ദൃശ്യചാരുതയാർന്ന
ലാൻഡ്‌സ്‌കേപ്പുകൾക്കുപകരം
സ്‌ക്രീനുകളിൽ
ചടുലവേഗമാർന്ന പോർട്രേറ്റുകൾ.
വർണ വിന്യാസങ്ങൾ…
‘മാറിയ സോഫ്റ്റ്‌വെയർ പ്രഭാവം!’

കീബോർഡുകൾക്കുമുന്നിൽ
ആനന്ദധാരപകരുന്ന
പുതുമുഖട്രെയിനികൾ…
‘ആവേശഭരിത പ്രചാരകർ!’

മായികവലയങ്ങളിൽ
വിസ്മയസ്വപ്നങ്ങളുമായ്
വർണനകളിലേക്കു നീളുന്ന
വിരൽത്തുമ്പുകൾ…
‘കാണാച്ചരടിലെ പരീക്ഷണങ്ങൾ!’

മോണിറ്ററിൽ
വേദലിഖിത വർണ്ണസൂക്തങ്ങൾ…
‘ബ്രഹ്മസ്വരൂപമണിഞ്ഞ
പ്രപഞ്ചരസതന്ത്രങ്ങൾ!’

പരിഷ്കരിച്ച ‘സേർച്ചെഞ്ചിനു’കൾ
ദിനോസറുകൾക്കുമുൻപുള്ള വൻകരകളോ
ഗോത്രസംസ്കൃതികളുടെ കൗതുകങ്ങളോ
കണ്ടെത്തിയതേയില്ല..!

ബുദ്ധന്റെ അഷ്ടാംഗമാർഗ്ഗങ്ങൾ
ദേവനാഗരിയിലേക്ക്
മൊഴിമാറ്റപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു..!

മുഗളന്മാരുടെ
വിദ്വേഷകഥകൾക്കിടയിൽ
‘സേർച്ച് റേറ്റ്’ കുറഞ്ഞ,
കൊളോണിയലിസത്തിന്റെ
സംശയാസ്പദ ‘ഡാറ്റാബേസു’കൾ..!

മീററ്റിനും
ഗ്വാളിയാറിനുമിടയിലെവിടെയോ
നാട്ടുരാജാക്കന്മാരുടെ,
ത്രിമാനകല്പിത പടയോട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ
വിറങ്ങലിച്ച്, ഒരു
‘ജാലിയൻവാലാബാഗ്’ചിത്രം..!

‘രാഷ്ട്രപിതാവെ’ന്ന് ടൈപ്പുചെയ്തപ്പോൾ,
സ്വച്ഛഭാരത് മുദ്രകൾ —
‘ചൂലിനുകീഴേയൊരു പഴഞ്ചൻകണ്ണട!’

വർഗ്ഗീയകലാപങ്ങളുടേയും
കൂട്ടക്കുരുതികളുടേയും
മിഴിവില്ലാത്ത ചിത്രങ്ങൾക്ക്
‘മാപ്പിളലഹളയുടെ
തുടർച്ച’യെന്ന്, അടിക്കുറിപ്പ്!

വികസനമെന്നാൽ ‘മൂലധന’മെന്നും
അവശിഷ്ടമായത് ‘അധ്വാന’മെന്നും
ദാരിദ്ര്യം ‘ദൈവവിധി’യെന്നും
സ്വാതന്ത്ര്യം ‘സ്തുതി’യെന്നും
‘റിസൾട്ട്’ നൽകിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു..!

ചരിത്രമെന്ന് ‘സേർച്ച്’ ചെയ്തപ്പോൾ
കെട്ടുകഥകളുടെ
‘ഗ്രാഫിക് വേർഷനുകൾ..!’
മതത്തിൽനിന്നും കലാപത്തിലേക്ക്…
കൃഷിയിൽനിന്നും ആത്മഹൂതിയിലേക്ക്…
‘വിരൽചൂണ്ടുന്ന ഹൈപ്പർലിങ്കുകൾ!’

‘ഗോ’ വിശേഷങ്ങളടങ്ങിയ
സചിത്ര ഡി-ലിറ്റു സംഹിതകൾക്കിടയിൽ
പേരില്ലാഫയലുകളുടെ ‘ന്യൂ ഫോൾഡറു’കൾ…
‘കാനേഷുമാരിയിൽ
മേൽവിലാസം നഷ്ടപ്പെട്ട ഖത്താതികൾ!’

