യുക്രെയ്നിയൻ പ്രസിഡന്റ്, വ്ലോഡൊമിയർ സെലെൻസ്കി, യുദ്ധം തുടങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് ചെയ്ത പ്രസംഗം
…………………………………………………
ഇന്ന് റഷൻ ഫെഡറേഷന്റെ പ്രസിഡന്റുമായി സംസാരിക്കാൻ ഞാൻ മുൻകയ്യെടുത്തു. അതിന്റെ ഫലം നിശ്ശബ്ദതയായിരുന്നു. ഡോൺബാസിൽ നിശ്ശബ്ദതയാണ് ഇപ്പോൾ അഭികാമ്യമെങ്കിലും.
അതുകൊണ്ടാണ് റഷ്ഷയിലെ പൗരന്മാരുടെ മുന്നിലേക്ക് ഒരു നിവേദനവുമായി ഞാൻ വന്നിട്ടുള്ളത്. ഒരു പ്രസിഡന്റെന്ന നിലയ്ക്കല്ല. ഞാൻ റഷ്ഷൻ ജനങ്ങളോട് ഒരു യുക്രൈയ്നിയൻ പൗരനെന്ന നിലയ്ക്കാണു സംസാരിക്കുന്നത്. നമ്മൾ രണ്ടായിരം കിലോമീറ്ററുകൾ നീളം വരുന്ന അതിർത്തി പങ്കിടുന്നുണ്ട്. അതിനു ചുറ്റും ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ സൈന്യമാണ്; ഏകദേശം രണ്ടുലക്ഷം സൈനികർ, ആയിരക്കണക്കിനു സൈനികയൂണിറ്റുകൾ. നിങ്ങളുടെ നേതൃത്വം ഞങ്ങൾക്കെതിരെയുള്ള അവരുടെ നീക്കത്തിന് അനുമതി നല്കിയിരിക്കുന്നു. മറ്റൊരു രാഷ്ട്രത്തിന്റെ ഭൂപ്രദേശത്തിലേക്ക്. ഈ നടപടി യൂറോപ്യൻ ഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഒരു വലിയ യുദ്ധം തുടങ്ങിവെച്ചേക്കാം. എന്നുവേണമെങ്കിലും സംഭവിച്ചേക്കാവുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ലോകം മുഴുവൻ ഇപ്പോൾ സംസാരിക്കുകയാണ്. ഒരു കാരണം എന്നുവേണമെങ്കിലുമുണ്ടാവാം. ഒരു തീപ്പൊരി. എല്ലാത്തിനെയും ചുട്ടെരിച്ചു കളയാൻ ശേഷിയുള്ള ഒരു തീപ്പൊരി.
ഈ ജ്വാല യുക്രെയ്നിയൻ ജനതയ്ക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിത്തരുമെന്നാണ് നിങ്ങളോട് അവർ പറയുന്നത്. പക്ഷെ യുക്രെയ്നിയൻ ജനത സ്വതന്ത്രരാണ്. അവർ അവരുടെ ചരിത്രം ഓർമ്മിക്കുകയും ഭാവികാലത്തെ നിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. എല്ലാ ദിവസവും ടി.വി.യിൽ നിങ്ങളോടു പറയുന്നതു പോലെ യുക്രെയ്നിയൻ ജനത അതു നശിപ്പിക്കുകയല്ല, അവർ അതു നിർമ്മിക്കുകയാണ്. നിങ്ങളുടെ വാർത്തകളിലെ യുക്രെയ്നും യാഥാർത്ഥ്യത്തിലെ യുക്രെയ്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായ രണ്ടു രാഷ്ട്രങ്ങളാണ്. ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട വ്യത്യാസം ഞങ്ങളുടേത് യഥാർത്ഥമാണെന്നതാണ്.
