കവിത

മകന്റെ ലാപ്പിലാണ്
ജിഗ്സോ കളിക്കാൻ പഠിച്ചത്
ചത്തുമലർന്ന
പക്ഷി പോലെയും
അരിഞ്ഞിട്ട മൂക്കും കാതും പോലെയും കിടക്കുന്ന
കഷണങ്ങളെ
വിരുതൻ ചുണ്ടെലി
ചൂണ്ടിച്ചേർക്കുമ്പോൾ
ക്ലിം ക്ലിം ഓശയോടെ ചേർന്ന്
സർവ്വം ശുഭപര്യവസായിയാകുന്ന
ആ പുളകം
ചില്ലറയൊന്നുമായിരുന്നില്ല

പിന്നെപ്പിന്നെ
വിർച്വൽ ജിഗ്സോ വെറുത്തു .
അവയവപ്പൊരുത്തത്തോടെ
ചിരിച്ചു പൂത്തു നിന്ന പടങ്ങൾ
മാസികക്കടലാസുകളിൽ നിന്ന്
കത്രികയുടെ ക്രൂരക്ലിതമോടെ മുറിച്ചുമാറ്റി
പശവച്ച് ഒട്ടിച്ചുചേർക്കലായി
വിനോദം.
എത്ര ഒട്ടിച്ചു ചേർത്തിട്ടും
പറ്റിപ്പ് മറയ്ക്കാനായില്ല എന്നത് ദുര്യോഗം.

പടത്തുണ്ടുകളുടെ
വക്കും മൂലയും എറിച്ചും
അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും
കയറിയുമിറങ്ങിയും
വല്ലാതെ നീരസപ്പെട്ടും
എന്നാലും
‘ഞങ്ങളൊക്കെ ഒരുപടാർന്ന് ‘
എന്നു വീരസ്യമടിച്ചും
അങ്ങനെയങ്ങനെ…..

ഏച്ചുകെട്ടിയാൽ
മൊഴച്ചിരിക്കും അച്ചായാ
എന്ന് പിണങ്ങിപ്പോയവളും പറഞ്ഞു.
അമേരിക്കേലെ അവന്റെയോ
അവണൂരെ അവളുടെയോ
കാര്യമാണെങ്കിൽ
മിണ്ടുകയും വേണ്ടാ.
ആണ്ടേറെയായി
ഒട്ടാതെയും
ഒട്ടും വിളിക്കാതെയും.

തർജമ സന്തോഷ് കാനാ

നിമിഷങ്ങൾ

നിമിഷങ്ങൾ
മഴത്തുള്ളികൾ പോലെയാണ്
കൈപ്പിടിയിലൊതുങ്ങാത്തവ.
നെഞ്ചിൽ വന്നാഞ്ഞു പതിക്കുന്നു,
കൈ നീട്ടിയാലോ
വഴുതി, ചിതറിത്തെറിച്ച് നഷ്ടമാകുന്നു.

ഒഴിഞ്ഞ കട

ലോകം എന്ന ഈ വ്യാപാരശാല
എന്തിനാണെനിക്കുമുന്നിൽ
തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്നത്?
കൃത്രിമ ആഹ്ളാദത്തിന്റെ കളിപ്പാട്ടങ്ങൾ,
ഖ്യാതിയുടെ ഈ കടലാസുപൂക്കൾ,
ഒരു മൃദുസ്പർശത്തിൽ ഉരുകിപ്പോകാവുന്ന,
കണ്ണാടിക്കൂടിനുള്ളിൽ അടച്ചുവെച്ച
സമ്പത്തിന്റെ ഈ മെഴുക് രൂപങ്ങൾ.
ഞാൻ വാങ്ങാൻ വന്നത് ഇതൊന്നുമല്ല
എന്റെ സന്തപ്ത നയനങ്ങളിൽ അല്പം കുളിരു
പകരുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ രമണീയ സ്വപ്നം
എന്റെ നീറുന്ന ആത്മാവിൽ ശാന്തി
പകരുന്ന ഹൃദ്യമായ ഒരു അനുരാഗനിമിഷം
ഇത്രമാത്രം
ഇത്രമാത്രമേ ഞാൻ വാങ്ങാൻ വന്നുള്ളൂ
പക്ഷെ
ലോകമെന്ന ഈ വാണിഭശാലയിൽ നിന്ന്
ഞാൻ വെറും കയ്യോടെ മടങ്ങി

लम्हे

कई लम्हे
बरसात की बूँदें हैं
नाकाबिले-गिरफ्त
सीने पर आकर लगते हैं
और हाथ बढ़ा
कि इससे पहले
फिसल कर टूट जाते हैं।

खाली दूकान

वक्त अपनी दूकान क्यों सजाये बैठा है
मेरे सामने ?
वो चीज़ें जिनकी खरीदार थी मैं
कहाँ हैं?
ये मसनुई मसर्रतों क़े खिलोने
शोहरत के ये कागज़ी फूल
और दौलत की ये मोमी गुड़ियाँ
जो शीशे की अलमारियों में बन्द हैं
(कि किसी क़े छु लेने से पिखल जो सकती है)
यह वो चीज़ें नहीं हैं जिन्हे मैं खरीदना चाहूँ
प्यार का एक खूबसूरत ख्वाब
जो मेरी सुलगती हुई आँखों में ठंडक भर दे
मुहब्बत का एक पुरतपाक लम्हा
जो मेरी बेचैन रूह को पुरसुकूं कर दे
बस इन्ही एक-दो चीज़ों की मैं खरीदार थी
और वक्त की दूकान इन चीज़ों से खाली निकली