വിറയ്ക്കുന്ന കൈവിരലുകളാൽ
അന്വേഷണങ്ങൾ തുടരുന്നുണ്ട്…

‘ഡിലീറ്റു’ചെയ്യപ്പെട്ട ഓർമകളുമായ്
‘എഡിറ്റു’ചെയ്യപ്പെട്ട പാഠഭാഗങ്ങളിലൂടെ…
‘ഞങ്ങളെ
കണ്ടെത്താനുള്ള പരീക്ഷണങ്ങൾ..!’

കവർ : സി പി ജോൺസൻ

പ്രണയികളെപ്പോലെ
അവരും അനാഥരായിരുന്നു,
പ്രണയത്തിന്‍റെ നാട്ടിൽനിന്നും
ഒളിച്ചോടിവന്ന
ഒരാണും ഒരു പെണ്ണും.

“എനിക്കുവേണ്ടത്
ഒരു പെണ്ണിനെയല്ല”
അവൻ പറഞ്ഞു;
“ഏതുപാതിരാവിലും
ഇറങ്ങിവന്നെന്‍റെ
തോളിൽ കൈയിട്ടു
തട്ടുകടയിൽ പോയൊരു
ചായകുടിക്കാൻ,
നാടുചുറ്റാൻ,
നിലയില്ലാപ്പുഴ
നീന്തിക്കടക്കാൻ,
വേദനിക്കുന്ന കൈകൾ
ഒന്നമർത്തിപ്പിടിക്കാൻ,
നിനക്കു ഞാനുണ്ടെന്നു
ചാരിയിരിക്കാൻ,
പാത്തും പതുങ്ങിയും
പാതയോരത്തു കാത്തു
നിൽക്കാതെ കാണാനൊരു
കൂട്ടുകാരനെ….”

“എനിക്കു വേണ്ടതും
ഒരാണിനെയല്ല”
അവൾ പറഞ്ഞു,
“എന്നെ പ്രണയിക്കാൻ
മാത്രമല്ലാതെ,
എന്റേതാണ് നീയെന്നു
പറയാതെ,
നിനക്കു ഞാനുണ്ടെന്ന്
സ്വപ്നങ്ങൾക്കൊപ്പം
നടക്കാൻ,
ഈ കാടും പുഴയും കാറ്റും
നമ്മുടേതെന്നു ചൊല്ലി
വെറുതെ വെറുതെ
പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു
പാട്ടുകൾ പാടാൻ,
കഥകൾ പറയാൻ,
ഒരു കൂട്ടുകാരിയെ…”

സൗഹൃദത്തിൽ
അവർ സനാഥരായിരുന്നു,
ഒരാണും ഒരു പെണ്ണും.

_{കവര്‍ ഡിസൈന്‍:} ജ്യോൽസ്ന വിൽസൺ

പനിക്കിടക്കയേതോ
മരുഭൂവെന്ന പോൽ
പുരാതനസമുദ്രത്തിന്നസ്ഥികൾ
കലമ്പിച്ചുരസിയുടലിൽ

മണൽത്തരികൾ
പൊള്ളിക്കും ശ്വാസത്തിനൊപ്പം
കലരുന്നു പ്രാചീനമാമുടലുരുക്കം

ഉയിർ ചോർന്നും പിന്നെയും തളിർത്തും
കാറ്റിൻചിത്രങ്ങളലയുമ്പോൾ
അകലെ
ഇരുതടാകങ്ങളിളകുന്നപോലെ
ആഴം
നാവിൽ
വരൾച്ചയേറ്റും
രസം

കാലങ്ങൾക്കു മുൻപേ
നടന്നു തുടങ്ങിയൊരാളെ
കാണുന്നതീവിധം
അപ്രതീക്ഷിതം

അനന്തമാം മേഘഛായയിൽ നിന്നും
അലഞ്ഞരികിലെത്തും തീക്ഷ്ണത
പതിയെ ചുവന്നാർദ്രമാകുമ്പോൾ
ഉള്ളിൽത്തുളുമ്പും ജലത്തിന്നോർമ്മയിൽ
കറുപ്പാർന്നു തെളിയും കല്ലുകളിലൊക്കെയും
പേരറിയാത്ത വേരുകൾ

കഠിനമെന്നു തോന്നും ചുണ്ടുകളുടെയരികിൽ നിന്നും ചോർന്നൊഴുകി
തടാകങ്ങൾക്കുള്ളിൽ
വിലയിക്കും വെളിച്ചം

അടയാളങ്ങൾ പോലും
പിറക്കാത്തിടത്തു
നിന്നുമേറെ
പറന്നിപ്പോൾ
ഊറിപ്പിടിക്കുന്ന
വേദനയിലും
ഒരേ
ലഹരി.

