കവിത

ഒന്ന്

മടപ്പാട്ടപ്പറമ്പിൽ
പുഞ്ചക്കുളത്തിൽ
പുന്നമരത്തിൻ വേരിലൂന്നി
കുളിക്കാനിറങ്ങി കുളിരു തൊട്ടു
തിരിഞ്ഞു നോക്കിയാൽ
പാമ്പു ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞെന്നോണം
പുന്നമരത്തിൻ വേരിനാലൊരു പൊത്ത്;
ആ പൊത്തിൽ പാമ്പുണ്ടെന്നു വെപ്പ്.
പാമ്പിൻ കൊത്തു പേടിച്ചു
ചണ്ടി നീക്കി മുങ്ങിപ്പൊങ്ങിയ ബാല്യം
കൊത്തുകൊള്ളാതെ മുതിർന്നതിനാൽ
ഒരു കുളിക്കവിത എഴുതാൻ
ഭാഗ്യമുണ്ടായി.

രണ്ട്

ദിനേന മോന്തിക്ക്
കടലിൻ്റെ പടിഞ്ഞാറെക്കടവിൽ
സൂര്യൻ കുളിക്കാനിറങ്ങുന്നു.
ഇക്കുളിയില്ലാതെങ്ങനെ
നാളെ വെളുക്കും?
കുളിക്കാതെ വെളുക്കുമെന്നത്
പൂശിയ ചായം
ഇളകാതെ നോക്കും വ്യാമോഹം!

മൂന്ന്

മീനുകൾക്കു കുളി
ജീവിതത്തിൻ്റെ പര്യായം;
കര മരണത്തിൻ്റെ മറുവാക്ക്!

നാല്

വെള്ളിയാഴ്ചയെ കുളിപ്പിച്ചൊരുക്കി
ബാപ്പ പൂമുഖത്തിരുന്നാൽ
അത്തറും കൊണ്ട് കാറ്റുണ്ടാകും
പള്ളിയിലേക്കു ചൂളം കുത്തുന്നു.

അഞ്ച്

ഒരു തുള്ളി നനയാതെയും
കുളിക്കാമെന്ന്
പെരുമഴയത്തൊരു ചേമ്പിലപ്പാഠം.

ആറ്

ആദ്യ കുളിയിൽ
നാം കരഞ്ഞിരിക്കും;
അവസാന കുളിയിൽ
നമുക്കായാരെങ്കിലും കരയും.
കുളിക്കും കരച്ചിലിനുമിടയിലെ
ഈ ആൾമാറാട്ടത്തെ നാം
ജീവിതമെന്നു വിളിക്കുന്നു.

_{കവർ: ജ്യോതിസ് പരവൂർ}

എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന്
നിനക്കറിയേണ്ടതുപോലെ
എനിക്കും അറിയണമെന്നുണ്ട്.
അറിയുന്നതുവരെ
അതിനൊരുത്തരമില്ലതന്നെ.
അല്ലെങ്കിലും
ചോദ്യങ്ങൾക്കു മുന്നേ
ഉത്തരപ്പിറവിയില്ല-
യെന്നറിക നീ സഖേ….

ചോദ്യശരമാരിനടുവിലെ
വിഷാദപർവ്വവനസ്ഥലിയാ-
ണവർതൻ
നികുംഭില …
പരസ്പരം നോക്കി നെടുവീർപ്പിടൽ.
കാതുകൾക്ക് അരോചകമാം
ശബ്ദമുറിവുകൾ.

എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന
ചോദ്യത്തിനുത്തരം കിട്ടും മുമ്പേ
യാത്രയാവുന്നു
കിഞ്ചന വർത്തമാനയാത്രകൾ.
അടിമവേഷം കെട്ടിയവർതൻ,
വേതാളനടനം.
സംഭവിക്കുന്നതെല്ലാമറിയുവാനും
കേൾക്കുവാനും
ഞാനിവിടെ
എന്തിനാണ്,
ഏതിനെന്നറിയാതെ
ഒറ്റയ്ക്കിരിപ്പാണ്.

_{കവർ: ജ്യോതിസ് പരവൂർ}

1
അറ്റവേരിൻ കടയ്ക്കൽ
ഇട്ടുമൂടുന്നു നോവുകൾ

ഉച്ചവാടിപ്പടിയിറങ്ങുന്നു
പച്ച പാതിവരണ്ട നിലങ്ങൾ

ഒച്ചയില്ല…
ഒളികണ്ണയച്ചൊരു
നോട്ടമില്ല.
അഗ്നിപെറ്റുവിതുമ്പുന്ന മണ്ണിത്.

