LITERATURE

ഒരു സാമ്പാറിന്റെ മനസ്സു എത്ര സങ്കടകരമായിരിക്കും
എന്തെല്ലാം തരം കഷ്ണങ്ങളെ ആണ് സഹിക്കേണ്ടത്.
വെണ്ടയുടെ വഴുക്കൽ സാമർത്ഥ്യങ്ങൾ, പച്ചമുളകിന്റെ വറ്റൽ മുളകിന്റെ നീറ്റലുകൾ, ഉള്ളിൽ കടിച്ചു പിടിച്ച പല്ലുകളുടെ ദേഷ്യം പുറത്തുകാട്ടാത്ത വെള്ളരിക്കകൾ, അരിയപ്പെട്ടു നീളത്തിൽ
എല്ലാം നഷ്ടപെട്ടവളെ പോലെ
അമരയ്ക്കാകളുടെ നിരാശകൾ,
തവിയുടെ അരികിൽതൂങ്ങി നിന്ന്‌ ആളാവാൻ നോക്കുന്ന കറിവേപ്പിലകൾ,
വാപൊളിച്ച്‌ പാത്രത്തിൽ കുടവയറുകാട്ടി തറ്റുടുത്ത ഉരുളകിഴങ്ങന്മാർ..

അധികാരിയാണെന്ന ഭാവത്തിൽ ചൊറിയന്മാരാകാം
മുതുമുതുക്കൻ ചേമ്പന്മാർ ചേന മുരടന്മാർ., രുചി മുറിച്ചു പോകുന്ന കായത്തിന്റെ കപടതകൾ
നീറി നീറി പോകുന്ന തക്കാളിത്തങ്ങൾ,
മത്തന്റെ മന്ദതകൾ, പടവലങ്ങയുടെ വിങ്ങലുകൾ…
സവാളയുടെ അഹങ്കാരങ്ങൾ
സമ്പാറിന്റെ ആത്മാവോ ചുവന്നു ഒഴുകി ഒഴുകി അങ്ങിനെ…പരിപ്പിന്റെ ചതഞ്ഞ പിറുപിറുക്കലിൽ മനം മടുത്തങ്ങിനെ
ഹോ..!!!!

കവർ ഡിസൈൻ : സി പി ജോൺസൺ

പോക്കുവെയിലിൽ
കിളികളെത്തേടി
കാട് കേറി
കാൽ കുഴഞ്ഞു

മരങ്ങൾ പൂത്തതിൻ
മണം, പരപ്പുകൾ
പടർന്ന പച്ചയാൽ
പുതച്ചുറങ്ങുന്നു

കരിമ്പാറക്കണ്ണ് തുറന്ന്
നിശ്ശബ്ദം
പതിഞ്ഞു
നോക്കുന്നുണ്ട് അഗാമകൾ*

ഒരു മാന്‍കൂട്ടം
ഒരു മുയൽച്ചെവി
ഭയന്ന് പുൽത്തുരുത്തായ്
പരിണമിച്ചു

വിദൂരത്തൊരു ചില്ല
വരച്ചു വേലിത്തത്ത
അവിടേയ്‌ക്കൊരു പൂന്തത്ത
പറന്നിറങ്ങുന്നു
അത് മേഘമായ് മാറി
ക്യാമറക്കണ്ണിൽ

കുഴഞ്ഞ കാൽ പാറ
പ്പുറത്ത് നീട്ടിവച്ചിരുന്നു
കാറ്റപ്പോൾ വിയർപ്പു
നക്കുന്ന കടുവയായ്‌.

*പാറയോന്ത്

കവർ ഡിസൈൻ : വിത്സൺ ശാരദാ ആനന്ദ്

ഒരാൾക്കടുത്തിരിയ്ക്കുമ്പോൾ
നിങ്ങൾ
ഒരു പർവ്വതത്തിന്റെ
നീലനിഴലിലാണെന്ന്
തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ?

തൊട്ടരികത്തായി
മലമുകളിൽ നിന്ന്
മഞ്ഞുകീറിയൊരു
വെള്ളിവെളിച്ചം
കണ്ണിൽക്കുത്തി,
ഇമതാഴ്ത്തിയിരുന്നിട്ടുണ്ടോ?

പെട്ടന്ന് ഉയിരിൽ നിന്ന്
ഒരരുവി
പൊട്ടിയുയിർത്ത്,
കാലടി മുതൽ നെറുകവരെത്തണുപ്പിച്ച്
കളകളത്തോടെ
ചുഴിക്കുത്തിയിട്ടുണ്ടോ?

ആ പുഴയൊഴുകുന്ന വഴിയ്ക്കിരുപുറവും
ഒരു കാട് തഴയ്ക്കുന്നതറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ?!