നിങ്ങളോട് അവർ പറയുന്നത് ഞങ്ങൾ നാത്സികളാണെന്നാണ്. നാത്സിസത്തെ ഇല്ലാതാക്കാൻ എൺപതു ലക്ഷം പേർ ജീവത്യാഗം ചെയ്ത ഒരു രാഷ്ട്രത്തെ നാത്സികൾ എന്നു വിളിക്കാൻ എങ്ങനെ സാധിക്കും? സോവിയറ്റ് സൈന്യത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു കൊണ്ട് എന്റെ മുത്തശ്ശൻ ഒരു യുദ്ധം മുഴുവനും പോരാടുകയും സ്വതന്ത്ര-യുക്രെയ്നിൽ ഒരു കേണലായിട്ടു മരിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്നിരിക്കെ എനിക്കെങ്ങനെയാണു നാത്സിയാവാൻ സാധിക്കുക? ഞങ്ങൾ റഷ്ഷൻ സംസ്കാരത്തെ വെറുക്കുന്നു എന്നാണ് അവർ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്. എങ്ങനെയാണ് ഒരു സംസ്കാരത്തെ — ഏതു സംസ്കാരത്തെയും — വെറുക്കാനാവുക? അയല്ക്കാർ എല്ലായ്പ്പോഴും സാംസ്കാരികമായി പരസ്പരം സമ്പന്നരാക്കുകയാണു ചെയ്യുക. അത് അവരുടെ അസ്തിത്വത്തെ ഒന്നുചേർക്കുകയില്ല. അത് ജനങ്ങളെ “അവർ” എന്നും “ഞങ്ങൾ” എന്നും വേർതിരിക്കുകയുമില്ല. നമ്മൾ വ്യത്യസ്തരാണ്. അതു പക്ഷെ ശത്രുതയ്ക്കുള്ള കാരണമല്ല. ഞങ്ങൾക്ക് ഞങ്ങളുടേതായ ചരിത്രം നിർമ്മിക്കണം. സമാധാനത്തോടെ, ശാന്തതയോടെ, സത്യസന്ധതയോടെ.
ഡോൺബാസിൽ ആക്രമണത്തിനു ഞാൻ ഉത്തരവിട്ടു എന്നാണ് അവർ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്. വെടിവെയ്ക്കാൻ. ചോദ്യങ്ങളില്ലാതെ ബോംബ് ചെയ്യാൻ. പക്ഷെ അവിടെ ചോദ്യങ്ങളുണ്ട്. ആരെ വെടിവെയ്ക്കാൻ? എന്തിനെ ബോംബ് ചെയ്യാൻ?
ഡുണ്യെസ്കിൽ? ഞാൻ പലതവണ പോയിട്ടുള്ള പ്രദേശത്ത്? ഞാനവരുടെ മുഖവും കണ്ണുകളും കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
അർത്തെമ തെരുവിൽ? ഞാൻ സുഹൃത്തുക്കളോടൊത്ത് പലതവണ നടക്കാനിറങ്ങിയിട്ടുള്ള സ്ഥലത്ത്?
ഡോൺബാസ് ചത്വരത്തിൽ? യൂറോ കപ്പ് നടക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെ കുട്ടികളോടൊത്ത് ഞാൻ ആർപ്പു വിളിച്ച സ്ഥലത്ത്?
ഷർബ്ബക്കോവ പാർക്കിൽ? നമ്മുടെ ടീം കളി തോറ്റപ്പോൾ നമ്മൾ ഒരുമിച്ചിരുന്നു മദ്യപിച്ച ഇടത്തിൽ?
ലുഗാൻസ്കിൽ? എന്റെ അടുത്ത സുഹൃത്തിന്റെ അമ്മയുടെ വീട്ടിൽ? എന്റെ സുഹൃത്തിന്റെ അച്ഛൻ അന്ത്യവിശ്രമം കൊള്ളുന്ന നാട്ടിൽ?
ഞാനിപ്പോൾ റഷ്ഷൻ ഭാഷയിലാണു സംസാരിക്കുന്നതെന്നു നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കും; പക്ഷെ റഷ്ഷയിൽ ആർക്കും ഈ പേരുകളുടെയോ തെരുവുകളുടെയോ സംഭവങ്ങളുടെയോ ആഴം മനസ്സിലാക്കാനാവില്ല. ഇതെല്ലാം നിങ്ങൾക്ക് അന്യമാണ്. അജ്ഞാതമാണ്. ഇതു ഞങ്ങളുടെ നാടാണ്. ഞങ്ങളുടെ ചരിത്രമാണ്. എന്തിനു വേണ്ടിയാണ് നിങ്ങൾ പോരാടാൻ പോവുന്നത്? ആർക്കെതിരെയാണ്?