നഗ്നമാണ്
അകം പുറം കായ്ക്കാത്ത
ഭഗ്നസ്വപ്നങ്ങൾ
ഉണങ്ങിയ പാഴ്മരം.

എങ്ങുമില്ലാത്തണൽ
ചുവടുഴിഞ്ഞ് ഖിന്നനിവൻ
നിന്നെയോർക്കുന്നു ധാത്രി.

2
കുടിയിറങ്ങി-
ത്തിരിഞ്ഞുനില്ക്കുന്നുവോ
ഉടലറുത്ത
തലകൾക്കു താങ്ങായ്.

എവിടെയും
അറ്റവേര്
അസ്വസ്ഥഹൃദയമേ
നിവർന്നിങ്ങെണീക്കാം

മറുവഴി-
ക്കെരികണ്ണുപായിച്ച്
കവലയിലുണ്ടിവ-
നെന്നുമനാഥൻ.

_{കവർ: ജ്യോതിസ് പരവൂർ}

ഉയരാനിരിക്കുന്ന
പുതിയ വാണിജ്യ സമുച്ചയത്തിനു വേണ്ടി
പൊളിച്ചിറക്കുന്ന പഴയ കെട്ടിടത്തെ,
മര ഉരുപ്പടികളെ കാണുമ്പോൾ

ചോറോട്ടൂർ കുറുമ്പ ഭഗവതിക്കാവിലെ ചുറ്റുവട്ടത്തെ ടൈലറിംഗ് ക്ലാസ്സിൽ പോയിരുന്ന ചേച്ചിമാരെ ഓർക്കുന്നു.

ഒറ്റപ്പാലത്തെ
റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ വഴിയിലെ
പഴയ കെട്ടിടത്തിലെ
കോണി കയറിക്കഴിഞ്ഞാൽ
ആണ് ചാന്ദിനി ടൈലറിംഗ് ക്ലാസ്സ് .

അന്നത്തെ ചെറുപ്പക്കാരുടെ ഉത്സാഹത്തിൽ
കലക്ടർക്ക് നിവേദനം കൊടുത്തു
മയിൽ വാഹനം ഏറ്റെടുത്ത
റൂട്ട് ബസ്സുണ്ട്

ചോറോട്ടൂരിലെ റെയിലിൻ്റെ താഴെ, പുഴയിലേക്കുള്ള കമാനം വരെയുള്ള
ബസ്സിൻ്റെ അവസാനത്തെ ട്രിപ്പ്.
എല്ലാ കിതപ്പും തീർത്ത്
കണ്ടക്ടറും ഡ്രൈവറും
പുറത്ത് ചായ കുടിക്കാനിറങ്ങും.

കെട്ടിക്കൊണ്ടുപോകും വരെയുള്ള
ലോക സഞ്ചാരം
ചേച്ചിമാരുടെ ജീവിതം അത്രതന്നെ.

തൃക്കങ്ങോടും മനിശ്ശീരിയും
ഗോഡൗണും
സെവൻത് ഡേയും
എഴുമുറിയും കഴിഞ്ഞാൽ ശുഭം
തിരിച്ചും.

ചേച്ചിമാരുടെ കലപില വർത്തമാനത്തിൽ
ബസ്സങ്ങനെ ഒറ്റപ്പാലത്ത് എത്തും.
കന്യാദാനവും സുജാതയും
മുറ്റത്തെ മുല്ലയും
തൊഴുപ്പാടം കടവിൽ ഷൂട്ട് ചെയ്ത
ആദ്യപാഠവും പാട്ടുകളുമായി
ബസ് .
കരഞ്ഞു കൊണ്ടേ ജനിക്കുന്നു.. നാം
കരയിച്ചു കൊണ്ടേ…

എന്നാലും
കാണും കേൾക്കും

ഒഴിവുള്ളപ്പോഴൊക്കെ
റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ ചെന്ന്
ഇടയ്ക്ക് ഇറങ്ങി നിൽക്കുന്ന
സുന്ദരികളെ നോക്കി നിൽക്കും
അവരുടെ ഉടുപ്പുകൾ ശ്രദ്ധിക്കും.
അന്നത്തെ ചർച്ച അതിന്റെ നിർമ്മാണവൈദഗ്ദ്യമാവും.