ഉരുകലിൻ ശേഷം
വരും തണുപ്പ്
അതിനുമപ്പുറം
മരുഭൂമികൾക്കുള്ളിലുണ്ട്
പനിച്ചൂടൊഴിയുമ്പോൾ
വസന്തം.

പ്രണയിതാവിൻ്റെ
പലകാലങ്ങളിൽ
ചെന്നെത്തിത്തൊടാനാകും വിധം
അതിൻ്റെ ഗന്ധം

ചിരിച്ചു തുടങ്ങുന്ന നിമിഷങ്ങളിൽ
പിന്നെ ചോരയിരമ്പുന്ന
വർഷങ്ങളിൽ
ഏറെക്കഴിയുമ്പോൾ മധുരമേറും
വീഞ്ഞുപോലെ
നുരയുന്ന
നേരങ്ങളിൽ
ഒപ്പം നിന്നു
രസിക്കാനാവുന്നത്രയും
ആനന്ദം.

കവർ ഡിസൈൻ : വിൽസൺ ശാരദ ആനന്ദ്

ചിലപ്പോഴെല്ലാം,
ഉപ്പുരസമുള്ള കാറ്റ്
വിജയത്തിൻറെമേൽ
തുരുമ്പിൻറെ ചിത്രം
വരക്കുന്നതു കാണാം.

മറ്റുചിലപ്പോൾ,
പരാജയത്തിൻറെ ചിത്രം
മധുരമുള്ള കാറ്റിനൊപ്പം
പ്രശാന്തമായൊരു ആകാശത്തെ
തേടുന്നതു കാണാം.

ഒരു നോട്ടത്തിന്…
ഒരു പിൻവിളിക്ക്…
ഒരു സ്പർശനത്തിന്…
തുരുമ്പിൻറെ ചിത്രത്തെ
മായ്ക്കാൻ കഴിയും.

പുറംതിരിഞ്ഞുള്ള
നടപ്പുകളെല്ലാം
തെളിഞ്ഞ ആകാശത്തെ
സൃഷ്ടിക്കണമെന്നില്ല.

കവർ ഡിസൈൻ : ആദിത്യ സായിഷ്

ഓരോ രാത്രിയിലും ഉറക്കിന്റെയും, ഉണർവിന്റെയും ഇടനാഴിയിൽ
തെരുവിൽ കഴിയുന്നവരെല്ലാം
പുഴമീനുകൾ കടല് സ്വപ്നം കാണും പോലെ
വീട് സ്വപ്നം കാണുന്നു

ഒരിക്കലും നീന്തിയിട്ടില്ലാത്ത കടലിലേക്ക് പുഴ മീൻ നീന്തുന്നത് കണക്കെ
ചിന്തകളതിന്റെ ഗോവണി കയറുന്നു

ചിരപരിചിതമായ അലകളെ തിരകളെന്ന് മൊഴിമാറ്റം ചെയ്യുന്നത് പോലെ
കുടിലിന്റെ കുടുസുകളെ
അകങ്ങളായി വിവർത്തനം ചെയ്യുന്നു

പായലുകളെ പവിഴപുറ്റുകളെന്നും
വെള്ളാരം കല്ലുകളെ മുത്തുകളെന്നും
മാറ്റി എഴുതിയ മീൻ കവിതയിലെപ്പോലെ
തട്ടുകളും, മൂലപ്പലകക ളും, കാർബോർഡ് പെട്ടികളും
അലമാരയും, ഷെൽഫും, മേശയുമായി
മാറ്റി എഴുതപ്പെടുന്നു

ചാക്ക് വിരിച്ച വിസ്തറുകൾ പുതു പുത്തൻ സ്പോഞ്ച് കിടക്കകൾ വിരിച്ച കട്ടിലുകളിലേക്ക് നിറം മാറ്റുന്നു

നിരത്തു വക്കിൽ കണ്ട പൂച്ചെടികൾ
ബാൽക്കണിയിലെ ചട്ടിയിലേക്ക് അധിനിവേശം നടത്തുന്നു

പുഴമീനുകളുടെ കടൽ സ്വപനത്തിലെ
വരൾച്ചയും, പ്രളയവും പോലെ
തെരുവിൽ കഴിയുന്നവരുടെ സ്വപ്നത്തിൽ വരച്ച വീടുകളിലെല്ലാം കാണും
തെരുവിന്റെ പൊട്ടും പൊടിയും കൊണ്ട്
വരച്ച
വിശപ്പും, അവഗണനയും.

കവർ : ആദിത്യ സായീഷ്