മഞ്ഞിന്റെ പടലങ്ങളിൽ നിന്ന്,
അതിന്റെ
ചില്ലകളിലേയ്ക്ക്
നൂറുനൂറായിരം
പേരറിയാക്കിളികൾ
ചിലച്ചു ചേക്കേറുന്നത്
അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടോ?

സ്വയമൊരു
നീലത്താഴ് വരതന്നെയാവുന്ന
പുതുമയറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ
നിങ്ങൾ?!

ഇലകളും പൂക്കളും
പുൽത്തകിടികളും,
അതുവരെ മണക്കാത്ത
വാസനകളുടെ
പച്ചത്തഴപ്പുകളുമായി
നിങ്ങളങ്ങനെ
പടർന്നു പരക്കുന്നതായി
തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ?

ഉള്ളിലെ
ഓരോ പ്യൂപ്പകളുമുപേക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതായും,
അതുവരെ പുഴുവായി ധ്യാനിച്ച
ശലഭങ്ങളെല്ലാമൊന്നിച്ച്
ചുറ്റും ചിറകടിച്ച് പറക്കുന്നതായുമുള്ള
ജൈവികതയറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ?
ചിത്രത്തോടുള്ള
ഒരൊച്ചിനെപ്പോലെ
നിമിഷങ്ങൾ
നിങ്ങളുടെ കാൽച്ചുവട്ടിൽ
ഏറ്റം നിഷ്കളങ്കമായി
ഇഴയുന്നതറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ?

ജീവകോടികളുടെ
പ്രാണസ്പന്ദങ്ങളൊന്നിച്ചാവാഹിച്ച്,
കൈപ്പത്തിയോളം പോന്ന നിങ്ങളുടെ കുഞ്ഞുഹൃദയം
മിടിച്ചു തളരുന്നതായി
തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ?!

ഒരു വിരൽത്തുമ്പത്തെ
കനൽച്ചുണങ്ങിൽ തൊട്ട് ,
ഒരു കാട്ടുതീയായി
നിങ്ങൾ
പടർന്നാളിയേക്കുമെന്ന്
ഭയന്നിട്ടുണ്ടോ?..

എങ്കിൽ…,

മറ്റാരുമല്ലത്
പ്രണയമാണ്..

പ്രണയത്തെ
തൊട്ടിരിയ്ക്കുമ്പോൾ
മാത്രമാണ് നിങ്ങൾ
പ്രകൃതിയോളം സ്വാഭാവികമാകുന്നത്;

അപ്പോഴാണ്
നിങ്ങൾക്ക്
ജീവനോളം
ഭാരമില്ലാതാവുന്നത്;

അപ്പോൾ മാത്രമാണ്
നിങ്ങൾക്ക്
ദൈവമെന്ന്
സ്വയം വിളിക്കാനാകുന്നത്..

കവർ ഡിസൈൻ : വിത്സൺ ശാരദാ ആനന്ദ്

ഈയിടെയായി പതിവുള്ളതാണ് സായാഹ്‌ന നടത്തം. വീട്ടിൽ നിന്ന് കല്ലേക്കുളങ്ങര ദേവീക്ഷേത്രത്തിന്റെ പിന്നിലുള്ള കുളം വരെ, പിന്നെ തിരിച്ച്‌ വീട്ടിലേക്കും. എല്ലാം കൂടി ഒരു രണ്ടര കിലോ മീറ്റർ ദൂരം. കയ്യിൽ നടത്തത്തിന്റെ ദൂരവും സമയവും വേഗതയും കാണിക്കുന്ന വാച്ചും കെട്ടും .വാച്ചിന്റെ പുതുമയിൽ തുടങ്ങിയ നടത്തം ഒഴിച്ച് കൂടാനാവാത്ത ദിനചര്യയായി മാറിയിരിക്കുന്നു

അന്നു മേഘാവൃതമായിരുന്നു. അങ്ങു ദൂരെ അറബിക്കടലിൽ ഗുലാബിന്റെ വിളയാട്ടങ്ങൾ ഇവിടെ മഴ മേഘങ്ങളായി. നല്ല തണുത്ത കാറ്റിൽ കുട എടുക്കാതിരുന്നത്‌ ബുദ്ധിമോശമായോ എന്ന് വിശകലനം ചെയ്തു നടന്നു .

