Levitsky, Daniel Ziblatt എന്നിവർ ചേർന്നെഴുതിയ ലേഖനത്തിൽ,ലോകജനാധിപത്യത്തിന്റെ ഭാവിയെ പ്പറ്റി കാതലായ ചില നിരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്തുന്നുണ്ട്.

ഫാസിസത്തിന്റെയോ കമ്മ്യൂണിസത്തിന്റെയോ പട്ടാള ഭരണത്തിൻറെയോ പ്രകടമായ ഏകാധിപത്യം ഇന്ന് ലോകത്തിൽ നിന്നും ഏറെക്കുറെ അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു.മിക്ക രാജ്യങ്ങളിലും കൃത്യമായ സമയത്ത് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുമ്പോൾത്തന്നെ ജനാധിപത്യഭരണം അതിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥത്തിൽ പലയിടത്തും മരിച്ചുകൊണ്ടുമിരിക്കുകയാണു എന്ന വൈരുദ്ധ്യവും ഇതിനോടൊപ്പം നില നിൽക്കുന്നു.ആദ്യം സൂചിപ്പിച്ച ശൈലികളിലൊന്നുമല്ലാതെ പെട്ടെന്നൊന്നും ജനശ്രദ്ധയിൽപ്പെടാത്ത മറ്റുചില വഴികളായിരിക്കും ശരിയായ അർത്ഥത്തിലുള്ള ജനാധിപത്യം അട്ടിമറിക്കാൻ ഭരണാധികാരികളുപയോഗിക്കുക എന്നുമാത്രമാണു വ്യത്യാസം.

ഈ വിപത്തിൽ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ആദ്യചുവട് പിഴയ്ക്കുന്നത്ബാലറ്റ്പെട്ടിയിൽ ,(ഇൻഡ്യൻ രീതിയിൽ പറഞ്ഞാൽ വോട്ടിങ്ങ് യന്ത്രത്തിൽ) നിന്നുതന്നെയായിരിക്കും-അതായത്,തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രക്രിയ മുതൽ എന്നർത്ഥം. ജനാധിപത്യ തകർച്ചയിലേക്കുള്ള ഈ വഴി തിരിച്ചറിയുന്നത് ഒട്ടും എളുപ്പമല്ല. വ്യവസ്ഥാപിതമായ,നമുക്ക് പരിചയമുള്ള തരം അട്ടിമറിയിൽ, ജനാധിപത്യത്തിന്റെ മരണം പൊടുന്നനെ വ്യക്തമായി വെളിവാകുന്ന, രീതിയിലാണല്ലൊ സംഭവിക്കുക. പ്രസിഡണ്ടോ പ്രധാനമന്ത്രിയോ കൊല്ലപ്പെടുകയോ തടവിലാക്കപ്പെടുകയോ, നാടുകടത്തപ്പെടുകയോ ചെയ്യുക; ഭരണഘടന സ്തംഭിപ്പിക്കുകയോ റദ്ദാക്കുകയോ ചെയ്യുക;എന്നിങ്ങിനെ നാടകീയമായ നീക്കങ്ങളോടെയായിരുന്നു ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അന്നുള്ള മരണം.പക്ഷെ ജനാധിപത്യത്തിന്റേതെന്ന് നമ്മൾ കരുതുന്ന പുതിയ തിരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ പാതയിൽ അങ്ങിനെയൊന്നും തന്നെ ദൃശ്യമാകുകയില്ല

പഴയതുപോലെ തെരുവീഥികളിൽ പട്ടാളക്കാർ മാർച്ച് ചെയ്യുന്നതോ ടാങ്കുകൾ ഉരുളുന്നതോ കണ്ടെന്നുവരില്ല.ഈ അട്ടിമറി നടത്തുന്നത് ഭരണഘടനയും നാമമാത്രമായ ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനങ്ങളും എല്ലാം പ്രത്യക്ഷത്തിൽ നിലനിർത്തിക്കൊണ്ടുതന്നെയാകും.ജനങ്ങൾ അപ്പോഴും തങ്ങളുടെ ഇഛക്കൊത്താണു ഭരണാധികാരികളെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് എന്ന വിശ്വാസത്തിൽ വോട്ട്ചെയ്യുന്നുണ്ടാകും എന്നതാണിതിലെ ക്രൂരമായ തമാശ.

സ്വേഛാധിപതികൾ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ പുറംമോടി സൂക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് അതിന്റെ സത്ത അടർത്തി കളയുവാനുള്ള തന്ത്രങ്ങൾ സമർത്ഥമായി ആവിഷ്ക്കരിക്കുന്നതിന്റെ തെളിവാണിത്. പല സർക്കാരുകളും ജനാധിപത്യം അട്ടിമറിക്കുന്നത് ‘നിയമാനുസൃത’മായി തന്നെയായിരിക്കും. അതായത് നിയമനിർമ്മാണസഭയുടെയും, നീതിന്യായ കോടതികളുടെയും അനുവാദത്തോടുകൂടി തന്നെ. പലപ്പോഴുമത് ജനാധിപത്യം മെച്ചപ്പെടുത്താനോ നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയെ കാര്യക്ഷമമാക്കാനോ, അഴിമതിയെ നേരിടാനോ, തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രക്രിയതന്നെ ശുദ്ധീകരിക്കാനോ ഒക്കെയാണെന്ന വ്യാഖ്യാനത്തിൽ വീണു ജനം വഞ്ചിതരാകുന്നു.

സ്വതന്ത്രമെന്നു കരുതപ്പെടുന്ന പത്രങ്ങൾ കൃത്യമായി പുറത്തുവരും. പക്ഷേ അവ പ്രലോഭനം കൊണ്ടോ (പണത്തിനുമീതെ പത്രസ്വാതന്ത്ര്യവും ചിലപ്പോൾ പറക്കില്ല എന്നു വേണമെങ്കിൽ പറയാം) ഭീഷണികൊണ്ടോ ഒക്കെ, സ്വയം സെൻസർഷിപ്പിനു വിധേയമായിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കും.ഈ സാഹചര്യത്തിലും ജനങ്ങളിൽ ജാഗ്രത്തായ ഒരു വിഭാഗം അപ്പോഴും വിമർശനം തുടരുന്നുണ്ടാവും.പക്ഷേ പലപ്പോഴും അങ്ങിനെയുള്ളവർ നികുതി സംബന്ധമായതോ, മറ്റേതെങ്കിലും നിയമക്കുരുക്കുകളിലോ (ഇരുപതുകൊല്ലം മുൻപിലത്തെ ഒരു ‘ഓവർസ്പീഡിങ്ങ്’ ചാർജ്ജ് പോലെ അതിനിസാരമായവയിൽ പോലും) ചെന്നു ‘പെട്ടെന്നു’ വരും.

എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് ജനം ആദ്യമൊന്നും മനസ്സിലാക്കുകയില്ല. ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ആണ് ജീവിക്കുന്നതെന്ന വിശ്വാസത്തിലവർ ജീവിതം തുടരും.സൈനിക നിയമമോ, അട്ടിമറിയോ ഭരണഘടന തൽക്കാലത്തേക്കെങ്കിലും റദ്ദാക്കപ്പെടുന്നതോ ഒന്നുമവർ കാണുന്നില്ലല്ലൊ. അപായമണികളൊന്നും മുഴങ്ങാത്ത സാഹചര്യത്തിൽ,ഏകാധിപത്യത്തിലേക്കുള്ള അതിർത്തിരേഖ മുറിച്ചുകടക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒന്നും അവരുടെ കണ്ണിൽപ്പെടുന്നതുമില്ല.

സർക്കാർ സംവിധാനങ്ങൾ ദുരുപയോഗിക്കുന്നതിനെതിരെ,ജനാധിപത്യം ദുർബ്ബലപ്പെടുത്തുന്നതിനെതിരെ ഒക്കെ ശബ്ദമുയർത്തുന്ന ആ ചുരുക്കം ചിലർ വെറുതെ അതിശയോക്തി കലർത്തി പറയുകയാണെന്നോ ആവശ്യമില്ലാതെ പുലി വരുന്നേ എന്ന് കരഞ്ഞു ഭയപ്പെടുത്തുകയാണെന്നോ ഒക്കെയേ മറ്റുള്ളവർ കരുതു. അങ്ങിനെയങ്ങിനെ, ജനാധിപത്യം ഇഞ്ചിഞ്ചായി കാൽക്കീഴിൽ നിന്ന് ഒലിച്ചുപോകുന്നത് ജനം തന്നെ മനസ്സിലാക്കാത്ത ഒരു സ്ഥിതിവിശേഷമുണ്ടാകുന്നു ലോകത്തിന്റെ മറ്റുഭാഗങ്ങളിലേക്കൊന്നു തിരിഞ്ഞാൽ, തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ഏകാധിപതികൾ ജനാധിപത്യസ്ഥാപനങ്ങൾ അട്ടിമറിക്കുവാനായി ഏതാണ്ട് സമാനമായ തന്ത്രങ്ങളാണു ഉപയോഗിക്കുന്നത് എന്ന് ഒരു താരതമ്യപഠനത്തിൽ നിന്ന് വ്യക്തമാകും.

ഈ മാതൃകയൊന്നു തെളിഞ്ഞ്‌ കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞാൽ അതിനെ നേരിടുക അല്പംകൂടി എളുപ്പമാകും.ഒപ്പം, മറ്റ് രാജ്യങ്ങളിലെ ജനങ്ങൾ ഇങ്ങനെയുള്ള പ്രതിസന്ധികളെ വിജയകരമായി നേരിട്ടതെങ്ങിനെയെന്നോ,അതല്ലെങ്കിൽ ദാരുണമായി പരാജയപ്പെട്ടതെങ്ങിനെയെന്നോ കൂടി മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ഈ ഘട്ടത്തിൽ അത്യാവശ്യമാണ്.

ധാർമ്മിക തത്ത്വചിന്തകയായ Susan Neyman നാസിസത്തിന്റെ കുറ്റകൃത്യങ്ങളുമായി ജർമ്മനി എങ്ങനെയാണ് പൊരുത്തപ്പെട്ടതെന്ന് പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവർ പറയുന്നത്, ഓരോ രാജ്യങ്ങൾക്കും അവയുടേതായ പ്രത്യേകതകളുണ്ടെങ്കിലും, അവയുടെ ചരിത്രങ്ങൾ പ്രത്യേകമായി പഠിക്കണമെന്നത് വളരെ പ്രധാനമാണ് എന്നിരിക്കിലും ജർമ്മനിയുടെ ഭൂതകാലത്തിൽ നമ്മൾ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിന്റെ ആവശ്യം നിലനിൽക്കുന്നു എന്നതാണു.കാരണമായിപ്പറയുന്നത് സ്വേഛാധിപത്യഭരണത്തിലേക്ക് ഒരു രാജ്യം നീങ്ങുന്നതെങ്ങിനെയെന്നതിനെക്കുറിച്ച് മുൻകൂട്ടിയൊരു രൂപം ലഭിക്കാൻ ആ ചരിത്രം ഉപകരിക്കും എന്നതാണ്. അതിജീവനം എത്രത്തോളം ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്നതും, എങ്കിലുമത് സാധ്യമാണ് എന്നതും , ഒരു രാജ്യത്തിന് അതിനുള്ളിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ മികച്ച രീതിയിൽ പുറത്തുവരാൻ കഴിയുമെന്നതും,അത് ബലഹീനതയ്ക്ക് പകരം, ശക്തിയുടെ ഉറവിടമായിമാറാമെന്നതും ഒക്കെ ജർമ്മൻ ചരിത്രത്തിൽ നിന്നും പഠിക്കാം.