അങ്ങിനെ ഒറ്റപ്പാലത്തും
ഒരു പുതിയ തുണിക്കട വന്നു.
സുന്ദരനായ നടൻ വന്നു.
നാട മുറിച്ചു .
മധുരം വിതറി
കൈകൾ വീശി കാണിച്ചു.
ചേച്ചിമാർ മടങ്ങി.

ഒരു പുതിയ വാർത്തയുമായി
ഒരു ചേച്ചി കയറിവന്നു.
ട്രെയിനിൽ കണ്ട
സുന്ദരിയുടെ വേഷം
വിൽപ്പനയ്ക്ക് വന്നിരിക്കുന്നു.

സംഘം
ടൈലറിംഗ് ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞു
കട സന്ദർശിച്ചു.
ഉടുപ്പിന്റെ ഭംഗി ,
അലുക്കുകൾ തൊങ്ങലുകൾ.
ഉടുപ്പ് ബോധിച്ചവർക്ക്
പക്ഷേ, വില ബോധിച്ചില്ല.

പാടത്തും പറമ്പിലും
പണിയെടുത്ത് തളർന്ന
അച്ഛനെയും ചേട്ടന്മാരെയും
ഓർത്തു.

രമണി ചേച്ചിയെ പെണ്ണുകാണാൻ ചേലക്കരക്കാരൻ ബോംബെക്കാരൻ വരുമെന്ന് പറഞ്ഞ ദിവസം അടുത്തുവന്നതിന് ഉടുക്കാൻ
ഒരുങ്ങാൻ
ഒരു സമ്മാനം കൊടുക്കാൻ
അവർ തീരുമാനിച്ചു .

ആളോഹരി എടുത്താലും
വിഷമം തന്നെ.
പക്ഷേ അത് നടന്നു.
കൂട്ടുകാരിയുടേത് ഉൾപ്പെടെ ചേർത്ത്
അത് വിലയ്ക്ക് വാങ്ങിക്കൊടുത്തു.

പോസ്റ്റുമാനെ……
ഈ കവറുകൾ
ഓരോ ചേച്ചിമാർക്ക് ഉള്ളതാണ്.
പത്തു ചേച്ചിമാർക്ക്.
അന്ന്
ആ ഉടുപ്പ് കണ്ട് ഇഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടാണ് ബോംബെക്കാരൻ രമണിച്ചേച്ചിയെ കെട്ടിയത്

ഷൊർണൂരിൽ നിന്നുള്ള
വണ്ടിയിൽ നിന്ന്
ചേച്ചി കൈവീശി കാണിച്ചു.
വണ്ടി, ഒറ്റപ്പാലം പാലക്കാട്
കോയമ്പത്തൂർ അങ്ങിനെ ബോംബെയിലേക്ക്..

അവരുടെ സമ്മാനങ്ങളാണ്
പോസ്റ്റുമാനെ,
ഇക്കണ്ടതൊക്കെ

കവർ : ജ്യോതിസ് പരവൂർ

നീ
എനിക്കാരാണെന്ന്
നിനക്കറിയുമോ?
നോക്കി നോക്കിയിരിക്കെ
നിറം മാറ്റി
അതിശയിപ്പിക്കുന്ന
മാജിക്റോസെന്ന
പുഷ്പംപോലെ
എനിക്ക്
നിന്നോടുള്ള ഭാവങ്ങളും
മാറിമാറിപ്പോകാറുണ്ട്…
പ്രകൃതി
ഭാവമാറ്റങ്ങൾ
ആവശ്യപ്പെടുമ്പോൾ,
സാധ്യമല്ലെന്ന്
പറയാനാവാത്ത
ആ
അനുസരണയുടെ വിത്ത്
നിയതി എന്നിൽ
പാകി മുളപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

അതിൽ ഞാൻ
നിന്നിലേക്ക്
മുളയ്ക്കുന്നു
തളിർക്കുന്നു
പൂക്കുന്നു
കായ്ക്കുന്നു
പഴുക്കുന്നു
കൊഴിയുന്നു
അവിരാമം
ആവർത്തനങ്ങൾ….

എന്തു ചെയ്യേണ്ടു?
വിത്ത്,
പ്രാണനൂറ്റി
വേരുകളാഴ്ത്തി
മുളച്ചുപൊന്തുമ്പോൾ…
നിലമാകാതെയെങ്ങനെ !

_{കവർ: ജ്യോതിസ് പരവൂർ}