ഏകദേശം ക്ഷേത്രത്തിലേക്കുള്ളതിന്റെ പകുതി ദൂരം ആയിക്കാണും, റോഡരികിലെ പൊന്തക്കാട്ടിൽ ഒരു ഞണ്ട്‌… അതിനു ചുറ്റും ഒരു കുട്ടിയും മുത്തച്ഛനും. കുട്ടി കയ്യിലുള്ള ചെറു വടികൊണ്ട്‌ ഞണ്ടിനെ കാട്ടിൽ നിന്ന് പുറത്തിറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. അവിചാരിതമായി വന്ന ആക്രമണത്തിൽ ഭയന്നാകാം ,ഞണ്ട്‌ തന്റെ രണ്ടു ബലിഷ്ഠമായ കരങ്ങൾ ഉയർത്തി യുദ്ധത്തിനു തയ്യാറായി നിൽക്കുന്നു. മുത്തച്ഛനാകട്ടെ ഒരുപക്ഷെ പേരക്കുട്ടിയ്ക്ക്‌ കടിയേറ്റാലുണ്ടാവാവുന്ന ഭവിഷ്യത്തോർത്ത്‌ അവന്റെ തോളിൽ പിടിച്ച്‌ പിറകോട്ട്‌ വലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

ഒരു നിമിഷം ആ രംഗം നോക്കി നിന്നശേഷം വീണ്ടും മുന്നോട്ടു നടന്നു . അങ്ങിനെ ഒരു സ്ഥലത്ത്‌ ഞണ്ടിനെ കണ്ടതിലുള്ള അത്ഭുതവും, ആ കുട്ടിയുടെ ആക്രമണത്തിലോ അവിടെ ഏതു നിമിഷവും വന്നേക്കാവുന്ന ഒരു തെരുവു നായയാലോ , എതിരേ വരുന്ന വാഹനത്തിനു സൈഡു കൊടുക്കാൻ അരികിലേക്ക് ഇറങ്ങിയേക്കാവുന്ന ഒരു വണ്ടിയുടെ ചക്രത്തിനു കീഴിലോ അതിന്റെ ജീവൻ അവസാനിക്കും എന്ന തോന്നലും ഉണ്ടായി .അത്‌ മനസിൽ ഒരു ആശങ്കയായി വളർന്നു. നടത്തം മുഴുവനും ആ ഞണ്ടിനു എന്തു സംഭവിച്ചിരിക്കും എന്നതായി ചിന്ത. തിരിച്ചുള്ള നടത്തതിൽ എത്രയും പെട്ടെന്ന് അവിടെ എത്തി അതിനെ അതിന്റെ നിസ്സഹായതയിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കണം എന്ന് തോന്നി. നടത്തത്തിന്റെ വേഗം കുടി. ഞാനറിയാതെ വ്യക്തമായ ഒരു പ്ലാൻ മനസ്സിൽ പൊങ്ങി വന്നു .ഞണ്ടിനെ എങ്ങിനെയെങ്കിലും അടുത്തുള്ള കുളത്തിൽ എത്തിക്കുക ,അവിടെ അത് സുരക്ഷിതമായി കഴിഞ്ഞോളും .പോകുന്ന വഴിയിൽ കണ്ട ഒരു ചാക്കും രണ്ട് ചാൺ നീളത്തിലുള്ള വടിയും യാന്ത്രികമായി എടുത്തു കയ്യിൽ കരുതി .

അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ അപ്പൂപ്പനെയും കൊച്ചുമകനേയും കാണുന്നില്ല, അവർ പൊയ്ക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ആകുലതയോടെ ചുറ്റുംനോക്കി . മനസ്സ് എന്തോ ഭയക്കുന്നു . കുറ്റിക്കാടിനുള്ളിൽ അതാ തവിട്ടു നിറമുള്ള പുറം ചട്ടപേറി അത്‌ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ചാക്കിൽ കയറ്റാനുള്ള ശ്രമങ്ങളെല്ലാം ഞണ്ട്‌ എതിർത്തു. വടി തട്ടി മാറ്റി, ഇരു വശങ്ങളിലേക്കും പാഞ്ഞു, കുറ്റിച്ചെടികളിൽ പിണഞ്ഞു. തന്നെ പിടിച്ചു കെട്ടാൻ വന്നവനോട്‌ അത്‌ ആവുംവിധം പൊരുതി . പോരിനൊടുവിൽ അതിനെ ചാക്കിലാക്കി കുളത്തിലെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നപ്പോൾ രക്ഷകന്റെ കർമം പാതി വിജയിച്ചതിന്റെ ഗർവ്വോടെ എന്റെ ശിരസ്സുയർന്നു . നെഞ്ചു വിടർന്നു .കൈകളിൽ ശക്തി ഇരച്ചു .കാലുകളിൽ വേഗത പടർന്നു .