സ്നേഹത്തെ വിവർത്തനം ചെയ്യാൻ

സൂചിമുനകളെ ക്ഷണിച്ചു കൊണ്ടയാൾ,

കൊത്തുവേലയ്ക്കായുടൽ സമർപ്പിച്ച്,

കണ്ണുകളടച്ചു കിടന്നു…

അവളുടെ പേരിൻ്റെയാദ്യാക്ഷരത്തോടൊപ്പം,

നീറിപ്പുകയുന്ന പ്രണയത്തെ സിരകളിലാവേശിച്ച്,

പനിക്കിടക്കയിലെന്നപോലയാൾ പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു…

മുറിവുകൾ കൊണ്ടു ബന്ധിക്കപ്പെടുന്ന സ്നേഹത്തെ വിഭാവനം ചെയ്ത്,

തറഞ്ഞു കയറുന്ന മൂർച്ചകളെ മറക്കുമ്പോൾ,

പരിഹാസത്തിൻ്റെ വാൾമുന മിഴിയിണകളിലൊളിപ്പിച്ചവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു….

തിണർത്തുപൊങ്ങിയ തൊലിക്കു മേൽ,

മോക്ഷമറ്റ സ്മൃതികളെ കുടിയിരുത്തിക്കൊണ്ടയാൾ

ചുവർചിത്രങ്ങളാലേഖനം ചെയ്യപ്പെട്ടൊരു പൗരാണിക ഗുഹയായി….

എല്ലാ ഗുഹകളെയും പോലെ

ഓർമ്മകൾ പതിയിരുന്നാക്രമിക്കാവുന്നൊരു ഗൂഢസങ്കേതമായി…

മരിച്ചുവീണ നിമിഷങ്ങളുടെ പ്രേതസ്പർശങ്ങൾ പതിഞ്ഞ,

വെളിച്ചം കടക്കാത്ത വഴികളും ഉപവഴികളുമായി…

ജല മുറികളിൽ

ഉണരാതെ ഉറങ്ങുന്ന

പെണ്ണുങ്ങളെ

കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?

അവളുടെ

തുറന്നിരിക്കുന്ന കണ്ണുകളിലെ

ചത്തുമലച്ച സ്വപ്നങ്ങൾ

പുറത്തേക്കു വഴിയറിയാതെ

കുമിളകളായ് പരന്ന് നടക്കും

ഇനിയും

ചെയ്തു തീർക്കേണ്ടുന്ന

ജോലികളെ കുറിച്ചോർത്ത്

കൈകൾ ശരീരത്തിൽ

നിന്നും വേർപെട്ട്

സ്വതന്ത്രമാകുവാൻ ശ്രമിക്കും

അവളുടെ

നീളമുള്ള മുടി

ജലപ്പരപ്പുകളിൽ

പകയൊടുങ്ങാത്ത

പാമ്പുകളെപ്പോലെ

ഇഴഞ്ഞു നടക്കും

ഒരമ്മ ബേജാറ്

അവളുടെ മാറിടത്തെ

ജലപ്പരപ്പിന് മുകളിലേക്ക്

അൽപ്പം ഉയർത്തി നിർത്തും

നിറവും മണവും രുചിയും

ഉത്സവങ്ങളാക്കിയില്ലെന്നോർത്ത്

ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ തല താഴ്ത്തി നിൽക്കും

തുള വീണ അവളുടെ

ഹൃദയത്തിലേക്ക്

കടക്കാൻ മടിച്ച്

ജലം പിന്നെയും

ഹൃദയ വാതിൽക്കൽ

കാത്തു നിൽക്കും

ഉടൽ പൊട്ടിത്തെറിക്കാൻ

ശ്വാസം തിങ്ങലില്ലെന്നോർത്ത്

ചുണ്ടുകളുടെ ഒരു കോണിൽ

ആരും കാണാതൊരു ചിരി

അപ്പോഴും മിന്നി മറയുന്നുണ്ടാവും

*******

ലീന സുഭാഷ്

” പ്രപഞ്ചമേ നീ കുതികൊള്ളുന്നോ

എന്നെക്കരയിൽ തള്ളി?”

” ഒഴുകേണ്ടാ നീയെന്നോടൊത്തിനി

മരിച്ചു പോയവനല്ലേ?”

“രമിച്ചു പോയീ നിന്റെയൊഴുക്കിൽ

മരിപ്പതെങ്ങനെ ഞാൻ?”

“എങ്ങനെ നീയിനി രമിച്ചിടും ഹേ;

അഴുകുന്നല്ലോ കോശങ്ങൾ?”

“എങ്ങനെ പെട്ടെന്നഴുകും പുഴയേ

തിങ്ങിന രാഗപരാഗങ്ങൾ?”

“രാഗപരാഗ പരാക്രമമല്ലത്;

കൃമികീടങ്ങൾ മിറിക്കുകയല്ലോ”

“നിന്റെയൊഴുക്കാണല്ലോ പുഴയേ

കൃമികീടങ്ങൾ മിറിപ്പതു സകലം”

“നന്നേ, വാദം ബോധി;

ച്ചിനി നീ കൃമിയായ് തുടരുക

യെന്റെയൊഴുക്കിൽ.”