നിങ്ങളിൽ പലരും മുൻപ് യുക്രെയ്നിൽ വന്നിട്ടുള്ളവരാവും. നിങ്ങളിൽ പലർക്കും ഇവിടെ ബന്ധുക്കളുണ്ടാവും. നിങ്ങളിൽ ചിലർ ഇവിടത്തെ സർവ്വകലാശാലകളിൽ പഠിച്ചവരായിരിക്കും. യുക്രെയ്നിയൻ സുഹൃത്തുക്കളുള്ളവരായിരിക്കും. ഞങ്ങളുടെ രീതികളും ഞങ്ങളുടെ ജനങ്ങളും ഞങ്ങളുടെ ആദർശങ്ങളും നിങ്ങൾക്കു പരിചയമുള്ളതു തന്നെയാണ്. എന്തിനാണു ഞങ്ങൾ വലിയ വിലകല്പിക്കുന്നത് എന്നു നിങ്ങൾക്കറിയാം. നിങ്ങളിലേക്കു തന്നെ തിരിഞ്ഞുനോക്കൂ, നിങ്ങൾക്കുള്ളിലെ വിവേകത്തിനും സാമാന്യബുദ്ധിക്കും ചെവികൊടുക്കൂ. നിങ്ങൾക്കു ഞങ്ങളുടെ ശബ്ദംകേൾക്കാം. യുക്രെയ്നിയൻ ജനത്തിനു വേണ്ടതു സമാധാനമാണ്. യുക്രെയ്നിയൻ അധികാരികൾക്കു വേണ്ടതു സമാധാനമാണ്. ഞങ്ങൾക്ക് അതു വേണം; ഞങ്ങൾ അതുണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യും. ഞങ്ങൾക്ക് കഴിയുന്നതെല്ലാം അതിനായി ഞങ്ങൾ ചെയ്യും. ഞങ്ങൾ ഒറ്റയ്ക്കല്ല. സത്യമാണ്; യുക്രെയ്നിനു പിന്തുണയുമായി ഒരുപാടു രാഷ്ട്രങ്ങളുണ്ട്. എന്തുകൊണ്ടാണത്? കാരണം, ‘എന്തു വില കൊടുത്തും’ സമാധാനം നേടണമെന്നല്ല ഞങ്ങൾ പറയുന്നത്. ഞങ്ങൾ പറയുന്നത് സമാധാനത്തെക്കുറിച്ചും ആദർശങ്ങളെക്കുറിച്ചും നീതിയെക്കുറിച്ചുമാണ്. ഓരോരുത്തരുടെയും ഭാവിയുടെയും സുരക്ഷയുടെയും മേലുള്ള അവരവരുടെ അവകാശത്തെക്കുറിച്ചാണ്. ഭീഷണികളില്ലാതെ ജീവിക്കാനുള്ള ഓരോരുത്തരുടെയും അവകാശത്തെക്കുറിച്ചാണ്. ഇതെല്ലാം ഞങ്ങൾക്കു പ്രധാനമാണ്. ഇതെല്ലാം സമാധാനത്തിനും പ്രധാനമാണ്. ഒരു യുദ്ധം ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ടെന്നു ഞങ്ങൾക്കു തീർച്ചയുണ്ട്. ശീതയുദ്ധമായാലും ഉഷ്ണമുള്ള യുദ്ധമായാലും ഇതു രണ്ടും ചേർന്നതായാലും അതു ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ട.
പക്ഷെ ഞങ്ങളെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയാണെങ്കിൽ… ആരെങ്കിലും ഞങ്ങളുടെ രാജ്യത്തെ അപഹരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ, ഞങ്ങളുടെ സ്വാതന്ത്യത്തെ, ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെ, ഞങ്ങളുടെ കുട്ടികളുടെ ജീവിതങ്ങളെ… ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കും. ആക്രമിക്കുകയല്ല, പ്രതിരോധിക്കും. ഞങ്ങളെ ആക്രമിച്ചാൽ നിങ്ങൾ കാണുക ഞങ്ങളുടെ മുഖങ്ങളാണ്. ഞങ്ങളുടെ പിറകല്ല. ഞങ്ങളുടെ മുഖങ്ങൾ.
യുദ്ധം ഒരു മഹാദുരിതമാണ്. അതിനു വലിയ വിലയുണ്ട് – എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും. ആളുകൾക്ക് അവരുടെ ധനം, സൽപ്പേര്, നല്ല ജീവിതം, സ്വാതന്ത്ര്യം, ഇതെല്ലാം നഷ്ടപ്പെടും. ഇതിനെക്കാളൊക്കെ പ്രധാനമായി ആളുകൾക്ക് അവരുടെ ബന്ധുക്കളെയും മിത്രങ്ങളെയും നഷ്ടപ്പെടും. അവരവരെത്തന്നെ നഷ്ടപ്പെടും. യുദ്ധം ഒരുപാടു കാര്യങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കും. ഒരുപാടു കാര്യങ്ങളെ സമൃദ്ധമാക്കുകയും ചെയ്യും: വേദന, അഴുക്ക്, രക്തം, മരണം.. ആയിരക്കണക്കിന്.. പതിനായിരക്കണക്കിന് മരണം.