ഇരു വശങ്ങളിലും ചെറുതും വലുതുമായ വീടുകൾക്ക്‌ നടുവിലൂടെയുള്ള വഴി. നേരെ നടന്ന് ക്ഷേത്രത്തിനു മുന്നിലെ അരയാലിനടുത്ത്‌ ഇടത്തോട്ട്‌ തിരിഞ്ഞു. മതിലിനുള്ളിൽ നിന്ന് ഉയർന്ന് ആ പ്രദേശമാകെ തണൽ വിരിച്ച വൃക്ഷ ശ്രേഷ്ഠൻ എത്രയോ തല മുറകൾക്ക്‌ സാക്ഷ്യം വഹിച്ചിരിക്കണം . ചാക്കിനുള്ളിലിരുന്ന് ഞണ്ട്‌ പ്രതിഷേധം അറിയിച്ചു. പിന്നെയും മുന്നോട്ട്‌ നടന്ന് മതിൽചുറ്റി വലത്തോട്ട്‌ തിരിയുമ്പോൾ ആദ്യത്തെ കുളം. ക്ഷേത്രത്തിനു ചുറ്റും മൂന്നു കുളങ്ങളാണ് അങ്ങിങ്ങു ആമ്പലുകൾ വിരിഞ്ഞ , താഴ്ച്ചയില്ലാത്ത ആ കുളം ആളുകൾ കുളിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നതാണ് . അതുംകടന്ന് മുന്നോട്ട്‌ പോയി വലത്തോട്ട്‌ തിരിഞ്ഞു ഒരു ഫർലോങ്ങ്‌ നടക്കുമ്പോൾ വിശാലമായ രണ്ടാമത്തെ കുളം. ചുറ്റും കരിങ്കൽ ഭിത്തി, ക്ഷേത്രത്തിനുള്ളിൽ നിന്ന് മാത്രം ഇറങ്ങാവുന്ന കടവുകൾ. തെളിഞ്ഞ , ആമ്പലുകളില്ലാത്ത ഇതു തന്നെയാണു ഏറ്റവും സുരക്ഷിതമായ സ്ഥലം. കുളത്തിലെത്തിയതും ചാക്കഴിച്ച്‌ അതിനെ വെള്ളത്തിലേക്ക്‌ കുടഞ്ഞു.

ദൗത്യം വിജയകരമായി പൂർത്തിയാക്കിയതിന്റെ അഭിമാനം അഹന്തയായ്‌ ഉള്ളിൽ വളർന്നു. യുദ്ധത്തിൽ തോറ്റ്‌ അടിമയാക്കപ്പെട്ടവന്റെ വിധി പേറി ഞണ്ട്‌ കുളത്തിൽ പതിച്ചു. നോക്കിനിൽക്കെ‌ യാതൊരു അനക്കവുമില്ലാതെ മുങ്ങിത്താണു അതിന്റെ കൈകൾ പരാജിതന്റെ പോലെ തളർന്നിരുന്നു .

എന്തേ അത്‌ ആഹ്ലാദിച്ചില്ല? തിരികെ കിട്ടിയ സ്വാതന്ത്ര്യം ആഘോഷിച്ചില്ല? അപകടനിബിഡമായ കുറ്റിക്കാട്ടിൽ നിന്ന് ബ്രുഹത്തായ കുളത്തിൽ എത്തിയ നിമിഷത്തിൽ ആനന്ദത്താൽ നൃത്തമാടിയില്ല?

പൊടുന്നനെ എന്റെ അഹന്തയുടെ കാൽച്ചുവടിലെ മണ്ണു ഒലിച്ച്‌ പോകുന്ന പോലെ തോന്നി. മനസ്സ് ആശങ്കയിൽ മുങ്ങി, ശ്വാസത്തിനായ്‌ ജീവൻ പിടഞ്ഞു…. ആ ഞണ്ട്‌ കര ഞണ്ടായിരുന്നുവോ?

വിജയിച്ചവന്റെ അഹന്ത പെട്ടെന്ന് കൊലചെയ്തവന്റെ ഭയമായി മാറി. ശിരസ്സു താഴ്‌ന്നു, നെഞ്ചിൽ കനൽ വീണു, കൈകൾ വിയർത്തു, കാലുകൾ കുഴഞ്ഞു. നിൽക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടി കുളത്തിന്നരികിലെ കരിങ്കൽ ഭിത്തിയിൽ ചാരി നിന്നു.

സംശയക്കടലിൽ മുങ്ങി താഴ്‌ന്ന മനസിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ നിന്ന് കുട്ടിക്കാലത്ത്‌ വായിച്ച ചിത്ര കഥ ഉയർന്ന് വന്നു താളുകൾ മറിഞ്ഞു. അവയ്ക്കിടയിൽ നിന്ന് സുവദനനായ യമദേവൻ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. കഥയിലെ പോലെ നിവർന്ന ആകാര വടിവ് , പൗരുഷ സൗന്ദര്യം, മാറത്ത്‌ വലിയ മാലകൾ, ദേഹത്ത്‌ സുവർണ്ണ നിറമുള്ള ആട, തലയിൽ വലിയ കിരീടം.

