കവിത

വാഗ്ദാനങ്ങൾ കൊടുക്കാൻ
ദൈവം
രാഷ്ട്രീയക്കാരനല്ല
കൊടുത്തിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ
ദൈവമായിരിക്കില്ലത്.

നീ വെട്ടിപിടിച്ചത്
വാഗ്ദത്ത ഭൂമിയല്ല
ഇത് കുശവന്റെ പറമ്പ്
മനുഷ്യപുത്രന്റെ
ചോരയുടെ വിലയായ
അക്കൽദാമ

നിന്റെ ദേശീയപാതയിൽ
ഒഴുകുന്ന രക്തം
ചീറ്റിത്തെറിച്ചതൊരു
വിലാപ്പുറത്തുനിന്ന്.

നിന്റെ ബാബേൽ ഗോപുരം
ഉയർന്നത് തകർന്ന
സ്വപ്നങ്ങളുടെ
കുഴിമാടങ്ങളിൽ നിന്ന്.

ഒടുക്കം
നിന്റെ മേൽ പെയ്യുന്ന
തീയും ഗന്ധകവും തടയാൻ
മതിയാകുമോ നിൻ
ഇരുമ്പിൻ കവചങ്ങൾ.

_{കവർ: ജ്യോതിസ് പരവൂർ}

ആഴ്ചവായനക്കുശേഷ –
മട്ടിയട്ടിയായെടുത്ത
ളന്നുതൂക്കി വാക്കിനാൽ,
ഉൾനിറഞ്ഞ ഭാവ-രാഗ
സ്മൃതികളക്ഷരങ്ങളായ്
റാക്കിലേക്കടുക്കിവെച്ചൊ –
രാനുകാലികസ്ഥിതി:

ക്രമികകാലചര്യയിൽ
സംക്രമിച്ചൊരർത്ഥവും
ചരിത്ര- ലോക ഗതികളും
ഭാവുകത്വമാപിനിക്ക്
ധ്വനിവിജൃംഭബിംബവും
വീണ്ടെടുപ്പി,നോർമ്മകൾ –
ക്കെന്നുൾനിറഞ്ഞ പിൻബലം
കരുതികാത്തുവെച്ചതി –
ന്നടുക്കുതൂക്കി വിൽപന ,
കുരുക്കുപാക മൂകത.

തൊട്ടതില്ലൊരിക്കലും
പൊടിപിടിച്ച നേർമയിൽ
തുറന്നതില്ലൊരിക്കലും
വെറുതെ മിന്നുമോർമയിൽ

താളിൽ നിന്ന് വെൺചിതൽ ,
ഉറുമ്പ്, പാറ്റ വരികളായ്
സംഘമായാരചിച്ചു
തുടരെഴുത്ത്, കൂട്ടുകാവ്യം.

കോറൽവീണ ക്ലിഷ്ടലേഖ്യം
പുറംചട്ട വിട്ട ലക്കം
മടുക്കാത്ത സൂക്ഷിപ്പിൻ
ബാധയേറ്റ പതിപ്പായ് ഞാൻ

_{കവർ: ജ്യോതിസ് പരവൂർ}

കൂരിരുളിൽ വഴി തെറ്റിയുഴറിയ
നേരിന്റെ കയ്യുപിടിച്ചുനടത്തി,
വേദമതങ്ങളുമധികാരകേന്ദ്രവും
ചേർന്നുപരീക്ഷിച്ച വേട്ടയെ നേരിട്ടു,
കേവലസൗഭാഗ്യവഴികൾ വിഗണിച്ചു
ദീർഘസഹനസമരം വരിച്ചു,
ആരുമെതിർക്കട്ടെ, ദൗത്യസമ്പൂർത്തി
കാണാതെ മടക്കമില്ലെന്നുറച്ചു,
കാരാഗൃഹത്തിലും പോരിൻ സമാപനം
മാനവമോചനമെന്നല്ലോ ഘോഷിച്ചു.
ഞങ്ങളറിയുന്നു, നിങ്ങളൊരാളല്ലൊ-
രുത്തുംഗദേശപരിഛേദമത്രേ
ഉണ്ടതിൽ ശാസ്ത്രജ്ഞർ, കർഷകർ, കവികൾ,
രാഷ്ട്രമീമാംസകർ, തൊഴിലാളികൾ,
ഭൂഗോളമൊരു പരപ്പല്ലെന്നു സ്ഥാപിച്ച
പാപത്തിനു കഴുവേറേണ്ടി വന്നവർ.
ആചാരമേറെയുമാത്മീയ ദുഷ്ടതയാണെന്നു
പണ്ടേ ഗ്രഹിപ്പിച്ചുതന്നവർ.
ജ്ഞാനപ്രവാഹമായുൾപ്രപഞ്ചങ്ങളെ
ഭൂയിഷ്ഠമാക്കിയും, ചോദ്യങ്ങൾക്കുത്തര
ദീപ്തി പരത്തിയു, മാത്മബോധങ്ങളെ
മാന്ത്രികവിരൽതൊട്ടുണർത്തി നിങ്ങൾ,
നാളെ പിറക്കാനിരിക്കുന്നവർക്കായി
നൂതനലോകം പണിതു നിങ്ങൾ
പോയകാലത്തിൻ പ്രഭാവമേ നേരുന്നു
ഈ യുഗത്തിന്റെ ഹൃദയാഭിവാദനം.