യുക്രെയ്ൻ റഷ്ഷയ്ക്ക് ഒരു ഭീഷണിയാണെന്നാണ് അവർ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്. അത് ഇതിനു മുൻപ് സത്യമായിരുന്നില്ല, ഇപ്പോൾ സത്യമല്ല, ഇനിയൊരിക്കലും സത്യമാവുകയുമില്ല. നാറ്റോയിൽ നിന്ന് സുരക്ഷാവാഗ്ദാനങ്ങൾ നിങ്ങളാവശ്യപ്പെടുന്നു. ഞങ്ങളും സുരക്ഷാവാഗ്ദാനങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുകയാണ്. നിങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള യുക്രെയ്നിന്റെ സുരക്ഷ. റഷ്ഷയിൽ നിന്നുള്ള സുരക്ഷ. ബുഡാപെസ്റ്റ് മെമ്മറാൻഡത്തിൽ ഒപ്പുവെച്ച മറ്റു കക്ഷികളിൽ നിന്നുമുള്ളതും. ഇന്ന് പലപാടുള്ള സുരക്ഷാമുന്നണികളിൽ ഞങ്ങൾ ഭാഗഭാക്കല്ല. യുക്രെയ്നിന്റെ സുരക്ഷ അതിന്റെ അയൽരാഷ്ട്രങ്ങളുടെ സുരക്ഷയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് യൂറോപ്പിന്റെ മുഴുവൻ സുരക്ഷയെക്കുറിച്ചും നമ്മളിപ്പോൾ സംസാരിക്കുന്നത്. പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ പ്രധാനലക്ഷ്യം യുക്രെയ്നിലെ സമാധാനമാണ്, ഞങ്ങളുടെ പൗരന്മാരുടെ സുരക്ഷയാണ്. യുക്രെയ്നിയക്കാരുടെ സുരക്ഷ. അത്, നിങ്ങളുൾപ്പെടെ, എല്ലാവരെയും അറിയിക്കാൻ ഞങ്ങൾ നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നു. യുദ്ധം എല്ലാവരിൽ നിന്നും എല്ലാ വാഗ്ദാനങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കും. സുരക്ഷയെക്കുറിച്ച് ഉറപ്പ് ആർക്കുമുണ്ടാവില്ല.
ആരാണ് ഇതിൽ ഏറ്റവും നരകിക്കാൻ പോവുന്നത്? ജനങ്ങൾ.
ആർക്കാണ്, മറ്റാരേക്കാളും, ഇതു വേണ്ടെന്നുള്ളത്? ജനങ്ങൾക്ക്.
ആർക്കാണ് ഇതെല്ലാം സംഭവിക്കുന്നതു തടയാനാവുക? ജനങ്ങൾക്ക്.
അങ്ങനെയുള്ള ജനങ്ങൾ നിങ്ങൾക്കിടയിലുണ്ടെങ്കിൽ — ഉണ്ടെന്ന് എനിക്കുറപ്പുണ്ട് — പൊതുകാര്യപ്രസക്തർ, പത്രക്കാർ, സംഗീതജ്ഞർ, അഭിനേതാക്കൾ, കായികതാരങ്ങൾ, ശാസ്ത്രജ്ഞർ, ഡോക്ടർമാർ, ബ്ലോഗേഴ്സ്, സ്റ്റാൻഡ്-അപ് കൊമേഡിയൻസ്, ടിൿടോക്കേഴ്സ്, മറ്റുള്ളവർ… സാധാരണക്കാർ. ശരാശരി സാധാരണ മനുഷ്യർ. സ്ത്രീകൾ, പുരുഷന്മാർ, വയസ്സായവർ, ചെറുപ്പക്കാർ, അച്ഛന്മാർ — അതിനെക്കാൾ പ്രധാനമായി, അമ്മമാർ. യുക്രെയ്നിലുള്ളതു പോലെ തന്നെ ഇവർ നിങ്ങൾക്കിടയിലുണ്ട്; മറിച്ച് അവർ എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും.
റഷ്ഷൻ ടെലിവിഷനിൽ എന്റെ പ്രഖ്യാപനം അവർ സംപ്രേഷണം ചെയ്യില്ല എന്ന് എനിക്കറിയാം. പക്ഷെ റഷ്ഷൻ പൗരന്മാർ ഇതു കാണണം. അവർ സത്യം അറിയേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. വല്ലാതെ വൈകിപ്പോവുന്നതിനു മുൻപ് ഇത് അവസാനിക്കേണ്ടതുണ്ട് എന്നതാണു സത്യം. റഷ്ഷൻ അധികാരികൾ സമാധാനത്തിനായി ഞങ്ങളോടു സംസാരിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും, ഒരുപക്ഷെ നിങ്ങളോട് അവർ സംസാരിച്ചേക്കും.
റഷ്ഷയിലെ ജനങ്ങൾക്ക് യുദ്ധം വേണോ? അതിനുള്ള ഉത്തരം പറയാൻ എനിക്കു കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ എത്ര നന്നായിരുന്നു. പക്ഷെ ആ ഉത്തരം നിങ്ങളെ — റഷ്ഷൻ ഫെഡറേഷനിലെ പൗരന്മാരെ — മാത്രം ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത്.
കവർ :വിത്സൺ ശാരദാ ആനന്ദ്