അന്ന് ആ രാജ്യത്തെ ജനസംഖ്യയുടെ 10% നാസി പാർട്ടിയിലെ അംഗങ്ങളായിരുന്നു.ഏറ്റവുമധികം ഞെട്ടിക്കുന്നതും അതിപ്രധാനപ്പെട്ടതുമായ ഒരു കാര്യം അവരൊന്നും വിദ്യാഭ്യാസമില്ലാത്ത ജനവിഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നല്ലായിരുന്നു എന്നതാണു! ഭൂരിപക്ഷത്തിനും അക്കാദമിക് ബിരുദങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. വംശീയ ഫാസിസ്റ്റ് പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിനെതിരെ വിദ്യാഭ്യാസം പ്രതിരോധശേഷി നൽകുന്നുവെന്ന് നമ്മൾ കരുതുന്നുവെങ്കിലും അതങ്ങിനെയല്ല എന്നു പഠിക്കുന്നതുപോലും പ്രധാനമാണ് .

ചുരുക്കത്തിൽ,ഒരു രാജ്യം ഹിറ്റ്ലർകാലഘട്ടം പോലെയൊരു വൻ ദുരന്തത്തിലേക്കുള്ള ആദ്യ ചുവടുകൾ വെക്കുന്നതെപ്പോഴാണെന്നറിഞ്ഞിരിക്കുക;വംശീയതയെക്കുറിച്ച് ബോധവാന്മാരായിരിക്കുക; ദേശീയതയെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞിരിക്കുക .ജനാധിപത്യബോധമുള്ള ഒരു ജനത ജാഗ്രത്തായിരിക്കേണ്ട വിഷയങ്ങളാണിവ.ഒപ്പം ജനങ്ങൾക്ക് എന്താണു സ്വീകാര്യമാവുക എന്നു പഠിച്ചുകൊണ്ട് നാസികൾ വളരെ സാവധാനത്തിലും ശ്രദ്ധാപൂർവ്വവുമാണു മുന്നോട്ടുനീങ്ങിയതെന്നും നമ്മളോർത്തിരിക്കുക.

ആരോഗ്യകരമായ ജനാധിപത്യം നിലനിൽക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളിൽപ്പോലും,ജനത്തിനെ കയ്യിലെടുക്കാനുള്ള പ്രത്യേക കഴിവു ലഭിച്ചിട്ടുള്ള, വാചകക്കസർത്തുകൾ നടത്തുന്ന, തീവ്രചിന്തകരായ സ്വേഛാധിപതികൾ പലപ്പോഴായി സമൂഹത്തിനുള്ളിൽ നിന്നും ഉയർന്നുവന്നിട്ടുണ്ട്. മേല്പറഞ്ഞ ജാഗ്രതയിലേക്കുള്ള സൂചകങ്ങൾ ലേഖകർ ഇങ്ങിനെ ക്രോഡീകരിക്കുന്നു.

ജനാധിപത്യത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ പരീക്ഷണത്തിൽ,ആദ്യമായി വേണ്ടത് , മറ്റു രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളും നേതാക്കന്മാരും ഈ തീവ്രചിന്തകർ അധികാരത്തിലേക്കെത്തുന്നത് തടയുന്നുവെന്നു ഉറപ്പാക്കുകയാണ് .അതായത് മുഖ്യധാരാ രാഷ്ട്രീയ ടിക്കറ്റുകൾ അവർ കരസ്ഥമാക്കാതിരിക്കാനായി മറ്റു പാർട്ടികൾ അവർക്ക് അംഗീകാരം കൊടുക്കാതെയും,അവരുമായി കൂട്ടുകൂടാതെയും,ആവശ്യമെങ്കിൽ എതിർ കക്ഷികളുമായിപ്പോലും പൊതുവായ ഒരു അജണ്ടയിന്മേൽ ജനാധിപത്യ സ്ഥാനാർത്ഥികളെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ തയ്യാറാകുകയും ചെയ്യുക.ജനപ്രിയരായ തീവ്ര ഏകാധിപതികളെ ഒറ്റപ്പെടുത്തുക എന്നത് രാഷ്ട്രീയമായ ധീരത ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഒന്നാണ്.

പക്ഷേ ഭയവും അവസരവാദവും തെറ്റായ കണക്കുകൂട്ടലുകളുമായി പ്രധാന രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾ മുഖ്യധാരയിലേക്ക് തീവ്രരാഷ്ട്രീയനിലപാടുള്ളവരെ എത്താൻ അനുവദിക്കുമ്പോൾ ജനാധിപത്യം അപകടത്തിലാകുന്നു!ഈ തരത്തിൽ, ഏകാധിപതിയാകാൻ സാധ്യതയുള്ള ഒരാൾ ഭരണത്തിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ ജനാധിപത്യം രണ്ടാമതും പരീക്ഷിക്കപ്പെടുകയാണ്.ഇവിടെ മർമ്മപ്രധാനമായ ചോദ്യം അവർ ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനങ്ങളെ അട്ടിമറിക്കുമോ, അതോ അവയാൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുമോ എന്നതായിരിക്കും തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ഏകാധിപതികളെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനങ്ങൾ മാത്രം പോര. രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികളും, ജനകീയ സംഘടനകളും, ജനാധിപത്യ മാനദണ്ഡങ്ങളും, ഒത്തുചേർന്ന് ഭരണഘടനയെ കാത്തു രക്ഷിക്കുക കൂടി വേണം.കരുത്തുള്ള മാനദണ്ഡങ്ങൾ ഇല്ലെങ്കിൽ, ഭരണഘടനാപരമായ നിയന്ത്രണങ്ങളും,നിരന്തരപരിശോധനയിലൂടെ സന്തുലിതാവസ്ഥ നിലനിർത്തൽ പ്രക്രിയയും കൊണ്ടുമാത്രം നമ്മൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് പോലെ ജനാധിപത്യം സംരക്ഷിക്കാൻ ആവില്ല. അതില്ലാതെ വരുമ്പോഴാണു ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനങ്ങൾ, അത് നിയന്ത്രിക്കുന്നവരുടെ കയ്യിൽ, അതില്ലാത്തവരുടെ നേരെ പ്രയോഗിക്കാനുള്ള രാഷ്ട്രീയ ആയുധങ്ങളായി മാറുന്നത്.

കോടതികളെയും നിഷ്പക്ഷ സംഘടനകളെയും, തങ്ങളുടെ ആവശ്യത്തിന് പാകപ്പെടുത്തി ആയുധമാക്കുകയും, ഒപ്പം മാധ്യമങ്ങളെയും സ്വകാര്യമേഖലയേയും,വാങ്ങിയോ ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയോ രാഷ്ട്രീയതത്വങ്ങൾ മാറ്റി എഴുതിച്ചും , എതിർ പക്ഷത്തിനെതിരെ പ്രതികൂലകാലാവസ്ഥ സൃഷ്ടിച്ചും ഒക്കെയാണു തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ഏകാധിപതികൾ ജനാധിപത്യത്തെ അട്ടിമറിക്കുന്നത്.

തിരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ പാത തന്നെ ഏകാധിപത്യത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ദുഃഖകരമായ ഈ വൈരുദ്ധ്യം സംഭവിക്കുന്നത് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ഈ കൊലയാളികൾ അനുക്രമമായി, സൂക്ഷ്മമായി, നിയമപരമായി,ജനാധിപത്യസ്ഥാപനങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെയാണു അതിനെ സ്വയം വധിക്കുന്നത് എന്നതുകൊണ്ടാണ് .

ഇന്നു നിലനിൽക്കുന്ന ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയകാലാവസ്ഥ സൂക്ഷ്മമായി ഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് ഇതൊക്കെ വളരെ പരിചിതമായി തോന്നിയാൽ ഒട്ടും അത്ഭതപ്പെടാനില്ല.ഒപ്പംഅന്യരാജ്യങ്ങളെ നിരീക്ഷിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് നമുക്കൊന്നുകൂടി മനസ്സിലാക്കാം;സമുദായ ധ്രൂവീകരണം ജനാധിപത്യത്തിന് അപകടമാണ് എന്ന യാഥാർത്ഥ്യം നിലനിൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ, അത് ഒഴിവാക്കാൻ പറ്റാത്തതോ ഗതി തിരിച്ചു വിടാൻ ആകാത്തതോ അല്ല എന്ന ആശ്വാസകരമായ വസ്തുതയും ഒപ്പം നിലനിൽക്കുന്നു.എന്നിരിക്കിൽ പോലും, ജനാധിപത്യത്തിനെ സംരക്ഷിക്കാൻ രോഷം കൊണ്ടോ സാധാരണ പ്രതിരോധം കൊണ്ടോ മാത്രം സാധ്യമല്ല. മറ്റു രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്ന്,ഇതുപോലെയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ അവിടെയുണ്ടായിട്ടുള്ള അപകടസൂചനകൾ കൂടി നമ്മൾ മനസ്സിലാക്കണം. അതുപോലെ, തെറ്റായ ഭീതികളും മനസ്സിലാക്കണം.ഓർക്കുക,നിർണ്ണായകമായി മാറിയ തെറ്റായ ചില ചുവടുവെപ്പുകൾ ജനാധിപത്യ രാജങ്ങളെ അപ്പാടെ തകർത്തു കളയുകതന്നെ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.മറ്റ് രാജ്യങ്ങളിലെ പൗരന്മാർ അവിടെ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള വലിയ ജനാധിപത്യ പ്രതിസന്ധികളെ, അവർക്കുള്ളിൽതന്നെ ആഴത്തിൽ വേരോടിയ പിളർപ്പുകൾക്കുകൾക്കും മേലെ ഉയർന്നുനിന്നു, തകർച്ചയിൽ നിന്നും രക്ഷിച്ചത് എങ്ങനെയാണെന്ന് നമ്മൾ അറിഞ്ഞിരിക്കണം

ചരിത്രം ആവർത്തിക്കുകയല്ല, അതിനൊരു നിശ്ചിത താളമുണ്ട്.അതുതന്നെയാണു ചരിത്രത്തിന്റെ ഉറപ്പും വാഗ്ദാനവും! ഏറെ വൈകുന്നതിന് മുൻപുതന്നെ നമുക്ക് അടുത്ത താളം, അതായത് ആവർത്തിക്കാവുന്ന സംഭവപരമ്പര, അറിയാനാകും എന്ന ആ തീർച്ചയെ ഉള്ളിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് ജാഗ്രത്തായിരിക്കുക എന്നതാണു ജനങ്ങളുടെ ചുമതല.

ഇൻഡ്യയിൽ ഇന്നു ജനാധിപത്യസ്ഥാപനങ്ങൾ മിക്കവാറും ഭരണകൂടത്തിനോട് വിധേയത്വം പുലർത്തുന്നവയായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കയാണല്ലൊ.മറ്റേതു ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനം കൈവിട്ടാലും ഭരണകൂടവുമായി മുഖത്തോടുമുഖം നിൽക്കേണ്ടിവരുന്ന അവസരങ്ങളിൽ സാധാരണക്കാർക്ക് അന്തിമ അഭയകേന്ദ്രമാണു നമ്മുടെ നീതിന്യായവ്യവസ്ഥ ഒരുക്കുന്ന സംരക്ഷണകവചം.പക്ഷെ ഏതാനും വർഷങ്ങളായി ഈ സംരക്ഷണവും നമുക്ക് ഇല്ലാതെയായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് .