ദേവനെ വന്ദിക്കാൻ എന്റെ കൈകൾ ഉയർന്നു. കൂപ്പാനായ്‌ ഉയർത്തിയ കൈകൾക്കു ഭാര മേറിയതായ്‌ തോന്നി. അല്ല കൈകൾക്കു രൂപമാറ്റംസംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. അവ പരന്ന് ഭീമാകാരമായ ചിറകുകളായിരിക്കുന്നു. ദേവവന്ദനം പറയാൻ ഓങ്ങിയ ചുണ്ടുകൾ വളഞ്ഞു കൂർത്ത കൊക്കുകളായി. കാലുകൾ മെലിഞ്ഞു കൂർത്ത നഖങ്ങളുള്ള കഴുകൻ കാലുകളായിരിക്കുന്നു ദേഹം മുഴുവൻ വലുപ്പമേറിയ തൂവലുകളാൽ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു, എന്താണു സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് അറിയാതെ മനസു പിടഞ്ഞു,

യമദേവൻ ആവർത്തിച്ചു ” ഗരുഡാ, ഒരിക്കൽക്കൂടി നീ എന്റെ സംശയം ദുരീകരിച്ചിരിക്കുന്നു ….അൽപം മുൻപ്‌ വരെ അങ്ങു ദുരെ കുറ്റിക്കാട്ടിൽ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ആ കുഞ്ഞൻ ഞണ്ട്‌ എങ്ങിനെ ഇത്ര ദൂരെയുള്ള ക്ഷേത്രക്കുളത്തീൽ അതിന്റെ അനിവാര്യമായ മരണത്തിനായി എത്തിച്ചേരും എന്ന് ഞാൻ ആശ്ചര്യപെടുകയായിരുന്നു. ഒരു പക്ഷെ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ സ്പന്ദനം ഇവിടെ ഒരു നിമിഷം ചുവടു പിഴയ്ക്കുമോ എന്ന് സംശയിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. വീണ്ടും ഒരിക്കൽ കൂടി നീ നിന്റെ പ്രവൃത്തിയിലൂടെ ഈ ലോകത്തിനെ അതിന്റെ താളം പിഴയ്ക്കുന്നതിൽ നിന്ന് തടഞ്ഞിരിക്കുന്നു…എല്ലാം ശുഭം. “

താളുകൾ പിന്നെയും മറിഞ്ഞു, യമദേവൻ മറഞ്ഞു , കുളത്തിലെ അലകൾ മാഞ്ഞു, തൂവലുകൾ കൊഴിഞ്ഞു, ചിറകുകൾ അടർന്നു, കൊക്കുകൾ മാഞ്ഞു, എന്നിലെ ഗരുഡൻ പുസ്തകത്തിന്റെ ഏടുകളിൽ ഒളിച്ചു..കുളക്കരയിൽ ഞാൻ എന്നിലേക്ക്‌ മടങ്ങി വന്നു.നടത്തത്തിൽ അപ്രതീക്ഷിതമായി ഭംഗം വന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ വാച്ചിലെ നിർമ്മിത ബുദ്ധി നടത്തം തുടരാൻ ആജ്ഞാപിച്ചുകൊണ്ട്‌ കയ്യിലിരുന്ന് വിറച്ചു.

കുളത്തിനോടും ചാരി നിന്ന കരിങ്കല്ലിനോടും യാത്ര പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ കുളത്തിൻ കരയിലെ പാതി മുങ്ങിയ പടവ്കല്ലിന്റെ വിടവിലൂടെ അരിച്ചു കയറിയ ബലിഷ്ഠമായ കരങ്ങളും തവിട്ടു നിറത്തിലുള്ള പുറം ചട്ടയും എന്റെ കാഴ്ചയുടെ പാർശ്വങ്ങളിലെവിടെയോ പതിച്ചു

വര : സുനിൽ കുറ്റിപ്പുഴ

കവർ ഡിസൈൻ : വിത്സൺ ശാരദാ ആനന്ദ്

സാഹിത്യത്തിനുള്ള നൊബേൽ സമ്മാനം ആർക്കായിരിക്കും എന്നത് രസകരമായി ചർച്ച ചെയ്യുന്ന ഒരു ലേഖനം, സമ്മാനം പ്രഖ്യാപിച്ച ശേഷമാണെങ്കിലും, എങ്ങനെയാണ് ഒടുവിൽ കലാശിച്ചത് എന്നറിയാനുള്ള താല്പര്യത്തോടെ വായിക്കുകയുണ്ടായി. (അലക്സ് ഷെപ്പേഡ്, ദി ന്യൂ റിപ്പബ്ലിക്ക് – ദിസീസ് യുവർ ലാസ്റ്റ് ഫ്രീ ആർടിക്കിൾ ! എന്ന മുന്നറിയിപ്പോടെ) കിട്ടാൻ സാധ്യതയുള്ളവരുടേത് എന്നതു പോലെ സാധ്യതയില്ലാത്തവരുടെയും, ഏതാണ്ട് 70 പേരുകൾ ആ ലേഖനത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്നു എന്നതാണ് കൗതുകകരം.