മട്ടാഞ്ചേരിയിലേക്ക്

ഏഴപ്പിച്ചേക്കണ പാലത്തിലൊക്കെ

വെള്ളിയാഴ്ച മുട്ടൻ ബ്ലോക്കാണ്,

അതോണ്ടവള് കുര്യച്ചനെ

വ്യാഴാഴ്ച കാണും,

ഞാനും.

ആദ്യമായ് വരുന്നവരുടെ

മൂന്ന് പ്രാർത്ഥനകൾ

നടക്കൂന്നാട്ടോ..!

തിരി:
എന്റെ മൂന്നാമത്തെ പ്രാർത്ഥന

ഭൂമിയിലെവിടെയാണേലും

വ്യാഴാഴ്ച

എന്നെയിവടെ ഇവളുടെ മുടിചാരി

നിർത്തേണമേ..!

അവള്

കണ്ണുമുറുക്കിയപേക്ഷിക്കുന്നേരം,

ഞാനെന്റെ പ്രണയം

വിളിച്ച് പറയും,

കേൾപ്പിക്കരുത്
(ഒരോട്ടോപായിക്കണം)

അനുഭവപ്പെടരുത്
(തിരക്കുണ്ടാക്കിയേക്കണം)

അറിയാവുന്നവരെന്ന അകലത്തില്

ഒഴുക്ക് നിക്കാൻണ്ട്.

എണ്ണ:
രണ്ടാമത്തെ പ്രാർത്ഥന

അവള്

തിരിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോളൊരിക്കലു-

മെന്നെയോർക്കരുത്

ജീവനൊണ്ടെന്ന

ചൂടും ചിരിയും നിർത്തി,

കൈതൊടാതെ

തോളുമുട്ടാതെ

ഓർത്തെടുക്കേണ്ടിവരുന്ന

സ്വപ്നത്തിലെ സ്ഥലം പോലെ

ഞാൻ

ദൂരെ.

മുല്ലപ്പൂ:
ഒന്നാമത്തെ പ്രാർത്ഥന

മൂന്നിന്റെ ഗുണിതങ്ങള്

കേട്ട് കൊഴഞ്ഞ് നിങ്ങള്

കള്ളവണ്ടി കേറിയേക്കരുത്,

തിരിയും എണ്ണയും

മുടങ്ങാതിരിക്കാൻ

ഇയാൾക്ക് മുല്ലപ്പൂ.

ഒടിയൻ പലതരത്തിൽ വരും
പട്ടിയായ്, പൂച്ചയായ്,
ഏലിയായ്, പുലിയായ്
പല വേഷങ്ങളിലും.
മഹായോഗിയുടെ നെഞ്ചു തുളയ്ക്കുവാൻതന്നെ
എത്ര വേഷങ്ങൾ ..

സാഹോദര്യത്തിന്റെ
മിനാരങ്ങളുടയ്ക്കുമ്പോൾ
കാവി

ജാഫ്രിയുടെ കണ്ണുകൾക്കു മുമ്പിൽ
ചുടലയക്ഷിയുടെ അപരത

നരോദ് പാണ്ഡ്യയിലെ പെൺകുരുന്നുകളെ
ഞെരിക്കുമ്പോൾ
വേഷമേയില്ലായിരുന്നു

ഹിമവാന്റെ നെഞ്ചിൽ
സൈനികവ്യൂഹത്തിനുമേൽ
പാഞ്ഞു കയറുമ്പോൾ കാറിന്റെ രൂപം

ലിദ്ദർ നദിയുടെ കരയിൽ
ആഹ്ളാദാരവങ്ങൾക്കിടയിൽ
മതം ചോദിച്ചു വെടിയുതിർത്ത്
ഇടിമിന്നലായി…

മതമില്ലാത്ത ഒടിയന് മതമെന്തിന്?
കരിംപച്ചയുടെ വേഷപ്പകർച്ച..
ഒടിയന് വേണ്ടത് രക്തം
നമ്മുടെ രക്തം, ഇന്ത്യയുടെ രക്തം
ഒടിയന്റെ താവളം തേടി നാം അലയുകയോ ?
അവൻ ഇവിടെയാണ്,ഇവിടെ
നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ, നമ്മുടെ മദ്ധ്യത്തിൽ.