ഇൻഡ്യൻപൗരനു നീതി സമ്പാദിച്ചുകൊടുക്കുക എന്ന ജനാധിപത്യ ധർമ്മത്തിൽ ജ്യുഡീഷ്യറി പരാജയപ്പെടുന്നത് സാധാരണമായിക്കഴിഞ്ഞ സാഹചര്യത്തിലാണു പുതിയസുപ്രീംകോടതി ചീഫ്ജസ്റ്റിസ് സ്ഥാനമേറ്റതും, നഷ്ടപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഇൻഡ്യൻ ജ്യുഡീഷ്യറിയുടെ അന്തസ്സും ധീരതയും സത്തയും വിശ്വാസ്യതയും നമുക്ക് വീണ്ടെടുക്കാനായേക്കുമെന്ന ശൂഭപ്രതീക്ഷയുണരുന്നതും. പെഗാസസ് ഇൻഡ്യൻ പൗരൻ്റെ സ്വകാര്യതയിലേക്ക് നടത്തിയ നുഴഞ്ഞുകയറ്റം സംബന്ധിച്ചു നടക്കുന്ന കേസിൽ സുപ്രീംകോടതി നിഷ്പക്ഷമായ അന്വേഷണമുറപ്പാക്കാനായി സ്വന്തം നിലയ്ക്കൊരു അന്വേഷണ സമിതിയെ നിയോഗിച്ചത് ഈ കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിലാണല്ലൊ.പെഗാസസ് വിവരച്ചോർച്ച റിപ്പോർട്ട് ചെയ്ത ആഗോള മാദ്ധ്യമക്കൂട്ടായ്മയിൽ അംഗമായിരുന്ന ‘ദ് വയർ‘ ഇങ്ങിനെയെഴുതുന്നു-

‘സുപ്രിംകോടതി നിയോഗിക്കുന്ന കമ്മിറ്റി സ്വകാര്യതയും ഡേറ്റാ പരിരക്ഷണവും സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള നിലവിലെ നിയമത്തിൻ്റെ ചട്ടക്കൂടിലേക്കു കൂടിപ്പോവണം . കൂടാതെ പാർലമെന്റ് സമഗ്രമായ നിയമം ഉണ്ടാക്കുന്നത് വരെ പൗരന്മാരുടെ സ്വകാര്യത സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ഇടക്കാല നിയമ നടപടികൾ ശുപാർശ ചെയ്യാനും സുപ്രീംകോടതി നിർബ്ബന്ധിതമാകും. പൗരൻ്റെ സ്വകാര്യതയും അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യവും സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു സുപ്രധാന ചുവടുവയ്പ്പ് കൂടിയായിരിക്കുമത്…’

പെഗാസസ് വിഷയം അന്വേഷിക്കാനുള്ള മൂന്നംഗ സമിതി രൂപീകരിക്കാനുള്ള ഇടക്കാല ഉത്തരവ് പുതിയൊരു പ്രത്യാശയോടെയാണു പൗരസമൂഹം വരവേറ്റത്. . ഇന്ത്യയുടെ പുതിയ ചീഫ് ജസ്റ്റിസിന്റെ കീഴിലുള്ള സുപ്രീം കോടതി ഒരു ഉചിതമായ സന്ദേശം മോദി ഭരണത്തിന് നൽകണമെന്നതിനായിരുന്നു അവർ കാത്തിരുന്നത്. ഈ ഇടക്കാല ഉത്തരവോടെ, കോടതി മാനസികമായ ഉറപ്പ് നിറവേറ്റിയതായി തോന്നുന്നു, അതെത്ര ചെറുതായിരുന്നാൽപ്പോലും രാജ്യം രുചിച്ചാസ്വദിച്ച നിമിഷമായിരുന്നു അത്…‘

ആ സന്ദർഭത്തിൽ പ്രശ്സ്ത അഭിഭാഷകൻ കാളീശ്വരംരാജ്നടത്തിയ ഒരു സമഗ്രമായ നിരീക്ഷണം കൂടി ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ടവസാനിപ്പിക്കാം

“ സ്വകാര്യതയടക്കമുള്ള മൗലികാവകാശം സംബന്ധിച്ച സമസ്യകള്‍ ഒരു വശത്ത്;. എങ്ങനെയെങ്കിലും അധികാരം നിലനിര്‍ത്താനായി, അതിനെതിരേ വിദേശ ചാരക്കമ്പനികളുടെ പോലും സഹായം തേടുന്ന ഹീനതന്ത്രത്തിന്റെ നിയമപരതയും ജനാധിപത്യപരതയും മറുവശത്ത്.അതിനെപ്പോലും ന്യായീകരിക്കാന്‍ കേന്ദ്രം ദേശീയതയെയും ദേശീയ സുരക്ഷിതത്വത്തെയും മറയാക്കിയതിന്റെ പ്രശ്‌നവും അതി ഗുരുതരമാണ്…ഒരു വ്യക്തിയുടെ ടെലിഫോണ്‍ സംഭാഷണങ്ങളും സന്ദേശങ്ങളും ചോര്‍ത്തിയെടുക്കാന്‍ നിയതവും നിയമപരവുമായ മാര്‍ഗത്തിലൂടെയല്ലാതെ, ഭരണകൂടത്തിനവകാശമില്ല.ഇന്ത്യന്‍ ടെലിഗ്രാഫ് നിയമവും (1885) വിവരസാങ്കേതികതാനിയമവും ഇക്കാര്യം വ്യക്തമാക്കുന്നു…സ്വകാര്യതയെന്ന മൗലികാവകാശം ഏതൊരു സാഹചര്യത്തിലും അലംഘനീയമാണ് എന്നതാണ് പുട്ടസ്വാമി കേസിലെ നിയമതത്ത്വം..ഈ നിയമതത്ത്വങ്ങള്‍കൂടിയാണ് പെഗാസസ് കേസില്‍ പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടത്. അത് കേവലം വ്യക്തിതലത്തില്‍ നടത്തിയ ഫോണ്‍ചോര്‍ത്തല്‍ എന്ന ക്രിമിനല്‍ കുറ്റത്തിന്റെ മാത്രം പ്രശ്‌നമല്ല. നമ്മുടെ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായ സ്ഥാപനങ്ങളും മറ്റും സത്യസന്ധവും സുതാര്യവും ഭരണഘടനാനുസൃതവുമായാണ് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്താനുള്ള ജാഗ്രതാനിര്‍ദേശമാണ് പെഗാസസ് കേസ്. ആ ജാഗ്രതാനിര്‍ദേശത്തെ സുപ്രീംകോടതി ഗൗരവത്തിലെടുത്തുവെന്നത് ആശ്വാസകരമാണ്.പക്ഷേ, ഇക്കാര്യത്തില്‍ കോടതിമാത്രം ജാഗ്രത കാണിച്ചാല്‍ പോരാ. ഒരു രാഷ്ട്രം മൊത്തത്തില്‍ത്തന്നെ, ഈ വിഷയത്തില്‍ തുടക്കംമുതല്‍ ഒടുക്കംവരെ ജനാധിപത്യപരമായ ശുഷ്‌കാന്തി കാണിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അതിനവരെ സഹായിക്കുകയാണ് മാധ്യമങ്ങളും ബുദ്ധിജീവികളും ചെയ്യേണ്ടത്. ഇല്ലെങ്കില്‍ അപകടത്തിലാകുന്നത് നമ്മുടെ മഹത്തായ ജനാധിപത്യംതന്നെയായിരിക്കും. “
കവർ ഡിസൈൻ : നിയ മേതിലാജ്

ഭാഗം 2

മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതികവിദ്യ (ഫേഷ്യൽ റെക്കഗ്നിഷൻ ടെക്നോളജി)

മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതികവിദ്യ ഇന്നു ലോകമെങ്ങും അതിവേഗം പ്രചരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ചൈനയിൽ അത് വ്യാപകമായി കഴിഞ്ഞു എന്നുമാത്രമല്ല, സ്വകാര്യസ്ഥാപനങ്ങൾ ഓൺലൈനിൽ വെറും പത്തു യുവാൻ (ചൈനീസ് കറൻസി) വിലയ്ക്ക് ഈ ഡേറ്റ ആർക്കുവേണമെങ്കിലും വിൽക്കാൻ തയാറായിരിക്കുന്നുവെന്നും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തിരുന്നു. നേരത്തെ തയ്യാറാക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന ഡേറ്റാ സമാഹാരവുമായി ആളുകളുടെ മുഖം താരതമ്യപ്പെടുത്തി അവരെ തിരിച്ചറിയുന്ന ഈ സോഫ്റ്റ്‌വെയറിനെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകൾ മനുഷ്യാവകാശപ്രവത്തകർ മുതൽ പൊലീസ് സേന വരെ, ജീവിതത്തിന്റെ വിവധതുറകളിൽ പെട്ടവർ പ്രകടിപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞു.

ഈ സാഹചര്യത്തിൽ അവകാശങ്ങളെയും ജനാധിപത്യത്തെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രീയ സംസ്കാരത്തെ ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ എങ്ങിനെ ബാധിക്കുന്നുവെന്ന് നമ്മൾ ഗൗരവമായി പഠിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇതുകൊണ്ടുണ്ടാകാവുന്ന ചില പ്രധാനപ്രശ്നങ്ങളിലേക്ക് കടക്കാം.

നിങ്ങളുടെ ഓരോ നീക്കവും പിന്തുടരുന്ന സർക്കാരിന് നിങ്ങൾക്ക് എതിരായി എന്തെങ്കിലും തെളിവ് വേണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ, ഈ സാങ്കേതിക വിദ്യ ഉപയോഗിച്ച് അതിനു പറ്റുന്ന എന്തെങ്കിലും ഒരു ക്ലിപ്പ് കണ്ടെടുക്കാൻ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുമുണ്ടാകില്ല.നമ്മുടെ ദൈനംദിന ജീവിതം ഭരണകൂടത്തിനു വിവേചനരഹിതമായി ഉപയോഗിക്കാനുള്ള അവസരമാണു ഇവിടെ ലഭിക്കുന്നത്.പൗരന്മാരുടെ സ്വകാര്യതയ്ക്കുള്ള അവകാശമാണു ലംഘിക്കപ്പെടുന്നത്.ഈ അവകാശം നിഷേധിക്കുന്നതിലൂടെ, പൗരന് സ്വന്തം ചിത്രങ്ങൾ എങ്ങിനെ ഉപയോഗിക്കണമെന്നു തീരുമാനിക്കാനുള്ള അവകാശവും അതിന്മേലുള്ള നിയന്ത്രണവും നഷ്ടപ്പെടുകയാണു ചെയ്യുന്നത്. ഭരണകൂടത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ വീഴാതെ പൊതുവിടങ്ങളിൽ നമുക്ക് പെരുമാറാൻ ആകില്ല എന്ന നിലപോലും വരുന്നു.

വ്യക്തമായൊരു നിയമമോ നിയന്ത്രണമോ ഉള്ളൊരു ചട്ടക്കൂടില്ലാതെ, നമ്മുടെ അറിവോ സമ്മതമോ ഇല്ലാതെ, നമ്മളുടെ ചിത്രങ്ങൾ കൈക്കലാക്കി നമ്മൾ അംഗീകരിക്കാത്ത വിധത്തിൽ അവയെ ദുരുപയോഗം ചെയ്യാനുള്ള വഴിയാണ് ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ തുറന്നിടുന്നത് എന്ന വസ്തുത നമ്മളെ കാര്യമായി അസ്വസ്ഥപ്പെടുത്തേണ്ടതുതന്നെയാണ് . ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ മുതൽ ലണ്ടൻ പോലീസിംഗ് നീതിശാസ്ത്ര (എത്തിക്ക്സ്) പാനൽ വരെയുള്ള സംഘടനകളിൽ അംഗീകരിച്ചിട്ടുള്ള മനുഷ്യാവകാശ തത്വം അനുശാസിക്കുന്നത്, നിരീക്ഷണം നമ്മുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കും മൗലികാവകാശത്തിലേക്കും കൈ കടത്താതെ നിലനിന്നുകൊണ്ട് ഗുരുതരമായ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾക്കു മാത്രമായി അതിന്റെ ഉപയോഗം പരിമിതപ്പെടുത്തണം എന്നാണ്. പക്ഷെ അതല്ല സംഭവിക്കുന്നത് എങ്കിൽ ഭരണകൂടത്തിനു പൗരന്മാരോട് ഉള്ള അവിശ്വാസം ആയി അതു നാം മനസ്സിലാക്കേണ്ടി വരും.