ഇത്രയധികം പേരെ പരാമർശിച്ചിട്ടു പോലും അതിൽ ഒരിടത്തും,ഒടുവിൽ ജേതാവായ അബ്ദുറസാഖ് ഗുർണയുടെ പേരില്ല എന്നതാണ് അതെക്കാൾ കൗതുകകരം. നൊബേൽ കമ്മിറ്റിയുടെ പരിഗണനകൾ ഓരോ തവണയും മാറിമറിയുന്നു എന്ന് ഇത് കാണിക്കുന്നു.ഒരു തവണ കവിക്ക് കൊടുത്താൽ അടുത്ത തവണ കവിക്ക് കൊടുത്തു എന്നു വരില്ല. യൂറോ കേന്ദ്രീകൃതമാണ് എന്ന വിമർശനത്തിൽ നിന്നൊഴിവാകാൻ ചിലപ്പോൾ മറ്റൊരിടത്തേക്ക് നോക്കിയെന്നു വരാം. വളരെ ജനപ്രിയനാണെങ്കിൽ, അതും തടസ്സമായി ഭവിക്കും. അങ്ങനെയൊക്കെ. അതിനാൽ നമ്മുടെ പംക്തികളിൽ നമ്മുടെ ആളുകൾ (ഒരു പക്ഷെ എൻ.എസ്.മാധവനൊഴിച്ച്) എന്തുകൊണ്ട്, സമ്മാനം പ്രഖ്യാപിച്ച ഉടൻ ഗുർണയെക്കുറിച്ച് എഴുതിയില്ല എന്നത് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.

കെനിയയിലെ വളരെ പ്രശസ്തനായ എൻഗുഗി വാൻ തിയോംഗൊയുടെ പേര് എല്ലാവർഷവും സമ്മാനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചയിൽ ഉയർന്നു വരാറുള്ളതാണ്. അദ്ദേഹത്തിൻറെ ‘ഗ്രെയിൻ ഓഫ് വീറ്റ്’ എന്ന പുസ്തകത്തിൻറെ പെൻഗ്വിൻ ക്ലാസിക് എഡിഷന് അവതാരിക എഴുതിയത് ഗുർണയാണെന്ന്, ദി ന്യൂ റിപ്പബ്ലിക് ലേഖനത്തിൽ ഷെപ്പേഡ് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. മാത്രമല്ല, ‘ ദി കേംബ്രിജ് കംപാനിയൻ ടു സൽമാൻ റഷ്ദി’ എന്ന പുസ്തകത്തിൻറെ എഡിറ്ററും, ഇംഗ്ലണ്ടിൽ കെൻറ് യൂനിവേഴ്സിറ്റിയിൽ അധ്യാപകനായിരുന്ന ഗുർണയായിരുന്നു.

അവർക്ക് രണ്ടു പേർക്കും കിട്ടിയിട്ടില്ലാത്ത സമ്മാനം അവരെക്കുറിച്ചെഴുതിയ ഗുർണയ്ക്ക് ലഭിച്ചു എന്നതാണ് ഇതിലെ വിശേഷം. ഷെപ്പേഡ്, ലാഡ്ബ്രോക്സ് പോലുള്ള വാതുവെപ്പ് സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ലാഭ സാധ്യതാ കണക്കും (odds) പരിഗണിച്ചിരുന്നു. ഇതു പ്രകാരം ഫ്രഞ്ച് എഴുത്തുകാരി ആനി എർണൊ മുന്നിലായിരുന്നു-8-1. ഒരു ഡോളർ വെച്ചാൽ എട്ടു ഡോളറേ കിട്ടൂ . സാധ്യത കൂടുതലായതു കൊണ്ടാണിത്. റഷ്ദി 50-1 ആയിരുന്നു . ചൈനീസ് നോവലിസ്റ്റുകൾ നാലു പേർ അതിലുണ്ട്. ഇന്ത്യക്കാർ ഇല്ല.

ഗുർണയുടെ എഴുത്തിനെക്കുറിച്ച് നമ്മെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു പ്രലോഭനം ഉണ്ട്. കോളനിവാഴ്ചയിലൂടെ കടന്നു പോയ സമൂഹങ്ങളെക്കുറിച്ച് കഥയിലൂടെ അറിയാൻ താല്പര്യമുള്ള ആളാണെങ്കിൽ നിങ്ങളെ അതാകർഷിച്ചേക്കാം. കുടിയേറ്റവും മറ്റൊരു സംസ്കാരത്തിനകത്തെ പാർപ്പും ഇപ്പോൾ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നു, മുമ്പെന്നത്തെക്കാളുമധികം.

ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്ക് കുടിയേറിയ ഗുർണയുടെ ജന്മനാടായ സാൻസിബാറിൽ ഇന്ത്യൻ സമൂഹവുമുണ്ട്, അല്ലെങ്കിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. എസ്.കെ.പൊറ്റക്കാട് അവിടം സന്ദർശിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നു തോന്നുന്നു. ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിൽ വലിയ ഇന്ത്യൻ സമൂഹമുണ്ടെങ്കിലും നൊബേൽ സമ്മാനം നേടിയിട്ടുള്ള നദീൻ ഗോർഡിമറുടെ നോവലുകളിൽ വെള്ളക്കാരും കറുത്തവരുമല്ലാതെ ഇന്ത്യൻ വംശജർ ശ്രദ്ധേയമായി കടന്നുവരുന്നുണ്ടോ എന്ന് സംശയം. അവരുടെ ചില കഥകളിൽ ഇന്ത്യക്കാരെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അതേ നാട്ടുകാരനായ കൂറ്റ്സിയുടെ നോവലുകളിലും സ്ഥിതി വ്യത്യസ്ഥമല്ലെന്ന് തോന്നുന്നു.

കിട്ടാൻ സാധ്യതയില്ലാത്തവരെയും തൻറെ ലേഖനത്തിൽ ഷെപ്പേഡ് പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. അതിലൊരാൾ ദക്ഷിണ കൊറിയയിലെ കവി കൊ ഉൺ (Ko Un) ആണ്. അർഹതയുള്ള ആളാണ്. കിട്ടില്ല എന്നു പറയാനുള്ള ഒരു കാരണം ഇപ്പോൾ 85 വയസ്സുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻറെ പേരിൽ ലൈംഗികാതിക്രമം സംബന്ധിച്ച ആരോപണം മീ ടൂ കാലത്ത്, 2018ൽ ഉയർന്നു ഉയർന്നുവന്നിരുന്നു എന്നതാണ്.

ഒരു കാലത്ത് ബുദ്ധഭിക്ഷുവായിരുന്ന കൊ ഉൺ മാനനഷ്ടത്തിന് കേസ് കൊടുത്തിരുന്നുവെങ്കിലും കോടതി അതു തള്ളി. ചിലിയൻ മഹാകവി നെരൂദയുടെ പേര് സാൻറിയാഗോയിലെ ഒരു വിമാനത്താവളത്തിന് ഇടാൻ ഒരുങ്ങിയതിനെത്തുടർന്ന്, ഇതെ കാരണത്താൽ സ്ത്രീകൾ പ്രതിഷേധിച്ചിരുന്നു! തമിഴ് കവിയും ഗാനരചയിതാവുമായ വൈരമുത്തുവിന്, ഒ എൻ വി കുറുപ്പിൻറെ പേരിലുള്ള അവാർഡ് നൽകാനുള്ള തീരുമാനം പിൻവലിച്ചത് ഇതേ കാരണം കൊണ്ടായിരുന്നു.

ഇവരുടെ കവിത ആസ്വദിക്കുന്നതിൽ, വ്യക്തിജീവിതത്തിലെ ഇതു പോലുള്ള പുഴുക്കുത്തുകൾ തടസ്സമാകേണ്ടതില്ല. അവയുടെ അവശിഷ്ടം തൂത്തുമാറ്റാൻ കഴിയാത്ത ഒരടയാളമായി നമ്മുടെ മനസ്സിൽ അവശേഷിക്കുമെങ്കിലും. കൊ ഉന്നിൻറെ ചുരുക്കം ചില രചനകൾ ഒരു മാതൃകയായി രുചിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ ആ കവിതകൾ എന്തുകൊണ്ടു വിലമതിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന് വ്യക്തമായി ലാഡ്ബ്രോക്സിൻറെ പട്ടികയിൽ നാല് ചൈനീസ് എഴുത്തുകാരുടെ സാന്നിദ്ധ്യം കാണിക്കുന്നത് ചൈനയുടെ ‘മൃദുഹസ്ത’ത്തിൻറെ (soft power) പ്രവർത്തനമാണോ? ധാരാളം പേർ വായിക്കുന്നതുകൊണ്ടു തന്നെയാകണം ഇവർ പരിഗണനയിൽ വന്നത്. അതേ സമയം, സോവിയറ്റ് യൂനിയനിലെന്ന പോലെ വിമതസ്വരം കേൾപ്പിക്കുന്ന എഴുത്തുകാർ ചൈനയ്ക്ക് അകത്തും പുറത്തുമുണ്ട് എന്നു മനസ്സിലാകുന്നു. ഇപ്പറഞ്ഞ നാലു പേർ എവിടെ നിൽക്കുന്നുവെന്ന് ചൈനീസ് സിഹിത്യം പിന്തുടരുന്നവർക്കേ കൃത്യമായി പറയാനാവൂ. പോയ കാലത്തെ സോവിയറ്റ് യൂനിയനെ അപേക്ഷിച്ച്, ചൈന അവരുടെ കലാകാരന്മാരോടുള്ള സമീപനത്തിൽ കൂടുതൽ ഔദാര്യം കാണിക്കുന്നുണ്ടാവുമോ?ചൈനയിൽ ഇടക്ക് നടക്കുന്ന പ്രതിഷേധങ്ങൾ വ്യവസ്ഥക്കെതിരെയുള്ളതല്ലെന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നു.തൊഴിൽ തർക്കം, ഭൂമിയിടപാടുകൾ,ഭൂമി ഏറ്റെടുക്കൽ തുടങ്ങിയവ സംബന്ധിച്ചതാണത്രെ അധികവും. (കാന്തി ബാജ്പെയ്, ഇന്ത്യ വേഴ്സസ് ചൈന, 2021).