തങ്ങളെ ആരോ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യതയുണ്ടെന്ന തോന്നൽ പോലും ആളുകൾ ചിന്തിക്കുന്നതിലും പ്രവർത്തിക്കുന്ന രീതിയിൽ മാറ്റം വരുത്തും. പൊതുപരിപാടികളിലോ. രാഷ്ട്രീയ പ്രതിഷേധങ്ങളിലോ,അല്ലെങ്കിൽ സാമ്പ്രദായികതയിൽ നിന്നും വ്യതിചലിച്ചുകൊണ്ടുള്ള മറ്റേതെങ്കിലും മാറ്റത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള പ്രചാരണങ്ങളിലോ പങ്കെടുക്കുന്നതിൽ നിന്ന് ഇത് നമ്മെ വിലക്കിയേക്കും. ഒപ്പം ഒത്തുകൂടാനും അനുതപിക്കാനും, സ്വതന്ത്രമായി അഭിപ്രായം പ്രകടിപ്പിക്കാനും ഒക്കെയുള്ള നമ്മുടെ താല്പര്യത്തെയും ഇതു നിരുത്സാഹപെടുത്തും. തന്ത്രപ്രധാനമോ വിവാദപരമോ ആയ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ച് എഴുതുകയോ സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്യാതിരിക്കാനും ഈ നിരീക്ഷണം കാരണമാകുന്നുവെന്ന് 2016 ൽ കണ്ടെത്തിയ ഒരു പഠനത്തിന്റെ വിവരങ്ങൾ വാഷിങ്ങ്ടൺ പോസ്റ്റ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു. സർഗ്ഗാത്മകതയേയും ആശയങ്ങളുടെ സ്വതന്ത്രമായ പ്രകാശനത്തേയും കുറിച്ച് 2013 ൽ PEN അമേരിക്ക നടത്തിയ ഒരു സർവേയിൽ, ആറ് എഴുത്തുകാരിൽ ഒരാളെങ്കിലും നിരീക്ഷണത്തിന് വിധേയമാകുമെന്ന് അവർ കരുതുന്ന ഒരു വിഷയം എഴുതുകയോ സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നത് ഒഴിവാക്കുന്നുവെന്നു കണ്ടെത്തിയിരുന്നു.

നിരീക്ഷണത്തിനുള്ള സാധ്യത ഇതിനകം അംഗീകരിച്ച മാധ്യമപ്രവർത്തകരും പൊതുകാര്യപ്രവർത്തകരും മറ്റുള്ളവരും മുമ്പിലത്തെപ്പോലെത്തന്നെ തങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ തുടർന്നാലും, രാഷ്ട്രീയമായി നിഷ്ക്രിയരായ സാധാരണ ആളുകൾ നിരന്തരമായി നിരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന ബോധത്തിന്റെ ഫലമായി സ്വയം സെൻസർ ചെയ്തു തുടങ്ങുന്നു.

ബൗദ്ധികമായ ജിജ്ഞാസയിലും അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലുമുള്ള വിനാശകരമായ ഈ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾക്കപ്പുറം, വ്യക്തിഗത പ്രൊഫൈലുകൾ പ്രവചന വിശകലനത്തിന്റെ ആവശ്യത്തിനായി (അതായത് നിരീക്ഷണ ഡേറ്റാസമാഹാരമുണ്ടാക്കി പൗരന്മാർ മുൻപ് പെരുമാറിയിരുന്ന രീതി പഠിച്ച് സുരക്ഷാ-നിയമ നിർവ്വഹണ ഏജൻസികൾ അവരുടെ ഭാവി പെരുമാറ്റം പ്രവചിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന രീതി) ഉപയോഗിക്കപ്പെടുമെന്നതാണു വ്യാപകനിരീക്ഷണത്തിൻറെ വളരെ അപകടകരമായ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത. ലളിതമായിപ്പറഞ്ഞാൽ, ഈ ഡേറ്റാസമാഹരത്തിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി തെറ്റായ അനുമാനങ്ങളും പ്രവചനങ്ങളും നടത്താൻ എളുപ്പവും ഭരണകൂടങ്ങളതുപയോഗിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യത ശക്തമായി നിലനിൽക്കുന്നതുമാണ് . ക്രൈം പ്രെഡിക്റ്റിംഗ് സോഫ്റ്റ്വെയർ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന ഈ സാങ്കേതികത ഇത്തരം അനുമാനങ്ങളും പക്ഷപാതങ്ങളും കാണിക്കുന്നതായി മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. പലപ്പോഴും അവ ദരിദ്ര, ന്യൂനപക്ഷ സമുദായങ്ങളെ യാതൊരു കരുണയുമില്ലാതെ ലക്ഷ്യം വെക്കുന്നതായിത്തന്നെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുമുണ്ട്.

മറ്റൊരപകടം,ഇത് പലപ്പോഴും കൃത്യമല്ല എന്നതാണ് .മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതികവിദ്യ കൃത്യമായ തിരിച്ചറിയൽ ഉറപ്പ് പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും വംശീയപക്ഷപാതങ്ങളുള്ള ഡേറ്റാകേന്ദ്രങ്ങൾ പരിശീലിപ്പിച്ച കമ്പ്യൂട്ടർ സാങ്കേതികത, വർണ്ണവംശീയരിൽ പെട്ട ആളുകളെ, പ്രത്യേകിച്ച് അവരിലെ സ്ത്രീകളെ തെറ്റായി തിരിച്ചറിയുന്നതായി നിരവധി പഠനങ്ങൾ എടുത്തുകാണിച്ചിട്ടുണ്ട്. അത്തരം മുൻ വിധികളുള്ള അൽ‌ഗോരിതം നിയമവിരുദ്ധമായ അറസ്റ്റുകൾ‌ക്ക് കാരണമാകുമോ അല്ലെങ്കിൽ‌ പൊതു ഏജൻസികളും സ്വകാര്യ കമ്പനികളും, സ്ത്രീകളോടും ന്യൂനപക്ഷ-വംശീയ പശ്ചാത്തലത്തിലുള്ള ആളുകളോടും വിവേചനം കാണിക്കുന്നത് കൂടുതൽ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുമോ എന്നുമൊക്കെയുള്ള ആശങ്ക നിലനിൽക്കുന്നു.

ഇത് ഓട്ടോമേഷൻ പക്ഷപാതിത്വത്തിലേക്കും (അതിയാന്ത്രീകതയോടുള്ള അഭിനിവേശം)നയിച്ചേക്കാം. അതായത്, മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതികത ഉപയോഗിക്കുന്ന ആളുകൾ ആ സാങ്കേതികവിദ്യയ്ക്കൊരിക്കലും തെറ്റുപറ്റില്ലെന്ന തെറ്റായവിശ്വാസം പിന്തുടരുന്നുവെങ്കിൽ, അത് തെറ്റായ തീരുമാനങ്ങളിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം. യന്ത്രസൃഷ്ടമായ കണ്ടെത്തലുകൾ സർക്കാർവകുപ്പുകളും സ്വകാര്യ കോർപ്പറേഷനുകളും വ്യക്തികളോട് എങ്ങനെ പെരുമാറുന്നുവെന്നത് നിർണ്ണയിക്കരുത്. പകരം പ്രത്യേകപരിശീലനം ലഭിച്ച കമ്പ്യൂട്ടർ ജീവനക്കാർ, ശരിയായ രീതിയിൽ നിയന്ത്രണം പാലിച്ച് നിയമങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി വേണം തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കേണ്ടത്.

ഭരണകൂടം ഇതുപയോഗിക്കുന്നുവെങ്കിൽ അതിനർത്ഥം സർക്കാരിനു ജനങ്ങളറിയാത്ത രഹസ്യ ജാഗ്രതാപട്ടികകൾ ഉണ്ടെന്നതാണല്ലൊ. അതിനാൽ തെറ്റായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുമോ എന്നുറപ്പില്ലാത്ത നിങ്ങളുടെ മുഖചിത്രങ്ങൾ അടങ്ങിയ സർക്കാർ വിവരശേഖരം ഇതിനെതിരെയുള്ള ഒരു മുന്നറിയിപ്പു തന്നെയായി കണക്കാക്കാം

നിങ്ങളുടെ അറിവോ സമ്മതമോ ഇല്ലാതെ സർക്കാരിനു സംശയമുള്ളവരുടെ ജാഗ്രതാപട്ടികകൾ നിർമ്മിക്കുന്നതിനായി സ്വകാര്യകമ്പനികളും നിയമ നിർവ്വഹണ ഏജൻസികളും നിങ്ങളുടെ ചിത്രങ്ങൾ പങ്കിടുന്നുണ്ടെന്നുള്ള സൂചനയും ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാൺ.ഈ ജാഗ്രതാ പട്ടികകളുടെ സുരക്ഷയും ഹാക്കർമാരുയർത്തുന്ന വെല്ലുവിളിയോടുള്ള ബന്ധപ്പെട്ടവരുടെ നിസംഗതയും തീർത്തും ആശങ്കാജനകമാണു. ദുർബലരായ ചില ഗ്രൂപ്പുകളെ ലക്ഷ്യം വെക്കാൻ ഇതുപയോഗിക്കാമെന്നു മാത്രമല്ല, ഇത് ചില പ്രത്യേകരീതിയിൽ ഉപയോഗിക്കാനും കഴിയും. ഉദാഹരണത്തിന്, കുടിയേറ്റക്കാരെയും അഭയാർഥികളെയും തിരിച്ചറിയാനായി ഇതുപയോഗിക്കാം. കുടിയേറ്റക്കാരെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന രീതികളുടെ പേരിൽ രൂക്ഷമായി വിമർശിക്കപ്പെട്ടു വിവാദത്തിലായ യുഎസ് ഇമിഗ്രേഷൻ, കസ്റ്റംസ് എൻഫോഴ്സ്മെന്റ് പോലുള്ള ഏജൻസികൾക്ക് ഫേഷ്യൽ റെക്കഗ്നിഷൻ സോഫ്റ്റ്‌വെയർ വിൽക്കുന്നത് മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾക്കായി പൊരുതുന്ന ആരെയും വിഷമിപ്പിക്കേണ്ടതാണു. ഒറ്റ വാചകത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ തെരുവുതോറും രേഖപ്പെടുത്തിപ്പോകുന്ന നമ്മുടെ വംശീയരൂപരേഖയുടെ ഡേറ്റാബേസ് എങ്ങിനെയൊക്കെ അപകടകരമാകാമെന്നത് ഓരോ പൗരനും അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടതാണ് .

വ്യാപകനിരീക്ഷണം ഒരു ജനതയുടെ ബൗദ്ധിക സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ നശിപ്പിക്കുന്നതിനൊപ്പം ആ സമൂഹത്തിന്റെ ഘടനയെത്തന്നെ നശിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന് പഠനങ്ങൾ തെളിയിക്കുമ്പോൾ, രാജ്യസുരക്ഷയ്ക്ക് എന്ന പേരിൽ നടത്തുന്ന ഈ വ്യാപകനിരീക്ഷണം തീവ്രവാദി ആക്രമണങ്ങളെ ചെറുക്കില്ല എന്നും തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

ഇത്തരത്തിലുള്ള വ്യാപക നിരീക്ഷണത്തിൽ നിന്ന് ഉണ്ടാകുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ പലരും പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ഈ നടപടിയിൽ വലിയ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നുമില്ല എന്നു കരുതുന്ന മറ്റുചിലരുമുണ്ട്. സർക്കാർ നടത്തുന്ന വ്യാപകനിരീക്ഷണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകൾക്കുത്തരമായി ഇവർ പൊതുവായിപ്പറയുന്ന ഒരു വാദം, “മറയ്ക്കാൻ എന്തെങ്കിലും ഉള്ള ആളുകൾക്ക് മാത്രമല്ലേ ഇതിനെക്കുറിച്ച് വിഷമിക്കേണ്ടതുള്ളൂ ” എന്നതാണ്.

പക്ഷെ ആശയസ്വാതന്ത്ര്യം,വ്യക്തികളുടെ രാഷ്ട്രീയതാല്പര്യങ്ങൾക്കുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം, സ്വകാര്യതയ്ക്കുള്ള അവകാശം തുടങ്ങിയ ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് അവബോധമുള്ള എല്ലാവരും വളരെ ഗൗരവത്തോടെ കാണേണ്ട ഒരു പ്രശ്നമാണിത്.ഒരു സ്വതന്ത്ര സമൂഹത്തിൻറെ പ്രവർത്തനത്തിന് ആവശ്യമായ ചർച്ചകൾക്ക് ഒരു ഈ ‘സ്വയം സെൻസർഷിപ്പ്’ അസ്വസ്ഥതയും അസ്വാതന്ത്ര്യവും ഉളവാക്കുന്നു . പുറമെ , ജനങ്ങളുടെ ആശയവിനിമയങ്ങളുടെയും പോക്കുവരവുകളുടെയും വിപുലമായ നിരീക്ഷണം കൊണ്ടുള്ള നേട്ടം ഒന്നുമാത്രം-വ്യ ക്തിയും ഭരണകൂടവും തമ്മിൽ വളർന്നുവരുന്ന പരസ്പര അവിശ്വാസം!

സാമുഹ്യവിനിമയങ്ങളിലും,സമൂഹത്തിനു വേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കേണ്ട സന്ദർഭങ്ങളിലുമൊക്കെ വ്യക്തികൾ മരവിച്ചുപോകുന്ന ഈ നിരീക്ഷണഭീതി ജനാധിപത്യത്തിന് വ്യക്തമായ ഭീഷണിയാണ്.

ഗ്ലെൻ ഗ്രീൻവാൾഡിന്റെ (അമേരിക്കൻ പത്രപ്രവർത്തകൻ) അഭിപ്രായത്തിൽ, ഗവൺമെന്റുകളും കോർപ്പറേഷനുകളും മറ്റ് അധികാര സ്ഥാപനങ്ങളും ഈ നിരീക്ഷണം ആഗ്രഹിക്കുന്നവരാണ് . കാരണം ഒരു സമൂഹം അധികാരസ്ഥാനങ്ങളിലുള്ളവരെ കൂട്ടായി ചോദ്യം ചെയ്യാൻ ഭയക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ‘അനുസരണശീല’ ത്തിലേക്കാണല്ലൊ ഇതു നയിക്കുക. ചോദ്യം ചെയ്യാനാരുമില്ലാത്ത, പരിധികളില്ലാ അധികാരമാണ് ഭരണത്തിലിരിക്കുന്ന എല്ലാവരുടേയും എല്ലാക്കാലത്തേയും പ്രീയപ്പെട്ട സ്വപ്നം എന്നത് നിത്യമായ സത്യവും!

ഏറെക്കുറെ പൊതുജനത്തിന്റെ അറിവോടെ തന്നെയുള്ള ഈ നിരീക്ഷണം,ഭരണകൂടം ജനങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഒരു രീതിമാത്രമാണ് അവർ പോലുമറിയാതെ അവരുടെ ബോധതലത്തിലിടപെട്ട് നേടിയെടുക്കുന്ന നിയന്ത്രണമാണ് മറ്റൊന്ന് .

ഈ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് ഇന്ത്യയിൽ മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ ഉപയോഗത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു സ്വതന്ത്ര ഏജൻസി നടത്തുന്ന പഠനത്തിനു നീതി ആയോഗ് അംഗീകാരം നൽകിയിരിക്കുന്നത്.ഒക്‌ടോബർ 18ന് നീതി ആയോഗ് വൈസ് ചെയർമാൻ രാജീവ് കുമാറിന്റെ അധ്യക്ഷതയിൽ ചേർന്ന യോഗത്തിലായിരുന്നു ഈ തീരുമാനം. ഇന്ത്യയിലെ FRT യുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു വലിയ ആശങ്ക, കൊക്കേഷ്യൻ പുരുഷന്മാരെ തിരിച്ചറിയുന്നതിനനുസരിച്ച് രൂപപ്പെട്ട സാങ്കേതികവിദ്യ വെളുത്ത സ്ത്രീകളെപ്പോലും മനസ്സിലാക്കാതിരിക്കാനുള്ള സാധ്യത നിലനിൽക്കുമ്പോൾ ഇൻഡ്യയിൽ കൃത്യമായ തിരിച്ചറിയൽ പരാജയപ്പെട്ടേക്കാമെന്നതാണ് . ഇതൊന്നും കണക്കിലെടുക്കാതെയാണ് ഇപ്പോൾ തന്നെ പല സന്ദർഭങ്ങളിലും നമ്മുടെ രാജ്യത്ത്ഇതുപയോഗിച്ചുവരുന്നുവെന്നത് ഓർക്കേണ്ടതാണ് .

ഉപഭോക്താക്കൾക്കിടയിലും റെഗുലേറ്റർമാരിലും വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ആശങ്കകൾക്കിടയിൽ മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സംവിധാനം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതായി ഫേസ്ബുക്ക് ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കു മുൻപ് പ്രഖ്യാപിച്ചിരുന്നു. ഈ മാറ്റത്തിന്റെ ഫലമായി ഒരു ബില്യണിലധികം ആളുകളുടെ വ്യക്തിഗത മുഖം തിരിച്ചറിയൽ ടെംപ്ലേറ്റുകൾ ഇല്ലാതാക്കുമെന്ന് മാതൃകമ്പനിയായ മെറ്റാ സോഷ്യൽ നെറ്റ്‌വർക്ക് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഫേസ്ബുക്കിന്റെ പ്രതിദിന സജീവ ഉപയോക്താക്കളിൽ മൂന്നിലൊന്ന് പേരും അല്ലെങ്കിൽ 600 ദശലക്ഷത്തിലധികം അക്കൗണ്ടുകളും മുഖം തിരിച്ചറിയൽ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ ഉപയോഗം തിരഞ്ഞെടുത്തവരായിരുന്നു എന്ന പശ്ചാതലത്തിലാണു ഈ തീരുമാനം

ഭീതി

ഒരു രാജ്യത്തെ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ നില നിൽക്കുന്ന ഭീതിയെക്കുറിച്ച് ഡൽഹി സെന്റ് സ്റ്റീഫൻസ് കോളേജിൽ നിന്ന് പ്രിൻസിപ്പലായി വിരമിച്ച വൽസൻ തമ്പു ‘ജനാധിപത്യം നിർവ്വഹിക്കുന്നതിലെ അനായാസത’ എന്ന ലേഖനത്തിൽ വിശദീകരിച്ചെഴുതിയിട്ടുണ്ട്.

പൊതുജനവികാരം തങ്ങൾക്കിണങ്ങുംവണ്ണം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിനും,തിരഞ്ഞെടുപ്പ് സമയത്ത് വോട്ടർമാരുടെ തീരുമാനത്തിനെ സ്വാദ്ധീനിക്കുന്നതിനുമായി,ഭയം എന്ന വികാരത്തിനെ തന്ത്രപരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതിൽ ധാരാളം സാധ്യതകൾ മറഞ്ഞുകിടക്കുന്നു.

ഈ സാദ്ധ്യതകൾ ജനാധിപത്യരാഷ്ട്രീയത്തിൽ അനന്തമാണു താനും! കാര്യസാദ്ധ്യത്തിനായിള്ള എളുപ്പമാർഗ്ഗങ്ങൾ ആധുനികജീവിതത്തിന്റെ മുഖമുദ്രകൂടിയാകുന്ന ഈ കാലത്ത്,നല്ല ഭരണം കാഴ്ച്ചവെച്ച് ജനങ്ങളെ കയ്യിലെടുക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നതിനേക്കാൾ അനായാസമായി തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ജയം നേടാൻ മറ്റൊരു തന്ത്രം സഹായിക്കുമെങ്കിൽ, അതു പയോഗിക്കുകയാണല്ലൊ ബുദ്ധി.

ഇതെങ്ങിനെയാണു പ്രവർത്തിക്കുന്നതെന്നു നോക്കാം.

ഗോത്രകാലജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ശേഷിപ്പായി ഒരുതരം ഭീതി നമ്മുടെ ബോധതലത്തിനും താഴെയായി ഒളിഞ്ഞുകിടക്കുന്നുണ്ട്. അതു ഖനനം ചെയ്തെടുക്കാനുള്ള തന്ത്രങ്ങൾ മെനഞ്ഞ് സാഹസീകമായി അതിനായി ഒരുമ്പെട്ടിറങ്ങുന്നവർക്കുവേണ്ടി,ഭൂഗർഭത്തിൽ നിക്ഷിപ്തമായ ‘കറുത്ത സ്വർണ്ണം’ പോലെ അതവിടെ കാത്തുകിടക്കുന്നുണ്ടാകും-നമ്മുടെ തലച്ചോറിൽ നിലനിൽക്കുന്ന ‘ഭീതി കേന്ദ്രങ്ങൾ’ !യാഥാസ്ഥിതിക മനോഭാവമുള്ളവർക്ക് ഈ ഭിതികേന്ദ്രങ്ങൾ താരതമ്യേന വലുതായിരിക്കുമെന്ന് ഗവേഷണപഠനങ്ങൾ തെളിയിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ആധുനീകരെക്കാൾ സുരക്ഷയെക്കുറിച്ച് അവർ കൂടുതൽ ആശങ്കാകുലരായിരിക്കും.

ഈ ഭീതികേന്ദ്രങ്ങളേ ഉദ്ദീപ്പിക്കാനായി അവർ പൊതുവേ രണ്ട് തന്ത്രങ്ങളാണു ഉപയോഗിക്കുക.

ആദ്യത്തേത് ബാഹ്യപരിസ്ഥിതിയെ – പ്രത്യേകിച്ച് പൊതുജനാഭിപ്രായത്തെ – കൗശലപൂർവ്വം കൈകാര്യം ചെയ്ത്, മുറിവേറ്റ ചരിത്രസ്മരണകളെ ഏതെങ്കിലുമൊരു പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ ഉത്തേജിപ്പിച്ചു നിർത്തുക എന്നതാണു.ഇതു വളരെ എളുപ്പമാണ്.ഉദാഹരണത്തിന്, പതിറ്റാണ്ടുകളായി സമാധാനത്തിലും സൗഹാർദത്തിലും ജീവിക്കുന്ന രണ്ട് സമുദായങ്ങൾക്കിടയിൽ പരസ്പര സംശയത്തിന്റെ വിത്തുകൾ ആദ്യം വിതക്കുന്നു. ഇതോടെ അവർക്കിടയിൽ നിലനിന്നിരുന്ന ഒരുമയിൽ വിള്ളലുകൾ വീഴുകയും പരസ്പരം ഒരു തരം അന്യതാബോധം സജീവമാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു; ഈ അന്യവൽക്കരണം പരസ്പര സംശയത്തേയും ഭീതിയെ വളർത്തുന്നതിലേക്കാണെത്തിനിൽക്കുക.