വിദേശീയരായ എഴുത്തുകാരെ പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് ധാരാളം പേർ മലയാളത്തിൽ ഇപ്പോൾ എഴുതിവരുന്നു. നല്ലതു തന്നെ. അതേ സമയം, ഇവയിൽ പറയുന്ന എല്ലാവരെയും ശ്രദ്ധിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നത് സ്വാഭാവികം. അതിനാൽ വായനയിൽ, ഹൃദയം പറയുന്ന വഴിക്ക് സഞ്ചരിക്കുകയാണ് ഒരു വഴി.

കാലഭേദത്തിനനുസരിച്ച് രചനകളുടെ മൂല്യവിചാരത്തിൽ വ്യത്യാസം വന്നുകൊണ്ടിരിക്കും. എന്നാലും ക്ലാസിക്കുകളായി ചിരപ്രതിഷ്ഠ നേടിയവ എപ്പോഴും വായിക്കപ്പെടും. ചൈനയിൽ രവീന്ദ്രനാഥ് ടാഗോറിന് ഇപ്പൊഴും ആരാധകരുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിൻറെ ചില രചനകൾക്ക് അടുത്ത കാലത്തുവരെ വിവർത്തനങ്ങളുണ്ടായി. 1924 ലും 1932 ലും ടാഗോർ ചൈന സന്ദർശിച്ചിരുന്നു. ആദ്യ തവണ മാസങ്ങളോളം അവിടെ തങ്ങി. ടാഗോറിനെതിരെ വലിയ വിമർശനവുമുണ്ടായിരുന്നു. മറ്റൊരു സംസ്കാരത്തിൽ നിന്നു വരുന്ന ഒരു കവിക്ക് വേറൊരിടത്ത് വായനക്കാരുണ്ടാവാം. മാർകേസിനെ കേരളീയർ കൊണ്ടാടുന്നതു പോലെ.

നൊബേൽ സമ്മാനമൊ ബുക്കർ സമ്മാനമൊ പുലിറ്റ്സർ സമ്മാനമൊ എന്തുമാകട്ടെ, സമയം പല കാര്യങ്ങൾക്കുമായി പങ്കുവെക്കേണ്ടതിനാൽ ,സമയം കൈവിരലുകൾക്കിടയിലൂടെ ചോർന്നുപോകുന്നു എന്ന വിചാരമുണ്ടെങ്കിൽ, ഒരു സാധാരണ വായനക്കാരന് സൂക്ഷ്മമായി പുസ്തകങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടിവരും. അപ്പോൾ, സമകാലികമായതിനെയും ക്ലാസിക്കിനെയും കലർത്തിക്കൊണ്ട്, സ്വന്തം ഹൃദയത്തിൻറെ സമ്മാനത്തിനായിരിക്കണം കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം നല്കേണ്ടത്.

ഇനി ഒരു തർജമയുടെ തർജമ

ചെവി
കൊ ഉൺ
മറുലോകത്തു നിന്ന് ആരോ വരുന്നുണ്ട്
രാത്രി മഴയുടെ കലമ്പൽ
ഇപ്പോൾ ആരോ അങ്ങോട്ടു പോകുന്നു
രണ്ടു പേരും തമ്മിൽ കണ്ടു മുട്ടും ഉറപ്പ്!

_{(പോയട്രി ഫൗണ്ടേഷനോട് കടപ്പാട്)}

_{കവർ ഡിസൈൻ : വിത്സൺ ശാരദാ ആനന്ദ്}