( നാൽപ്പത്തിയേഴിലെ വിഭജനകാലവും,അതു നമ്മുടെ സമൂഹമനസ്സിനേല്പിച്ച മുറിവുകൾ അബോധത്തിലവശേഷിപ്പിച്ച വടുക്കളെ വീണ്ടുമുണർത്തുന്നവിധം ഇന്നതു വീണ്ടും ചർച്ചയാക്കുന്നതും ഒട്ടും യാദൃച്ഛികമല്ല എന്നർത്ഥം)

ഈ ഘട്ടത്തിൽ മാധ്യമങ്ങളുടെ പങ്ക് ജനാധിപത്യത്തിൽ വളരെ നിർണ്ണായകമാണു. മാദ്ധ്യമങ്ങൾ പ്രതികൂലാവസ്ഥയിൽ ഭയന്നോ, പ്രലോഭനങ്ങളിൽ മയങ്ങിയോ മാദ്ധ്യമധർമ്മം പണയപ്പെടുത്തിയാൽ ജനാധിപത്യത്തിനു തന്നെ അതു മാരകമായി മാറിയേക്കാം. തത്ത്വദീക്ഷയുള്ള പത്രപ്രവർത്തനം എക്കാലവും സത്യത്തിനു വിധേയമായിരിക്കും. ഇരുട്ടിനു വെളിച്ചം എന്നത് പോലെത്തന്നെയാണു ഭയത്തിനു സത്യവും. സത്യം ജനങ്ങളെ ശക്തരാക്കുമ്പോൾ അസത്യം അവരെ ദുർബലപ്പെടുത്തി ഒരുതരം സംഘടിതമായ ചിന്താ ഭ്രമത്തോളമെത്തുന്ന മിഥ്യാഭീതിയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.സുരക്ഷയെപ്പറ്റിയുള്ള എന്തെങ്കിലും ഒരാശങ്കയിൽ ജനം അകപ്പെടുന്നുവെങ്കിൽ,അതു പൊതുവായ ഒരാശയക്കുഴപ്പം അലങ്കോലമാക്കിയ സമൂഹത്തിന്റെ ലക്ഷണമാണ്; ധീരമായ ഒരു വ്യക്തിസത്തയിലേക്ക് നയിക്കേണ്ട സാമൂഹ്യആരോഗ്യത്തിനു അതുതകുന്നതുമല്ല.

രണ്ടാമത്തെ തന്ത്രം കുറെക്കൂടി സൂക്ഷ്മമാണ്; അത് മാനസികാന്തരീക്ഷത്തിനെയാണു ലക്ഷ്യമാക്കുന്നത് – വ്യക്തികളുടെ വികാരങ്ങളുടെയും മുൻവിധികളുടെയും പ്രതികരണങ്ങളുടെയും മണ്‌ഡലത്തിനെ. വ്യക്തവും അവ്യക്തവുമായ ഭീതികൾ ഉണർത്തി,തൽഫലമായി സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുന്ന’അന്യർ’ എന്ന ഒരു നിർമ്മിതിയുടെ പേരിൽ മുൻവിധി രൂപപ്പെടുന്നതിലേക്ക് അതു നയിക്കുന്നു.ഇതൊരിക്കൽ സംഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽപ്പിന്നെ, അത് ഉപബോധമനസ്സ് യാഥാർത്ഥ്യം വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതിൽ ഇടപെട്ടു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന ഒരു നിയന്ത്രണകേന്ദ്രം തന്നെയായി മാറുന്നു.അനന്തരം എന്തിലും ഈ ഭിതി ആധിപത്യം സ്ഥാപിക്കുകയും എന്തും വികൃതമാക്കി കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.തൽഫലമായി ഉടലെടുക്കുന്ന അരക്ഷിതാവസ്ഥയെ ഉത്തേജിപ്പിക്കാനായി പൊതുവേ ദേശീയ വികാരത്തിനെയാണു ഉപയോഗിക്കാറു പതിവ്.ഓരോ രാജ്യത്തിന്റെയും സാമൂഹികപശ്ചാത്ത ലമനുസരിച്ച് ഈ അപരത്വം ആരോപിക്കപ്പെടുന്നത് ആരിലുമാകാം .വെളുത്തവർക്കെതിരെ കറുത്തവരോ, ഭൂരിപക്ഷമതത്തിനെതിരെ ന്യൂനപക്ഷമതമോ,തദ്ദേശീയർക്കതിരെ വരത്തരോ,ഒരു ഗോത്രത്തിനോ വംശത്തിനോ എതിരെ അതല്ലാത്തവരോ, അങ്ങിനെ ആരും.

മിക്ക വ്യക്തികൾക്കും തങ്ങളുടെ മനസ്സിനുള്ളിൽ നടക്കുന്ന ഈ മാനസിക പ്രതിഭാസങ്ങളെ കു റിച്ച് അറിയില്ല എന്നതാണ് ഇത് അപകടകരമാക്കുന്നത്. ആത്മനിഷ്ഠമായ ഉത്കണ്ഠകളെ അവർ വസ്തുനിഷ്ഠമായ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളായി തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നു; പ്രത്യേകിച്ചും സുരക്ഷയ്‌ക്ക് ഭീഷണിയുള്ളതായി മാദ്ധ്യമങ്ങളും സർക്കാർസംവിധാനങ്ങളും ഉയർത്തിക്കാട്ടുകകൂടി ചെയ്യുമ്പോൾ.

ഈ ഭീതി നമ്മെ എപ്പോഴും എന്തിൽനിന്നൊക്കെയോ ഓടിരക്ഷപ്പെടാനായിരിക്കും പ്രേരിപ്പിക്കുക. ഒരു സമൂഹത്തിനെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്ന പുതിയ ആശയധാരകൾക്കോ പരീക്ഷണങ്ങൾക്കോ സാമ്പ്രദായികരീതികളിൽ നിന്നും കുതറിമാറുന്ന സാഹസീകതയ്ക്കോ ഒന്നും അനുവദിക്കാത്ത ആ മാനസീകാവസ്ഥ നയിക്കുന്നത് വികസനത്തിന്റെ തികച്ചും വിപരീതദശയിലുമായിരിക്കും!

ഒന്നുകിൽ ഭയം അല്ലെങ്കിൽ വികസനം. രണ്ടിനും ഒരിക്കലും ഒരുമിച്ച് പോകാൻ കഴിയില്ല. പിന്നോട്ട് വലിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന ഈ ഭീതി ഒരുതരം അരക്ഷിതാവസ്ഥ സൃഷിച്ചെടുക്കുന്ന തിലൂടെ പൊതുബോധത്തിൽ സ്ഥാപിതമാകുന്നു.തുടർന്ന് ‘സുരക്ഷ’ എന്ന വികാരത്തിനെ പെരുപ്പിച്ചെടുത്ത് കൂടുതലായി അരക്ഷിതാവസ്ഥയെ ഉണർത്തുകയും ഭയത്തിനെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഭയം പൊതുമണ്ഡലത്തിനെ ബാധിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, നിലവിലില്ലാത്ത അപകടങ്ങൾ വരെ ജനം ഭാവനയിൽ കണ്ടുതുടങ്ങും. ഈ ഭയത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തിൽ എടുക്കുന്ന ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പും സ്വതന്ത്രമോ ന്യായയുക്തമോ ആയിരിക്കിക്കുകയില്ല. അത്തരം തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ വ്യക്തിപരം പോലുമായിരിക്കില്ല. ആരോ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചവയെ സ്വന്തമെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ച് അവർ അംഗീകരിക്കുകയാണു ചെയ്യുന്നത്.അവരുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമെന്നതു തന്നെ ഒരു മിഥ്യതന്നെയായി മാറുന്നു

ജനസാമാന്യത്തിന്റെ ഈ വൈകാരികതയുടെ പുകമറയ്ക്കുള്ളിലെ യാഥാർത്ഥ്യം, വ്യക്തിപൂജ കേന്ദ്രമാക്കി പക്ഷപാതപരമായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന മാദ്ധ്യമങ്ങളുടെ സഹായവും പ്രോത്സാഹനവും കൂടിച്ചേർന്നു സംഭവങ്ങളെ പാകപ്പെടുത്തിയുണ്ടാക്കുന്ന ഒരു രസക്കൂട്ടാണു

ഈ രസകൂട്ടിൽ യുക്തിബോധം മങ്ങിപ്പോകുന്നതുകൊണ്ടാണു ജനം ആദ്യം സൂചിപ്പിച്ച ദുർദ്ദശയിലേക്കെത്തിക്കുന്നത്.

ഇത് ലോകമെങ്ങുമുള്ള, വരേണ്യവർഗ്ഗമെന്നു പറയാവുന്ന ഭരണകർത്തക്കൾക്ക് എന്നും ആവേശമുണർത്തുന്ന ഒരു ആഗ്രഹപുർത്തീകരണതന്ത്രമാണ് .

എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ, നല്ല ഭരണത്തിൽ നിന്നും ജനത്തിന്റെ ശ്രദ്ധ തിരിച്ചുവിടാൻ ഇതുപകരിക്കുന്നു എന്നതു തന്നെ. ഇങ്ങിനെ ഭരിക്കുന്നവർക്ക് ജനാധിപത്യഭരണം ആയാസ രഹിതമാക്കുന്ന ഈ തുറന്ന രഹസ്യമാണു ഇന്ത്യയിൽ മാത്രമല്ല,മറ്റു രാജ്യങ്ങളിലെ ഭരണത്തിന്റെയും പുറകിലെ ശില്പിശാലയിൽ നാം കാണുക.

തുടരും

കവർ ഡിസൈൻ : ആദിത്യ

നിരീക്ഷണം *

യു കെ യിലെ ഗവേഷണ സ്ഥാപനമായ Compatritech 2019 ഒക്ടോബറിൽ പുറത്തുവിട്ട കണക്കനുസരിച്ച്, ഭരണകൂടങ്ങൾ ജനങ്ങളെ നിരീക്ഷണത്തിനു വിധേയരാക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ, റഷ്യയും ചൈനയും കഴിഞ്ഞാൽ, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ജനാധിപത്യരാജ്യമായ ഇന്ത്യ മൂന്നാം സ്ഥാനത്താണ് നിൽക്കുന്നത് എന്നതു നമുക്കൊട്ടും അഭിമാനിക്കാൻ വക തരുന്നതല്ല. അവരുടെ പഠനത്തിൽ 2021ൽ ലോകത്തിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ നിരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന നഗരങ്ങളിൽ ഡൽഹിയും ചെന്നൈയും ചൈനയിലെ നഗരങ്ങൾ , ന്യൂയോർക്ക് എന്നിവയെപ്പോലും കടത്തിവെട്ടിയിരിക്കുന്നു !
സ്വകാര്യതാപരിരക്ഷയും നിരീക്ഷിണത്തിൻറെ തോതും പഠിക്കാൻ Comparitech 47 രാജ്യങ്ങളിലെ അതാതു മേഖലകൾ വിലയിരുത്തി ആ ഗവൺമെന്റുകൾ എവിടെയാണ് പരാജയപ്പെടുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കാനൊരു ശ്രമം നടത്തി. ഇത് ചെയ്യുന്നതിന്, ബയോമെട്രിക്സ്, സിസിടിവി എന്നിവയുടെ ഉപയോഗം മുതൽ ഡേറ്റപങ്കിടൽ, ഡേറ്റസൂക്ഷിക്കൽ നിയമങ്ങൾ വരെയുള്ള നിരവധി വിഭാഗങ്ങൾ അവർ പരിശോധിച്ചു. ഈ പഠനത്തിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യൻ പൗരന്മാർ അവരുടെ സർക്കാരിൽ നിന്നു തന്നെ സ്വകാര്യതയിലേക്കുള്ള കടന്നുകയറ്റഭീഷണി നേരിടുന്നു എന്ന് കണ്ടെത്തുകയും അതിൻറെ കാരണങ്ങൾ പിന്നീട് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയുമുണ്ടായി. അതിൽ, പൗരന്മാരുടെ സ്വകാര്യതയെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്ന ദുർബലമായ നിയമങ്ങളെയും ചട്ടങ്ങളെയുമാണു കമ്പനി പ്രധാനമായും കുറ്റപ്പെടുത്തിയത്.

2021ജൂൺ വരെ 607,220 സൈബർ ക്രൈമുകളാണു ഇൻഡ്യയിൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. സൈബർ കുറ്റകൃത്യങ്ങളുടെയും ഡേറ്റാ ലംഘനങ്ങളുടെയും വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ഭീഷണികൾക്കിടയിൽ ഡേറ്റാ പ്രൊട്ടക്ഷൻ ബില്ലിനായുള്ള മുറവിളി കൂടുതൽ ശക്തമാവുകയാണ്. ഇന്ത്യക്കു ഒരു ഡേറ്റാപരിരക്ഷണ നിയമം ഇതുവരെ നിലവിൽ വന്നിട്ടില്ല. പാർലിമെന്റിൽ ബിൽ അവതരണം വരെയെത്തി എന്നല്ലാതെ ഇനിയുമതു പ്രാബല്യത്തിൽ വന്നിട്ടില്ല.2019 മുതൽ കരട് നിയമം പരിശോധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ ബില്ലിൻ്റെ സമയപരിധി നിരവധി തവണ നീട്ടിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അക്കാലത്ത് തയ്യാറാക്കിയ റിപ്പോർട്ട്, അവസാനമാറ്റങ്ങൾ കൊണ്ടുവരാൻ വേണ്ടിയുള്ള അംഗങ്ങളുടെ ആവശ്യമനുസരിച്ച്, ഈ കഴിഞ്ഞ സ്പെറ്റംബറിലാണു വിതരണം ചെയ്തത്. റിപ്പോർട്ട് അവസാന ഘട്ടത്തിലാണെങ്കിലും അതിലെ ചില പ്രധാന നിർദ്ദേശങ്ങൾ വീണ്ടും ചർച്ചയിലായിരിക്കുന്നതിനാൽ അന്തിമ റിപ്പോർട്ടിലേക്കെത്തുന്നതിനു പകരം കൂടിയാലോചനകൾ വീണ്ടും തുറന്നിരിക്കുന്ന നിലയിലാണിപ്പോൾ. ഈ ബില്ലിനെ സംബന്ധിച്ച റിപ്പോർട്ട് പാർലിമെൻ്റിൻ്റെ വരുന്ന ശീതകാല സമ്മേളനത്തിൽ സമർപ്പിക്കാനാണ് സമിതി ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.

നിലവിൽ ഡേറ്റാപരിരക്ഷണത്തിനായി ആധികാരികമായ ഒരു വകുപ്പുപോലും നമുക്കില്ലാത്തതുകൊണ്ട് സ്വകാര്യതാ പരിരക്ഷകൾ വളരെ ദുർബലമാണ് എന്നർത്ഥം. ഇന്ത്യയുടെ പേഴ്സണൽ ഡേറ്റാ പ്രൊട്ടക്ഷൻ (പിഡിപി) ബില്ലിന്റെ ആദ്യ കരട് രൂപീകരിച്ച പാനലിന്റെ തലവനായ റിട്ട്.ജസ്റ്റിസ് ബി.എൻ.ശ്രീകൃഷ്ണ 2019 ലെ അവസാന പതിപ്പിനെ നിശിതമായി വിമർശിക്കുകയുണ്ടായി. “പരമാധികാരത്തിന്റെയോ, പൊതുസംവിധാനത്തിന്റെയോ അടിസ്ഥാനത്തിൽ സർക്കാരിന് എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും സ്വകാര്യ ഡേറ്റയിലോ അല്ലെങ്കിൽ സർക്കാർ ഏജൻസി ഡേറ്റയിലോ കടന്നുകയറാൻ കഴിയും. ഇതപകടകരമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങളുണ്ടാക്കും അവർ സുരക്ഷാ സംവിധാനങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്തിരിക്കുന്നതിനാൽ ഇത് അങ്ങേയറ്റം അപകടകരമാണ്” എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹം അഭിപ്രായപ്പെട്ടത് . കൂടാതെ രാജ്യത്തെ ‘ഓർ‌വെല്ലിയൻ രാഷ്ട്രമായി മാറ്റാൻ‌ കഴിയുന്ന ഒരു നിയമനിർമ്മാണമാണിത് . ചാരസോഫ്റ്റ് വേറായ ‘ പെഗാസസ്സ്‘ ജനങ്ങളെ നിരീക്ഷിക്കാൻ സർക്കാരുപയോഗിച്ചോ എന്ന് സുപ്രീം കോടതിയിൽ ചോദ്യമുയർന്ന ദിവസവും ‘ഓർവെല്ലിയൻ രാഷ്ട്രം‘ എന്ന് ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് പരാമർശിക്കുയുണ്ടായല്ലോ
“ഇന്ത്യയുടെ പരമാധികാരവും സമഗ്രതാ താൽപ്പര്യവും” ഉൾപ്പെടെയുള്ള വിവിധ കാരണങ്ങളാൽ ഏതു സർക്കാർ ഏജൻസിയേയും സ്വകാര്യതാ നിയമങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കാൻ കേന്ദ്രത്തെ അനുവദിക്കുന്ന രീതിയിൽ രൂപപരിണാമം സംഭവിച്ച 2019 ലെ ബില്ലാണു അദ്ദേഹത്തെ ഇത്രയും അസ്വസ്ഥനാക്കിയത്. ഇസ്രായേലി ചാരനിരീക്ഷണ പ്രോഗ്രാമായ പെഗാസസ് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഓപ്പറേറ്റർമാർ, വാട്‌സ്ആപ്പ് വഴി ഇന്ത്യൻ അവകാശ പ്രവർത്തകരുടെയും മാധ്യമപ്രവർത്തകരുടെയും ഫോണുകൾ നിരീക്ഷിച്ചുവെന്ന ആരോപണം പുറത്തുവന്നപ്പോൾ അദ്ദേഹം വീണ്ടും പറഞ്ഞു – “ഞാൻ അങ്ങേയറ്റം ആശങ്കാകുലനാണ്. റിപ്പോർട്ടുകൾ ശരിയാണെങ്കിൽ, 1984 ലെ നോവലിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ, മൂത്തസഹോദരനേപ്പോലൊരാൾ നമ്മളെ നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ഓർവെല്ലിയൻ രാജ്യത്തിലേക്ക് നമ്മൾ വഴുതിവീഴുകയാണ്.

വ്യക്തിഗത ഡേറ്റാ സംരക്ഷണ ബില്ലിനുള്ള (PDP) സംയുക്ത പാർലമെന്ററി കമ്മിറ്റിയിലെ 30 അംഗങ്ങളിൽ അഞ്ച്പേർ വിയോജനക്കുറിപ്പുകൾ അവതരിപ്പിക്കുവാൻ ഒരുങ്ങുകയാണ് എന്നതാണ് ഈ ബില്ലിനെക്കുറിച്ച് പുറത്തുവരുന്ന ഏറ്റവും പുതിയ വാർത്ത. ഇതിൽ മൂന്നുപേർ കേന്ദ്രസർക്കാരിനെയോ അതിന്റെ പരിധിയിൽ വരുന്ന മറ്റേതെങ്കിലും ഏജൻസിയെയോ ഈ നിയമത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കുന്നതിന് അനുവദിക്കുന്ന വിവാദമായ വകുപ്പിലാണു മാറ്റങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുന്നതെന്നറിയുന്നു,പെഗാസസ് സ്‌പൈവെയർ കേസിലെ സമീപകാല വെളിപ്പെടുത്തലുകളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, പൗരരുടെ സ്വകാര്യതയിലേക്ക് ഗവൺമെന്റ് ഒളിഞ്ഞുനോക്കിയതായി ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഈ വിയോജിപ്പിനു കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം കൈവരുന്നുണ്ട്.

പെഗാസസ്സ് കേസ് പഠിക്കാനും ശുപാർശകൾ നൽകുവാനുമായി സുപ്രീംകോടതി ഏർപ്പെടുത്തിയ ജസ്‌റ്റിസ് രവീന്ദ്രൻ കമ്മിറ്റിയുടെ ദൗത്യം, പ്രാഥമികമായി പെഗാസസ് സോഫ്‌റ്റ്‌വെയർ ഇന്ത്യക്കാരിൽ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയുന്നതിനും പുറമേ, വിശാലമാണ്. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ട് മുതലുള്ള നിയമങ്ങൾ, നിരവധി സംസ്ഥാന നിയന്ത്രണങ്ങൾ,ഇനിയും തീരുമാനമാകാതെ കിടക്കുന്ന വ്യക്തിഗത ഡാറ്റ സംരക്ഷണ ബിൽ, ജസ്റ്റിസ് ശ്രീകൃഷ്ണ കമ്മിറ്റിയുടെ മുൻ റിപ്പോർട്ട് എന്നിവ, പരിഗണിക്കേണ്ട നിരവധി വിഷയങ്ങളിൽ ചിലത് മാത്രമാണ്. സ്വകാര്യത സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും സൈബർ സുരക്ഷ ഉറപ്പാക്കുന്നതിനും വേണ്ടി പൗരന്മാർക്ക് ഉപയോഗിക്കാവുന്ന നടപടിക്രമങ്ങൾക്കും ഒരു നിയമ വ്യവസ്ഥയ്ക്കും കൂടി ശുപാർശകൾ നൽകാനും സമിതിയോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ട്, കൂടാതെ സുപ്രീം കോടതിക്ക് ഏർപ്പെടുത്താവുന്ന ഏതെങ്കിലും ഇടക്കാല സംവിധാനത്തിനുള്ള സാധ്യതയും.

പെഗാസസ് ഉപയോഗിച്ച് ഇൻഡ്യൻ പൗരന്മാരുടെ ഫോണുകൾ ചോർത്തിയെന്ന റിപ്പോർട്ടുകൾ വീണ്ടും ഈ കഴിഞ്ഞ ജുലൈമാസത്തിൽ ഇന്ത്യയിൽ നിന്നുള്ള ‘ദി വയർ’ ഉൾപ്പെടെ 17 മാധ്യമ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ആഗോള സഹകരണ ഗ്രൂപ്പ്, പ്രസിദ്ധീകരിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ജസ്റ്റിസ് ശ്രീകൃഷ്ണ പറഞ്ഞത് “ നിയമം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ, അവർക്ക് സർക്കാരിനെതിരെ കേസെടുക്കാമായിരുന്നു, കാരണം ഇത് (ഗൂഢാലോചന) സർക്കാരിന് മാത്രമേ ചെയ്യാൻ കഴിയൂ, മറ്റാർക്കും കഴിയില്ല.“ എന്നായിരുന്നു.
(https://indianexpress.com/…/project-pegasus-justice…/)

കേന്ദ്ര സർക്കാർ രാജ്യത്തെ മുഴുവൻ വാഹന രജിസ്ട്രേഷൻ ഡേറ്റാബേസിന്റെയും പകർപ്പ് ഒരു സ്വകാര്യ ഇന്ത്യൻ കമ്പനിക്ക് വിറ്റത് ഏകദേശം ആറുവർഷം മുൻപായിരുന്നു. ഇത്രയും ഭീമമായ ഒരു വ്യക്തിവിവരച്ചോർച്ച പക്ഷെ പൊതുജനശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടിട്ടുതന്നെയില്ല
(https://thewire.in/…/modi-govt-vehicle-registration…)

ഈയടുത്തകാലത്തായുണ്ടായ ഉദാഹരണങ്ങൾ മാത്രമെടുത്താൽ,കഴിഞ്ഞ മെയ് മാസത്തിൽ എയർ ഇന്ത്യയും ജൂബിലന്റ് ഫുഡ് വർക്കുകളും ഉപഭോക്തൃഡേറ്റ അപകടത്തിലാക്കുന്ന സുരക്ഷാചോർച്ചകൾക്കു സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടിവന്നു.മറ്റൊന്ന് കെ .വൈ.സി രജിസ്‌ട്രേഷൻ ഏജൻസിയായ cdsl ventures limited ൽ നിന്നുള്ളതായിരുന്നു. നിക്ഷേപകരുടെ അതീവ രഹസ്യസ്വഭാവമുള്ള, വ്യക്തിപരവും സാമ്പത്തികവുമായ, ഡേറ്റയിലേക്ക് അനധികൃതമായ കയ്യേറ്റങ്ങളുണ്ടായേക്കുമെന്ന ഒരു നിർണായക സുരക്ഷാപ്രശ്‌നം സൈബർ സുരക്ഷാ ഗവേഷകരുടെ ഒരു സംഘം തന്നെ അവർക്കു മുന്നറിയിപ്പ് കൊടുക്കേണ്ടിവന്നു. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, ഇന്ത്യയിലിന്ന് ജനങ്ങളുടെ സ്വകാര്യത ലംഘിക്കപ്പെടുന്നത് എങ്ങനെയെന്നതിന്റെ ഒരു ഏകദേശ വിവരണം താഴെ കൊടുക്കുന്നു.

1. ജനങ്ങൾക്ക് തങ്ങളുടേതു മാത്രമായ ഒരു തിരിച്ചറിയൽ നമ്പർ നൽകുന്ന ആധാർ തിരിച്ചറിയൽ പദ്ധതി, 123 കോടി ജനങ്ങളുടെ വിവരങ്ങൾ അടങ്ങുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ഒരു വ്യക്തിഗതവിവരശേഖര കേന്ദ്രമാണ്‌ .ആധാർ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ വിവരശേഖരത്തിൽ വ്യക്തികളുടെ വിരലടയാളം, കൃഷ്ണമണിയുടെ സൂക്ഷ്മചിത്രം, വ്യക്തിയുടെ വിനിമയങ്ങൾ അഥവാ കൊടുക്കൽ വാങ്ങലുകൾ, ബാങ്ക് അക്കൗണ്ടുകൾ, ഇൻഷുറൻസ് എന്നിവ പോലുള്ള വിവരങ്ങൾ വരെ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നുവെന്നത് ആ വിവരശേഖരം സുരക്ഷിതമല്ലെങ്കിൽ ദുരുപയോഗം ചെയ്യപ്പെടാനുള്ള ശക്തമായ സാദ്ധ്യതയിലേക്കാണു വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത്. ഒരു ഇൻഡ്യൻ പൗരൻ്റെ ആധാർ വിവരങ്ങൾ ചെറിയ ഒരു തുകയ്ക്ക് വാങ്ങാൻ ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ മതിയാകുമെന്നത് ഇന്നൊരു വാർത്തയേ അല്ലാതായിരിക്കുന്നു. ആധാർ ഉടമ അറിയാതെ ബാങ്ക് അക്കൗണ്ട് തുറക്കുന്നതും,വ്യാജ രേഖകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതും വ്യാജവിരലടയാളം വരെ തയാറാക്കുന്നതുമൊക്കെ നടന്നുകഴിഞ്ഞതാണ് . ആധാർ നിർബ്ബന്ധമാക്കരുതെന്ന അതിപ്രധാന സുപ്രീം കോടതി വിധി അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് പല സേവനങ്ങൾക്കും ആധാർ അത്യാവശ്യമാക്കിത്തന്നെ സർക്കാർ മുൻപോട്ടു പോകുകയാണ് . ഗുരുതരമായ ആശങ്കയുണർത്തുന്ന ഒരു വാർത്ത ഈയിടെ വന്നത്, പൂർത്തിയാകാതെ കിടക്കുന്ന തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പരിഷ്കാരങ്ങൾക്ക് അംഗീകാരം നൽകണമെന്ന് ഇന്ത്യൻ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷൻ നിയമ മന്ത്രാലയത്തെ ഓർമ്മിപ്പിച്ച കൂട്ടത്തിൽ വോട്ടർ ഐഡി കാർഡുകൾ ആധാറുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നത് വേഗത്തിലാക്കുന്ന കാര്യവും ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നതാണ് . ഈ പരിഷ്ക്കാരത്തിൽ പ്രയോജനങ്ങളെക്കാൾ അപകടങ്ങൾ കൂടുതലാകുന്നതിനു നിരവധി കാരണങ്ങളുണ്ട്. വ്യക്തിഗത വിവരങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള നിയമത്തിൻറെ അഭാവം, ഏകീകരണസംവിധാനത്തിലെ വ്യക്തതയില്ലായ്മ, മുൻപു നടന്ന ശ്രമങ്ങളിലുണ്ടായ വിള്ളലുകളുടെ അനുഭവം, വിവര ചോർച്ചയുടെ അപകടം, വോട്ടർമാരുടെ അവകാശം നിഷേധിക്കപ്പെടാനുള്ള സാധ്യത എന്നിവ അവയിൽ ചിലതു മാത്രം. വോട്ടർ പട്ടികയെ ദുരുപയോഗം ചെയ്യുന്നതിനും അതിൻ്റെ സത്യസന്ധതയെപ്പോലും ദുർബലപ്പെടുത്തുന്നതിനും ഇടയാക്കുന്ന ഒരു നടപടിയായി ഇതു മാറിയേക്കാം. ഒരു ആധാർ കാർഡ് ലഭിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കന്ന ജാതി സർട്ടിഫിക്കറ്റ് അല്ലെങ്കിൽ ഡ്രൈവിംഗ് ലൈസൻസ് പോലുള്ള ജനസംഖ്യാ വിവരങ്ങൾ ,ഒരു EPIC (Electronic Privacy Information Center ) ഡേറ്റാബേസിനു തെറ്റായ രീതിയിൽ ഉപയോഗപ്പെടുത്താവുന്നതാണ്.ഒരു വിഭാഗത്തിനെ മാത്രമുദ്ദേശിച്ച് പ്രത്യേക ലക്ഷ്യം വെച്ചുള്ള രാഷ്ട്രീയ പരസ്യങ്ങൾക്കും, ഒരു പക്ഷേ വോട്ടവകാശം തന്നെ നിഷേധിക്കുന്നതിനും ഈ വിവരങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കപ്പെടാം. ഇത് തടയുന്നതിനുള്ള സ്ഥാപന-സാങ്കേതിക സംവിധാനങ്ങൾ ഈ പരിഷ്ക്കാരം നടപ്പാക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ഉറപ്പാക്കേണ്ടതുണ്ട്. സർക്കാർ വെബ്‌സൈറ്റുകൾ തന്നെ ആധാറുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഡേറ്റ പരസ്യമാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് 2017 ൽ യുഐ‌ഡി‌ഐക്ക്, ഒരു വിവരാവകാശ അപേക്ഷയ്ക്ക് നൽകിയ മറുപടിയിൽ സമ്മതിക്കേണ്ടിവന്നിരുന്നു. വ്യാജ തിരിച്ചറിയൽ കാർഡ് ഉപയോഗിച്ചുള്ള ബാങ്ക് തട്ടിപ്പുമുതൽ വ്യാജരേഖകളുണ്ടാക്കി ദുരുപയോഗം ചെയ്യുന്നതുവരെയുള്ള ആധാർ തട്ടിപ്പുകൾ വർദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നതായി റിപ്പോർട്ടുകൽ പറയുന്നു . ചുരുക്കത്തിൽ, അടിസ്ഥാനപരമെന്ന് സുപ്രീംകോടതി സമ്മതിക്കുന്ന പൗരന്മാരുടെ സ്വകാര്യവിവരങ്ങളുടെ സ്വകാര്യത ലംഘിക്കപ്പെടില്ല എന്ന യാതൊരുറപ്പും നമുക്കില്ല എന്നതാണു വസ്തുത.
2. ഇന്ത്യയിലെ അധികാരികൾ, വാട്ട്സാപ്പ് പോലെയുള്ള സ്വകാര്യസന്ദേശങ്ങളിൽ പോലും വ്യക്തികളുടെ വിരലടയാളം ചേർത്ത് ആളെ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്.
3. സിസിടിവി ഉപയോഗം ഇൻഡ്യയിൽ നിയന്ത്രിച്ചിട്ടില്ല. മാത്രമല്ല, അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സ്വകാര്യതാനിയമങ്ങൾ വളരെ അവ്യക്തവും എങ്ങിനെ വേണമെങ്കിലും വ്യാഖ്യാനിക്കാവുന്നതുമാണ്.
4. പൊതുജനങ്ങളുടെ സ്വകാര്യഡിജിറ്റൽ വിവരങ്ങളുടെ ഡേറ്റ ഡീക്രിപ്റ്റ് (തുറന്നു പരിശോധിക്കുക) ചെയ്യുന്നതിനും നിരീക്ഷിക്കുന്നതിനും അവരുടെ വിനിമയങ്ങൾ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നതിനും പത്തു സർക്കാർ ഏജൻസികൾക്ക് കുറച്ചുകാലം മുൻപ് അനുമതി നൽകിയിട്ടുണ്ട്.സേവന ദാതാക്കൾ ഇതിനോട് സഹകരിക്കാതിരിക്കുകയോ വിവരങ്ങൾ നൽകുന്നതിൽ പരാജയപ്പെടുകയോ ചെയ്താൽ, അവർക്ക് ഏഴു വർഷം വരെ തടവ് അനുഭവിക്കേണ്ടി വരും.
5. ഇന്ത്യ പതിവായി യുഎസുമായി വിവരങ്ങൾ പങ്കിടുകയും ഉപയോക്താക്കളുടെ വ്യക്തിഗതവിവരങ്ങൾ പതിവായി പങ്കിടണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെടുന്ന വിവിധ രാജ്യങ്ങളുമായി ഒന്നിലധികം പരസ്പര-സഹായ കരാറുകൾ നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
6. മാദ്ധ്യമസ്വാതന്ത്ര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നിയമങ്ങളുടെ അഭാവത്തിൽ, പത്രസ്വാതന്ത്ര്യ സൂചികയിൽ ഇന്ത്യ ഇന്നു ലോകത്ത് നൂറ്റിനാൽപ്പതാം സ്ഥാനത്തുമാത്രമാണ് . ആറ് മാധ്യമപ്രവർത്തകരെങ്കിലും (കുറഞ്ഞത്) 2018ൽ മാത്രം ഇന്ത്യയിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു.

• ” 2020 January യിൽ മലയാളം വാരികയിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ലേഖനത്തിന്റെ unedited പതിപ്പ് കാലോചിതമായ മാറ്റങ്ങളോടെ പുന:പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നത് “

(തുടരും)

പോസ്റ്റർ : വിൽസൺ ശാരദ ആനന്ദ്